Προσπάθησα να παρομοιάσω με κάτι τον Έρωτα…

Να τον ταιριάξω με μια άλλη λέξη…

Είναι ένα απ’ τα «παιχνίδια» που κάνω συχνά…

Έρωτας….Χορός…

Ναι , ο Έρωτας είναι ένας Χορός…

Όταν τον ζεις , νιώθεις πάντα σαν να Πετάς και να Χορεύεις στα Σύννεφα…

Όταν τελειώσει (τυπικά ή ουσιαστικά,  γιατί κάποιοι έρωτες δεν τελειώνουν…) χορεύεις τον Χορό των Αναμνήσεων…των Σκιών...της Θύμησης...

 Ο Χορός Της Θύμησης Σου

Ακολούθησα τα βήματα σου…

Αρχικά με πάθος , φόβο και τύψεις…

Αργότερα με πάθος ,φόβο και απόγνωση…

Και μετά μόνο με πάθος…. 

Χορός ήταν αυτό που ζούσα…

Άλλοτε ήρεμος και άλλοτε πιο δυνατός… 

Χορός ,  που χορεύοντας τον εκστασιαζόμουν…

Παραμένει  χορός… 

Γέμιζε το είναι μου η παρουσία σου…

Τώρα το γεμίζει η απουσία σου…

και μου αρκεί  να χορεύω που και που

Με την Θύμηση σου… 

Μόνο αυτή είναι σταθερή…

Μονό αυτή είναι εκεί όποτε το θελήσω…

Και ξέρει όλα τα βήματα…

Η Θύμηση σου… 

Καλημέρα Μας...!

Έφυγα…

Γύρισα…

Φοβήθηκα να αντιμετωπίσω το σήμερα που βρήκα…για το αύριο δεν το συζητώ…

Ήθελα λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω τι γίνεται γύρω μου…

Προτιμούσα να σκέφτομαι αλλά πράγματα, πιο ευχάριστα και θα συνεχίσω να το κάνω...

Γιατί ότι προσπαθείς να αποφύγεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ή ότι δεν σε προβληματίζει…

Δεν σημαίνει ότι δεν θα το αντιμετωπίσεις…

Απλά συγρόνως πρέπει να προχωράς...

Και δεν μπορώ να προσποιούμε ότι δεν το κάνω!

Ούτε να αισθάνομαι άσχημα που ζω!

Εξακολουθώ να μη βλέπω τηλεόραση…

Ενημερώνομαι αλλιώς…

Άλλωστε η φρίκη και η απόγνωση είναι δυο έννοιες τόσο δυνατές , που δεν χρειάζεται να βλέπεις και την εικόνα τους…

Τις νιώθεις…

Και την Καταστροφή , δεν χρειάζεται να την δεις εκεί…

Τη βλέπεις γύρω σου…

Την αισθάνεσαι σε κάθε αναπνοή...

Να δείξουν Έλεος , για να σωθεί ότι έχει μείνει και να προχωρήσουμε με αυτά...

Και δεν είναι το θέμα αν θα ξεχάσουμε ή όχι. Κάποιοι θα ξεχάσουν , κάποιοι όχι.

Όπως και να 'χει θα πρέπει να προχωρήσουμε με ότι μείνει ζωντανό και να φροντίσουμε να μην υπάρξει επόμενη τέτοια καταστροφή!

Ο Χρόνος δεν γυρίζει πίσω.

Μακάρι να γύριζε και να μπορούσαμε να σώσουμε ότι έχει χαθεί!

Δεν γυρίζει όμως.

Όλους μας στεναχωρεί η κατάσταση!

Όλους!Ακόμα και εκείνους που μπορεί να μην το εκφράζουν, να σιωπούν , να ταξιδεύουν...

Έμαθα , πως θα γίνει  Διακαναλικός Τηλεμαραθώνιος για τους πληγέντες…

Την Τετάρτη νομίζω.

