Η ψηφοφορία ανέδειξε το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα του αναγνωστικού κοινού, που επέλεξε με sms ένα από τα δεκαπέντε της «βραχείας λίστας»  που κατήρτισαν με την ψήφο τους μέλη Λεσχών Ανάγνωσης από τις 230 που λειτουργούν σ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Σημειώνουμε ότι με την ψήφο τους  οι αναγνώστες συμμετείχαν κατά 50% στο τελικό αποτέλεσμα ενώ το υπόλοιπο 50% βγήκε από τις ψήφους που έχουν ήδη δώσει οι Λέσχες Ανάγνωσης.

Το «Ιμαρέτ» του Γιάννη Καλπούζου είναι ο πέμπτος νικητής του Βραβείου Αναγνωστών που θέσπισε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) το 2005. 
 
Τα αγαπημένα μυθιστορήματα των προηγούμενων ετών ήταν:
το 2005 «Η μέθοδος της Ορλεάνης» της Ευγενίας Φακίνου,
το 2006 «Αμίλητα βαθιά νερά», της Ρέας Γαλανάκη,
το 2007 «Ο κύριος Επισκοπάκης» του Ανδρέα Μήτσου και 
το 2008 «Όλα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά.
Το ΕΚΕΒΙ θα βραβεύσει τον νικητή στο πάρτι που θα οργανώσουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου, στις 20:00 (στον Πολυχώρο Μεταίχμιο, Ιπποκράτους 118, Αθήνα).

Η επίσημη τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί  την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου σε ειδική εκδήλωση. Το βραβείο που θα παραλάβει ο νικητής έχει φιλοτεχνηθεί από τον εικαστικό δημιουργό Διαμαντή Αϊδίνη.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με το Βήμα, ο Αιγύπτιος αρχαιολόγος μεταβαίνει σήμερα, Τετάρτη, στο Λονδίνο για να απαιτήσει την επιστροφή της.

Η Στήλη της Ροζέτας είναι μια πέτρινη πλάκα από γρανοδιορίτη η οποία προέρχεται από τον ναό του Πτολεμαίου Ε' του Επιφανούς. Χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ. και φέρει εγχάρακτη επιγραφή σε δύο γλώσσες (αιγυπτιακή και ελληνική) και τρία συστήματα γραφής (ιερογλυφικά, δημώδη αιγυπτιακή, ελληνική).

Η σημασία της έγκειται στο ότι έγινε το «κλειδί» για την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών. Την ανακάλυψε τυχαία το 1799 γάλλος αξιωματικός που υπηρετούσε στο στράτευμα του Ναπολέοντα.

Το πολύτιμο εύρημα παραχωρήθηκε στην Αγγλία το 1801 στο πλαίσιο της Συνθήκης της Αλεξάνδρειας. Η πρώτη επίσημη αίτηση για την επιστροφή του στην Αίγυπτο έγινε από τον δρ Χαουάς τον Ιούλιο του 2003. Κατόπιν μακρών διαπραγματεύσεων το Βρετανικό Μουσείο έστειλε τον Νοέμβριο του 2005 στο Κάιρο ακριβές αντίγραφο.

Προχθές ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να επιστρέψει το πρωτότυπο, διότι, όπως ανέφερε, «η άποψη της διεύθυνσης είναι ότι η (αιγυπτιακή) συλλογή πρέπει να παραμείνει ανέπαφη». Και επιπλέον, κατά τους Βρετανούς, «έχει διαπιστωθεί ότι στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Καΐρου τα εκθέματα δεν προστατεύονται επαρκώς».

Από την πλευρά του, ο δρ Χαουάς διαβεβαιώνει ότι στην Αίγυπτο συντελούνται κοσμογονικές διεργασίες στον πολιτιστικό τομέα που θα μετατρέψουν το Μουσείο του Καΐρου σε ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Γι' αυτό θεωρεί απαραίτητη την επιστροφή των αρχαίων κειμηλίων στον τόπο τους.

