Σήμερα, σηκώθηκα ιδιαιτέρως χαρούμενος, ευδιάθετος και γελαστός. Μια  ακόμη ηλιόλουστη μέρα, στη κουκλίστικη μεζονέτα μου, ξημέρωσε. 
Φορώντας τη φόρμα γυμναστικής έριξα, μια ματιά στο ελβετικό μου ρολόι  προτού, για το καθιερωμένο  χαλαρό μου τρέξιμο, κινήσω.
Επέστρεψα  καταϊδρωμένος και χώθηκα στο ντους σκεπάζοντας με αφράτη,  γεμάτη ευωδιαστά έλαια σαπουνάδα το καλογυμνασμένο μου κορμί.
Το ξέπλυνα, αφήνοντας το καταιωνιστήρα να ρίξει πάνω του μπόλικο,  ευεργετικό,  δροσερό νερό κατόπιν,  …φορτώθηκα τα ευγενή μου αρωματικά  και ενδεδυμένος το κατάλευκο μπουρνούζι μου κατηφόρισα στη άπλετη κουζίνα όπου η νεαρή οικονόμος μου είχε ετοιμάσει το χορταστικό με καπνιστό μπέικον και  αυγά, πρωινό μου.
Κατά τις δέκα απολαμβάνοντας κι’ έναν ανάμεικτο χυμό μπανάνας -ανανά  αναχώρησα με τη καλογυαλισμένη, πορφυρή μου πόρσε, για πασίγνωστο  θέρετρο των, ‘Αλπεων  έπρεπε να επιδοθώ, στο αγαπημένο μου σκι.
Πάνω εκεί που αγκαλιά με τη καταπληκτική συνοδό μου έβγαινα στη  κατάλευκη πίστα να σου και άγρια μεσάνυχτα, ξύπνησα!
Επηρεασμένος από την αληθοφάνεια  του ονείρου προσπάθησα ν’ ανάψω το φως στη μεζονέτα ξεχνώντας ωστόσο ότι εφόσον, δεν είχα να το πληρώσω από καιρό, ήταν κομμένο.
Ανάβοντας από την ελάχιστη φλόγα ενός …τελειωμένου αναπτήρα το τελευταίο σπαρματσέτο κάπνισα σκεπασμένος, με τη παγωμένη ομίχλη των σκοτεινών μου συλλογισμών μια στερνή, μισοτελειωμένη γόπα…
Άνεργος, άφραγκος και νηστικός πόσο ακόμη, θα επιζήσω?
Άκαρδη ζωή γιατί, με ξύπνησες τόσο δυσάρεστα αποστερώντας μου ακόμη και τη ευπρεπή ουτοπία του ονείρου!

Για όλους...!

Με τα νεύρα τεντωμένα λόγω συνταξιοδοτικών περικοπών κίνησα, «μήπως και ηρεμίσω» για ένα μακρινό περίπατο. Δεν είχα σεργιανίσει αρκετά όταν το δρόμο μου …έκλεισε ποιος άλλος, Λάκης ο ανεκδιήγητος!

Τώρα τη βάψαμε σκέφτηκα μα, αφού δε γίνονταν να τον αποφύγω καθώς, «μ’ ένα γεια σου κύριε, Μάκης χρόνια και ζαμάνια είχαμε να σε δούμε» με …πρόλαβε ανταποκρίθηκα χαλαρά…

