Βλέπετε την παραπάνω αρκούδα? Ε κάπως έτσι κατεδαφίστηκα και εγώ το πρωί στο κρεββάτι. Τι να κάνω και εγώ, άνθρωπος είμαι, πόσες αντοχές μπορώ να έχω? Μετά απο τόσο φαί(μιλάμε για πολύ τσι-τσι), ποτό και πάνω-κάτω στο μαγαζί τόσες φορές ήρθε και έδεσε το σιρόπι....εγκατέλειψα! Μια χαρά όμως πήγε το πανηγύρι...όλα good!! Βέβαια με είδα πριν λίγο στον καθρέπτη και σκιάχτηκα....το ματάκι δεν έχει ανοίξει ακόμα καλά-καλά. Θέλω επειγόντως ανασυγκρότηση δυνάμεων. Το βράδυ έχει δεύτερο ημίχρονο και με βλέπω να καταρρέω!! Με βλέπω να πίνω τα tonotil τρία-τρία για να έρθω στα ίσα μου. Πορτοκαλαδίτσα λέτε να βοηθήσει??

Μου φαίνεται χρειάζομαι ζυγοστάθμιση-ευθυγράμμιση. Θέλω διακοπές, ταξιδάκι αναψυχής τώρα....γίνεται? Θα κάτσει που θα μου πάει..στην τελική θα το κάτσω εγώ να γίνει! Έρχεται και το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας...άδεια απο τη σημαία κανονικότατα!! Ξεχάστε με...μ'ακούτε???????

(sike όλα καλά, ζούμε!!!! Το αφεντικό σου στέλνει χαιρετίσματα.Ομολογώ οτι ήταν πολύ καλός μαζί μου χτες. Άντε να δούμε σήμερα που δουλεύουμε μαζί τι έχω να τραβήξω.)

Θα γίνει της...Καλομοίρας αύριο στο μαγαζί! Γιατί το πάρτυ είναι γεγονός και η φουφού στη θέση της. Τι, έτσι θα μέναμε εμείς...ατσίκνηστοι? Εγώ βεβαιώς, βεβαίως δουλεύω, αλλά....so what? Με βλέπω να τριγυρνάω, κρατώντας στο ένα χέρι το δίσκο (με την παραγγελία) και στο άλλο το καλαμάκι(όχι εκείνο που ρουφάν, το άλλο καλέ). Το θέμα είναι, το ποτηράκι με ποιό χέρι θα το κρατάω? Δύο μου έδωσε ο καλός Θεούλης, όπως σε όλους, και δυστυχώς ή ευτυχώς το ποτηράκι κολλάει χαλαρά με την περίσταση αύριο. Νοείται κοψίδι χωρίς κρασάκι ή μπυρίτσα? (τα σκληρά τ'αφήνουμε για αργότερα που θα έχουμε χωνέψει).

Γιατί μπορεί να δουλεύουμε, αλλά συγχρόνως το διασκεδάζουμε εκεί μέσα και περνάμε καλά. Και αυτό είναι το γαμάτο της υπόθεσης και συνάμα το δυσκολότερο....γιατί αύριο θα τα πιούμε. Και θα έχω και τον κύριο feelgood απο μια μεριά(μεγάλο λαμόγιο) που θα παραβρεθεί ως guest star (καθότι ρεπάρει) και θα επιτηρεί. Α ρε και μετά θα ανοίξει το στοματάκι του και θα μου σούρει τα κέρατά μου. Έχω να ακούσω περί ροπάλου τα άπειρα....Ετοιμάσου να σιγοντάρεις sike...έρχεται δουλειά! Αλλά χαλάλι σας βρε παιδιά.....I feel good!!!

Υ.Γ1 Επιτέλους μου έκατσε ένα interview της προκοπής!!

Υ.Γ2 Το παγωτό πάλι...δεν μου έκατσε. Συνεχίζω να βλέπω μπροστά μου μπάλες...και όχι μόνο(και άλλα δικά μου)....λιώνω λέμεεεεεεεε!!