Πηγή: news.in.gr

Τα Χριστούγεννα είναι ωραία και άγια — εκτός αν είσαι κυνικός, ή γκρινιάρης. Ψάξαμε στα δικά μας (και πολύ κοινά) χριστουγεννιάτικα βιώματα και σας παρουσιάζουμε τα Top 5 of the worst:

1. Το ομοίωμα του Άγιου Βασίλη -υπάρχουν άπειρες version- που κρέμεται από τα μπαλκόνια με σκοινί! Ανήκει στα πιο τρομακτικά ανθρώπινα επιτεύγματα. Πλάτη στο δρόμο, καχεκτικός, βρώμικος και ξεμαλλιασμένος. Την πρώτη φορά που πέτυχα αυτό το έκτρωμα -βράδυ, χαμένη σε κάτι στενοσόκακα στον Παράδεισο Αμαρουσίου (aka «Oδηγώντας στο Truman Show») με μια φίλη- τον πέρασα για κλέφτη την ώρα της απόδρασης κι άρχισα να ουρλιάζω. Τι concept είναι αυτό; O Άγιος Βασίλης μεταξύ δύο μπαλκονιών, ο διαρρήκτης με τα χίλια πρόσωπα, που τον παίρνει ο αέρας και κοιμίζει και τους από κάτω, σαν το εκκρεμές του mentalist; (Έχω σκεφτεί μέχρι και την αστυνομία να ενημερώσω για πρόκληση δημόσιου πανικού — κυριολεκτικά και αισθητικά).

2.Την ανυπαρξία περιοριστικού αριθμού στα φωτάκια που χρησιμοποιούνται στα μπαλκόνια. Και γι' αυτό έχω προσωπικό βίωμα, που ακούει στο όνομα γείτονας. Στολίζει κάθε χρόνο γύρω στους δύο μήνες πριν και ξεστολίζει περίπου την Καθαρά Δευτέρα. Τέτοια φωτοχυσία μόνο στην Ακρόπολη και στο μπαλκόνι του γείτονα βλέπεις. Και εννοείται πως τα φωτάκια δεν είναι ένα χρώμα-φως. Όχι. Είναι κόκκινα, πράσινα, μπλε, κίτρινα, φούξια, ακουμπισμένα παντού. Βέβαια, δεν είναι τελείως αρνητικό όλο αυτό μιας και κάνω οικονομία στη ΔΕΗ. Για 3 μήνες δεν χρειάζεται να ανάψω φως. Ούτε για να κεντήσω!

3.Την κίνηση το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Μη σκεφτείς ποτέ να κάνεις δύο πράγματα αυτό το βράδυ. Στο λέω από τώρα, θα κάνεις ένα: θα προσπαθείς όλο το βράδυ να πας από το ένα στο άλλο.

4.Τίτλος: «Βρες ταξί αυτή τη νύχτα», Κατηγορία: Θρίλερ, Πρωταγωνιστούν: Εσύ και σίγουρα όχι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο.

5.Τις ελληνικές χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις. Κι αυτές για δύο λόγους: Πρώτον, για το αισθητικό τους αποτέλεσμα, που αποδεικνύει όχι μόνο ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης αλλά και ότι δεν υπάρχει Θεός, και δεύτερον για τη βαθιά συμπάθειας που σου προκαλούν για τους διαφημιστές. Γιατί για να παίζονται από τα μέσα Νοέμβρη τα τζινγκλάκια των Χριστουγέννων θα πρέπει να τα έχουν δουλέψει τουλάχιστον 1 μήνα πριν. Φαντάσου τι νεύρα θα 'χουν κατά τις 20-28 του Δεκέμβρη.

+1: Η πλέον εθιμοτυπική αναπαραγωγή των ελάχιστων ελληνικών τραγουδιών με θέμα τα Χριστούγεννα. Εντάξει το καταλαβαίνω. Αν έχεις ακούσει το «Last Christmas» μπορεί και 5 εκατομμύρια φορές στη ζωή σου, στο «θα πλέξω τούλι για το Xριστούλη» θα κωλώσεις; Αλλά και το «Last Christmas» πρέπει να καταργηθεί. Υπάρχουν χιλιάδες τραγούδια για τα Χριστούγεννα, συγκλονιστικές εκτελέσεις κλασικών κομματιών που τα ακούς και ξέρεις πως υπάρχει Άγιος Βασίλης. Εμείς γιατί πρέπει να ακούμε τα ίδια δέκα σε διαρκές, αέναο rotation;

Σημ - Εμένα τα Χριστούγεννα με τρελλαίνουν!Είναι και η γιορτή μου οπότε μια χαρά!!!!

