Για όλους...!

Για όλους..!

 Λυπάμαι… Αν τη μοίρα μου

καθόρισαν οι  άλλοι

αφήνοντας  από παιδί

να  ζω, σ΄ έντεχνη πλάνη,

  σε κοινωνία  ιδανική

λεύτερος  δήθεν, θα μαι

και, πουπουλένιο σύννεφο,

θα έχω να κοιμάμαι,

με φίνο κλινοσκέπασμα

και, έπαρση σπουδαίου

σ’ ευδαιμονίας όνειρα

τον ύπνο του δικαίου…

Οπότε, οι ενδοιασμοί,

σε μάτια υπνωτισμένα,

θα παραμένουν εσαεί

αφηρημένη,  έννοια.

.

Λυπάμαι…  Συρματόπλεγμα,

τριγύρω,  σκύλοι, τρέχουν

τη κάθε αθώα κίνηση 

κάμερες, την ελέγχουν

μέχρι και, τη παρόρμηση

να φύγω,  ν’ αποδράσω

το ευνουχισμένο μου μυαλό

την αναστέλλει , πάσο..

Έτσι, γυρνώ εσώκλειστος,

σ’ αμαρτωλό τοπίο

κατεστημένο, συμπαγές,

κλειστό ιερατείο

όπου,  ωχριούν τα μάτια μου

θυμός, με περιβάλλει

 μ’  ανάθεμα  η  συνείδηση

  σιωπά και, με …προσβάλει…

.

Γιατί, αποφεύγω  σκόπιμα

να βγω και, να κραυγάσω

να στηλιτεύσω  τ’ άθλια

βρωμιές να ξεσκεπάσω,

για κάθε  σάπιο, απαίσιο,

φτηνό η τετριμμένο

μόνο, σφυρίζω αμέριμνα

κι’ ας  θέλω να.. ξεράσω…

Χώρια μέσα στο θέατρο

 αυτό, του παραλόγου,

τη στέρηση του πνεύματος

την  ένδεια του λόγου

να υπερτερούν  απέναντι

άξιων η δικαίων

ρόλους,  πληρώνω ατάλαντων,

γελοίων και, χυδαίων.

.

Λυπάμαι…  Αν  προσποιητά

 ανούσια, γελάσω

στα ουσιώδη προσπερνώ

τη …κάνω, μη κοιτάξω

προσθέτοντας  ταφόπλακα

  στη μνήμη να ξεχνάει

  γιατί, ευνοώ τ’ ανήθικα

  κι’ ευθύνες  μη ζητάει …

Σαν εξυμνώ,  αυλοκόλακες

να, με διαφεντεύουν

απάτριδες  η  αναιδείς,

  στη κορυφή  ν’ ανέβουν

οσφυοκάμπτες,  κόρακες,

γύπες, που σάλια εκκρίνουν,

σ’ ότι αρπάξει  ο κώλος τους,

σαν τρώνε η σαν πίνουν.

.

Λυπάμαι… Ενώ, χάνονται

 τα έθιμα, τα ήθη

μ’ αλαλαγμούς,  προστρέχουμε

 αφηνιασμένα πλήθη,

σε  πενιχρά  θεάματα

σαχλά, μήπως τη …βρούμε

όπου,  μας  ειρωνεύονται

μα,  εθελοτυφλούμε… 

Προτρέποντας  να ευδοκιμούν

σπόροι κακού αφθόνως

μαζί, με μπόχα, αποστροφή,

αηδία  αλλά,  συγχρόνως

ξεπλένοντας  ως πόντιοι

τα χέρια μας  Πιλάτοι,

αποποιούμαστε ενοχές,

για τα φρικτά μας,  λάθη.

.

Λυπάμαι … Αν  η αγνότητα,

 σκοπίμως  μένει  μύθος,

για να  προάγεται αφειδώς

το θράσος , απ’ το ήθος

αμφισβητώντας  το αληθές

στη σκιά να ξεθωριάζει

προβάλλοντας το κίβδηλο,

γνήσιο  να φαντάζει…

Έτσι, με μάσκες ιλαρές

  γεμάτοι  αυταπάτες
 αιδούς .. Αργείων σιωπή,
 κρατάμε στις απάτες
και,  όσα ανοσιουργήματα
προωθούνται από  …Εφιάλτες

ως, έξτρα  αριστουργήματα,

για… Έλληνες,  μαλάκες!

.

