Αν νομίζεις κύριε Unick ότι ΜΟΝΟ εσένα διαφημίζουν.... κάνεις ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ....

.

.

.

.

.

 .

.

.

.

+

(ΥΓ.Όποιος αναζητά αυτό το εξαίρετο τργουδάκι που ακούγεται το βρίσκει εδώ....)

Κάτι με φέρνει, κάτι με παίρνει
κάτι ταξίδια που δε χορταίνεις
κι άνεμοι να σε φυσούν
να σε χαϊδεύουν να σε χτυπούν
κάτι σταγόνες βροχής
που δεν μπορείς, να δεις.

Τίποτα δε χαίρεσαι
τίποτα δε θυμάσαι
τίποτα δε φαίνεσαι
να σε λυπάσαι.

Ψεύτικες ελπίδες σκόρπισαν παντού
γεμίσαν πληγές το σώμα τ’ ουρανού
χτυπάτε το τζάμι σταγόνες, σταγόνες τ’ ουρανού..

                                                σταγόνες του νερού..

Χαμένα πλοία φύγαν, χαθήκαν μακριά
πήραν μαζί τους σκόρπια μυστικά
που δε λείπουν από κανένα
που δε βρήκαν ούτε εσένα.

Μια μυρωδιά να σε θυμίζει
μια μυρωδιά να σε βυθίζει
φουστάνια, βόλτες, Κυριακές
όλα λείπουν όταν τα θες.

Μόνος γεννήθηκες και μόνος θα πεθάνεις
θα βουρκώσουν τα σύννεφα, ακόμα και αυτά που πιάνεις..
που αγγίζεις στο φως σου
να γέρνεις στο πλευρό τους.

(Σκιές ονείρων … ανθρώπων φωνές    13/10/2002)

Lighthouse Keeper

..............

Πάνω σ' ένα άσπρο άλογο
μαζί με το γλυκό διάβολο
θα πετάξω μια τρελή βραδιά
θα πάω στο διάστημα ν' ανοίξω κατάστημα
 
Θα 'ναι το κορίτσι μεθυσμένο
τ' άλογό μου χιλιοστολισμένο
θα καλπάζει πάνω απ' το φεγγάρι
και το βραδάκι στ' ουρανού το μπαράκι
 
θα κερνώ τους εξωγήινους ούζο βερεσέ
και σκόνη από τ' άστρα ναργιλέ
να πίνουν να χορεύουνε να τσιμπάν και κάνα μεζέ
 
Κι όταν βρούμε τον πλανήτη μας
εκεί θα κτίσουμε το σπίτι μας
ένα σπίτι με παράθυρα
να βλέπεις απ' όξω το ουράνιο τόξο
 
Και θα κάνουμε πολλά παιδιά
γάτες, κότες, πλανητόσκυλα
θα 'ρχονται τα διαστημόπλοια
και όλα τα ούφο με κόκκινο σκούφο
 
θα κερνάς τους εξωγήινους
ούζο βερεσέ, και σκόνη από τ' άστρα ναργιλέ
να πίνουν να χορεύουνε να τσιμπάν και κάνα μεζέ
 
Πάνω σ' ένα άσπρο άλογο
μαζί με το γλυκό διάβολο
θα πετάξω μια τρελή βραδιά
θα πάω στο διάστημα ν' ανοίξω κατάστημα

 

Πάλι τα ίδια επανάληψη
Δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη
Πάλι μοναχός δεν ξέρω τι να πω
Πώς να γεμίσω αυτό το ακαθόριστο κενό

Μες στο χρόνο ταξιδεύω μα όλα στάσιμα
Η ζωή μας προσπερνάει πίσω δεν γυρνά
Σπάνιο φαινόμενο κάποια καλή στιγμή
Μη ρωτάς να σ' απαντήσω, δεν ξέρω το γιατί

Εσύ μακριά και όλοι οι φίλοι μου χαμένοι
Σύντροφος μου η μοναξιά, τίποτα δεν μένει
Είναι ώρες που με πιάνω να παραμιλώ
Περίεργα παιχνίδια μου παίζει το μυαλό

Μες στο χρόνο ταξιδεύω μα όλα στάσιμα
Η ζωή μας προσπερνάει πίσω δεν γυρνά
Σπάνιο φαινόμενο κάποια καλή στιγμή
Μη ρωτάς να σ' απαντήσω, δεν ξέρω το γιατί

Στο τραγούδι... Μάσκες - 1995... Ταξίδι στο χρόνο....

