(Συνέχεια από το προηγούμενο...)

-) Έτσι λοιπόν ε?? Σ' αρέσει ν' ακούς τη σκάλα και χωρίς τα λόγια της???

-) Ναι ναι! Μου αρέσει πολύ..Μπορώ να σου πω πως αυτό το stairway to heaven έχει να μου δώσει πολλά περισσότερα από το κανονικό. Όχι βέβαια ότι υποτιμώ την φωνή του Plant, αλλά ρε γαμώτο τα συναισθήματα της σκέτης μελωδίας δεν έχουν όρια. Να στο πω και αλλιώς: Νιώθω πως ο στίχος πολλές φορές σε εγκλωβίζει μέσα στα λεγόμενα του και δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να βρίσκεται πέρα από αυτά που έγραψε ο στιχουργός...

-) Ναι ε?? Και μωρέ Γιώργο, να σε ρωτήσω κάτι...Όλοι αυτοί που γράφουνε και κανά στιχάκι που και που, τι θα απογίνουνε?? (D:γελάει...) Αυτοί δεν έχουν τη δύναμη να σε απεγκλωβίσουν και να σε ταξιδέψουν μέσα από τις λέξεις τους παρέα με τη μουσική??

-) Φυσικά και την έχουν, αλίμονο, δεν απαξιώνω αυτούς που γράφουνε στιχάκια...Όπως επίσης πρέπει να παραδεχτώ πως υπάρχουν ποιήματα που εμπνέουν την δική τους μουσικότητα και αν τους βάλεις μουσική ίσως να χαθεί η αύρα των λέξεων και των νοημάτων που βγαίνουν μέσα από τα ποιήματα αυτά...Όμως ρε συ η σκέτη μουσική για μένα είναι άλλο πράμα...

-) Παιδάκι?? Κάπου συμφωνούμε και κάπου διαφωνούμε. Δεν μπορεί όμως! Κάπου στο φινάλε θα συναντηθούμε. Όπως το λέει κι ο Μηλιώκας άλλωστε...Δεν μπορεί, δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούμε...(Γέλιοοοο)!!
Πάντως άνοιξες μεγάλο θέμα και θα είναι μεγάλη μου χαρά να το κουβεντιάσουμε όταν θα ξαναβρεθούμε!!

-) Χαχαχαχαχαχα!! Συμφωνώ σε όλα! Είδες λοιπόν που κάπου συναντηθήκαμε και συμφωνήσαμε?? Πριν ακόμα ξαναειδωθούμε??? Χαχαχαχαχαχα....


(Μετά από μια βδομάδα στο αγαπημένο της καφέ στο Πασαλιμάνι..)

-) Γιώργο κάθισα και σκέφτηκα αυτά που κουβεντιάζαμε μέσω μέιλ..Και όπως σου είπα έχω κάποιες διαφωνίες. Την εξής μία...

-) Παρακαλώ πολύ!! Είμαι όλος αυτιά να την ακούσω και να την καταγράψω...Μπορώ??

-) Φυσικά και μπορείς.

-) Πάμε λοιπόν!

-) Αυτό που θέλω να πω είναι το εξής. Ακόμα και στην μουσική που νομίζεις πως δεν έχει στίχο στην ουσία υπάρχει...Δεν μπορείς να βγάλεις τον στίχο από μια μουσική...

-) Ε?? Εξήγησε το μου γιατί δεν σε πιάνω επακριβώς...

-) Μα είναι πολύ απλό..Είτε ακούς κάποιες νότες πάνω στις οποίες κάποιος έγραψε λογάκια, είτε ακούς μόνο τις νότες στην ουσία η ψυχή σου ταξιδεύει το ίδιο..Άρα??

-) Άρα???

-) Άρα οι λεξούλες που έφτιαξε κάποιος είναι η δικιά σου γέφυρα για να κάνεις παρέα στα όνειρα αυτού που τις έγραψε...Κοινώς, γράφεις και εσύ λογάκια σε κάποιο κουτάκι μέσα σου.
Από την άλλη οι σκέτες νότες σε βοηθούν να φτιάξεις και πάλι μια γέφυρα..Φτιάχνεις όμως εσύ τους στίχους κι ας μην έχεις γράψει ποτέ σου τέτοιους!
Είτε έτσι, είτε αλλιώς ο μηχανισμός είναι ο ίδιος!

