Αν ήμουν άνεμος θα 'μουν ο λίβας
Κι εσύ μικρούλα αύρα του καλοκαιριού
Κι αν ήμουν δάκρυ θα 'μουν καράβι
Που αψηφάει τις καταιγίδες του ουρανού

Αν ήμουν χρώμα θα 'μουν γαλάζιο
Όπως της θάλασσας που με τραβάει μακριά
Και θα 'σουν νούφαρο στα μοβ ντυμένο
Σε λίμνης πράσινα ακίνητα νερά

Πουλί να ήμουν να 'μουν γεράκι
Κορφές να βλέπω με τον κόσμο να γελώ
Κι εσύ μικρό στη γη ρυάκι
Να χαμηλώνω και να ξεδιψώ

Τι κρίμα που 'μαι δέντρο σε μνήμα
Σε δάσος σκοτεινό και σιωπηρό
Κι εσύ είσαι μάσκα καλά κρυμμένη
Κάπου στο Ρίο στης σάμπας το ρυθμό

Τι κρίμα που 'μαι, που 'μαι πλατάνι
Που θέλει χώρο και μονάχο ν' απλωθεί
Κι εσύ λυγμός σε αρχαίο ροδάνι
Που τρίζει πόθους μα σωπαίνει κάθε αυγή

Το τραγούδι κι εδώ..

Αφιερωμένο σε μένα και σ' εσάς.....

Φωτο-fantasma: Σαλαμίνα 7-2006 

Ο Μίνως - Μίνωας ή Μηνάς Κυριακού γεννήθηκε το 1938 ΌΧΙ στην Αθηνα, αλλά στον Πόρο.

Ο πατέρας του, Ξενοφών Κυριακού, εργαζόταν στα ναυπηγεία του Γκντάνσκ στην Πολωνία. (και δεν ήταν εφοπλιστής)

Η μητέρα του: Αθηνά Ρεβίδου, τα έβγαζε πέρα δύσκολα.

Ο Μηνάς Κυριακού επιστρέφοντας από τη Κύπρο, όπου έζησε πολλά χρόνια, αυτοδηλώνεται επιχειρηματίας και εφοπλιστής.

Έχει τρια παιδιά. Ο Ξενοφών, ο Θόδωρος και η Αθηνά, τα οποία μετέχουν στις επιχειρήσεις Κυριακού.

Η αδελφή του κάνει εκπομπη στο ραδιόφωνο του Αντέννα.

Το 2004 παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, ηθοποιό Μαρί Κωνσταντακάτου που????? Στο μητροπολιτικό ναό αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι, στη Σόφια Βουλγαρίας.

Ιδιοκτησία του ο όμιλος του Αντέννα και οι εκδόσεις ΔΑΦΝΗ επικοινωνίες καθώς και ο Πανελλήνιος γυμναστικός σύλλογος. Ήταν πρόεδρος της διεθνούς Ολμπιακής ακαδημίας (ΔΟΑ), και είναι πρόεδρος της Ελληνικής Ολυπιακής επιτροπής.

Έχει κάνει καταπάτηση τεσσάρων στρεμμάτων στο πεδίο του Άρεως, προεκτείνοντας παράνομα τις εγκαταστάσεις του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου, με την κάλυψη του Δήμου Αθηναίων και της Νομαρχίας Αθηνών.

Τον Φεβρουάριο του 2007 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 48 μηνών χωρίς αναστολή και χρηματική ποινή 15.000 ευρώ για αυθαίρετες κατασκευές στο εξοχικό του κτήμα στον Άγιο Αιμιλιανό στο Πόρτο Χέλι και συγκεκριμένα την κατασκευή λιμανιού, με καταπάτηση όχι μόνο του χειμέριου κύματος αλλά και επέκταση της ακτής, δηλαδή προέκταση και μέσα στη θάλασσα. Κατόπιν τούτου, υπέβαλε έφεση και κλήθηκε να καταβάλει χρηματική εγγύηση 100.000 ευρώ εώς ότου γίνει η δίκη σε δευτερο βαθμό.