Φωτογραφίες .... κάπου στην Πάτρα τραβηγμένες...

Ήταν οι πόρτες μου δίχως μπαχτσέδες
και μεντεσέδες κρατάνε τη γη
γίναν οι φτέρνες μου σαν τροχαλίες
και στον κουβά τους αράζεις εσύ
αλλάζεις συχνά κάθε τόσο στολή
αλλάζεις οσμή, αλλάζεις σασί
και η ελπίδα μας έχει θαφτεί
σαν τον Ντορή μέσ' στο παχνί.

Πάγωσε η ψείρα μου και παραπαίουσα
μ' ένα τικ τακ μου ματώνει τ' αυτιά
όλα με πρόγραμμα όλα στο σχέδιο
πρωτοκολλήσαμε τον έρωτα
και θες να πετύχω με μια μπαταριά
χίλια φλουριά, χίλια φλουριά
για να σου χαρίσω μαντάτα καλά
να 'χεις αγάπη μου λεφτά.

Ποντικοφάρμακο για τους μεγάλους
και μουρουνόλαδο για τα παιδιά
κι έπλεξες σώβρακα για τους φαντάρους
και θυσιάστηκες πατριωτικά
σου στέλνω μύνημα μ' ένα ταμ ταμ
να μαγειρεύεις με βιτάμ
κι ήσουνα γόησα κι έκανες μπαμ
γι' αυτό σε ψάχνω στο χαμάμ.

Άδειο το βλέμμα σου, κούφιες οι ώρες μας
στα ενυδρεία σε χώσαν ζωή
συνηθισμένοι καθένας στο ρόλο του
κι η φαντασία μας έχει χαθεί
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
την ξεπουλήσαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ.

Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα
και τα μεγάφωνα στη διαπασών
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν
ξεπουληθήκατε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.

Ω εποχή μού θυμίζεις τον Καίσαρα
κι οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
κι όσο γερνώ μπουσουλώ με τα τέσσερα
τα τροχοφόρα με προσπερνούν
φεύγω και πάω να βρω στο Μπανκόγκ
τον σύντροφό μου τον Κινκ-Κονκ
μές στο μυαλό μου βαράνε τα γκόγκ
μοιάζω με μπάλα του πινκ-πογκ

Μας εκτελούνε με σφαίρες ντούμ-ντούμ
σφαίρες ντούμ-ντούμ, σφαίρες ντούμ-ντούμ
κι εμείς ξεπουλιώμαστε στο γιουσουρούμ
ταρατατατζούμ για ένα κουστούμ.

Τραγούδι απο την: Παράνομη Κασσέτα 000002: Είμαι Παλιάνθρωπος (1979)

Τα λάθη έχουν την αξία τους. Ήταν ειλικρηνή.

Ν. Άσιμος

14η Αυγούστου 2008, ώρα 11:03......

Ιστοσελίδα..: Google ειδήσεις  .... υποκατηγορία: Ελλάδα...

και το περιεχόμενο αυτού;

ΟΡΙΣΤΕ:

Επόμενη ανατολή, εσύ θα είσαι,
ελπίζω να 'μαι κι εγώ, εκεί
μαζί, έτσι να χαζεύουμε στο χρόνο.

                    -

Έμαθα στη ζωή, πως ψέμα δε σηκώνει
στο φεγγάρι, και στη γη
σε ήλιο και σε δύση.
Εύχομαι μη μας γελάσεις καμιά στιγμή
και δε θελήσεις να σε βρούμε
                                   ένα πρωί.

                                       ...υπέροχη επόμενη ανατολή...

(Σκιές ονείρων ... ανθρώπων φωνές - 5/9/2007)

To τραγούδι που παίζει: Take me home country road...

Magic De Spell - (Φώναξε) Sarajevo  

Το τραγούδι εδώ
Στίχοι: Θοδωρής Βλαχάκης
Μουσική: Magic de Spell

Βαδίζω με μάτια κλειστά
Τα βαστώ σφαλιστά κι ονειρεύομαι
Μη μ' αγγίζεις - μη με ξυπνάς
Την αλήθεια σας πια δεν τη δέχομαι.

