Η νύχτα ήταν ήσυχη, μα και αρκετά κρύα. Η σόμπα έχει πρόβλημα,  δε ζεσταίνει καλά και σήμερα έβγαζε συνεχώς πετρέλαιο στο πάτωμα, αλλά και καπνούς γιατί επιχειρήσαμε να τη φουλάρουμε.

Το πρωί βέβαια ξυπνήσαμε με έναν καταπληκτικό ήλιο. Καθαρίσαμε την ημιυπαίθρια τουλέτα (που είναι ταυτόχρονα και ...ντουζιέρα), καθώς και τα ταψιά από το βραδυνό φαγητό σε μια υπαίθρια γούρνα, όπου το νερό είχε παγώσει.

Μετά περιμέναμε να έρθει η "καναδέζα" με το μεσημεριανό. Φαγητό δε φτιάχνουμε εμείς, αλλά μας φέρνουν από ένα άλλο στρατόπεδο, μαζί με δυο φρατζόλες ψωμί και 3 πορτοκάλια. Ευτυχώς η μεσημεριανή ποσότητα ήταν υπερβολική κι έτσι οι 3 τετράποδοι φίλοι τίμησαν κι αυτοί το κλασικό φαγητό του στρατού: κατόπουλο με πατάτες.

Ο λαμπερός ήλιος προδιέθετε για βόλτα στο ποτάμι, αλλά και στο υπόλοιπο στρατόπεδο. Βγάλαμε φωτογραφίες, μπήκαμε σε πόρτες που είχαν ν' ανοίξουν χρόνια και διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά τη ματαιότητα του να φυλάς το τίποτα.

Το βραδάκι είχε άλλα 2 επεισόδια Heroes, παρέα με ξηρούς καρπούς. Αύριο θα προσπαθήσουμε να προμηθευτούμε κάποια βασικά πράγματα που μας λείπουν και δε μας φέρνουν, όπως γάλα και χλωρίνη.

ΥΓ. Και να μην το ξεχάσω: Προχθές "σπάσαμε την κατοστάρα"! 99 και μία μέρες ακόμα για να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Μεγάλη μέρα για κάθε φαντάρο να φτάνει να αφαιρεί πια από διψήφιο αριθμό :)

Πάει 4.45, ξημερώματα. Είμαι σ' ένα φυλάκιο δίπλα ακριβώς στον Πηνειό. Μαζί μ' έναν ακόμα. Έχουμε για πάρτη μας ένα μικρό δωματιάκι, με σόμπα πετρελαίου, δεκατεσσάρα TV, ψυγειάκι, 2 κρεβάτια, 2 καρέκλες κι ένα τραπεζάκι. Τρία σκυλιά συμπληρώνουν την παρέα μας, καθισμένα έξω στο κρύο. Μέσα, η σόμπα κάνει απίστευτο θόρυβο, όμως δεν έχουμε άλλη λύση για το τσουχτερό κρύο. Είδαμε τα 3 πρώτα επεισόδια του Heroes στο laptop, ενώ - παραδόξως - η Cosmote πιάνει και 3G. Αύριο λογικά θα βγει και η κιθάρα από τη θήκη της, ενώ με βλέπω να τελειώνω και το Οχτώ.

Τώρα κάνω τη μουγκή σκοπιά μου, μια και ο άλλος κοιμάται. Μέσα στο σπιτάκι. Δεν υπάρχει κάτι να φυλάξουμε, οπότε προέχει ο εαυτός μας. Σουρεάλ σκηνικά, χωρίς νόημα...

Θα καθήσουμε εδώ 7 μέρες. Χίλιες φορές εδώ παρά στη μονάδα.

Στη μονάδα έχει κάθε μέρα 9ωρο σκοπέτο, χωρίς εξόδους. Κι αυτό γιατί έχουμε μείνει πλέον 4 φαντάροι, σε εγκαταστάσεις για 200... Σαν ανεπιθύμητοι μέσα στο ίδιο μας το κράτος... Και απ' αυτούς τους 4, οι 2 (εμείς) πρέπει να είμαστε στο ποτάμι...

Αύριο λέω να κατέβω στην όχθη για μερικές φωτογραφίες.