Απαγόρευσε τη μετάδοση και βιντεοσκόπηση της συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο, στις 23 Σεπτεμβρίου 2008, με σκοπό ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ και με συμμετοχή κόσμου που άγγιξε το νούμερο των 70.000 ανρθώπων!!!!!!!  Ο σταθμός που ανέλαβε την πρωτοβουλία αυτή, συγκέντρωσε πάνω από 323.000€ + τα SMS από ραδιομαραθώνιο, με στόχο να διατεθούν στο Ταμείο Δασών. Το ίδιο θα γινόταν και με τα έσοδα απο τις διαφημίσεις από τηλεοπτικό κανάλι, το οποίο ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ απαγόρευσε ο Μίνωας!!! Την προσπάθεια αυτή του ΣΚΑΪ, στήριξε το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και ο σταθμός Μελωδία, οι 15 καλλιτέχνες που συμμετείχαν αφιλοκερδώς, και οι διοικήσεις και οι εργαζομένους της ΑΜΕΛ, της ΕΘΕΛ, του ΗΛΠΑΠ και της ΤΡΑΜ που διευκόλυναν τη μετακίνηση του κόσμου επεκτείνοντας το ωράριο λειτουγίας τους. ΟΛΟΙ εκτός από την ολυμπιακή επιτροπή!!!! Αυτή που διευθύνει ο Μηνάς, ο φασίστας!!

Έχει δηλώσει σε συνέντευξη στο Βήμα:
«Κοιτάξτε, εγώ ανήκω στη φιλελεύθερη παράταξη και δεν εννοώ σώνει και καλά τη Νέα Δημοκρατία....

Εγώ δεν θεωρώ δεξιό τον εαυτό μου...

Ποτέ δεν υπήρξα δεξιός....

Μέσα μου έχω πολλά αριστερά στοιχεία, από αυτά όμως που στην Αριστερά δεν ευδοκίμησαν ποτέ...

Την κοινωνική δικαιοσύνη... 

Ο αδελφός του πατέρα μου πολέμησε στον εμφύλιο της Ισπανίας, βρέθηκε στο παραπέτασμα και υπήρξε για μένα μεγάλο σχολείο ...

Ο Χίτλερ δεν ήταν ίδιος με άλλους..... 

Εγώ έχω παραδείγματα πολιτικών που δεν μέθυσαν με την εξουσία. Μιλάω για έλληνες πρωθυπουργούς....

Δεν νομίζω ότι ο κύριος Σημίτης έχει μεθύσει με την εξουσία..... 

Πιστεύω πολύ στην ομάδα αλλά πιστεύω και στο "μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα" .....

Παρεμβαίνω μόνο όταν πρέπει. Κατά τα άλλα δημιουργώ ομάδες δουλειάς και τους αναθέτω καθήκοντα. Μπαίνουν κάποια όρια και από εκεί και πέρα αφήνω τους συνεργάτες μου ελεύθερους να κάνουν τη δουλειά τους.

Αν κάνω παρεμβάσεις, πιστεύω ότι δεν θα την κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αν δεν μου κάνει κάποιος, θα του πω να πάει σπίτι του. Αλλά δεν επεμβαίνω αν δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος.

Στην τρίτη επέμβαση που θα κάνω θα γίνω σκληρός. Δεν είμαι όμως σκληρός. Και δεν σας κρύβω ότι κάθε χρόνο γίνεται μια αξιολόγηση όλου του εργαζόμενου προσωπικού και ορισμένοι που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους απομακρύνονται. Εγώ σπάνια θα απολύσω άνθρωπο. Οταν μου φέρνουν κάποια απόλυση, το συζητάω, επειδή δεν θέλω να είμαι άδικος. Αν με πείσουν, θα προχωρήσω. Αλλά έχει συμβεί να φύγει προϊστάμενος και να μείνει άνθρωπος ο οποίος ήταν να απολυθεί. Πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια έφυγε ο οικονομικός διευθυντής και έμεινε ο λογιστής».

πηγή: www.koutouzis.gr  
Βικιπαίδεια
καταπάτηση 
η καταπάτηση
 Η εγγύηση 
πρεζα Tv
ΣΚΑΪ
ΒΗΜΑ 
troktiko

ΓΙα ποιο λόγο όμως?