Δεν ανοίγω τα μάτια μου καν
Διασχίζω τον κόσμο και φλέγομαι
Αν μ' αγαπάς, μη μιλάς
Άλλα ψέματα δεν τα ανέχομαι.

ΦΩΝΑΞΕ, η ζωή μας χάνεται, πάει
ΔΙΑΛΥΣΕ τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ διακοπές στο Sarajevo πάει
ΞΥΠΝΗΣΕ στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως

Απόψε που τα βλέπω διπλά
Ήλιος λάμπει κι ας είναι μεσάνυχτα
Δυο τσιγάρα πολύ δυνατά
Κι εκτοξεύομαι μες στο διάστημα
Μια οθόνη που δείχνει "μηδέν"
Εποχές που δε γίνονται θαύματα
Ένα στόμα φωνάζει πως δεν
θ α   μ ε   π ε ί σ ε ι ς   μ ε   χ ί λ ι α   τ ε χ ν ά σ μ α τ α

ΦΩΝΑΞΕ, η ζωή μας χάνεται, πάει
ΔΙΑΛΥΣΕ τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ διακοπές στο Sarajevo πάει
ΞΥΠΝΗΣΕ στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως

το σύμβολο...... 

.......στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως.....
...........στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως.........
...............στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως.............
....................στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως...................
.........................στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως......................

....................................τα βλέπεις και τρως
............................................................και τρως
....................................................................................τρως.....

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣ ΥΠΗΡΧΕ ΛΙΓΟ ΣΕΒΑΣΜΟΣ.

Γεια και χαρά.....

Όπως είχα αναφέρει στις 11/02/2008.... αλλάζουν κάποια πράγματα στην Εθνική οδό ΑΘηνών- Κορινθου....

Ίσως κάποιοι που περάσατε πρόσφατα από τα πρώτα διόδια (τα μεγάλα, τα πολυπληθέστερα...), να παρατηρήσατε πως για ΠΡΩΤΗ φορά ο υπάλληλος των διοδίων να σας είπε...:

-Καλησπέρα...

-Δύο ευρώ....

-Ευχαριστώ.....

και λές... ΤΙ ΈΓΙΝΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ...?????? Αυτοί κάθε φορά που πέρναγες, μόνο στις μπουνιές δε σε πλακώναν....

ΚΙ ΟΜΩΣ αγαπητοί (και όχι) (χεχε...) φίλοι μου.... η εταιρεία.... Τ.Ε.Ο που "τσίμπαγε" τα λεφτά.... είναι πλέον παρελθόν....

Τη θέση πήρε η νέα εταιρεία με όνομα ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.....

Οπότε σε λίγο καιρό,... ξεχάστε και το όνομα εθνική οδός...

Από τη προηγούμενη βδομάδα βλέπεις κατά μήκος του δρόμου.... εκείνα τα γνωστά κίτρινα αυτοκινητάκια... που έβλεπες μόνο στην Αττική οδός... Τώρα αυτό θα είναι συχνό φαινόμενο... αφού η σύμβαση για την έναρξη υπογράφτηκε τη προηγούμενη βδομάδα... (α-βα-βά βέβαια κι αυτή...)... Δηλαδή και ΑΥΤΟΣ ο αυτοκνητόδρομος... πλέον θα είναι ιδιοκτησία κάποιας εταιρείας..... (Τουλάχιστον θα πάψει να επικρατεί το μπάχαλο που υπήρχε πριν....)

Να είστε προετοιμασμένοι για παραπάνω διόδια οπως είχα αναφέρει στο παρελθόν... Μπορεί και ακριβότερα...

(Και ίσως μερικοί να συναντήσουν καινούργιους σταθμούς και στην επστροφή των διακοπών τους.... Ξέρετε τώρα πως ξεφυτρώνουν αυτά.....)

Τέλος ο αυτοκινητόδρομος μέχρι τη Κυπαρισσία είπαν θα είναι έτοιμος σε 6,5χρόνια.... και είπαν μέχρι τη Πάτρα.... σε 3-3,5.......

