Ο κόσμος πηγαίνει για ψώνια,τα παιδιά ενθουσιασμένα για τα δώρα που θα τους φέρει ο ’γιος Βασίλης...

Κρίμα να πάψει κάποιος να πιστεύει σε αυτόν.

Πόσο ανόητο χαζό και ρηχό από μεριάς των ενηλίκων να απομυθοποιούν αυτό το πρόσωπο...

''Ξέρεις δεν υπάρχει ’γιος Βασίλης...''

Ναι ρε βλάκα...δεν υπάρχει με τη μορφή που εσύ με το ρηχό μυαλουδάκι σου αντιλαμβάνεσαι...

Γιατί όμως με προσγειώνεις σε μια πεζή δήθεν πραγματικότητα?

Για να με κρατήσεις ενήμερο μη με πιάσουν κορόιδο?

Ποιός να με πιάσει κότσο?

Ο Αγιος Βασίλης δεν είναι ψέμμα...!!

Είναι η φανταχτερή γιορτινή ένδυση της πραγματικότητας με ένα χαρμόσυνο μύθο,που δημιουργεί χαμόγελα και ενθουσιασμό...

Γεμίζει δώρα μικρούς και ενήλικες...

Και δε μιλώ μόνο για ύλη...

Αναφέρομαι στις μικρές εκείνες στιγμές που κάνουν την ψυχή μας να χορεύει...

Σκέψεις υπό το ημίφως του μαύρου φωτός...μπλέ και μωβ σε τρελό χορό βάφουν αστείο το χώρο

Το οπτικό ερέθισμα παραπέμπει σε επίσκεψη σε οίκο ανοχής.

Στο μέρος που τα βογκητά του ''κοριτσιού'' σου με τον ''πρώην'' βρίσκονται ένα λεπτό ξύλινο χώρισμα μακριά.

Παρελθόν,παρών και μέλλον...3 πελάτες που γέμισαν τα 3 διαθέσιμα δωμάτια του οίκου..

Όταν κλείνεις τα μάτια,το μαύρο γεμίζει από το φως του χαμόγελου της ουτοπίας της οποίας τη σάρκα έμελλε ποτέ να μη γευθείς...και δαγκώνεις άγευστα υποκατάστατα προκειμένου να νοιώσεις λίγο από τη γλύκα και την αθανασία που θα προσέφερε η απόλαυσή της αν...

Ερώτημα που αποσκοπεί στην αποκάλυψη της αλήθειας για τον αν η πρώτη μορφή που έδωσε γέννηση στις επόμενες ήταν αυγό ή κότα.

Αν ήταν κότα τότε δεν μπορεί...θα προηγούταν το αυγό απο το οποίο έσκασε και τη γέννησε...

Κι αν ήταν αυγό τότε...ποιός το έφτιαξε από το μηδέν?

Αναπάντητο μοιάζει το ερώτημα κι αυτό γιατί ο ανθρώπινος νους δε μπορεί να δεχθεί την ύπαρξη γεγονότων που δεν έχουν αρχή και ίσως ούτε τέλος...

Δηλαδή ΠΟΤΕ δεν υπήρξε η αρχή όπως μπήκαν σε κόπο να την περιγράψουν διάφοροι σοφοί όπως ο Δαρβίνος.

Αυτός περισσότερο ερμήνευσε την εξέλιξη των ειδών βάσει της φυσικής επιλογής επιβίωσης του γενετικά ικανότερου συνδυασμού,παρά έδωσε απαντήσεις για την αρχή της ζωής.

Πως να χωρέσει μέσα στο ανθρώπινο μυαλό ότι κάτι δεν ξεκίνησε ποτέ?Πως παντα και ανεξηγητα υπηρχε όπως ένας κύκλος δεν έχει αρχή μέση τέλος?

Πάντα υπήρχαν κότες και αυγά λοιπόν.

Με μόνη βεβαιότητα πως τελικά δεν είναι κάτι διαφορετικό.

