Μας λυπήθηκε μάλλον ο Θεός και άνοιξαν οι ουρανοί!!!
Δεν ξέρω τι γίνεται αυτή την στιγμή σε άλλες περιοχές , πάντως στο Μαρούσι, που βρίσκομαι εγώ, βρέχει!!!
Να δροσιστεί λίγο ο τόπος από το λιοπύρι...
Μακάρι να βρέχει και στην Πάρνηθα...αλλά και στις άλλες φλεγόμενες περιοχές...
μήπως προλάβει και σωθεί κάτι...
Ρίξε Θέε μου μια δυνατή βροχή!
Ακόμα πιο δυνατή!
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
Μου ήρθε ένα email σήμερα με τίτλο «Θα έλεγες το σ’ αγαπώ…»
Ήταν από αυτά τα γνωστά αλυσόδετα e-mail , που αν δεν τα στείλεις σε κυνηγάει όλη η γκαντεμιά του κόσμου!!!
Προσωπικά , δεν χρειάζομαι την βοήθεια τους γιατί ούτως ή άλλως μια δόση γκαντεμιάς την έχω και από μόνη μου!!!!
Πριν απ’ αυτή την μικρή ιστορία , (που παραθέτω παρακάτω) ,υπήρχαν και οι γνωστές άλλες κάποιων που αναφέρουν την κακή τους τύχη , αφού δεν το έστειλαν…
Λέτε να φταίει αυτό που μερικές φορές είμαι πολύ γκαντέμο; :)
Δεν στέλνω πια αυτά τα αλυσιδωτά e-mail.
Νομίζω ότι το κράξιμο που θα ακούσω από γνωστούς και φίλους , θα είναι χειρότερη επιρροή απ΄ το να μη το στείλω!!!
Το συγκριμένο , μπορεί να μη το προώθησα , σκέφτηκα όμως , επειδή η παρακάτω ιστορία με άγγιξε πολύ , να μη την αφήσω στα αζήτητα!
Το δίδαγμα της , είναι κάτι που πιστεύω , υποστηρίζω και προσπαθώ να εφαρμόζω από τότε που έφυγε ο πατέρας μου…
Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι συνειδητοποίησα αυτή την μεγάλη αλήθεια μετά την απώλεια του , αλλά έχω μάθει πως στην ζωή , ακόμα και τα πιο δυσάρεστα γεγονότα , καμιά φορά σου αφήνουν εκτός από πόνο και διδάγματα…
«Μη κρατάς το Σ’ αγαπώ»
Αυτό λέω στον εαυτό μου κάθε φορά που το νιώθω και διστάζω να το εκφράσω, με οποιονδήποτε τρόπο...
και
Άσχετα αν περιμένω ο άλλος να μου το ανταποδώσει ή όχι...
Εύχομαι , η παρακάτω ιστορία να σας επιρεάσει πριν την ζήσετε...
Καλή Ανάγνωση…
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
«Πάντα την αγαπούσα αλλά εκείνη ποτέ δεν το έμαθε.
Τα χρόνια πέρασαν και εγώ συνέχιζα πολύ κοντά στη ζωή της, στις σχέσεις τις, στο γάμο της.Ήμουν δίπλα της όταν γεννήθηκαν τα παιδιά της μέχρι που έγινα και ο νονός ενός από αυτά.
Το πρόσωπό της φωτιζόταν όταν με έβλεπε, το χαμόγελο της με αναστάτωνε. Εγώ την αγαπούσα, αλλά εκείνη δεν το ήξερε, ήταν η αδύνατη μου αγάπη.
Ποτέ δεν παντρεύτηκα, ήθελα να ζήσω για εκείνη.
Ποτέ δεν τόλμησα να της υπονοήσω τα συναισθήματά μου και… μια μέρα εκείνη αρρώστησε… όλα έγιναν πολύ γρήγορα, ξέραμε ότι θα πέθαινε σύντομα.
Πήγα να τη δω, έμενα ατέλειωτες ώρες στο πλευρό της, και πια δεν υπήρχε χαρά στο χλωμό της πρόσωπο.
Σε μια στιγμή ένιωσα ότι το χέρι της έπιασε πολύ σφιχτά το δικό μου, άνοιξε τα λυπημένα, κλαμένα, μάτια της.
Τα χείλη της ψιθύρισαν που πάντα περίμενα, αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι θα άκουγα.
Πολύ τρυφερά, αργά, μου είπε:
αγάπη μου, ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσες.
Θα σου πω ένα μυστικό, σ’ αγαπώ, σ’ αγάπησα όσο κανένα σ’ αυτό τον κόσμο, όμως ποτέ δεν τόλμησα να σου το πω, φοβόμουν…………ότι δεν θα μ’ αγαπούσες.
