Λογοτεχνίζοντας
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο...
19 Ιουλίου 2009, 22:46
Θαλασσινές πτήσεις


Διάλεξε το σημείο χωρίς να το πολυσκεφτεί. Κάποιο χωρίς πολύ κόσμο, ίσα ίσα για να είναι πιο άνετα. Στο κάτω κάτω, τι σημασία είχε; Με τέτοια ζέστη ούτε που τον ένοιαζε που θα έστηνε την ομπρέλα του. Άπλωσε την λιτή πραμάτεια του –ψάθα, σακίδιο, καπέλο- γδύθηκε, παστώθηκε με την αντηλιακή κρέμα. Πράξεις μηχανικές, καθαρά από μια παλιά συνήθεια που κανείς δεν γνωρίζει ποιος την πρωτοκαθιέρωσε.

Προχώρησε αργά αργά μέχρι το πρώτο κύμα. Το νερό ήταν κρύο, η διαφορά θερμοκρασίας αισθητή. Πήρε μια βαθιά ανάσα, αφέθηκε ελεύθερος και έπειτα... πετούσε... Ναι, πετούσε! Μέσα σε έναν παράξενο, νοτισμένο αιθέρα που έγλυφε με μικρά αρμυρά χάδια όλο του το σώμα... Λες και το σώμα του ήταν ξαφνικά ανάλαφρο σαν πούπουλο, υποβασταζόμενο από δυνατά φτερά που του χάρισε κάποιος αόρατος Δαίδαλος κι αυτός σαν άλλος Ίκαρος τα χρησιμοποιούσε ενθουσιασμένος με την προοπτική ενός εναέριου ταξιδιού.

Έκανε μια δοκιμαστική πτήση για να δει τις δυνατότητές του. Είχε πλήρη ελευθερία κινήσεων με μικρό κόπο. Μπορούσε να κινηθεί προς όποια κατεύθυνση ήθελε, να επιταχύνει, να επιβραδύνει, να παραμένει σε ένα σταθερό σημείο. Μπορούσε να κερδίζει και να χάνει ύψος από την στεριά –τον βυθό- ανά πάσα στιγμή, με μερικές απλωτές προς την μια ή την άλλη πλευρά.

Κοίταξε ψηλά τον ουρανό. Γαλανός όπως και πριν, γεμάτος με γλάρους που χαμογελούσαν με τα καμώματά του. Ένας από αυτούς ήρθε κοντά του και έκανε μαζί του μερικούς γύρους, μέχρι που τον χαιρέτισε με ένα δυνατό φτερούγισμα. Κάπου –ίσως όμως και να του φάνηκε μόνο, νόμισε πως αναγνώρισε το βλέμμα του γλάρου Ιωνάθαν.

Ήταν κάτι πραγματικά μαγικό, σαν ένα ανέλπιστο δώρο για την αρχή των διακοπών του. Ό,τι έπρεπε για να ξεχάσει τις σκοτούρες και τις έννοιες της δουλειάς του. Πετούσε και πετούσε δίχως σταματημό, σαν παιδί που δεν χορταίνει το νέο του παιχνίδι, μέχρι που σουρούπωσε, οπότε και προσγειώθηκε απαλά στα ρηχά νερά της παραλίας.

Ο ήλιος έδυσε, οι τελευταίοι παραθεριστές φύγαν. Μαζί τους και ο Ίκαρος, ψημένος ίσως από τον ήλιο μα με τα φτερά του έτοιμα να ανοίξουν ξανά με την πρώτη ευκαιρία...

3 σχόλια
Συγγραφέας
evgeniosasteris
Ευγένιος Αστέρις (αν και είναι μόνο ένα απλό ψευδώνυμο...)
Φοιτητής
από ΒΟΛΟΣ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/evgeniosasteris

Μουσική, λογοτεχνία, προσωπικές σκέψεις και άλλα...

Tags

αφήγηση διήγημα



Επίσημοι αναγνώστες (4)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links