Το προηγούμενο διάστημα έκανε πολύ δουλειά, ρουτίνα και λίγες κοινωνικές επαφές, συνήθως βιαστικές και χωρίς την ψυχική διάθεση που απαιτείται, ενώ διόδια έχω να περάσω από τον Αύγουστο. Υπάρχουν 2-3 στόχοι αυτό το διάστημα που ελπίζω να φέρουν μελλοντικά τον ελεύθερο χρόνο που χάνεται. Ίσως είναι παγίδα, ίσως όχι... Θα δείξει...

Να όμως κι ένα μικρό φως στο να μη νιώθεις το χρόνο να σε κατατρώει... Ίσως μπορείς να το δεις και σαν "βραβείο" για τον κόπο το προηγούμενο διάστημα...

Ένα ταξίδι στο Παρίσι... με τη δουλειά... όμως θα έχει κάτι το ιδιαίτερο. Ίσως κάτι το μυθικό. Κάτι που αναιρεί αυτό που σκεφτόσουν πριν λίγες μέρες, οτι δεν νιώθεις πλέον έκπληξη όποιον και να συναντήσεις, Το εισιτήριο έρχεται... όχι το αεροπορικό, αλλά... αυτό για τη συναυλία του "μύθου" Paul McCartney.

10 Δεκεμβρίου, στις 20:00, στο Bercy του Παρισιού.

Το γραφω και δεν το πιστεύω οτι θα είμαι εκεί...

Γελάω κάθε φορά που βλέπω τις αφίσες τους.

Η μεν του Ρέμου είναι εντελώς gothic. Πάει το λαϊκό, ξεχάστε το. Ο τελευταίος καλός λαϊκός τραγουδιστής, το γύρισε κι αυτός. Και μη μου πειτε για τον Τερζή ή τον Μητροπάνο, γιατί μιλάμε για νέους.

Όσον αφορά το Λάλεζα, αν έχουν το θεό τους... Τον έχουν φωτογραφήσει σαν τον ...Elvis Presley! 

Οτι να 'ναι.

Να 'σαι καλά Al Di Meola που με μας κάνεις να μην ξεχνάμε τις παλιές μας αγάπες, τους πρώτους ήχους που μας έκαναν και αγαπήσαμε αυτό το όργανο που λέγεται κιθάρα. Που δε μένεις στάσιμος αλλά εξελίσσεσαι, που δοκιμάζεις νέα πράγματα. Που έπαιξες το Mediterranean Sundance στα 10 μέτρα από τη θέση μου.

Πρέπει επιτέλους ν' αλλάξω χορδές.

Δύο προσκεκλημένοι, προσπάθησαν να τραβήξουν την προσοχή εχθές στη Ζωντανή Συνέντευξη στον ΙΑΝΟ.

Στον ΙΑΝΟ, όπου όπως κάθε Τετάρτη, έτσι κι εχθές, ο Μιχάλης Γελασάκης προσκάλεσε τραγουδοποιούς για μια ζωντανή συνέντευξη, παρουσία κοινού. Μόνο που εχθές οι 2 καλεσμένοι τραγουδοποιοί ήταν μικρής ηλικίας και πραγματικά στα πρώτα τους καλλιτεχνικά βήματα. Ο ένας ήταν ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, 28 ετών, που έχει γράψει ίσως το κορυφαίο για μένα τραγούδι των τελευταίων ετών, το Μαύρο Ποτάμι.

Μαζί του και η Δανάη Παναγιωτοπούλου, συνομήλικη νομίζω, η οποία έχει ένα ιδιαίτερο στυλ που παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά ως εκεί. Παίζει και ωραια κιθάρα, απ' οτι είδα χθες...

Λοιπον, η ζωντανή συνέντευξη κυλούσε κανονικά, όταν το μικρόφωνο πήρε η Αλίκη Καγιαλόγλου, ερμηνεύτρια της εποχής του Χατζιδάκι.

Με εξαιρεση λιγα λογια για τη Δανάη, ένα ολόκληρο τέταρτο της ώρας περιαυτολογούσε. Έπλεξε το εγκώμιο του εαυτού της, με αφορμή τον κόσμο που πήγε να τη δει στο Ηρώδειο, αν και ήταν Οκτώβρης. (μόνο ο Μαγκάιβερ πάει σε συναυλίες τον παγωμένο Οκτώβριο)

"Hellooooo... για τον Αλέξανδρο και τη Δανάη σε καλέσανε να μιλήσεις, όχι για την αφεντιά σου", άκουσα από δίπλα, αν και θα μπορούσε να είναι η φωνή όλων.

Κίτρινη κάρτα.

Δε σταμάτησε όμως εκεί. Χαμπάρι. Στη συνέχεια άρχισε να διαμαρτύρεται εντονότατα, επειδή δεν ασχολείται μαζί της ... το Δίφωνο, που δεν της έχει πάρει συνέντευξη. Τα έλεγε μία στον συντονιστή της συζήτησης Μιχάλη Γελασάκη (που έτυχε να είναι και αρχισυντάκτης στο Δίφωνο) και μία στη Μαριάνθη Πελεβάνη (διευθύντρια).

Κόκκινη κάρτα.

Όχι, δεν την έβγαλα εγώ, αλλά η Δανάη Παναγιωτοπούλου, που σηκώθηκε και  ...της πήρε το μικρόφωνο. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Μιλάμε για απευθείας κόκκινη κάρτα. και αυτογκόλ μαζί. Γιατί; Γιατί της πήρε το μικρόφωνο αυτή που την είχε καλέσει να μιλήσει. Ω ναι.

Τόσο άκυρη ήταν εχθές η Αλίκη Καγιαλόγλου.

Φοβερή επίσης και η μανία με την οποία μιλούσε και κρατούσε το μικρόφωνο, γράφοντας στα παλιά της υποδήματα όλο τον κόσμο που δυσανασχετούσε από το πρώτο πεντάλεπτο με την αφεντιά της.

Μόνο σαν όνομα την ήξερα την Καγιαλόγλου. Μετά τη χθεσινή συμπεριφορά της, διαπίστωσα και άλλα πράγματα. Και καλά κάνει το Δίφωνο και δεν ασχολείται μαζί της πλέον. Και ναι, από τέτοιες ενέργειες βγάζω καθολικά συμπεράσματα για τον χαρακτήρα κάποιου.

Και μη μου πείτε τώρα "γιατί μιλάς έτσι", "ξέρεις τι έργο έχει κάνει;" κλπ. Χίλιες φορές να μην έχεις κάνει έργο και να είσαι σεμνός, παρά να έχεις κάνει έργο και να "φωνάζεις", σε λάθος τόπο, σε λάθος χρόνο.

Κρίμα για τα παιδιά. 

ΥΓ. Στην εισαγωγή αναφέρω για 2 άτομα. Το άλλο ήταν η Στέλλα Βλαχογιάννη, η οποία έδωσε για άλλη μια φορά ρέστα, με το εκπληκτικό της κείμενο. Αυτοί είναι οι καλεσμένοι που ξέρουν να σέβονται όσους τους καλούν και όσους τιμώνται, χωρίς από την άλλη να χαρίζονται σε κανέναν. Μοναδική. Απλά.

ΥΓ 2. Και ο Γιώργος Χρονάς έκανε φάουλ εχθές, διαφωνώ, αλλά είναι σεβαστή η άποψή του οτι όποιος μελοποιεί Καβάφη, δεν πρέπει να κάνει χιούμορ.