Καλή Χρονιά! Μία ευχή που από σήμερα θα ακούγεται και για μέρες πολλές με όλο το νόημα της ευχής ...

TO 2011 ΦΕΥΓΕΙ!!! Στο καλό και στον ....αγύριστο!!!

Ας ευχηθούμε το νέο έτος που το περιμένουμε τρισχειρότερο......................να μας διαψεύσει!!!!!!!!

ΕΥΧΟΜΑΙ  ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ  ΣΕ  ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!

!! 

Προληπτικοί ή μη, οι περισσότεροι απο εμάς δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στο καλό... ποδαρικό την πρώτη μέρα του νέου έτους! Ο πρώτος άνθρωπος που θα μπει στο σπίτι ή στο γραφείο μας μετά την αλλαγή του χρόνου, θεωρείται πως μεταδίδει την καλοτυχία ή την κακοτυχία του για μία ολόκληρη χρονιά!

Αρχικά το έθιμο του ποδαρικού ήταν διαφορετικό από εκείνο του σπασίματος του ροδιού. Το μεν πρώτο, γινόταν με το πάτημα ενός σίδερου από εκείνον που έκανε το ποδαρικό, ενώ το δεύτερο ήθελε ολόκληρη την οικογένεια να παρακολουθεί τη λειτουργία του Αγίου Βασιλείου στην εκκλησία και ο άντρας του σπιτιού να έχει μαζί του το ρόδι για να το "λειτουργήσει" πριν το σπάσει στην είσοδο του σπιτιού!

Με τα χρόνια, οι δύο αυτές παραδόσεις ενώθηκαν, προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες ζωής και οδήγησαν σε ένα πιο... σύγχρονο ποδαρικό!

Αυτό μπορεί να γίνει από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του σπιτιού, τον πρωτότοκο γιο ή ένα μέλος της οικογένειάς αλλά και από κάποιον φιλο ή συγγενή που θεωρείται "καλότυχος" και "γουρλής".Σας παρουσιάζουμε παρακάτω τον... πεντάλογο του καλού ποδαρικού, σύμφωνα με τις προσταγές της παράδοσης.

Ο πεντάλογος του καλού ποδαρικού!

1ον, αυτός που κάνει το ποδαρικό, πρέπει οπωσδήποτε να χτυπήσει το κουδούνι ή την πόρτα και όχι να ανοίξει με δικά του κλειδιά

2ον,  κρατάει το ρόδι με το δεξί του χέρι. Αν τα άτομα που κάνουν το ποδαρικό είναι περισσότερα από ένα, τότε θα πρέπει να έχουν ένα μόνο ρόδι, το οποίο θα αγγίζουν όλοι μαζί με το δεξί τους χέρι.

3ον, μπαίνει μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδι. Σε κάποιες περιοχές, τον βάζουν να πατήσει με αυτό ένα σίδερο για να είναι όλοι "σιδερένιοι" και υγιείς μέσα στο σπίτι. Στη συνέχεια πετάει με δύναμη το ρόδι στο πάτωμα για να σπάσει και να πεταχτούν οι κόκκινες ρώγες του στο εσωτερικό του σπιτιού (γεγονός που δημιουργεί ένα πρόβλημα στις νοικοκυρές, αλλά η παράδοση είναι παράδοση!)

4ον, την ώρα που σπάζει το ρόδι λέει δυνατά την ευχή : "όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόση  υγεία, ευτυχία και χαρά να έχει το σπίτι μας και τόσα χρήματα η τσέπη μας όλη τη χρονιά!".

5ον, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, κοιτούν τις ρώγες που έχουν βγει από το σπασμένο ρόδι και τις ερμηνεύουν αναλόγως. Όσο πιο γερές και κόκκινες είναι, τόσο πιο ευλογημένος θα είναι ο νέος χρόνος για το σπιτικό.

Αμέσως μετά, οι σπιτονοικοκύρηδες προσφέρουν στον άνθρωπο που έκανε το ποδαρικό ένα κέρασμα - παλιά συνήθιζαν να δίνουν γλυκό του κουταλιού- ενώ αν είναι παιδί, τον ανταμείβουν με ένα χρηματικό ποσό- όπως κάνουμε στα κάλαντα.

Ολοι οι μεγαλοι ειναι περιεργα και ακατανοητα πλασματα κατι που δεν μπορω να καταλαβω...

Κατακρινουν τα παιδια και οτι κανουν εχοντας ξεχασει πως ηταν και αυτοι καποτε παιδια και καναν ακριβως τα ιδια πραγματα....δεν μπορω να το εξηγησω αυτο....ειναι πολυ περιεργο φενομενο για μας τα παιδια....τι να πω ?????

Μια δικια μου αποψη ειναι πως ισως ζηλευουν που δεν ειναι πια παιδια και δεν μπορουν να κανουν τα πραγματα που εκαναν μικροι ή ισως οι μεγαλοι οταν ηταν εκεινοι μικροι  τους συμπεριφεροταν με αναλογο περιεργο τροπο και θελουν να βγαλουν το παιδικο τους αχτι πανω στην δικια μας γενια.....

Εσεις τι λετε..???Περιμενω απαντησεις με την γνωμη σας.....

Η τύχη, ενώ σε κάποιους ανθρώπους έρχεται και τους χτυπά την πόρτα πολύ συχνά,  κάποιους άλλους τους ξεχνάει για χρόνια. Μερικές φορές δεν τους θυμάται ποτέ.

1.) Ann Hodges

Γιατί είναι άτυχη: Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει χτυπηθεί από μετεωρίτη!

Η Αν Χότζες (1923 – 1972) απο την Sylacauga της Alabama, έγινε γνωστή  όταν, στις 30 Νοεμβρίου 1954, άπλωνε τη μπουγάδα της και είδε τον ήλιο να δύει στην ανατολή. Γυρνώντας προς τη δύση είδε και ένα δεύτερο ήλιο σε κανονική θέση.

Τελικά αποδείχτηκε ότι ο πρώτος ήλιος ήταν ένας μετεωρίτης ο οποίος μάλιστα έσπασε σε κομμάτια. Ένα θραύσμα τρύπησε την οροφή της και ένα την τραυμάτισε στα πόδια. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει χτυπηθεί από μετεωρίτη στην ιστορία.
Ο μετεωρίτης σήμερα βρίσκεται στο μουσείο φυσικής ιστορίας της Αλαμπάμα. Ωστόσο, πριν καταλήξει εκεί προκάλεσε πολλά προβλήματα στη Χότζες.

Η Αμερικάνικη Αεροπορία μετέβη στο σημείο και τον κατάσχεσε. Λίγα χρόνια αργότερα και μετά από δικαστικούς αγώνες τον απέκτησε ξανά αλλά η δημοσιότητα και οι επίμονες προσφορές αγοράς την ανάγκασαν να τον ξεφορτωθεί.

2.) Henry Ziegland

Γιατί είναι άτυχος: Σκοτώθηκε από σφαίρα σφηνωμένη σε δέντρο επί 20 χρόνια!

Το 1883, ο Henry Ziegland χώρισε με τη φίλη του. Εκείνη αναστατωμένη αυτοκτόνησε. Ο αδελφός της, εξοργισμένος για το θάνατό της άρχισε να κατηγορεί τον Ziegland σαν υπαίτιο της απώλειας της. Μάλιστα προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα,  αφού πήρε την απόφαση να σκοτώσει τον Ziegland.

Ο αδελφός της κοπέλας πήγε στο σπίτι του Ziegland και αφού τον πυροβόλησε, στη συνέχεια έστρεψε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε. Δυστυχώς για τον αδελφό, η σφαίρα πέρασε ξυστά από τον Ziegland και κατέληξε να σφηνωθεί στον κορμό ενός δέντρου. Τυχερός, σωστά;  20 χρόνια αργότερα, ο Χένρι ήθελε να κόψει το δέντρο, και δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση να το κάνει ο ίδιος, χρησιμοποίησε  δυναμίτη. Αποτέλεσμα:

Η έκρηξη εκτόξευσε τη σφαίρα από το  δέντρο κατευθείαν  στο κεφάλι του Ziegland, σκοτώνοντας τον ακαριαία.

3.) Violet Jessop

Γιατί είναι άτυχη: Επιβάτης σε 3 πλοία που ναυάγησαν!

Και τι πλοία…η Βάιλετ Τζέσοπ, υπάλληλος της Γουάιτ Σταρ Λάιν που ναυπήγησε τα αδελφά υπερωκεάνια Ολυμπικό, Τιτανικό και Βρετανικό ξεκίνησε τα θαλάσσια ταξίδια της  με το  Ολυμπικό. Στο ταξίδι της, στις  20 Οκτωβρίου 1910 το Ολυμπικό συγκρούστηκε με το πλοίο Χοκ.

Δύο χρόνια αργότερα είπε να ταξιδέψει με τον Τιτανικό, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Τέλος, το 1916 υπηρέτησε ως νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού στο Βρετανικό ο οποίος βυθίστηκε στο Αιγαίο μετά από σύγκρουση με νάρκη.
Παραδόξως, η Τζέσοπ σώθηκε και στα δύο ναυάγια και τελικά πέθανε σε ηλικία 84 ετών από ανακοπή.

4.) Roy Sullivan

Γιατί είναι άτυχος: Χτυπήθηκε 7 φορές από κεραυνό!

Η πιθανότητα να χτυπηθεί ένας άνθρωπος από κεραυνό είναι μια προς τρεις χιλιάδες. Σύμφωνα με τη θεωρία των πιθανοτήτων, η πιθανότητα να χτυπηθεί εφτά φορές είναι το γινόμενο τους δηλαδή μια στα 22 επτάκις εκατομμύρια. Και, όμως, αυτό ήταν το «λαχείο» που τράβηξε ο Ρόι Σάλιβαν, ένας δασοφύλακας στο Εθνικό Πάρκο Σέναντοα στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ.
Κάποιοι επιστήμονες λένε ό,τι η ατυχία του Σάλιβαν οφείλεται στη φύση του επαγγέλματος και στις καιρικές συνθήκες της περιοχής. Ωστόσο, όσοι είναι γνώστες του φυσικού περιβάλλοντος μπορούν να αποφεύγουν καλύτερα τα επικίνδυνα φυσικά φαινόμενα. Ο Σάλιβαν δεν ήταν σε αυτούς.

5.) Robert Todd Lincoln

Γιατί ήταν άτυχος: Ήταν παρών σε 3 δολοφονίες Αμερικανών προέδρων

Ο γιος του προέδρου Λίνκολν, Ρόμπερτ Τοντ, ήταν μόλις 21 ετών όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του στις 15 Απριλίου 1865. 16 χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1881, και ενώ διατελούσε Υπουργός Πολέμου για μόλις τέσσερις μήνες, κλήθηκε από τον Πρόεδρο Τζέιμς Γκάρφιλντ να τον συνοδέψει σε ένα ταξίδι στο Νιου Τζέρσεϊ. Προτού επιβιβαστούν στο τρένο, ένας άντρας τους πλησίασε και πυροβόλησε τον Γκάρφιλντ στην πλάτη. Μετά από 80 μέρες εξέπνευσε.
Και επειδή δύο πρόεδροι δεν είναι ποτέ αρκετοί, ο Ρόμπερτ Λίνκολν ήταν παρόν και στη δολοφονία του Προέδρου Γουίλιαμ Μακ Κίνλεϊ, στις 6 Σεπτεμβρίου 1901. Αν και δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας, ήταν σε διπλανό δωμάτιο και άκουσε τους πυροβολισμούς. Ο πρόεδρος Μακ Κίνλεϊ πέθανε οχτώ μέρες μετά.

Μετά τις τρεις δολοφονίες, ο Λίνκολν απέρριψε οποιαδήποτε πρόσκληση από πρόεδρο των ΗΠΑ δηλώνοντας ότι «υπάρχει μια ανησυχητική θνησιμότητα σε όποια προεδρική εκδήλωση είναι παρών». Δεν του κράτησε κακία κανείς.

6.) Jason and Jenny Cairns-Lawrence

Γιατί είναι άτυχοι: Σε όποια πόλη αποφάσιζαν να πάνε διακοπές, γίνονταν τρομοκρατική επίθεση!

Άν αντιληφθείτε αυτό τε ζευγάρι να έρχεται διακοπές στην πόλη σας, καλύτερα να φύγετε εσείς διακοπές κάπου μακρυά..  Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, οι Λόρενς έκαναν διακοπές στη Νέα Υόρκη. Η τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ήταν εμπειρία ζωής για τους περισσότερους τουρίστες που βρίσκονταν εκεί. Για τους Λόρενς, όμως, όχι αφού τέσσερα χρόνια μετά, στις 7 Ιουλίου 2005, βρίσκονταν στο Λονδίνο. Η βομβιστική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου ήταν η δεύτερη τρομοκρατική επίθεση στην «καριέρα» τους.

Σπάνιο άλλα όχι απίθανο θα πει κανείς. Από τις χιλιάδες τουρίστες που βρίσκονταν στη Νέα Υόρκη, αρκετοί ήταν Λονδρέζοι και κάποιοι από αυτούς ήταν στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005. Πόσοι, όμως, από αυτούς ήταν στο Μουμπάι το Νοέμβριο του 2008.

Σωστά μαντέψατε. Δύο. Ο Τζέισον και η Τζένη έκαναν χατ τρικ και αποφάσισαν ότι εκείνη τη φορά, ο κόσμος να χαλάει, θα κάνουν διακοπές. Και έκαναν!

7.) Tsutomu Yamaguchi

Γιατί είναι άτυχος: Ήταν παρών και στη  Hiroshima  αλλά και στο Nagaski κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών!

Γεννημένος το 1916, ο Τσουτόμου Γιαμαγκούτσι ταξίδεψε στη Χιροσίμα τον Αύγουστο του 1945 για επαγγελματικούς λόγους. Στις 6 Αυγούστου και ενώ κατέβαινε από ένα τραμ είδε μια μεγάλη λάμψη στον ορίζοντα. Προσωρινά τυφλωμένος και με τα τύμπανα κατεστραμμένα πήγε σε ένα καταφύγιο και επέστρεψε σπίτι του στο Ναγκασάκι.