Γεια και σε σένα παλιόφιλε! Τι χαμπάρια?
Στον υπαίθριο πάγκο μας κύριε, Μάκη αποκρίθηκε δείχνοντας μου, ένα κλειδί που κράταγε στο χέρι με παραδίπλα του ακουμπισμένη, μια εργαλειοθήκη κι’ ο ίδιος, ντυμένος με φόρμα παραλλαγής!
Επειδή, δε θεωρούμε φανατικός των εργαλείων τον ρώτησα, κουβέντα να γίνεται…
Κόψανε και σε σένα τη σύνταξη, Λάκη και εργάζεσαι να συμπληρώσεις το χαμένο σου εισόδημα?
Όχι ακριβώς κύριε, Μάκης μας, μια προσφορά άνευ χρημάτων κάνω.
Το άνευ χρημάτων χτύπησε κόκκινο, στη περιέργεια μου που ξαναρώτησα…
Κι’ εδώ, με το μαραφέτι σου, καταμεσής του δρόμου, επιδεικνύεις τη προσφορά σου, Λάκη?
Κύριε, Μάκης μας ντροπή!  Μαραφέτι το γερμανοπολύγωνο?
Τέλος πάντων, δεν ήθελα να θίξω το μαραφ… συγνώμη το γερμανοπολύγωνο όπως το είπες παρ’ όλα αυτά τι επισκευάζεις, μ’ αυτό?
Αναλόγως κύριε, Μάκης μας σφίγγω η ξεσφίγγω βίδες.
Αυτοκινήτων?
Όχι.
Μοτοποδηλάτων?
Ούτε.
Προφανώς ποδηλάτων?
Μπα.
Τότε?
Η κοινωνική προσφορά μου, δεν έχει να κάνει με φτηνοδουλειές κύριε, Μάκης μας.
Άρα, ποιες βίδες εννοείς?
Τις Μυαλόβιδες!
Ορίστε? Ψέλλισα στην αγαθοσύνη μου δίχως να πολυκαταλάβω τι ακριβώς εννοούσε επιμένοντας..
Υπάρχει κάνεις, Λάκη μου που χρησιμοποιεί τέτοιο μηχάνημα ώστε οι βίδες του να χρειάζονται το κοινωνικός σου σέρβις?
Άντε ντε? Καλά το σκέφτηκες κύριε, Μάκης μας υπάρχει και επί τι ευκαιρία, πρόσεξες το εξόγκωματάκι στο κούτελο σου?
Το δικό μου, που?  Έκανα ανήσυχος.
Μάλλον χρειάζεσαι κατεπειγόντως τις υπηρεσίες μου αποκρίθηκε ψάχνοντας στην εργαλειοθήκη από όπου τραβώντας ένα μεγαλύτερο γερμανοπολύγωνο φώναξε ευδιάθετος νάτο…
Τούτο ακριβώς ταιριάζει, στη περίπτωση σου!
Μωρέ αυτός έχει αποτρελαθεί τελείως σκέφτηκα, προχωρώντας να το προσπεράσω ο Λάκης όμως συνέχισε το χαβά του…
Που πας, δε πήρες χαμπάρι ότι άρχισε να σου ξελασκάρει και χρειάζεται λίγο σφίξιμο?
Εμένα?
Θα είσαι μάλιστα ο δεύτερος που, θα του τη σφίξω!
Αμάν! Βρέθηκε και έτερος θεόμουρλος? Κάτσε απομακρυνθώ προτού μπλέξω χειρότερα μουρμούρισα, αποφασίζοντας ωστόσο να το πάρω με το καλό διότι, ποτέ δε ξέρεις πως, θα εκλάμβανε την άρνηση μου συνεχίζοντας, στο πιο συναινετικό…
Πρακτική, Λάκη γι’ αυτού του είδους τη συντήρηση που έκανες?
Η διατριβή επί του θέματος ξεκίνησε από τη δική μου μυαλόβιδα κύριε, Μάκης μας την οποία και απενεργοποίησα παντελώς.
Πως, κατάφερες κάτι τέτοιο Λάκη μου?
Στο καθρέφτη, με τη βαριοπούλα, ξανάπε κραδαίνοντας μου ένα βαρύ σφυρί.
Δε θα ήταν προτιμότερο να το έκανες με το, Γερμανό… κλειδί σου?
Κατηγορηματικά όχι κύριε, Μάκης μας!
Γιατί?