Μήπως επειδή ο ΣΚΑΪ τον χτυπάει για τις αυθαιρεσίες και τις δηλώσεις που κάνει με αποτέλεσμα ο πρόεδρος της ΕΟΕ να θέλει να κοντράρει με όποιον τρόπο μπορεί;

Μήπως γιατί ο εφοπλιστής Β.Μαρινάκης που έχει το 25% του σταθμού, είναι κουμπάρος του Ισίδωρου Κούβελου που πάει για πρόεδρος στην ΕΟΕ με αντίπαλο τον Κυριακού;

Μήπως; ΜΗΠΩΣ;;;;;;;;;;

KAI TI ME NOIAZEI EMENA; ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ Ή ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ:

Πως όταν καίγονται τα δάση χρόνο με το χρόνο αυτό λειτουργεί αθροιστικά... δηλαδή 5000 δεντρα πρόπερσι, 10000 δεντρα πέρσι 50000 δεντρα φέτος.... κλπ κλπ.. Δεν ειναι ένα πρόβλημα σα τις απατες των κυβερνήσεων που απλά τις κάνουν και φεύγουν... ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ.... και για αυτό λοιπόν βοηθάτε πάρα πολύ κύριε (ο Θεος να σε κάνει) Κυριακού!!!!!!!

Kαι δεν είναι απλά και μόνο η απαγόρευση της μετάδοσης και βιντεοσκόπησης για τη συναυλία με σκοπό των δασών..... ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗTΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΙΑ μερα πρίν. Tης φωτογράφησης της Τζέις Λους... στην Ακρόπολη.....

"ΚΟυνίστε καλά το κεφάλι σας. ΣΚαΣτε του και μια στο τείχο.... ΚΑΙ μαθετε ΠΩς ΕΙΣτα ΝΕΚΡΟΙ καιρο τωρα..."

Έγραψα παρά πολλά τραγούδια  για σένα
άλλα σου τα έδωσα κι αλλά τα κρατώ για μένα
μερικά απ’ αυτά λέγαν για μίσος κι αγάπη
κι άλλα πως ξανά δε θα κυλίσει δάκρυ
όμως πες μου γιατί να μιλάνε για σένα
όλα τα τραγούδια που έγραψα με αίμα
το αίμα της καρδιάς εγώ το έκανα μελάνι
όμως όσα κι αν ακούσεις κανένα δε σου φτάνει
όμως  πες μου γιατί να ‘σαι εσύ η ζωή μου
να ‘σαι ανάσα απ’ το φως κι ο λόγος ύπαρξής μου
να ‘σαι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι κάθε μέρα
μου είσαι απαραίτητο όπως στο όπλο η σφαίρα
έψαξα πολύ βαθιά μέσα στην καρδιά μου
έχεις φύγει μα εγώ σε κρατώ πάντα κοντά μου
την απάντηση τη βρήκα σ’ ένα τραγούδι του Βασίλη
που κι αυτός τραγούδια έγραφε κι αγάπη είχε στείλει

Όσα τραγούδια και να γράψω
πάλι τον ήχο σου θα ψάξω
Κι όση αγάπη σου 'χω στείλει
είναι από μένα τον Βασίλη

Χίλιες και μια νύχτες κι άλλες τόσες στιγμές
κάποτε θυμάμαι έλεγες πόσο με θες
όμως πάνε περάσαν όλα αυτά χαθήκαν
μοιάζουν με άγγελοι, παράδεισο δε βρήκαν
όμως εγώ συνεχίζω να γράφω για σένα
μελωδίες και στίχους να σου φαίνονται ψέμα
ό,τι πιο πολύτιμο κι απόψε θα σου δώσω
πόσα αξίζει η αγάπη θα πληρώσω όσο όσο
όμως πες μου γιατί μένω εδώ και δε φεύγω
να γράψω άλλα τραγούδια δε ξέρω τι αποφεύγω
κάθε λέξη κάθε γράμμα έχει τη μορφή σου
κάθε πρωί που ξυπνάω θέλω να βρίσκομαι μαζί σου
έψαξα πολύ βαθιά μέσα στην καρδιά μου
έχεις φύγει μα εγώ σε κρατώ πάντα κοντά μου
την απάντηση τη βρήκα σ’ ένα τραγούδι του Βασίλη
που κι αυτός τραγούδια έγραφε κι αγάπη είχε στείλει