Να κάτι στο οποίο μπορούν να φανούν χρήσιμα τα κανάλια και κατ’ επέκταση όλοι εμείς…

Ας περάσουμε πλέον στην πράξη και ας αφήσουμε τα λόγια!

Όλοι μας θα συνεχίσουμε την ζωή μας ,όπως το κάνουμε ήδη , όσο και αν τώρα μας πονάει αυτό που ζούμε , όσο και αν μας πονάει η καταστροφή…

Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας , να διασκεδάζουμε , να γελάμε, να κλαίμε , να νιώθουμε , να ερωτευόμαστε και να κάνουμε ότι κάναμε μέχρι χθες…

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο!

Ακόμα και όλοι εκείνοι που πραγματικά καταστράφηκαν , που είχαν ανθρώπινες απώλειες ή υλικές , θα συνεχίσουν...μόνο που για εκείνους ,τίποτα δεν θα είναι ίδιο!

Γιατί η ζωή , με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνεχίζεται…

Καλημέρα Μας…!

Με έχουν πιάσει οι αυπνίες μου...

Πήρα να ξεφυλίσσω ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα του Paulo Coelho , με τίτλο «Η Μάγισσα του Πορτομπέλο» και τα μάτια μου έπεσαν σε ένα απόσπασμα (απ’ τα πολλά)που έχω υπογραμμίσει.

Απλά , με κέρδισε και η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν να το γράψω....

Δεν έχω να αναφέρω τίποτα περισσότερο...

Καλή Ανάγνωση...

Όλα είναι τόσο απλά και ταυτόχρονο τόσο περίπλοκα!

Απλά , επειδή αρκεί να αλλάξει κανείς στάση ζωής :

Δεν θα κυνηγήσω άλλο την ευτυχία. Απο τώρα και στο εξής θα είμαι ανεξάρτητη , θα βλέπω την ζωή με τα δικά μου μάτια και όχι με τα μάτια των άλλων. Θα κυνηγήσω την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.

Και περίπλοκα :  Γιατί δε θα κυνηγήσω πια την ευτυχία , αφού με έχουν μάθει ότι είναι ο μοναδικός στόχος που αξίζει τον κόπο; Γιατί να τολμήσω να πάρω έναν δρόμο , που οι άλλοι δεν τόλμησαν;

Στο κάτω κάτω τι είναι ευτυχία;

Έρωτας μου απαντούν. Όμως ο έρωτας ούτε φέρνει , ούτε έφερνε ποτέ ευτυχία. Το αντίθετο μάλιστα, είναι πηγή ανησυχίας , πεδίο μάχης , νύχτες αγρύπνιας στις οποίες αναρωτιώμαστε αν κάνουμε το σωστό. Ο πραγματικός έρωτας είναι έκσταση και συνάμα αγωνία.

Γαλήνη τότε. Αν κοιτάξουμε την Μητέρα , ποτέ δεν είναι γαληνεμένη. Ο Χειμώνας παλεύει με το καλοκαίρι, ο ήλιος και το φεγγάρι δεν έχουν συναντηθεί ποτέ , η τίγρη κυνηγάει τον άνθρωπο , που φοβάται το σκύλο , που κυνηγάει την γάτα , που κυνηγάει το ποντίκι , που τρομάζει τον άνθρωπο.

Το Χρήμα φέρνει την ευτυχία. Πολύ καλά , τότε όλοι οι άνθρωποι που έχουν αρκετά για να ζήσουν με πάρα πολύ υψηλή ποιότητα ζωής θα μπορούσαν να σταματήσουν να δουλεύουν. Όμως, είναι πιο αγχωμένοι από ποτέ , λες και φοβούνται ότι θα τα χάσουν όλα. Το χρήμα φέρνει χρήμα , αυτό είναι αλήθεια. Η φτώχεια μπορεί να φέρει δυστυχία , το αντίθετο όμως δεν είναι αλήθεια.