Συνάδελφοι μου μύρισε παγωτό απο τα haagen dazs τώρα. Όχι έγκυος δεν είμαι, μην ταράζεστε(με το κρίνο μόνο μία τα κατάφερε)! Βλέπω μπροστά μου μπάλες, πολλές μπάλες...παγωτού μπάλες λέμε!!!!!!! Vanilla caramel brownie, chocolate chip cookie dough, cream and cookies, macademia brittle, triple chocolate....λουσμένα απο το ρευστό σιρόπι  σοκολατάς fudge και σκεπασμένα με διπλή δόση απο καραμελωμένα αμύγδαλα!!!!!!! Μου τρέχουν τα σάλια και ξερογλείφομαι...σλουρπ...σλουρπ.........       

Μα γιατί να μην κάνουν delivery????????????? Ξανθό ε?????χαχαχχαχαχαχαχχαχα

Κορίτσια θέλετε να πετύχετε επαγγελματικά? Θέλετε να ικανοποιήσετε τις φιλοδοξίες σας και να υλοποιήσετε τους στόχους σας? Ε τότε δείξτε τα κόκκινα νύχια σας! 'Εχετε θηλυκό ταμπεραμέντο? Αποδείξτε το. Εν ολίγοις κουνήστε τον κώλο(sorry πισινό ήθελα να πω) σας και θα φτάσετε εκεί που θέλετε! Προσόντα έχετε? Ε τότε εκμεταλλευτείτε τα! Μην μου το παίζετε σιγανοπαπαδιές τώρα, μεταξύ μας τα λέμε. Πόσο ψηλά θέλετε να πάτε?? Που φτάνουν οι βλέψεις σας? Θέλετε ένα γραφειάκι με θέα όλη την πόλη και μεγάλο μισθό? Πρέπει να δώσετε, για να πάρετε, έτσι είναι η κατάσταση. Έτσι κινούνται οι τροχοί της άμαξας. Άντε ανοίξτε τα ματάκια σας. Τόσο απλά είναι τα πράγματα? Η επιτυχία νομίζετε έρχεται ουρανοκατέβατη? Κουνήστε το δαχτυλάκι το κρυφό. Άντε κυρίες μου, τι το έχετε το γυναικείο ταμπεραμέντο, αν το έχετε...για μόστρα?

Για θηλυκό ταμπεραμέντο  μου μίλησε ένας κύριος...τελείως φιλικά πάντα(το τόνισε κιόλας πολλές φορές για να το εμπεδώσω), σήμερα σε μια συνέντευξη για δουλειά. Θέλεις να κάνεις κάτι επαγγελματικά στη ζωή σου? Φυσικά απαντάω. Σου φτάνει να δουλεύεις όλη σου τη ζωή σαν γραμματέας με έναν βασικό? Όχι του λέω. Ε, τότε γιατί δεν κουνιέσαι? Πώς ακριβώς να κουνηθώ λέω εγώ...όλο στην κίνηση είμαι αλλά άκρη δεν έχω βρεί. Κάνε κάτι, ψάξτο. Είσαι μια όμορφη γυναίκα , αν θέλεις κάτι μπορείς να το πετύχεις. Φτάνει να βάλεις μπροστά το θηλυκό σου ταμπεραμέντο και να κυνηγήσεις λίγο τις καταστάσεις. Δηλαδή λέω εγώ, καθότι και λίγο χαζή(λέμε τώρα...άσε να δούμε τι θα πεί...όχι οτι δεν ξέρουμε). Να βρε κορίτσι μου, πές οτι πας σε ένα club ένα βράδυ και γνωρίζεις έναν τύπο, με όνομα, πολλά λεφτά και γαμάτο αυτοκίνητο. Τραβιέσαι μαζί του, καταλήγεις εκεί που καταλήγεις και την άλλη μέρα εξαφανίζεται και δεν σε ξέρει...δεν τον ξέρεις. Τρώς δηλαδή το φυστίκι και στο τέλος μένεις με τα τσόφλια. Εκεί είσαι απελευθερωμένη, και δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις. Κάπου αλλού γιατί να μην είσαι? Πρέπει να μάθεις να ξεπερνάς τα όριά σου και στον επαγγελματικό τομέα. Να μάθεις να φτάνεις στα άκρα και να αποβάλλεις τα τυχόν ταμπού που έχεις.