Και συνεχίζει….
Ελπίζω να μάθετε να λέτε αυτό που πραγματικά νιώθετε.
Πείτε στα άτομα που αγαπάτε ότι τα αγαπάτε………… γιατί αλλιώς, μια μέρα θα μπορούσε να είναι πολύ αργά… μην τον (την) αφήσεις να φύγει!!!
Καλό απόγευμα!!!!
12 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Όταν οι Σκέψεις συναντιούνται…
Όταν οι Ψυχές συνταξιδεύουν και...Όταν οι Δρόμοι του μυαλού οδηγούν στα ίδια μονοπάτια…
Τα λόγια χωλαίνουν και οι στίχοι μιλούν…
ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ
Στίχοι : 7bo4 - Emaki
Ένα τσιγάρο δρόμος η ζωή μου
σ’ ένα πακέτο κάθε θύμηση μου
ένα τσιγάρο δρόμος το καπνίζω
και στις στάχτες του ότι έχτισα γκρεμίζω.
Κι ‘ναι ο καπνός του η τελευταία η πνοή μου,
ψηλά ανεβαίνει , χάνεται μαζί μου
μοιάζω ελεύθερος μικρός και φτερουγίζω
μια τελευταία προσευχή σιγά ψελλίζω
αν είναι να ‘ρθεις, πέταξε μες την αγκαλιά μου
σώσε με , νιώσε με έλα κοντά μου
αν είναι να ‘ρθεις έλα για να με σώσεις
μη πεις κουβέντα μόνο τα χέρια να μου απλώσεις
Ένα τσιγάρο δρόμος η ζωή μου
σ’ ένα πακέτο κάθε θύμηση μου
ένα τσιγάρο δρόμος το καπνίζω
και στις στάχτες του ότι έχτισα γκρεμίζω
Αν είναι να ‘ρθεις βιάσου πολύ
τα μάτια μου κλείνουν , τελειώνει η στιγμή
αν είναι να ανοίξουν θα ‘ναι για σένα
αλλιώς για πάντα άστα κλεισμένα.
Νίκο , ευχαριστώ...
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Το μυαλό μου είναι γεμάτο από σκέψεις…
Η ψυχή μου γεμάτη από συναισθήματα…
Έχω ένα σφίξιμο στο στήθος και ένα κόμπο στο λαιμό ,
Για όλα αυτά που θα ‘θελα να πω μα δεν μπορώ…
Για όλα αυτά που πρέπει να «κρύψω» ενώ θα ήθελα τόσο να τα φωνάξω…
Για την στεναχώρια που προκαλώ καμία φορά στους ανθρώπους χωρίς να το θέλω…..
Γιατί πάντα πρέπει να απολογούμαι για αποφάσεις που παίρνω ή για κάτι που κάνω…
Γιατί επηρεάζομαι πολύ από τα συναισθήματα των γύρω μου…
Γιατί συχνά (όπως τώρα) είμαι αναγκασμένη να βρίσκομαι σε μέρη που δεν θέλω…
Γιατί τις περισσότερες φορές , «υποτάσσομαι» στα «θέλω» των άλλων…Γιατί πάντα προσπαθώ να μην κάνω λάθος , αλλά πάντα η προσπάθεια αυτή έχει αντίθετα αποτελέσματα…
Γιατί σκέφτομαι και αναλύω τα πράγματα πάρα πολύ…
Γιατί χρησιμοποιώ σε υπερβολικό βαθμό τις λέξεις «βαριέμαι» και « ξέχασα»!
Γιατί , ακόμα και όταν είμαι και περνάω καλά , πάντα βρίσκω κάτι για να με ταλαιπωρώ!Για την στάσιμη κατάσταση που βρίσκομαι εδώ και χρόνια…και
Γιατί , ενώ είμαι σε μια διαρκή αναζήτηση του εαυτού μου , συνειδητοποιώ ότι παρά τις ατελείωτες ώρες που έχω περάσει και περνάω μαζί του , κάθε μέρα δημιουργείται ένα καινούργιο κενό μεταξύ μας…
Πρόσφατα , διαβάζοντας το Blog της movflower , με κέντρισε μια φράση που σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι από εκείνη την ημέρα…
Η Χάρις, στο Post της "Η αγάπη μόνο ίσως ξέρει..." ,γράφει :
«...Ίσως γιατί καμιά φορά, απλά φοβόμαστε τη λογική...»
Λοιπόν εαυτέ μου ,
Νομίζω ότι φοβάσαι την λογική…
Καλημέρα Μας & Καλή Εβδομάδα!!!