Όσα τραγούδια και να γράψω
πάλι τον ήχο σου θα ψάξω
Κι όση αγάπη σου 'χω στείλει
είναι από μένα τον Βασίλη

δε θα 'ταν σήμερα Δευτέρα αν δε ξυπνούσαμε μαζί
δε θα 'χε όνομα η μέρα αν δεν της έδινες εσύ
δε θα 'ταν η βροχή να πέφτει αν δεν μας έβρεχε μαζί
δε θα 'χα εικόνα στο καθρέφτη αν δεν με κοίταζες εσύ
δε θα 'ταν τ' όνειρο δικό μου αν δεν κοιμόμαστε μαζί
δε θα 'χε φως το γόητρο μου αν δεν με φώτιζες εσύ
δε θα 'ταν η φωνή δική μου αν δεν μιλούσαμε μαζί
δε θα 'χε ιδρώσει η μουσική μου αν δεν την άκουγες εσύ

Όσα τραγούδια και να γράψω
πάλι τον ήχο σου θα ψάξω
Κι όση αγάπη σου 'χω στείλει
είναι από μένα τον Βασίλη

Φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1970 στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας.

Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1948 και ήταν μέλος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου. Τον Ιούλιο του 1970 αποκάλυψε ανώνυμα ότι η Χούντα των Αθηνών είχε διεισδύσει με ανθρώπους της και διαβρώσει τις ελληνικές φοιτητικές οργανώσεις στην Ιταλία. Η ταυτότητά του γρήγορα έγινε γνωστή και ο ίδιος φοβούμενος για την τύχη της οικογένειάς του στην Ελλάδα αποφάσισε να κάνει μια εντυπωσιακή ενέργεια, που θα προκαλέσει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα».

Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, που είχε κολλημένη μια φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου στο παρμπρίζ του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας. Από το πορτ μπαγκάζ πήρε τρία μπουκάλια γεμάτα βενζίνη και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης. Κάτω από τη μεγάλη στοά, άνοιξε τα μπουκάλια και έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο...

Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα». Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου δέκα ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή.

Στο σημείο της θυσίας (Γένοβα) υπάρχει σήμερα μια μαρμάρινη στήλη με την επιγραφή στα ιταλικά:

«Η Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».

οι Έλληνες .....ΤΟΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ;

άραγε κάποιοι νεοέλληνες ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΝΕ;

ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΩ ΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΤΟΜΟ.

Κώστας Γεωργάκης

Τραγούδι αφιερωμένο... στους επαναστάτες.... που την κάνανε α-βα-βά στο χρόνο και στην εμπορικότητα της εποχής.....

Che θα πεθάνεις ξανά

Οι στίχοι:

Κατέβηκε χθες βράδυ από τον τοίχο
μου πέταξε στα μούτρα τον μπερέ
μου μίλησε σκληρά, μου είπε: “Ρε
έχω πεθάνει, είμαι καλά
άλλη αφίσα βρείτε κι άλλο μύθο”

Δεν είχε κλείσει μάτι τελευταία
του είπαν πως τον είδαν στην σχολή
στο μποξεράκι κάποιου φοιτητή
σ’ ένα φλιτζάνι, σ’ ένα tatoo
σε BMW με τραβεστί παρέα

Che θα πεθάνεις ξανά σ’ ένα πάρτι με φλώρους
Che θα πεθάνεις ξανά σ’ ένα δρόμο μ’ εμπόρους
Στην καρδιά μιας χαμένης γενιάς θα πεθάνεις ξανά
Che θα πεθάνεις ξανά
Che θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων
Che θα πεθάνεις ξανά σε γραφεία γελοίων
Στα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανά
Che θα πεθάνεις ξανά

Ήρθε η συντέλεια του κόσμου.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ?????? Λες να έχουν "πάρει" άδεια για να μας δολοφονήσουν?????

Χαλαρώστεεεε..... Κλείστε το γαμ..ένο το χαζοκούτι... και ψάξτε άλλες πηγές ειδήσεων... 

-Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ φόβος.

