Ποιος το περίμενε , ότι θα περνούσαν τόσες μέρες χωρίς να ανανεώσω το Blοg μου;

Εγώ πάντως όχι!

Δεν είχα όμως κάτι νέο να γράψω.

Η κατάσταση μου ήταν και συνεχίζει να είναι σταθερά αυτή που σας έχω περιγράψει σε προηγούμενα Post.

Σήμερα όμως , έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας…

Και το ότι θέλω να το μοιραστώ μαζί σας την συγκεκριμένη στιγμή , δεν είναι καθόλου τυχαίο και δεν έγινε απλά και μόνο επειδή το βρήκα αστείο…

Διαβάζοντας παρακάτω θα καταλάβετε….

Καλή ανάγνωση!

WOMAN DRIVER 

1.Περιστρεφόμενο , φωταγωγημένο , ευδιάκριτο Ν , ορατό από ΟΛΟΥΣ και από κάθε δυνατή κατεύθυνση.

2.Προφυλακτήρας ευμεγέθης , κατασκευασμένος από ειδικό πλαστικό υλικό , για τις ακούσιες «επαφές» με τους μπροστινούς οδηγούς

3.Υπερμεγέθεις καθρέφτες για επαρκή ορατότητα πίσω από το όχημα

4.Προβολείς για ορατότητα μπροστά και πίσω από το όχημα

5.Προσποιητικό τρίγωνο , χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο , απλά για να προειδοποιεί τους ΠΑΝΤΕΣ.

6.Προστατευτικό σωσίβιο για τις στροφές που δεν σε παίρνει και συγχρόνως έκτακτος εξοπλισμός ανάγκης για ατελές παρκάρισμα στο λιμάνι

7.Ενισχυμένο φανάρι STOP , μιας και το πόδι βρίσκεται πιο συχνά στο φρένο παρά στο γκάζι.

8.Βοηθητικό παρκαρίσματος. Προσδιορίζει την ακριβή θέση του πίσω μέρους του οχήματος

9.Ένδειξη υποχρεωτικού προσπεράσματος για όλα τα οχήματα (συμπεριλαμβανομένων των τρακτέρ , ποδηλάτων και καροτσάκια μωρών)

10.Τιμόνι κατασκευασμένο από ανθεκτικό υλικό, ώστε να αντέχει τις υψηλές πιέσεις ( τα χέρια ασκούν ασφυκτική πίεση κατά την διάρκεια της οδήγησης)

11.Προειδοποιητική λυχνία υπέρβασης του τρομακτικού ορίου ταχύτητας των 50km/h (για να μη ξεχνιέται η οδηγός)

12.Ζώνη ασφαλείας μεγάλου μήκους (μιας και η οδηγός την φοράει σε πλήρη έκταση)

13.Τζάμι μονίμως κατεβασμένο , για να ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος του περιβάλλοντος

14.Κουκλάκι δώρο με το όχημα για συντροφιά (ο μοναδικός συνεπιβάτης που θα δεχόταν να μπει στο όχημα)

Μετά από όλο αυτό το ωραιότατο κατεβατό , θα ήθελα να σας ενημερώσω , ότι ΔΕΝ διαθέτω όχημα σαν της φωτογραφίας, οπότε τα μάτια σας 14 γιατί βγήκα στους δρόμους!!!! 

Κυκλοφορώ και Δειλά , δειλά...Οδηγώ!!!!:)

Όχι τίποτα άλλο , μη λέτε ότι δεν σας ενημέρωσα!!! :)

Πατέρα... 

Άναψα ένα κερί

Σήμερα στην γιορτή σου

για να φωτίσει ο Ουρανός

να χαμογελάσει η ψυχή σου

Άναψα ένα κερί

Και σκέφτηκα τις μέρες

Που με έπαιρνες στα γόνατα

Και με έπαιζες για ώρες

Και αν σήμερα δεν είσαι εδώ

Μου φτάνουν οι αναμνήσεις

Μα με πληγώνει η σκέψη αυτή

Πως δεν θα ξαναγυρίσεις

Ξέρω, δεν λεν χρόνια πολλά

Σε εκείνους που χουν φύγει

Μα μια ευχή απ τα χείλη μου

Για σένα ταξιδεύει

Εύχομαι εκεί ψηλά

Να ‘χεις καλή παρέα

Και να περνάς πολύ καλά

Στου Παραδείσου τα ωραία.

