Moυ επιτρεπεις να παραθεσω ενα δικο μου παιχνιδι σημερα? Μιας και ειναι της μοδας τα παιχνιδια εδω στα μπλογκια μας?
Μην ανησυχεις δεν θα σε κουρασω πολυ. Το μονο που θα κανω ειναι να σου ζητησω να περιγραψεις κατι.

Ετσι θυμαμαι ηταν η εξεταση του Interview οταν πηγαιναμε να παρουμε το Proficiency!
Nαι ναι ανοιγες την πορτα, εβλεπες απεναντι σου αυτην την Μπλιαχχχχχ εξεταστρια με το ρομβοειδες γυαλι αλα Γεωργια Βασιλειαδου και την τριχα καγκελο !
Αφου σου ελεγε λοιπον Χαλοου, ανοιγε μια κουρτινα με εναν πινακα απο φωτογραφικο κολαζ και σου ελεγε: Οριστε περιεγραψε τον. Και βεβαια δεν ηταν κανενα τοπιακι με βουναλακια και σπιτακια, το αντιθετο μαλιστα...
Θυμαμαι τον δικο μου πινακα σαν να ειναι τωρα εδω μπροστα μου! Ηταν ενα αγαλμα μοντερνας τεχνης, το οποιο ηταν παρατημενο μεσα σε ενα δασος με πολλα ρυακια, το ενα ρυακι μαλιστα ειχε αντιθετη πορεια απο τα αλλα!!! (αναθεμα τον πουστη που εφτιαξε αυτο το κολαζ, ακομα τον καταργιεμαι τον καργιολη που παραλιγο να χασω το διπλωμα εξ'αιτιας αυτης της παπαρομαλακιας που σκαρφιστηκε...)

Αντε τωρα εσυ να περιγραψεις τι ειναι αυτα που βλεπεις και αντε να εξηγησεις στην ανηψια της Θατσερ οτι καποιος μαλακας απλα φωτογραφησε το αγαλμα στο δασος για να τυραννιουνται καποια καλοπαιδα για να παρουν ενα πτυχιο..

Ας ειν'οια και anyway που λεμε στο χωριο μου! Ωραιες αναμνησεις ολα αυτα μιας και τελικα κουτσα στραβα το πηραμε το C στην εξεταση και σωσαμε την παρτιδα!

Παμε στο τωρα ομως! Θα το παιξω και εγω εγγονος της Θατσερ και θα σου βαλω το ιδιο διαγωνισμα (περιπου...).

Ο πινακας που βλεπεις πανω πανω ειναι του Σαλβατορε Νταλι απο τα 1930! Ασε μην ψαχνεις να τον αγορασεις, κοστιζει περιπου οσο ο ξανθομαλης στριγκατος Δαϋιδ Μπεκαμ!

Λοιπον, περιμενω εσενα τωρα να μου πεις τι βλεπεις στον πινακα! Οχι μην φοβασαι δεν δινεις εξετασεις, απλα:

Πες μου 6 " Ι "δεες που σου ερχονται στο κεφαλι σχετικα με αυτο που βλεπεις!

Υ.Γ: Εγω θα σου πω στο τελος τις δικες μου 6 Ιδεες....

Υ.Γ 2: Για να σε βοηθισω θα σου πω οτι υπαρχει και καποιος αντικατοπτρισμος σε καποιο σημειο του πινακα....

Υ.Γ 3: Πλακα δεν εχει??? :p :p

Σημερα απλα θελω να συμμετασχω στο ομορφο παιχνιδακι που με προσκαλεσε-προκαλεσε η Εμυ μας!!!

Χμμμμμμμμ!Λοιπον θες 5 προσωπικα στοιχεια,ε??Εγω με χαρα να στα δωκω αν ομως επεμβει η Προστασια Προσωπικων δεδομενων ,τι κανουμε??
Δεν πειραζει βρε,χεστηκαμε!!Την αγνοουμε και παμε να παιξουμε....

1)Λοιπον,ο ζωγραφικος πινακας αυτης της θεσπεσιας(???) υπαρξης που εχεις την τιμη να διαβαζεις τωρα τα γραφομενας της,αρχισε να παιρνει χρωμα σε καποια προαστιακη γειτονια του Σικαγο,εκει πεσαν οι πρωτες πινελιες τρελας που σε μεγαλο βαθμο οφειλονται σε καποιον αγαπημενο κοκκινιαρη παππου!