Λυπάμαι… Για όσα ψέματα

 κατά συνθήκη λέμε

μπιζάροντας  τ’ ανήθικα

τριγύρω,  αντί να κλαίμε

που οδεύουμε  ολοταχώς,

στη κατηφόρα …αλφάδι

πίσω, από ανάξιους αρχηγούς,

σαν άμυαλο κοπάδι…

Δίχως αντίσταση  επαρκή

χωρίς,  πυγμή  η  γνώση

φτάνει,  στο γκρεμοτσάκισμα

να εισπράξουμε τη βρώση

επικροτώντας  ρέμπελους,

παλιάτσους  δίχως  τσίπα

ανέντιμους  επιρρεπείς,

του τύπου, είπα -ξείπα .

.

Λυπάμαι… Που ιδιοτελώς,

χειροκροτούμε αθλίους

τυχάρπαστους, ανεύθυνους

 παρείσακτους,  αχρείους

παρ’ όλα αυτά το πάθημα,

δε μας πτοεί, στα ίδια

εκ’ των υστέρων βρίζουμε

μας  πρήξατε, τ’  αρχ….

Κοιλιόδουλοι, ρεντίκολα, 
φτηνοί αεριτζήδες,

μία ζωή απ’ το αίμα μας

  ρουφάτε, νυχτερίδες

ωστόσο,  απ’ τα κέρατα,
δε πιάνουμε το ταύρο

προσφέροντας τη πλάτη μας

να παίζουνε, μπιλιάρδο.

.

Αλήθεια… Πως, αντέχουμε

να  βλέπουμε καθρέφτη

αφ’ υψηλού και, νιώθουμε

  πολίτες όπως πρέπει

εφ’ όσον οι αξίες μας,

 στη πράξη αναιρούνται

  αλλιώς, με ποια εξήγηση,

 σ΄ εκείνους που στερούνται…

Χαρίζουμε μηδαμινό,

παρηγοριάς  μεράδι

και, δίνουμε δικαίωμα

των σκουπιδιών οι κάδοι

να ορθώνονται ανάχωμα,

στη πείνα που θεριεύει,

προσφέροντας στη παρακμή,

..γιάφκες, να ελλοχεύει!

.

Λυπάμαι… Το μοτίβο αυτό

  επιεικώς  συνήθεια

αναδεικνύει  προφανώς

τη  ποιό στυγνή, αλήθεια…

Αλήθεια, πανανθρώπινη

  που ελπίδες, δεν αφήνει

σφραγίζοντας  διαχρονικά

τη φράση…Είμαστε κτήνη!

Για τούτο, ας σκεφτεί καθείς

πριν κλάψει η γελάσει

αξίζει  τ’ αποτέλεσμα

να το διασκεδάσει,

καθόσον η  εξίσωση

ανκαι, παροιμιώδης

Δύο  επί  ένα, εις φέρετρο

μας θέλει… Μνημειώδεις!

Πάμε ξανά,  στην  ανηφόρα … 

αρχηγέ
φόρα  τα  ρούχα,  τα  φευγάτα,
τα  ριγέ.
Κάνε  παιχνίδι  και,  προχώρα…
 αρχηγέ
τρέχει,  ξωπίσω σου  το  πλήθος,
το  εμπριμέ.

Το  χειροκρότημα  για , σένα…
αρχηγέ
σηκώνουν  λάβαρα,  βαμμένα…
αμπιγέ.
Κάνε  παιχνίδι, όπως  ξέρεις…
ντεκλαρέ
την  κούπα  κέρδισες, κι΄ ας  ήσουν…
ντεφορμέ.

Κοίταξε  πόσοι, σε ραντίζουν…
κομφετί
για, να ταιριάζει στο Αρμάνι σου…
ασορτί.
Σου  ενισχύουν, το υπέροχο…
πρεστίζ
θέλουν σαν πίνακας,  να μοιάζεις…
του Ματίς

Μοίρασε  ελπίδες,  διαφώτισε…
αν θες,
με τα υπέροχα, or not σου
η τα yes
κόστος,  δεν  έχουν οι λευκές…
επιταγές
στην τόση βρώμα τι, θα κάνει…
ένας  λεκές.


Το   νενικήκαμεν  διακήρυξε…
αρχηγέ
ύστερα,  απόλαυσε  κομμάτι…
Μπον  φιλέ.
εμείς  ριλάξ,  κονσερβοκούτι… 
ξεφλουδέ
μα τέρμα  οι  βλάξ  και, άντε χέσου…
Αρχηγέ!