Από τα 10 μου τον περιμένω να έρθει. Αν και μεγαλώσαμε μαζί. Με τα τραγούδια του, με τους στίχους του, τη φωνή του. Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια παλιά φωτογραφία από το παιδικό μου δωμάτιο και θυμήθηκα πως για χρόνια τον είχα σε αφίσα πάνω από το κρεβάτι μου.

Τα τραγούδια του μου δημιουργούσαν όμορφες εικόνες, ενώ μου έδιναν και δύναμη πριν από εξετάσεις, αγώνες ή συναυλίες. Το πρώτο μου παράπονο είχε να κάνει με το οτι τα τραγούδια του ήταν δύσκολο να παιχθούν και να τραγουδηθούν. Επιπλέον, ο κύκλος των φίλων μου τα θεωρούσε εμπορικά και σπάνια τα παίζαμε με τις κιθάρες. Και όποτε αυτό γινόταν, οι παραφωνίες έδιναν και έπαιρναν. Μόνο με μια φίλη, ομοιοπαθούσα, μπόρεσα και έπαιξα τα τραγούδια του, ένα φοιτητικό βράδυ...

Τώρα μπορεί κάποια σχήματα, φίλοι του MusicHeaven, όπως του Rivera, να παίζουν τα κομμάτια του, όμως θέλω να τον δω και ζωντανά. Η παγκόσμια περιοδεία του ξεκίνησε, όμως αμφιβάλλω αν θα περάσει από τα μέρη μας.

Τι να γίνει... Ας είναι καλά το YouTube, όπου θα μπαίνουμε να βλέπουμε τις συναυλίες του. Όπως αυτή εδώ στο Τόκιο, πριν 20 μέρες :(

Τελικά ποιά χρονιά να θεωρούμε ως έτος ...γέννησης του MusicHeaven;

Πέρυσι γιορτάσαμε τα 4α γενέθλια, θεωρώντας οτι το προαναφερθέν έτος, ήταν το 2003.

Φέτος γιορτάσαμε τα 10α γενέθλια του site, θεωρώντας οτι γεννήθηκε το 1997.

Το ερώτημα είναι ...τι θα γιορτάσουμε του χρόνου; Τα 6α ή τα 11α γενέθλια; Μπορούμε βέβαια να κάνουμε 2 εκδηλώσεις και να γιορτάζουμε 2 φορές. Ή στην Αθήνα να γιορτάσουμε τα 11α και στη Θεσσαλονίκη τα 6α. Του παραχρόνου βέβαια ίσως να μην προλάβουμε να γιορτάσουμε, καθηλωμένοι στο σπίτι από σάκχαρο.

Μεγάλο το μπέρδεμα να μην ξέρεις πότε γεννήθηκες. Σαν τη γιαγιά μου που ισχυριζόταν πως γεννήθηκε το '22, αλλά πιθανότατα γεννήθηκε το '18. Σαν γυναίκα βέβαια, είχε τους λόγους της να λέει οτι είναι μικρότερη. Τα sites όμως; Τι γένους είναι; Αν ήταν θηλυκά, θα διαλέγαμε χωρίς δεύτερη σκέψη το 2003. Αν ήμασταν "η MusicHeaven" και όχι "το MusicHeaven", θα είχαμε ξεμπερδέψει λοιπόν. Όμως είμαστε ουδέτερο. Μπέρδεμα.

Βέβαια, κάποιοι ιστορικοί του web, αναφέρουν συγκεκριμένα πως: "Το Σεπτέμβριο άρχισε η δημιουργία του site, η οποία ολοκληρώθηκε μετά από 1 μήνα. Τον Οκτώβριο του 1997 βγήκε στο Web και οι 2-3 ημερήσιες επισκέψεις τότε ήταν από φίλους και γνωστούς στο Πανεπιστήμιο. Κάπως έτσι πέρασε ο καιρός μέχρι να γίνει η 2η ανακατασκευή τον Οκτώβριο του 1998, η οποία κράτησε 3 μήνες. Το νέο site ήταν ασφαλώς πιο σύγχρονο από το παλιότερο, αλλά και πιο σκοτεινό. Αντί για συννεφάκια είχε αστέρια και πλανήτες. Μέχρι και ανέκδοτα είχε τότε..."