2)Η επιστροφη στην Ελλαδα μπορω να πω οτι ηταν συγκλονιστικη,οπως αλλωστε αρμοζει σε καποιον μελλοντικο σταρ!Στο αεροδρομιο με προυπαντισαν ο Νικος Μαστορακης με τον Τερενς Κουικ που αν θυμαμαι καλα τους γνωρισα απο την μακρια και ανεμελη χαιτη τους.Ηταν η εποχη τοτες που στην ελληνικη TV εκτος των αλλων μεσουρανουσε η Μαρια Αλιφερη με τα "Τετραγωνα των Αστερων" κι ο "Μπαρμπα Γιωργης"(Διονυσης Παπαγιαννοπουλος) στο Λουνα Παρκ,τα οποια αποτελεσαν μαζι με το ΓΚΑΛΑΚΤΙΚΑ(καθε κυριακη απογευμα 6-7!!!),το ΧΑΒΑΪ 5-0(ταραραμ,ταταταμ,κλπ..θεικη μουσικη!) και τους ΝΤΙΟΥΚΣ(πολυ μου αρεσε ο σεριφης Ροσκο..ολα τα λεφτα ηταν ο πουστης καλη του ωρα!!) την αρχη και το τελος της καθημερινης μας βραδινης σιεστας τοτες μετα το διαβασμα ...

Αρχιζω ομως να νιωθω μια ανατριχιλα και ριγος οταν μου ρχεται στο μυαλο ο ΣΠΟΡΤ ΜΠΙΛΛΙ που κυνηγουσε με μανια να συναψει σχεση με την ΜΑΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑ,η οποια ομως ειχε τσιμπηθει τρελλα με τον ΝΙΛΣ ΧΟΛΓΚΕΡΣΟΝ και ονειρευοταν την ωρα και τη στιγμη που θα πεταξουν παρεα με τη ΧΗΝΑ του Νιλς....Τους τα χαλασε ομως ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ του Σπαθαρη που σαν γνησιος Ελληναρας εσφαξε την χηνα του Νιλς και την σερβιρε στο δειπνο των αξιωματικων του ΣΤΑΡ ΤΡΕΚ !Ο Καπτεν Κερκ και ο Σποκ με ανυπερβλητη συγκινηση τρωγοντας την χηνα του Νιλς και πινοντας SINALCO COLA εβλεπαν καθε Κυριακη στην ΕΡΤ τον Φουντουκιδη και τον Διακογιαννη στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ να θαυμαζουν τις εξεσιες ενεργειες του Χατζηπαναγη και του Αναστοπουλου!!

3)Η αληθεια η μεγαλη ειναι οτι δεν γεννηθηκα Ολυμπιακος!Ηρακλης ημουν κι ας μην ημουν Σαλονικιος!Για αυτο φταιει αυτoς ο μεγας τρελος ο Βασια ο Χατζηπαναγος που με εκανε να αγαπησω το τοπι και ηταν η πρωτη αφισα στο δωματιο μου,πριν ακομα απο αυτην την αφισα του Μπλεϊκ και του Bruce Springsteen...
Τοτε ομως εκεινη την Κυριακη στις 8 Φλεβαρη του 81,καπου εκει διπλα στην φρεσκοβαμμενη με αιμα Θυρα 7,πηρα λιγο απο το αιμα των παιδιων και το κρατησα για παντα μεσα μου...Ετσι εγινα Γαυρος.....

4)Σπουδες,ε??Καλα,τωρα σωθηκες....Μουσικη στα ωδεια του Πειραϊκου Συνδεσμου και του Φιλλιπου Νακα,Προγραμματιστης στις σχολες Ξυνη και το κορυφαιο ολων...Μαγειρας στη σχολη της Ροδου!!(καμια σχεση με τα αλλα αυτο,αλλα θελει την ιδια φαντασια για να συνθεσεις στο πενταγραμμο ματι της κουζινας και του φουρνου!!χαχαχαχα)

5)Εκτος απο το Σικαγο και τον Πειραια,μεσα μου υπαρχει και το χωριο μου οι Πυλες Καρπαθου.Σ'εκεινο το λοφακι στην ακρη του πουθενα υπαρχει ο Αργοναυτης,σ'εκεινο το χωματινο γηπεδακι στον κηπο μου συπαρχουν το γιασεμι,οι λεμονιες,κ'οι βερικοκιες.Καπου εκει ζει ο Κυρ Μανωλης παρεα με την "Κυρα ΠΟΠΗ".....
(δες το λινκ του χωριου διπλα για να δεις ποσο ομορφα μυριζει το γιασεμι που σου φτιαξα.. )

Ουυυυυπςςς!!!Τελειωσαμε???Αυτο ηταν...???Κριμα μωρε γιατι ηθελα να πω και αλλα!Ομως μεγαλωσαμε και δεν πρεπει να κανουμε ζαβολιες οπως παλια που παιζαμε μπιλιες....

