Μου έλειψες...

όλα μου έλειψαν ... τίποτα λιγότερο ... τίποτα περισσότερο

δε μετράς το χάδι που σε ξυπνάει...

ολα μου έλειψαν...

Γεμίζει απο σένα ακόμα κι ο αέρας...γεμίζει με το άρωμα των μαλλιών σου, το χρώμα από τα μάτια σου και το φως από το γέλιο σου....

ετσι κάθε αναπνοή εχει άλλο χρώμα... κάθε ανάσα είναι πινελιά...

και σιγά-σιγά σε ζωγραφίζει στο μυαλό μου...

για να κλείσω τα μάτια... και να σε έχω μπροστά μου ....

όσο μακριά κι αν είσαι.....

Άλλος καιρός... και τα απογεύματα αλλάξαν χρώμα εδώ και μέρες...σιγά – σιγά θα αρχίσουν κι οι βροχές...

Κι ο ουρανός καμια φορά τόσο βαρύς να σε πλακώσει....

Κι εκεί που νιώθω πως άδειασε η μέρα...παίρνεις κι ακούω τη φωνή σου ... έτσι βρίσκω ενα χώρο ... κάνω στην άκρη και περνάει η συννεφιά.