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο...για το όνομα της αλληνής!!!!
Εντάξει , δεν μπορώ να πω και το δικό μου επίθετο χάλια είναι! Πολύ χάλια! Αλλά με αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα!!!
Νομίζω βέβαια, πως ένα μαζοχισμό τον κρύβουμε όλοι μέσα μας , αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!!!
Άραγε στο επιτελείο της θα υπάρχει κάποιος με το όνομα Σαδιστής ;
Χμ...πολύ πιθανό!
Σκέφτομαι , να κάνω ένα ταξιδάκι μέχρι εκεί και να κλείσω πρώτο τραπέζι πίστα!!!Θα έρθει κανείς μαζί μου;
Φοβάμαι να πάω μόνη μου!!!
Χαχαχαχαχα
Ντροπή μου!
Σταματάω!!!
Γιουριαααααααααα!
Καλό απόγευμα!!!
Υ.Γ. Zefuρένιε , δεν έχεις παράπονο , στο έκανα το χατίρι….Από αύριο γυρνάω στα δικά μου!!!;)
20 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Κάτι από μένα....
Κάτι απ' το "Χθες" μου...
Αφιερωμένο στον άνθρωπο που με είχε έμπνευσει και το έγραψα και φυσικά σε όσους το νιώθουν...:)
Παγώνω τον χρόνο και σ’ ανταμώνω
Στις φλογερές εκείνες βραδιές
που τα κορμιά μας γίνονταν ένα
και οι ανάσες πετούσαν φωτιές.
Θέλω να ζήσω την κάθε στιγμή μας
όσο μπορώ πιο δυνατά
και αν αμαρτία είναι η ζωή μας
ξεχνάω τα πάντα και ζω μοναχά.
Παγώνω τον χρόνο και σ’ ανταμώνω
στις συζητήσεις και στις ματιές
στα μονοπάτια που δίχως βήμα
περπατήσαμε ώρες πολλές.
Είναι γεμάτη η κάθε μου σκέψη
από εσένα και από τα χθες
ν' αναστηθώ πάλι προσμένω
στου αύριο μέσα τις αγκαλιές
Παγώνω τον χρόνο και σ’ ανταμώνω
Σ’ ένα ταξίδι ερωτικό
πέρα απ’ τον νόμο και από τα πρέπει
Σε γαλαξία για εμάς τους δυο...
Καλημέρα Μας..!
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοScorpions 18.06.07
Ας μιλήσουν για άλλη μια φορά οι στίχοι…
Τι θα μπορούσα άλλωστε να περιγράψω απ’ το χθεσινό συναίσθημα όταν άκουγα τους Scorpions να τραγουδάνε το Holiday , το Still Loving You , το Angel ή το When The Smoke Is Going Down , σε ένα γήπεδο γεμάτο από κόσμο , με χιλιάδες αναπτήρες αναμμένους και με έναν ουρανό άδειο από αστέρια αλλά γεμάτο από ψυχές που ταξίδευαν… ;
Για συγκεκριμένο λόγο βρέθηκα εκεί χθες…
Για να ακούσω τις μπαλάντες τους Live και να νιώσω πως δεν υπάρχω…
Ναι , εκείνες τις στιγμές δεν υπήρχα…
Holiday
Let me take you far away
You’d like a holiday
Let me take you far away
You’d like a holiday
Exchange the cold days for the sun
A good time and fun
Let me take you far away
You’d like a holiday
Let me take you far away
You’d like a holiday
Let me take you far away
You’d like a holiday
Exchange your troubles for some love
Wherever you are
Let me take you far away
You’d like a holiday
Longing for the sun you will come
To the island without name
Longing for the sun be welcome
On the island many miles away from home
Be welcome on the island without name
Longing for the sun you will come
To the island many miles away from home
Καλό απόγευμα...
11 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣε νιώθω…
Φτάνει μόνο ένα σου μήνυμα…
Ένα τηλεφώνημα…
για να ξυπνήσουν μέσα μου όλα όσα ζήσαμε…
Αλλά και χωρίς αυτά…
Χρειάζομαι μόνο μια αφορμή….ίσως ούτε και αυτή…
Φτάνει κάτι που σε θυμίζει...
Και τότε αισθάνομαι, σαν να είσαι πλάι μου…
Νιώθω...
Την ανάσα σου…Κάθε σου χάδι και κάθε σου άγγιγμα...
Κάθε φιλί…Ζω την κάθε στιγμή μας…
Κάθε σου λέξη τρυφερή…Τις ατελείωτες συζητήσεις μας…
Και τα γέλια μας…
Ναι και αυτά!