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τα λεφτά μέχρι την πρηγούμενη βδομάδα ΘΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΠΙΣΤΡΈΨΟΥΝ;;;;;;;;

Τσάμπααααα......... πάλι.........

Και ρωτάω, άσχετο αλλά ρωτάω.... Αξίζει το κόπο;

ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ - Αξίζει το κόπο (Σ'ενα μεγάλο αύριο, 2008)

Δε σε ζητάω,δε σ`αγαπάω
δεν πεθαίνω για σένα.
Μόνο για μένα,μόνο για μένα,
μόνο για μένα πεθαίνω...

Δεν είμαι εντάξει,δεν έχω αμάξι,
δεν αγόρασα σπίτι...
Δεν ησυχάζω,λεφτά δε βγάζω
μα σε κερνάω μια μπύρα...

Αξίζει τον κόπο-αξίζει τον κόπο
μια νύχτα να βγάλεις μαζί μου...
Αξίζει τον κόπο-αξίζει τον κόπο
μια νύχτα να βγάλεις μαζί μου...

Δεν έχω τρόπους,δε θέλω ανθρώπους,
δε γουστάρω παρέες...
Όποια κι αν είσαι μην προσποιείσαι
δε θα μάθει κανένας...

Αξίζει τον κόπο-αξίζει τον κόπο
μια νύχτα να βγάλεις μαζί μου...
Αξίζει το κόπο-αξίζει τον κόπο
μια νύχτα να βγάλεις μαζί μου...

Την έψαχνες καιρό; Είδες που ήταν δίπλα σου..... Τόσο, μα τόοοοόσο κοντά...!!!

Μάνος Χατζηδάκης - Οδός ονείρων...

Οι στίχοι:

Κάθε κήπος έχει
μια φωλιά για τα πουλιά
κάθε δρόμος έχει
μια καρδιά για τα παιδιά

Μα κυρά μου εσύ σαν
τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια
που όλο πέφτουν σαν βροχή

Δώς μου τα μαλλιά σου
να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω
το τραγούδι απ' την αρχή

Κάθε σπίτι κρύβει
λίγη αγάπη στη σιωπή
μα ένα αγόρι έχει
την αγάπη για ντροπή

(Το τραγουδάκι το ακούτε κι εδώ..)

Με αφορμή την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων σήμερα, στο Πεκίνο, και με το θάρρος των Ελλήνων αθλητών (και όχι μόνο), που ασχολούνται με τα πολεμικά αθλήματα.. (βλ. καράτε, πάλη, πυγμαχία..), να πάνε στη..... "Χώρα του Ξύλου"

..Τους.. προτείνω....

Να τρέξουν στη γνωστή αλυσίδα .... καταστημάτων... και να πάρουν από ένα (ανθρωπάκι ninja), τώρα που είναι φτηνά ακόμα..... (Και ας το έχουν μέσα στη τσέπη)

γιατί αλλιώς... Ζήτω που καήκαμε......

Εκτός Ελέγχου - Ινδιάνοι (1994)

Οι στίχοι:

Ένας, δύο
ένας δύο τρεις πάνε 

Θα σκοτώσουμε ινδιάνους
Ναι ήρθε η ώρα άντρες
ήρθε η ώρα να σκοτώσουμε ινδιάνους

Kι Λούκυ Λουκ φροντίζει...
κι ειν' η ασφάλεια του κάθε τραπεζίτη
ο θείος Λούκυ μας φροντίζει...
κι ειν' η ασφάλεια του κάθε τραπεζίτη

Οι Ντάλτον οι καθημερινοί
οι καθημερινοί ινδιάνοι
είναι αυτοί που μισούν
τους συνηθισμένους ανθρώπους

Και είναι που δεν νιώθω καλά
κι ο Λούκυ Λουκ με σημαδεύει
είναι που δεν νιώθω καλά
κι ο Λούκυ Λουκ με σημαδεύει στο κεφάλι...

Κι είναι τα γκέτο που καταντάνε
επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία
είναι η σύφιλη απ' τα γκέτο
που κάνει τον Καθιστό Ταύρο να σηκωθεί
είναι η σύφιλη της υπομονής
που κάνει τον Καθιστό Ταύρο να επιτεθεί
και τότε το κεφάλι του Λούκυ Λουκ
θα στολίσει την κιθάρα μου.