Ένας άντρας γράφει, ζει και αγαπάει μέσα στο σκοτάδι. Ήταν το θύμα ενός μοιραίου αυτοκινητικού δυστυχήματος δεκατέσσερα χρόνια πριν. Δεν έχασε απλά την όρασή του αλλά και τη γυναίκα της ζωής του. Ένα βράδυ θα ξεκινήσει να αφηγείται την οδυνηρή αυτή αυτοβιογραφία, μια ιστορία συγκινητική και τραγική. Μια ιστορία που θα μπορούσε να περιγράφεται από τη φωτογραφία δύο ερωτευμένων ανθρώπων που αγκαλιάζονται. Μια φωτογραφία που κάποιος έχει σκίσει σε χίλια κομμάτια... (critics.gr)

Οι Ραγισμένες Αγκαλιές του Αλμοδοβάρ με άφησαν ικανοποιημένο πραγματικά. Δεν είχαν τη δυναμική παλιών ταινιών του αλλά  ένταση ήταν εσωτερική και η κάμερα έγλυφε την ασχήμια των πρωταγωνιστών-ηρωών στα κοντινά πλάνα. Εμένα με συγκίνησε και μου άρεσε περισσότερο από το Βολβέρ, το Bad Education και το Μίλα της. Η Πηνέλοπη Κρούζ ήταν πολύ καλή ενω εξαιρετικοί ήταν και οι Lluis Homar , Blanca Portillo , Jose Luis Gomez , Tamar Novas , Marta Aledo , Agustin Almodovar και Enrique Aparicio. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα και έχει κάνει και καλύτερες αλλά είναι πολύ καλή ταινία με αξιώσεις.

Με νέο άλμπουμ, το Amatoria, να έχει κυκλοφορήσει λίγους μήνες πριν, ο Αργεντίνος τραγουδοποιός που εδώ και χρόνια ζει μόνιμα στην Ευρώπη, επιστρέφει στην Αθήνα, για να μας το παρουσιάσει live. Η γεύση του πρώτου φιλιού: Το tango και τα αισθησιακά boleros είναι το κυρίως μουσικό θέμα του Amatoria.

"Είναι τόσο αχανές και μεγάλο θέμα, το θέμα της αγάπης. Μπορείς να το προσεγγίσεις από διαφορετικές οδούς. Η αγάπη είναι τόσο σημαντική υπόθεση για κάθε άνθρωπο, είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι. Το βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως, έστω για μια μόνο φορά στη ζωή μας. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που είναι εγγυημένο ότι θα σου συμβεί, αυτό και ο θάνατος"

Federico aubele
ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
@ Planet Music Hall (Λεωφόρος Αρδηττού 44, Μετς)
Ώρα έναρξης: 21.30 - Τιμή εισιτηρίου: 30 €
Προπώληση: Metropolis, Ticket House, www.i-ticket.gr
Η προπώληση εισιτηρίων έχει ξεκινήσει

Λοιπόν πρίν λίγες μέρες ήμουν καλεσμένος σε ένα σπίτι. Παίρνω το κεραστικό  μου και καταφτάνω αργοπορημένος κατα 20 λεπτά. Μπαίνω στο σπίτι και αρχίζω ως φυσιολογικός άνθρωπος να παρατηρώ το χώρο. Ζεστό αλλά συνάμα γνώριμο. Δεν ήμουν σίγουρος γιατί αλλά κατανόησα πολύ πολύ σύντομα. Ολο το σπίτι ήταν από το ΙΚΕΑ!!!! Μη με παρεξηγήσετε. Αγοράζω πινελιές από το ΙΚΕΑ. Δηλαδή κανα ρετρό κερί, μαξιλάρια για το καναπέ, ρεσώ για κεριά ή και μικρά δώρα όπως κάποτε και από το διάδρομο τροφίμων. Αλλά ΑΥΤΟ ήταν ΟΛΟ ΙΚΕΑ!