Προσκαλω στο παιχνιδακι μας τωρα τους κατωθι:

ΦΑΛΤΣΕ??

ΑΙΟΛΕ??

ΟΡΦΕΑ??

ΧΟΡΧΕ??

και ΚΙΝΕΖΑ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙΣ ΓΥΜΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

ΠΑΙΖΕΤΕ????

Υ.Γ:
Οχι φιλοι μου καλοι
δεν βλεπω Παρα Πεντε,
γιατι φανταρος πηγα γω
και βγηκα "Ι" 5..........

Αυτη τη στιγμη ο Παολο Κοελιο παιζει μπαλα παρεα με τον
Ροναλντινιο.Ο Εξιπερι νταμωνει με τον Σαμουελ Ετο σε μια νυχτερινη
πτηση πανω απο τη Βαρκελωνη,ενω οι προβολεις του Νουεβο Καμπο
φωτιζουν τον αεροδιαδρομο της εμπνευσης.....

Και μεσα απ'ολα αυτα??Aπλα γεννιουνται οι παρακατω γραμμες......

Οτι κι αν εχω να σου πω
απο καρδιας θα βγουνε,
κι οσοι δεν τα γουσταρουνε
αυτο το ποστ μη δουνε.

Τρεις η ωρα το πρωι
σε λιγο λεει θα παει,
μα οποιος μαζι μου ξενυχτα
ας νιωσει λιγο Χάι....

Αν ηρθε ομως το πρωι
και πινεις καφεδακι,
κατσε εδω παρεα μου
και χεσ'τη Μενεγακη.

Να μοιραστω θα το θελα
αυτες τις λιγες σκεψεις,
γιατι ολοι οι φιλοι με ρωτουν:
ποιες οι δικες σου βλεψεις???

Παιρνω ποτηρι γυαλινο
να πιω εις την υγεια σου,
για ολα τα προβληματα
που μενουνε κοντα σου.

Κι αν παλι δεν σε επεισα
για τις καλες προθεσεις,
ξεχασε πως διαβασες
του Γλου τις παραθεσεις....

Αχχ θελω τοσα να σου πω,
να γραψω ραψωδια,
ποιητικη με επιασε
αυτο που λεν αδεία.

Την νυχτα που επερασε
θελω να σχολιασω ,
μα κανω λιγο υπομονη
για να μην σε κουρασω.

Καποια ψυχη αυτο εδω
διαρροια το λεει,
οταν το μετρο χανεται
κι η παυση καταρρεει....

Βλεπετε φιλοι μου καλοι
υπνος δεν με πιανει,
και μεσ'απ'τα ποιηματα
θελω η ψυχη να γιανει..

Εδω και ωρα νυχτωσε
μα θελω λιγο ακομα,
τα ονειρα να μοιραστω
πριν πεσω απα στο στρωμα.

Σαν σε ξενυχτι Κυριακης
μοιαζει τουτο δω το βραδυ,
που περιμενεις το πρωι
να πλεξεις παραγαδι....

Τοσα πολλα γινηκανε
αυτες εδω τις μερες,
ηλιος και νυχτα ανταμωσαν
μαζι φορωντας βερες.

Ακρη καθολου εβγαλες??
καταλαβες τι ειπα??
Η στο τρελο μου το μυαλο??
διεγνωσες μια τρυπα???

Κι αν δεν καταλαβες καλα
τον παραπανω στιχο,
πες πως δεν γραφτηκε ποτε
σ'αυτον εδω το τοιχο...

Ειναι και αλλα ομορφα
που μου'ρχονται στην σκεψη,
τον Θρυλο μου πρωταθλητη
να πα' να δω στη στεψη,

Μην το γελατε φιλοι μου
ειμαι πολυ ρεμαλι,
σαν χανει η ομαδα μου
πεφτω σε μαυρο χαλι.

Χαχαχαχχαχααχχαχα
Το ξερω σε τρελαινω
αλλο φιναλε θες να δεις
και μ'αλλο σε κουφαινω.....

Δωσε ομως τοπο στην οργη
στειλε μου χαμογέλιο,
και κοιτα καπου στην αρχη
μιλω για τον Κοελιο......

Ξερω τωρα τι ζητας,
σε τρωει η απορια,
το γραμμα θητα προσπαθεις
να βρεις με αγωνια.

Μα ειναι τοσο ευκολο
να κανεις τετοια ριμα,
την εμπνευση ν'αφουγκραστεις
μες του γιαλου το κυμα.

Κι αν παλι δεν εννοησες
τι θε να πει η λεξη,
τα ματια σου τα κυβερνα
με νοημα η ........"Θ"ελξη...........

