Για όλους..!

Τι να σας γράψω,  χωρίς να κλάψω γύρω μου, σέρνονται χιλιάδες, πεινασμένοι.

Πως να τα γράψω, να περιγράψω της προσφυγιάς  το καραβάνι που, τους σέρνει.

Βαριές  οι ανάσες, για όλες τις ράτσες μες  το λιοπύρι η τ’ αγιάζι που βαδίζουν

μοίρα, δεν έχουν μα το αντέχουν κάπου, στο βάθος της καρδιάς τους να ελπίζουν.

Ωχρό το δέρμα, άδειο το βλέμμα  σε, ένα ακανόνιστο, ανθρώπινο ποτάμι

μα αυτό το δράμα, γίνεται κλάμα πάνω, στο πέτρινο της νύχτας μαξιλάρι.

Τι να σας γράψω, χωρίς να βάψω, με το σκοτάδι της ψυχής μου κάθε λέξη

καθώς, θυμάμαι και, δε κοιμάμαι τον εφιάλτη που, δε θέλω να  επιτρέψει

από όλα εκείνα, τη μαύρη πείνα του Ελληνισμού, στη πρόσφατη του ιστορία

τότε που λάθη, έριδες , πάθη ήταν αιτία να χαθεί η  Μικρά Ασία!

Φτωχά τα λόγια, κι’ αν τα ρολόγια επαναφέρουν πίσω, τάχιστα το χρόνο

απλή συνήθεια, το Θεέ μου …βοήθεια, στο λάθος  που έφτιαξες  εσύ το αδελφοκτόνο! 

Το καπέλο το φτηνό

μου κουτσούλισε πτηνό

κι’ όλοι, λένε τι καλά

γούρι είναι και, χαρά

μα εγώ διαφωνώ,

με το σκεπτικό αυτό

διότι, έκανε ζημιά

του πτηνού η κουτσουλιά

τόσο, που είναι παρδαλό

απ’ το ασβέστιο θαρρώ

και, φοριέται μοναχά

κάθε… Απόκριες, παιδιά.

Όσο, για το τυχερό

φάνηκε τι να σας πω,

ήμουν που ήμουν φουκαράς

πάει στράφι κι’, ο  παράς

γιατί, ας ήτανε φτηνό

κάπως  παρακατιανό

έκανε καλή δουλειά,

με τον ήλιο  η το  βοριά

τώρα, μοιάζει γραφικό,

σαν  φωλιά, από  πτηνό!

Για όλους...!

.Κουπλέ

Περίμενα να ρθείς ζωή

ευχή ντυμένη και, γιορτή,

να σεργιανίσεις πλάι μου

σαν μάνα, αδελφή μου

μα ήρθες, σαν καταστροφή

κρυμμένη πίσω απ’ τη στροφή

να κλέψεις αναπάντεχα

την τρυφερή ψυχή μου.

Ρεφρέν

Εμένα, που τραγούδα,

για σένα τη σπουδαία

και, πίστευα στα όνειρα

που κάναμε, παρέα.

Κουπλέ

Αλήθεια, πως  το σκέφτηκες

απότομα και, έκοψες

το νήμα που μας έδενε

μη ήσουν θυμωμένη?

Αφήνοντας, ένα γιατί

στην αποτρόπαια στιγμή,

που έβλεπες αχάριστη

το χάρο να, με παίρνει.

Ρεφρέν

Εμένα, που τραγούδα…

Για όλους...!