Όση ώρα αυτός λέει τις μ@#$&*ες του, εγώ κάνω μετάφραση στη απλή λαϊκή τι ακριβώς λέει. Δηλαδή, πες ρε παιδάκι μου, οτι σου κολλάει το αφεντικό σου, ένας προιστάμενος σου ή ένα ανώτερο στέλεχος της εταιρείας σου. Γιατί να μην πας μαζί του? Γιατί να πείς όχι? Σκέψου λίγο τις δυνατότητες που σου προσφέρει μια τέτοια περίπτωση, τις προοπτικές που εμφανίζονται μπροστά σου. Γιατί, τρως το μπαγλαβαδάκι σου(καλό ή κακό δεν θα κολλήσουμε εκεί), αλλά ξυπνάς την επόμενη ημέρα και σε περιμένει ένα καινούριο γραφείο στον επάνω όροφο, με προσωπική γραμμή τηλεφώνου, aircondition, και πόρτα που κλειδώνει για παν ενδεχόμενο(έτσι απλά την γλίτωσες νομίζεις?) Ο μισθός σου έχει ανέβει, βάση των προσόντων και των υπηρεσιών που πρόσφερες(μπορείς και καλύτερα. Την επόμενη φορά βάλε τα δυνατά σου) και οι παλιοί κολλητοί συνάδελφοί σου, είναι πλέον υφιστάμενοι. Απλά, σκέψου το λίγο. Τι έχεις να χάσεις? Την παρθενιά σου μήπως?

Ααα ρε κάτι τέτοια ακούω και βλέπω να κλείνει η καριέρα μου με τα νυχτοκάματα.

Καλοκαίρι 1994 Ζάκυνθος. Πρώτες διακοπές με τις κολλητές μου σε νησί, μακριά απο γονείς και τετριμμένα. Το δωμάτιο(πιο πολύ σε παράγκα έκανε, αλλά μας ένοιαζε?) πενήντα μέτρα απο την θάλασσα. Εικόνες μόνο μπλέ. Η διάθεση στα ύψη. Τα γέλια ασταμάτητα. Το ποτό αρκετό(ακόμα δεν είχαμε γνωριστεί καλά με το αλκοόλ). Φαγητό άφθονο(σαβουρώναμε πέντε με  έξι φορές την ημέρα). Ξενύχτι ουσιαστικό και ανούσιο(γυρίσαμε κουτουλώντας). Ευτράπελα άπειρα..

Το νησί πνιγμένο στους Άγγλους και τους Ιταλούς. Οι μεν άσπροι-ροζ και μες στην ξανθίλα, τριγυρνούσαν μεθυσμένοι όλη μέρα αγκαλιά με μια μπύρα. Οι δε απασχολημένοι με το καμάκωμα πρωί-βράδυ(τραγουδάνε πολύ όμορφα οι άτιμοι). Πολύ tourist κατάσταση λέμε. Το αγγλικό έδινε και έπαιρνε. Εγώ προσωπικά το πέθανα κανονικά...άλλα έλεγα, άλλα καταλάβαιναν. Καλά που είχαμε και την γλωσσομαθή Μάρα και βγάζαμε άκρη, αλλιώς μας έβλεπα με την νοηματική να συννενοούμαστε.