Η κότα είναι το αυγό και το αυγό η κότα.

Πως να το συμπαθήσεις;

Είναι δυνατό να είναι καλύτερο από μια ζεστή συντροφιά;

Δυστυχώς δεν είναι στο χέρι μας αυτό το αγαθό

Εξαρτάται από τη βούληση άλλων ανθρώπων άρα είναι αβέβαιο αν θα το αποκτήσεις

Μόνος με συντροφιά τον αφόρητο πόνο στο ισχίο μου 

Να προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου

Είναι δυνατό να ζητάς πράγματα από ανθρώπους που ζουν στο δικό τους κόσμο;

Μένεις λοιπόν στο κρύο όσο και αν σου τρυπά τα κόκκαλα.

Συνηθίζεται δε λέω.

Λίγο μόνο χρόνο θέλει και πολλή δύναμη..

Επιλογή;

Η εξαναγκασμός να εκτιμήσεις τη μετριότητα που η ζωή σου χαρίζει;

Κατεβατά από κείμενα συναισθημάτων και τραγουδιών.Από ένα διαμάντι σε χαρακτήρα,τη Γκάμπι.

Που όμως δε θέλω.Δεν την θέλω.

Δηλαδή γιατί να είμαι αχάριστος που δεν εκτιμώ αυτό που η ζωή μου δίνει;

Γιατί αυτές που επιλέγω δεν με θέλουν;

Είναι βάσανο.

Εξαναγκασμός.

Και μετά ακούω διαλέξεις για τη σπουδαιότητα της αγάπης και για τη φρίκη της μοναξιάς.

Αγάπη είναι η αποδοχή της θαλπωρής μιας μετριότητας που οδηγεί σε ένα απαίσιο θορυβώδες πολυπληθές σύνολο αποτελούμενο από θορυβώδη γεμάτα κραυγές και ένστικτα νήπια που σου κάνουν τα νεύρα τσατάλια και θες να σωπάσουν...

Πόσο τυχεροί αυτοί που κατάφεραν να αγκαλιάσουν τον έρωτά τους...

Εγώ δεν κατάφερα και πρέπει να απολογούμαι κιόλας στους φίλους και γνωστούς που έχουν παντρευτεί το κήτος της καρδιάς τους κι έχουν δημιουργήσει εμετικά οικογενειακά σύνολα.

Τι σχεση εχει αυτο με το χαδι της το φιλι της το χαμογελο της;

Γιατί η Αθηνά δεν είχε το χαρακτήρα της Γκάμπι και την αφοσίωσή της;

Σε οποιαδήποτε κατάσταση,έχεις 4 επιλογές

1.Να κάνεις το καλύτερο

2.Να κάνεις κάτι λιγότερο από το 1.

3.Να κάνεις το χειρότερο

4.Να μην κάνεις τίποτα.

Απέφυγε το 4 θα λεγα.

Η αδράνεια είναι ότι χειρότερο.

Συνήθως θα καταφέρνεις το 2.

Σπάνια το 1 ή το 3.

Μη νοιώθεις και πολλά γι αυτό.

Ή μάλλον νοιώσε το ίδιο.

Πως έκανες ότι μπορούσες..

Ήμουν λέει σε ένα χωριό κάπου έξω από την Αθήνα.

Μέσα σε ηλιόλουστη καφετέρια γεμάτη μαθητές που βρίσκονταν στο μέσο σχολικής εκδρομής.

Γρατσουνούσα την κουτσή μου ακουστική μαύρη κιθάρα που της έλειπε η Μι ψηλή χορδή,αλλά παρ όλα αυτά παρήγαγε υπέροχο ήχο.

Παράλληλα τραγουδούσα με άνεση.Οι νότες δεν έβγαιναν βαριές,αλλά γεμάτες και ανάλαφρες,σχεδόν αέρινες.

Οι μαθητές έδειχναν να διασκεδάζουν κι εγώ το εισέπραττα  αυτό και ένοιωθα κοντά τους.

Βρισκόμουν  με καλή παρέα στο καφέ αυτό λοιπόν.

Το όνειρο έμεινε εκεί μισοτελειωμένο...δεν εξελίχθηκε μα σκέπασε το συνειδητό μου σαν μια ζεστή κουβέρτα.

Στη δε αφύπνιση,άφησε μια γλυκιά αίσθηση.

Ουισκάρα να κυλά σαν γαλατάκι και να καίει λαιμό και εγκάφαλο.

Και να γουστάρω

Σήμερα το ριξα λίγο στα ακούσματα άλλων εποχών.

Όταν γούσταρα τέκνο χάουζ και ρέιβ.

'Eβαλα Prodigy στο youtube και σε άλλο παραθυράκι δίπλα έψαξα και βρήκα λεπτομέριες για το θάνατο του Κιθ Φλιντ του βασικού μέλους του συγκροτήματος.

Αυτοκτόνησε.

Η ζωή έχασε νόημα για εκείνο μετά το χωρισμό του από τη Γιαπωνέζα γυναίκα του.

Σκέφτηκα πόσο αυτοκαταστροφικός ήταν και δεν άντεξε στο τέλος.

Κρίμα.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου λοιπόν παρά τις επικίνδυνες καταχρήσεις μου να μην πάρω μια τέτοια απόφαση για τη ζωή μου.

Τη λατρεύω τη ζωή.

Το παρακάτω άκουσμα fueled up my fire and will for life

To άκουγα όταν πήρα το αμάξι του κολλητού μου του ’κη και πέρασα με 60 στα στενά του Γκύζη γκαζώνοντας και παραβιάζοντας όλα τα STOP.

Έζησα.

Η γυναίκα γεννιέται ως ''άκακο'' μωράκι.

Δέχεται όλο τον έρωτα από τον πατέρα της και την αγάπη από τη μάνα της.Σε ένα ιδεατό μοντέλο οικογένειας.

Πάει σχολείο και φοράει τα ωραία της ρουχαλάκια.Η μάνα της της μιλάει για τον πρίγκηπα του παραμυθιού.Για ένα όμορφο αγόρι πάνω σε άσπρο άλογο.Φυσικά βαφτίζει την κόρη της πριγκήπισσα.

Όμως είναι ακόμη  μικρό παιδάκι.Δεν έχουν ξυπνήσει οι αυγουλοθήκες της που θα φέρουν σημαντικές αλλαγές στον εξωτερικό και εσωτερικό της κόσμο.

Το ύψος της μικρής αυξάνεται.Η διανοητική της κατάσταση εμπλουτίζεται.

Ωριμάζει αγαπώντας κούκλες και κουταβάκια.

Θρηνεί για το χαμό της πλαστικής της πρώτης Barbie.Η για ένα πατημένο γατί στη μέση του δρόμου.

Η ψυχή της αιμορραγεί.Η έμμηνος ρύση της  ψυχής της έρχεται πολύ πιο νωρίς από εκείνη του σώματός της.

Πώς θα γίνει μελλοντικά η στρατιωτίνα της φύσης που στόχο έχει να γεννήσει μωρά και να τ αγαπήσει,αποκεφαλίζοντας τα αρσενικά που ποθούν μόνο τη σάρκα της?

Το ύψος της μικρής αυξάνεται κι άλλο.Η υπόφυσή της πατάει γκάζι και μια άλλη ορμόνη,έρχεται να αλλάξει δραματικά την κατάσταση.Ως αποτέλεσμα τούτου είναι οι αυγουλοθήκες της γυνής  να τίθενται σε λειτουργεία.

Τα στήθη της να μεγαλώνουν,τα οπίσθιά της να στρογγυλεύουν,να γίνεται ποθητή.

Μια φορά το μήνα ένα αυγό γίνεται διαθέσιμο προς γονιμοποίηση.

Τότε αν μεν η γυναίκα είναι ελεύθερη, επιζητά διακαώς τη συνουσία με το καταλληλότερο αρσενικό.Το πιο δυνατό για να προστετέψει τα μελλοντικά παιδιά τους,το πιο όμορφο για να κάνουν τα παιδιά αυτά όμορφα.

Αυτά τα δύο ωθούν τη γυναίκα να λειτουργήσει χωρίς λογική.Πάλλουν δυνατά το συναίσθημά της και θέτουν σε νάρκωση το μυαλό.

Είναι η κύρια δύναμη του άνδρα κηνυγού να την κατακτήσει.Δύναμη και Ομορφιά.

Χαρακτηριστικά ανδρών που δεν διαθέτουν αυτά τα δύο,αλλά ωστόσο είναι καλοί και σταθεροί χαρακτήρες,υπέροχες προσωπικότητες,μορφωμένοι κτλ αποτελούν για τις γυναίκες αρσενικά δευτέρας διαλογής.Συνήθως θα τα προτιμήσουν όταν ένας άνδρας Δυνατός και Όμορφος τις πληγώσει.

Κι επειδή έτσι γίνεται τις περισσότερες φορές,συχνά οι γυναίκες έχουν όμορφους και δυνατούς εραστές αλλά καταλήγουν με άσχημους,αδύναμους,αλλά σταθερούς και καλούς χαρακτήρες.Τους Υπανδρεύονται και δημιουργούν μαζί τους οικογένειες.

Στην περίπτωση που μια γυναίκα είναι κατειλημμένη από ένα αρσενικό πρώτης επιλογής,είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να επιλέξει άλλο εραστή.

Αν είναι κατειλημμένη από αρσενικά δεύτερης διαλογής,τότε όταν έχει ωορρηξία είναι πολύ πιο έυκολο η φύση της να επαναστατήσει και να απιστίσει επιλέγοντας έναν άλλο ικανότερο και καταλληλότερο εραστή.

Η διαδικασία αέναη.Το αυγό περιμένει για γονιμοποίηση.Κι όσο περιμένει... τα οιστρογόνα γεννάνε κάβλες,η προγεστερόνη λατρεία σε μωράκια και επίταση του πόθου της μητρότητας.

Αν μεν δεν γονιμοποιηθεί το αυγό,οι ορμόνες πέφτουν απότομα,η ωοθήκη προετοιμάζεται για άλλο κύκλο και η υπόφυση κάνει προπόνηση για να εργαστεί σκληρά για τον κύκλο αυτό.

Η γυναίκα υποφέρει.Στρεσσάρεται.Γίνεται ευάλωτη.Έχει ανάγκη από συναισθηματική κάλυψη και από αγκαλιά.

Νοιώθει στα χειρότερά της.

Ο κύκλος επαναλαμβάνεται.

Αν δε γονθιμοποιηθεί,νοιώθει στα καλύτερά της.Η ψυχολογία της ανεβαίνει και νοιώθει δυνατή και ανεξάρτητη του ανδρός.Οι αισθήσεις της οξύνονται για να μυρίσει τροφή που χρειάζεται για να θρέψει το αναπτυσσόμενο εντός τέκνο της.Για να ακούσει από χιλιόμετρα τα άγρια θηρία να την απειλούν και να προστατευτεί.Να τρέξει να κρυφτεί.

Είναι η φάση που δεν νοιώθει ιδιαίτερα την ανάγκη του άνδρα δίπλα της.

Πώς ο άνδρας που μόλις έχει γαμήσει δε νοιώθει πλεον τόσο πόθο για τη γυναίκα που πριν μισή ώρα ποθούσε διακαώς?Και η εκσπεσμάτωση τον απάλλαξε από το μαρτύριο?

Έτσι και η γυναίκα.Όταν γίνει μάνα νοιώθει μια εσωτερική αγαλίαση,μια αυτοδυναμία.

'Οπως όμως ο άνδρας ξαναποθεί ερωτική επαφή σαν οι όρχεις του ξαναγεμίσουν γενετικό υλικό,έτσι και η γυναίκα σύντομα θα νοιώσει την ανάγκη του αρσενικού δίπλα της.

Αυτό θα συμβεί όταν παχύνει.Όταν δει πως δύσκολα μετακινείται.Πως ζαλίζεται,νοιώθει υπνηλία,μεταβαλλόμενη διάθεση.

Καθώς οδηγείται προς το τέλος βλέπει με λατρεία αλλά και φόβο το νέο οργανισμό που φέρει εντός της.

Ο τοκετός την οδηγεί στην ολοκλήρωση.

Αυτός είναι ο έρωτας για τη γυναίκα.Όταν κρατήσει στην αγκαλιά το μωρό της.

Ναι,θα σκεφτεί.’ξιζε το ταξίδι.’ξιζε η διαλογή και η επιλογή αρσενικού.

Σταματώ εδώ.

Η φύση είναι σκληρή,σοφή,παντοδύναμη.

Πόσο καλύτερο και ανώτερο είναι να είσαι ο ''τίποτα'' μιας γυναίκας παρά ο ''τα πάντα''.

Να είσαι ο ''τιμωρός'' της μιας βραδιάς,παρά η αγκαλιά της,ο ώμος της να στηριχτεί όταν ζορίζεται,το ασφαλές λιμάνι της.

Πόσο πιο πολύ αξίζει να είσαι η ανασφάλειά της,ο λόγος της να ξεβάφει με τα κροκοδείλια δάκρυά της το μακιγιάζ της ματαιοδοξίας της.

Η αιτία να νοιώθει μπερδεμένη επειδή είναι βλάκας και ντύνει τις αλήθειες σου με ψεύτικες ερμηνείες που θα θελε να ελπίζει, ενώ τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα.

Κάθε ''τίποτά'' μου παράσημο.

Κι όταν λίγες φορές υπήρξα ο ''τα πάντα''...βατερλώ...

Αποφασίζει δηλαδή η πλεοψηφία.

Πόσο μεγάλο ψέμμα.

Μεγάλη ουτοπία.

Αποφασίζουν πάντα οι ισχυροί.

Κοίταζα τα δημοφιλέστερα μπλογκ αλλά και τα δημοφιλέστερα κείμενα στο μπλογκ μου.

Τι αγαπά ο κόσμος πιο πολύ.

Αγαπά λοιπόν να ακούει όμορφα ψέμματα.

Να το ρίχνει στο γλέντι,να μπαίνει στο facebook,να χαιδεύει το σκυλάκι του,να μιλά για αγάπη και να θαμπώνεται από αστραφτερά κείμενα που μιλάνε δήθεν στην καρδιά τους.

Όταν λοιπόν στο λαούλη δίνεις τη δύναμη της ψήφου,είναι σαν να του δίνεις όπλο να αυτοκτονήσει,μια και δε διαθέτει την απαραίτητη ωριμότητα να χρησιμοποιήσει το όπλο αυτό σε όφελός του.

Σαν μικρό παιδί πυροβολεί χρωματιστές πεταλουδίτσες και κάποια ασδέσποτη θα τονεβρει στο δοξα πατρί.

Η δημοκρατία των αρχαίων σοφότερων προγόνων μας που ΔΕΝ ήταν σοφότεροι,ήταν σαν και μας ακριβώς στα μυαλά με άλλο ρουχισμό,δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.Μια πλάνη.

Στον πορτοκαλί δρόμο

Ενώ το ουίσκυ βρέχει το λαιμό μου και το φεγγαρόπαιδο ταρακουνά τον ακουστικό μου φλοιό

Καπνός που σκεπάζει την ακόρεστη επιθυμία μου για σάρκα και επιβεβαίωση

Γυναίκες που κατηφορίζουν το δρόμο και δεν είναι δικές μου παρά μόνο σαν φαντασίωση

Μοναχικός ζητιάνος κατώτερων πολύτιμων ενστίκτων

Εχθρικές ταμπέλες όπως ''μην πλησιάζεις αν δεν ενδιαφέρεσαι για έρωτα και αγάπη'' ζωγραφίζει η χαμηλή μου αυτοεκτίμηση στα οπίσθιά των κορασίδων

Θέλω απλά να γαμήσω.Γιατί θα πρέπει να ανταλλάξουμε τηλέφωνα,απόψεις,γνωριμίες?

Γιατί θα πρέπει να σε ανεχτώ 6 ώρες πριν στον χώσω?

Συμβουλές:Ότι χειρότερο.Εκ του ασφαλούς δωθείσες.''Πρέπει να κάνεις αυτό,εκείνο τ άλλο''.Λες και είναι στο χέρι σου μαλάκα.

ΟΧΙ δεν είναι.

Στο χέρι μου είναι μόνο ένα ποτήρι κι ένα τιμόνι ώρες ώρες.

Κι όχι τα πινέλα για να ζωγραφίζω ευτυχία.

Καλύτερο βέβαια από κάτι άλλους ηλιθίους που μιλάνε για συμπαντικές συνομοσίες αν θες κάτι πολύ.

Πόσο πίθηκοι.

Γαμημένες συμβουλές...να τις βράσω.

Ο εγωισμός κακό πράγμα.Στη δράση χτίζει μια αντίδραση και όχι μια αποφυγή.

Το έμαθα σήμερα στην προπόνηση στο kick Boxing

Μεγάλο σχολείο η ζωή θα γράψω τώρα,αλλά πόσο κλισέ πίπα.

Τι σκατά λέξη το ''σχολείο''

Χάνουμε μια ζωή αναζητώντας επαίνους και βαθμούς,ψάχνουμε τον Αριστοτέλη,το τετράγωνο της υποτείνουσας και τον τονισμό της λήγουσας ενώ η ουσία είναι στον κώλο της φωτεινής,στις μυρωδιές του χώματος μετά τη βροχή,στη λιακάδα που κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα.

Έπρεπε να γίνει Δεκέμβρης για να καταλάβω λιγάκι ψύχρα να τρυπάει το κοκκαλάκι μου...

Να νοιώθω καλύτερα με μπουφάν,παρά χωρίς φανέλα

Μέσα στην παγωμένη μου κατοικία κάνω σκέψεις που δε με αγχώνουν πολύ,δε με αφήνουν και σε ηρεμία όμως.

Το δίλημμά μου:Είναι καλύτερο να μάθω σε μια μέτρια εγρήγορση με καθημερινούς μικρούς στόχους που δημιουργούν απλά ένα ήπιο κόμπιασμα στο λαιμό πριν την πραγματοποίησή τους και μια εσωτερική γαλήνη αφού ολοκληρωθούν,ή να βυθιστώ στην απόλυτη ησυχία και ηρεμία όπως την επιθυμώ?

Μεγάλο δίλημμα αλήθεια.

Ο εαυτός μου,αυθορμήτως επιθυμεί άλλα πράγματα από αυτά που του ''επιβάλλω''

Θα ήθελα πολύ περισσότερο να κάνω μαθήματα κιθάρας κάπου στο Κουκάκι και ύστερα να πίνω καφέ και να απολαμβάνω την άυρα της αρχοντιάς των πεζοδρόμων του Φιλοπάππου...και όχι να ξεκινήσω πάλι Kick boxing με μόνη σκέψη την αίσθηση ασφάλειας που προσφέρει και τις ικανότητες που έχω αποκτήσει.

Το φώς έφτασε για άλλη μια φορά στο μοναχικό δωμάτιο που συχνάζω κάθε λυκόφως και γράφω σκέψεις...

Φέυγω...