-) Μου φαίνεται πως έχεις ένα μεγάλο δίκιο...

-) Ξέρεις κάτι ακόμα βρε Γιώργο?? Κάποιος που γράφει κάτι...το οτιδήποτε είτε ποιήμα ή στιχάκια, δεν τα γράφει μόνο για τον εαυτό του! Θέλει να τα μοιραστεί..Θέλει να γίνει η γέφυρα για να ταξιδέψουν όμορφα κάποιοι άλλοι. Η επιτυχία της μουσικής λοιπόν πάνω στις λεξούλες είναι μεγάλη αν καταφέρουν οι νότες να γίνουν ένα με το στίχο...

-) Και πάλι σου δίνω χίλια δίκια και αρχίζω να σε καταλαβαίνω.
Εγώ όμως βρε Πηγή μου ένιωσα τελείως διαφορετικά ακούγοντας το instrumental Stairway to heaven! Οι πενιές του Jimmy στην κιθάρα μου αποκάλυψαν ένα άλλο άσμα που δεν το είχα καταλάβει στην αυθεντική του μορφή. Και πάνω σε αυτό που είπες, πιστεύω ότι τα λογάκια του τραγουδιού είχαν δέσει πολύ με την μουσική. Γιατί όμως εγώ να ανακαλύψω ένα άλλο άσμα??

-) Γιατί πολύ απλά Γιώργο οι μουσικές και τα τραγούδια απευθύνονται στην ψυχή. Το ίδιο τραγούδι το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά κάθε φορά που το ακούς, ανάλογα με το πως νιώθει η ψυχούλα σου. Πόσο μάλλον ένα τραγούδι που διασκευάστηκε χωρίς τα λόγια του.. Βέβαια αυτό το δεύτερο είναι απίστευτα δύσκολο να πετύχει. Όταν όμως έχεις να κάνεις με μουσικούς της κλάσης του Jimmy Page τότε τα πράματα αρχίζουν να αποκτούν ένα άλλο νόημα, πιο βαθύ...

-) Χαίρομαι που αρχίζεις και εσύ να με καταλαβαίνεις...


Οι δύο παραπάνω διάλογοι έλαβαν χώρα τον Μάη το 2006. Ο πρώτος ήταν μια σφοδρή ανταλλαγή emails και ο δεύτερος μια από τις πάμπολλες κουβεντούλες μας στο Πασαλιμάνι και την Ζέα.
Εκείνη πάντα με τον ανάμικτο χυμό της και εγώ με τον φρέντο. Στη συνέχεια.....μια ατελείωτη βόλτα στα βράχια της Πειραϊκής....

Ξέρετε κάτι??
Δεν θέλω να συνεχίσω να γράφω γιατί θα ξεφύγω....Θα ξεφύγω πολύ και δεν θα μιλάνε τα λόγια αλλά μόνο οι αναμνήσεις....και δεν είναι και λίγες!!

Δώστε μου μόνο την ευκαιρία να παραθέσω κάτι δικό της....Μαζί με την αφιέρωση της...
Σε κάποιο βιβλίο της είχε γράψει....." Την Απορία της"....

Πως θα μπορούσα να κάνω σωστά
κάτι που μόνο οι άλλοι γνωρίζουν
σε τι χρησιμεύει και το πετυχαίνουν
Γιατί να κουραστώ για κάτι
που δεκάρα τσακιστή δεν δίνω
Αν είναι να με νταντεύουν
ας με νταντεύουν
Φτάνει να μη με παιδεύουν.

(Από την "πτήση στο φως ενός κεριού" που εκδώθηκε το 1996)

Ρε συ??? Έτσι θα σε αφήσω?? Χωρίς απάντηση?? Χαχαχα! Γελάστηκες!

Σαν σήμερα γεννήθηκες
Πηγή μου αγαπημένη,
γι' αυτό σου στέλνω αγκαλιά
απ' τη ψυχή πλεγμένη...

Θα 'τανε δύσκολο πολύ
εγώ να μην τιμήσω,
στην φίλη που αγάπησα
δυο λόγια θε να αφήσω..

Βουνά περάσαμε μαζί,
χίλια πολλά λαγκάδια,
στη σκέψη φέρνω τα παλιά
και των ματιών τα χάδια.


