Καβάλα σε μια ηλιαχτίδα θα ζήσω τη ζωή που είδα!

Μια ανάσα φως για όσο φτάσει πριν το σκοτάδι μ’ αγκαλιάσει.

Περιπλανιέμαι μες τα θέλω και μες τα πρέπει διαρκώς

και δεν θυμάμαι αν από δω πέρασα πάλι πριν καιρό.

Και με τη Γη στριφογυρίζω χωρίς την τύχη μου να ορίζω.

Ήλιους φεγγάρια αντικρίζω που μου ζαλίζουν το μυαλό!

Σχέδια κάνω μα νομίζω σε μαύρο φόντο ζωγραφίζω.

Θεούς και δαίμονες ξορκίζω για να μου πουν το μυστικό!

Ψάχνω να βρω τι έχει αξία, μες τη ζωή μου τη μικρή.

Αν μες τη ματαιοδοξία θα βρει απάγκιο η ψυχή.

Κι είναι στιγμές που δεν με ξέρω, που προσπαθώ να θυμηθώ,

αν είμαι εγώ αυτός που βλέπω, μες τον καθρέφτη όταν κοιτώ.

Και συνεχίζω μ’ απορία να δω ποια θα ναι η πορεία

μίας ψυχής που λαχταρά να ζει για πάντα, αληθινά.

Των ματιών σου τα πελάγη καθρεφτίζουν ουρανό,

μα απ τα σύννεφα πιο πέρα, δε μ αφήνουνε να δω!

Των ματιών σου οι συμπληγάδες με κοιτούν με δισταγμό.

Δεν τολμάω να περάσω, το κατώφλι να διαβώ!

Των ματιών σου τα φεγγάρια δεν περνάνε από δω,

να τα δω, να τους μιλήσω, να σου πουν πως σ αγαπώ!

Στου μυαλού σου τα υπόγεια μ έχεις κλείσει ερμητικά,

να μη βλέπω στις νυχτιές σου το αστέρι του βορά!

Καταμεσής στο πέλαγο μ αφήνεις και κοιμάμαι,

μήτε φτερό να χαιρετά, μήτε βουνό να γνέφει.

Στο πικροκύμα που έρχεται παράπονο θα πω,

την μουσική να σκαρφιστεί, τραγούδι να σου φέρει.

Όλη νύχτα ταξιδεύω, μήπως στ όνειρο σε δω!

Μια στον ουρανό σε ψάχνω, μια στη γη σ αναζητώ.

Οι σειρήνες μού τρυπάνε κάθε μέρα το μυαλό

κι όσο λένε να σ αφήσω, πιο πολύ σε λαχταρώ!

Όλη νύχτα ταξιδεύω, τον παλιόκαιρο αψηφώ!

Φτάνοντας στην Καναγκάουα ήρθα αντίκρυ στο βουνό!

Μα το κύμα ήταν μεγάλο κι ήπια αρμυρό νερό!

Ξέχασα που θε να πάω, ξέχασα πως σ αγαπώ!

Σε είδα περνούσες, όπλο κρατούσες και κυνηγούσες κάτι σκιές.

Με σκυφτό το κεφάλι παραμιλούσες αναζητώντας πατημασιές.

Τι ψάχνεις να βρεις;

Μήπως θυμάσαι να μου πεις, τι ψάχνεις;

Μες την Βαβέλ να βρεις τον Άβελ Ψάχνεις να βρεις τον αδερφό!

Ίδια παρέμεινε η αιτία στο ξενομένο σου μυαλό!

Μες την Βαβέλ να βρεις τον Άβελ. Ψάχνεις να βρεις τον αδερφό!

Σήκωσε πάνω το κεφάλι τα μάτια σου θέλω να δω!

Τι ψάχνεις να βρεις;

Μήπως θυμάσαι να μου πεις, τι ψάχνεις;

Άλλαξε βλέμμα, ζήσε για σένα, θα δεις αμέσως διαφορά!

Κι άσε τους άλλους να γιορτάζουν του άδικου την συμφορά!

Ποιoν κυνηγάς για να σκοτώσεις; Τι σ ενοχλεί σήμερα χθες;

Μάθε λοιπόν και να θυμάσαι πως δεν σκοτώνονται οι σκιές.

Τι ψάχνεις να βρεις;

Μήπως θυμάσαι να μου πεις, τι ψάχνεις;

Άγριος, πιο πολύ απ τα ζώα άγριος.

Κι αν σε κάποιους δείχνεις άγιος το μυαλό σου γελάς.

Ήρθες κι έμεινες, ότι βρήκες το κατέστρεψες,

ανθρωπάκι παρέμεινες και στη Γη δεν χωράς.

Τι νομίζεις πως είσαι; Ποιόν Θεό ξεγελάς;

Που πιστεύεις πως ήρθες και που θέλεις να πας;

Ψέμα όσα μισείς .. κι αγαπάς.

Ήρθες, να εκπληρώσεις τον σκοπό που αγνοείς

και ποτέ δεν θα μάθεις, πεθαμένος πως ζεις!

Άδειος, μέσα σε ρούχα μια ψυχή κουβαλάς.

Μ ένα κλάμα γεννιέσαι και μ αυτό ξεψυχάς.

Τι νομίζεις πως είναι η ζωή που φοράς;

Μήπως είναι η πείνα, ότι βρεις να το φας;

Αυτή η πίκρα που μένει πάντα, αν αγαπάς

ειν' το μόνο που αξίζει στο ταξίδι που πας!