...Ακόρντα που θα καταλήξουν σ' ένα φονικό
ακούγονται...
Για τους Λευκούς Σάββατο βράδυ
κι η μουσική, απ' ένα βέλος βάζει φωτιά
Μεσ' στα κεφάλια των Λευκών
το Σάββατο αργά το βράδυ.

Και είναι που δεν νιώθω καλά
κι ο Λούκυ Λουκ να με χαϊδεύει...
Είναι που δεν νιώθω καλά
κι ο Λούκυ Λουκ με σημαδεύει στο κεφάλι...

Το τραγούδι που συνοδεύει το κείμενο μπορείτε να το ακούσετε και από εδώ.... 

Τι τρέχεις ; Πού έχεις να πας
τι βιάζεσαι τόσο να φτάσεις
αρρώστια μάλλον της εποχής
να βιάζεσαι να τα τινάξεις

Αρρώστια θα ΄ναι κι αυτό
να θέλεις τον κόσμο ν΄αλλάξεις
ξέρεις αυτή είναι νεύρωση παλιά
και πρέπει να την ξεπεράσεις

Μαζεύεις για τόσο καιρό
δεν ξέρεις ως που θα το φτάσεις
γλιστράει απ΄ τα χέρια σου σαν το νερό
κι εσύ πολεμάς να το πιάσεις

Νομίζεις πώς δε χορταίνεις ποτέ
..κι εδώ κοντεύεις να σκάσεις
μήπως θα πρέπει για λίγο καιρό
σαν παιδάκι κι εσύ να πεινάσεις ;

Πρέπει ν΄ αλλάξεις παραστάσεις
Πρέπει ν΄ αλλάξεις παραστάσεις

Υπόγεια Ρεύματα - Παραστάσεις (2) - Νέα μέρα (03/2007)

(το τραγούδι το ακούτε κι εδώ..) .... (Φωτογραφία τραβηγμένη κάπου έξω απο το Λουτράκι..)

Ένα δωμάτιο άνω κάτω
και μια σιωπή θηρίο.
Εικόνες, μνήμες, σκέψεις
κι ένα κενό τριγύρω.

Ένας μεγάλος πονοκέφαλος
και μια κραυγή. Σιωπή.
Συναίσθημα και τίποτα
ταΐζουν μια γιορτή φρικτή.

Απομεινάρια μιας στιγμής
κι ο πόνος μου στο πάτωμα.
Σωριασμένος ένας φόβος.
Σκληρός.  Σίδερο-ατσάλι.

Βλέμματα σκυφτά, μισά.
Μια ελπίδα που έγινε στάχτη.
Ένα ταξίδι άρχισε
κι ένα ταξίδι θα’ρθει.

Σαν όνειρο η θλίψη μου
χαμένη μες στο χρόνο.
Κοιμάσαι κι είσαι μόνη σου,
νιώθω πολύ τον πόνο.

Σου ψιθυρίζω να γυρίσεις
να μη μπλεχτείς στο ψέμα,
λίγο να μας μιλήσεις.
Να μη φτάσουμε στο τέρμα.

Μα γίναν όλα γρήγορα.
Ένα λουλούδι κι ένα αντίο.
Ένα πλήθος που έφυγε.
Ένα σκοτάδι, απόψε κρύο.

Το σπίτι πιο άδειο από ποτέ
κι η απουσία, παρουσία στο μυαλό.
Δυο φλόγες σταυρωτά σφιχταγγαλιασμένες
επιβιώνουν με το συναίσθημα αυτό.

Που κάτι παράξενο συμβαίνει,
μα δε μπορεί κανείς να εξηγήσει.
Νιώθουν παράξενα οικεία,
λες κι ο χρόνος έχει γυρίσει.

Ξυπνάς και γίνεσαι αγγελούδι
σ’ένα άδειο μέρος της ψυχής μου,
χώνεις τη μύτη σου εδώ,
κι αλλάζεις τη ζωή μου….

..για τη Γωγώ.