Ρε Αστέρι??? Πάμε να ξανακούσουμε Kith Jarrett???

Σουυυυυυυυυυυυυυυυτ...Θες να βγάλουμε τον σκασμό παρέα και να ακούσουμε το άσμα??!!!!

Και μην με ρωτάς ΓΙΑΤΙ διάλεξα να βάλω αυτό σήμερα. Δεν ήθελα να γράψω πολλά πολλά....

Τι λες?? Ακούμε??

Απλά μου αρέσει να φέρνω την μουσική κοντά μου όταν αυτή βρίσκεται αλλού.....

Πολύ κουφά στα λέω σήμερα ε?? Άκρη δεν βγάζεις.....Υπομονή μέχρι τo επόμενo γραφτό μου. Θα καταλάβεις...είμαι σίγουρος!

Y. Γ 1: Αυτό που άκουσες παραπάνω ήταν από ένα Live...

Ήταν 22 Οκτώβρη 1988....Ήταν στη Νέα Υόρκη...
Ήταν το Live του Jimmy...Toυ Jimmy Page...

Όχι όχι δεν ήμουν εκεί, μακάρι να ήμουν αν και νεανίας που μόλις ξεπόρτιζε από το αυγό!!....
Έτσι λοιπόν έκλεισε εκείνο του το Live...Με μουσικές...χωρίς λόγια...
( Kαλά θα κάνεις να υπομονέψεις και να τ' ακούσεις το ασματάκι μέχρι το φινάλε του κι ας είναι εννιά λεπτά...εκεί στο τέλος είναι όλη μα όλη η ουσία...θυμήσου με...κάτι ξέρω κι εγώ ο φτωχός που το έφτιαξα αυτό το βιδεάκι...)

Υ. Γ 2: Aλήθεια...Την ακούς αυτή τη σκάλα?? Δεν είναι το ίδιο όμορφη έτσι και χωρίς λόγια??

Λοιπόν ρε?? Την ακούς τη σκάλα??

Το be continued....

Τα άνοστα τα λόγια μου
εδώ δεν έχουν θέση,
αφού τον φίλο σκέφτομαι
που πήρε δρόμο πέρσι...

(Υ.Γ: Γουααααααααου!!! Άκου να δεις!!!! Ωραία φράση!! Άκου για να δεις....και βλέπε τι ακούς....Ψψψψψψ....κολλάει πολύ εδώ αυτή η ατάκα.....)

Τι σου είναι τελικά οι μεγάλες μουσικές αγάπες, ε?? Δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς μπροστά τους. Απλά το μόνο που σκέφτεσαι είναι να βγάλεις τον σκάσμο κάνοντας ένα ξεγυρισμένο τουμπεκί ψιλοκομμένο και να απολαύσεις τους ήχους που έρχονται σιγά σιγά στα αυτιά σου σαν χείμαρρος.....

Τι πιο όμορφο από το να μιλάς για τη νέα δουλεία ενός από τα λιγοστά σου ΕΙΔΩΛΑ????

Ναι ναι! Παρότι ο μαντράχαλος που γράφει τώρα έχει καταφέρει επί 34 συναπτά έτη να επιβαρύνει τον πλανήτη γη με την παρουσία του, παρόλα αυτά εξακολουθεί να ζει εδώ έχοντας είδωλα που τα αγαπάει και τα λατρεύει.....

Σήμερα θα είμαι πολύ διαφορετικός...και ιδιαίτερα συνοπτικός για τα δεδομένα μου...

Χμμμμ....Μάλλον πριν το κάνω θα σου πω δυο λόγια για αυτόν τον τύπο που εξακολουθεί να ζει μέσα στα πιο βαθιά μουσικά μου όνειρα! Μην περιμένεις βέβαια να γενώ περιγραφικός- γραφικός αναλυτής-βιογράφος. Όπως επίσης μην περιμένεις να πάρω τον ρόλο του δισκοκριτικού και να αρχίσω να σου πετάω διανθισμένες παπαριές....Όχι!!! Μακριά από μένα το ποτήριον τούτο...Αυτά τα κόλπα τα αφήνω για τους φαρισαίους της μουσικής....

