Ο Δρυμός ιδρύθηκε το 1961. Ο πυρήνας του δάσους είναι 38.000 στρέμματα, ενώ η περιφερειακή ζώνη καλύπτει  250.000 στρέμματα. Το δάσος της Πάρνηθας φιλοξενεί χαρακτηριστικούς μεσογειακούς δασικούς οικοτόπους με πεύκα, πουρνάρια κουμαριές, βελανιδιές, αγριόλευκες, κουτσουπιές, σχίνα, κορομηλιές κ.ο.κ. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η εκτεταμένη παρουσία κεφαλληνιακής ελάτης. Στο δάσος απαντώνται επίσης σημαντικά είδη πανίδας, όπως το ελάφι και το ζαρκάδι, λαγοί, σκίουροι, σκατζόχοιροι, γκιώνηδες, κοκκινολαίμηδες κ.α. Σήμερα, ο κορυφαίος εκπρόσωπος της πανίδας της Πάρνηθας είναι το κόκκινο ελάφι.

Κάπως έτσι άρχιζε πριν από δέκα μέρες το διαφημιστικό που είχαν οι εφημερίδες για την Eurobank EFG που "στεκεται" στο πλευρο του WWF Ελλάς που υλοποιεί το πρόγραμμα <<Γνρωρίζω, Συμμετέχω, Προστατεύω - Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας>>.......

Εγω συγκεκριμένα τώρα που μάζευα τις εφημερίδες το βρήκα, δε λέω σε ποια, σε εφημερίδα της 10ης Ιουνίου..

ΣΑ ΠΟΛΛΑ ΤΥΧΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ.....???????

Κάποιος..ξέρει..τώρα..τι..σκέφτεσαι κάποιος..ξέρει..γιατί..ζεις κάποιος..ξέρει..πως..θα..πεθάνεις γιατί..μιλάς,..γιατί..γελάς

Αυτός..ο..κάποιος..δεν..έιναι..το..κράτος αυτός..δεν..είναι..ο..Θεός αυτός..δεν..είναι..η..επιστήμη αυτός..ο..κάποιος..είμαι'..γώ.

Στη μέση της φωτογραφίας ο pramateftis... κάπου σε μια συναυλία με φόντο το Λυκαβηττό... πριν κανα μήνα..  Σκάλιζα ως συνήθως τα τετραδιάκια μου... και βρήκα αυτό το στιχάκι που ειχε εμπνευστεί ο υποφαινόμενος, εκεί γύρω στα δεκαέξι- δεκαεφτά... και θυμάμαι δειλά δειλά το τραγούδαγε με μια κιθάρα.. κι εγω να βαράω το ρυθμό σε κανά κουβά, κατσαρόλα η όπου βρω..

(ΞΥΠΝΑΑΑΑΑ σε πήρε ο υπνος ωρεεεεεεε........  χαχαχαχα)

Ίσως να το έχετε δει πολλοί αυτό το θέαμα.... όχι μες στο σπίτι βέβαια... η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στη Νάουσα στη Πάρο.

Να μια εναλλακτική πρόταση για να διακοσμήσετε το κήπο σας, τη βεράντα σας.. ή όποιο άλλο οικείο μερος του σπιτιού σας...!!!!!!

Να με προσέξεις σα τα μάτια σου

να με φιλάς σα τα κομμάτια σου.

Να με βάλεις στα όνειρά σου

να με σκορπίσεις στη καρδιά σου.

Να μ’ αφήσεις να επισκεφτώ τον κόσμο σου

Να οδηγήσω το γαλήνιο δρόμο σου.

Να με διαλέξεις μέσα στη μέρα σου

Να με διαλύσεις σκόνη στον αέρα σου.

Να με κάνεις γη και ουρανό στα όνειρά σου

Να με χαζέψει λίγο η ματιά σου.

Να μου χαρίσεις το φεγγάρι

Να με βαφτίσεις παλικάρι.

Να μου βρεις του έρωτα τη γωνιά

Να με ποτίσεις στις ρίζες, στα μαλλιά.

Να μου ψιθυρίσεις μια ευχή, απαλά στο αυτί

Να μου μάθεις μια προσευχή στη στιγμή.

Να ξεχωρίσεις το δίκαιο, με τ’ άδικο

Να μοιάσεις με κάποιο γνώριμο άγιο.

Να με προσέξεις σα τα μάτια σου

Να με φυλάξεις σα τα κομμάτια σου

Να με βάλεις λίγο στα όνειρά σου

Να με σκορπίσεις στη καρδιά σου.

31/10/2000

Σ’ αυτή τη φωτιά που μ’ έχει κάψει

Θέλω στο τέλος κάτι να υπάρξει 

Σ’ αυτό το υγρό που έχω πνιγεί

Θέλω να μείνει μια φωνή  

Σ’ αυτόν τον άνεμο που μου’ χει πάρει το κεφάλι

Θέλω να μείνει η ελπίδα μου η πιο μεγάλη  

Αφού εγώ εδώ τελειώνω

κι όρθιος πια δε μπορώ να σταθώ.

Τώρα που εγώ λιώνω

Μείνε εδώ και γέλα. Σε παρακαλώ.

Στ.Δ. (24/10/96)

Στ' όνειρο μου δεν υπάρχουν αρχηγοί

όλα είναι μόνα τους και όλα συντροφιά

ειν' ένα παραμύθι χωρίς τέλος και αρχή

μα ό,τι και να γίνει θα υπάρχει πάντα μια καρδιά.   

Όλα ζωντανεύουνε μέσα απ' τη σιωπή

που πάντα κυριεύει τη δικιά μου στιγμή

Στις καταστάσεις είμαστε παντού οι θεατρίνοι

που λεν ότι θυμόμαστε μόνο ό,τι έχει μείνει.  

Το πνεύμα κυριεύει πολύ μες στη σιγή

οτιδήποτε βυθίζει τη χαρά σου στη στη ζωή

και θυμίζει πια, ... μικρά πνιγμένα ξωτικά

που δεν αντέχουν να βιώνουν στα μυαλά τα παιδικά.

24/1/2000