Είναι από αυτά τα e-mail που σου στέλνουν φίλοι και γνωστοί για να σε κάνουν να χαμογελάσεις!

Αυτό επιδιώκω και εγώ!

Να σας κάνω να χαμογελάσετε!!!

Ελπίζω να τα καταφέρω , όπως το κατάφερε σε εμένα ο αποστολέας του.:)

Μεγαλώνοντας, παίρνουμε βάρος.

Αυτό συμβαίνει, διότι συσσωρεύουμε πολλές πληροφορίες στο κεφάλι μας

Και βέβαια κάποια στιγμή φτάνουμε στο σημείο που οι συσσωρεμένες πληροφορίες δεν χωράνε πια στο κεφάλι μας. Τότε αρχίζουμε να συσσωρεύουμε τις πληροφορίες σ’ όλο μας το σώμα.

Τώρα τα καταλαβαίνω όλα …

Δεν είμαι υπέρβαρη!!

Δεν είμαι παχιά!!

Είμαι Έξυπνη!!!

ΠΟΛΥ έξυπνη!!

YES SIR!!
Είμαστε τέλειες!

Διότι ...

*Δεν κάνουμε φαλάκρα

*Έχουμε διεθνή και εθνική Ημέρα της Γυναίκας.

*Μπορούμε να φορέσουμε και ροζ και μπλε ρούχα.

*Μπορούμε να είμαστε βέβαιες πως τα παιδιά είναι όντως δικά μας.

*Μπορούμε να ξαπλώσουμε μαζί με μια φίλη στο κρεβάτι χωρίς να μας χαρακτηρίζουν αμέσως ομοφυλόφιλες.

*Μπορούμε να συγκεντρωνόμαστε ταυτόχρονα σε διάφορα πράγματα. 

*Η γυναίκα του πρωθυπουργού είναι η ‘First Lady’, 

Ο άντρας μιας πρωθυπουργού τι είναι όμως;

*Όταν αποφασίσουμε να κάνουμε μια αντρική δουλειά, είμαστε πρωτοπόροι.

Όταν ένας άντρας κάνει μια γυναικεία δουλειά, είναι αδερφή.

Και στο τέλος:

* Μπορούμε να κάνουμε ό,τι κάνει ένας άντρας .... φορώντας παπούτσια με ψηλά τακούνια!!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!:)

Το ξυπνητήρι χτυπάει κάθε πρωί στις 7:30.

Μου είναι τόσο δύσκολο να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι το πρωί τον τελευταίο καιρό.

Και κάνω ότι μπορώ…

Κοιμάμαι με τα παράθυρο ανοιχτό για να λούζεται το δωμάτιο από φως το πρωί…

Δεν έχω αλλάξει ακόμα την μελωδία που με ξυπνάει…

Άκρως καλοκαιρινή και χαρούμενη (Alfa Blondy) για να ξυπνάω ευχάριστα…

Ανοίγω το ραδιόφωνο ως συνήθως...

Όμως τίποτα…

Η ίδια δυσκολία κάθε πρωί!

Λίγο ακόμα…5 λεπτάκια μόνο…

Αυτά τα 5 λεπτά γίνονται μισή ώρα!Δεν σηκώνομαι πριν τις 8:00!

Δεν ξέρω τι φταίει ακριβώς!

Απλά νιώθω εξαντλημένη...

Ίσως φταίνε τα χαζό-ξενύχτια που κάνω κάθε βράδυ…

Ίσως ο καιρός που δεν αποφασίζει τι θέλει επιτέλους…

Ίσως η μετάβαση απ’ το Καλοκαίρι στο Φθινόπωρο…

Με εκνευρίζει η αλλαγή της εποχής , ειδικά όταν δεν αποφασίζει να γίνει!

Ίσως η υπερένταση απ’ την δουλειά…

Ίσως ο ανήσυχος ύπνος...

Ίσως τα όνειρα που βλέπω…

Ίσως  ότι στην ζωή μου όλα αμφιταλαντεύονται…

Σαφώς υπάρχουν πράγματα που με «ρίχνουν», με τυραννάνε σκέψεις , μου λείπουν διάφορα, με προβληματίζουν άλλα, αλλά αυτά υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δεν ξέρω τι φταίει…

Όμως νιώθω αδύναμη και κουρασμένη λες και δεν πέρασε το καλοκαίρι από μένα…

Λες και όλες αυτές οι όμορφες μέρες που πέρασα ήταν σε όνειρο.

Νόμιζα πως  είχα γυρίσει με γεμάτες μπαταρίες! Πώς είναι δυνατόν να άδειασαν τόσο γρήγορα και τόσο νωρίς;

Πού πήγαν οι αντοχές μου;

Με εκνευρίζει όταν είμαι έτσι!

Όταν δεν υπάρχει ισορροπία και είμαι μεταξύ του είμαι καλά και του δεν είμαι!

Όταν όλα γύρω μου και μεσα μου αμφιταλαντεύονται!

"Καλημέρα" λέω σε έναν συνάδερφο, "τι κάνεις;"

"Καλημέρα…όχι και άσχημα", μου απαντάει…

Μου άρεσε αυτή η απάντηση.

Ίσως γιατί είναι πολύ πιο αληθινή απ’ το ξερό "καλά" που ακούω συνήθως το οποίο εύκολα απ’ τον τόνο της φωνής και το ύφος του προσώπου καταλαβαίνω ότι δεν ισχύει…ότι είναι η τυπική απάντηση!

Ίσως επειδή απλά σαν απάντηση μου ταιριάζει, είναι ειλικρινής και δηλώνει την έλλειψη ισορροπίας που αναφέρω παραπάνω…

Ίσως γιατί πίσω της , κρύβει μια αισιοδοξία μια και δηλώνει πως σαφώς θα μπορούσα να είμαι καλύτερα , αλλά σίγουρα θα μπορούσα να είμαι και χειρότερα!!!

Με έλλειψη Ισορροπίας και σε όχι και άσχημη κατάσταση λοιπόν, σας εύχομαι

Καλημέρα και Καλή Δύναμη!!!

ΧΑΣΑΜΕ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΙΛΙ

Χάσαμε πάλι αυτό το δείλι.
Κανέις δε μας είδε απόψε με ενωμένα τα χέρια
ενώ η γαλάζια νύχτα έπεφτε πάνω στον κόσμο.

Από το παράθυρο μου είδα
τη γιορτή της δύσης πάνω στους μακρινούς λόφους.

Καμιά φορά σαν ένα νόμισμα
άναβε ένα κομμάτι ήλιου ανάμεσα στα χέρια μου.

Εγώ σε θυμόμουνα με την ψυχή σφιγμένη
από εκείνη τη θλίψη μου που εσύ ξέρεις.

Τότε πού ήσουνα;
Ανάμεσα σε ποιους ανθρώπους;
Λέγοντας ποια λόγια;
Γιατί θα έρθει σε ένα ξαφνικά όλος ο έρωτας
όταν νιώθω θλιμμένος, και σε νιώθω μακρινή;

Το βιβλίο που πάντα παίρνουμε το δείλι έπεσε,
και το παλτό μου κύλησε στα πόδια μου σαν λαβωμένος σκύλος.

Πάντα, πάντα απομακρύνεσαι τα βράδια
εκεί που τρέχει το δείλι σβήνοντας αγάλματα.

Γύρισα χθες αργά στο σπίτι απ’ την δουλειά ,

κουρασμένη και ζαλισμένη απ’ την βαβούρα της ημέρας,

αναζήτησα μόνο μια στιγμή.

Να κάτσω για 5 λεπτά στην ησυχία…

Έγειρα στον καναπέ του σαλονιού να  αφήσω την κούραση σ’ αυτόν πριν πέσω στο κρεβάτι…

Να μην πάρω την ένταση μαζί μου όταν θα  πάω για ύπνο…

Δεν ήταν ήσυχα όμως…

Μας άκουγα να μιλάμε…

Σε ένιωσα δίπλα μου και στην αγκαλιά σου θαρρώ αποκοιμήθηκα…

Καλό Μεσημέρι..!

Σ’ έχω ανάγκη…

Είναι φορές που σε έχω τόσο ανάγκη!

Μα δεν είσαι εκεί και μιλάω σε σκιές...

Δεν μπορείς να είσαι εκεί…

Για 'μενα, ξέρεις...

Όποτε με φωνάξεις , θα είμαι εκεί...

Και είμαι εκεί…κάθε φορά…

Ως πότε όμως…;

Γιατί Δεν Έρχεσαι Ποτέ

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Αλκίνοος Ιωαννίδης 

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Καλημέρα και Καλό ΣΚ!!!

Ξέρω τι σκέφτεστε…

Συγνώμη , αλλά ναι , πάλι θα γκρινιάξω!

Γιατί έχω να ασχοληθώ με σημαντικά πράγματα που όλοι βιάζονται να γίνουν και πρέπει να γίνουν σωστά και εκτός αυτών ασχολούμαι και με βλακείες!!!

1η Βλακεία…

Ανακοινώθηκε από την Διοίκηση , ότι το κτίριο μας δεν θα έχει πλέον 24ωρη φύλαξη (πρέπει να κάνουμε περικοπές είπαν!), αλλά 10ωρη που σημαίνει ότι μετά τις 19:00 θα γίνεται εδώ του κουτρούλη ο Γάμος!!! Όποιος θέλει θα μπαίνει και όποιος θέλει θα βγαίνει!!!

Μου ανατέθηκε λοιπόν , να βρω λύση για την καλύτερη ασφάλεια της παρουσίας της εταιρείας , αλλά και όσων πρέπει να μείνουν στο γραφείο και μετά τις 19:00!

Να ‘σου και Σωματοφύλακας το Emaki!!!

(των υλικών πραγμάτων ο φύλακας , πως λέγεται;)

Πλάκα μου κάνουν;

Τι λύση να βρω;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Μήπως να κάθομαι στην είσοδο και να κάνω εγώ την φύλαξη;

Μήπως να κάθομαι στο γραφείο μέχρι να φύγουν όλοι για να το κλειδώσω;

ή Μήπως θα ήταν καλύτερα να μου φτιάξουν ένα δωματιάκι μέσα στο γραφείο και να μένω μέρα-νύχτα εδώ;

Μη πηγαινοέρχομαι βρε αδερφέ!!!

(αυτομάτως γίνομαι και Νυχτοφύλακας!)

2η Βλακεία...

Θέσεις Parking…

Είναι συγκεκριμένες αυτές που έχουμε σαν τμήμα.

Πέρα του ότι ακούω τα παράπονα του ορόφου γιατί να έχει θέση ο ταδε και εγώ όχι, επιπλέον αν έρθει κάποιος εξωτερικός επισκέπτης πρέπει να του βρω θέση για το αυτοκίνητο!!!!

- Δεν έχουμε θέσεις να παρκάρει ο κύριος τάδε…

- Τι σημαίνει αυτό Έμυ , βρες μια θέση να παρκάρει.

Μωρέ , δεν πάτε να δείτε αν έρχομαι λέω εγώ!!!

Άντε τώρα!!!!