Τρεις μέρες αργότερα και ενώ προσπαθούσε να εξηγήσει στο αφεντικό του γιατί είναι δύσκολο να πουλήσεις αυτοκίνητα σε μια πόλη που έχει ισοπεδωθεί από μια πυρηνική βόμβα, ο Tsutomu δέχτηκε και δεύτερη επίθεση.
Μια ακόμα ατομική βόμβα ισοπέδωνε το Ναγκασάκι.

στη σελίδα του dinfo.gr

1. Το ιδανικό εργαλείο για αυτούς που βαριούνται να γυρίζουν το παγωτό για να το τρώνε από όλες τις πλευρές ονομάζεται Motorized ice cream cone.

2. Τα Noodles μόλις σερβιρίστηκαν στο πιάτο σας και εσείς πεινάτε πολύ. Δεν είναι βασανιστικό να τα βλέπετε λαχταριστά μπροστά σας και να μην μπορείτε να γευτείτε έστω μια πιρουνιά;

Μην ανησυχείτε υπάρχουν τα ξυλάκια με ενσωματωμένο ανεμιστήρα που αναλαμβάνουν να κρυώσουν το φαγητό σας. (Εναλλακτικά υπάρχει και η έκδοση με κανονικά πιρούνια για τις κλασσικές ελληνικές μακαρονάδες!)

3. Το μωράκι σας είναι υπερκινητικό; Θέλει να μπουσουλάει συνεχώς μέσα στο σπίτι; Τέλεια!

Με την σκούπα που μπορείτε να προσαρμόσετε στο μωράκι σας αφήστε το να αλωνίζει!

Έτσι θα έχετε και το μωράκι σας ευτυχισμένο και θα γλυτώσετε από την καθημερινή δυσάρεστη αγγαρεία να σκουπίζετε το σπίτι σας!

4. Έρχεστε συχνά στην δύσκολη θέση να πρέπει να συγκρατήσετε το σκυλάκι σας που συνηθίζει να αφοδεύει πάντα εκεί που δεν πρέπει;

Ταπώστε το! Εύκολο άνοιγμα αλλά και πολύ εύκολο κλείσιμο με αυτή την όμορφη τάπα!

Διατίθεται σε διάφορα χρώματα και σχέδια έτσι ώστε να ταιριάζουν με το μέγεθος και το χρώμα του ζώου σας αλλά και με τη αισθητική σας!

5. Έχετε δοκιμάσει να αλείψετε βούτυρο που μόλις βγάλατε από το ψυγείο σε μια φέτα φρέσκο ψωμί; Δεν είναι τρομερά δύσκολο;

Αυτή η εφεύρεση είναι για εσάς! Βούτυρο σε συσκευασία κόλλας!

6. Το Antitropf ήρθε και οι λεκέδες από παγωτό στα λερωμένα φανελάκια των παιδιών σας εξαφανίζονται!

7. Το Curved Barrel Machine Gun έκανε την εμφάνιση του για πρώτη φορά το 1953. Για κάποιο περίεργο λόγο όμως δεν αξιοποιήθηκε όπως του άξιζε!

Ίσως γιατί ο εφευρέτης σκέφτηκε μεν πως ο στρατιώτης θα πυροβολεί με ασφάλεια χωρίς να βγάζει το κεφάλι αλλά δεν σκέφτηκε  ότι αν δεν βλέπει που πυροβολεί ίσως και να μην είναι και πολύ χρήσιμο σε καιρό πολέμου.

8.  Με το Eye Drop Funnel (γυαλιά με ενσωματωμένο χωνί σε κάθε φακό) τέρμα οι σταγόνες έξω όταν βάζετε κολλύριο στα μάτια σας. Είναι BETA.. από τότε που βγήκε στην αγορά!

9. Δύο σε ένα, πιστολάκι για τα μαλλιά και προστασία από ληστές σε έκτακτες περιπτώσεις.

10. Μια βάση για iPod με ενσωματωμένη βάση για χαρτί τουαλέτας! Εμπνευσμένο!

11. Μια εφεύρεση ειδικά για τις γυναίκες που το χέρι τους τρέμει όταν προσπαθούν να βάλουν κραγιόν για την έξοδό τους. Σας θυμίζει η μάσκα λίγο από «Σιωπή των αμνών»;

12. Απίστευτη πατέντα! Θέλετε να συνδυάσετε την επίσκεψη στην τουαλέτα με την ανάγνωση της αγαπημένη σας εφημερίδας; Αυτή η εφεύρεση είναι για εσάς!

Φροντίζει να δημιουργεί ένα φορητό γραφείο μπροστά σας  καθώς κάθεστε, για να ανοίγετε διάπλατα το αγαπημένο σας έντυπο  χωρίς να φοβάστε μήπως τσαλακωθεί.

Έτσι δεν θα χάνετε ούτε λέξη από τα αγαπημένα σας άρθρα!

13. Έχετε ενοχλητική φαγούρα στην πλάτη; Χρειάζεστε κάποιον να σας ξύσει; Πως όμως θα του εξηγήσετε που ακριβώς στην πλάτη σας πρέπει να εστιάσει; Που ακριβώς νιώθετε την δυσάρεστη φαγούρα;

Φορέστε το παρακάτω μπλουζάκι και δώστε του συντεταγμένες!

Πείτε στην αγαπημένη σας F5 και το χέρι της θα πάει αμέσως εκεί που εστιάζεται στο πρόβλημα..

14. ……………………………………………….

15. Ποιος χρειάζεται πιρούνι και μαχαίρι για να φάει μια πίτσα; Ειδικά όταν υπάρχει αυτό το πιρούνι με ενσωματωμένο κόφτη!

16. Έχετε πάει διακοπές με την σύντροφο σας και χρειάζεστε κάποιον να σας φωτογραφίσει μαζί, με φόντο τα αξιοθέατα; Λάθος!

Δεν χρειάζεστε κανέναν! Αρκεί να έχετε μαζί σας πάντα, όπου και να ταξιδέψετε, αυτή την πρωτότυπη εφεύρεση!

17. Με το Geta Grip κρατήστε το άβολο ποτήρι του κρασιού χωρίς δυσκολία!

18. Έχετε Windows; Έχετε βαρεθεί τα επαναλαμβανόμενα κολλήματα του υπολογιστή σας;

Τα κουμπιά Control, Alt και Delete σας φαίνονται απελπιστικά μακρυά για να τα πιέζετε συνεχώς ταυτόχρονα;

Αυτή η συσκευή είναι για εσάς!

19. Γιατί πρέπει να σκύβετε; Αφού υπάρχουν οι παντόφλες με ενσωματωμένα σκουπάκι και φαράσι!

20. Δουλεύετε σε γραφείο; Δεν έχετε χρόνο για άσκηση;

Αγοράστε αυτή την πρωτότυπη τηλεφωνική συσκευή με ενσωματωμένα βαράκια! Έτσι κάθε φορά που θα πρέπει να απαντήσετε στο τηλέφωνο θα γυμνάζετε το χέρι σας!

Καλό θα είναι να έχετε δύο τηλεφωνικές γραμμές.. θα είναι τουλάχιστον δυσάρεστο να αποκτήσετε καλλίγραμμη γράμμωση μόνο στο ένα χέρι…

21. Με το To-DoTattoo ο αγαπημένος σας αποκλείεται να ξαναξεχάσει αυτό για το οποίο τον στείλατε στο Σούπερ Μάρκετ.

Γράφετε την λίστα με τα ψώνια  με τον ειδικό στυλό στο ειδικό χαρτί και του το κολλάτε στην παλάμη.

Έτσι αποκτά ένα καλαίσθητο τατουάζ με τα ψώνια που πρέπει να θυμηθεί!

Όταν επιστρέψει σπίτι με λίγο νερό το τατουάζ αφαιρείται πολύ εύκολα, έχοντας πάντα την παλάμη του καθαρή για καινούργια αποστολή!

22. Μήπως έχετε την ατυχία να έχουν αραιώσει απελπιστικά τα μαλλιά σας; Μήπως έχετε αποκτήσει τελευταία ένα ιδιαίτερα μεγάλο κούτελο; Αυτή η εφεύρεση είναι για εσάς!

Ένα καλαίσθητο καπέλο με ενσωματωμένες τρίχες που κρύβουν την γυαλάδα κάθε φορά που το φοράτε! Μπορείτε να επιλέξετε και το είδος το μαλλιών μέσα από μια μεγάλη ποικιλία: κατσαρά, μακρυά, ίσια, ατίθασα, μαύρα, ξανθά σαντρέ.

Μπορείτε ακόμη και να αγοράσετε δύο, ακόμη και τρία καπέλα! Έτσι θα μπορείτε έχετε διαφορετικά μαλλιά ανάλογα με την διάθεση σας!

στη σελίδα του dinfo.gr

Εκτός από την διασκέδαση και την απόλαυση των Χριστουγέννων, η γνώση του θρησκευτικού περιεχομένου των γιορτινών ημερών είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα. Σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχουν κάποιοι κανονισμοί ή συγκεκριμένες διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθηθούν για τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένας τεράστιος κατάλογος με έθιμα, τα οποία σχετίζονται με τα Χριστούγεννα και ποικίλουν από χώρα σε χώρα.

Αρκετά έθιμα, όπως το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και η ανταλλαγή δώρων, είναι δανεισμένα από τα πρώιμα ειδωλολατρικά θρησκευτικά σύμβολα. Στις περισσότερες δυτικές χώρες, ο εορτασμός των Χριστουγέννων έχει τόσο θρησκευτικές όσο και κοσμικές όψεις.

Λόγω της έλλειψης πληροφοριών, η χριστουγεννιάτικη τελετουργία έχει λάβει τη σημερινή της μορφή, δανειζόμενη στοιχεία από τις διάφορες παραδόσεις πολιτισμών. Παραδοσιακά, η εποχή των Χριστουγέννων ξεκινά με τη νηστεία από τις 15 Νοεμβρίου και συνεχίζεται μέχρι και την ημέρα των Χριστουγέννων. Οι ημέρες των εορτών τελειώνουν στις 6 Ιανουαρίου του νέου έτους, την ημέρα των Θεοφανείων.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου πριν από την ημέρα των Χριστουγέννων, οι Χριστιανοί προετοιμάζονται για τον εορτασμό της γέννησης του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου. Κάθε μια από τις τέσσερεις εβδομάδες συμβολίζει το διαφορετικό τρόπο με τον οποίο οι πιστοί αντιλαμβάνονται το Χριστιανισμό, μέσω της σάρκας, του αγίου πνεύματος, του θανάτου και της κρίσης του θανάτου του Ιησού.

Η παράδοση του χριστουγεννιάτικου στεφανιού, το οποίο αποτελείται από τέσσερα κεριά καρφωμένα σε έναν κύκλο με κλαδιά λουλουδιών, προέρχεται από τους Γερμανούς λουθηρανούς, και έχει υιοθετηθεί από πολλές εκκλησίες και οικογένειες. Κατά το ξεκίνημα κάθε μιας από τις τέσσερεις εβδομάδες, οι χριστιανοί ανάβουν και από ένα κερί καθώς λένε μια προσευχή.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, οι εκκλησίες σε όλο τον κόσμο τελούν το Μεγάλο Απόδειπνο. Τα μεσάνυχτα, οι περισσότερες Καθολικές και Προτεσταντικές εκκλησίες διατηρούν ιδιαίτερες παραδόσεις με το άναμμα των κεριών. Η καθολική «Μεταμεσονύκτια λειτουργία των Χριστουγέννων» εισήχθη για πρώτη φορά από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία τον 5ο αιώνα.

Οι λειτουργίες αυτές κάποιες φορές είναι ιδιαίτερα σοβαρές και κάποιες άλλες πιο ανάλαφρες, εξαρτώμενες πάντα από τον κάθε πολιτισμό. Αυτή τη μέρα, οι προσκυνητές μπαίνουν στην εκκλησία σκυμμένοι.

Στους ιερατικούς κανόνες των Χριστουγέννων έχουν επίσης ενσωματωθεί και κάποια στοιχεία αρχαίων ιεροτελεστιών, όπως το έθιμο των κούτσουρων που συμβολίζουν την νίκη του φωτός κατά του σκότους του χειμώνα. Ακόμα, στις ευρωπαϊκές οικογένειες παρατηρείται το έθιμο της καύσης του στεφανιού.

Οι χριστιανοί, κατά παράδοση, ανταλλάσουν δώρα ως ένδειξη ενθύμησης του δώρου του θεού προς την ανθρωπότητα. Επίσης, η ανταλλαγή δώρων συμβολίζει το αρχαίο ρωμαϊκό έθιμο της ανταλλαγής δώρων με σκοπό την καλοτυχία για το νέο έτος. Στις περισσότερες χώρες όπου γιορτάζονται τα Χριστούγεννα, ένα μυθικό πλάσμα παραδίδει δώρα στα παιδιά. Από τον 19ο αιώνα, ο Άγιος Βασίλης και άλλα μυθικές φιγούρες έχουν αποκτήσει τεράστια φήμη ως τα πιο ευγενικά, γενναιόδωρα και φιλεύσπλαχνα πλάσματα.

Σε μερικές βρετανικές περιοχές, υπάρχει ένα έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των Χριστουγέννων. Αυτό είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλαιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα τραγουδούν τα κάλαντα.

Αξιόλογο είναι και το ότι πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν δήθεν τα κακά πνεύματα. Επίσης, πριν από χρόνια άφηναν τριγύρω γλυκίσματα για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίσουν καλή σοδειά.