Είσαι με κάποιο τρόπο γύρω μου….σαν ένα Πνεύμα…
Σε βρίσκω στους στίχους …
Στην καθημερινότητα μου…
Πολλές φορές και σε στιγμές μου με φίλους, είσαι εκεί…
Είσαι…μέσα στα σχέδια που κάναμε για το αύριο…
Και σε όλα αυτά που θέλουμε να ζήσουμε αλλά …
Είσαι κοντά μου, μα και τόσο μακριά…
Σε νιώθω…
Διαφορετικά, πώς νομίζεις ότι θα μπορούσα να αναπληρώσω το κενό σου;
Είσαι εδώ….ακόμα και όταν δεν είσαι…
Παλεύω πάλι, με αυτά που έζησα πλάι σου και με αυτά που θα ‘θέλα να ζήσω…
Ψάχνω τρόπους για να μπορέσω να προχωρήσω…
Μα η αύρα σου δεν με αφήνει…
Τι θέλεις;
Καλή Εβδομάδα!
10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο"Δεν είμαι ούτε ιεροσυλία , ούτε προνόμιο.
Μπορεί να μην είμαι αποτελεσματική ή εξαιρετική ή αυτό που θα ‘θελες εσύ, αλλά…είμαι εδώ!"
"Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμός σου.Ούτε μπορώ να είμαι ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα, ή που δεν βλέπω τα πράγματα όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτρια…
Κι όμως κάθε φορά που «απέρριψα» τα πιστεύω σου , εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου!
Μην προσπαθείς να διαμορφώσεις το μυαλό μου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είμαι απλά εγώ.Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι , γιατί βάζω όλη μου την προσοχή για να είμαι εγώ!"
"Είπες πως είμαι διάφανη
Και εύκολα με ξεχνούν…
Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις την ζωή μου;
Για να αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;"
Μισελ-Νοέμβριος 1968
Ανοίγω Παρένθεση:
Αυτά στ’ είχα δώσει να τα διαβάσεις κάποτε…
Από τότε έπρεπε να καταλάβω ότι δεν θα πήγαινε καλά με εμάς τους δυο…
«Με τέτοιες αηδίες που διαβάζεις και ακούς , πως είναι δυνατόν να μην μελαγχολείς»…έτσι μου έλεγες…
Δεν είχα σκοπό να γράψω για σένα!
Μια χθεσινή συζήτηση σ’ έφερε στο μυαλό μου και εκνευρίστηκα!
Όχι γιατί ήρθες στο μυαλό μου….Δεν νιώθω τίποτα πια άμα σε σκεφθώ…
Αλλά γιατί το ένα από τα άτομα που συζητάγαμε γύρισε και είπε «Μη μιλάς μπροστά της για τον Μ. στεναχωριέται!»
Με αυτό εκνευρίστηκα!Πώς μπορεί να πιστεύει κάποιος ότι στεναχωριέμαι ακόμα για σένα μετά από τόσα χρόνια!!!
Όχι δεν στεναχωριέμαι για σένα!!!
Στεναχωριέμαι, μερικές φορές., για τα όνειρα που έκανα και διαλύθηκαν.
Για όσα έδωσε και δεν εκτιμήθηκαν.
Για τον φόβο και τις ανασφάλειες που μου άφησε αυτή η σχέση.
Και για το λάθος μου να σε κάνω να νιώσεις ότι δεν θα σου φύγω ποτέ!!!
Αυτό το λάθος μου , το ότι σε έκανα να με αισθάνεσαι δεδομένη , ήταν η αρχή του τέλους μας!
Ήμουν απλά εγώ….ήμουν εγώ για σένα…
Ήσουν απλά εσύ με την διαφορά πως ήσουν εσύ…για σένα!!!
Εύχομαι να είσαι καλά! Και εσύ και η οικογένεια που δημιούργησες!
Όχι , δεν σε μισώ…
Απλά σε ξεπέρασα και συνεχίζω την ζωή μου…
Χρειάστηκε να μείνω νύχτες χωρίς ύπνο
Με μάτια καρφωμένα στο κενό
Χρειάστηκε να κλάψω , να βρίσω να φωνάξω
και μες τον εαυτό μου να κλειστώ
Μα σε ξεπέρασα αλήθεια σε ξεπέρασα
Πόνεσα έκλαψα και μες την τρέλα γέλασα
Σε ξεπέρασα
Έδωσα τόπο στην οργή και απλά
Προσπέρασα…
*********
Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι
Τίποτα να μισώ
Τίποτα να αγαπάω
Για τίποτα να ζω
Σε εκδικήθηκα
Τον εαυτό μου σκότωσα
Μα σε εκδικήθηκα
Και από τις στάχτες μου εγώ
Ξαναγεννήθηκα…
Ουφ!Τα 'γραψα και ξέσπασα!!!