Μεσημέρι στην παραλία. Καθόμαστε σε ξαπλώστρες με πλάτη στην θάλασσα. Υπάρχει θέμα πίσω. Τρείς τύποι, αγνώστου προελεύσεως, πασαλειμμένοι με τα λάδια τους, είναι αρακτοί μπροστά μας. Μιλάνε αγγλικά (Άγγλοι, Αμερικάνοι, Αυστραλοί...ποιός ξέρει?). Ο ένας θεός. Ξανθός, ψηλός, γαλανομάτης, κορμάρα. Ο άλλος στο πιο σκούρο, γαλανομάτης και επίσης κορμάρα. Ο τρίτος κορμάρα μεν άλλα απο φάτσα δεν το είχε...κλάφτα χαράλαμπε(την ήθελε την σακουλίτσα του). Κατά τ'άλλα όμως συμπαθέστατος(χαχαχα). Έχουμε χαζέψει κανονικά, μας έχουν βγεί τα μάτια έξω και μας τρέχουν τα σάλια. Αρχίζει λοιπόν ένας διάλογος μεταξύ μας..

...Πώπω τι παιδί είναι ο ξανθός....κοίτα κάτι ματάρες που έχει...εγώ θα πάρω τον ξανθό...όχι εσύ πάρε τον μελαχρινό που είναι και στο ύψος σου...εγώ λέω να τους μοιραστούμε και κάνουμε πάσες...κοίτα βάζει λάδι, να πάω να τον βοηθήσω?...καλά ο άλλος ο άσχημος πώς είναι έτσι?...σαν τον Γκρίμπιλα μοιάζει(χαχαχ).....ρε να σε βάλει αυτός κάτω....κορίτσια δεν νιώθω καλά...ρε κοίτα κάτι κέφια που είχε ο Θεός...αχ και να ήμουν η ξαπλώστρα...κοίτα κάτι μπράτσα...άμα τον βάλω κάτω θα σου πω εγώ...

Και λέμε και ξαναλέμε και τέτοια και χειρότερα(εδώ πέφτει λογοκρισία) και αυτοί γελάνε. Και φυσιολόγικό ήταν να γελάνε. Ρόμπα είχαμε γίνει και μάλιστα ξεκούμπωτη. Σωστά χαζογκομενάκια, σούργελα τελειωμένα. Συνεχίζουν στην αγγλική να λένε τα δικά τους, εξακολουθούμε εμείς στα σχόλια. Κάποια στιγμή ρωτάει μία..

-Ρε κορίτσια πολύ γελάνε αυτοί...γιατί?? Και έρχεται η απάντηση από το υπερπέραν και σε ωραιότατα ελληνικά...

-Γιατί τόση ώρα καταλαβαίνουμε τι λέτε!!!

Παρντόν είπατε κάτι μίστερ?? Οι τύποι ήταν Έλληνες γεννημένοι στην Αυστραλία και είχαν έρθει για διακοπές στην μαμά πατρίδα. Δεν είναι να ανοίξει η γη να σε καταπιεί? Εδώ κολλάει το καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς. Γιατί οκ, γνωριστήκαμε με τα Αυστραλάκια. Έλα όμως, που μας έγιναν τσιμπούρι και στο τέλος μας βγήκαν και βλάχοι. Πάρε να έχεις δηλαδή...όχι ξαναπές άμα θες!!!!(...και έλα που έχουμε ξαναπεί και μπορεί να ξαναπούμε....).

[Η φωτό είναι απο το γνωστό Ναυάγιο που δεν αξιωθήκαμε να δούμε(ένεκα τα ξενύχτια). Θυμάμαι εμένα και  τη Μπαρούλα ξημερώματα, να παίζουμε αρκετές παρτίδες τάβλι παρέα με ελληνικό καφέ, με την ελπίδα οτι οι άλλες δύο θα ξυπνήσουν κάποια στιγμή για να κάνουμε επιδρομή στα αξιοθέατα του νησιού....Ατυχήσαμε όμως, μας έμειναν οι καρτ ποστάλ]. 

Ξεκινάω..

