Το αγαπημένο μου στέκι δεν άλλαξε και πολύ από τότε που έκλεισε λόγω lockdown

Ήσυχο και δροσερό όσο πρέπει

Κι ο καφές του αξία παντοτινή

Παγώνει για λίγο το βιντεάκι της ζωής και δε σε απασχολεί τίποτα περισσότερο από την επόμενη ρουφηξιά καφείνης

Μοναχική ζωή όπως την επέλεξες γιατί σου καίει τον εγκέφαλο ο αυθορμητισμός των ανθρώπων

Πάντα θαύμαζα πως γίνεται τα θέλω δύο ανθρώπων να ταυτίζονται ανά πάσα στιγμή

Ποτέ δεν το κατάφερα

Από έφηβος που προσπαθούσα.

2 φιλαράκια ήρθαν να διαβάσουμε μαζί μαθηματικά στη Β γυμνασίου

Ήθελα για λίγο να γίνω dj να βάλω μουσική στο παλιό κασετόφωνο μα οι συμμαθητές μου με έβαλαν σε τάξη.

Τι μαλάκες.

Υπάρχουν καλύτερες μαθηματικές ακολουθίες από αυτές που ντύνουν λέξεις και παράγουν ηχητικό αποτέλεσμα με νόημα;

Αλλά βλέπεις γι αυτούς τα μαθηματικά ήταν ένα μέσο για να πάρουν βαθμό στο ερχόμενο διαγώνισμα και τίποτα παραπάνω.

Για μένα ήταν συντροφιά.

Ωστόσο ποτέ μου δεν κατάλαβα πως γίνεται 2 ανθρώπινα σύνολα να τέμνονται διαρκώς 

Και το υποσύνολο τομής τους να έχει πάντα τόσο ενδιαφέρον που να τους κρατά μαζί.

Οι άνθρωποι είναι παρτάκηδες και εγωιστές.Όχι τόσο από κακία όσο από χαζομάρα.

Άλλη μια ρουφηξιά καφέ.

Δεν άλλαξε ποτέ η γεύση του.

Πικρή αν τον πιείς βιαστικά,γεμάτη άρωμα αν απολαύσεις αργά.

Η προσοχή μου στράφηκε σε αυτούς όταν κέρδισαν τους κόκκινους ,μόνο με την παρέα της φίλης τους Άννας Μαρίας.

Δεν ήταν τόσο η πολύ καλή αγωνιστική τους ικανότητα και η πραγματική σωματική τους δύναμη που με εντυπωσίασε.Όχι.

Εκείνο που θαύμασα είναι η τόσο υπέροχη φιλίας τους

James και Νίκος δύο ενήλικες μαχητές ενός τηλεπαιχνιδιού επιβίωσης που δέθηκαν με δεσμά παιδικής φιλίας

Αυτό με συγκίνησε και με έκανε να οραματιστώ τί ανθρώπους θα θελα κι εγώ στη ζωή μου.

Απολάμβανα να παρακολουθώ τα φιλαράκια να συζητούν να κάνουν πλάκες μεταξύ τους και να αλληλουποστηρίζονται.

Οι υπόλοιποι παίχτες του παιχνιδιού είναι απλά μια μικρογραφία του τίποτα και του δήθεν της κοινωνίας μας.

Γεμάτοι αποκλειστική αγάπη για τους γονείς τους,τα παιδιά τους και το συμφέρον τους.Τα άλλα λίγη σημασία έχουν για εκείνους.

Νίκο και Τζέημς συγχαρητήρια γιατί είστε οι νικητές στη ζωή 

Ειλικρινά λάτρεψα αυτό που χτίσατε 

Μια πραγματικά σπάνια φιλία

Χειμώνας στο νησί 

Μονότονος και κρύος

Μόνη του συντροφιά τα αυτοσχέδια συγγράματα που άλλες φορές σχημάτιζαν πεζογραφήματα χωρίς τέλος,άλλες στιχάκια χωρίς έμμετρο στοιχείο ή σοβαρό νόημα

Έγραφε όπου του ρχοταν...σε ότι βρισκόταν κοντά στα χέρια του τη στιγμή της έμπνευσης

Σε αποκόμματα απλήρωτων λογαριασμών της ΔΕΗ,σε χαρτί για στριφτό τσιγάρο που δε θ άναβε ποτέ, μέχρι και σε χαρτί υγείας

Το πρωί περπατούσε δίπλα στο κύμα και δρόζισε τα ρουθούνια του με παγωμένη αρμύρα

Τα βράδια μίλαγε στη φλόγα ενός κεριού με τη ζεστή φωνή του κι έχτιζε γύρω της σκηνικά που τα ζούσε

Πότε δείπνο σε πολυτελές εστιατόριο με τη φλόγα σταθερά να φωτίζει το τραπέζι του

Πότε ξεφάντωμα σε παραλίες που η φλόγα γινόταν φωτιά στην αμμουδιά

Όταν το κερί σωνόταν ,το όνειρο τελείωνε κι έμενε στα σκοτάδια του δωματίου του

Τότε,για να.ζεσταθεί έκαιγε τα συγγράμματα του και τον έπερνε γλυκά ο ύπνος

Ξύπναγε στα αποκαίδια των χθεσινών εμπνέυσεών του...

Κι εκεί ο κύκλος της δημιουργίας αρχίναγε ξανά...

Κι η φλόγα πότε έχτιζε,πότε γκρέμιζε...μα δεν έσβηνε ποτέ...

Τα Ο είναι τα ίδια σε κάθε γλώσσα

Είναι το σχήμα ενός στρογγυλού στόματος γεμάτο έκπληξη και του προσώπου της Γης με χαμόγελα Ωκεανών και ρυτίδες Ηπείρων.

Κύκλους κάνει ο ήλιος γύρω από τη Γη στα μάτια του παρατηρητή που δε γνωρίζει αστρονομία,κυκλικές τροχιές διαγράφουν κι οι πλανήτες γύρω από τον ήλιο για έναν επιστήμων

Οι ωροδείκτες διαγράφουν πορεία σχήματος Ο χωρίς σταματημό

Αν και το Ο έχει φτωχό του ξαδερφάκι το 0(μηδέν),το ίδιο είναι πολύ πλούσιο 

Περικλειει τα πάντα στην περίμετρό του

Κι ανάθεμά με που θα θελα να καταλήξω.

Μάλλον πουθενά.

Ακόμη και η σκέψη μου σχήματα Ο  διαγράφει σαν μωρό παιδί δίπλα στο κύμα που δεν ξέρει τι άλλο να σχηματίσει.

Μια παράξενη ηρεμία είχε αυτή η μέρα.

Έκανε ζέστη που δε σε ιδρώνει μα σε ηρεμεί.Τόσο γλυκιά.

Μου κανε συντροφιά ενώ παρακολουθούσα μια ταινία που πρωτοπαίχτηκε όταν ήμουν 18.

Με έκανε να νοιώσω και πάλι πιτσιρικάς.

Πως ένα νέος κύκλος ζωής ξεκινά.

Τρυφερά αισιόδοξος.

Συναρπαστικά εφηβικός 

Δημιουργικά μοναδικός..