Πολλες καλημερες......Ξες μωρε....

Υ.Γ 1:
Αγναντεψε στην κορυφη
τι θε να πει η φώτο,
και την απαντηση σαν βρεις
εισαι "Θ"ηριο πρωτο....

Y.Γ 2:Να κερασω ενα ακομα "Θ"φηνακι "Θ"αλασσινο αερα???

Η μηπως προτιμας Νη"Θ"τη"Θ"ιμο Μου"Θ"κα???

Χαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχα!!!

Σημερα Σαββατο παμε λαϊκη....Αλλα για να σε παρω μαζι μου να ψωνισεις πρεπει να ξερεις καποιους βασικους κανονες.Δεν υπαρχει περιπτωση να σε κυκλοφορισω ετσι χωρις να ξερεις το ΑΝΤΡΙΚΟ ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ της λαϊκης μας.....

Οι παρακατω κανονες θεσπιστηκαν υστερα απο μελετη ετων του ΓΛΟΥΝΙΒΕΡΣΙΤΙ οff Road.. και συγκεκριμενα του τμηματος Κ.Δ.Α.Ο(κοιταξε,διαλεξε,αγορασε και ουστ..)

Λοιπον ο δωδεκαλογος του κολλεγιου ειναι ο εξης:

1)Αφου ξυπνησεις το Σαββατο κανεις τα ακολουθα πριν βγεις στην πασαρελα.
α)φορας αθλητικη ενδημασια για να εισαι ανετος.
β)πιανεις χαρτι και μολυβι και σημειωνεις τι θες για να μην γυρνας ασκοπα.
γ)Εχεις παρει τηλεφωνο την παντοπολησα σου για να σιγουρευτεις οτι σου εχει κρατησει το "Φως" και τον "Φιλαθλο".
δ)Φορας την αγαπημενη σου κολωνια για να αντιπαρελθεις τις μυρωδιες των παγκων...
ε)Αναγκαια και ικανη συνθηκη:Δεν βγαινεις απο τον σπιτι χωρις το μαυρο γιαλι...Πρεπει να ψαρωνεις τους παντες την ωρα της κρισης..
ζ)Εισαι πλεον ετοιμος για να κατεβεις στο stage και να δωσεις .....ρεστα....

2)Ξεκινας τις αγορες παντα απο τη Νοτια πλευρα,απο εκει που ξερεις οτι δεν εχει πολυ κοσμο,ωστε σιγα σιγα να μπεις στο κλιμα.

3)Σε καθε παγκο ζητας με ευγενεια μια σακκουλα και δεν αφηνεις τον παγκιτη να παρει το παιχνιδι πανω του αντι για σενα....Μην ξεχνας οτι εισαι ο ΡΙΜΠΟ της λαϊκης.

4)Διαλεγεις τα προιοντα σου με προσοχη....Ενιοτε περιεργαζεσαι και μυριζεις τα αγαθα(αν προκειται για τροφιμα),για να δει ο παγκιτης οτι εισαι εμπειρος ωστε να εχει απεναντι σου μια πιο κυριλε σταση....

5)ΠΟΤΕ δεν ρωτας την τιμη....απλα περιμενεις να σου πει ποσο κοστιζουν...

6)Ανοιγεις το πορτοφολι και πληρωνεις χωρις δευτερη κουβεντα.

7)ΔΕΝ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ,ακους τα παραπονα των γιαγιαδων σχετικα με την αυξηση της ντοματας και απλως χαμογελας εχοντας εμπλουτισει τις γνωσεις σου περι της οικονομικης καταστασης της αγορας.....

8)Ενας κυριος που θελει να λεγεται Κυριος,ΠΟΤΕ δεν παιρνει μαζι του καροτσι στην λαϊκη.Τα στιβαρα του μπρατσα ειναι αρκετα ικανα ωστε να αντεξουν καποια κιλα αγαθων..

9)Οταν δεις ΓΝΩΣΤΕΣ σου στον δρομο παντα μιλας για ασχετα θεματα με το αντικειμενο της λαϊκης.Για παραδειγμα σχολιαζετε τον καιρο η απλα δινεις συμβουλες και ιδεες σχετικα με την παρασκευη του μεσημεριανου γευματος...(ποτε δεν βγαζεις το γιαλικο...)

10)Οταν δεις ΓΝΩΣΤΟΥΣ σου παντα ξεκινας με την ατακα:"Ελα ρε μαλακα και εσυ εδω??"Συνεχιζετε την κουβεντα σας παντα με ανταλλαγη αποψεων σχετικα με τα αυριανα παιχνιδια στο πρωταθλημα και δινετε ραντεβου στο προπατζιδικο της γειτονιας στις 5:10 ωστε να σχεδιασετε τις πιθανοτητες σας πανω στο "Παμε στοιχημα..."(παντα βγαζεις το γιαλικο που φορας...)