• Θα βρεί η Mpara επιτέλους την χαμένη της libido?
• Τι θα γίνει με το ταξίδι που μας υποσχέθηκε το fantasma για την Χαβάη?
• Ο Deos θα μοιράζει και αυτή την Παρασκευή δερμάτινα βραχιολάκια στην εκπομπή του?
• Εγώ στα 16 γιατί δεν έγραφα σαν την esta?
• Θα παραδεχτεί επιτέλους ο asxetos οτι είναι σχετικός?
• Θα δεχτεί ο μέλλων σύζυγος της sike να κάνει τα μαθήματα γαμήλιου χορού?
• Τι όνειρα βλέπει κάθε βράδυ στον ύπνο του ο gusfunn?
• Στο σπίτι του mpriza συνέχεια γελάνε?
• Θα εγκρίνει κάποιον απο τους υποψήφιους γαμπρούς το σόι της neerie?
• O jorge τελικά πότε απολύεται?
• Θα καταφέρω ποτέ να γράψω ένα κείμενο σαν τον c_tse?
• Τελικά η yokor έφαγε όλο το κέικ του writer?
• Το αστεράκι της MISangie πηγαινοέρχεται?
• Είπε κάτι ο Anastasisk?
• Έχει δεί ποτέ κανείς τον Orfeus με κοντά μαλλιά?
• Πότε θα μας τα πεί ξανά χύμα η tren, να γουστάρουμε?
• Θα έρθει σύντομα ο ιππότης της kokona να την πάρει με το άσπρο άλογο?
• Κοκκίνησε τελικά το μάνγκο της movflower?
• O parateristas θα με αφήσει ξανά να τραγουδήσω μαζί του?
• Απο πού παίρνει τις νερομπογιές που ζωγραφίζει τις λέξεις της η aurelia?
• Πότε θα σταματήσει ο seras να στεναχωριέται επειδή είναι καλό παιδί?
• Ο γιός του analysti θα έχει τελικά λαμπρό μέλλον?
• Θα βρεθεί ένας normal ταξιτζής να πάει σπίτι του τον blacksad?
• H johnny8 είναι τόσο γλυκιά όσο τα κείμενά της?
• Γιατί δεν γράφει άλλο ο sea_like_eyes?
• Γελάει κανείς καλύτερα απο την melkat06 και την sunnybeach?
• Θα μου δώσει ο uNick τα κλειδιά απο εκείνο το σαλέ που έχει στο χωριό του για ένα διήμερο?
• Θα κάνει κανά μαγικό η MagicaDeSpell να μας πέσει το lotto?
• Ο capone69 γιατί δεν μου γράφει ποτέ σχόλιο?
• Θα ξαναγράψει ποτέ ο kinezes trexoun gimnes για καυτά θέματα?
• Πότε θα πάμε να ακούσουμε τον pavel να τραγουδάει?
• Πότε θα κάνει την πρώτη της έκθεση ζωγραφικής η margo?
• Θα δούμε ποτέ δήμαρχο της Αθήνας την alexia-vicky?
• Θα σταματήσει ποτέ να είναι αγχωμένο το sylviaki?
• Μπορώ να έχω λίγη απο την έμπνευση του Apataggelos?
• Θα σταματήσει ο feelgood να με λέει ρόπαλο?
• Θα έρθει ποτέ το μυαλό μου στην θέση του?

Έπιασα μια πεταλούδα μια φορά. Προσεκτικά την κράτησα στα χέρια μου. Φοβόμουν, δεν ήθελα να της κάνω κακό. Γαλάζια θαρρώ ήταν τα φτερά της. Η ομορφιά της μαγική, χάριζε στα μάτια μου χιλιάδες παραμυθένιες εικόνες. Την άγγιξα, και ένιωσα το απαλό της φτερούγισμα  στα ακροδάχτυλά μου. Ένα γλυκό γαργάλημα σ'όλο μου το κορμί. Μια ζήλεια φώλιασε στην ψυχή μου. Την θέλησα δική μου, σε μένα μόνο να χαρίζει τις χορευτικές της φιγούρες. Στ'αλήθεια και τι δεν θα έδινα, για ένα χορό μαζί της...