(Σκιές ονείρων ... ανθρώπων φωνές  - 6/8/2008)

H μουσική που συνοδεύει το κείμενο, Dylan Thomas από τη δουλειά του Π.Σιδηρόπουλου, Ο Ασυμβίβαστος, για την ομώνυμη ταινία, και βρίκεται εδώ...

Tα σιγανά ποτάμια - Παύλος Σιδηρόπουλος (ΜΕΤΡΟ 1989)

Οι στίχοι: 

Βρ’ ας ήτανε τη μοίρα μου για λίγο να γελούσα
και του Χριστού τους πειρασμούς εγώ να τους περνούσα.
Διωγμένος με το διάολο στην έρημο χαμένος
και σου 'λεγα μετά εγώ ποιος θα 'ταν κερδισμένος.

Θα άναβα έναν ναργιλέ να μαστουριάζαν όλοι,
δαιμόνια, καλικάτζαροι μαζί κι αρχιδιαβόλοι.
Και θα 'χε πέντε γκόμενες καθένας μας παρέα,
να φτιάχνουνε χορεύοντας του συναφιού τα σέα.
 
Θα φώναζα να 'ρχόντουσαν κι όλα τα φιλαράκια,
για να μην ενοχλούμε πια της πόλης τα παιδάκια.
Γυναίκες να γουστάρουνε του άντρα τα τερτίπια
και στο τσαρδί του σατανά θα στήναμε ξενύχτια.
 
Μετάξια από κινέζικα παλάτια θα φορούσα,
με φούντα καλαματιανή και μαύρο από την Προύσσα.
Και θα 'χα και τα όργανα στη διαπασών να παίζουν,
του κόσμου όλοι οι αμαρτωλοί τι χάνουνε να ξέρουν.
 
 

Σιγανά πο-τα-μά-κια.... χα! Παλιόπαιδα....

Mια δημόσια συγγνώμη οφείλω να ζητήσω για το προηγούμενο θέμα στο μπλογκ.....

Για το πόσο σοκαριστικές εικόνες αναρτήθηκαν...

Όποιοι δε γνωρίζουν το μέλος fantasma ίσως και να υποθέσουν στη χειρότερη περίπτωση πως πρόκειται για κάποιο άτομο με ψυχική διαταραχή, είτε στη καλύτερη περίπτωση με κάποια γραφική παρουσία.....

Η αλήθεια είναι πως θέλω να τονίσω:

Το πρόβλημα που θέλουν κάποιοι να παρουσιάσουν, γιατί από αυτό βγάζουν τις διαφημίσεις και το ψωμί τους, δεν είναι η στάση των μπάτσων (που σε καμία περίπτωση δε τους δικαιολογώ και δε τους υποστηρίζω) , αλλά το γιατί αποκεφαλίστηκε αυτή η νεαρή δασκάλα!

Το ότι βγήκε ο άλλος με το κεφάλι στο χέρι και έκανε βόλτες... δεν είναι ευθύνη κανενός κωλόμπατσου...

Είναι όμως ευθύνη κάποιου.

Ποιανού; Ενός ολόκληρου συστήματος συνεργασίας εισαγγελέα, γιατρού, μπάτσου, υπουργών.

Αυτών που βάζουν στην άλλη μεριά να τα βγάλει πέρα μ'εναν δόλιο πατέρα ή μάνα, αδερφό ή αδερφή, κι όλοι οι υπόλοιποι καμία απολύτως ευθύνη..

-Που ειναι η ευθύνη του γιατρού όταν ο ασθενής δεν είναι καλά, κι  αυτός στις 25ημέρες νοσηλείας υποχρεούτε να του δώσει εξητήριο γιατί ετσι του εχουν πει;

-Που είναι η ευθύνη του εισαγγελέα, που μετά τη νοσηλεία στέλνει συστημενο γράμμα στον ασθενή και του διευκρινίζει γραπτώς ποιος τον "έχωσε" μέσα; (αφού μόνο 1ου βαθμού μπορεί να κάνει εισαγγελική εντολή);

-Που είναι η ευθύνη των μπάτσων που ενώ έχουν στα χέρια τους την εντολή του εισαγγελέα σε υποχρεώνουν να παραβρίσκεσαι μπροστά στον ασθενή σε όλη τη διαδικασία για τη νοσηλεία;

-Που είναι η ευθύνη των υπουργών που καταργήσανε τα ψυχιατρία;

Σε όλα ερχεται αντιμέτωπος ο 1ου βαθμού συγγενής να αντιμετωπίσει τη κατάσταση.... και ο σχιζοφρενής άρρωστος όλο και να φορτώνει μίσος και θυμό γι' αυτόν το συγγενή... που δε προστατέυετε από πουθενά και από κανέναν...