-Επιταχυντές υπάρχουν δεκάδες ανά τον κόσμο και δεν είναι επικίνδυνοι. Και ναι, το LHC είναι ο ισχυρότερος όλων των εποχών, αλλά δεν κάνει τίποτα παραπάνω από ότι η ίδια η φύση καθημερινά (και μάλιστα σε πολύ υψηλότερες ενέργειες από το LHC). Είδες καμιά μάυρη τρύπα να δημιουργείται και να καταπίνει τον κόσμο;

-Αν δεν υπήρχε το LEP στο CERN (ο προηγούμενος επιταχυντής) δεν θα υπήρχε το World Wide Web και -κατ' επέκταση- το φόρουμ αυτό για να γράφεις: http://public.web.cern.ch/Public/en/About/Web-en.html

-Εχεί ήδη συμβάλει στην καταπολέμηση του καρκίνου. Η τεχνολογία των επιταχυντών χρησιμοποιήθηκε για τα PET (positron emission tomography) scanners με τα οποία ανιχνεύουμε τον καρκίνο. Η έρευνα στην τεχνολογία της τομογραφίας συνεχίζεται και σήμερα στο CERN.

-Στον μεχρι πρότινως μεγαλύτερο επιταχυντή του κόσμου (το Fermilab στo Σικάγο) υπάρχει facility για την καταπολέμηση του καρκίνου (Neutron Therapy Facility). Χρησιμοποιώντας έναν γραμμικό επιταχυντή, βομβαρδίζουν τον καρκίνο με νετρόνια.


-Δε θα διναν τοσα εκατομμυρια ουτε θα ξημεροβραδιαζονταν τοσοι επιστημονες,τοσα χρονια μονο και μονο για ενα πειραμα για να τους φυγει η περιεργεια.

-H καθυστερηση και η προσοχη που δινουν δεν ειναι λογω της επικινδυνοτητας αλλα λογω της προσοχης που χρειαζεται ωστε να ειναι καθε πραγμα στην εντελεια για να εχουμε επιθυμητα αποτελεσματα. Αν κατι παει στραβα, δεν θα κινδυνεψει κανεις απλα θα χαθουν τοσα δις ασκοπα. Γι'αυτο προσεχουν τοσο πολυ

-Όσο για τις αναβολές, δεν έχεις ιδέα γιατί scales μιλάμε. Το LHC είναι μια απίστευτα περίπλοκη μηχανή και υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορούν να πάνε στραβά ανά πάσα στιγμή. Οι αναβολές και οι καθυστερήσεις έχουν να κάνουν με την παραγωγή των διάφορων κομματιών του επιταχυντή αλλά και των πειραμάτων που φτιάχνoνται σε εταιρίες, πανεπιστήμια και ινστιτούτα σε ΌΛΟ τον κόσμο. Η τελευταία μεγάλη καθυστέρηση προκλήθηκε από λάθος στην κατασκευή των μαγνήτων στο Fermilab της Αμερικής (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες). Καμία σχέση με ασφάλεια...

......Κλπ....κλπ....κλΠ.......

και συν της άλλης...  η είδηση...:

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ «ΣΚΟΤΩΣΑΝ» 16ΧΡΟΝΗ

Μια έφηβη στην Ινδία, επηρεασμένη από τις φήμες ότι η έναρξη του πειράματος του CERN θα έφερνε το τέλος του κόσμου, αυτοκτόνησε χτες. Η 16χρονη που ήπιε φυτοφάρμακο, σύμφωνα με δηλώσεις του πατέρα της, είχε τρομάξει πολύ από εκπομπές της ινδικής τηλεόρασης οι οποίες εστίαζαν στα σενάρια καταστροφής. Τις δύο τελευταίες ημέρες ρωτούσε επίμονα τον ίδιο και τα άλλα μέλη της οικογένειάς της για το θέμα. Χτες, εξάλλου, στην ανατολική Ινδία χιλιάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί σε ναούς και προσεύχονταν εν όψει της καταστροφής που θα προκαλούσε το πείραμα του CERN.

κατά τ'άλλα..... 10 Σεπτεμβρίου...(χτες)....

10 του μήνα....

Παγκοσμια ημέρα κατά της Αυτοκτονίας... (!!!!!!!!!!!)