Έψαχνα την ευτυχία πολύ καιρό στην ζωή μου-τώρα το μόνο που θέλω είναι χαρά. Η χαρά είναι σαν το σεξ : έχει αρχή και τέλος. Θέλω ευχαρίστηση. Θέλω να είμαι ικανοποιημένη-ευτυχία όμως; Έχω πάψει να πέφτω σε αυτή την παγίδα.

Όταν βρίσκομαι σε κάποια παρέα και αποφασίζω να προκαλέσω κάνοντας μια από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις  που υπάρχουν , όλοι λένε «Είμαι ευτυχισμένος»

Συνεχίζω : «Ναι , αλλά δεν θέλεις περισσότερα , δεν θέλεις να συνεχίσεις να αναπτύσσεσαι;» Και όλοι απαντούν : «Φυσικά».

Επιμένω : « Τότε δεν είσαι ευτυχισμένος».

Όλοι αλλάζουν θέμα.

Καληνύχτα...

Ψημένη...Ρακή, Καμένη...στην Άμμο!

Ήρθε η ώρα μου να επιστρέψω στο γραφείο! 

Στην ρουτίνα της καθημερινότητας , στην κίνηση των δρόμων , στην ωμη πραγματικότητα...

Δεν έχω δει τηλεόραση καθόλου αυτές τις μέρες...

Όχι γιατί δεν με ενδιαφέρει ότι Καιγόμαστε , αλλά γιατί φοβάμαι να αντιμετωπίσω αυτές τις εικόνες...

Προτιμώ τις άλλες...εκείνες από τις διακοπές μου...

Προτιμώ να σκέφτομαι τις παρέες που κάναμε εκεί,

τις ατάκες μας , τα γέλια και τις στιγμές που σωπαίναμε...

Προτιμώ να σκέφτομαι τα ηλιοβασιλέματα , τους ανθρώπους που δεν είχαν μέτρο , τον χρόνο που δεν υπήρχε...

Προτιμώ να με σκέφτομαι ανέμελη , και χίπισσα!

Δεν υπήρχε τίποτα που να με στεναχωρούσε εκεί...ήμουν ότι να ‘ναι και όπως να ΄ναι!

Μόνο να περνάμε καλά με ένοιαζε και να φύγουμε όλοι ευχαριστημένοι από το νησί.

Τώρα πάλι πίσω!

Πάλι τα ίδια!!!!

Πάλι θα μελαγχολώ , θα γκρινιάζω και θα παραπονιέμαι!

Γιατί τώρα οι διακοπές τελειώσαν...back to reality...

Πάλι θα τα θεωρώ όλα ανούσια και θα σκέφτομαι τα λάθη μου και τις παρορμητικές κινήσεις μου!

Ναι έκανα και στις διακοπές μου παρορμητικές κινήσεις! Ίσως γιάτι νόμιζα ότι έτσι θα αφήσω πίσω ότι με προβλημάτιζε. Μόνο που , νόμιζα λάθος!

Βρεθηκάμε ξανά εγώ και ο ευατός μου και δεν ξέρω ποιος απ’ τους «δυο» ήταν στην Αμοργό , αλλά όποιος και αν ήταν , ήταν ευτυχισμένος και ήταν ευτυχισμένος γιατί περνούσε καλά, ακόμα και με τις επιπολαιότητες που έπραττε...ο άλλος,έχει μέσα του την λύπη, την μελαγχολία και κρίνει χωρίς κανέναν ενδοιασμό...βάζει διλλήματα και με κρατάει εγκλωβισμένη ...

...ο ένας κρύβει μέσα του ένα επιπόλαιο , παρορμητικό κορίτσι και ο άλλος μια ώριμη γυναίκα...

Αυτά είμαι!Καμένη όπως και να 'χει , αλλά είμαι έτοιμη να με αντιμετωπίσω!!!

Καιρός να οργανωθούμε!!!

Καληνύχτα Μας!!!

Όρμος Αιγιάλης 

Μου φαίνεται παράξενο που είμαι πίσω!