Το κρεββάτι ικεα, τα μαξιλάρια ικεα, τα ντουλάπια αυτά με τα γαλακτώδες γυαλί του ΙΚΕΑ και ακόμα και τα κιλίμια του ΙΚΕΑ τα πολύχρωμα! Μπήκα μπάνιο - ΙΚΕΑ! τα πάντα παιδιά ήταν από το ΙΚΕΑ!!!! η κουζίνα από το ΙΚΕΑ, οι κατσαρόλες από το ΙΚΕΑ. τα διακοσμητικά από το ΙΚΕΑ. Δεν ήταν σπίτι αυτό αλλά παράρτημα του ΙΚΕΑ.

Το ΙΚΕΑ δεν είναι πιο φτηνό στα πάντα όπως νομίζει ο κόσμος. Επίσης βρίσκεις με ελαφρώς πιο ψηλές τιμές εξαιρετικές προσφορές σε πολύ καλύτερης ποιότητας συσκευές και αντικείμενα σπιτιού. Γιατί ήταν ανάγκη να μετακομίσει το ΙΚΕΑ σπίτι της εγώ δε το κατανοοώ. Δηλαδή δεν έχεις γούστο και το παίρνεις όπως ήταν στημένο στη βιτρίνα. Μάλιστα.

Επίσης καλό ήταν να στηρίζουμε και μαγαζιά που φτιάχνουν με μεράκι χειροποιήτα πράγματα και δη αυτά που είναι και μοναδικά στο είδος τους. Καλό επίσης να φτιάχνουμε και μόνοι μας πράγματα. Να δίνουμε δικές μας πινελιές στο δικό μας χώρο και να έχει και το σπίτι μια ταυτότητα.

Καλό το ΙΚΕΑ. Αλλά αυτή η αντίληψη 'στολής' και τυποποιήσης δεν είναι ανάγκη να κατα κυριεύσει τους προσωπικούς μας χώρους και τελικά εμάς τους ίδιους.

Τρεις γυναίκες από τη Μάλτα, μία μητέρα, η έφηβη κόρη της και η αδερφή της, κατηγορούνται ότι πρότειναν σεξ στον μπακάλη της γειτονιάς τους, με αντάλλαγμα την παραγραφή κάποιου χρέους και στη συνέχεια προσπάθησαν να τον εκβιάσουν.

Όπως κατέθεσε ο 60χρονος μπακάλης στο δικαστήριο, οι γυναίκες τού απέσπασαν 15.300 ευρώ, απειλώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα έδειχναν γυμνές φωτογραφίες του στη γυναίκα του.

Ο άντρας είχε βγάλει τα ρούχα του όταν συνάντησε τη μία από τις γυναίκες, τη 38χρονη μητέρα, αφού εκείνη συμφώνησε να κοιμηθεί μαζί του προκειμένου εκείνος να "ξεχάσει" τα 600 ευρώ που του χρωστούσε.

Οι άλλες δύο γυναίκες που κρύβονταν σε διπλανό δωμάτιο, τράβηξαν φωτογραφίες με τα κινητά τους τηλέφωνα και ύστερα άρχισαν να τον εκβιάζουν και να του ζητούν χρήματα, σύμφωνα με την εφημερίδα Times of Malta.

Ο μπακάλης, απελπισμένος πια από τις συνεχιζόμενες χρηματικές απαιτήσεις των γυναικών, αποφάσισε τελικά να τις καταγγείλει.

Η Λίνα Νικολακοπούλου έχει πολλές αναμνήσεις από το «Ζουμ». Ξεχωρίζει «δύο μεγάλες προσωπικές χαρές. Την πρώτη την ένιωσα στο Γυμνάσιο, όταν με συνόδευσε η μητέρα μου να δούμε τη Μοσχολιού και τον Καλογιάννη στον «Συνοικισμό Α'» του Μούτση. Η δεύτερη όταν κάναμε με τους Βουτσινά, Παντελιδάκη, Κραουνάκη και Πρωτοψάλτη τα τραγούδια του Μπρέγκοβιτς. Γινόταν πανζουρλισμός...»