Αυτά!!!

Το Emaki ,

Γραμματέας , Ψυχολόγος (ε ναι το κάνω και αυτό στο κάθε πονεμένο που παίρνει τηλέφωνο!) Security, Παρκαδόρος, γραφείο παραπόνων κτλ.

Σας ευχαριστεί εκ των προτέρων για την κατανόηση και

Σας εύχεται,

Καλό Απογευμα!!!!!:)

Κλείνω τα μάτια…

Κοιμάμαι και ονειρεύομαι…

Σκύβει από πάνω μου ο Εαυτός μου και με ρωτάει

«Ποια Είσαι; Πού Πας;»

Την Ανάσα μου βαριά ένιωσα απόψε

και ας ήταν τα παράθυρα ανοιχτά όλη νύχτα…

Κι όταν ξύπνησα ρώτησα…

Ποια Είμαι και Που Πάω…;

Και μετά από αυτό λέω...

Καλημέρα!

Που η Εθνική είναι τέταρτη ενώ θα της άξιζε κάτι καλύτερο… 

Που είναι το ίδιο κόμμα στην κυβέρνηση… 

Που κάθε πρωί εδώ και 15 μέρες με ξυπνάει μια μπουλντόζα η οποία κάνει έργα έξω απ’ το σπίτι μου….εντάξει παιδιά, μπορείτε να σταματήσετε τώρα…τελείωσαν οι εκλογές! 

Που χθες πέρασα μια πολύ όμορφη βραδιά με φίλους η οποία έληξε σχετικά νωρίς γιατί την επόμενη δουλεύαμε; (Δεόντα , δεν σε αφορά το συγκεκριμένο…το ξέρω!!!!!)

Που η Διευθύντρια μου με πήρε πρωί-πρωι και μου τα ‘χωσε γιατί δεν απαντούσα στο τηλέφωνο….(συγνώμη κυρία Διευθύντρια…έχω και φυσικές ανάγκες η γυναίκα!!!) 

Που απολύσανε τον Παντελή απ’ την δουλειά με την δικαιολογία ότι ήταν too much για την θέση που είχε…;(καλά , ξέρω ότι αυτές τις χαζές δικαιολογίες τις λένε στις σχέσεις , δεν ήξερα ότι τις χρησιμοποιούνε και στην δουλειά!!!!)

Που συνειδητοποίησα ότι για να σώσω μια βλακεία που είχα κάνει έκανα μια άλλη βλακεία; 

Που πάω να δουλέψω;

Καλημέρα Και Καλή Εβδομάδα!!!!

:)

Βάζω Χρώμα Στην Ζωή

και στις Στιγμές μου.

Στους ανθρώπους που αγάπησα

Στις λύπες , στις χαρές μου. 

Κόκκινο είναι το χρώμα του Πάθους και του Έρωτα

Το Ροζ το δίνω στην Αγάπη

Κίτρινο έδωσα στα Παιδικά Χαμόγελα

Για τα υπόλοιπα ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη.

Πορτοκαλί ζωγράφισα  τα Λάθος Πάθη μου

Και αφήνω λίγο να παίζουν οι αποχρώσεις

Όσα για τα άλλα τους δίνω χρώμα Πράσινο

γιατί είναι στην φύση μου να ζω όλο εντάσεις. 

Με αποχρώσεις της Θάλασσας και του Ουρανού

ζωγράφισα Εμένα γιατί τα χρώματα μου

παίζουν με τα «καιρικά φαινόμενα»

πότε είναι χαρούμενα και πότε είναι θλιμμένα.  

Δεν έχω ζωγραφίσει τις Φιλίες μου,

Σαν γάργαρο νερό κυλάνε μες το μπλε μου

Εκείνες δίνουν χρώμα στην αξία μου

Στην ύπαρξη και στην υπόσταση μου. 

Με Λευκό ντύνω τις ψυχές που φύγανε

Το Μαύρο ειν’ του Θανάτου

Το Μωβ για μένα πένθιμο

Χρώματα όλα του Ορατού και του Αοράτου .

Τέλος δεν έχει ο πίνακας αυτός

Συνέχεια ζωγραφίζω

Και αν καταλάθος μουντζουρώσω το χαρτί

Σβήνω και ξαναρχίζω!

:)

Καλό Σαββατοκύριακο!

Απ’ τις Σημειώσεις του Ημερολογίου μου…

Να Μη Ξεχάσω,

Να Βλέπω Φως…

Ακόμα κι όταν η θύελλα  τα σκοτεινιάζει όλα.

Να Μη Ξεχάσω,

Πώς μου φωτίζουν το δρόμο όλα όσα έχω ονειρευτεί ότι θα φτάσω.

Να Θυμάμαι,

Πώς όταν θέλω κάτι με πάθος , μπορώ να το καταφέρω.

Καλό Απόγευμα!

Με τον πρώτο καφέ της ημέρας στο γραφείο και πριν αρχίσει το πήξιμο , μια «βόλτα» στο MH και μια γρήγορη εκκαθάριση στα e-mail μου είναι απαραίτητα!

Αφενός για πάντα βρίσκω κάτι ενδιαφέρον να διαβάσω , αφετέρου γιατί το μεν πρώτο είναι «εθισμός» το δε δεύτερο , απλά απαραίτητο!:D

Καθημερινά λαμβάνω διάφορα ενδιαφέροντα , αστεία , ενημερωτικά κ.α e-mail, από φίλους και γνωστούς που σπάνε την μονοτονία αυτών των τυπικών της δουλειάς!

Το παρακάτω είναι ένα από αυτά!

Μου αρέσουν αυτά τα e-mail!