Την ώρα αυτή που σου γράφω τώρα ακούω τη νέα του δουλειά που ακόμα δεν έχει βγει στα ράφια των δισκάδικων...Μπορώ να πω καλύτερα ότι είμαι αλλού για αλλού...Ταξιδεύωωωωωωωω.....

Όπως ίσως να κατάλαβες σου μιλάω για τον Μιχαλιό τον Παλιόκηπο ή αλλιώς στην καθομιλουμένη, τον Mike Oldfield....Ναι ναιιιιι!!! Ο Μιχαλιός ΜΟΥ έβγαλε νέα δουλειά που θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 17 του Μάρτη!!!!

Έχω πεί κάποτε για τον Mike ότι σε 500 χρόνια θα θεωρείται από τους μελλοντικούς ο Μπετόβεν της μουσικής του σήμερα. Δεν ξέρω, ίσως να είπα μαλακία. Αν όμως βρεθούν κάποιοι σε 500 χρόνια να διαβάσουν αυτές τις γραμμές μπορεί και να συμφωνήσουν μαζί μου! Όπου κι αν είμαι θα το χαρώ πολύ αυτό.... (Τς τς τς τς! Αυτή η μετριοφροσύνη που έχω με σκοτώνει ώρες ώρες...Χαχαχαχαχαχα )


Υπάρχει όντως μια ιδιαίτερη συγκίνηση όταν μιλάω για αυτόν τον τύπο! Χμμμ....Τι σου είπα πιο πριν?? Ότι θα σου πω για τον Mike?? Μπα!! Άστο...Είχα γράψει κάτιτις για αυτόν εδώ μέσα στις 6 Φλεβάρη του 2006. Εκεί θα βρεις τα πάντα για τον Μιχαλάκη!! Είναι το ένα και μοναδικό άρθρο που 'χω δώσει στο σάιτ. Ορκίστηκα από τότες ότι δεν θα ξαναστείλω τίποτα προς δημοσίευση για καθαρά δικούς μου λόγους!

Anyway, προσπερνώ τα παλιά και γυρνώ στο τώρα......
Θα αφήσω τον ίδιο το Μιχαλάκη να σου πει για τη νέα του δουλειά....Ορίστε:

Νομίζω πως δεν έχω να πω κάτι παραπάνω....Νιώθω πολύ μικρός και θα είμαι ανόητος αν συνεχίσω να γράφω σε αυτό το ποστ.....

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σε αφήσω να απολαύσεις κάτι από το Music Of The Spheres......

Καλό ΜΑΣ Ταξίδι.......

-) Ρε μαλάκα?? Τώρα που τελείωσε το πρώτο ημίχρονο έλα να κάτσεις στην πολυθρόνα και να πάω εγώ στον καναπέ. Να αλλάξει το γούρι...

-) Βρε ηλίθιε!! 2-0 χάνουμε....Άσε με στην ησυχία μου....(απάντησε ο αδερφός μου...)

-) Όχι!! Τα γούρια είναι γούρια....Θα κάνουμε αυτό που κάνουμε πάντα..

-) Καλάααα! Το κρίμα στο λαιμό σου( είπε ο bro)....Άντε εβίβα!!

Και τα τσίπουρα ρέουν άφθονα.......

O παραπάνω διάλογος έλαβε χώρα στις 10:30 το βράδυ στο ημίχρονο του ματς..
Το τρίτο καραφάκι είχε μόλις ανοίξει....Ο αγώνας έχει ήδη κριθεί από το πρώτο ημίχρονο....So what??

Ένα παλιό καλό ρητό λέει το εξής:
" Αν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι...τουλάχιστον απόλαυσε το σε όλο του το μεγαλείο..."

Και ΝΑΙ! Όντως η Τσέλσι ήταν κάτι κλάσεις ανώτερη από εμάς τους κόκκινους...So What??

Τελικά πήραμε από τα ΤΡΙΑ το μακρύτερο......Ναι ναι!! Χάσαμε!!!! Μας πήραν τα σόβρακα οι αγγλίδες αδερφές της Τσέλσι....Δεν είχαμε που να κρυφτούμε εμείς οι ευρωμάγκες ....

Τα κόκκινα παλικάρια υποκείψανε στην ανωτερότητα αυτών που έχουν μάθει να παίζουν ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΑΚΙ πάνω στο πράσινο γκαζόν....