Στην Σουηδία κατά την αυγή της 13ης Δεκεμβρίου η "Λουτσία" -σύμβολο του φωτός- συνήθως το μεγαλύτερο κορίτσι του σπιτιού, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα και ένα στεφάνι από αναμμένα κεριά στα μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά παλιά κάλαντα με τον σκοπό του λαϊκού ναπολιτάνικου τραγουδιού "Σάντα Λουτσία".

Οι θρύλοι της Λουτσίας γεννήθηκαν στις Συρακούσες της Σικελίας περίπου κατά το έτος 300 μ.Χ. Σε μερικές επαρχίες της Σουηδίας οι κάτοικοι των χωριών συνηθίζουν ανήμερα τα Χριστούγεννα να ρίχνουν έξω από τα σπίτια και τα χωράφια τους σιτάρι, για να γιορτάσουν μαζί τους και τα πουλιά.

Στη Βενετία, τον Μεσαίωνα, ο Δόγης κι ο λαός πήγαιναν την νύχτα των Χριστουγέννων στο γειτονικό νησάκι του Αγίου Γεωργίου να προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Στην παραλία του νησιού περίμεναν βενετσιάνικες αρχόντισσες ντυμένες στα μαύρα και στολισμένες με κοσμήματα, για να υποδεχτούν τον Δόγη και να τον συνοδέψουν μέχρι το ναό.

Μετά το τέλος της λειτουργίας όλη η λαμπρή συνοδεία έμπαινε στις γόνδολες και διασχίζοντας τα νερά ξαναγύριζαν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, όπου άρχιζε μεγάλο γλέντι, που συνεχιζόταν μέχρι το πρωί.

Οι Γιουγκοσλάβες νοικοκυρές έχουν ένα ευγενικό αλλά βρώμικο έθιμο: Ραντίζουν τα τραπεζομάντιλα τους με κρασί για να μη ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους αν λερώσουν κάποιο, μιας και θεωρείται ντροπή για το σαβουάρ βιβρ τους να λερώσει κάποιος προσκεκλημένος το τραπεζομάντιλο της οικοδέσποινας.

Στην Ρωσία είχαν τη συνήθεια, τη νύχτα των Χριστουγέννων, να ντύνουν στα λευκά μια κοπέλα του σπιτιού και να τη βάζουν να παριστάνει την Παναγία.

Στη Βαρκελώνη τον Μεσαίωνα είχαν ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο έθιμο: την τελετή του παγωνιού. Τη μέρα των Χριστουγέννων ο βασιλιάς έπαιρνε μέσα σε μια χρυσή πιατέλα ένα ψητό παγώνι, που θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια φαγητά, και το μετέφερε στην τραπεζαρία. Τον ακολουθούσε σ' αυτήν την πομπή ένα πλήθος από ευγενείς, υπηρέτες και σωματοφύλακες.

Στην τραπεζαρία μέσα βρισκόταν η βασίλισσα. Ο βασιλιάς της πρόσφερε το παγώνι για να το μοιράσει σε όλους τους παρευρισκόμενους. 'Oσοι δέχονταν την εξαιρετική αυτή τιμή, ήταν υποχρεωμένοι να ορκιστούν μπροστά στην ομήγυρη ότι θα προσπαθήσουν ν' ανδραγαθήσουν στον πόλεμο.

Στην Ιρλανδία τα παιδιά αφήνουν μεγάλους σάκους το βραδύ της παραμονής κοντά στο τζάκι και είναι παράδοση να αφήνουν μέντες και ένα ποτήρι Guinness για να δροσιστεί ο Άγιος Βασίλης

Στην Νορβηγία στολίζουν το δέντρο φτιάχνοντας χειροποίητα μικρά καλαθάκια από πολύχρωμο χαρτί.

Το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο φαγητό τους λέγεται Pinnekjψtt και έχει ως βάση το αρνίσιο κρέας. Ο Νορβηγικός Άγιος Βασίλης λέγεται Nisse και η ονομασία του προέρχεται από τις προχριστιανικές παραδόσεις της Νορβηγίας.

Τα Nisse ήταν μικρά γενειοφόρα ξωτικά που πείραζαν τους αγρότες και με τον καιρό εντάχθηκαν στην Χριστουγεννιάτικη παράδοση με τη μορφή του Άγιου Βασίλη.

Επίσης στην Νορβηγία συνηθίζουν να λένε τοπικά Χριστουγεννιάτικα παραμύθια.

Στην Γερμανία τα παιδιά φτιάχνουν τις χριστουγεννιάτικες λίστες τους με μικρές φωτογραφίες των δώρων που θέλουν και τις αφήνουν στο παράθυρο μαζί με λίγη ζάχαρη για τον Άγιο Βασίλη.

Επίσης στην Γερμανία φυτρώνει ένα λουλούδι, το χριστουγεννιάτικο τριαντάφυλλο, που φυτρώνει ακόμα και πάνω στον πάγο.

Στο Μεξικό, οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους και πάνε όλοι μαζί στην εκκλησία τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κρατώντας καμπάνες και κεριά

Στην Ιταλία, παρ'ολο που υπάρχει Άγιος Βασίλης, ο Babbo Natale, τα δώρα φέρνει η Befana, στις 6 Ιανουαρίου. Πολλοί λένε οτι πρόκειται για μια γριά γυναίκα που ζούσε τον καιρό των Τριών Μάγων, αλλά δεν μπόρεσε να φέρει δώρα στο Χριστό. Από τότε, μοιράζει τα δώρα της στα παιδιά.

Στην Πορτογαλία, τα Χριστούγεννα λέγονται Natal. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω απο τον MENLNO JESUS, το μικρό Χριστό που είναι το σύμβολο της αγάπης, της ειρήνης και της ευτυχίας. Στην Πορτογαλία, αυτές τις άγιες μέρες, δεν πρέπει ποτέ να κλείνουν την πόρτα σε κάποιον δυστυχισμένο.

Στην Δανία, ο Αγιος Βασίλης είναι ο Julemonden, που μαζί με μια μυστηριώδη ύπαρξη, τον Νisse, φέρνουν τα δώρα στα παιδιά.

Στη Σικελία οι χωρικοί βγάζουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων νερό από τα πηγάδια και ραντίζουν τα ζώα τους, γιατί πιστεύουν ότι το νερό αυτό είναι αγιασμένο, επειδή την ίδια ώρα γεννιέται και ο Σωτήρας του κόσμου.

Στη Σαρδηνία πιστεύουν ότι όποιος γεννηθεί τη νύχτα των Χριστουγέννων και μάλιστα τα μεσάνυχτα, φέρει την ευλογία του Θεού όχι μόνο στους δικούς του αλλά και στους γείτονες των εφτά σπιτιών που βρίσκονται πιο κοντά στο δικό του.

Σε μερικές βρετανικές περιοχές το έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των Χριστουγέννων είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλαιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν τα κακά πνεύματα, ενώ πριν από χρόνια άφηναν τριγύρω γλυκίσματα για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίσουν καλή σοδειά.

Στη Χαβάη, ο Άη Βασίλης δεν χρησιμοποιεί έλκηθρο αλλά ένα κανό. Οι Χαβανέζοι, αφού φάνε χοιρινό, σούπα νουντλ και σολωμό, γλεντούν με κιθάρες και γιουκαλίλι, τραγουδώντας τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες σε χαβανέζικο ρυθμό. Στη συνέχεια, τα παιδιά πηγαίνουν στην παραλία για να δοκιμάσουν το Wind-surf που πήραν για δώρο.

Στην Ουκρανία ο Παγωμένος Πατέρας φθάνει με το έλκηθρο, το οποίο σέρνουν μόνο τρείς τάρανδοι, ενώ τον συνοδεύει και ένα κοριτσάκι, το Κορίτσι-Νιφάδα, που φορά ένα λαμπερό μπλε κοστούμι με λευκή γούνα και ένα στέμμα που έχει το σχήμα μιας νιφάδας χιονιού.

Στην Κένυα, λόγω του κλίματος, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά: το χριστουγεννιάτικο γεύμα θυμίζει καλοκαιρινή ημέρα χαλάρωσης αφού αντί να φάνε γαλοπούλα κάνουν μπάρμπεκιου στον κήπο. Μάλιστα, εκεί στολίζουν τις εκκλησίες με μπαλόνια, λουλούδια και κορδέλες.

Στην Πολωνία, η περίοδος που προηγείται των Χριστουγέννων είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς μικροί και μεγάλοι απέχουν συνειδητά από πειρασμούς (κυρίως από γλυκά) στην προσπάθειά τους να έχουν εσωτερική γαλήνη και αρμονία.

Τα σπίτια και τα δωμάτιά τους φαντάζουν υπέροχα με πλούσιες χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις. Και εδώ κόκκινα ή μπλε αλεξανδριανά χρησιμοποιούνται στη παραδοσιακή διακόσμηση της Πολωνίας, σε συνδυασμό με κλαδιά από πεύκα.

Η παραμονή των Χριστουγέννων θεωρείται η πιο σημαντική ημέρα των εορτών. Μετά από μια ημέρα νηστείας η οικογένεια, από τους γηραιότερους μέχρι τα παιδιά, συγκεντρώνονται στο γιορτινό τραπέζι που ειδικά για τη περίσταση είναι περίτεχνα διακοσμημένο, ενώ το λευκό τραπεζομάντιλο θεωρείται πλέον απαραίτητο.

Μόλις το πρώτο αστέρι εμφανισθεί στον ουρανό η εορτή μπορεί να ξεκινήσει. Η έναρξη της εορτής γίνεται με το μοίρασμα του χριστουγεννιάτικου μπισκότου, ως ένδειξη αγάπης και συμφιλίωσης που συνοδεύεται με την ανταλλαγή θερμών ευχών.

Στο τραπέζι υπάρχει πάντα και ένα πιάτο άδειο σε περίπτωση που κάποιος επισκέπτης εμφανιστεί αναπάντεχα. Τα δώρα τοποθετούνται κάτω από το δένδρο των Χριστουγέννων και προσφέρονται από τον νεαρότερο σε ηλικία.

Σε αντίθεση με την αγγλοσαξονική παράδοση, τα δώρα δεν απευθύνονται σε καθορισμένα πρόσωπα. Έτσι, αυτά επιλέγονται να είναι γενικού ενδιαφέροντος ή χρήσης.

Στην Τσεχία, η 4η Δεκεμβρίου, ημέρα της εορτής της Αγίας Βαρβάρας, είναι αφιερωμένη στη μάρτυρα της περιόδου των πρώτων διωγμών των Χριστιανών. Από άκρη σε άκρη της Χώρας κόβονται κλαδιά κερασιάς και διατηρούνται στο νερό. Εάν έχουν ανθίσει μέχρι τα Χριστούγεννα φέρνουν καλή τύχη και πιθανόν ευνοϊκές προοπτικές για γάμο μέσα στην επόμενη χρονιά.

Τα κλαδιά της κερασιάς μαζί με μικρά φυτά Αλεξανδρινών και άλλα γιορτινά στολίδια τοποθετούνται μέσα σε ψάθινα καλάθια, συνθέτοντας δημιουργίες παραδοσιακού και μοντέρνου στυλ που κοσμούν το γιορτινό τραπέζι.

Το Βέλγιο μπαίνει στο πνεύμα των Χριστουγέννων από νωρίς, με την ημέρα του Sinterklaas και με τον πολύτιμο βοηθό του Zwarte Piet που μοιράζουν τα δώρα από σπίτι σε σπίτι. Τα παιδιά κρεμάνε τις κάλτσες των δώρων στο τζάκι και αφήνουν σανό και ζάχαρη για το άλογο του Sinterklaas. Ο Sinterklaas δεν είναι ο ίδιος με τον Santa Claus. Στο Βέλγιο, τα Χριστούγεννα εορτάζονται με πλήθος παραστάσεων  που σχετίζονται με τη Θεία Γέννηση, με λιτανείες και υπαίθριες αγορές.

Στην Ελβετία οι τέσσερις εβδομάδες προ των Χριστουγέννων εορτάζονται με πλούσια παραδοσιακά έθιμα, όπως το γιορτινό στεφάνι και το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο.Ο «Samichlaus» όπως ονομάζεται στη γερμανική πλευρά της Ελβετίας ο Άγιος Νικόλαος μοιράζει γλυκά και δώρα στα παιδιά στις 6 Δεκεμβρίου. Η παραμονή των Χριστουγέννων με όλα τα άλλα έθιμα του Δένδρου, τα κάλαντα, το γιορτινό τραπέζι και η λειτουργία των Χριστουγέννων χαρακτηρίζουν την ημέρα αυτή.

Στην Αυστρία όπως και στις άλλες χώρες η περίοδος των εορτών ξεκινάει την τελευταία Κυριακή του Νοεμβρίου ή την πρώτη του Δεκεμβρίου.

Στα παραδοσιακά στεφάνια που κατασκευάζονται τις ημέρες αυτές τοποθετούνται κεριά. Κάθε Κυριακή που ακολουθεί ανάβουν και ένα ακόμη κερί μέχρι και την 24 Δεκεμβρίου.Τα δώρα στα παιδιά τα μοιράζει ο Άγιος Νικόλαος με βοηθό του τον Krampus στις 6 Δεκεμβρίου.

Το χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Silent Night, Holy Night» το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, στην Ελληνική «Άγια Νύκτα», τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στην Αυστρία στις αρχές του 19ου αιώνα.

Η εορταστική περίοδος τελειώνει επίσημα στις 2 Φεβρουαρίου, αν και οι Αυστριακοί θεωρούν ως τέλος τη εορταστικής περιόδου τα Θεοφάνια, στις 6 Ιανουαρίου. Τα παιδιά ντυμένα σαν τους τρεις Μάγους γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα κάλαντα, εύχονται ένα ειρηνικό και ευλογημένο νέο έτος, ενώ τα χρήματα που συγκεντρώνουν τα προσφέρουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Τα στεφάνια κατασκευάζονται κάθε χρόνο σε πολλές παραλλαγές. Ποικίλουν από κλασσικά στρογγυλά με σκουροπράσινα κλαδιά πεύκου, κουκουνάρια και κόκκινους φιόγκους μέχρι τα πιο μοντέρνα με πολύχρωμα αλεξανδριανά. Αμέσως μετά το κόψιμο των κλαδιών τα περνούν πάνω από φλόγα κεριού για να διατηρηθούν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων και ο Τίνκερ, το σκιουράκι, φορώντας τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τις εικόνες του βιβλίου του. "Αχ !" αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο.

Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Τίνκερ ν' αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Τίνκερ και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε ν' αναστενάζει.
"Τι σου συμβαίνει, Τίνκερ;" τον ρώτησε με γλυκιά φωνή.

Ο Τίνκερ έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου. "Ε, να, είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ήταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπύριζαν σαν αστέρια".

Ο Τίνκερ έδειξε την εικόνα στην κυρία Κουνελίτσα. "Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο", είπε αυτή. "Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο όμορφο δέντρο, αντί γι' αυτή τη βαρετή, καφετιά βελανιδιά", είπε ο Τίνκερ. "Μη στενοχωριέσαι, Τίνκερ", είπε η κυρία Κουνελίτσα.
"Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει όμορφα, καταπράσινα φύλλα".

"Ναι, έχεις δίκια", αποκρίθηκε ο Τίνκερ. "Ωστόσο, πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου, για τα Χριστούγεννα".
"Πήγαινε να πλαγιάσεις τώρα", είπε καλοσυνάτα η κυρία Κουνελίτσα. ¨Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα".

Η κυρία Κουνελίτσα τον αποχαιρέτησε κι έφυγε. Όμως, δεν ήθελε να είναι ο φίλος της στενοχωρημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε, άραγε, κάπως να το βοηθήσει;

Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια: τον Λαγό Χέρμπερτ, το Ποντικούλη Φρέντι και την Νταίζη, τη Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Τίνκερ στο βιβλίο του, και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν ολόγυμνο.
"Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι", είπε η κυρία Κουνελίτσα.

"Θα ήταν υπέροχο να κάναμε γι' αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα".
"Ναι, αλλά τι;" ρώτησαν ο Φρέντι και ο Χέρμπερτ με μια φωνή.
"Έχω μια ιδέα", είπε η Κουνελίτσα. "Ακολουθήστε με".

Το άλλο πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, Ο Τίνκερ ξύπνησε από θορύβους και φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία - κι αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.

"Καλά Χριστούγεννα, Τίνκερ", φώναξαν όλοι μαζί. Ο Τίνκερ κοίταξε γύρω και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.

Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, γκι και πουρναρόφυλλα. Κάποιες αράχνες, μάλιστα, είχαν υφάνει περίτεχνους ιστούς. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο.

Τώρα, τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια γυμνή και βαρετή. Κι όταν άρχισε, σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από τις ρίζες μέχρι την κορφή. "Είναι πανέμορφο", είπε ο Τίνκερ. "Πολύ πιο όμορφο από το δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει ποτέ ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δώρο".

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: άγκυρα

'Eπεφτε χιόνι και κόντευε να νυχτώσει. Ήταν η τελευταία βραδιά του χρόνου, η παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Μέσα σ' εκείνο το κρύο και σ' εκείνο το σκοτάδι, ένα φτωχό κοριτσάκι περπατούσε στο δρόμο, χωρίς να φοράει τίποτα στο κεφάλι του, ούτε στα πόδια του.

Η αλήθεια είναι πως, όταν βγήκε από το σπίτι της, φορούσε παντούφλες, αλλά δεν της κράτησαν πολύ: ήταν κάτι μεγάλες παντούφλες, που τις είχε λιώσει η μητέρα της, τόσο μεγάλες ώστε η μικρή τις έχασε, καθώς έτρεξε να περάσει το δρόμο, ανάμεσα σε δυο αμάξια που λίγο έλειψε να την χτυπήσουν. Τη μια την έχασε. Την άλλη, τη βρήκε ένα παιδί και την πήρε μαζί του, για να τη δώσει στην αδερφούλα του, να την κάνει κούνια για την κούκλα της.

Το κοριτσάκι βάδιζε ξυπόλητο και τα πόδια του είχανε μελανιάσει από το κρύο. Μέσα στην τσέπη της κουρελιασμένης ποδιάς της είχε ένα σωρό σπίρτα. Στο χέρι της κρατούσε κι άλλα κουτιά γεμάτα, γιατί αυτή τη δουλειά έκανε: πουλούσε κουτιά με σπίρτα στους δρόμους.

'Oμως εκείνη την ημέρα δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτί, γιατί οι άνθρωποι έτρεχαν να προφυλαχτούν από το κρύο κι από το χιόνι, και κανείς δε στεκόταν για ν' αγοράσει σπίρτα. Δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτί και δεν είχε ούτε μια δεκάρα στην τσέπη της. Το κοριτσάκι πεινούσε και κρύωνε κι ήταν αδύνατο, κι έτρεμε ολόκληρο.

Η καημένη η μικρούλα! Οι νιφάδες του χιονιού έπεφταν στα ξανθά της μαλλιά, που σχημάτιζαν μπούκλες γύρω απ' το λαιμό της. Τα φώτα έκαναν να λάμπουν τα τζάμια των παραθυριών κι έφτανε ως το δρόμο η μυρωδιά από τα πουλερικά που έψηναν στις κουζίνες. Ήταν παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σε μια γωνιά, ανάμεσα σε δυο σπίτια.

Το κοριτσάκι πάγωνε όλο και πιο πολύ, αλλά δεν τολμούσε να γυρίσει σπίτι της: θα πήγαινε τα κουτιά με τα σπίρτα, κι ούτε μια δεκάρα. Ο πατέρας της θα τη μάλωνε κι άλλωστε, μήπως και μέσα στο σπίτι της δεν έκανε τόσο κρύο; 'Eμεναν ψηλά, σε μια σοφίτα, κι ο άνεμος φυσούσε ανάμεσα απ' τις τρύπες της σκεπής, μ' όλο που τις πιο μεγάλες τις είχανε βουλώσει με άχυρο και με κουρέλια.

Τα καημένα τα χεράκια της δεν τα' νιωθε πια από το πολύ το κρύο. 'Eνα σπίρτο θα τα ζέσταινε λιγάκι. Αν τολμούσε να βγάλει ένα, μονάχα ένα, απ' το κουτί και να τ' ανάψει να ζεστάνει τα δάχτυλά της; Τράβηξε ένα: κριτς! Πώς έλαμψε! Πώς άναψε! Ήτανε μια φλογίτσα καθαρή και ζεστή κι έμοιαζε με κεράκι, καθώς τη σκέπασε με τις χούφτες της. Τι παράξενο φως! 'Eμοιαζε τώρα μ' ένα κοριτσάκι, καθισμένο μπροστά σε μια μεγάλη σιδερένια σόμπα, που το σκέπασμά της ήτανε γυαλιστερό.

Η φωτιά έκαιγε εκεί μέσα τόσο υπέροχα και ζέσταινε τόσο καλά! Αλλά τι έγινε; Μόλις το κοριτσάκι άπλωσε τα ποδαράκια του για να τα ζεστάνει, η φλόγα έσβησε και η σόμπα εξαφανίστηκε. Η μικρούλα βρέθηκε καθισμένη στη γωνιά της, ανάμεσα σε δυο σπίτια, και κρατούσε στο χέρι της ένα σπίρτο καμένο.

'Aναψε και δεύτερο σπίρτο, και, καθώς η λάμψη έπεσε πάνω στον τοίχο του σπιτιού, το κοριτσάκι μπορούσε τώρα να δει ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου ήταν στρωμένο ένα τραπέζι, με κάτασπρο τραπεζομάντιλο, με πιάτα από πορσελάνη που αστραφτοκοπούσαν και ο τοίχος έγινε διάφανος σαν ατμός. με μια μεγάλη πιατέλα, όπου μια χήνα ψητή άχνιζε και σκόρπιζε μια ορεχτική ευωδιά.

Τι έκπληξη! Τι ευτυχία! Ξαφνικά, η ψημένη χήνα πήδησε από την πιατέλα και κύλησε στο πάτωμα, με το πιρούνι και το μαχαίρι καρφωμένα απάνω της. Κι η ψημένη χήνα κύλήσε ως εκεί που καθότανε το φτωχό κοριτσάκι. Αλλά το σπίρτο έσβησε και, μπροστά στη μικρούλα, ορθώθηκε πάλι ο χοντρός και κρύος τοίχος των σπιτιών. 'Aναψε αμέσως και τρίτο σπίρτο. Και τότε το φτωχό κοριτσάκι είδε πως καθόταν κάτω από ένα υπέροχο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Ήτανε πιο μεγάλο και πιο πλούσια στολισμένο, από κείνο που είχε δει, τα περασμένα Χριστούγεννα μέσα από τη τζαμένια πόρτα, στο μέγαρο του πλούσιου εμπόρου. Χίλια κεράκια ήταν αναμμένα πάνω στα πράσινα κλαδιά του και κάτι πολύχρωμες εικόνες, σαν εκείνες που στολίζουν τις βιτρίνες των μαγαζιών, θαρρείς και της χαμογελούσαν. Το φτωχό κοριτσάκι σήκωσε τα δυο του χεράκια. Το σπίρτο έσβησε.

'Oλα τα κεράκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου ανέβαιναν, ανέβαιναν και τότε είδε πως δεν ήταν κεράκια, αλλά αστέρια. 'Eνα απ' αυτά τ' αστέρια έπεσε και χάραξε μια φωτεινή γραμμή στον ουρανό. «Κάποιος πεθαίνει» μουρμούρισε το κοριτσάκι. Γιατί η γιαγιά του, που μόνο εκείνη ήτανε καλή γι' αυτό, αλλά δεν ζούσε πια, έλεγε συχνά: «'Oταν πέφτει ένα αστέρι, μια ψυχούλα ανεβαίνει στο Θεό.»

Το φτωχό κοριτσάκι άναψε άλλο σπίρτο. Μέσα στη λάμψη του, παρουσιάστηκε η γιαγιά της που της χαμογελούσε. «Γιαγιά», φώναξε η μικρούλα, «πάρε με μαζί σου».

«'Oταν θα σβήσω το σπίρτο, ξέρω πως δε θα είσαι πια εδώ. Θα χαθείς, όπως χάθηκαν η αναμμένη σόμπα, η ψημένη χήνα και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.» Πήρε το κοριτσάκι στην αγκαλιά της η γιαγιά, και πέταξαν κι οι δυο χαρούμενες, μέσα σ' εκείνη τη λάμψη. Δεν υπήρχε πια ούτε κρύο, ούτε πείνα, ούτε αγωνία. Ήταν κοντά στο Θεό!

Ποιος πίνακας ζωγραφικής θα μπορούσε να θεωρηθεί ο ωραιότερος του κόσμου; Ποια παραλία, ποιο άγαλμα, ποιο… νεκροταφείο; Βρεθήκαμε μπροστά σε μία τεράστια πρόκληση: Να περιορίσουμε τα αμέτρητα πράγματα που έχουμε δει στα ταξίδια μας στα 30 πιο ωραία.

Πρέπει να παραδεχτούμε πως ίσως δεν είμαστε δίκαιοι. Έχουμε κάνει ταξίδια στις περισσότερες γωνιές του πλανήτη, και ίσως συμβουλευτήκαμε δεκάδες έρευνες, γκάλοπ, ιστορικούς τέχνης κι άλλους ειδικούς για να συνθέσουμε τη λίστα μας. Αλλά ακόμα κι έτσι, ποιοι είμαστε εμείς για να αποφασίσουμε ποια είναι τα πιο ωραία πράγματα στη γη;
Θα μας άρεσε να σας κάνουμε να σκεφτείτε αν έχουμε δίκιο ή αν θα μπορούσατε να προτείνετε κάτι πιο όμορφο, όπως ένα ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα, μία σπάνια Ferrari ή ίσως κάτι άλλο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Σας παρουσιάζουμε ταπεινά τις πιο υπέροχες ομορφιές της υφηλίου και που θα τις βρείτε.
Το πιο ωραίο γυμνό

Fabrizio Giovannozzi (c) AP Photo
Λυπούμαστε, αλλά όχι, οι φωτογραφήσεις του Playboy δεν παίρνουν μέρος. Ψάχνουμε πράγματα με μεγαλύτερη διάρκεια στο χρόνο. Κι έτσι καταλήγουμε στο πιο διάσημη παρουσίαση του αντρικού σώματος που δημιουργήθηκε ποτέ. Ο Βαζάρι, ιστορικός τέχνης του 16ου αιώνα έγραψε: ¨Όποιος έχει δει το συγκεκριμένο έργο, δεν χρειάζεται να δει άλλο γλυπτό, είτε στην εποχή μας είτε σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή του χρόνου». Το άγαλμα του Δαβίδ που φιλοτέχνησε ο Μιχαήλ Άγγελος ολοκληρώθηκε το 1504, μετά από τρία χρόνια δουλειάς. Θα το βρείτε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας.
Το πιο ωραίο νησί

Jean-pierre Pieuchot/The Image Bank/Getty Images
Αγαπημένος προορισμός πολλών διασήμων, το νησί Μπόρα Μπόρα αποτελεί μέρος της Γαλλικής Πολυνησίας. Περιτριγυρίζεται από λιμνοθάλασσα και κοραλλιογενείς υφάλους, ενώ στο κέντρο του υψώνεται ένα αδρανές ηφαίστειο.
Ο πιο ωραίος μοντέρνος πίνακας