Αυτά , που σου λύνουν απορίες , που ενδεχομένως ποτέ δεν είχες σκεφτεί ή άλλες που δεν μπήκες στον πειρασμό να βρεις την απάντηση!

Γιατί , όπως και να ‘χει , ότι μαθαίνουμε καλό είναι! 

Καλή Ανάγνωση!!!

Ήξερες ότι ...

Η φράση "έφαγε χυλόπιτα" προέρχεται από το παρασκεύασμα χυλού που έδιναν παλιά οι ψευτογιατροί για τον περιορισμό του καημού των ερωτευμένων!

Η φράση "του πήρε τον αέρα" προέρχεται από την αρχαιότητα και την εκμετάλλευση του ανέμου κατά τις ναυμαχίες έναντι του εχθρού!

Η γνωστή συνοικία των Αθηνών ονομάστηκε "Κολωνάκι" από ένα κολωνάκι που ήταν χτισμένο εκεί για προληπτικούς λόγους όπως συνηθιζόταν κατά την Τουρκοκρατία!

Στον γνωστό άθλο του Ηρακλή τα γνωστά "χρυσά μήλα των εσπερίδων" ήταν ...πορτοκάλια!


Ξέρετε ότι...

Όταν αποκαλούμε μια κοπέλα "Σουσουράδα" κυριολεκτικά σημαίνει αυτή που κουνά τα οπίσθιά της!

Οι οδηγοί των πρώτων αυτοκινήτων ατμού ονομάστηκαν "σοφέρ" δηλαδή "θερμαστές" γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν!

Η γνωστή συνοικία Πατήσια ονομάστηκε έτσι από την αντίστοιχη Τούρκικη λέξη που σημαίνει: τα κεκτημένα αγροκτήματα!

Ξέρετε ότι...

Τα στοιχεία του πληκτρολογίου της γραφομηχανής (έως σήμερα Η.Υ.) τοποθετήθηκαν μπερδεμένα από τον Christopher Latham το 1868 για να μπερδεύει τις γραμματείς και να μην μπλοκάρουν από την ταχύτητά τους τις μηχανές!

Ξέρετε ότι...

Η βέρα φοριέται στο τέταρτο δάχτυλο-παράμεσο γιατί τον παράμεσο διασχίζουν φλέβες που συνδέονται με την καρδιά!

Ήξερες ότι ...

Τα καβούρια περπατάνε στο πλάι, για να μην μπερδεύουν τα πόδια τους.
Άλλωστε, τα τέσσερα ζευγάρια πόδια και οι δύο δαγκάνες τους, θα έκαναν ανυπόφορη οποιαδήποτε προσπάθεια να περπατήσουν στην ευθεία.

Η καρδιά της γαρίδας είναι στο κεφάλι της;

Ήξερες ... 

Γιατί οι εφημερίδες κιτρινίζουν;

Το χαρτί, ως γνωστόν, παράγεται από το ξύλο και στο ξύλο υπάρχει μια ουσία που λέγεται λιγνίνη.

Διαφορετικά είδη χαρτιού έχουν διαφορετική αναλογία λιγνίνης και το χαρτί των εφημερίδων έχει μεγαλύτερη ποσότητα.

Φυσιολογικά η λιγνίνη έχει σκούρα απόχρωση αλλά όταν εκτίθεται στον αέρα ή στο φως του ήλιου γίνεται κίτρινη.

Μόλις έρθει σε επαφή με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας αρχίζει και η διαδικασία της αλλαγής. Ακόμη και ύστερα από ελάχιστες ώρες στο φως και τον αέρα μια εφημερίδα θα αρχίσει να κιτρινίζει.


Γιατί το χάμπουργκερ λέγεται έτσι, αφού δεν έχει χοιρινό κρέας;

Η προέλευση του ονόματος δεν έχει να κάνει με το κρέας που χρησιμοποιείται στην παρασκευή του - βοδινό και όχι χοιρινό/ham- αλλά με ένα φαγητό που πήγαν στην Αμερική οι πρώτοι μετανάστες και ονομαζόταν βοδινό ή μπιφτέκι Αμβούργου (Χάμπουργκ).

Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από κομματάκια ωμού βοδινού.

Το χάμπουργκερ, όπως το ξέρουμε, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Εμπορική Έκθεση του Σαιντ Λούις το 1904.

Γιατί λέμε ότι τα μέλη των βασιλικών οικογενειών είναι γαλαζοαίματοι;

Οι ρίζες της έκφρασης βρίσκονται στην Ισπανία της Αναγέννησης. Την περίοδο εκείνη η ισπανική βασιλική οικογένεια ασκούσε τα καθήκοντά της με έναν
παράξενο τρόπο.

Τα μέλη της δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Και όταν λέμε
τίποτα, εννοούμε καμία φυσική δραστηριότητα. Ακόμη και οι μετακινήσεις μέσα στο παλάτι γίνονταν πάνω σε καρέκλες που τις κουβαλούσαν οι υπηρέτες.

Εξαιτίας αυτής της απραξίας προσλάμβαναν λιγότερο οξυγόνο και μειωνόταν η θερμοκρασία του αίματος με αποτέλεσμα οι φλέβες τους να παίρνουν γαλάζιο
χρώμα.

Γιατί στα χειρουργεία οι γιατροί φοράνε πράσινες φόρμες;

Μέχρι καιπριν από 80 περίπου χρόνια, οι γιατροί φορούσαν άσπρα και στα χειρουργεία με αποτέλεσμα να δείχνουν σαν χασάπηδες καταρρακώνοντας την ψυχολογία των
ασθενών.

Κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι το αίμα πάνω σε πράσινες μπλούζες αποκτά λιγότερο τρομακτική απόχρωση και θυμίζει περισσότερο λεκέ από καφέ ή ιδρώτα.

Καλημέρα Μας!!!!!:)

Δουλειά!!!!

Αυτές τις μέρες έχω πήξει, μη πω τίποτα χειρότερο!!!

Δεν πειράζει…

Τέτοιες μπόρες έχω περάσει μπόλικες τόσα χρόνια.

Και μεταξύ του πηξίματός , των τηλεφωνημάτων, της μουσικής που παίζει το ραδιόφωνο και τις αφηρημάδας μου , μου έρχονται διάφορα στο μυαλό μου…

Με αποσυντονίζουν για λίγο, αλλά μου αρέσει…

Ξεφεύγω…

Θα ήθελα , αλλά δεν περιμένω απάντηση στις ερωτήσεις μου …

Ξέρω , εγώ πρέπει να τις δώσω…

Δεν είναι η κατάλληλη ώρα όμως τώρα…

Χρόνια τώρα ,

Στην αναζήτηση για το άλλο μου μισό

Ξοδεύομαι σε έρωτες ψεύτικους

Και αναλώνομαι σε αγάπες δίχως αύριο…

Και αναρωτιέμαι

Τα μονοπάτια που βαδίζω είναι όλα αδιέξοδα;

Ή μήπως απλώς έχω χάσει τον δρόμο;

Σε στίχους με βρίσκω πάλι

Και αυτό δεν μου κάνει καμία εντύπωση πια...

Ισως 

Ερμηνεία : Χαρούλα Αλεξίου 

Στίχοι :Σμαρώ Παπαδοπούλου

Σύνθεση: Θοδωρής Παπαδόπουλος

Κάτι στον έρωτα μένει κρυφό

Ίσως να είναι της μοίρας γραφτό

Ή μήπως πάλι εκεί που κοιτώ,

φταίω εγώ

Ζωή μου ποιος να ’χει το φταίξιμο αυτό

και πόνο δεν νιώθω να ξέρω πώς ζω

Μια κόντρα δεν είχα για την μοναξιά

για φίλη την πήρα πριν χρόνια αγκαλιά

Δρόμος η αγάπη χωρίς τελειωμό

Ίσως να φεύγει  ή  ν’ αρχίζει από εδώ

ή μήπως ψάχνω για ν' αγαπηθώ

Σε ότι μισώ

Σαν πολύ καιρό άφησα τους αγαπημένους μου Ινδιάνους στο περιθώριο!!!

Και επειδή , τον τελευταίο καιρό , τείνω να χάσω την Ινδιάνικη Υπόσταση μου :) , σκέφτηκα να ξεκινήσω να γράφω πάλι για αυτούς!!!!

Να πάρει πάλι και έναν μορφωτικό χαρακτήρα το Blog μου!

Μορφές Ινδιάνων λοιπόν θα παρελάσουν από εδώ!

Οι πηγές φυσικά θα αναφέρονται , μια και τα άρθρα ή θα είναι πιστή αντιγραφή αυτών ή θα έχουν κάποιες μικρές παραλλαγές.

Και επειδή το όνομα της μου το «δίνουν» μερικές φορές φίλοι και γνωστοί που γνωρίζουν την τρέλα μου με την συγκεκριμένη φυλή , και μια και είναι αγαπημένη ηρωίδα, το σημερινό Post αναφέρεται στην Ποκαχόντας!

Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω από άλλου , άλλωστε οι Κυρίες προηγούνται!!!

Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέροντα όσα διαβάσετε!

Καλή Ανάγνωση!!!!

Ποκαχόντας

1595-1617 

Η Ινδιάνα πριγκίπισσα Ποκαχόντας , υπήρξε η πρώτη ηρωίδα της Αμερικής.

Έσωσε πολλούς αποίκους από το θάνατο, συνέβαλε αποφασιστικά στην ειρήνη κι έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον βασιλιά της Αγγλίας.

Η ζωή της αποτέλεσε το θέμα ενός δημοφιλούς λαϊκού θρύλου της Αμερικής , που έγινε γνωστός και μέσα από την ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ.

Γεννήθηκε το 1595 σ’ ένα μικρό χωριό της Βιρτζίνια. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ματουάκα και ήταν κόρη του Παουχάταν , παντοδύναμου αρχηγού της φυλής Αλγκοόνκουιν.

«Ποκαχόντας» σημαίνει «Παιχνιδιάρα» και έτσι την αποκαλούσαν όταν ήταν παιδί.( σε άλλη πηγή αναφέρετε πως  Ποκαχόντας σημαίνει  , «Μικρή Σκανταλιάρα» , σημαίνει αγάπη χωρίς όριο , σημαίνει πνεύμα ελεύθερο).

Σύμφωνα με τον θρύλο το 1607 η 12χρονη Ματουάκα είδε αιχμάλωτο στα χέρια της φυλής της τον ηγέτη της αγγλικής αποικίας του Τζειμσταουν στην Βιρτζίνια , Τζον Σμιθ. Θεωρείτε ότι τον έσωσε από βέβαια θάνατο, καθώς λίγο πριν τον σκοτώσουν, παρακάλεσε τον πατέρας της να του χαρίσει την ζωή.

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι η ιστορία αυτή είναι αληθινή. Κυρίως γιατί η μόνη επιβεβαίωση είναι η διήγηση του ίδιου του Σμιθ, 17 χρόνια αργότερα. Η Ματουάκα , όμως , ήταν υπαρκτό πρόσωπο και χρωστά της δημοτικότητα της στην υπόλοιπη ζωή της.