Έχουμε πολλά ψωμιά ακόμα ρε γαμώτο μέχρι να μπορέσουμε να χτυπήσουμε με τους Πύργους μας τις βασίλισσες του κάθε Αμπράμοβιτς....ώστε να φάμε στο τέλος τον βασιλειά....

Και στην τελική??? Γαμώ τη πουτάνα μου...So what???

Δεν με νοιάζει τίποτα......Και ξες γιατί??

Σήμερα μπορεί να ξημερώνει μια δύσκολη μέρα για μας τους ονειροπόλους ΓΑΥΡΟΥΣ ΛΙΜΑΝΙΣΙΟΥΣ....αλλά από την άλλη ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΠΕΡΕΩΤΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΟΥΣΑ ΜΑΣ....

Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με ’χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω

Ναι μωρέ!!! Σαν σήμερα Πέμπτη του 94 η ΜΕΛΙΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΑΣ την έκανε για την ΤΡΟΥΜΠΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ..........

SO WHAT????? Πάντα εδώ είναι.....Όπως και η μεγάλη μου αγάπη....Ο ΘΡΥΛΟΣ......Τους αγναντεύω και τους δυο από την καρέκλα μου εδώ....στα βράχια της Πειραϊκής.......

And far away in some recess
The Lord and the Devil are now playing chess,
The Devil still cheats and wins more souls,
And as for the Lord, well, he's just doing his best...


Στο τερέν των ανηλίκων

Είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχει εφεύρει το ανθρώπινο μυαλό! Δεν μπορώ να ξεχάσω τις ατελείωτες ώρες που πέρναγα σε κάποια θρανία κοιτόντας αυτά τα άσπρα και μαύρα τετραγωνάκια. Βλέπεις, κάπου αλλού, σε κάποια άλλα σχολειά δεν αστιεύονται με τα παιδιά. Εδώ και πολλά πολλά χρονάκια έχουν λανσάρει αυτό το παιχνιδομάθημα μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας τους....Μάλλον κάτι παραπάνω θα ήξεραν αυτοί οι "φονιάδες των λαών"........Χαχαχαχαχα!

Φυσικά μιλάω για το σκάκι!

Η πλάκα είναι ότι όταν σου μάθαινουν να παίζεις αυτό το παιχνίδι το κάνουν με έναν κουφό τρόπο. Δηλαδή δεν σου μαθαίνουν τις απλες κινήσεις, μετά ένα δυο συστηματάκια και στη συνέχεια βουρ στο ψητό με έναν αντίπαλο συμμαθητη σου...Όχι όχι κάνουν άλλα κόλπα. Και εξηγούμαι: Για περίπου κανά πεντάμηνο σε βάζουν να παίζεις με τον εαυτό σου....Ωωωωω Ναι! Σε μαθαίνουν πρώτα απ' όλα να κάνεις τις σωστές κινήσεις ώστε να μπορείς να νικήσεις τον εαυτό σου.....
Μετάααααααα σε βάζουν να παίξεις σκάκι με άλλον συμμαθητή σου...

Δεν έχει πλάκα αυτό?? Να μαθαίνεις από παιδί πρώτα να έχεις αντίπαλο τον ίδιο σου τον εαυτό και μετά ένα άλλο παιδάκι που κι αυτό πρώτα έμαθε να παίζει εναντίον του εαυτού του??


Στο τερέν των ενηλίκων

Το πεδίο παραμένει πάντα το ίδιο. Το ίδιο ασπρόμαυρο. Τα πιόνια? Είναι τα ίδια άραγε?? Εδώ σε θέλω ζόκλα μου......
Είναι η ώρα που μου αποκαλύπτεται όλη η κοσμοθεωρία αυτού του παιχνιδιού....

Να το πάρουμε το θέμα σιγά σιγά?? Δες το τερέν από ψηλά....Μόνο και μόνο παρατήρα το στήσιμο των στρατοπέδων.Θυμίζει πεδίο μάχης αντίπαλων στρατών του μεσαίωνα...Μπροστάρηδες παραμένουν ανέκαθεν οι αναλώσιμοι φαντάροι που μόνο ντου μπορούν να κάνουν. Το πισωγύρισμα απαγορεύεται!
Τα "βαριά χαρτιά" όμως πάντα παίζουν μπάλα από πίσω... Σιγά μην κάναν και αλλιώς!!