Κλείνω την παρένθεση!!! :)
Μου αρέσουν πολύ τα λόγια της Μισελ….
Όταν τα πρωτοδιάβασα πριν χρόνια σκέφτηκα ότι είναι πολύ εγωιστικά όσα γράφει…
Δεν είναι όμως!
Είναι διαφορετικό να αλλάζεις επειδή θεωρείς ότι αυτό θα σου κάνει καλό και διαφορετικό να αλλάζεις γιατί αυτό που είσαι δεν αρέσει σε κάποιον.
Είναι διαφορετικό να αλλάζεις για σένα , γιατί θεωρείς ότι έχεις ένα ελάττωμα που θες να διορθώσεις και διαφορετικό να αλλάζεις γιατί δεν μπορεί να σε δεχθεί κάποιος έτσι όπως είσαι , να αλλάζεις για εκείνον δηλαδή.
Για μένα τα πράγματα είναι απλά.
Είσαι αυτό που είσαι.
Αν κάτι σε σένα με ενοχλεί στο λέω και αν εσύ θεωρείς ότι όντως είναι ελάττωμα και θες να το διορθώσεις έχει καλός, διαφορετικά , εγώ πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό απ’ την στιγμή που νιώθω πράγματα για σένα.
Αυτή την στάση (stasiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!:D), την έχω υιοθετήσει εδώ και κάποια χρόνια.
Δεν ξέρω αν είναι σωστός ο τρόπος σκέψης μου.
Ξέρω όμως ότι με έχει βοηθήσει πολύ.
Έχω καταφέρει να δέχομαι και να αγαπώ τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν έτσι όπως είναι και όχι να αισθάνομαι πως τους ανέχομαι.
Αν κάτι με ενοχλεί τόσο πολύ που δεν μπορώ να συμβιβαστώ μαζί του ή αν δεν με γεμίζεις σαν άνθρωπος φεύγω…
Είναι απλό..
Είμαι Απλά Εγώ
Είσαι Απλά Εσύ.
Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους που όμως έχουν ένα κοινό.
Την αγάπη ο ένας για τον άλλο...
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Δύσκολη μέρα η σημερινή!
Δουλειά. Πολύ , πολύ δουλειά!!!
Όχι, δεν παραπονιέμαι , απλά θα προτιμούσα σήμερα να μην είχα!
Χθες , ήρθε σπίτι ένας φίλος που είχα να τον δω πολύ καιρό!
Η βραδιά μας κύλησε όμορφα αλλά ήταν αρκετά μεγάλη!
Κουβεντούλα , ταινιούλα (Το Φαινόμενο της Πεταλούδας , σαΐκο ταινία αλλά ωραία!) και μετά πάλι κουβεντούλα!
Το πρωινό ξύπνημα ήταν δύσκολο, αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια!
Anyway…..
Όταν έμεινα μόνη στο σπίτι , με έπιασε μια έντονη επιθυμία να χαλαρώσω λίγο με τον δικό μου τρόπο…
Έτσι όπως το κάνω συχνά κάτι χρόνια τώρα.
Έβαλα ένα cd με αγαπημένα τραγούδια να παίζει , άναψα τα κεριά και κάθισα στην γωνιά μου στον καναπέ….
Η μουσική έπαιζε και εγώ χανόμουν μέσα στην φλόγα των κεριών.
Το βλέμμα μου εστίαζε επάνω τους…
Έχετε παρατηρήσει ποτέ την φλόγα ενός κεριού;
Τα λατρεύω τα κεριά και συχνά χάνομαι μέσα στην φλόγα τους.
Είναι φορές που κοιτάζοντας την , την παρομοιάζω με την φλόγα που έχουμε μέσα μας…
Αυτή την φλόγα της θέλησης να κάνουμε πράγματα…
Άλλοτε, την παρομοιάζω με την ερωτική φλόγα….
Πότε η φλόγα του κεριού είναι ζωντανή και πότε τρεμοπαίζει…
Ναι….έτσι είναι και ο έρωτας… μπορεί να ξεκινήσει από μια μικρή σπίθα και να καταλήξει σε φλόγα , αλλά μετά να αφήσει στάχτες…
Μπορεί να μην υπάρξει καν η σπίθα….κατευθείαν να γεννηθεί η φλόγα…μια φλόγα που ίσως δεν σβήσει ποτέ…
Το ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει και εγώ εκεί με τα μάτια καρφωμένα στα κεριά αφήνόμουν στους ήχους… …..
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
Σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ’ τα χαράματα
Στον ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
Στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου ….