Στον «Σείριο» του Χατζιδάκι, Β. Λέκκας, Ελλη Πασπαλά, Ηλ. Λιούγκος. Τέτοιοι χώροι «δεν παλιώνουν ποτέ». Ακόμα κι αν έχουν περάσει 40 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που άνοιξαν. Το «Ζουμ», για να γιορτάσει φέτος τα 40ά του γενέθλια, παρέδωσε την ευθύνη της διοργάνωσης στη Λίνα Νικολακοπούλου. Κι εκείνη έθεσε ως πρώτο στόχο «να υπάρχει διαρκής ζωή σ' αυτό τον μικρό χώρο».

Η σεζόν θα ξεκινήσει για το «Ζουμ» το τελευταίο δεκαήμερο του Νοεμβρίου με ένα σταθερό σχήμα για τις Παρασκευές και τα Σάββατα: η Μελίνα Τανάγρη και το «Τρίφωνο» (Ερωφίλλη, Δημήτρης Υφαντής, Νίκος Κουρουπάκης) θα ανταλλάσσουν ρεπερτόριο, θα ταξιδεύουν στους Ευρωπαίους τροβαδούρους και θα επιδιώκουν ένα πρόγραμμα με άποψη, υπό τη μουσική διεύθυνση του Γιώργου Ζαχαρίου, αλλά και με τη συμμετοχή του «Διδύμου» (των νέων μουσικών Ιάσονα Γρηγορίου και Γιάννη-loud- Πετειναρά, που συνεργάστηκαν με την Τανάγρη στον νέο της δίσκο).

Το ίδιο σχήμα θα επιστρέφει, όμως, στη σκηνή της Κυδαθηναίων και Δευτερότριτα για μια πιο συμπυκνωμένη εκδοχή του προγράμματός του ώστε να χωρά κι ένας guest που θα εναλλάσσεται κάθε μήνα και θα ανήκει στην πρόσφατη ή παλαιότερη ιστορία του χώρου. Ο Γιάννης Κότσιρας θα κάνει την αρχή και ο επόμενος guest θα είναι ο Μανώλης Μητσιάς. Αυτά τα προγράμματα θα ξεκινούν και θα τελειώνουν νωρίς (8.30-10.30 μ.μ.) ώστε «να μπορεί κάποιος να 'ρθει όπως θα πήγαινε ένα σινεμά και μετά να προλάβει το μετρό», εξηγεί η Νικολακοπούλου.

Στην εβδομαδιαία ατζέντα του χώρου, ειδική θέση θα έχουν, όμως, και οι Τετάρτες που θα αφιερώνονται στην ποίηση, αρχής γενομένης από τον Τάσο Λειβαδίτη, με τη σκυτάλη μετά στον Νίκο Καρούζο κι ύστερα «ποιητές που αγαπήσαμε. Ελληνες και ξένοι. Κι ο Καβάφης κι ο Βρεττάκος κι ο Πεσόα. Θέλω, πολύ υποκειμενικά, να φωτιστούν ποιητές που με βοήθησαν να αρχίσω να ξεκλειδώνω τη γλώσσα της ποίησης». Κι ακόμα «θα 'θελα εκεί να γονιμοποιηθούν κάποιες επαφές. Π.χ. έχω επιθυμήσει να ακούσω τη φωνή της Μάγιας Λυμπεροπούλου ή της Ρένης Πιττακή. Είναι πολύ χρήσιμο να ξέρουμε ότι υπάρχουν τέτοιες φωνές ανθρώπων, που έχουν θητεύσει στο θέατρο». Ο Λευτέρης Γρίβας, μπαντονεονίστας του κουιντέτου TANGartO, αλλά και το «Τρίφωνο» θα είναι παρόντες υπέρ «του αυθορμητισμού να ειπωθεί ένα τραγούδι με μία κιθάρα κι ένα ακορντεόν...»