Μου αρέσει πολύ όπως ξερεις να κάνω συγκρίσεις και παρομοιώσεις έτσι δεν θα αφήσω τον πειρασμό να πάει χαμμένος σε αυτές εδώ τις σκέψεις μου...

Από που θες να το πιάσουμε το θέμα?? Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα δεις να παίζεται από κάτω και μια πατρίδα σκάκι.... Ο βασιλιάς και η βασίλισσα πάντα στο κέντρο, είτε το παιχνιδιού, είτε της δημοσιότητας. Οι αξιωματικοί και τα αλογάκια πάντα είναι οι κάθε λογής προστάτες. Είναι αυτοί που θα μείνουν μαζί με τα αφεντικά τους σχεδόν μέχρι το φινάλε του εκάστοτε αγώνα!

Όμως δεν μπορώ να μην σταθώ στο αγαπημένο μου πιόνι. Τον ΠΥΡΓΟ!
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί ξεκινάει τον αγώνα του πάντα από την άκρη?? Μου θυμίζει την υπέροχη ιστορία του Διγενή Ακρίτα... Επίσης με εξιτάρει αφάνταστα ο τρόπος που κινείται....Για σκέψου το!

Ζει και αναπνέει μέσα σε μια ατελείωτη ευθεία..Ένα απέραντο σταυρόλεξο είναι η συμμετοχή του στο παιχνίδι μιας και το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να παίζει μπάλα κάθετα και οριζόντια...Πρόσεξε και το άλλο: Μπορεί να κατατροπώσει τους αντιπάλους του ΜΟΝΟ στην ευθεία, αλλά στον αντίποδα μπορεί να χτυπηθεί από παντού και να αποδημήσει εις την κατοχή του εκάστοτε αντιπάλου του με πολλούς τρόπους...

Να λοιπόν γιατί γουστάρω τρελά τον πύργο!! Χτυπάει στην ευθεία, και τον χτυπάνε από παντού(σου θυμίζει κάτι αυτό?? Υπομονή θα σου πω στο τέλος, στο υστερόγραφο) . Μπορεί να γλιτώσει όμως γιατί έχει τη δυνατότητα να κάνει μεγάλαααα βήματα και να ξεφεύγει....


Στο τερέν της ιδεολογίας

Ορίστε επιγραμματικά τι κατέβασε η γκλάβα μου:

1) Κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το πιο "συντηρητικό" παιχνίδι μιας και οι κανόνες του παραμένουν ίδιοι εδώ και 500 χρόνια. Όμως οι τακτικές του έχουν "προοδεύσει" πολύ από τότε που ανακαλύφθηκε....

2) Ξεκίνησε να παίζεται από τους λίγους και τους ευγενείς μέσα στα παλάτια. Η δυναμική του game αυτού όμως κατάφερε να κερδίσει όλες τις τάξεις....

3) Αλήθεια, να σε ρωτήσω κάτι?? Θα ήταν πολύ άτοπο να πω ότι θεωρώ το σκάκι την "απόλυτη δημοκρατία"?? Να στο αναλύσω??

3α) Όλα τα πιόνια μπορούν έχουν τι ίδιο δικαίωμα στη νίκη και στην ήττα, ανεξαρτήτως αξιώματος.

3β) Υπάρχουν ρόλοι και συστήματα που έχουν κατανεμηθεί με σοφία ώστε να επέλθει η νίκη μέσα από μια διαδικασία αγώνα και μάχης!

3γ) Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, να σκεφτείς όποια τακτική θέλεις, να χτυπήσεις τον αντίπαλο σου όπου θέλεις, αλλά πάντα στα πλαίσια κάποιων κανόνων που επιτρέπουν στον αντίπαλο σου να σε χτυπήσει με τα ΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΟΠΛΑ και τις ΙΔΙΕΣ ΣΟΥ ΤΙΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ....
Σε ισοδύναμους αντιπάλους ο θύτης γίνεται πανεύκολα θύμα και το αντίστροφο!

3δ) Σου δίνεται η ευκαιρία για αμφισβήτηση και ανατροπή. Το ίδιο το παιχνίδι σου τα προκαλεί αυτά τα δεδομένα. Όμως δεν έχεις καμία πιθανότητα να κερδίσεις αν δεν έχεις:

3δ1) Την γνώση ....