Εχω απ’ το πρωι το χαζό βλέμμα του ανθρώπου που ήταν αποκομμένος απ’ όλα και ξαφνικά βρίσκεται στην ζούγκλα!!!

Οι 15 μέρες στην Αμοργό σίγουρα ήταν αρκετές για να με κάνουν να βρεθώ εκτός τόπου και χρόνου!

Και το σίγουρο είναι , ότι σε αυτό το νησί , εκτός όλων των άλλων , ο χρόνος δεν υφίσταται!!!

Αυτή την στιγμή όμως , δεν είμαι σε θέση να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες...θα με πιάσει στεναχώρια για όλα αυτά που πέρασαν και δεν θα το ήθελα!

Δεν είναι είναι ακόμα απ’ τις αναμνήσεις που  αναπολώ...είναι όλα μέσα μου ακόμα πολύ ζωντανά!!!

Εν καιρό , θα γίνει και αυτό και από μένα , αλλά και από τα άλλα δυο Καμένα , τον Unick και απ΄την Melkat06!!!

( Ναι , καλά διαβάσατε...είμαστε ΚΑΜΕΝΑ από Πρωτο χέρι!!!!)

Γι'αυτόν τον λόγο ,προς το παρόν , θα αρκεστώ στην «δική» μου Αμοργό...

Αμοργός

Χάθηκε το βλέμμα μου

στης θάλασσας το απέραντο γαλάζιο

και μες τα χάδια που της χάριζε απλόχερα ο ήλιος ,

πλάνιόταν η ματιά μου δακρυσμένη.

Κι όταν εκείνος έφευγε

Άφηνε πίσω τα ωραία χρώματα του

και εμοιαζε πίνακας ο ουρανός

Ζωγραφισμένος από Θείο Χέρι

Στης θάλασσας την αγκαλιά κοιμήθηκα

Με νανουρίσανε τα κύματα

Είχα άγγελο μου το φεγγάρι

 και τον δρόμο των ονείρων μου φωτίζανε τ'αστέρια

Ένιωσα το σώμα μου

να αδείαζει μες την άμμο

Μα η ψυχή μου γέμιζε

ήχους, χρώματα , αρώματα και εικόνες

Στης Αμοργού μες τα στενά

Βρήκα κάτι από μένα

Και είπα «εδώ είναι ο τόπος μου»

Εδώ και 'σύ για μένα.

Καλώς Σας Βρήκα και

Καλή Μας Αντάμωση...:)

Η πρώτη εβδομάδα της άδειας μου τελειώνει!

Ξεκουράστηκα για λίγες μέρες στην Αθήνα και είμαι έτοιμη για διακοπές!!!

Μια και Σήμερα!!!

Το πλοίο σαλπάρει (Πρώτα ο Θεός) την Δευτέρα στις 08:00!

Τις ευχές μου γι’αυτό το καλοκαίρι τις βρήκα μέσα στο παρακάτω χαριτωμένο e-mail που έλαβα από μια φίλη!!!

Για μένα και για όλους εσάς!!!

Εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όλους...

Σε αμμουδιές , σε βότσαλα, σε μπλε νερά, σε πράσινα νέρα, σε ξαπλώστρες  , κάτω από ομπρέλες, χύμα στο κυμά...!

Με μπύρες , με βότκες, σφινάκια  ή και ανευ αλκοολ (αυτό δεν παίζει στους φίλους τους δικούς μου...!)

Με φέτα , ντομάτα , ψαράκι!!!

Με καρπούζι , ροδάκινα και ζουμιά να τρέχουνε!!!

Με λάδια καρύδας , καρότου...αλάδοτοι!!!

Ξαπλωμένοι σε αιώρες γύρω στις 8:30 να χαζεύεται τον ήλιο αγκαλιά με τον ή την αγαπημένο σας με παγωμένο καφεδάκι !

Ζήστε κάθε στιγμή έντονα! Μη χάσετε λεπτό!!

Κι όσοι δεν έχετε αγαπημένους...

