Πάλι νυχτώνει κι εγώ στο μπαλκόνι μεγάλο ταξίδι αρχινά.

Κρατώ το βιβλίο μα οι λέξεις αντίο μου λένε Ψιθυριστά.

Γυρνώντας σελίδα τα μάτια σου είδα, μου γνέφεις μαζί σου να ρθω.

Το χέρι σου απλώνεις κι εγώ το δικό μου να σ αγγίξω ξανά προσπαθώ.

Μια δίνη με παίρνει στου ξύπνιου τη χάση,

ξωπίσω σου τρέχω να προλάβω πριν έρθει η αυγή.

Το κορμί λαχταράει πριν χαθείς να σε φτάσει.

Ζωή να μου δώσεις με το τόσο γλυκό σου φιλί.

Μου πιάνεις το χέρι, με τρέχεις σε μέρη που κανείς από κει δεν περνά.

Οι ανάσες μας τώρα την πόλη την άδεια, την γκρεμίζουν την φτιάχνουν ξανά.

Μέσα σου μπαίνω, με τα μάτια σου βλέπω, ένα κόσμο διαφορετικό!

Δεν υπάρχει κακία, ζήλια, φθόνος, μανία. Εδώ θα θελα μόνο να ζω.

Μόνο μαζί μου, σ αυτήν τη ζωή μου, υπάρχεις πραγματικά.

Μόνο κοντά σου στην ζεστή αγκαλιά σου όμορφα ο χρόνος κυλά.

Ο ήλιος προβάλει, τα μαλλιά μου χαϊδεύει, του γέρικου πεύκου η σκιά.

Το ταξίδι τελειώνει, μα το επόμενο βράδυ, ξανά απ την αρχή ξεκινά.

Περνούν τα χρόνια κι ανασαίνεις βαρετά.

Το βογκητό της γης αρχίζει να ξεσπάει!

Ο καπετάνιος μεθυσμένος οδηγεί

κι εσύ δεν νοιάζεσαι να μάθεις που σε πάει!

Έχουν κλειδώσει του μυαλού σου τα κελιά

και έχουν πάρει τα κλειδιά να μη φοβάσαι!

Οι ήρωες γινήκαν γραφικοί,

τα ιδανικά σου βγάλαν στο σφυρί κι εσύ κοιμάσαι!

Η θεωρία την ψυχή σου τσαλακώνει

κι εσύ με οινόπνευμα ποτίζεις το κορμί να μην κρυώνει.

Ανήμπορος να πολεμάς, ελπίζεις πως θα γίνει κάποιο θαύμα!

Στης παραζάλης το σεργιάνι προσπαθείς να βρεις το κάρμα.

Ο καπετάνιος μεθυσμένος οδηγεί

κι εσύ δεν νοιάζεσαι να μάθεις πού σε πάει!

Στον διάβολο πουλάει την ψυχή

όσων με κόλπα βρώμικα τους ξεγελάει!

Οι ήρωες γινήκαν γραφικοί,

τα ιδανικά σου βγάλαν στο σφυρί

κι εσύ κι εσύ κοιμάσαι!

Όταν ξυπνήσεις στης ζωής τον τελειωμό

και ταξιδέψεις ως τον έβδομο ουρανό,

θα δεις μέσα στα σύννεφα κρυμμένα

μικρού Θεού παιχνίδια πεταμένα!

Όταν ξυπνήσεις στης ζωής τον τελειωμό

και ταξιδέψεις ως τον έβδομο ουρανό,

θα δεις μέσα στα σύννεφα κρυμμένα

μικρού Θεού παιχνίδια ματωμένα!