Πρωί, πρωί με τη δροσούλα και καθώς εισέπραξα το    φιλοδώρημα της επικουρικής μου σύνταξης αποφάσισα, «μπας και πάνε τα φαρμάκια κάτω» να κεράσω, στον  εαυτό μου, ένα σπέσιαλ, Ελληνικό, στο καφενείο!

Πάνω εκεί ,στην απολαυστική μου προσπάθεια να σου και σκάει μύτη ο Λάκης.

…Σταυροκοπήθηκα φτύνοντας και τρείς φορές στο κόρφο μου με την ελπίδα να μη, με πάρει χαμπάρι μα του κάκου…

Ο αφιλότιμος, με …σβέρκωσε αρχίζοντας…
Κύριε, Μάκης μας καλημερούδια…

Επειδή μόλις προ ολίγου πληροφορήθηκα πως, τα τσέπωσες, κερνάς μαυροζούμι?

Δε πρόλαβα να ολοκληρώσω το αναπόφευκτο κάτσε κερν.. και ήδη, είχε στρογγυλοκαθίσει φωνάζοντας…
Μικρέ, διπλό εσπρέσο, με στέβια και που σαι, κουλουράκια δύο.

Συγκρατώντας, «για την αγένεια του» τα νεύρα μου έδωσα τόπο, στην οργή αφήνοντας να αρχίσει το γνωστό του  μπίρι, μπίρι.

Κύριε Μάκης μας, έμαθες, για το φόνο?

Ποιο φόνο?

Εκείνο, στη ρίζα της ιτιάς.

Της χιλιοτραγουδισμένη? 

Όχι! Της απεγνωσμένης..

Άντε τώρα να αποκωδικοποιήσεις τις μουρλαμάρες του Λάκη σκέφτηκα αλλά… ως λάτρης της περιέργειας είπα να το προχωρήσω, αφήνοντας το πάρλα πίπα να ρετάρει απτόητος…

Έχεις σκεφτείς κύριε, Μάκης μας, πόσα χιλιοειπωμένα, ξύλινα λογύδρια, εκστομίζουν καθημερινώς οι ισχυροί του κόσμου η όπως λέει ο ποιητής, μια μαντζουράνα ζήλεψε την ευωδιά του δυόσμου?

Αμάν Λάκη τι σοι οίστρος είναι αυτός που σ’ έπιασε, για φόνο το ξεκίνησες, στη φυτολογία σκάλωσες!

Δεν φταίω κύριε, Μάκης μας αν το ένα φέρνει το άλλο διότι, φόνος απουσία ίχνους συκής, δε γίνεται.

Λάκη κάπου αρχίζεις να με μπερδεύεις ποικιλοτρόπως πως, από τα φυτά έξαφνα πήδηξες, στα δέντρα.

Προνόμιο της μαϊμούς κύριε Μάκης μας.

Κατέχεις κι’ από δαύτο Λάκη μου?

Ακροθιγώς καθώς το περί ου λόγος ζωντόβολο πλεονεκτεί, στο ανάποδο κρέμασμα.

Δε βαριέσαι και οι νυχτερίδες κάτι τέτοιο Λάκη μου το καταφέρνουν μια χαρά.

Δεν αντιλέγω όμως εκείνες, ρουφάνε αίμα.

Εννοείς η κάθε μαϊμού, θα έπρεπε να το παίζει βαμπίρ?

Εξαρτάτε από το καθρέπτη της.

Και τι σχέση μπορεί να έχει ο καθρέπτης, με τα βαμπίρ, Λάκη?

Ε’ πως κύριε Μάκης μας που, ξεπλένεις τα αίματα?

Μάλλον, στο νεροχύτη.

Ναι αλλά.. Αν είναι βουλωμένος?

Τότε, στο νιπτήρα.

Αν κι’ εκείνος, είναι ταπωμένος?

Προφανώς, στη μπανιέρα.

Έ’ να κάπου μεταξύ όλων αυτών κύριε, Μάκης μας ελλοχεύει η μπλόφα.

Λάκη, δε νομίζεις ότι, πολύ κατασκοπία έπεσε, στη κουβέντα μας?

Γι’ αυτό επιμένω κύριε Μάκης μας ότι, ήταν έγκλημα εκ’ προμελέτης!

Άνθρωπε μου προτού, με τρελάνεις γίνε αναλυτικότερος περί, τίνος πρόκειται?

Α’ κύριε Μάκης μας αυτό που είχα να πω το είπα και όρκο, δε παραβαίνω.

Μα, για ποιο πράγμα, θ’ αθετήσεις όρκο εφ’ όσον τόση ώρα που πλατειάζεις συμπέρασμα, για το τι ακριβώς συμβαίνει, δεν έβγαλα!

Ο νοών- νοείτο είπε και τη κοπάνισε χασκογελώντας χώρια που, στο φόρτε της αγωνίας ο μπαγαπόντης, ρούφηξε και το δικό μου το καφέ! 

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1412