Δικό σας.. (Η μελωδία της παρακμής.. Active Member)

Από που ‘ρθες, ρε, μεγάλε και παράξενα μιλάς
όλα μου μοιάζουν ωραία, εσύ γιατί μου το χαλάς
όλοι χωράμε παντού γιατί περίεργα κοιτάς
έφαγες πόρτα απ’ τη ζωή μας και γελάς
Σε κοιτάζω τόση ώρα κι όλο κάτι μου θυμίζεις
δε μπορεί απ’ το πουθενά μοναχός σου να γυρίζεις
άραξε ρε στη βολή σου
έλα δίπλα ξάπλα και κοιμήσου
Γιατί τώρα οι ανάσες μας τρομάζουν σαν κραυγές
και οι τύψεις στήνουν γλέντι θες δε θες
τώρα μας πνίγει η συνήθεια βοηθάει κι η ευκολία
είναι όλα τόσο ωραία μοιάζει εύκολη η λεία
Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων
βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων
τώρα διαλέγουμε απ’ το ψέμα ένα ψέμα μα όλα ίδια
πιο μεγάλο τώρα ψέμα ανακυκλώσιμα σκουπίδια
Τα μισόλογα άρκουν άκουσέ με κάτι ξέρω
έχω πει τόσα πολλά κι έτσι πια δεν υποφέρω
θα στα φτιάξω ένα τραγούδι και την άκρη θα την βρεις
πίσω απο τη μελωδία τη γνωστή της παρακμής

Γίναν οι πρόσφυγες τουρίστες και οι ευέλικτοι αρτίστες
πρώτο τραπέζι και η μιζέρια μας στις πίστες
η υπομονή τον πρίγκηπά της περιμένει,
η σιωπή τώρα φωνάζει σαν πεθαίνει
Ο μικρός ξέρει καλά όταν τρέχει που πηγαίνει
ο μεγάλος δεν θυμάται προσπαθεί, μα δε μαθαίνει
ο θεός ψάχνει τον τρόπο μια συγνώμη να μας πει
έχει πρόβλημα ο δέκτης η επαφή έχει κοπεί
Τα παράσιτα πολλά μα θα στήσω μια κεραία
στην ταράτσα έτσι για μούρη για να φαίνεται ωραία
έχω σπάσει στο PC μου κωδικό για την τιμή μου
κι έχω σβήσει απ’ τα αρχεία την ντροπή μου
Η χαρά βγήκε στην πιάτσα και η τιμή είναι προσιτή
μορφωμένος νταβατζής και τσατσά η αρετή
τσαμπουκά πουλάει το μέλλον για να διώξει το παρόν
η ψυχή μας προϊόν συνταγή απ’ το παρελθόν
Βρυξέλες Πομπηία Βερσαλλίες και Σιών
οίκοι ανοχής και μόδας χαίρουν φιλανθρωπίων
μια φτηνή δικαιολογία για την κάθε μας στιγμή
μια ωραία μελωδία από σένα παρακμή

Είναι θέμα ζωής (τώρα πια)

και ανάγκη εποχής(όχι για μένα)
η ευκολία για μια λύση της στιγμής (η ευκολία που μας δέρνει της στιγμής)
κι αν την άκρη δε βρεις (ρε άντε γεια)
λίγο πρίν να χαθείς (θα γίνουμε ένα)
χάρισμά σου η μελωδία της παρακμής.

Πηγές:
Αποσπάσματα διαλόγου φόρουμ από εδώ
Ειδήσεις
Το τραγούδι κι εδώ...

-Τι έγινε ζούμε ακόμα. ΣΤΟΠ. κρίμα ρε γ.......ΣΤΟΠ.
-Παιδια η κατασταση ειναι δυσκολη...ΣΤΟΠ.
-21 οκτωβριου ειναι η συγκρουση, νομιζω. ΣΤΟΠ.

Κι εδώ από το Νικόλα

Κουβαρίστρες, βελονάκια,
ψιλολόγια ένα σωρό
πήρα δρόμους και σοκάκια
την αγάπη μου να βρω.

Σε μια γειτονιά
είχα μια αγαπητικιά
δέκα χρόνια πάνε τώρα
που δεν την ξανάδα πια.

