αποφαση στιγμής...

χωρις λέξεις απλά

ατέρμονες οι ώρες της αναμονής

βουτιά στο κενό

Ελευθερία!

Φως!

σκέψεις πετάνε μακριά

δεν με νοιάζει τίποτα

δεν υπάρχει κανεις εδώ

και πέφτω

πέφτω

πέφτω

τίποτα δεν θα με σταματησει

δεν υπάρχουν φρένα

ποσο μικροι ειναι όλοι απο δω πανω

μικροι

Φως περισσοτερο φως

και

ξαφνικα

σκοταδι

ΤΕΛΟΣ

Δεν είναι μονο που χιονίζει έξω.....

δεν ειναι μόνο η απουσία...

που δεν τρέχει ο χρόνος

που το ρολόι στην πλατεία έχει σταματίσει...

δεν είναι που το χίονι έγινε βροχή

και λίγο λίγο λιώνει τον πάγο....

δεν είναι που η ομίχλη μας τύλιξε...

που το κρύο πάγωσε τις καρδιές

τα συναισθήματα...

είναι το κενό...

η απουσία σου

μόνη ανάμεσα σε τόσο κόσμο....

γύρω μιλάνε....μα τα αυτιά μου δεν αναγνωρίζουν την γλώσσα....

γύρω μου ζωντανοι

μα νεκροί στα μάτια μου και ξένοι....

μεγάλο το κενό

μεγάλη η έλλειψη

πατρίδα

με κάνεις περίφανη για σένα μα είσαι τοσο μακριά μου

κυκλώνας με πήρε

μακριά...

λίγο λιγο σε ξεχνώ....

Ω αθάνατο νερό της λυσμονιάς...σε διώχνω απο τα χείλια μου

μα έχω ακόμα την γεύση σου...

κενή άδεια άφησα ενα κομμάτι πίσω.....