ΜΕΣΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΝΕΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ:

1. ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ:

Κάποτε το ραδιόφωνο ήταν μια υπέροχη συντροφιά...

Οι μοδίστρες άκουγαν, με τη βελόνα στο ρούχο και το δάκρυ στα μάτια,

τις ραδιοφωνικές φωνές που ερωτεύονταν χώριζαν ή παντρεύονταν,

στις δακρύβρεκτες ιστορίες αγάπης των ερτζιανών.

Οι πολιτικοποιημένοι, άκουγαν "ντόιτσε βέλλε" "μπι μπι σι" τη "φωνή της Μόσχας",

για να ενημερωθούν αντικειμενικά.

Οι ποδοσφαιρόφιλοι, τις ζωντανές αναμεταδώσεις των αγώνων κάθε Κυριακή μεσημέρι.

Οι θεατρόφιλοι, το "Θέατρο της Κυριακής", της "Δευτέρας" της "Τετάρτης"...

Οι ερωτευμένοι ή οι επίδοξοι εραστές, κολλημένοι στις συχνότητες,

άκουγαν τις αφιερώσεις, που ταξίδευαν με μοναδικό ρυθμό, από το στόμα του εκφωνητή παρουσιαστή, πολλές φορές πειρατή, μέσα από το στούντιο,

κατευθείαν στις καρδιές και στις αισθήσεις των ακροατών.

Οι φίλοι της Όπερας και του κλασικού τραγουδιού τα δικά τους.

Ολόκληρη η μέρα, περνούσε με πολύ ραδιόφωνο και πολύ Μουσική.

Οι εκπομπές του τραγουδιού, μοναδικές.

Με υπέροχες φωνές και μοναδικούς σπόνσορες τις εταιρίες παραγωγής τους,

ενημέρωναν για κάθε τι νέο, στο χώρο του άσματος.

Ένας κόσμος, που μύρια όσα, είχε προβλήματα, ακούμπαγε τη σεμνή του μοναξιά,

την αυτοσυγκέντρωσή του, στη δύναμη των ερτζιανών.

Τα κύματα μεσαία, μακρά, βραχέα και υπέρ-βραχέα.

Τα προβλήματα, φτώχειας, εξορίας, φυλακής, μετανάστευσης, παραπετάσματος.

Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι... σχεδόν σε κάθε σπίτι...

Ένα ραδιόφωνο ανοιχτό σε κάθε καρδιά...

Ο σύντροφος Τραγούδι, ακολουθούσε πιστά τα βήματα, των σκιών ανθρώπων,

τους έλεγε ένα ελπιδοφόρο αύριο πως έρχεται,

μέσα από τους πονεμένους ή χαρμόσυνους στίχους,

που ακούγονταν από το ραδιόφωνο.

Το ραδιόφωνο που ήταν προέκταση σε κάθε ασχολία των καθημερινών ανθρώπων της εποχής.

Αστείρευτη πηγή συντροφιάς για τους μοναχικούς γυρολόγους, σκασιάρχες (κοπανατζήδες των σχολείων), ψαράδες, φαντάρους, βοσκούς, νοικοκυρές, φορτηγατζήδες και κάθε λογής ανθρώπων-συνανθρώπων ήταν το ραδιόφωνο που αργότερα με την τεχνολογία έγινε τρανζίστορ...

Το σήμερα το ζούμε...

2. ΤΖΟΥΚ ΜΠΟΞ - JUKEBOX:

Η μεγάλη έκρηξη ήρθε με το τζουκ μποξ (Jucebox),

το μουσικό κουτί, το κουτί της χαράς, της ελεύθερης επιλογής ασμάτων,

που ήθελες δεν ήθελες θα άκουγες, αν κι εφόσον βρισκόσουν στην ακτίνα (αρκετά μεγάλη) των db του.

Το αληθινά αυτό λαϊκό όργανο αναπαραγωγής μουσικής,

μπήκε εύκολα, γρήγορα, στις καρδιές και στις συνήθειες των φτωχών των μικροαστών των αστών ακόμα και των πλουσίων της εποχής.

Πρωτεύουσα θέση είχε στο χώρο της νεολαίας,

μιας και το τζουκ μποξ, συνδυάζεται με την ταυτόχρονη σχεδόν εμφάνισή του στη χώρα μας, με αυτή του ροκ εν ρολλ.

Απίστετυτες οι ώρες που περνούσε ο κόσμος δίπλα στα μουσικά κουτιά αυτά.

Στα σουβλάκια στις ταβέρνες στα καφενεία στα εξοχικά ή τα χειμωνιάτικα καταστήματα στα αστικά κέντρα ή στην ύπαιθρο χώρα.

Τα κοσμικά κέντρα διασκέδασης δεν νοούντο χωρίς την παρουσία του τζουκ μποξ.

Αριθμοί και γράμματα, συνδύαζαν την επιλογή του κοματιού που θα έπαιζε,

αν φυσικά έριχνες το αντίτιμο στην ειδική σχισμή.

Είκοσι αριθμοί και συνήθως είκοσι έξι ή είκοσι τέσσερα γράμματα,

ανάλογα με τη γλώσσα του αλφάβητου που είχε σε χρήση.

480 μέχρι 520 τραγούδια σε 45άρια δισκάκια, έδιναν κι έπαιρναν και τελειωμό δεν είχαν.

ΤΟ ΤΖΟΥΚ ΜΠΟΞ ΕΓΙΝΕ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.

3. ΠΙΚ ΑΠ - PICK UP:

Ο διάολος που πήρε και σήκωσε...

Κάθε σπίτι, σιγά-σιγά, αποκτούσε την ατομική του προσέγγιση,

στην επιλογή τραγουδιού,

αλλά και την ώρα που θα το έκανε αυτό.

Το ΠΙΚ ΑΠ πήρε τη θέση του γρήγορα. Πολύ γρήγορα.

Φοιτηταριό, μαθηταριό, νεολαία, μακρυμάλληδες, τέντι μπόις, κόβανε το πικ απ στην πλάτη... κι όπου αλάνα πάρτι... και όπου πάρτι... αλάνα... και όπου πάρτι και αλάνα... αλίμονο...!!!

Ήρθε η ώρα που ο προηγούμενος, λίγο δυσκίνητος και λίγο ακριβός, βασιλιάς φωνόγραφος (γραμμόφωνο), θα έδινε τη θέση του στον διάδοχό του... Στο Πικ Απ!!!

Τα σαρανταπεντάρια πήραν τη θέση αρχικά των εβδομηνταοχτάρηδων δίσκων,

σα να τους έβγαζαν στη σύνταξη. Οι δύσκαμπτοι δίσκοι των 78 στροφών έμοιαζαν σλκηροί,

σαν από αρθριτικά, ενώ οι εύκαμπτοι των 45 στροφών παιδικοί.

Τα σπάνια και συλλεκτικά πια 78άρια, αποσύρθηκαν σιγά - σιγά,

μπήκαν σε ντουλάπια. ντουλάπες, πατάρια και τελικά στις αποθήκες, όσοι γλύτωσαν τα σκουπίδια.

Κανείς ή σχεδόν κανείς δε σκεφτότανε τότε την αξία αυτών των διαμαντιών,

άλλωστε το νέο μηχάνημα είχε φέρει το μοντέρνο και κάτι σα νεοπλουτίστικη ντροπή, δεν επέτρεπε, όχι την εμφάνισή τους, αλλά ακόμα και την αναφορά τους σε όποια συζήτηση ή συγκέντρωση.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ..................

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ: ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟ - ΠΟΜΠΙΝΑ -ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΟ -