Δεν συγκεντρώνομαι με τίποτα. Δεν μπορώ να ξεκινήσω να γράφω. Τρέχει αλλού ο λογισμός.
Ποιος ξέρει ;Μπορεί αργά το βράδυ. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που το διαβαίνω αυτό το μονοπάτι. Μόνο που οι αντοχές έχουν αρχίσει και πέφτουν αισθητά. Στην τελική ό,τι βγει.
Φεύγω για το δίωρο της απόδρασης. Να πάρω ενέργεια, για να μπορέσω να την δω το βράδυ.
Χθες με κρατούσε τόσο σφιχτά, σαν να ήθελε να μου δώσει μια αγκαλιά να θυμάμαι.
Δεν έφυγες ακόμη... Εϊσαι εδώ.... Μην με αποχαιρετάς...
Αυτό νιώθω κάθε φορά, ότι με αποχαιρετάς.
Άρχισαν πάλι να τρέχουν δάκρυα...Τώρα που είμαι μόνη.
Ανάκατες λέξεις συναισθήματα και εικόνες.
Χαϊδεύω τον γυμνό μου αυχένα.
Άλλαξες πολύ μου είπε η παλιά συνάδελφος που επέστρεψε πριν λίγο καιρό και με θυμόταν διαφορετική.
Άλλαξε και όλη μου η ζωή. Η σκέψη μου.
Έχω ανάγκη ένα ποτό. Με έναν φίλο που με ξερει και δεν θα πει τα τετριμμένα. Απλά θα τσουγκρίσουμε ποτήρια και θα αφήσουμε ελεύθερες τις σκέψεις μας να κάνουν παρέα στις σιωπές που αφήνει το κενό της μουσικής.
Γ......νο κουβάρι όλα στο νου μέσα.
Η ώρα πέρασε. Πάλι θα τρέχω στον δρόμο να προλάβω....