11)Οταν τελειωσετε τα ψωνια σας κανετε μια σταση στο μινι μαρκετ της γειτονιας,ψωνιζετε τα τσιγαρα και τις εφημεριδες σας.Αφηνετε οοοοολα τα αγαθα σε μια γωνια που γραφει το ονομα σας και πηγαινετε να κανετε παρεα στον φιλο σας τον Δημητρη,παραγωγο απο την Κρητη η αλλιως ο γνωστος ΠΡΟΑΓΩΓΟΣ της ντοματας.Πινετε τις ρακες σας.Τον αρχιζετε στο δουλεμα σχετικα με τον αυριανο αγωνα ΠΑΟ-ΟΦΗ,μιας και ειναι βαζελος,τραγουδατε τις μαντιναδες του Βρετζου και του Σκορδαλου απο το κασετοφωνακι που εχει και μετα τον αποχαιρετατε....

12)Φτανετε σπιτι σας,αφηνετε τα πραγματα και κανετε ενα τσιγαρο στη βεραντα!Βασικη προυποθεση:Την ωρα που τακτοποιειτε τα προιντα εχετε βαλει στο μπρικι τον ελληνικο να βραζει....

Αυτος ειναι ο δωδεκαλογος σχετικα με το ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ της λαϊκης για τους Κυριους...

Το τμημα Κ.Δ.Α.Ο(κοιταξε,διαλεξε,αγορασε και ουστ) του ΓΛΟΥΝΙΒΕΡΣΙΤΙ off Road εχει φτιαξει και τον γνωστο της παση "θηρεο" με σημα τo Μπανανoστομα....

Συνθημα μας ειναι το ακολουθο....

Το "Ζ"αρζαβατιζειν εστι φιλοσοφειν.....

Τα σεβη μου

Σημερα ε????

Τι να πεις για σημερα Τσικνοπεμπτη.....που η χαρα και η λυπη ταξιδευουν στο ιδιο παπορι,που οι αναμνησεις συναντουν τον χορο και τα κοψιδια.......

Ε???Τι να πεις για Εκεινον τον Νικολα που τραγουδαει στο ουζερι του ουρανου για εκεινα τα 21 παιδια......

Νικολαααααααααααα????????????Κατι θελουν να σου πουν,ο Παναγιωτης,ο Κωσταντινος,ο Ηλιας,ο Γερασιμος,ο Γιαννης,ο Σπυρος, ο αλλος Γιαννης,ο Νικος,ο Γιανακκης,ο Στρατος,ο Βασιλης,ο Δημητρης.ο Μιχαλης,ο Σπυρος,η Ζωγραφω,ο Κωστας,ο Μιχαλης,ο Κωσταντινος,ο Αναστασης,ο Αντωνης και ο Χρηστος....

Νικολααααααααααα??????Τους ακους που τραγουδανε το ασμα σου??????

"Ε"δω εισαι Νικολαααα παντα..........παρεα με τα παιδια της θυρας "Ε"φτα!!!!!

Υ.Γ:Εκεινη τη Κυριακη μεσα στα τσιμεντα της θυρας 10 καποιοι βαφτιστηκαμε Γαυροι....και καποιοι κατι σκαλια πιο περα βαφτιστηκαν ΑΓΓΕΛΟΙ...............

Αυτο το τοπι το πετσινο γεννα πολλες φορες διαφορα αισθηματα χαρας και μισους....
Αυτο το τοπι το πετσινο γεννα ακομα κοντρες και συμφεροντα....
Αυτο το τοπι το πετσινο γεννα ομως και πονο,θλιψη καθως και μνημες.....

Το παρακατω αρθρο τετοια μερα σαν την σημερινη ολους εμας τους ποδοσφαιροφανς μας κανει να δακρυζουμε και να πλαθουμε στην φαντασια μας μυθους για καποιες εποχες που δεν ζησαμε.....

Το παρακατω αρθρο το γραψε καποιος Κυριος Τζεφρεϋ Γκριν,πρωην αρχισυντακτης των Times του Λονδινου και ειναι αφιερωμενο στο αεροπορικο δυστυχημα του Μοναχου τοτε  ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ στα 1958 που εμελλε να ειναι το τελος της ομαδας των μπεμπηδων του Μπασμπι...της Μαντσεστερ Γιουναϊτεντ.....