Εκεί έγινε Χριστιανή κι ένα χρόνο αργότερα παντρεύτηκε τον Άγγλο άποικο και χήρο Τζον Ρόλφι, καπνοπαραγωγό της Βιρτζίνια , με τον οποίο απέκτησε και έναν γιό.

Ο γάμος τους , έφερε 8 χρόνια Ειρήνης μεταξύ των αποίκων και των Ινδιάνων.

Η Πριγκίπισσα έμαθε αγγλικά , ονομάστηκε Ρεβέκκα και επισκέφθηκε τον Bασιλιά της Αγγλίας Ιάκωβο Α’ στο Λονδίνο της άνοιξη του 1616, όπου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.

Όμως , ο αποχωρισμός της από την φυλή και την πατρίδα της , της στοίχισε ακριβά. Το Ινδιάνικο ταπεραμέντο της δεν άντεξε το αγγλικό κλίμα και την ξενιτιά. Η Ποκαχόντας αρρώστησε (από πνευμονία , ευλογιά ή φυματίωση) και πέθανε το 1617, λίγο πριν επιστρέψει στην Αμερική.

Πηγή : www.sansimera.gr

* Όσον αφορά την μεταφορά της στο Τζειμσταουν , υπάρχει και η εξής εκδοχή :

Λέγεται ακόμα ότι , η Ποκαχόντας όταν ήταν παιδί συχνά έπαιζε με νεαρούς αποίκους και επισκεπτόταν κάποιον αρχηγό ονόματι Τζαπαζάους , όταν ένας Άγγλος λοχαγός ο Άργκαλ , τον δωροδόκησε με μια χάλκινη χύτρα για να του την παραδώσει.

Στην συνέχεια ο Άργκαλ την πήρε αιχμάλωτη στο Τζειμσταουν , όπου εκεί την παντρεύτηκε ο Τζον Ρολφι , αφού πρώτα εκείνη ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό. (πηγή :www.indians.gr)

Καλημέρα Μας & Καλή Εβδομάδα!

Έτσι Κι Αλλιώς

Στίχοι : Ισαάκ Σούσης

Σύνθεση : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Ερμηνεία  : Γιάννης Κότσιρας

Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι
βρίσκομαι χάνομαι απελπίζομαι επιζώ
κι όταν δεν έχω τι να κάνω σε θυμάμαι

Σφίγγω τα δόντια παριστάνω το χαζό
χάνω ευκαιρίες γιατί θέλω να θυμάμαι
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι

Όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου
όταν θα έχεις μ' ένα σύννεφο δεσμό
και μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου

Εγώ να ξέρεις θα τραβιέμαι γύρω εδώ
εγώ να ξέρεις θα 'μαι πάντα ο άνθρωπος σου
όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου.

Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ' το θυμό σου να χωρίσεις
ρίχνεις τα δίχτυα σου αλλού μα απορείς
ποιον απ' τους δυο μας δεν μπορείς να συγχωρήσεις.

Δεν ξέρω πόσο θα σου πάρει να το βρεις
και σου μαθαίνω απ' τ' αδέσποτα ειδήσεις
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ' το θυμό σου να χωρίσεις.

Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ,
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι.
Με τη δουλειά και με τα ζόρια σε ξεχνώ,
μα είδα το θαύμα κι όσο ζω θα το θυμάμαι.

Έτσι κι αλλιώς να με γυρέψεις είν' αργά.
Ότι κι αν κάνεις σε νικάν οι αναμνήσεις.
Μονάχη ακόνισες μαχαίρια και σπαθιά
κι έσπειρες γύρω σου καρφιά να περπατήσεις.

Κάποτε θα 'ρθει η στιγμή και θα το δεις,
δίχως τηλέφωνο ή γράμμα θα βρεθούμε,
και δίχως τίποτα να κάνω ή να πεις,
μέσα στα δάκρυα της συγνώμης θα πνιγούμε.

Μονάχα έτσι θα τελειώσουμε εμείς,
σ' έναν αθάνατο παράδεισο όταν μπούμε.
Κάποτε θα 'ρθει η στιγμή και θα το δεις,
δίχως τηλέφωνο ή γράμμα θα βρεθούμε.

Καλημέρα Μας!

...Κλειδαρά!!!!

Το ‘χω πει , το λέω και θα συνεχίσω να το λέω....

Το καμένοοοοοοοοοοοοοοο!!!

Η Χθεσινή μέρα , που ήταν αρκετά δύσκολη απ’ οποια μεριά και αν την κοιτάξω, κατέληξε με μένα έξω απ’ το σπίτι και τα κλειδιά μου μέσα στο σπίτι!!!

Και ενώ εδώ και 3 χρόνια που μένω μόνη μου , έχει δεύτερα κλειδιά η μητέρα μου , χθες τα είχα και αυτά εγώ , μέσα στο σπίτι βεβαίως!!!

Χτυπάω στον γείτονα...

«Κύριε Κώστα , να πηδήξω απ’ το μπαλκόνι σας στο δικό μου για να μπω στο σπίτι. Κλειδώθηκα έξω!»

« Α  πα πα!!!Ξέχασε το!!!Αποκλείετε να το κάνεις αυτό όσο είμαι εγώ εδώ!!!»

(τώρα , τι εννοούσε ο ποιητής...υπήρχε περιπτωση να θελήσω ποτέ να μπω σπίτι του όσο εκείνος λείπει για να πηδηξω απ΄ το μπαλκόνι του στο δικό μου; )

"Μα κύριε Κώστα , το έχουμε ξανακάνει παλιότερα αυτό, δεν είναι δα και τόσο τραγικό!!!"