Μαντηλάκια, τσιμπιδάκια,
πραματιές πολλώ λογιώ
τον πλανόδιο θα κάνω
ίσως και την ξαναβρώ.

Χώρες και χωριά
σαν τα έρημα πουλιά
θα γυρίζω αχ να φωνάζω
την δική μου καταντιά.

Μιας αγάπης το χατίρι
μ' έκανε τραγουδιστή
και ζητιάνο αχ και διαβάτη
και φτωχό πραματευτή.

Πέστε μου κυρές
παντρεμένες γριές και νιες
η δική μου αγάπη που 'ναι
και χαλάλι οι πραματιές.

Ο πραματευτής............

Εικόνες που έρχονται και φεύγουν...

Εικόνες που φύγαν και μείναν...

Εικόνες που δεν αναπτύσσονται πια... για να μαθουμε να τις θυμόμαστε...

Μια μπαλάντα να παίζει.. μια κιθάρα κι ο γλυκός ήχος της φυσαρμόνικας για συντροφιά..

Ενα λάιβ... κι ένα όπλο για μετα...

Μια θλίψη και μια ελπίδα...

Ψάχνω εγώ, ψάχνεις κι εσύ...

Ξανά ο ήχος, ο γλυκός...

Εικόνες...

εικόνες...... 

εικόνες........... 

Γεια χαρά.

To τραγούδι: Η μπαλάντα της Τζεραλντίν - Θαρσείν Χρει - 1974 (στίχοι/μουσική: Γ.Μπιλικάς)

Εϊ Τζεραλντίν τα διαμάντια της γης
Τα πήραν οι γύφτοι πρέπει να τους βρεις
Κιθάρες ακούγονται από μακριά
Εϊ Τζεραλντίν
Πρέπει να φύγω, πριν να' ναι αργά.

Ιππότες και Πρίγκιπες έχουν χαθεί
Μην ψάχνεις δεν πρόκειται ποτέ να τους βρεις
Ψάξε να ‘βρεις τον Ήλιο έρχεται πρωί
Εϊ Τζεραλντίν
Πρέπει να φύγω, όσο είναι νωρίς.

Άνθρωποι χορεύουνε ψηλά στις κορφές
Χορό του θανάτου όπως και χθες
Βλέπουν στα μάτια δίχως να κοιτούν
Εϊ Τζεραλντίν
Πρέπει να φύγω, χωρίς να με δουν.

Τα όπλα αρχίσανε να τραγουδούν
Τραγούδι θλιμμένο για όσους τ' ακούν
Όχι, δεν θέλω να το ακούσω κι' εγώ
Εϊ Τζεραλντίν
Πρέπει να φύγω, όσο είναι καιρός.

Πειρατές με δεμένο το μάτι
Ψάχνουν για μένα ψάχνουν για χρυσάφι
Κάποιος τους είπε ότι είμαι μαζί σου
Εϊ Τζεραλντίν
Πρέπει να φύγω, χωρίς το φιλί σου.

photo: Orfeus

Αλκή - Το χρώμα των ονείρων
(συμ. η Β.Κουλιανού)
Μουσική: Δημήτρης Γαύρος
Στίχοι: Δήμητρα Καραγιάννη 

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ,
μαθαίνω ν’αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ».
Τους ζωγραφίζω όνειρα, αισθήματα και πάθη
Το χρώμα των ονείρων μου, μπλέκεται μες στα μάτια σου
κι αλλάζει (…)προοπτικές
Το χρώμα των ονείρων μου κυλάει πάνω στο σώμα σου,
κρύβεται στην ανάσα σου, κάνει κύκλους γύρω από το είναι σου.
Αλλάζει.. αλλάζει όψεις, αλλάζει μορφές»

Μη φεύγεις, μη τρέχεις
δε θέλω να απέχεις
τις δύσκολες ώρες
μαζί μου να ανέχεις

Μη φεύγεις, μη τρέχεις
δε θέλω να απέχεις
και στα όνειρά σου
για πάντα να μ’έχεις

Αα….
Να ταξίδευα
Μες στα μάτια σου
Δες πόσα χρώματα
Ντύνω στα βράδια σου

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ
μαθαίνω ν’ αντέχω… να θυμάμαι… να ξεχνώ»