Η ζωή είναι τελικά ζήτημα τύχης… Αν τα ζάρια είχαν έρθει διαφορετικά, θα ήμουν και εγώ εκεί, ανάμεσα στα συντρίμμια, στο αεροδρόμιο του Μονάχου… Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν, σκέφτομαι μερικές φορές… Ξυπνάω μερικά βράδια και νομίζω πως όλα είναι ένας εφιάλτης… Ναι, θα ανοίξω την ατζέντα και θα πάρω ένα τηλέφωνο τον Τόμι Τέιλορ και θα του ζητήσω εκείνη τη συνέντευξη που μου είχε υποσχεθεί… Ή μάλλον όχι. Θα τηλεφωνήσω στον πιτσιρικά τον Ντάνκαν Εντουαρντς, που με τις απίστευτες επινοήσεις του δεν δείχνει για 20 χρόνων μέσα στο γήπεδο…

Μετά συνειδητοποιώ πάλι τη σκληρή πραγματικότητα. Εκείνη η καταραμένη νύχτα δεν ήταν όνειρο ούτε εφιάλτης. Ηταν απλώς μια αληθινή σκηνή αυτού του έργου στο οποίο παίζουμε όλοι χωρίς να ξέρουμε το σενάριο.
Η ζωή, επιμένω, είναι θέμα τύχης. Και το μυαλό μου ξαναγυρίζει, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα σ’ εκείνο το τριήμερο, που άρχισε για μένα με μια ζαριά της τύχης, που για μια στιγμή μού φαινόταν εξαιρετικά κακή… Είχα ορισθεί απ’ τους «Times» να ακολουθήσω την αποστολή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον εκτός έδρας αγώνα του Βελιγραδίου με τον Ερυθρό Αστέρα.

Ηδη την ίδια σεζόν, το 1957-58, είχα ακολουθήσει την ομάδα του Ματ Μπάσμπι τόσο στην Ιρλανδία για το 6-0 επί της Σάμροκ Ρόβερς όσο και στην Πράγα για τον τυπικό αγώνα με την Ντούκλα. Το 3-0 στο πρώτο ματς δεν είχε δώσει περιθώρια στους Τσέχους και η ήττα 1-0 απλώς είχε περιορίσει την κατανάλωση… σαμπάνιας στην επιστροφή. Οταν χτύπησε το τηλέφωνο, ετοίμαζα τη βαλίτσα. Ηταν ο αρχισυντάκτης μου… «Τζεφ, δεν θα πας Βελιγράδι, θα μας καλύψει εκεί ο Ντον Ντέιβις. Σε στέλνω στο Κάρντιφ για το ματς της Ουαλίας με το Ισραήλ. Δεν δέχομαι αντιρρήσεις...».

Ο ήχος του τηλεφώνου που έκλεινε μου έκοψε τα πόδια. Ο Ντον Ντέιβις δούλευε και στην εφημερίδα του Μάντσεστερ, την τοπική «Guardian»… «Τον τυχεράκια, θα πάει στο καλό ματς και εγώ θα τρέχω στην αγγαρεία… Ουαλία - Ισραήλ για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1958». Σπουδαία αποστολή, ξανασκέφτηκα… Τέλος πάντων… Γυρίζοντας σπίτι, αργά το βράδυ της 5ης Φεβρουαρίου, οδηγώντας, άνοιξα το ραδιόφωνο ψάχνοντας ειδήσεις… Ναι, η Γιουνάιτεντ τα είχε καταφέρει, 3-3 μέσα στο Βελιγράδι. Επόμενος σταθμός θα ήταν η Μαδρίτη, το Μιλάνο, ποιος ξέρει… Ωραία…
Η νύχτα αυτή, η κλασική βρετανική νύχτα, με το χαλάζι να πέφτει ασταμάτητα, έπαιρνε διαφορετική μορφή… Πιο συμπαθητική, πιο όμορφη… Πού να ήξερα τι θα ακολουθούσε.

Μπήκα σπίτι, έκανα ένα ζεστό μπάνιο, έφτιαξα τσάι, πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο, αλλά έγειραν τα βλέφαρα σύντομα… Οταν άκουσα το τηλέφωνο να χτυπάει, ήταν πέντε το πρωί. «Ποιος διάολος…», σκέφτηκα… Το σήκωσα και η φωνή του αρχισυντάκτη μου ήταν αγνώριστη. «Τζεφ, έλα αμέσως σε παρακαλώ… Το αεροπλάνο έπεσε, δεν ξέρουμε τίποτε άλλο»… Σοκ. Επεσε; Το ακουστικό μού είχε φύγει από τα χέρια. Την ώρα που έριχνα πάνω μου κάποια ρούχα, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε.

Ο ξάδελφός μου, ο Τζον Γκριν απ’ το BBC, άφησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης όταν σήκωσα το ακουστικό: «Τζέφρεϊ, ζεις, δόξα τω Θεώ».