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρα μας
Και στον φιλιών την μουσική
Ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Να μπερδευτούν τα όνειρα μας
Για μια ολόκληρη ζωή
Να είναι η βραδιά δικιά μας...
Φλόγες…
Άλλες φορές πάλι τις παρομοιάζω με την ένταση , την δύναμη ….
Ή σαν δυο κορμιά που χορεύουν στους ρυθμούς του έρωτα γεμάτα από πάθος…
Και άλλοτε πάλι κοιτάζοντας τες , μεταφέρομαι σε ειδυλλιακές παραλίες , που κάπου εκεί σε μια γωνιά τους καίγεται μια φωτιά δίπλα στην θάλασσα…
Το ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει και αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι που ήθελα να ακούσω πριν σβήσω τα κεριά , πριν πάω να πλαγιάσω…
Αυτό το τραγούδι που μου θυμίζει μια φλόγα…
Κάπου , διάβασα : «Άραγε , όταν κοιτάς ένα αναμμένο κερί , νιώθεις ένα με την φλόγα ή μήπως με το κερί που λιώνει;»
Είναι στιγμές που νιώθω ένα με την φλόγα….
και ΤΟΛΜΩ...
Είναι όμως και κάποιες άλλες που νιώθω ένα με το κερί που λιώνει…
Με συναρπάζεις σαν να βλέπω περιπέτεια
Είσαι υπερένταση που ξέρω την συνέπεια
Μου είπες πάντα έτσι θα ‘μαι μην μ’ αγγίζεις θα καείς
Και όμως τολμώ να σ’ αγαπώ ότι και αν πεις
Τολμώ , στο ναρκοπέδιο που ζεις να περπατώ
Τολμώ Μέσα στο τούνελ που περνάς να ακολουθώ
Τολμώ Να με αντίλαλος δικός σου σ’ αγαπώ
Τολμώ Όσα δεν τόλμησε κανείς εγώ τολμώ
Στο τόνο θα ‘ρθω που μιλάς να σου μιλήσω
Δεν εμποδίζομαι , ρισκάρω θα τολμήσω
Σ’ αγαπάω δεν με νοιάζει να πουλήσω μια ζωή
Για μια στιγμή , που θα σε ζω , μια στιγμή.
Καλό απόγευμα!
12 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΠάει και αυτή η εβδομάδα!
Σχετικά καλή ήταν...
Είχε λίγο απ' όλα...
Θέλησα να την κλείσω με την παρακάτω μικρή ιστορία που μου στείλανε με e-mail.
Αν και με την πρώτη ματιά το γεγονός φαίνεται αστείο , πιστεύω οτι προσπαθεί κάτι παραπάνω να πει απ'το να μας κάνει απλά να χαμογελάσουμε.
.....Χθες το βράδυ, καθόμασταν με τη γυναίκα μου στο τραπέζι συζητώντας διάφορα θέματα και φθάσαμε να μιλάμε για την ευθανασία.
Στο θέμα της επιλογής μεταξύ ζωής και θανάτου, της είπα:
" Μην μ' αφήσεις ποτέ να ζήσω σ' αυτή την απαίσια κατάσταση, να εξαρτώμαι από μία μηχανή και να ταίζομαι από το υγρό μιας μπουκάλας.
Εάν με δεις σε τέτοια κατάσταση, αποσύνδεσε τα μηχανήματα που με κρατάνε στη ζωή".
Οπότε η γυναίκα μου σηκώθηκε, αποσύνδεσε την τηλεόραση, έσβησε τον υπολογιστή και πέταξε τη μπύρα μου!!!
Καλο Σαββατοκύριακο σε όλους μας!
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Έχω κολλήσει…
Ναι έχω κολλήσει…
Οι σκέψεις μερικές φορές κυλάνε σαν νερό…δεν τις κρατάς με τίποτα!
Μερικές φορές , εκφράζω πολύ περισσότερα από αυτά που πρέπει!
Το ξέρω ότι το κάνω αυτό…ξέρω όμως ότι δεν μπορώ να τα βάλω και με τον παρορμητισμό μου!
Ψέματα…υπάρχουν στιγμές που κρατιέμαι και δεν λέω όλα όσα θα ήθελα…
Ποιος ενδιαφέρεται τελικά για αυτά που θέλω ;
Και ποιος ενδιαφέρεται για αυτά που δίνω;
Τελικά σκέφτομαι πως ίσως με την παρόρμηση μου να εκφράζω τα θέλω μου και να δίνω , ασκώ στους γύρω μου πίεση και τους βάζω σε διαδικασίες που δεν πρέπει…
Άλλα είχα σκόπο να γράψω και άλλα έγραψα…
....με νίκησε πάλι ο παρορμητισμός...