Όταν υπάρχουν μυαλόβιδες, στις οποίες οι βόλτες έχουν χαλάσει τις …φυτεύω μ’ αυτό οπότε, πάει και τέλειωσε!
Συμβαίνει κάτι αν φύγουν?
Ουου! Αν η τρύπα τους παραμείνει ελάχιστα ορθάνοιχτη κύριε, Μάκη μας ο νους, παίρνει ανάποδες στροφές, βράζει, ακολουθεί έκρηξη και άντε μετά να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα!
Τα ποια?
Τα μυαλά κύριε, Μάκης μας! Εξατμίζονται, εξαερώνονται και καθώς το θύμα καταντά μυαλοφυγόδικος μετά, όποιον πάρει ο χάρος!
Τι να σου πω Λάκη η αγωνία σου για το θέμα μου θυμίζει, ένα παλιότερο, Έλληνα φιλόσοφο που μερικές χιλιάδες χρόνια πριν έψαχνε να βρει.. …Ανθρώπους, με το κηρόφανάρο!
Παρωχημένη τεχνολογία κύριε, Μάκης μας, προσκολλημένοι στα κεριά θα παραμείνουμε  ο φακός που διαθέτω εγώ, είναι ηλιακός!
Ώπα! Στη προσφορά, Λάκη κι’ αυτός, στη προσφορά?
Ένα κοινωνικό έργο πρέπει να είναι ολοκληρωμένο κύριε, Μάκης μας.
Στο έργο σου, χρειάζεται και ηλιακός φακός, Λάκη?
Διαπιστώνω ότι, είσαι πολύ πίσω κύριε, Μάκης μας…
Μπορεί μα, λύσε μου την απορία, χρειάζεται?
Άκρως απαραίτητος, γιατί υπάρχουν κάτι μυαλά κατασκότεινα στα οποία αν δε ρίξεις άπλετο φως, είναι αδύνατο να τα επισκευάσεις?…
Άντε λοιπόν μη χάνουμε χρόνο και σου ξεφύγει το ελαττωματικό σου βιδάκι κάτσε να, στο σιάξω!
Μήπως θα ήταν καλύτερα, Λάκη να το αφήσουμε για μια άλλη μέρα ξέρεις σήμερα, αισθάνομαι τρομερό πονοκέφαλο.
Η προσφορά κύριε, Μάκης μας δε, θα ισχύσει για πολύ!
Εντάξει υπόσχομαι να σε επισκεφτώ ταχέως είπα, όσο όμως απομακρυνόμουνα, έντονος προβληματισμός με κυρίεψε καθώς, αξιολογώντας τα όσα συμβαίνουν τριγύρω μου διαπίστωνα ότι ο θεοπάλαβός, τάχε τετρακόσια!
Πάνω στη διαπίστωση καλού- κακού, έχωσα ποιο βαθιά τη σκούφια στο κεφάλι μου μπας και συγκρατήσω την ετοιμόρροπη από πιθανό ξελασκάρισμα μυαλόβιδα μου μονολογώντας…
Κι’ όχι τίποτα άλλο, άντε μετά να τον βρω να μου τη …φυτέψει, θα με αποπάρει και με το δίκιο του ο τρελός!

Για όλους...

Ότι πρέπει για το κέφι μου, θα πράξω

κι’ όσα είναι να εισπράξω, ας εισπράξω.

Ξέρω κάποιοι, θα με …δουν ίσως, αστείο

άλλοι αδιάφορο, αναίσθητο η κρύο

αρκετοί, στο καθισιό τους η ορθίως,

θα με εντάξουν προφανώς

και στο… γελοίος.

Δε πειράζει

όπως θέλουν, ας με πούνε

οι κριτές μου, θα έρθει μέρα να κριθούνε

μέχρι τότε ας γρατζουνάνε το βιολί τους

ξύδι μπόλικο τσοντάρω, στη χολή τους

το αυτάκι το δικό μου ,δεν ιδρώνει

αρκεί η μάνα μου, για να με καμαρώνει!

Ούτως η άλλως

δε ,θα πέσω στην απόχη

εγωιστικά το παίρνω ναι,

γιατί όχι?

Δε γουστάρω, μια ζωή τρελοκομείο

μ’ ένα σύστημα, στη πλάτη μου αχρείο

να το παίζει διαρκώς θεραπαινίδα

και να μ’ έχει αρπαγμένο, απ’ τα Αρ…..!