Ο Τζον δεν ήξερε αν είχα πάει τελικά στο Βελιγράδι και μου αποκάλυψε πως τηλεφώνησε απλώς από κεκτημένη ταχύτητα, χωρίς να πολυπιστεύει πως δεν είχα ακολουθήσει την αποστολή. Τον ρώτησα αν ήξερε τι συνέβη, αλλά και το BBC είχε ελάχιστες πληροφορίες. «Το αεροπλάνο, κάνοντας ανεφοδιασμό στο Μόναχο, συνετρίβη στην απογείωση… Δεν ξέρουμε τίποτε άλλο».

Οδηγώντας προς τα γραφεία των «Times», η πρώτη μου σκέψη ήταν αν ζούσε ο άνθρωπος που πήγε αντί για μένα…

Μπαίνοντας στο γραφείο, αυτή ήταν και η πρώτη ερώτηση: «Ο Ντον ζει;»… Ολοι κούνησαν το κεφάλι και δεν θυμάμαι ποιος τόνισε: «Μάλλον δεν επέζησε κανείς»… Θεέ μου, δεν είναι δυνατόν!.. Η τηλεόραση του BBC είχε βγάλει έκτακτο δελτίο. Χωρίς όμως να μας πει τίποτα καινούργιο. Το ραδιόφωνο μετέδιδε κάθε δέκα λεπτά την είδηση, χωρίς να ξέρει και αυτό κάτι συγκεκριμένο.

Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, φαίνεται τραγελαφικό να περνάνε οκτώ ώρες μέχρι να αποσαφηνιστεί τι έγινε, ποιοι ζουν, ποιοι πέθαναν, γιατί… Κυρίως γιατί… Τότε όμως τα μέσα ήταν ακόμη σχεδόν πρωτόγονα.

Πήρα τηλέφωνο τον Γουόλτερ Γουιντερμπότομ, τον μάνατζερ τότε της εθνικής Αγγλίας. Κι αυτός είχε τις ίδιες απορίες… Και το πρώτο όνομα που ρώτησε αν ζει ήταν το αγαπημένο του παιδί, ο Ντάνκαν Εντουαρντς. Σε ηλικία 17 ετών τον είχε κάνει διεθνή και στα τρία χρόνια που είχαν περάσει, γύρω από αυτόν και τους Μπερν, Τέιλορ και Πεγκ είχε χτίσει την εθνική που θα πήγαινε το καλοκαίρι στη Σουηδία για το Παγκόσμιο Κύπελλο… Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε πως και οι τέσσερις είχαν χάσει κάτι παραπάνω από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Την ίδια τους τη ζωή…

Κατά τις έξι το απόγευμα, η ομίχλη είχε σκεπάσει την Αγγλία και δεν πρέπει να υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος στο νησί που να μην είχε πληροφορηθεί τη σκληρή είδηση. Εχοντας ξεκινήσει από το Λονδίνο κατά τις δύο, χρειάστηκα περίπου τέσσερις ώρες, λόγω του καιρού, για να φτάσω στο Μάντσεστερ… Ο πρώτος που είδα στην είσοδο του «Ολντ Τράφορντ» ήταν ο βοηθός του Μπάσμπι, ο Τζιμ Μέρφι, που, επειδή ήταν και μάνατζερ της εθνικής Ουαλίας, είχε, όπως και εγώ, γλιτώσει το ταξίδι στο Βελιγράδι για εκείνο το ματς με το Ισραήλ.

«Τζέφρεϊ, δεν μπορεί να έχει συμβεί» ήταν τα λόγια του και έπεσε στην αγκαλιά μου. Τα μάτια του ήταν κόκκινα από το κλάμα, ενώ είχε πιει πολύ. Προχώρησα προς τη γραμματεία… Οι δύο κοπέλες, η Τζιν και η Λόρα, που πάντα με το χαμόγελο εξυπηρετούσαν τους ανθρώπους του Τύπου, ήταν εκεί, αλλά αυτή τη φορά ήταν αγνώριστες. Τα πρόσωπά τους ήταν κάτασπρα, ψεύτικα, σαν μάσκες…

Η Τζιν με κοίταξε και, σαν να περίμενε από εμένα ένα θαύμα, ρώτησε αν ζούσε ο Λίαμ Γουέλαμ, ή αλλιώς ο Μπιλ, όπως τον λέγαμε όλοι… Η σχέση τους ήταν κοινό μυστικό σε όλους μας και περιμέναμε κάποια μέρα να ανακοινώσουν τον αρραβώνα τους… Δεν ήξερα τι να τους πω. Προτίμησα ένα ψέμα. Τι σημασία είχε; «Τζιν, μάλλον κάποιοι έχουν ζήσει… Ας περιμένουμε και ας προσευχηθούμε».