Anyway…
Το «Έχω κολλήσει…» πήγαινε στον Νίκο Βερόπουλο και σε κάποια τραγούδια του με τα οποία το έχω πάθει…
Καλή Αντάμωση, Φύσαγε τ' Αγέρι και το παρακάτω…
Παραμύθι
Νίκος Βερόπουλος
Μέσα από στίχους πονηρούς
Ψάχνω για να σου πω μια λέξη
Ζούμε σε ύποπτους καιρούς
Που Άλλοι για μας έχουν διαλέξει
Μη λες κουβέντα πουθενά
Για τον καημό που έχεις στα στήθια
Όποιος τα νήματα κουνά
Ξέρει να κρύβει την αλήθεια
Πάρε με ακόμα μια φορά
Γλυκά μέσα στα δυο σου χέρια
Να ταξιδέψουμε στου έρωτα
Τα πιο παράνομα νυχτέρια
Χρυσάφι ο χρόνος που περνάει
Δεν βγήκε δεν μας περιμένει
Το παραμύθι να κρατάει
Για να ‘μαστε ευχαριστημένοι
Και με τον νου μας στην γιορτή
Του κόσμου το άδειο μονοπάτι
Το περπατήσαμε σκυφτοί
Κουτσοί και με ένα μόνο μάτι
Στο τελευταίο μας χορό
Ο ήλιος να βγει δεν θα αργήσει
Μες του Θεού είμαστε τ’ όνειρο
Και όπου να ‘ναι θα ξυπνήσει
Καλό Απόγευμα!
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ διάθεση μου είναι πολύ παράξενη σήμερα…
Θέλω να γράψω , αλλά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και σε τι να καταλήξω!
Έχω ένα χαζό χαμόγελο όλη μέρα , αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι σαν να ‘μαι φυλακισμένη!
Εγκλωβισμένη μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό!
Θέλω να φύγω από εδώ αλλά επειδή δεν μπορώ , έχω μεταφέρει την ψυχή μου αλλού και παρόν είναι μόνο το σώμα μου!
Παράξενη αίσθηση …να είσαι κάπου αλλά να μην είσαι!
Είναι εδώ η μορφή μου , μα όχι και η ψυχή μου!
Το χαζό χαμόγελο όμως , βγαίνει απ’ την ψυχή μου και φαίνεται στην μορφή μου!
Όπως και να έχει , καταφέρνω με κάποιο τρόπο να είμαι καλά , αλλά να μην έχω όρεξη!
Χαμογέλα...
....χαμογελούν τα μάτια σου και κατ'επεκταση και τα δικά μου...
Καλό απόγευμα...
12 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
...05.06.07...
...02:30...
Ακόμα δεν κατάλαβα
πως πέφτω συνεχώς στα ίδια λάθη
πονούσα και όμως πάλευα
γινόμουν παρανάλωμα
μα η καρδιά μου απλά δεν λέει να μάθει…
(Λάθη , σημεία και τέρατα απ’ το ομώνυμο cd)
Στο μυαλό μου χίλιες λέξεις , χίλιες εικόνες και άλλα τόσα συναισθήματα…
Η επιστροφή από το Μπαράκι του Βασίλη που βρέθηκα παρέα με δυο Φίλους ,(lemonc , Gl) δεν μπορούσε παρά μόνο αυτά να αφήσει…
Μελωδίες ταξιδιάρικες από ένα άνθρωπο που η ζωή του είναι ένα ταξίδι…
Φωνή ιδιαίτερη αλλά με κάποιο τρόπο πολύ γνώριμη…
Νίκος Βερόπουλος ή αλλιώς White Feather…
Ένας Έλληνας , Ρεμπέτης Ινδιάνικης Φυλής!
Όπως χαρακτηριστικά γράφει o παραγωγός του…
"Ένας εγχώριος αλλοδαπός Ιθαγενής….Ιπτάμενος Ρεμπέτης της φυλής τον Cherokee"
"Υιοθετημένος από την φυλή του και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου των Ινδιάνων της Αμερικής, συνεχίζει τον δικό του πόλεμο , πότε μέσα από τους καταυλισμούς και πότε έξω από αυτούς , κυρίως όμως μέσω της τέχνης που εξασκεί"
Σήμερα μας τραγούδησε Νικόλα Άσιμο , Διονύση Σαββόπουλο , Μιχάλη Κακέπη…
Σήμερα μας τραγούδησε και Μάρκο Βαβμακάρη!
Σήμερα , ακούσαμε Νίκο Βερόπουλο!