Σαν πεταλούδα είδα τον εαυτό μου να κάνει κύκλους στον ουρανό. Φτάνω ψηλά, νιώθω τον αέρα να με ξυπνάει.Τα φτερά μου άσπρα, με απογειώνουν και νιώθω απόλυτα ελεύθερη. Πετάμε μαζί, απο λουλούδι σε λουλούδι. Γυρίζουμε απο πλανήτη σε πλανήτη. Κάθε τόσο σ'αγγίζω και μ'αγγίζεις. Ξέρεις τι θέλω...ξέρω τι ψάχνεις. Και σ'ακολουθώ, ταξίδεψέ με εκεί που θες. Πάρε με μακριά, δώσε μου όσα έχεις. Και τώρα χάρισέ μου εκείνον τον χορό...έναν μοναδικό. Ψηλά με πετάς. Κοίτα κάποιοι κοιτάνε. Μην δίνεις σημασία. Είσαι  δικός μου και εγώ μόνο δικιά σου..για πάντα..για τώρα..

Μέσα σε γυάλα θέλησα να την βάλω, εκείνη την μικρή μου μπλέ πεταλούδα. Μα ένιωσα τον τρόμο της στα δάχτυλά μου. Δεν ήθελε να μείνει στην φυλακή μου, όσο αγάπη και αν της έδειχνα. Την άφησα να φύγει και εκείνη στάθηκε για λίγο ακόμα στο χέρι μου. Μου χάρισε λίγα λεπτά και ύστερα πέταξε μακριά μου. Κράτησα για μένα εκείνο τον χορό..Κλείνω τα μάτια και πετάμε μαζί..εκεί που ξέρουμε και οι δύο..

Είμαι περήφανη λέμε...περήφανη!! Τι τζιπάκια και πράσινα άλογα. Το φοβερό μου saxaki με έβγαλε ασπροπρόσωπη! Και εγώ που τόσο καιρό δεν το είχα σε εκτίμηση, και κρυφά έκανα μεγαλεπίβολα όνειρα να το σουτάρω και να πάρω κάτι πιο hot, ένιωσα τρελές τύψεις. Που να το βλέπατε να τσουλάει στους κάτασπρους δρόμους. Δηλαδή ποιούς δρόμους, λες και ξεχώριζε η άσφαλτος απο το πεζοδρόμιο. Άσπρα βουναλάκια παντού...μόνο αυτό μπορούσες να δείς. Και το κόκκινο saxo μου, σωστός πατινέρ, πάνω στη λευκή πίστα. Τα καταφέραμε και γυρίσαμε σπίτι. Τώρα το έφερα, με έφερε.. δεν ξέρω. Εγώ πάντως κόντεψα να γίνω ένα με το παρμπρίζ μέχρι να δώ το στενό μου. Τέτοια αγωνία οδηγώντας, δεν την έχω ξαναζήσει και ομολογώ οτι η αδρεναλίνη μου άγγιξε τα κόκκινα. Άλλα και τι να έκανα...να το παρατούσα και να έφευγα? Σάμπως ταξί θα έβρισκα? Άφαντοι οι κιτρινιάρηδες...με τις σόμπες τους αγκαλιά και αυτοί. Με τα πόδια, μου έπεφτε λίγο μακριά να το κόψω...και το πιο πιθανό να έφτανα...αν έφτανα, μπουσουλώντας ή κατρακυλώντας. Είμαστε τώρα για να σπάμε κανά πόδι ή χέρι? Έτσι καβάλησα το γέρικο τουτού μου και φύγαμε. Να σημειωθεί στα πρακτικά, οτι η επιχείρηση ετελέσθη άνευ αλυσιδών!! Αυτό νομίζω, αξίζει έξτρα πόντους. Ούτε γάντια είχα...πώς στα κομμάτια να τις έβαζα? Ήδη κόντεψα να πάθω κρυοπαγήματα μέχρι να καθαρίσω τα τζάμια απο τα χιόνια. Με πρώτη και δευτέρα, καθόλου φρένο, ελάχιστα σταματήματα και καλή μουσική, τα καταφέραμε.  