Ερώτημα βέβαια που προκύπτει: Πότε είναι σωστό μια μουσική κοινότητα να γιορτάζει τα γενέθλιά της; Είναι σωστό να τα γιορτάζει τη μέρα που ένας φοιτητής, μόνος του, έπαιρνε το λεωφορείο και πήγαινε με μια δισκέτα στο υπολογιστικό κέντρο του πανεπιστημίου (1997) ή τη μέρα που το συγκεκριμένο site έγινε κοινότητα και ξεκίνησε μια κοινή προσπάθεια; (2003)

Ψηφίζω το δεύτερο.

Σχετικά links
- Ιστοανασκαφές (2002) (ανοίγει σε νέο παράθυρο, πατήστε το άφοβα)
- Ιστοανασκαφές (2000-01) (κι αυτό)

Έπεσε από τον 4ο όροφο όταν δεν ήταν τίποτε γνωστό, ο ίδιος είχε ακόμη την αξιοπρέπειά του, το κύρος του, την εκτίμηση του πρωθυπουργού.

Τώρα θα είναι ανάπηρος, αντιμέτωπος ισως με τη δικαιοσύνη για αυθαιρεσίες και κακουργήματα, έχοντας χάσει την αξιοπρέπειά του πανελληνίως, έχοντας ρεζιλευτεί ως πρωταγωνιστής ερωτικού video στα media επί τόσες εβδομάδες, έχοντας εκθέσει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό του οποίου είναι (ή ήταν;) φίλος και έχοντας καταστρέψει την επαγγελματική του καριέρα ολοσχερώς και ανεπανόρθωτα.

Νομίζω ο καθένας είναι σίγουρος για την πρώτη σκέψη που θα κάνει ο Χρήστος Ζαχόπουλος εξερχόμενος από την εντατική. Θα επιστρατευθούν άραγε ψυχολόγοι που θα τον αποτρέψουν από την 2η (και σαφώς ευκολότερη) απόπειρα που πιθανολογώ πως θα επιχειρήσει να κάνει; Ή θα τον αφήσουν στην τύχη του, επειδή τους συμφέρει;

Σύντομα θα γίνω νονός. Στην πραγματικότητα. Ίσως σε κάποιο μελλοντικό post γράψω λεπτομέρειες.

Το θέμα τώρα όμως είναι άλλο...

Στην κανονική βάπτιση τα πράγματα είναι απλά. Το όνομα το διαλέγουν άλλοι, οπότε η αποστολή του νονού περιορίζεται στο κρατήστε, λαδώστε, σκουπήστε.

Τι γίνεται όμως στη cyber-βάπτιση; Και εξηγούμαι:

Πρώτη φορά δυσκολεύομαι τόσο πολύ να βρω όνομα σε νέα ενότητα του MusicHeaven.

Έχω σκεφτεί λέξεις όπως μαντρόσκυλο, γραμματέας, ταξιθέτις (ναι, με γιώτα) και άλλες. Όμως δεν με καλύπτουν. Στα αγγλικά θα ταίριαζαν λέξεις όπως observer, monitor κλπ, όμως η μεταφορά τους στα ελληνικά δεν είναι καθόλου κομψή.

Έχω πελαγώσει. Δε βάζετε ένα χεράκι να βρούμε όνομα σε αυτή την ενότητα;

ΥΓ. Κύριε υπολοχαγέ καλησπέρα. Σήμερα δεν έχει στρατιωτικό post.

Πέντε ολόκληροι μήνες μαζί, πάνω από 250 αναφορές, άλλες τόσες φρουρές, εκατοντάδες ώρες υπηρεσίας και δεκάδες περιστατικά να θυμηθούμε. Ήταν δύσκολα πολλές φορές, οι κοπέλες και οι δικοί μας μακριά, η ξεκούραση και ο ύπνος λίγος, πολλές και οι εμπλοκές. Παρόλ' αυτά δεν τσακωθήκαμε ούτε γι' αστείο, σεβαστήκαμε ο ένας τις δυσκολίες του άλλου και φεύγουμε από το Τσαμπικονήσι μόνο με καλές αναμνήσεις. Τα άσχημα τα πήρε ήδη το ποτάμι. Νιώθω τυχερός  που βρέθηκα εδώ, σ' αυτό το πανέμορφο μέρος, αλλά και και που έζησα δίπλα σας.

Το δέντρο της σκοπιάς, κάτω από τους 2 κρίκους γράφει πια "1".

Καλή αντάμωση :)