Πέρασμα στο Φως
Φύσαγε το Αγέρι
Της ζωής μας τα αλλοπρόσαλλα σημάδια
με έστειλαν μακριά με τον καιρό
και με χάρτη που του λείπανε κομμάτια
πάσχιζα τον δρόμο μου να βρω
Φύσαγε το αγέρι μέρα μεσημέρι
Θεέ μου έως πότε θα μας πολεμάς
άνοιξα τα μάτια και στα σκαλοπάτια
σε είδα φως μου να χαμογελάς…
Τα λόγια χωλαίνουν…
Το cd-player παίζει ακόμα και θα παίζει όλη νύχτα…
Ίσως με τους ήχους αυτούς , τα όνειρά μου να είναι όμορφα και πιο ζωντανά…
Ίσως το μυαλό μαγευτεί τόσο που δεν θα ονειρευτεί καν …
Σίγουρα όμως , ταξιδεύω...πότε σε όμορφες παραλίες κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα , πότε σε ατελείωτες πεδιάδες , πότε μέσα σε δάση των Ινδιάνων και πότε στις όχθες κάποιου ποταμού…
Νιώθω ελεύθερη σαν τα πουλιά που διασχίζουν τον αιθέρα…
Σαν η ψυχή να έχει φύγει απ’ το σώμα…
Σιωπηλή ακούω ήχους μπλεγμένους, ιδιαίτερους , αλλά όμορφα δεμένους…
Τα στοιχεία της φύσης είναι εδώ και εγώ,
Είμαι Φτερό…
Ένα Σιωπηλό Φτερό…
ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ
Στίχοι- μουσική : ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τραγούδι : ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΕΠΗΣ
Είμαι ένας ήλιος κλειδωμένος στο κελί μου
είσαι φεγγάρι μες τις λίμνης το βυθό
και οι δυο αόρατα παλάτια της ερήμου
στην ίδια μοίρα με τον ίδιο αριθμό
όλα τα όνειρα και τα ιδανικά μου
πρέπει να πακετάρω πριν να κοιμηθώ
τα νοικιασμένα να επιστρέψω τα φτερά μου
και ότι πίστεψα να το απαρνηθώ
καλή αντάμωση , καλή αντάμωση
νωρίς σκοτείνιασε και στην καρδιά μου βρέχει
καλή αντάμωση , καλή αντάμωση
δεν χάνει τίποτα όποιος τίποτα δεν έχει
Είμαι ο ήρωας ενός άτυχου επιλόγου
σε ένα σενάριο γραμμένο για την γη
και εσύ χορεύεις στο ρυθμό του παραλόγου
μήπως πλανέψεις μια καρδιά που αιμορραγεί
ήρθα και έφυγα επισκέπτης με άδεια χέρια
μόλις που πρόλαβα να πω το σ αγαπώ
σύρθηκα ανάμεσα από δίκοπα μαχαίρια
για να αποδείξω της ζωής μου το σκοπό
καλή αντάμωση , καλή αντάμωση
νωρίς σκοτείνιασε και στην καρδιά μου βρέχει
καλή αντάμωση , καλή αντάμωση
ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ , ΟΠΟΙΟΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ
Κώστα , ευχαριστώ γιατί ήσουν η αφορμή να τον "γνωρίσω" και τελικά να είμαι σήμερα στο Μπαράκι του Βασίλη...
Γιώργο , ευχαριστώ που με συνόδευσες ως εκεί...
7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Χωρίς πολλά λόγια…
Ας μιλήσουν για ακόμα μια φορά τα τραγούδια…
ΚΑΡΑΒΑΝΙ
Περρής Γιώργος
Μουσική / Στίχοι:
Haroche Raphael/ Ρούσση Ρεβέκκα και Σουμελάς Σωκράτης
Αν ξυπνήσεις το πρωί
κι η καρδιά σου πάει να σπάσει
φίλο σύμμαχο θα βρεις
μπόρα είναι θα περάσει
Αν στο δρόμο σου χαθείς
και δεν ξέρεις που σε πάει
στην καρδιά φάρο θα δεις
ας την να σε οδηγάει
Ξέρω ψάχνεις το γιατί
και το ψέμα σ’ αρρωσταίνει
σκέψου αυτό είναι η ζωή
καραβάνι που πηγαίνει
Σαν κι εσένα είμαι κι εγώ
κλαίω, γελάω, αγαπάω
καραβάνι είναι η ζωή
και μαζί σου προχωράω
Έλα πάμε
Ξέρω νιώθεις μοναξιά
και τις νύχτες σε βαραίνει
μα ταξίδι είναι η ζωή
καραβάνι που πηγαίνει
Έλα πάμε
Καλό Μήνα!!!
4 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣκέψεις...Από Καρδιάς...Και Άλλα...