Τωρα που γραφω αυτες τις γραμμες οι δικες μου θαλασσες δεν ειναι καθολου μαυρες! Τα ταξιδια που κανω στο απεραντο γαλαζιο της Μεσογειου ειναι γεματες αλμυρα και αγαπη .

Ομως δεν μπορω να μην αφιερωσω  τους παρακατω στιχους στον Κυρ Ηλια. Τους τραγουδησα πριν μερικες μερες εδω στο νησι μου σε μια συναυλια...Δεν ηξερα οτι ειχε ηδη Φυγει....οταν τραγουδαγα το ασμα!

Θα ψάξω δρόμο τυχερό, 
μέσα από συμπληγάδες
και στην καρδιά σου με φτερό, 
θα γράψω δυο αράδες

Κι αν η καρδιά σου μ’ αρνηθεί, 
δε θα με δεις να κλάψω
θα πάρω κόκκινο βαθύ, 
το δάκρυ μου να βάψω

Σε πέντε μαύρες θάλασσες, 
θα μπω να κολυμπήσω
αφού δε βρίσκω μια στεριά, 
για λίγο ν’ ακουμπήσω

Θα ψάξω πάνω από γκρεμούς, 
κι από χαράδρες πάνω
να βρω τους αναστεναγμούς, 
παρέα να τους κάνω

Κι αν η καρδιά σου...

Σε πέντε μαύρες θάλασσες... 

Αυτα....... 

ΥΓ:΅

Τα λογια ειναι περιτα
οταν μιλα η μνημη,
εκει που ο ανεμος φυσα
πενθυμα στη πρυμνη.....

Γιωργος GL