Ric Francis/AP Photo
Ο πιο ακριβός πίνακας ζωγραφικής του κόσμου είναι το No 5, 1948 του Τζάκσον Πόλοκ. Αλλά τα χαρακτηριστικά του έργα δεν βρίσκουν απήχηση σε όλους τους φιλότεχνους, όπως συμβαίνει πιθανότατα με τα έργα του Γκούσταβ Κλιμτ. Το πορτραίτο της Adele Bloch-Bauer I, έργο του 1907 πουλήθηκε για 135 εκ. δολάρια και είναι το τρίτο πιο ακριβό του κόσμου. Μπορείτε να το δείτε στη Neue Galerie της Νέας Υόρκης.
Το πιο ωραίο πτηνό

Kent Gilbert/AP Photo
Το κετσάλ αποκαλείται ως το πιο όμορφο πουλί του κόσμου και δεν θα διαφωνήσουμε. Την εποχή της αναπαραγωγής του, το αρσενικό αποκτά δύο έντονα χρωματισμένες ουρές που φτάνουν σε μήκος ενός μέτρου. Αλλά αυτά τα σπάνια πτηνά έχουν πανέμορφα μπλε, πράσινα και κόκκινα χρώματα όλο το χρόνο. Το κετσάλ ζει στα ορεινά, τροπικά δάση της Κεντρικής Αμερικής, κυρίως στη Γουατεμάλα και την Κόστα Ρίκα, όπου τιμούνται από την εποχή των Μάγιας και των Αζτέκων.
Το πιο ωραίο άγαλμα

Lonny Kalfus/Stone Sub/Getty Images
Περιγράφεται ως «το αποκορύφωμα εκατοντάδων ετών του πολιτισμού», «ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στην ιστορία της τέχνης» και ως απόδειξη της «σπίθας της Θείας Παρουσίας σε κάθε μορφή ζωής». Η Νίκη της Σαμοθράκης, άγαλμα του δεύτερου αιώνα προ Χριστού, προς τιμήν της Θεάς Νίκης, είναι ένα από τα πι περίφημα γλυπτά όλων των εποχών και εκτίθεται στην πιο περίοπτη θέση του Λούβρου, στο Παρίσι.
Το πιο ωραίο κάστρο

Diether Endlicher/AP Photo
Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς το ποιο κάστρο είχε στο νου της η Ντίσνεϊ όταν κατασκεύαζε τα θεματικά της πάρκα. Μα φυσικά το Νοϊσβάινσταϊν του Λουδουβίκου του Β’ της Βαυαρίας. Είναι ένα φανταστικό κτήριο με πύργους και οβελίσκους, κτισμένο περισσότερο για να κάνει εντύπωση παρά για οχυρωματικούς σκοπούς. Αυτό που κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό το κάστρο που χτίστηκε πριν από περίπου 150 χρόνια είναι η εκπληκτική τοποθεσία στην οποία βρίσκεται, κάπου στις Βαυαρικές Άλπεις, όπου συχνά μοιάζει να επιπλέει στα σύννεφα. Ο ίδιος ο Λουδοβίκος είπε γι’ αυτό: «Είναι το πιο όμορφο, το πιο ιερό και το πιο απλησίαστο που μπορεί να δει άνθρωπος…»
Το πιο ωραίο προϊστορικό έργο τέχνης



Pierre Andrieu/Pool/AP Photo
Θα επιλέξουμε το απίστευτο σύμπλεγμα σπηλαίων που αποκαλείται η Καπέλα Σιξτίνα της προϊστορικής τέχνης. Τα σπήλαια του Λασκό στη νοτιοδυτική Γαλλία είναι γεμάτα με εκπληκτικά όμορφες βραχογραφίες βισώνων, αλόγων, αγελάδων και κατσικιών, ηλικίας 17 χιλιάδων χρόνων. Παρά το γεγονός πως τα σπήλαια δεν είναι πλέον ανοικτά για το κοινό, προκειμένου να προστατευθούν οι βραχογραφίες, δίπλα στο Λασκό, υπάρχει αντίγραφο του σπηλαίου και των έργων, που δημιουργήθηκαν με τις ίδιες τεχνικές και υλικά όπως και τα πρωτότυπα.
Το πιο ωραίο μοντέρνο κτήριο



Topham Picturepoint/Topham Picturepoint/Press Association Images
Έγινε μεγάλη συζήτηση για το κτήριο που θα έπρεπε να επιλεγεί σε αυτή την κατηγορία, με το Guggenheim του Μπιλμπάο και το Eden Project στη Μεγάλη Βρετανία, να είναι δύο φιλόδοξοι διεκδικητές του τίτλου. Αλλά στην κορυφή βρέθηκε η θαυμάσια εκκεντρική Σαγράδα Φαμίλια της Βαρκελώνης. Είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους θρησκευτικούς χώρους στον κόσμο και ένα από τα πιο χρονοβόρα projects ως προς την κατασκευή τους, αφού άρχισε να κτίζεται το 1882 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2026, όταν θα συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατο του αρχιτέκτονά του, Αντόνι Γκαουντί.
Το πιο ωραίο αυτοκίνητο

Jacques Brinon/AP Photo
Το 2009, 20 διάσημοι σχεδιαστές αυτοκινήτων επέλεξαν το Citroen DS ως το πιο όμορφο αυτοκίνητο όλων των εποχών. Ο Τζορτζέτο Τζουτζιάρο, μέλος της επιτροπής, βραβευμένος ως ο σημαντικότερος σχεδιαστής αυτοκινήτων του 20 αιώνα, δήλωσε: «Το Citroen DS είναι το μοναδικό παράδειγμα ενός αυτοκινήτου που σχεδιάστηκε πραγματικά πρωτοποριακά». Το σχεδίασε ο Ιταλός Φλαμίνιο Μπερτόνι και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1955 προκαλώντας μεγάλη αίσθηση. Μπορείτε να το δειτε σε αρκετά μουσεία αυτοκινήτου ανά τον κόσμο.
Οι πιο ωραίες παραλίες



Sakis Papadopoulos/The Image Bank/Getty Images
Οι Μαλδίβες φημίζονται για το σύνολο σχεδόν των παραλιών τους, ώστε είναι σχεδόν αναπόφευκτο το να φιγουράρουν στο top 10 κάθε σχετικού δημοψηφίσματος. Είναι το τέλειο μέρος για να νιώσετε ναυαγοί, με περίπου 1200 ακατοίκητα νησάκια, με λεπτή, μεταξένια άμμο, διάφανα τιρκουάζ νερά και καλειδοσκοπικούς υφάλους. Δυστυχώς, η άνοδος της στάθμης του νερού ενδέχεται να εξαφανίσει πολλά από αυτά (κατά μέσο όρο εξέχουν 1,5 μέτρο από το επίπεδο της θάλασσας)…
Ο πιο ωραίος κόλπος



The Image Bank/Getty Images
Ο Κόλπος Χαλόνγκ του Βιετνάμ είναι η επιλογή μας για τη συγκεκριμένη κατηγορία. Ο Χο Τσι Μινχ είπε κάποτε πως ο Κόλπος Χαλόνγκ είναι ένα θαύμα που δεν μπορεί να περιγραφεί. Πράγματι, πρέπει να το δει κανείς για να το πιστέψει. Ο κόλπος είναι ένα απίστευτο θαλάσσιο σκηνικό, με περίπου 1600 νησάκια με κοφτερές άκρες, ζούγκλες και σπηλιές. Είναι εκ των φιναλίστ στην ψηφοφορία για τα 7 νέα θαύματα της φύσης.
Ο πιο ωραίος πίνακας

Jean-Pierre Muller/Getty Images
Κανένα άλλο έργο τέχνης δεν έχει προκαλέσει τόσο ένθερμες εκδηλώσεις θαυμασμού, συζητήσεις κι απομιμήσεις όσο η αινιγματική Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (γνωστή και ως Τζιοκόντα). Συνεπώς, θα ήταν άδικο να μη συμπεριληφθεί στη λίστα με τα πιο ωραία πράγματα. Ολοκληρώθηκε το 1506 και σήμερα εκτίθεται πίσω από αλεξίσφαιρο τζάμι μπροστά σε άφωνους τουρίστες στο Λούβρο του Παρισιού.
Το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα



Bullit Marquez/AP Photo
Ξέρουμε, ξέρουμε. Το να επιλέξεις το καλύτερο ηλιοβασίλεμα, είναι εξίσου δύσκολο με το να επιλέξεις την πιο ωραία νιφάδα σε χιονοθύελλα. Είναι όλα διαφορετικά και η επιλογή είναι αποκλειστικά προσωπική. Παρόλα αυτά, μερικά μέρη είναι θρυλικά για το μαγευτικό τους ηλιοβασίλεμα. Η Valle de la Luna στην έρημο Ατακάμα της Χιλής είναι ένα από αυτά. Η Σαντορίνη είναι επίσης διάσημη. Θα ξεχωρίσουμε τον κόλπο της Μανίλας στις Φιλιππίνες όπου δεκάδες ταξιδιώτες σκαρφαλώνουν έναν τεράστιο αμμόλοφο κάθε απόγευμα για να δουν ένα εκθαμβωτικό ηφαιστειώδες τοπίο γεμάτο ροζ, πορτοκαλί και μωβ αποχρώσεις. Αξέχαστη εμπειρία
Το πιο ωραίο μοναστήρι



Manish Swarup/AP Photo
Το εκπληκτικό μοναστήρι – αξιοθέατο του 17ου αιώνα κρέμεται στα απόκρημνα βράχια της κοιλάδας Παρό στο Μπουτάν. Γνωστό ως Paro Taktsang (Η Φωλιά της Τίγρης), το μοναστήρι συνεχίζει να λειτουργεί ευλαβικά με Βουδιστές μοναχούς. Το επιλέξαμε όχι μόνο για την προφανή ομορφιά του και την τοποθεσία στην οποία έχει κτιστεί 700 μέτρα πάνω από την κοιλάδα, αλλά και για το γεγονός πως παραμένει άθικτο από τον τουρισμό. Ο αριθμός των τουριστών που επιτρέπεται να το επισκεφτεί καθημερινά είναι εξαιρετικά περιορισμένος.
Το πιο ωραίο ταβάνι

(c) Maurizio Brambatti/Pool/AP Photo
Αυτό ήταν εύκολο. Ο Γκαίτε κάποτε έγραψε: «Όποιος δεν έχει δει την Καπέλα Σιξτίνα, δεν μπορεί να σχηματίσει επαρκή ιδέα του τι μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος». Αμέτρητοι ειδικοί περιγράφουν το αριστούργημα του Μιχαήλ Άγγελου ως καθοριστικό σημείο στην ιστορία της τέχνης. Η Καπέλα Σιξτίνα είναι παρεκκλήσι του Αποστολικού Μεγάρου, της επίσημης κατοικίας του Πάπα, στην πόλη του Βατικανού.
Το πιο ωραίο ιστορικό κτήριο



(c) DEA/M. BORCHI/De Agostini Editorial/Getty Images
Είναι κλισέ αλλά εξίσου ειλικρινές το να επιλέξεις το Ταζ Μαχάλ στην Ινδία ως το πιο όμορφο ιστορικό κτήριο του κόσμου. Όποιος θεωρεί υπερεκτιμημένο αυτό το επιβλητικό μαρμάρινο οικοδόμημα μάλλον δεν το έχει δει ποτέ. Μοιάζει να λαμπιρίζει από ζωή. Τα υλικά του είναι γεμάτα αγνότητα, η τέχνη του ασύγκριτη και η ιστορία του συγκινητικά ρομαντική. Ο διάσημος Ινδός ποιητής Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ το περιέγραψε ως «ένα δάκρυ που κύλισε λαμπερό στο πρόσωπο της αιωνιότητας».
Η πιο ωραία μάσκα



(c) Upperhall Ltd/Robert Harding/Getty Images
«Ήταν ένα θέαμα που ξεπερνούσε όλα τα προηγούμενα και κανείς ποτέ δεν είχε ονειρευτεί πως θα δει». Αυτό είπε ο αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ μετά την ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών, του πιο εκπληκτικού ενταφιασμένου θησαυρού που ανακαλύφθηκε ποτέ. Από όλα τα ανεκτίμητα ευρήματα που εκτίθενται πλέον στο Μουσείο του Κάιρο, το πιο μεγαλειώδες είναι αναμφισβήτητα η μάσκα του. Φτιαγμένη από ατόφιο χρυσάφι και στολισμένη με πολύτιμους λίθους, η μάσκα του Τουταγχαμών είναι ένα από τα εξαίσια αριστουργήματα που φτιάχτηκαν ποτέ από χρυσό.
Ο πιο ωραίος υπόγειος σιδηρόδρομος



(c) Frans Lemmens/The Image Bank/Getty Images
Οι υπόγειοι σιδηρόδρομοι δεν είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν κάνεις συζήτηση περί ομορφιάς. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί σταθμοί που κόβουν την ανάσα του επιβάτη – συνήθως με φουτουριστική διακόσμηση (εκτός κι αν κόβεις βόλτες με το Αθηναϊκό Μετρό). Θα δώσουμε την ψήφο μας σε ένα παράδειγμα της παλιάς σχολής. Οι σταθμοί του Μετρό της Μόσχας (πρωτολειτούργησε τη δεκαετία του 1930) πρέπει να είναι οι πιο φανταχτερά διακοσμημένες στάσεις του κόσμου. Τεράστιοι πολυέλαιοι, γύψινα ταβάνια, καμάρες και τοίχοι ζωγραφισμένοι στο χέρι, σε κάνουν να νιώθεις πως την επόμενη στιγμή οι επιβάτες θα αρχίσουν επιτόπου να χορεύουν βαλς.
Το πιο ωραίο μέρος για κατάδυση



(c) Jeff Hunter/Photographer’s Choice RF/Getty Images
Επίσης εύκολη απόφαση. Ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος της Αυστραλίας δεν έχει αντίπαλο σε ομορφιά. Απλώνεται σε μήκος 2600 χιλιομέτρων στην ακτή του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας και συναποτελείται από αρκετές χιλιάδες υφάλους και περίπου 900 νησιά. Ο ύφαλος αποτελεί καταφύγιο χιλιάδων ειδών. Θαλάσσιοι δράκοι (είδος ιππόκαμπου), κροκόδειλοι και 125 είδη καρχαρία ζουν εδώ.
Το πιο ωραίο νεκροταφείο