Στο «Ζουμ» έδωσα τον πρώτο μου στίχο στη Δήμητρα Γαλάνη. Ηταν σε μουσική του Σπανού», Θυμάται η Λίνα Νικολακοπούλου Ειδικά σ' αυτές τις ποιητικές Τετάρτες επιμένει η Νικολακοπούλου. Εξηγεί: «Συνήθως η χαρά της επικοινωνίας μέσω του ποιητικού λόγου γίνεται σε συγκεκριμένους χώρους, που επισκέπτονται μόνον όσοι αγαπούν την ποίηση. Απευθύνομαι περισσότερο στα νέα παιδιά: να ανοιχτεί μια πόρτα και όποιος θέλει, να έχει γεύσεις. Κι αν δεν τον κερδίσει κάποιος ποιητής, να μη θεωρεί εαυτόν χωρίς κουλτούρα...»

Αυτό είναι, όμως, και θέμα μνήμης του χώρου: «Οι μπουάτ ήταν φυτώρια πολιτισμού. Κάποτε στο "Ζουμ" έρχονταν παιδιά με ποιήματα στις τσέπες. Η απλούστερη διαδικασία ήταν να πάει ένας νέος και να πει "ρίξτε μια ματιά στο ποίημά μου" κι αυτό να μελοποιηθεί. Αν μπορέσω να φέρω μερικούς καλούς συνθέτες και κάποιους ποιητές, ίσως να κοιτάξουνε ποιήματα νέων ανθρώπων...».

Ευχές και μια υπόσχεση

Πολλά ακόμα εύχεται η Νικολακοπούλου για τον χειμώνα που έρχεται:

* «Είπα για τη Μαρινέλλα; Θα ευχόμουν, εφόσον θα το ήθελε κι η ίδια, να μας κάνει τη χαρά και την τιμή να μας επισκεφτεί. Το λέω με συστολή...».

* «Θα ευχόμουν κι άλλοι από όσους πέρασαν κατά καιρούς από το "Ζουμ", όταν ξεμπερδέψουν με τις αγωνίες για τις τωρινές τους εμφανίσεις, να δουν αυτή την προοπτική με χαρά. Να 'ρθουν, να γίνει κάτι πολύ ζωντανό. Δεν τους καλώ να στηρίξουν εμένα, αλλά να τιμήσουμε τις ωραίες στιγμές και τις παρέες που μας χάρισε το ελληνικό τραγούδι. Να υπογραμμιστεί ότι όλα αυτά δεν έχουν πάψει να ισχύουν».

* «Θα ήθελα να δοθεί ένα γενναίο σήμα εμπιστοσύνης στους μικρούς χώρους, στις εναλλακτικές προτάσεις και στα νέα παιδιά, ώστε να δημιουργηθεί η καινούργια δυνατότητα, όπως αυτή που δόθηκε και σ' εμάς όταν ξεκινούσαμε. Φέτος, άλλωστε, με την οικονομική κρίση νομίζω ότι ο κόσμος θα αναζητήσει την εγγύηση μιας μικρότερης κλίμακας και μιας πιο χειροποίητης ψυχαγωγίας. Και το "Ζουμ" είναι παράδειγμα της μακροβιότητας, που μπορεί να έχει ένας χώρος, όταν διατηρεί τον στόχο του».

Μια βασική υπόσχεση δίνει η Νικολακοπούλου. «Θα κοιτάξουμε», λέει, «να είναι όλα τόσο χαρούμενα, γοητευτικά και ζωντανά που να μη μας πειράζει που δεν καπνίζουμε». Κι αυτό το υπόσχεται μια καπνίστρια.

Κομμάτια από το ημερολόγιο ενός οροθετικού ατόμου με την ευκαιρία της 1ης Δεκεμβριου, Παγκόσμιας Ημέρας AIDS. 

H αγάπη και ο έρωτας είναι βασικό κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Είναι βέβαια συναισθήματα που μπορεί να οδηγήσουν σε ευχάριστες και δυσάρεστες καταστάσεις. Κανένας δε σου λέει με σιγουριά πως θα έχεις το παραμυθένιο χάπι έντ που έχεις στο μυαλό σου. Γιατί υπάρχουν και άλλες καταλήξεις στις ερωτικές ιστορίες.  Μιλάω για αυτές που σε στέλνουν σε μονοπάτια που δε μπορείς παρά να βγεις πληγωμένος. Μια διαδρομή που ακόμα και να είσαι δυνατός, κάποια στιγμή θα σε τσακίσει. Έστω για λίγο.

.....