Σαν σήμερα. ημέρα των ερωτευμένων και αγαπημένων, δεκατέσερις Φεβρουαρίου, πριν τριάντα-ένα χρόνια άρχισε η σχέση μου με μια καρβουνιάρα, έναν υπολογιστή. Τότε δούλευα στην κοστολόγηση των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, που γινόταν χειρόγραφη. Στο γραφείο φέρανε ένα μεγάλο χαρτοκιβώτιο και έναν μακρόστενο εκτυπωτή γυμνό από τη μέση και πάνω. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η φαρδιά μαύρη κορδέλα και ένα μηχανηματάκι, το οποίο έκανε την εκτύπωση κατόπιν εντολής από τον υπολογιστή.

Ήμουν άσχετη με την πληροφορική, το χειρισμό υπολογιστή και τις εκτυπώσεις. Μου είπαν ότι ουπολογιστής ήταν από τους καλύτερους, φορτωμένος με μοντέρνα προγράμματα και ότι θα ήταν παιχνιδάκι για μένα, γιατί ήμουν έξυπνη και καταφερτζού. Δεν μίλησα καθόλου και δεν έφερα αντίρρηση. Κάποια στιγμή εκείνης της ημέρας ήρθε ένα νεαρό αγόρι, το οποίο άνοιξε το χαρτόκουτο και έστησε τον υπολογιστή στη δεξιά γωνία του γραφείου μου. Συνέδεσε το σκληρό δίσκο, την οθόνη, το πληκτρολόγιο και τον εκτυπωτή με κάτι χοντρά μαύρα καλώδια. Αισθάνθηκα αμήχανη και αναρωτήθηκα δυνατά πως θα τα καταφέρω.

Μετά από λίγο ήρθε ένας πληροφορικάριος της εποχής και ένας υπερόπτης συνάδελφος, γνώστες και οι δύο του λειτουργικού συστήματος DOS (πρόδρομο των Windows) και του προγράμματος  DATA BASE IV (πρόδρομου του Excel). Καθήσαμε και οι τρεις στο γραφείο, εγώ ανάμεσα τους, και άρχισε η επίδειξη και το μάθημα. Δεν με αφήσανε να κρατήσω σημειώσεις, αλλά μου μιλούσαν απλά και εγώ πατούσα κουμπιά, σύμφωνα με τις υποδείξεις τους. Έμειναν μια ώρα και μετά με αφήσανε μόνη μου με τον υπολογιστή και τον εκτυπωτή. Με έπιασε πανικός, γιατί μέσα σε μια εβδομάδα έπρεπε να ετοιμάσω πρακτικό κοστολόγησης βιβλίων και απόφαση με τα καοστολογημένα συγγράμματα και δεν είχα εμπεδώσει τις οδηγίες των ειδικών.

Μετά από λίγο καιρό και μετά από συχνές ερωτήσεις στο πληροφορικάριο και το συνάδελφο, απέκτησα μια σχετική ευχέρεια στο χειρισμό του υπολογιστή και του εκτυπωτή. Άρχισε να μου αρέσει η ενασχόληση αυτή, γιατί η δουλειά οργανώθηκε, έβγαινε πιό γρήγορη και οι πληροφορίες προς τους εκδότες σαφείς και σοβαρές. Τα ηλεκτρονικά αρχεία έπαιζαν το ρόλο τους και έτρεχαν σαν μικρά παιδιά. Αποφάσισα να αγοράσω βιβλία για το λειτουργικό σύστημα DOS και το πρόγραμμα DATA BASE IV για να μάθω περισσότερα και να καταλάβω καλύτερα τι κάνω με τον υπολογιστή. Έτσι και έγινε, αλλά ο υπολογιστής είναι χαζό μηχάνημα και υπακούει σε όποια χαζή ή έξυπνη εντολή του δώσεις.

Διαβάζοντας τα αγορασμένα βιβλία έπεσα σε μια εντολή για τα διαγνωστικά (ΒΙΟS) του λειτουργικού συστήματος DOS και θέλησα να την εφαρμόσω στον υπολογιστή. Το αποτέλεσμα ήταν να σβηστεί και να χαθεί η δουλειά δύο χρόνων. Το τι άκουσα από τους ανωτέρους μου και τι προσπάθειες γίνανε για να ανακτηθούν τα αρχεία του συστήματος και του προγράμματος δεν περιγράφονται με λόγια. Αναγκάστηκα για προφανείς λόγους και για λόγους ευθιξίας να αλλάξω αντικείμενο εργασίας και έπεσα πάλι σε αντικείμενο, που απαιτούσε γνώσεις υπολογιστή. Ήταν η εποχή που η δημόσια διοίκηση άρχισε δειλά-δειλά να εκσυγχρονίζεται και να μηχανογραφείται.

Για να μην πολυλογώ, τα χρόνια πέρασαν, η τεχνολογία εξελίχθηκε με γοργά βήματα, η Microsoft  εγινε για μια ολάκερη εποχή ο βασιλιάς της πληροφορικής, το διαδίκτυο μπήκε στη ζωή μας και εμείς με μικρά βήματα τρέχαμε να προλάβουμε τη εξέλιξη. Μέχρι το 2012, που έφυγα από την δουλειά, έγινα μια καλή χειρίστρια υπολογιστή και χωρίς αυτόν δεν μπορούσα να δουλέψω. Τόση ήταν η έφεση μου στο χειρισμό υπολογιστή που αγόρασα ένα μέτριο υπολογιστή για το σπίτι. Εν τω μεταξύ, γνώρισα το Musicheaven ως προτεινόμενη τοποθεσία και οι γνωσεις μου δεν ήταν επαρκείς για να μετέχω στο forum ή να δημιουργήσω ένα blog. Ευτυχώς, το ΜΗ είναι απλό στη χρήση και με την κοινή λογική μπορείς να κάνεις παπάδες και θαύματα.

 Το 2014 αγόρασα ένα καινουργιο σύγχρονο υπολογιστή και με τη βοήθεια φίλων τεχνικών υπολογιστή κατάφερα να κλείσω τα κενά της μοναξιάς, αλλά ο υπολογιστής δεν παύει να είναι ένα χαζό και μπανάλ μυστήριο για μένα. Τον αγαπώ, τον εκτιμώ και μου χαρίζει εκπλήξεις που όμως δεν καλύπτει την καθημερινή ζωή και τη ανθρώπινη παρουσία.