(c) Yui Mok/PA Archive/Press Association Images
Θάνατος. Ταφή. Αποσύνθεση. Λέξεις που δεν είναι ακριβώς συνώνυμες με την ομορφιά. Αλλά πολλά μπορούν να λεχθούν για τη μελαγχολική χάρη των κοιμητηρίων. Και το Λονδίνο δύσκολα μπορεί να βρει αντίπαλο σε αυτή την κατηγορία. Ανάμεσα στα απόκοσμα νεκροταφεία του, ξεχωρίζει το Highgate, μία άκρως ατμοσφαιρική έκθεση επιμελώς σκαλισμένου μαρμάρου και γρανίτη. Φιλοξενεί επίσης, μερικές διάσημες τελευταίες κατοικίες, όπως αυτές του Καρλ Μαρξ και του Ντάγκλας Άνταμς.
Το πιο ωραίο βιβλίο



(c) O’Brien Press/PA Archive/Press Association Images
Κάποτε το περιέγραψαν ως έργο αγγέλων. Το Βιβλίο του Κελς είναι ένα πλούσια εικονογραφημένο Λατινικό χειρόγραφο Κελτών μοναχών του 8ου αιώνα κι ένας από τους σπουδαιότερους εθνικούς θησαυρούς ολόκληρης της Ιρλανδίας. Τα επίπονα και περίπλοκα σχέδιά του είναι τόσο περίτεχνα που συχνά το κείμενο είναι σχεδόν αδύνατο να διαβαστεί. Το βιβλίο (ή βιβλία, μιας και είναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη) εκτίθεται στην βιβλιοθήκη του Κολεγίου Τρίνιτι στο Δουβλίνο.
Το πιο ωραίο συντριβάνι



(c) Joe Cavaretta/AP Photo
Θα μπορούσαμε να έχουμε επιλέξει τη Φοντάνα Ντι Τρέβι, το κλασικό αριστούργημα της Ρώμης ή ένα σιντριβάνι στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας που πετάει το νερό σε ύψος μεγαλύτερο του Πύργου του Άιφελ. Ωστόσο, καταλήξαμε στο Λας Βέγκας. Τα συντριβάνια του ξενοδοχείου Bellagio είναι η πιο εντυπωσιακή επίδειξη με νερό στον κόσμο, όπου πίδακες και φώτα έχουν χορογραφηθεί υπέροχα. Πρόκειται για μία τεχνητή λίμνη με 1200 εκτοξευτήρες νερού και 4500 φώτα.
Η πιο ωραία θέα



(c) Ross D. Franklin/AP Photo
Δεν δυσκολευτήκαμε να καταλήξουμε στο μέρος με την πιο υπέροχη θέα της υφηλίου. Με μήκος που φτάνει τα 446 χιλιόμετρα, πλάτος τα 29 και βάθος τα 1,6, το Γκραντ Κάνιον είναι μία συγκλονιστική άβυσσος με μαγευτικές αποχρώσεις, λαβυρινθώδη αυλάκια και βράχους ηλικίας 2 δισεκατομμυρίων ετών. Είναι λογικό λοιπόν, να προσελκύει ετησίως περισσότερους από 5 εκατομμύρια επισκέπτες, που μένουν άναυδοι μπροστά σε ένα από τα σπουδαιότερα θεάματα της Γης.
Ο πιο ωραίος στρατός



(c) Sergey Ponomarev/AP Photo
Οι πολεμιστές και τα άλογα από τερακότα στην Κίνα είναι ένα από τα πιο εκπληκτικά αρχαιολογικά ευρήματα του 20ου αιώνα. Πρόκειται για ολόκληρο στρατό που υπολογίζεται πως αποτελείται από περίπου 8000 ανθρωπίνου μεγέθους διαφορετικές φιγούρες στρατιωτών, καθώς και δεκάδες άρματα και άλογα, όλα πανέμορφα σκαλισμένα σε πηλό, και ο οποίος βρέθηκε σε ένα χωράφι του Λιντόνγκ στην επαρχία Σιάν το 1974. Η Unesco τον περιέγραψε ως «αριστούργημα ρεαλισμού». Οι στρατιώτες φιλοτεχνήθηκαν γύρω στο 210 προ Χριστού για να υπερασπιστούν τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας, Κιν Σι Χουάνγκ, στη μετά θάνατο ζωή του.
Ο πιο ωραίος καταρράκτης



(c) Andre Penner/File/AP Photo
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα είναι οι πιο διάσημοι του κόσμου. Οι καταρράκτες Angel στη Βενεζουέλα οι πιο ψηλοί. Της Βικτωρίας έχουν τον μεγαλύτερο μονοκόμματο καταρράκτη. Αλλά οι πιο όμορφοι; Για εμάς αυτοί είναι οι καταρράκτες Ιγκουαζού, στα σύνορα Αργεντινής και Βραζιλίας. Αποτελούνται από 275 καταρράκτες, απλώνονται σε πλάτος 2 χιλιομέτρων και ο όγκος του νερού που πέφτει φτάνει κατά μέσο όρο τα 1,3 εκατομμύρια λίτρα ανά δευτερόλεπτο. Όλο αυτό γίνεται πιο εντυπωσιακό από το παρθένο δάσος που τους περιτριγυρίζει αλλά και το θαυμάσιο σχήμα τους, που σε σημεία σου δημιουργεί την εντύπωση πως βρίσκεσαι κυκλωμένος από υδάτινα τείχη.
Τα πιο ωραία αρχαία ερείπια



(c) Matt Champlin/Flickr/Getty Images
Το Μάτσου Πίτσου είναι μία από τις πιο γνωστές αρχαιολογικές τοποθεσίες του κόσμου για έναν λόγο: είναι απίστευτο. Χτίστηκε στην ακμή του πολιτισμού των Ίνκας, τον 15ο αιώνα και ανακαλύφθηκε ξανά από τον Χίραμ Μπίνγκαμ το 1911. Η αποκομμένη πόλη στη στενή κορυφή ενός βουνού που περικυκλώνεται από κάθετους ορεινούς όγκους και δάση από σύννεφα συνθέτουν το σκηνικό. Τα γιγάντια τείχη του, τα κτήρια και τα επίπεδά του, δεν είναι ορατά από κάτω, αλλά σχηματίζουν ένα απίστευτο θέαμα σε σχήμα κόνδορα (όπως τουλάχιστον πίστευαν οι ίδιοι οι Ίνκας) για τους θεούς.
Η πιο ωραία λίμνη



(c) Rodrigo Abd/AP Photo
Κι εδώ υπήρχε έντονος συναγωνισμός με λίμνες στον Καναδά (Peyto), τη Βολιβία και την Κίνα (Five Flower Lake), αλλά η Ατιτλάν, η βαθύτερη λίμνη της Κεντρικής Αμερικής, κέρδισε τον τίτλο. Η λίμνη γεμίζει έναν τεράστιο κρατήρα ηφαιστείου που υπολογίζεται πως σχηματίστηκε πριν από 84 χιλιάδες χρόνια.
Ο πιο ωραίος κήπος



(c) Sang Tan/AP Photo
Αν ήταν αρκετοί για έναν από τους πιο αγαπημένους ζωγράφους τοπίων όλων των εποχών, τότε είναι και για εμάς. Οι πανέμορφοι κήποι του Ζιβερνί στην ανατολική Νορμανδία είναι ένα ζωντανό έργο τέχνης, που δημιούργησε ο ίδιος ο ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Κλοντ Μονέ προκειμένου να τους ζωγραφίσει. Το αποτέλεσμα ήταν μερικοί από τους πιο σπουδαίους πίνακες του 20ου αιώνα. Οι κήποι φτιάχτηκαν από το 1883 ως το 1926 και αποκαταστάθηκαν θυμίζοντας το περασμένο τους μεγαλείο το 1976. Λουλουδένια κρεβάτια, κουρτίνες από ιτιές και στρώματα από νούφαρα ξεχωρίζουν μέσα σε αυτούς.
Το πιο ωραίο παλάτι



(c) Victor R. Caivano/AP Photo
Τα παλάτια κατασκευάζονται ως επίδειξη πλούτου και μεγαλοπρέπειας, επομένως κι εδώ υπήρχαν άφθονοι υποψήφιοι για τον τίτλο. Η Αγία Πετρούπολη, οι Βερσαλλίες, η Απαγορευμένη Πόλη, η Ποτάλα… η λίστα μπορεί να συνεχίζεται για πολύ. Αλλά το πιο ονειρεμένο παλάτι είναι η Αλάμπρα στη Γρανάδα της Ισπανίας. Κατασκευάστηκε από τους Μαυριτανούς μονάρχες το 14ο αιώνα και είναι ένα αριστούργημα ισλαμικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης, ως αντανάκλαση λες, μέρους της ιστορίας του ως καταφύγιο καλλιτεχνών και διανοούμενων.
Ο πιο ωραίος δρόμος



(c) Michel Euler/AP Photo
Γνωστή στη Γαλλία ως «η πιο ωραία λεωφόρος του κόσμου», η λεωφόρος Σαμπς Ελιζέ στην καρδιά του Παρισιού είναι πράγματι ένας από τους πιο διάσημους, ακριβούς και όμορφους δρόμους του πλανήτη. Έχει στη μία της άκρη, την ιστορική Αψίδα του Θριάμβου και στα 2 χιλιόμετρά της, μπορεί να βρει κανείς καταστήματα των διασημότερων brands του κόσμου, καφετέριες κι όμορφα μικρά πάρκα. Ο δήμος του Παρισιού προσπαθεί να διατηρήσει με κάθε τρόπο τον μοναδικό της χαρακτήρα, απαγορεύοντας συχνά σε μεγάλες διεθνείς αλυσίδες να ανοίξουν καταστήματά τους στη Σαμπς Ελιζέ.

Πηγή dinfo

Καλαντα χριστουγεννων και πρωτοχρονιας απο διαφορα μερη της  Ελλαδας

Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, τότε ίσως να τρέχαμε να αγοράσουμε μαστίγιο. (Peter Andry)

Πρέπει να αποδέχεσαι την απόρριψη και να απορρίπτεις την ανούσια αποδοχή.

Μην πασχίζεις να γίνεις άνθρωπος επιτυχίας, αλλά άνθρωπος αξίας. (Α. Αϊνστάιν)

Όποιος θέλει να είναι πραγματικά πλούσιος, ας μην κάνει την περιουσία του μεγαλύτερη αλλά την πλεονεξία του μικρότερη. (Σωκράτης)

Η αγάπη είναι το στοιχείο στο οποίο ζούμε, χωρίς αυτό απλά φυτοζωούμε. (Λόρδος Βυρωνας)

Ότι είσαι αυτό βλέπεις, ότι ζητάς αυτό βρίσκεις.

Φυλακισμένη ψυχή είναι ο αχάριστος άνθρωπος

Γεννήθηκα όταν με φίλησες. Πέθανα όταν με άφησες. Έζησα για λίγες βδομάδες, όσο με αγαπούσες." Humphrey Bogart, από την "Casablanca" (1942)

Δεν αρκεί ν' αποκτήσεις γνώσεις,πρέπει και να βρεις τον σωστό τρόπο να τις εφαρμόζεις.(Γκαίτε)

Οι αμφιβολίες βάζουν τους ανθρώπους να σκέφτονται.

Η μόρφωση δεν είναι και τόσο σπουδαία αν δεν μπορείς με αυτή να εξασφαλίζεις τα προς το ζην.

Κάποτε οι άνθρωποι μελετούσαν για να βελτιώσουν τον εαυτό τους, σήμερα για να εντυπωσιάσουν τους άλλους.

Μην προσπαθείς να καλύψεις τα λάθη σου με λόγια. Κάλυψε τα με πράξεις.

Πραγματικά σπουδαίοι είναι αυτοί που δεν αυτοδιαφημίζονται και δεν θεωρούν τον εαυτό τους σπουδαίο.

Τα υπερβολικά και λαμπερά κρύβουν όλη την αρχοντιά.

Η ζωή μοιράζεται στους έχοντες, τους κατέχοντες και στους ανέχοντες.

Η καλύτερη τακτική είναι να χρησιμοποιεί κανείς τη δύναμή του για να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα καλά.(Σοφοκλής)

Η ζωή δεν είναι πρόβα. Η κάθε μέρα είναι πρεμιέρα.

Όποιος αγαπά το τριαντάφυλλο, αγαπά και τα αγκάθια του.

Τα λεφτά δημιουργούν φίλους. Η δυστυχία τους δοκιμάζει.

Όσους δεν μπορείς να τους αγαπήσεις, να τους φοβάσαι.

Μην προσπαθείς να μισήσεις αυτόν που σε απέρριψε. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τον αγαπήσεις περισσότερο.

Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση.

Όπου αστοχήσεις γύρισε και όπου πετύχεις φύγε.

Παθαίνοντας θα μάθεις.

Όποιος έχει στενό νου δεν έχει πλατειά καρδιά.

Μοίρα είναι η υπογραφή που βάζει ο Θεός κάτω από τις πράξεις του, όταν δεν θέλει να υπογράψει με το όνομα του.

Πολλές φορές η μόρφωση δεν είναι πιο απαραίτητη από ένα καλάμι ψαρέματος.

Εάν οι άνθρωποι εστιάζαμε σε αυτά που μας ενώνουν αντί σε αυτά που μας χωρίζουν, ο κόσμος μας θα ήταν επίγειος Παράδεισος.

Κάποια πράγματα πρέπει να θυμάσαι να τα ξεχνάς...και κάποια να μην ξεχνάς να τα θυμάσαι !

Αγάπη είναι να αγαπά σε σένα ο άλλος, όσα εσύ δε μπόρεσες να αγαπήσεις στον εαυτό σου.

Η αδυναμία σου είναι η δύναμη του αλλού.

Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους.