Καλημέρα Σας και

Χρόνια Πολλά σε όσους Γιορτάζουν!

Υπάρχω…

Προσαρμόζομαι…

Με χάνω και με βρίσκω…

Ένα μήνα τώρα , έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην ζωή μου…

Θετικές οι αλλαγές δεν λέω , όμως οι αλλαγές είναι πάντα αλλαγές…

Ήμουν έτοιμη να τις δεχθώ, για την ακρίβεια τις περίμενα και όσα έβλεπα ότι δεν έρχονται απογοητευόμουν…

Η υπομονή είναι μεγάλο προσόν μου έλεγαν όλοι…

Υπομονή, Πίστη και Ελπίδα...

Για την Ελπίδα, δεν έχω λόγο...πηγαινοερχόταν!!! 

Την Πίστη μου δεν την είχα χάσει, την υπομονή μου όμως την είχα εξαντλήσει…

Δεν ξέρω τι έφταιγε , ίσως το γεγονός ότι ήθελα τόσο να βάλω την ζωή μου σε μια τάξη με οδηγούσε διαρκώς σε λάθος επιλογές,  ίσως το ότι έψαχνα καιρό για κάτι που να μην έχει ημερομηνία λήξης…ίσως γιατί με είχαν κουράσει τα εφήμερα…

Όπως και να ‘χει , η υπομονή μου είχε εξαντληθεί και εγώ είχα παραιτηθεί…

Ναι , είχα παραιτηθεί…

Έμενα απλώς παρατηρητής της ζωής μου…

Τώρα , θέλω να πιστεύω πως  έχω πάρει το σωστό μονοπάτι…

Θέλω να πιστεύω, πως οι επαγγελματικές και προσωπικες μου επιλογές είναι βήματα που θα με πάνε μπροστά και όχι  πίσω!

Απ’ το Χθες μου , έχω κρατήσει όμορφα πράγματα, τα άσχημα τα έσβησα σταδιακά…(χμ…τώρα που το σκέφτομαι , υπάρχουν ακόμα κάτι άχρηστα πράγματα στο πατάρι για πέταμα!)

Είναι όμως ορισμένα πράγματα απ’ το χθες , που τα φυλάω μέσα μου , γιατί πώς να το κάνουμε , ορισμένα πράγματα δεν σβήνουν…

Το αύριο…

Δεν θέλω να μιλάω για το αύριο…

Αφενός γιατί μπορεί να μην έρθει ποτέ , αφετέρου γιατί μπορεί να μου επιφυλάσσει δυσάρεστες αλλαγές…Ποιος ξέρει ;

Για την ακρίβεια , ούτε για το σήμερα θέλω να μιλάω!

Η Ζωή μου έχει μάθει πως όσα δεν φέρνει ο χρόνος , τα φέρνει η ώρα!

Μόνο για το μέχρι τώρα και για το τώρα μπορώ να μιλάω…

Τώρα , είναι σαν να έχω βγει από λήθαργο και έχω αφεθεί στις αλλαγές μου…

Μόνιμες έννοιες μου, η δουλειά που δεν με αφήνει να ανασάνω απ’ το άγχος και αλλού πατάω , αλλού βρίσκομαι, 

ο «Άγγελος μου» που με έβγαλε απ’ τον λήθαργο

και η ελπίδα πως οι φίλοι μου και όσοι με αγαπούν θα καταλάβουν πως έχω χάσει τα αυγά και τα πασχάλια!  

Αυτά τα νέα μου…

Δεν είναι και πολύ διαφορετικα από τότε που έχω να γράψω...

Και Το συμπέρασμα παραμένει ίδιο... 

Τρέχω όλη μέρα και το χειρότερο είναι ότι δεν φτάνω προς το παρόν πουθενά!!!!

Και για να γίνω ακόμα πιο ακριβής , θα δανειστώ την ατάκα που μου έλεγε πριν χρόνια ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο , η οποία με αντιπροσωπεύει 100%

Έλαααα , δεν περπατάμε τώρα…

Τρέχουμεεεεεεεεεε!!!!

Σας φιλώ!!!!

Καλημέρα Μααααας!!!!  

Υ.Γ. Alexaki…thanks!