Πάμε ξανά,  στην  ανηφόρα … 

αρχηγέ
φόρα  τα  ρούχα,  τα  φευγάτα,
τα  ριγέ.
Κάνε  παιχνίδι  και,  προχώρα…
 αρχηγέ
τρέχει,  ξωπίσω σου  το  πλήθος,
το  εμπριμέ.

Το  χειροκρότημα  για , σένα…
αρχηγέ
σηκώνουν  λάβαρα,  βαμμένα…
αμπιγέ.
Κάνε  παιχνίδι, όπως  ξέρεις…
ντεκλαρέ
την  κούπα  κέρδισες, κι΄ ας  ήσουν…
ντεφορμέ.

Κοίταξε  πόσοι, σε ραντίζουν…
κομφετί
για, να ταιριάζει στο Αρμάνι σου…
ασορτί.
Σου  ενισχύουν, το υπέροχο…
πρεστίζ
θέλουν σαν πίνακας,  να μοιάζεις…
του Ματίς

Μοίρασε  ελπίδες,  διαφώτισε…
αν θες,
με τα υπέροχα, or not σου
η τα yes
κόστος,  δεν  έχουν οι λευκές…
επιταγές
στην τόση βρώμα τι, θα κάνει…
ένας  λεκές.


Το   νενικήκαμεν  διακήρυξε…
αρχηγέ
ύστερα,  απόλαυσε  κομμάτι…
Μπον  φιλέ.
εμείς  ριλάξ,  κονσερβοκούτι… 
ξεφλουδέ
μα τέρμα  οι  βλάξ  και, άντε χέσου…
Αρχηγέ!

Πάμε ξανά,  στην  ανηφόρα … 

αρχηγέ
φόρα  τα  ρούχα,  τα  φευγάτα,
τα  ριγέ.
Κάνε  παιχνίδι  και,  προχώρα…
 αρχηγέ
τρέχει,  ξωπίσω σου  το  πλήθος,
το  εμπριμέ.

Το  χειροκρότημα  για , σένα…
αρχηγέ
σηκώνουν  λάβαρα,  βαμμένα…
αμπιγέ.
Κάνε  παιχνίδι, όπως  ξέρεις…
ντεκλαρέ
την  κούπα  κέρδισες, κι΄ ας  ήσουν…
ντεφορμέ.

Κοίταξε  πόσοι, σε ραντίζουν…
κομφετί
για, να ταιριάζει στο Αρμάνι σου…
ασορτί.
Σου  ενισχύουν, το υπέροχο…
πρεστίζ
θέλουν σαν πίνακας,  να μοιάζεις…
του Ματίς

Μοίρασε  ελπίδες,  διαφώτισε…
αν θες,
με τα υπέροχα, or not σου
η τα yes
κόστος,  δεν  έχουν οι λευκές…
επιταγές
στην τόση βρώμα τι, θα κάνει…
ένας  λεκές.


Το   νενικήκαμεν  διακήρυξε…
αρχηγέ
ύστερα,  απόλαυσε  κομμάτι…
Μπον  φιλέ.
εμείς  ριλάξ,  κονσερβοκούτι… 
ξεφλουδέ
μα τέρμα  οι  βλάξ  και, άντε χέσου…
Αρχηγέ!

Για όλους...!

Για όλους...!

Για όλους...!

Για όλους...!