3δ2) Την ικανότητα να διαβάσεις τις κινήσεις του αντιπάλου σου.


4) Αν εγώ παίξω μια παρτίδα με τον Κασπάροφ οι πιθανότητες να τον κερδίσω είναι 1%, γιατί πολύ απλά:

4α) Δεν έχω την γνώση που έχει ο αντίπαλος μου.

4β) Ούτε μπορώ να προβλέψω την επόμενη κίνηση του

4γ) Αυτός έχει σχεδιάσει περισσότερες στρατηγικές και μπορεί να με ξεσκίσει σε χρόνο μηδέν χωρίς να καταλάβω από που μου ήρθε το Ρουά Ματ.. Και μάλιστα μπορεί εγώ να περιμένω να με παίξει πολύπλοκα και στο τέλος να με φάει με τον ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΤΡΟΠΟ...

Άρα?? Οι νόμοι της φύσης λειτουργούν με απόλυτη ακρίβεια και δημοκρατία! Ο δυνατότερος θα κατασπαράξει τον πιο αδύναμο.....



Στο τερέν της αναζήτησης

Δεν θα ξεχάσω δύο ατάκες κάποιων πολύ διάσημων σκακιστών. Είναι όμορφο να κάνεις κτήμα σου τέτοιες κουβέντες....

Ο πρώτος είναι ο Alexander Alekhine. Ο τύπος είπε το εξής:

"Με το σκάκι κατάφερα να φτιάξω τον χαρακτήρα μου. Το παιχνίδι αυτό σε μαθαίνει να είσαι αντικειμενικός με τον εαυτό σου, αφού για να βελτιωθείς πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσεις τα λάθη σου. Ακριβώς όπως και στη ζωή!"

Ο άλλος είναι ο Emanuel Lasker και τι είπε αυτός??

"Without error there can be no brilliancy" Έτσι απλά με 7 λέξεις τα είπε όλα.....

Ναι ναι! Ναι! ναι! Αφήνω αυτούς να μιλήσουν! Εγώ ο φτωχός το πνεύματι, τι να πω??
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τραγουδήσω το στιχάκι του Χριστάκου που σου είπα στην αρχή...

And far away in some recess
The Lord and the Devil are now playing chess,
The Devil still cheats and wins more souls,
And as for the Lord, well, he's just doing his best...

Και κάτι ακόμα.....

Μπορείς να μου δανείσεις λίγο το αλογάκι σου?? Θέλω να πάρω το στρατιωτάκι μου και να το περπατήσω από τα σοκάκια του παρελθόντος μέχρι αυτά του μέλλοντος. Θα γναντέψουμε τον Πύργο της Βαβέλ, τον άλλον της Πίζας και θα δούμε τη θέα το Ατλαντικού από τους δίδυμους Πύργους!

Μετά??? Μετά θα πάμε να χτίσουμε τον δικό μας Πύργο που θα έχει τη μορφή φάρου, όπως εκείνος ο φαρόπυργος στο παλιό νησί Κρακατόα της Ινδονησίας!

Ψψψψψψψψψψψψ!! Γουστάρω πολύ....είναι σκέτη γκάβλα.....όταν μαθαίνεις να κάνεις checkmate στα ίδια σου τα όνειρα......


Υ.Γ: Θυμάσαι τι σου είπα παραπάνω σχετικά με τις κινήσεις του Πύργου?? Να στο ξαναπώ?? Ξανασκέψου μόνο την κίνηση που κάνει στο σκάκι....ευθεία κίνηση δεξιά-αριστερά πάνω......και κάτω.....
Ακριβώς όπως οι δίδυμοι Πύργοι......Θυμάσαι πως έπεσαν??? Κάθετα....και σε ευθεία... Έτσι ακριβώς βρέθηκαν στο Ground Zero.......Το θέμα είναι ποιοι  συμμετείχαν τελικά σε κείνη παρτίδα....

Λες να ήταν πάλι ο Θεός και ο Διάολος??

And far away in some recess
The Lord and the Devil are now playing chess,
The Devil still cheats and wins more souls,
And as for the Lord, well, he's just doing his best..