Μέχρι να φτάσει στο σημείο... να θρηνήσει κάποια οικογένεια κι άλλον έναν ανθρωπο... και οι ευθύνες... να φεύγουν... και οι άρρωστοι τελικά να ζούνε ανενόχλητοι...

Συγγνώμη και πάλι. Θέλησα να περάσω το μήνυμα πόσο σοβαρό είναι μετά από τη τεράστια ταλαιπωρία αρρώστων και συγγενών, να παραμένει τελικά στην ουσία μόνη και αβοήθητη μία ύπαρξη που φωνάζει από μέσα της τη βοήθεια. Αλλά ένα σύστημα διαπλεγμένο σωπαίνει τη κραυγή του, στη ζωή του αγαπημένου, του ύστατου στηρίγματος που του έχει απομείνει. Στο ΘΑΝΑΤΟ του πατέρα, μάνα ή και αδερφου....

(ΥΓ.Η αλήθεια είναι πως το κείμενο ηταν πολύ μεγαλυτερο και κατατοπιστικότερο... αλλα ξέροντας πως και αυτό με δυσκολία θα το διαβάσετε, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να το συνεχίσω σε κουβέντα πρόσωπο με πρόσωπο με όποιον επιθυμεί, όποτε θέλει)

(ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ, ΑΝΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΑ ΜΗ  ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ) 

Ταξιδι στο χρόνο...

αφήνει γραμμές στον αέρα το γκάζι του μπροστινού...

μα δε το βλέπω...

αφού δε μπορώ τόσα άλλα...

δε μπορώ να δω ούτε τη μύτη μου πια...

τι θέλεις να πω... για να ακούσεις

ένα χαρουμενο παλιάτσο... λέτσο... να γελάει στη χαρά του...

που το δακρύ κυλάει μεσα στα σωθικά του...

χωρίς να ξερει το γιατί

...τι έκανε... τι κάνει...

κι όμως μυρίζει το βλέμμα της...

που το άφησε καρφωμένο... πίσω... μπροστά....

μη το πει κανένας.... ισως....ισως....

να τη γλιτώσει.... τρέχοντας στο χρονοδρόμιό του...

που άφησε πίσω του...μια θλίψη κι ενα  τίποτα.....

κι η φωτογραφία.... να θυμίζει τη φρίκη...

που δε θυμάται.... αλλα που ταξιδευει...

μόνη της χωρίς εμένα κι αυτόν..

το ίδιο πρόσωπο... κι αυτός κι εγώ....

κι ένα χάπι να γλυκάνει την ένεση....

της μοναξιάς του....  τη θλίψη.... που ζωγράφισε μόνος του...

με τη βοήθειά μου.... και τη δική της....

χωρίς κανόνες.... χωρίς μεγάλη διάρκεια....

σε μίκρες  σύντομες στιγμές.... και μια εικόνα....

να θυμίζει.... το θυμό....

στα σπλάχνα του.. τα σπλάχνα της ...αποτυπωμένα....

γιατί;...

ετσι........

ξανά η εικόνα.... ξανά....

να θυμίζει... τα αθύμητά του.....

και τα δικά της..... που δε μπορεί να δει...

αλλά εκείνος τα βλέπει και την ακούει.... να σπαράζει ο ύπνος της στο κρεβάτι του..

κι η εικόνα... για να θυμίζει σε μένα...και σε σένα...

πόσο ανίκανοι γίναμε... στο χώρο μας...

στο φίλο μας....

κι η εικόνα..

ξανά

γιατί;...

για να θυμίζει...αφού αυριο θα έχουμε πάλι ξεχάσει.....

 

 

πάρε και φάε την αλήθεια λοιπόν.....

σε μια σκληρή πραγματικότητα.....