«Είσαι με τα καλά σου παιδί μου; Στον τρίτο βρίσκεσαι!Να γίνει καμιά στραβή και μετά να με τρέχουν και μένα μέσα;»

( Δεν είχε άδικο ο άνθρωπος...ένα πτώμα και ένας φυλακισμένος για μια κλειστή πόρτα, παει πολύ.)

«Μα κύριε Κώστα, η πόρτα μου δεν ανοίγει ακόμα και αν φωνάξω κλειδαρά. Είναι θωρακισμένη! Γι 'αυτο την πλήρωσα , για να μην ανοίγει!!!»

«Να πάρε τηλέφωνο έναν κλειδαρά σε αυτό το νούμερο , 210 25.... ανοίγει και θωρακισμένες λέει»

«Κύριε Κώστα , αυτό το νούμερο είναι σε άσχετη περιοχή, θα περιμένω όλη νύχτα!»

"Δεν πειράζει. Παρ' τον τηλέφωνο! Και στην Θεσσαλονίκη να είναι θα έρθει!"

"Μα κύριε Κώστα..."

Δεν συνεχσα τον διάλογο! Προτίμησα να ψάξω για έναν κλειδαρά της περιοχής μου!

Και όσο εγώ έψαχνα για κλειδαρά , καταφθάνει και  η μητέρα μου η οποία παρακαλάει τον γείτονα να μας αφήσει να κάνουμε το σάλτο!!!

Δεν τα κατάφερε πάλι βέβαια!

Ο Κλειδαράς , εφτασε μετά από 20 λεπτά και παιδευόταν τουλάχιστον ένα  μισάωρω για να ανοίξει την πόρτα!!!

Ο Κλειδαράς απ' έξω να παλεύει και η μαμά κομάντο να σκαρφαλώνει για να πηδήξει στο μπαλκόνι μου απ’ του γείτονα!

(ο οποίος σήκωσε τα χέρια ψηλά , μπήκε στο σπίτι και μας αφησε με την μητέρα μου έξω , να παίξουμε με την μοίρα μας!)

Τελικά , η μητέρα μου , άνοιξε την πόρτα στον κλειδαρά και τον κάλεσε και μεσα για ένα αναψυκτικό!(Κρίμα τον άνθρωπο.Πάλευε πόση ώρα!!!)

Πράγμα που εκείνος φυσικά αρνήθηκε , όπως αρνιόταν και τα χρήματα , μέχρι που τον πείσαμε να τα πάρει! 

«Πολύ δύσκολη η πόρτα σου» μου είπε φεύγοντας.

«Παρόλα αυτά , όταν βγαίνεις να κλειδώνεις»

«Φυσικά» του λεώ. «Ευχαριστώ πολύ»

Είπαμε και τις «Καληνύχτες» και τέλος! 

Ένα καλό βγήκε απ’ όλη την ταλαιπωρία!

Η πόρτα μου δεν ανοίγει με τίποτα!!!

Μπορώ , να κοιμηθώ ήσυχη!!! 

Καλό ύπνο!!!

Ας κάνουμε μια νέα αρχή! 

Πολύ αισιόδοξη σκέψη!!!

Νέα Αρχή...(γιατί , υπάρχει και παλιά αρχή; Τέλος Πάντων!)

Ας κάνουμε μια νέα αρχή λοιπόν...

Ας ξεχάσουμε το χθες , γιατί πάντα υπάρχει ένα αύριο...

Γιατί , πως να το κάνουμε...ετσι είναι οι Έρωτες…

Άλλοι δεν αρχίζουν ποτέ…

Άλλοι κρατάνε μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας…

Άλλοι τελειώνουν…

Αυτό βέβαια είναι απολύτως φυσιολογικό…

Γιατί είναι κάποιοι που πρέπει να τελειώσουν…

Αυτοί που δεν σε γεμίζουν…που σε κάνουν να χάνεις τον εαυτό σου…

Με τους άλλους όμως τι γίνεται;

Με αυτούς που αναγκάζονται να τελειώσουν;

Εδώ, δεν έχεις επιλογή... 

Δεν γίνεται τίποτα…

Οπότε, πάμε παρακάτω…

Ας κρατήσουμε τις στιγμές μέσα μας , σε ένα κουτί με φωτογραφίες , σε πέντε αράδες γράμματα , σε τραγούδια , σε sms και σε ότι άλλο υπάρχει που τις θυμίζει…

Τόσο απλό νομίζεις πώς είναι;

Μην αυταπατάσαι!!!

Ας εξαφανιστείς απ’ την ζωή του άλλου…

Ας μη σε βλέπει…

Ας μη σε ακούει…

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν υπάρχεις;

Κάθε τέλος μια νέα αρχή…λένε…

Παρηγοριά στον άρρωστο…λέω εγώ!

Γιατί αρχή με την έννοια της λέξης σίγουρα θα υπάρξει, πόσο όμως μπορείς να την αποκαλείς αρχή όταν μέσα σου δεν έχει έρθει το τέλος;

Anyway…

Για να το λένε οι πολλοί έτσι θα ‘ναι…

Καιρός να αλλάξεις πορεία…

Και ας στην αλλάζει ένας αεροπειρατής…

Ότι ζήσαμε , ζήσαμε...

Θα ξεχάσω...Θα ξεχάσεις...Θα ξεχάσουμε!

(Οι εύκολες λέξεις, στις δύσκολες στιγμές!Βολικές είναι!)

Πάμε παρακάτω λοιπόν...