Ποτέ δεν ρωτώ έναν άνθρωπο για τη δουλειά του, γιατί ποτέ δεν με
ενδιαφέρει. Αυτό που τον ρωτώ είναι για τις σκέψεις και τα όνειρά του.

Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς κάτι φοβάται, κάτι αγαπά και κάτι έχει χάσει.

Σχεδόν όλες οι αποτυχίες είναι αποτέλεσμα του ότι οι άνθρωποι τα παράτησαν πολύ γρήγορα. Για να καρφωθεί το καρφί της επιτυχίας χρειάζεται το σφυρί της επιμονής.

Οι άνθρωποι ποτέ δεν αγαπούν εκείνο που έχουν σίγουρα στα χέρια τους, αλλά εκείνο που εκτίμησαν άλλοι. Αυτό είναι η τύχη των ζωντανών, αυτός είναι ο νόμος του έρωτα.

( την ιδεα για το κομικς αυτο την πηρα απο την Μαιρη_ομικρον...αν το θεωρει κλοπη πνευματικων δικαωματων να με ενημερωσει....)

Αφιωρεμενο σε ολα τα μελη του MusicHeaven.....

Τριτη και 13 του μηνα σημερα ολοι αν οχι οι περισσοτεροι απο μας συνεχιζουν να πιστευουν σε προληψεις που μεταφερονται απο γενια σε γενια.Η Τριτη κατα την ελληνικη παραδοση θεωρειται γρουσουζικη καθως ειναι η μερα ποι επεσε η Κωνσταντινουπολη στα χερια των στρατευματων του Μεχμετ(Τριτη 29 Μαϊου1453). Απο τοτε δν γινονται ποτε οι γιορτες Τριτη  και τα σπιτια παραμενουν κλειστα στους επισκεπτες.

Ο αριθμος 13 θεωρειται γρουσουζικος απο την πρωιμη αρχαιοτητα ο οποιος συνδυαστηκε αργοτερα με τις αποφραδες ημερες(Τριτη -Παρασκευη) και γεννηθηκαν σωρεια προληψεων που ταλανιζουν το νου μας ως σημερα.Οι προληψεις σχετικα με το 13 αρχισαν να γινονται μετα την ανακαλυψη  του δωδεκαδιου συστηματος συμφωνα με το οποιο ο αριθμος 12 ειναι ο τελειος αριθμος:12 οι ωρες της μερας και της νυχτας, 12 μηνες,τα ζωδια 12 και οι μαθητες του Χριστου 12 και οι αθλοι του Ηρακλη κα.Με την προσθηκη του αριθμου ''ενα'' σ αυτο το ιερο 12 σχηματιζοταν η αρχη ενος νεου κυκλου.Το καινουργιο αυτο αγνωστο 13 προκαλεσε ανησυχια στους ανθρωπους οι οποιοι αρχιζαν να αποδιδουν ολες τις ευθυνες για ατυχη συμβαντα.Ο Φιλιππος Β' της Μακαιδονιας λεγεται οτι πεθανε αφοτου τοποθετησε το αγαλμα του διπλα σ αυτα των δωδεκα θεων του Ολυμπου.

Γενικοτερα το 13 μπορει να θεωρηθει ''κακος'' αριθμος απλα επειδη ειναι μια μοναδα πανω απο το 12 το οποιο ειναι δημοφιλες σε πολλους πολιτισμους.Οταν μια μοναδα 13 αντικειμενων διαιρεθει στα δυο ,τρια, στα τεσσερα ή στα εξι παντα ενα αντικειμενο περισσευει.Το ''κακο''!

Φυσικα οι δεισιδαιμονιες δεν επιρεαζουν ολους τους ανθρωπους καθως εχουν να κανουν με την αντιληψη τους,την σχεση τους με το εξωπραγματικο και κυριως την παδεια του καθενος.Ας χαρουμε λοιπον τη σημερινη μερα οπως οφειλουμε να κανουμε καθε μερα που ζουμε, χωρις προκαταληψεις και επιρεασμους.



Για οσους βεβαια ειναι προληπτικοι να βαλουμε ενα βιντεακι με γελιο!

 Το τραγούδι της ερήμου

 Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Για τα βράδια τα καλοκαιρινά της Αθήνας, τα ζεστά, τα τρυφερά και τα ήρεμα.
Βράδια που η σκέψη τρέχει σε μορφή αγαπημένη και υπόσχεται "πάντα μαζί", όσο κι αν μια τέτοια υπόσχεση μοιάζει λίγο τολμηρή και συχνά διαψεύδεται, είναι όμορφο να το λες και να το ακούς...
Και η φωνή ης Αρλέτας το κάνει αιώνιο...




Ένα τραγούδι κλασσικό πια της Αρλέτας, σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Μαριανίνας Κριεζή – ένα φοβερό τρίδυμο που σφράγισε την δεκαετία του 80, και όχι μόνο, με τραγούδια έξυπνα, τρυφερά, σε στίχους που απέδιδαν όλη αυτή την ανάγκη για αλλαγή στην συμπεριφορά και στις σχέσεις των ανθρώπων, κυρίως των γυναικών. Είχαν μια οπτική που ταίριαζε τόσο με τη νέα απελευθερωμένη γυναίκα των 80s, που με την κεκτημένη ταχύτητα των διεκδικήσεων των προηγούμενων δεκαετιών, αναζητούσε πάνω απ’ όλα τις αλήθειες της, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς υπεκφυγές, με χιούμορ πάνω απ’ όλα.
Τώρα τι έγινε και τα πράγματα γύρισαν καπάκι για όλους, δεν έχω καταλάβει ακόμα. Πώς αυτή η πορεία γύρισε ανάποδα και ο κόσμος γίνεται όλο και πιο συντηρητικός, ταμπουρωμένος πίσω από δανεισμένα life style που πλασάρουν τα κανάλια και τα περιοδικά, προσπαθώ ακόμα να το βρω...

"Τσάι γιασεμιού", ένας δίσκος ορόσημο με στίχους που βρήκαν τον ήχο τους στις ευφάνταστες μουσικές του Λάκη Παπαδόπουλου με τις υπέροχες cool, jazzy blues ενορχηστρώσεις και την φωνή τους στην βελούδινη φωνή της Αρλέτας, που άλλοτε τρυφερή (όνειρα ζαχαρωτά, Τα ήσυχα βράδια), άλλοτε σαρκαστική (Ο Τάκης, Τσάι γιασεμιού) κι άλλοτε παιχνιδιάρικα τρυφερή (Το στραγάλι, Batida de coco, το τρυφερό σου ροζ) αλλά και τραγική όταν ο στίχος το απαιτεί (Το μπαρ της Τέτης και της Κατερίνας, αυτόματος τηλεφωνητής) και εκείνο το υπέροχο α καπέλα κομμάτι Σαν αλήθεια σαν ψέμα, έδωσε σ’ αυτά τα τραγούδια μια διαχρονικότητα που, όσο περνάει ο καιρός όχι μόνο δεν σκονίζονται αλλά λάμπουν πάντα όλο δροσιά κι υγεία. Ναι, δροσιά και υγεία, χωρίς υπερβολές και μανιερισμούς κρατούν το μέτρο που χρειαζόμαστε όσο τίποτα σήμερα, τον 21ο αιώνα.

Τα τραγούδια αυτά, ήταν η φυσική συνέχεια της ιστορικής «Σερενάτας», που άφησε κι αυτή την εποχή της και τα… διδάγματά της.

Παραδοσιακοί χοροί

Χορός είναι η ρυθμική κίνηση ενός ή περισσότερων προσώπων που εκτελείται με συνοδεία μουσικής ή τραγουδιού. Στην αρχαιότητα λεγόταν χορός το και το άσμα των ορχουμένων (το τραγούδι) και αυτή η ομάδα των ορχουμένων (χορευτών). Σύμφωνα με τον Maurice Bejarts ο χορός είναι μια από τις σπάνιες ανθρώπινες δραστηριότητες όπου ο άνθρωπος δίνεται ολοκληρωτικά: σώμα, καρδιά και πνεύμα.

Ως τέτοια δραστηριότητα λοιπόν, εμφανίζεται πολύ νωρίς στις ανθρώπινες κοινωνίες ως μέσο εξωτερίκευσης συναισθημάτων και ως λατρευτική τελετουργία

Η τάση για χορό φαίνεται πως είναι ένστικτη αν αναλογιστούμε ότι μπορεί να εντοπιστεί ακόμα και σε πολλά άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Πολλά πουλιά, ή ζώα για παράδειγμα, εκτελούν –κυρίως κατά την αναζήτηση συντρόφου- διάφορες ρυθμικές κινήσεις μέσα από τις οποίες εξωτερικεύουν τις ανάγκες τους. Αποδεικνύουν με τον τρόπο αυτό – όπως εικάζεται – την καλή  τους κατάσταση, η οποία θα επιτρέψει την διαδικασία της σωστής φυσική επιλογής.

Μια τόσο βαθιά ριζωμένη ενστικτώδης αντίδραση, λοιπόν, είναι φυσικό να εξελίχτηκε υπό την επήρεια των διάφορων πολιτισμικών παραγόντων σε ένα πολύ εκλεπτυσμένο φαινόμενο με διαφορετικές εκφάνσεις από λαό σε λαό και από εποχή σε εποχή. Είναι δηλαδή επόμενο να δέχτηκε επιδράσεις τόσο από θρησκείες όσο και από τη γενικότερη αντίληψη περί ηθικής που επικρατούσαν κατά καιρούς.

Έτσι οι Ινδοί, προκειμένου να προσφέρουν στο θεό Ήλιο πρωινή ή εσπερινή θυσία και προσευχή, αντί να το κάνουν, έστρεφαν προς την ανατολή και τον χαιρετούσαν χορεύοντας. Οι Αιθίοπες άρχιζαν την μάχη, αφού πρώτα χόρευαν.

Οι ευγενέστατοι Ρωμαίοι ιερείς, οι Σάλιοι, χόρευαν με πολλή τέχνη στους δρόμους της Ρώμης, μια ορισμένη εποχή, ένοπλους πολεμικούς χορούς, για να τιμήσουν τον Άρη, τον Δία, τον Ιανό και τους άλλους μεγάλους θεούς τους.

Οι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός ήταν δώρο των θεών προς τον άνθρωπο για να μπορεί να ξεχνιέται, μέσω αυτού, από τους κόπους και τις θλίψεις της ζωής του. Περιγραφές χορού συναντάμε σε αρχαιότατα κείμενα και ήδη στον Όμηρο, τον βρίσκουμε σε πλήρη άνθηση, με αποκορύφωμα ασφαλώς της τελειοποίησής του την κλασσική εποχή.

Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Δίας σώθηκε από την μανία του πατέρα του Κρόνου, χάρη στον χορό των Κουρητών, και τον θόρυβο που έκαναν τα ξίφη τους καθώς χτυπούσαν τις ασπίδες τους. Η Αθηνά επινόησε πρώτη τον «πυρρίχιο» πολεμικό χορό, για να γιορτάσει τη νίκη της ενάντια στους Τιτάνες.

Θρησκευτικοί ήταν οι χοροί «γυμνοπαιδίαι» των Αρχαίων Σπαρτιατών, τους οποίους χόρευαν σε τακτές μέρες, γυμνοί χορευτές, για να τιμήσουν τον Απόλλωνα την Άρτεμη και τη Λητώ.

Εξ άλλου η μυθολογία διέθετε «ειδική» έφορο του χορού την μούσα Τερψιχόρη, ενώ ακόμα και ο Σωκράτης αισθάνονταν ιδιαίτερη κλίση στο χορό και τον απολάμβανε με ευχαρίστηση: «Της δε Μέμφιδος ορχήσεως, ήρα και Σωκράτης ο σοφός και πολλάκις καταλαμβανόμενος ορχούμενος, ως φησι Ξενοφών, έλεγε τοις γνωρίμοις, παντός είναι μέλος γυμνάσιον την όρχησιν.»(Αθήναιου, «Δειπνοσοφισταί» Β.Α. 37) Δηλαδή: «Ακόμα κι ο σοφός Σωκράτης αγαπούσε το χορό της Μέμφιδος, και όταν πολλές φορές, τον έπιαναν να χορεύει, όπως λέει ο Ξενοφώντας, έλεγε στους γνωστούς του ότι ο χορός αποτελεί άσκηση για κάθε μέλος του σώματος».

Γενικά η ανθρώπινη ψυχή, ανακουφίζονταν από τα πάθη της με τις λεπτές εξειδικευμένες κινήσεις των διάφορων χορών. Γι’ αυτό επινόησαν χορούς θρησκευτικούς, πολεμικούς, γυμναστικούς, θεατρικούς, συμποσίων, χορούς για γαμήλιες και άλλες χαρμόσυνες ή πένθιμες πομπές, χορούς εθνικούς ή λαϊκούς.

Από το πλήθος αυτών των χορών επέζησαν ως τα σήμερα οι λαϊκοί, οι οποίοι διακρίνονταν ανάλογα με την περιοχή προέλευσής τους σε Τροιζήνιους, Επιζεφύριους, Ιωνικούς, Μαντινειακούς κτλ. Αυτή η διαχρονικότητα οφείλεται ασφαλώς στο ότι οι χοροί αυτοί αποτελούσαν το προσφορότερο μέσον ψυχαγωγίας των πλατιών λαϊκών στρωμάτων κι έτσι καλλιεργήθηκαν εντατικότερα σ’ όλες τις εποχές.Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και την περίοδο των Βυζαντινών χρόνων, παρ’ ότι η στάση της Ορθόδοξης –όπως και της Καθολικής – Εκκλησίας υπήρξε εχθρική απέναντι στους χορευτές, κάποιοι από τους αρχαίους ρυθμούς επιβίωσαν και ενσωματώθηκαν από τα λαϊκά κυρίως στρώματα στις καθημερινές τους εκδηλώσεις.

