Μέρα Αγάπης. Αγάπη. Μοιάζει σαν μακρινό όνειρο. Ανάμεσα στα οικονομικά προβλήματα, τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας, το διασυρμό των ανθρωπίνων σχέσεων και την πλαστική αγάπη που κυκλοφορεί ακόμα ψάχνουμε για αγάπη.

Απλά απορώ. Ψάχνουμε για αληθινή αγάπη ή απλά ψάχνουμε για περαστική προσωρινή αγάπη που καλύπτει τις ανάγκες μας; Πέρα απο τα κουτιά με τις κόκκινες καρδούλες και τα κόκκινα τριαντάφυλλα, δεν βλέπω τους ανθρώπους να είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν τίποτα παραπάνω από λεφτά. Δεν δίνονται πλεόν οι άνθρωποι. Δεν κομματιάζουν τον εαυτό τους για κανένα. Από τη μια το κατανοώ αλλά από την άλλη αν δεν δώσεις σε κάποιον ενα μικρό κομμάτι του εαυτού σου, τότε πως είσαι σίγουρος οτι έδειξες σε κάποιον τον πραγματικό σου εαυτό;

Γιατί όμως ο κόσμος μπαίνει σε αυτή την διαδικασία; Γιατί ψάχνει για αγάπη ενω στη διαδικασία φαίνεται οτι έψαχνε κάτι εφήμερο; Ισως πλεόν οι νεοι έχουν μια διαβρωμένη σκέψη για την αγάπη. Την σκέφτονται ίσως με ενα εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' οτι την σκέφτομαι εγω και η γενιά μου. Ο ρομαντισμός έδωσε τη θέση του στο κυνισμό.

Δεν με απασχόλησε ποτέ ο Άγιος Βαλεντίνος. Με απασχολεί όμως η αγάπη. Η αγάπη είναι τα πάντα. Η μάνα της καλής ενέργειας. Η καλή διάθεση, η στοργή. Ολα είναι αγάπη. Μπορούμε να δώσουμε αγάπη σε όλους και σε όλα. Αλλα για κάποιο λόγο τα τελευταία 30+ χρόνια η κοινωνία έχει διοχετεύσει όλη την όρεξη της στα λεφτά και στον υλισμό.

Τραγικό ναι μεν αλλά αυτή είναι η ολη αλήθεια.

Χρίστουγεννα 2011. Ενα μεγάλο χαμόγελο, το καινούργιο πουκάμισο, όλα τα πράγματα για την βάφτιση και έξω από τη πόρτα. Αεροδρόμιο μαζί με 30 καλεσμένους και βούρ για τη Ρώμη της Ιταλιάς να γίνω νονός. Προσγείωση στο αεροδρόμιο και ταξάκια στο ξενοδοχείο. Πρώτη μέρα χαλαρή. Βόλτες στα Ισπανικά σκαλοπάτια. Via De Corso, Via de Nazionale....τυρί πεκορίνο και τυρί γκοργκονζόλα, προσούτο με καραμελωμένα σύκα και μασκαρπόνε, απίστευτο ιταλικό παγωτό, κρέπες με διπλή νουτέλα και ο φόβος να μην με χωρέσει το καινούργιο κουστούμι για τη βάφτιση.

Συνεχίσαμε με Κολοσσαίο, Παλαιά Αγορά, Βατικανό, Άγιο Πέτρο. Ευτυχώς έμενα κοντά στη Λεωφόρο που γυρίστηκε και το Dolce Vita τη Via Veneto. Απίστευτα όμορφα ξενοδοχεία με φοβερά εστιατόρια. Elegance. Κάτι που σ αυτό το νησί δεν υπάρχει ουτε για δείγμα.

27.12.2011 Εκκλησία Αγίου Θεοδώρου, Ρώμη. Μια συγκλονιστική ροτόντα που δώθηκε στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία πριν περίπου μια δεκαετία, κοντα στην Παλαια Αγορά σε μια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ τοποθεσία. Μια ακόμα πιο συγκινητική τελετή (με ολα τα ευτράπελα της) και επιτέλους έγινα νονος.

Μια μικρή σημείωση: Τόσα χρόνια ήμουν τοσο μα τόσο κοντα με φίλους και μου έλεγαν οτι θα ήμουν ο κουμπάρος τους και οτι θα βάφτιζα τα παιδιά τους. Μετά από χρόνια, το τοπίο ξεκαθάρισε. Ολοι αυτοί οι φαφλατάδες παντρευτηκαν και με έβαλαν στο χρονοντούλαπο. Δεν πειράζει, ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Εγώ ήρθα πολύ πιο κοντα στην οικογένεια μου και οταν ήρθε το πρώτο παιδί του αδελφού μου, ανέλαβα να είμαι ο πνευματικός πατέρας του. Κάτι που ήθελα για χρόνια.

Το μικρό μου άναψε φώτα μέσα μου που δεν ήξερα καν οτι είχα..Σ ευχαριστώ μωρό μου και ελπίζω ο Θεός να μου δίνει χρόνια να σε βλέπω να μεγαλώνεις.