Εσύ να βάζεις τελεία…μα στο τέλος σου να μην υπάρχει νέα αρχή…

Και εγώ , να αλλάζω παράγραφο , χωρίς όμως να έχω βάλει τέλεια στην προηγούμενη…

Βάλε λοιπόν εσύ τελεία και εγώ ας ξεκινήσω άλλη παράγραφο…

Και οι δυο , στα ίδια είμαστε…

θα διαβάζουμε το κείμενο απ’ την αρχή και θα κάνουμε διορθώσεις…

Ας είμαστε Ρεαλιστές…

Καλημέρα Μας!!!!

Και να μου το λέγανε πριν μερικά χρόνια δεν θα το πίστευα!!!

Ποιός το περίμενε, ότι θα κάθομαι να βλέπω ποδόσφαιρο και θα μου αρέσει κιόλας!!!

Χθες , όλοι έβλεπαν το ντέρμπι!

Επιχείρησα , να βρω κάποιον να πάμε για κανένα ποτάκι , αλλά μάταια!

Πήγα λοιπόν και εγώ , στο σπίτι που θα μαζεύονταν οι δικοί μου , να δω μπάλα μαζί τους!!!

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι τους ζάλισα στις ερωτήσεις , αλλά τι να κάνω και εγώ…είχα όρεξη για μάθηση….!

Καλά ήταν!

Καλύτερα απ’ το να καθόμουν στο σπίτι δηλαδή , το οποίο ακόμα δεν με κρατάει μέσα!

Τελικά κύριοι , νομίζω πως το Euro ή σας έκανε πολύ καλό ή σας κατέστρεψε!!!

Καλό , γιατί επιτέλους οι γυναίκες δεν θα σας τρελαίνουν με την γκρίνια τους όταν τους λέτε πως θα πάτε να δείτε ποδόσφαιρο με τους φίλους σας…

Κακό , γιατί θα έρχονται μαζί σας!!!

(βέβαια , στο στάδιο αυτό προσωπικά , δεν έχω φτάσει ακόμα…θα προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο αν είχα επιλογή…αλλά τουλάχιστον, πλέον , δεν με χαλάει! )

Με τις Υγείες σας!!! :D

Καλημέρα Μας και Καλή Εβδομάδα!!!

Μη σας φαίνεται καθόλου παράξενος ο συνδιασμός του τίτλου και τις φωτογραφίας!!!

Ναι, παραπάνω είναι ο έρωτας του καλοκαιριού μου!!!

Ο Μπάρμπα Νικόλας!!!

:)

Μια από τις πιο όμορφες βραδιές μας στην Αμοργό , ήταν με τις Lφιλενάδες μου και με άλλη μεγάλη παρέα , στα Θολάρια , στο μαγαζί του Μπάρμπα Νικόλα, To Πανόραμα!

Υπέροχος οικοδεσπότης !

Μας υποδέχθεικε θερμά και αφού μας καλοσώρησε είπε :

«Ευχαριστώ πολύ , όλα τα μαναράκια που είναι εδώ και όμορφαίνουν τον χωρο μας!»

(Αυτά είναι! Ο τέλειος άντρας, ο άντρας ο σωστός!!!)

Έπειτα μας τραγούδησε , μας είπε ανέκδοτα (και σοκιν παρακαλώ!) και ήταν όλο το βράδυ στην τσίτα και χαμογελαστός!!!

Μπορώ να πω ότι μου έδειξε ιδιαίτερη αδυναμία και μου αφιέρωνε με «ματιές» στίχους απ’ τα τραγούδια που ερμήνευε , ενώ παράλληλα μου μιλόυσε...

Σίγα κορίτσια...δεν μπορούμε να είμαστε όλες το ίδιο τυχερές σε αυτή την ζωή!!!:D

Γιατί , με την τύχη μου , δεν ξέρω αν κουτούλησα , με τον Μπαρμπα Νικόλα πάντως κουτούλησα!!! (μεταφορικά πάντα!!!)

Κάποια στιγμή μου είπε... «Μαναράκι, σήκω να χορέψεις»...

«Θα σηκώθω σε λιγάκι, Μπαρμπα Νικόλα» του απάντησα.

Το φίδι απ’ την τρύπα  το έβγαλε η lVicky βέβαια, και στην συνέχεια ακολουθήσαμε και όλοι οι υπόλοιποι!!!

Θα μου μείνει αξέχαστη εκείνη η βραδιά , όπως και ο υπέροχος Μπαρμπα Νικόλας!!!

Αχ! Θολάρια μου , Θολάρια μου , Θολάρια μου , Θολάρια!!!

Ακολουθεί , η  μαντινάδα του Μπάρμπα Νικόλα , για τις ιδιότητες της Ψημένης Ρακής!

Ψημένη Ρακή

Ρακή ψημένη πίνετε

Να ευφρένεται η καρδιά σας

Για να μην έχουν πρόβλημα

τα σεξουαλικά σας

Είναι βρασμένη με φυτά

Που μάζεψα απ΄τα όρη

Και όταν το πιείς αισθάνεσαι

Όπως και οι κοκκοροι.

Ρακή απ’ το Πανόραμα

Μαζί σου να ‘χεις πάντα

Και όταν έχεις κώλημα

Να πίνεις για βιάγκρα

Τα αρωματικά φυτά

Μες την Ρακή που βράζουν

Την σεξουαλική όρμή

Πολύ την ανεβάζουν

Πίνετε και Ρακόμελο

Που οφελεί στη γειά σας

Κι αυτό έχει υπερένταση

Στα σεξουαλικά σας.

Χιλιόχρονος να είσαι Μπαρμπα Νικόλα!!!

Καλό Μας Μήνα!!!