Να σας πιάσει ζαλάδα και να σας σώσει ένας Θεός ή μια Θεά αντίστοιχα!!!:)

Να χάσετε την ισσοροπία σας (που την έχουμε σχεδόν όλοι χαμένη...!) και να πέσετε πάνω στον ποιο τρυφερό άνθρωπο της γης!!!

Αν πάλι είναι σκύλος και σας γλύψει το πονεμένο ποδαράκι...ε , τύχη είναι και αυτό!!!:D

Να κάνετε βουτιά και να κουτουλήσετε με το όνειρο σας!(αυτή η ευχή μου άρεσε ιδιαίτερα!!!)

Αναλογικά , θα έχουμε και φέτος τυχερούς!!!

Πάντως , μη πάτε μακριά και για πολύ!

Η Αθήνα είναι ήσυχη, άδεια και μυστήρια  τον Αύγουστο!

Ακόμα και αν δεν φύγετε για διακοπές ,περάστε όμορφα...σε ταράτσες....σε κήπους...σε πλατείες...σε λόφους...σε παραλίες...με καλή παρέα μέχρι το πρωί , χωρίς το άγχος του πρωινού ξυπνήματος!!!

Να προσέχετε!!!

Φιλιά πολλά και Καλή Μας Αντάμωση!!!

Τι πρόλογο να κάνω τώρα για το παρακάτω;

Περιττός θα είναι!:) 

Οπότε , μπαίνω κατευθείαν στο κυρίως θέμα!!!

Και ναι , το έχω παραδεχθει...είμαι Χαζοθεία!!!:)

Παιδικός Σταθμός 

Γενικός Χαρακτήρας του Στράτου Χ.

Ο Στράτος είναι απ’ τα αγαπητά παιδιά του σχολείου. Είναι ήσυχο και υπάκουο παιδί (για κάποιο άλλο παιδάκι θα μιλάει η κυρία σίγουρα!!!!) και είναι αγαπητός απ’ όλα τα παιδιά αν και ξεχωριστοί του φίλοι είναι ο Γιώργος και ο Άγγελος.

Ο Στράτος , συμμετέχει με κέφι σε όλες τις δραστηριότητες αλλά του αρέσει ιδιαίτερα να σκαρφαλώνει στις μαξιλάρες και να προσποιείται ότι είναι μηχανές ή πολλές φορές ψάχνει να βρει στρογγυλά αντικείμενα και παριστάνει ότι κρατά τιμόνι αυτοκινήτου. (Easy Rider ο μικρός!!!)

Όταν ασχολείται με μια δραστηριότητα , βιάζεται να ξεμπερδεύει , είναι λίγο τεμπελάκος.(ε, αρκετά μας χάιδεψε τα αυτιά τόση ώρα!!!). Στην ψυχοκινητική αγωγή είναι αρκετά επιδέξιος , προσπαθεί και είναι πάντα πρόθυμος να συμμετέχει στις ασκήσεις και δεν πτοείτε εύκολα.

Επίσης του αρέσει να κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες και περιμένει να τον βρουν. (πράγμα που έκανε και χθες και με κοψοχόλιασε!!!)

Στο φαγητό , δεν έχει καμία δυσκολία , προτιμάει να τρώει μόνος και συνήθως ζητά και άλλη μερίδα. (That’ my boy!!!)

Τους τελευταίους μήνες , έχει γίνει πολύ ζωηρός (πήρε αέρα ο πισινούλης του γι’ αυτό!!!) , επιθετικός , πεισματάρης , θέλει πάντα να κάνει το δικό του και γκρινιάζει με το παραμικρό.

(Απορώ γιατί λέει τον τελευταίο καιρό….μάλλον τελικά είχα δίκιο! Στην αρχή θα τον μπέρδεψε με κανένα άλλο παιδάκι!!!!)

Εύγε αγόρι μου!!!

Και εις ανώτερα!!!

Καλημέρα Σας και Καλό Μήνα!!!! 

:)