Έτσι οι χοροί αυτής της περιόδου εξακολουθούν να παραμένουν «κύκλιοι» με στοιχεία που παραπέμπουν άμεσα στην σημερινή παραδοσιακή χορευτική πρακτική. Ο «συρτός» των Βυζαντινών για παράδειγμα, χορευόταν από πολλούς χορευτές, με λαβή από τις παλάμες ή με μαντίλια ενδιάμεσα και με τον καιρό εξελίχτηκε σε μικτό χορό.Επιβίωσαν ακόμα την εποχή εκείνη ο «Πυρρίχιος» και «Κόρδακας», ένας αρχαίος άσεμνος χορός που εκτελούταν από υποκριτές του θεάτρου.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο χορός, σε συνδυασμό με το αναπόσπαστο κομμάτι τους, το τραγούδι, αποτέλεσε ένα ισχυρό όπλο ενάντια στην αλλοτρίωση και την απώλεια της Εθνικής συνείδησης. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι τη περίοδο  αυτή γεννιούνται και νέα είδη χορών που περιγράφουν ηρωικά κατορθώματα και μεγάλες στιγμές της Ελλάδας, πράγμα που ενίσχυε ακόμη περισσότερο την ηθική αντίσταση των υπόδουλων. Τέτοιοι χοροί είναι ο «Καγκελευτός» στην Χαλκιδική, η «Μακρυνίτσα» στην Νάουσα και ο «Χορός του Ζαλόγγου» στην Ήπειρο.

Οι κλέφτικοι χοροί, εξ άλλου, ήταν στενά συνδεδεμένοι με την στρατιωτική προετοιμασία και την ψυχαγωγία των άτακτων στρατιωτικών σωμάτων των κλεφταρματολών.

 Mετά την απελευθέρωση και την δημιουργία του πρώτου ελληνικού κράτους, παρατηρείται μια γνήσια παραδοσιακή έκφραση στους χορούς και την μουσική που επηρεάσθηκαν είτε από την ιστορία των περιοχών απ’ όπου προέρχονται είτε από την ομορφιά του ελληνικού τοπίου.

Η γραφικότητα και η ποικιλία των χορών αυτών, η πλειονότητα των οποίων χαρακτηρίζεται από το ερωτικό κυρίως στοιχείο, συνδυαζόμενη με την γραφικότητα  των τοπικών φορεσιών, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ελληνικού πολιτισμού και των διάφορων ομάδων που συνιστούν την Ελληνική ταυτότητα. Αποτελεί την γνήσια συνέχεια των λαϊκών χορών της αρχαιότητας, όπως καταφαίνεται σε πολλούς απ’ αυτούς, από το ρυθμό τους και τις κινήσεις τους. Αδιάψευστοι μάρτυρες γι’ αυτό, είναι οι σχετικές περιγραφές των αρχαίων κειμένων, των ανάγλυφων, των τοιχογραφιών, τα οποία η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε και φέρνει στο φως.

Οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί χωρίζονται. ανάλογα με την περιοχή προέλευσής τους σε δύο βασικές ομάδες: τους στεριανούς και τους νησιώτικους.

Η ονομασία κάθε χορού προκύπτει:

α) από την ονομασία της περιοχής που χορεύεται
β) από τα λόγια του τραγουδιού που συνοδεύουν το χορό
γ) από την τοποθέτηση των χορευτών
δ) από τη λαβή των χεριών
ε) από κάποια αντικείμενα που χρησιμοποιούνται (πχ μαντίλι).

Μια ακόμα σημαντική διάκριση των χορών είναι σε πηδηχτούς και συρτούς. Οι πρώτοι περιέχουν αναπηδήσεις και «πετάγματα», ενώ οι δεύτεροι χαρακτηρίζονται κυρίως από μια ήρεμη συρτή κίνηση πάνω στο έδαφος. Βέβαια ο διαχωρισμός αυτός είναι συμβατικός και δεν είναι ο μοναδικός. Ακόμη και ο ίδιος χορός μπορεί να διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή ή ακόμα και από χορευτή σε χορευτή, παίρνοντας το ιδιαίτερο χρώμα που τον χαρακτηρίζει.

Γενικά πάντως η μορφολογία του εδάφους του κάθε τόπου, φαίνεται να παίζει ουσιαστικό ρόλο στην διαμόρφωση του ύφους των χορών που χορεύονται στον τόπο αυτό. Έτσι οι νησιώτικοι χοροί είναι περισσότερο πηδηχτοί, με πιο πολύπλοκες κινήσεις των ποδιών και φέρνουν στο νου, με τα συχνά τους σουσταρίσματα, τον θαλασσινό κυματισμό του Αιγαίου.

Αντίθετα, οι βουνίσιοι χορεύουν πιο βαριά, πιο έντονα, με ένα πείσμα –θα ’λεγε κανείς- που βγαίνει κατ’ ευθείαν μέσα από τη σκληρότητα της μάχης με τις αντιξοότητες της ζωή των ορεινών.

Το πιο διαδεδομένο σχήμα των Ελληνικών χορών είναι το κυκλικό, ενώ συναντάμε και το Διπλοκάγκελο, την Ευθεία Γραμμή, (π.χ. στον «Αργό Χασάπικο» ή στο «Φυσούνι»), το ζευγαρωτό και το αντικριστό σχήμα.

Σημαντικό επίσης χορευτικό σχήμα, με πανελλήνια διασπορά είναι και ο «Λαβύρινθος». Οι χοροί αυτοί έχουν άμεση συγγένεια με τους αρχαίους χορούς που προέρχονται από το μύθο του Θησέα και του Μινωικού Λαβύρινθου. Σ’ αυτούς, οι χορευτές αλλάζουν φορά σε ημικυκλικά σχήματα, δημιουργώντας έναν πραγματικό λαβύρινθο στον χώρο όπου εκτελούνται. Υπάρχουν πέντε παραλλαγές, ανάλογα με το είδος των «φιδιών» που σχηματίζουν και ανέρχονται σ’ ένα σύνολο τριάντα περίπου χορών στις περιοχές που ζουν ή έζησαν κατά το παρελθόν Έλληνες. 

Πιο γνωστός από τους «Λαβυρινθικούς» χορούς είναι ο «Τσακώνικος», χορός Πελοποννησιακός σε ρυθμό 5/8.

Όσο μεγάλη ανάπτυξη γνώρισαν οι Ελληνικοί Παραδοσιακοί Χοροί μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο φαίνεται να βρίσκονται σήμερα –ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις- σε παρακμή. Το φαινόμενο βεβαίως  ερμηνεύεται και από το γεγονός ότι πλέον δεν υφίστανται οι συνθήκες οι οποίες τους δημιούργησαν. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι έπαψαν πλέον να αγαπούν, ή ότι δεν στέκονται ακόμη εκστατικοί και έντρομοι εμπρός στο άγνωστο του Θανάτου. Απλώς, οι τρόποι έκφρασης είναι πλέον διαφορετικοί, οι διέξοδοι πιο τυποποιημένες και προσφερόμενες από τρίτους, με αποτέλεσμα ο παλιότερος τρόπος διασκέδασης, μέσα στον οποίο συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα και ο παραδοσιακός χορός να αρχίσει σιγά – σιγά,  να  εκλείπει. 

Η αντοχή όμως του Ελληνικού στοιχείου είναι δοκιμασμένη σε συνθήκες δυσκολότερες από τις σύγχρονες· σε μακροχρόνιες σκλαβιές και πολέμους. Η αντίσταση στην επερχόμενη λαίλαπα της ισοπεδωτικής πολιτισμικής παγκοσμιοποίησης άρχισε ήδη να διαφαίνεται και ο παραδοσιακός χορός έχει και πάλι ένα ρόλο να επιτελέσει.   Βέβαια, αν και  η πολυμορφία του παρελθόντος περιορίζεται, είναι σημαντικό το ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να πορεύονται στην Ιστορία με χορούς «κυκλωτικούς», που και αν ακόμα έχουν εκφυλισθεί σε ένα μονότονο «πηδηχτό-συρτό», χωρίς, πολλές φορές, ούτε καν «πισωγυρίσματα», αυτό δεν σημαίνει ότι έχει χάσει τους μαιάνδρους του, το ρυθμό του ή το αντικριστό ή ζευγαρωτό του σχήμα.

Εξ άλλου είναι γεμάτη πια η Ελληνική ύπαιθρος, αλλά και οι μεγαλουπόλεις από πλήθος πολιτιστικών σωματείων που ασχολούνται με τον παραδοσιακό χορό. Η προσφορά δε των εκπαιδευτικών της Φυσικής Αγωγής τόσο σ’ αυτά όσο και στην εκπαίδευση είναι ανεκτίμητη. Φαίνεται πως έλαχε σ’ αυτούς να κρατήσουν άσβεστη τη δάδα της παράδοσης η οποία θα δείξει το δρόμο για το μέλλον και θα καταδείξει την διαφορετικότητα των Ελλήνων σ’ έναν κόσμο, στον οποίο, αυτός που δεν έχει να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό, μοιραία θα αφομοιωθεί και θα χαθεί μέσα στην δίνη της καταναλωτικής καθημερινότητας

Χρειάζεται εντούτοις προσοχή: Η μεγάλη παγίδα είναι να πέσουμε στην αδηφάγα ανάγκη για εντυπωσιασμό και να στερήσουμε από την δημοτική μας χορευτική παράδοση αυτό που περίσσια διέθετε: το μέτρο και τη σεμνότητα.

Έτσι και γω ξεκινησα απο τα 6 παραδοσιακους χορους...μπορει πλεον να μην κανω  αλλα χαιρομαι αφανταστα εμαθα να χορευω και που εμαθα την ιστορια των περισσοτερων χορων.

Για αρκετούς, η κλασική μουσική είναι το καλύτερο…υπνωτικό, με την έννοια ότι είναι βαρετή. Ίσως και να είναι έτσι…
Υπάρχουν όμως και κομμάτια που είτε μαγεύουν με την μελωδία τους, όπως η «Η λίμνη των κύκνων» του Τσαϊκόφσκι και το «Greensleeves» που γράφτηκε από κάποιον άγνωστο για μια γυναίκα, είτε συναρπάζουν με τον επικό τόνο τους, όπως η «9η Συμφωνία» του Μπετόβεν και το «Finale of Pirogov» του Σοστάκοβιτς το οποίο ακούστηκε στην είσοδο της Ολυμπιακής Φλόγας το 2004 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Οι περισσότεροι από μας, σίγουρα έχουν αποτυπώσει στο μυαλό τους κλασικές μελωδίες, που ακούγονται είτε σαν ύμνοι διαφόρων σχημάτων, όπως το «Carmina burana» που αποτελούσε άλλοτε το σήμα κατατεθέν του ΠΑΣΟΚ, ο «Ηπειρώτικος χορός» του Σκαλκώτα που αποτελούσε το ηχητικό σήμα του κόμματος του Δημήτρη Αβραμόπουλου και το «Zadok the priest» που αποτελεί σήμερα τον ύμνο της ΟΥΕΦΑ, είτε έγιναν διάσημες μέσα από ταινίες και διαφημίσεις, όπως το «Can Can», το «Les toreadors», το «Ride of the Valkyries» και πολλές άλλες.

Για τους εκλεκτικούς και αυστηρά επιλεκτικούς, υπάρχουν κάποιες από αυτές τις μελωδίες εδώ, τις οποίες μπορούν ν’ ακούσουν ή (και) να κατεβάσουν.

Καλή ακρόαση…

Αντιγραφή : " Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ "
Λόγια δασκάλου : " ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ "
Σήκωμα στο μάθημα : " Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ "
Τέλος διαλείμματος : " ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ "
Τελευταία θρανία : " ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ "
Συνέλευση καθηγητών : " Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ "
Διαγώνισμα : " ΓΥΜΝΗ ΑΠΕΙΛΗ "
Απουσιολόγος : " ΘΑ ΤΟΥΦΕΚΙΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΓΗ "

Το σχολείο δεν είναι τίποτε άλλο από το μέσο για ν’ αποκτήσεις, όταν μεγαλώσεις, αυτό που θέλεις. Πάντα ήθελες να έχεις μια δική σου πισίνα, έτσι; Ένα κόκκινο σπορ αυτοκίνητο; Μια έπαυλη στη Χαβάη; Ε λοιπόν για όλα αυτά χρειάζεσαι λεφτά, σωστά; Τα λεφτά τα παίρνουμε με την δουλειά που κάνουμε. Αλλά για να πάρεις μια καλή δουλειά, πρέπει να μάθεις πρώτα την δουλειά αυτή σ’ ένα πανεπιστήμιο ή κολέγιο.

  Το σχολείο μου.....

Ο κύκλος με την κιμωλία είναι μια αλληγορία με θέμα την αγάπη, στηριγμένη στον πανάρχαιο μύθο. Μια βασίλισσα κυνηγημένη από στασιαστές, εγκαταλείπει το μωρό της. Το βρίσκει η υπηρέτριά της και αποφασίζει να το πάρει για να το γλιτώσει από τους διώκτες του. Κυνηγημένη πλέον και αυτή, υποφέρει τα πάνδεινα προκειμένου να του εξασφαλίσει μια στέγη και λίγο γάλα.

Μια αληθινή αγάπη αναπτύσσεται στο παιδί και στη θετή του μητέρα. Μετά από χρόνια το καθεστώς αλλάζει και το παιδί γίνεται ο νόμιμος κληρονόμος του θρόνου και μιας αμύθητης περιούσιας. Τότε εμφανίζεται η φυσική του μητέρα και το διεκδικεί..

Και ο «ιδιόρρυθμος» δικαστής Αζντάκ θα κάνει το πείραμα:
Βάζει το παιδί στη μέση ενός κύκλου και ζητάει από τις δύο μητέρες να το τραβήξουν προς το μέρος τους, πιάνοντας από ένα χεράκι του η καθεμία.
Όποια νικήσει θα πάρει το παιδί….

Ειναι μια παρασταση που θα ανεβασουμε στο σχολειο και ανυπομωνω....!!!