Κατά τις εννιά οι πληροφορίες ήταν πλέον συγκεκριμένες… Καθίσαμε όλοι στην αίθουσα Τύπου, ενώ η τηλεόραση μετέδιδε απ’ το Μόναχο τις πληροφορίες…

Το αεροπλάνο στην τρίτη του προσπάθεια είχε λυγίσει από τον συσσωρευμένο πάγο στα φτερά… Δεν πήρε ύψος και χτύπησε σ’ ένα σπίτι στην άκρη του αεροδιάδρομου, στη συνέχεια συνετρίβη και πήρε φωτιά. Οι νεκροί ήταν πολλοί. Ανάμεσά τους ο Τέιλορ, ο Πεγκ, ο Μπερν, ο «Μπιλ» Γουέλαν, ο Μπεντ, ο Κόλμαν, ο Τζόουνς… Σχεδόν όλη η βασική ενδεκάδα. Ακόμα, εννιά δημοσιογράφοι, ανάμεσά τους ο άνθρωπος που με είχε αντικαταστήσει, ο Ντον Ντέιβις, αλλά και άλλος ένας φίλος, ο Φρανκ Σουίφτ, παλιός γκολκίπερ της

Μάντσεστερ Σίτι, που δούλευε για τη «News of the world».
Επίσης νεκροί ήταν άλλοι επτά άνθρωποι, ενώ το παιδί-θαύμα, ο Ντάνκαν Εντουαρτς, ήταν σε κώμα… Δύο εβδομάδες μετά θα πέθαινε κι αυτός.

Υπήρχαν και επιζώντες, όπως ο μάνατζερ Μπάσμπι, ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Μπίλι Φουλκς, ο Χάρι Γκρεγκ, ο Ντένις Βάιολετ, ο Ρέι Γουντ…

Σε κρίσιμη κατάσταση όλοι, αλλά ζωντανοί, και τελικά ευτυχώς επέζησαν.
Η πιο μαύρη μέρα στην ιστορία του βρετανικού αθλητισμού ήταν γεγονός. Ακόμη και σήμερα, που έχουν μεσολαβήσει τραγωδίες όπως του «Χίλσμπορο» με 96 νεκρούς, του «Χέιζελ», του «Μπράντφορντ», του «Μπέρντεν Παρκ» και του «Αϊμπροξ Παρκ», με πιο πολλά θύματα απ’ το δυστύχημα του Μονάχου, αυτή η νύχτα της 6ης Φεβρουαρίου του ’58 μένει ως η πιο εφιαλτική.

Είναι η αδικία της ζωής, αλλά το αεροπλάνο εκεί μετέφερε «επωνύμους», ολόκληρη ομάδα, ενώ τα άλλα γεγονότα είχαν θύματα «ανώνυμα»… Σκληρή που είναι η ζωή! Φεύγοντας εκείνο το βράδυ από το «Ολντ Τράφορντ» για το ξενοδοχείο μου, πρόσεξα πως δεν υπήρχε ψυχή στον δρόμο… Κανείς…
Ολοι είχαν κλειστεί στα σπίτια με τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις ανοιχτά, περιμένοντας κάποια πληροφορία, με την ελπίδα πως κάποιος θα ενημέρωνε ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο… Σαν να ήθελαν τα σπίτια να ξορκίσουν το φάντασμα που πλανιόταν πάνω απ’ την πόλη εκείνο το βράδυ, οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν ερμητικά κλειστά…

Εφτασα στο ξενοδοχείο, μπήκα στο δωμάτιο, γέμισα την μπανιέρα… Πήγα να ανάψω τσιγάρο… Και τότε μου έπεσε από τα χέρια το πακέτο… Στην πίσω πλευρά είχε μια φωτογραφία του Τόμι Τέιλορ… Ηταν η εποχή που τα τσιγάρα και οι μπίρες είχαν αρχίσει να… λατρεύουν το ποδόσφαιρο. Ξάπλωσα και προσπάθησα να κοιμηθώ. Ηταν αδύνατον. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως έκλαψα. Εκλαψα πολύ…

Είχα χάσει τους καλύτερούς μου φίλους, ένα κομμάτι απ’ τη ζωή μου… Κι όμως, ήμουν τυχερός. Γιατί είχα γλιτώσει από μια ζαριά της μοίρας την ίδια μου τη ζωή…

Τζεφρεϋ Γκριν

Υ.Γ:.."Δ"εν θελω να πω τιποτε αλλο.......