Το  Δημοκρατικό δικαίωμα-  Αι σιχτίρ

Λίαν προσφάτως, ένα  δροσερό πρωινό της περασμένης εβδομάδος εκεί που , αμέριμνος απολάμβανα το περίπατο μου ρεμβάζοντας εις παραλιακή τοποθεσία, ξαφνικά,  σαν ένα …αστροπελέκι να  έσκασε ζοφερά τη πλάτη μου κόντεψα,  να πέσω με πάταγο, στο πλακόστρωτο.
Με σφιγμένο στήθος και, κομμένη αναπνοή γυρίζω και, τι να δω..
Το ..Λάκη που, είχε αμολήσει τη χερούκλα του κάνοντας  χειροπρακτική, στην ευθυτενή μου κορμοστασιά.
Κύριε.. Μάκη μας τι χαμπάρια?
Κεριά και, λιβάνια ..Λάκη!
Μήπως θύμωσες, με τη πρωτότυπη χαιρετούρα μας?
Αν  εννοείς χαιρετούρα τη κατραπακιά τι να σου πω είσαι και, μεγάλος άνθρωπος.
Σιγά κύριε ..Μάκης μας ,ένα απαλό αγγιγματάκι σου κάναμε.
Τι αγγιγματάκι που, με ξετίναξες σαν σκονισμένο πάπλωμα!
Μην υπερβάλουμε κιόλας κύριε Μάκη μας, μια ελαφριά χειρονομία ήταν όχι τίποτε συγκλονιστικό.
Ακριβώς όπως τα λες.  Κάπως έτσι  η βαριοπούλα, εκδικείται το καρφί.
Αμάν κύριε… Μάκης μας!  Πως εξέλαβες τόσο επιθετικά την αγαθή μας προσέγγιση?
Αγαθή προσέγγιση η …προσάραξη της χερούκλας σου, στη καμπούρα μου?
Πω, πω κύριε …Μάκη μας τέτοια εχθρική αντιμετώπιση, για μια ανθρώπινη επαφή από φίλο, δεν τι περιμέναμε.
Μ’ αρέσει …Λάκη που, παρεξηγηθήκατε από τη συμπεριφορά μου σκέψου εγώ, με τη  κυρτωμένη πλάτη.
Ποιους  εννοείς ?
Αυτούς, που επικαλείσαι, στο  πληθυντικό σου!
Ένεκα σεβασμού στο πρόσωπο σας  αν κι’ αυτό, σας  πείραξε κύριε… Μάκη μας  τότε, τι να πω.
Το συγγνώμη που, χάθηκε από το λεξιλόγιο σου αυτό πρώτα, έπρεπε να ξεφουρνίσεις …Λάκη!
Εντάξειειει,  το δηκτικό κάρφωμα δεκτό την επόμενη φορά, θα ανακόψω  πρύμνα και, δεόντως  μα...
Δεν αλλάζουμε κουβέντα?
Γιατί, δε  σε συμφέρει ν’ ακούς τα σχολιανά σου?
Το πολύ το κυρ’ ελέησον το βαριέται κι’ ο παππάς  κύριε ..Μάκη άλλωστε, υπάρχουν τόσα άλλα, συνταρακτικά ενδιαφέροντα!
Και, ποια είναι αυτά ..Λάκη?
Οι επικείμενες εκλογές ας πούμε εσένα, δε σ’ ενδιαφέρουν?
Μπα, πήγε περίπατο ο πληθυντικός ?
Αφού, με πρόγκιξες κύριε ..Μάκη υποβιβάζω το επίπεδο στον ενικό.
Ορίστε, παρ’ τον στο γάμο σου, να σου πει και του χρόνου τέλος πάντων, έδωσα τόπο στην οργή απαντώντας, στο ερώτημα του.
Οι  εκλογές σου, δε  νομίζω να με αφορούν… Έπαψα να πιστεύω, σε πολιτικά τερτίπια.
Εννοείς,  δε ψηφίζεις κανένα?
Αν σ’ ενδιαφέρει τόσο …Λάκη ναι , υποστηρίζω το κόμμα της αποχής!
Και, δέχεσαι ν’ απεμπολήσεις το δημοκρατικό σου δικαίωμα?
Το θεωρώ ποιο σώφρων διότι, τα τελευταία χρόνια που, έκανα  χρήση αυτού του προνομίου  παραδόξως,  λιγόστευε η σύνταξή μου , αυξάνονταν οι φόροι μου, μειώνονταν η αγοραστική μου δυνατότητα ,  χώρια που, μετά το  θεσπέσιο χαιρετισμό σου το ασφαλιστικό μου ταμείο, δε θα καλύπτει  τα μασάζ που, μου χρειάζονται  κατεπειγόντως  γιατί  πιάστηκα,  οπότε…
Μάλλον το δημοκρατικό μου δικαίωμα, θα  φταίει γι’ όλα τούτα γι’ αυτό, απορρίπτω τον ισχυρισμό σου κάτι άλλο?
Τουλάχιστον κύριε Μάκη, μια καλή  συμβουλή τι να ψηφίσουμε εμείς οι υπόλοιποι?
Αι σιχτίρ!  Ρε …Λάκη  είπα και, αποχώρησα σκεβρωμένος… επί το δεξιότερο λόγω, αριστερής  απόκλισης  επί της κεντρώας  μου, σπονδυλικής στήλης.

Για όλους...!