Τις μέρες μου τώρα
στις δίνω για δώρα
να ελπίζεις μέχρι
που να φύγει η μπόρα

Τις μέρες μου τώρα
στις δίνω για δώρα
να μη σταματήσει
του έρωτα η ώρα

Αα…
Να ταξίδευα
μες στα μάτια σου
δες πόσα χρώματα
ντύνω στα βράδια σου

«Για σένα είμαι ακόμα εδώ
μαθαίνω ν’αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ
Θέλω να σου φωνάξω δυνατά,
Τις πιο μεγάλες μου στιγμές, τις έζησα μαζί σου
Γιατί εσύ,
μονάχα εσύ κατάργησες τη μοναξιά μου
Έδωσες χρώμα στα όνειρά μου
Έγινες φλόγα που σιγοκαίει μες στα μάτια μου
για να βλέπω πάντοτε τον κόσμο φωτεινό
Μία αφορμή για να σωθώ απ’τα σκοτάδια μου
σ’ένα παρόν θαμπό και σκοτεινό..
Αυτή είναι η αλήθεια μου, και υπάρχει μόνο
γιατί τη μοιράστηκα κάποτε μαζί σου..
Θέλω να σου φωνάξω δυνατά
Άκου τα λόγια μου
Είναι φωνές που σκίζουν τη σιωπή σου
Άκου τη σκέψη μου (άκου τη σκέψη  μου)
Και την ελάχιστη (αναπνοή)
Άκου τον ήχο μου
Που σε τυλίγει κι ύστερα αφήνεται να υπάρχει για να τον ακούσω
Εσύ..»

Κάνε μου μπα. Νικόλας Άσιμος. Ο Ξαναπές 

Κάνε μου μπα, να κάνω χα!
Να μην μας πιάσουνε στα πρα...
Κάνε μου χο-γλο-γλο, βγάλε φωνή
Χα-χα, μπαχανισμένη μου ζωή.

Άμα βγάζαμε τις μάσκες
Θα ‘ταν διαφορετικά.
Ως και οι πάνκησες τα βάψαν
Πράσινα τα μαλλιά...

Πρασινοαίματος καιρός
Δηλώνω πρασινοφρουρός
Να μ’ αγαπάς πρασινωπά
Έχω και καταπράσινη καρδιά.

Πως να παίξουμε κρεμάλες
Ξέχασές το το στυλό
Στον επιτηρητή πήρα τις προάλλες
Πράσινο...

Είσαι θαμπή, κάνε μου μπι
Σαν θερινή χαζή αναψυχή
Βάψε με μπλε, μάρεν και βυσσινί
Φυλάκισέ με αν θες στο μουσταρδί.

Μετενσαρκώνομαι σε δάδα
Κι έλαμψα στο πουθενά
Και τη μικρή μου κουτουράδα
Κάψανε μες  στην πυρά...

Στη φωτογραφία: Εγώ κι εσύ.. κι εσύ.. κι εσύ.. κι εσύ.. κι εσύ... ... ..και.. εσύ... 

Γκρίζος ο τοίχος κι αδειανός σ’ έχει περικυκλώσει
το ταξιδάκι που ρουφάς νομίζεις θα σε σώσει
δεν είναι αυτή, δεν είναι αυτή, της επαγγελίας γη
γη του πυρός, γη του πυρός,  ο τελευταίος μας ο πειρασμός

Τρύπιοι ουρανοί και όξινες σταγόνες σ’ ακουμπούν
Βαλβίδες μες στο σώμα σου, όρθιο σε κρατούν
δεν είναι αυτή, δεν είναι αυτή, της επαγγελίας γη
γη του πυρός, γη του πυρός,  ο τελευταίος μας ο πειρασμός

Δεν είσαι πια ο κυνηγός, είσ’ ο κυνηγημένος
δέκα χιλιάδες έτη φωτός κι ο κόσμος διαλυμένοςδεν είναι αυτή, δεν είναι αυτή…
γη του πυρός, γη του πυρός…..

Στη φωτογραφία: Μόνο εσύ.... μόνο εσύ... μόνο εσύ... μόνο... μόνο.. μόνο...