Ναι, τώρα μπορείτε να το παραδεχτείτε, είμαι μια super οδηγός...ε ναι παίζουμε? Νύχτα το πήραμε το δίπλωμα νομίζετε? Μέρα μεσημέρι ήταν και δεν πληρώσαμε κιόλας. Όχι για να μην λένε μερικοί μερικοί, οτι εμείς οι γυναίκες οδηγοί, είμαστε γκάου μπίου τσίου! Είδαμε και κάποια αρσενικά πως το ρολάρουνε...μαλλωμένοι με τα φλάς και τα σήματα....τέσπα δεν θέλω να πω κακίες. Και αν έχετε αμφιβολίες, σας πάω για ένα test drive. Διαλέξτε εσείς την διαδρομή. Εγώ τώρα μένει να δαμάσω και το νερό με την αυτοκινητάρα μου. Άσφαλτο, κατσικόδρομους, βουνά και χιλιόμετρα(ειδικά αυτά) τα τσεκάραμε. Τώρα βγάλαμε και την πίστα άσπρο εφιάλτη, καλά πάμε. Και τελικά το saxo δεν κολλάει πουθενά(απο μένα πήρε...χαχααχα)!!

Μαύρο φόντο, μαύρη φωτογραφία, μαύρη διάθεση. Και έξω χιονίζει...τι ειρωνεία. Χτες μπορεί και να χαιρόμουν, μα όχι σήμερα. Ξύπνησα λίγο μπερδεμένη...ήμουν...δεν ξέρω. Τα έχω λίγο ανακατεμένα στο μυαλό μου, ένας χαμός. Χτες γελούσα, και αύριο θα γελάω, μα όχι σήμερα. Σήμερα σηκώθηκα στραβωμένη με όλα, με όλους, κυρίως με μένα. Είναι μία απο εκείνες τις μέρες που δεν θέλω καν να μιλάω. Ξημερώνει όμως το αύριο..και έξω χιονίζει..

Μα εδώ στο σήμερα, όλα είναι μαύρα. Και εγώ νιώθω σαν να βαδίζω σ'ένα μακρύ σκοτεινό τούνελ. Προς ποιά κατεύθυνση όμως? Είμαι στο σκοτάδι και τρέχω να βγώ στο φώς ή με τραβάει η μαυρίλα πιο βαθειά? Όλη μέρα είμαστε σ'ένα διάλογο εγώ και ο εαυτός μου. Προσπαθούμε να βρούμε την απάντηση. Δεν καταλήξαμε όμως, τα παράτησα. Ένα κουβάρι σκέψεις μου έμειναν...το πέταξα πιο πέρα. Μου έφυγε η διάθεση να ψάξω για την άκρη του. Άλλη φορά, ίσως αύριο. Και αυτό το αύριο μάλλον θα είναι ντυμένο στα λευκά... έξω χιονίζει..

Αγαπημένε μου Άγιε Βαλεντίνο,

Εσύ που είσαι ο προστάτης όλων των ερωτευμένων ψυχών και μη(υπολογίζονται και αυτοί που είναι στο ψάξιμο), σε παρακαλώ διάβασε με προσοχή το γράμμα μου. Αν έχεις μυωπία please βάλε τα γυαλιά σου και δώσε προσοχή! Καλέ μου γέροντα(δεν πιστεύω να προσβάλεσαι, όλοι οι Άγιοι είναι και κάποιας ηλικίας εδώ που τα λέμε), κάνε αύριο που θα ξυπνήσω, να με περιμένει μια μεγάλη ανθοδέσμη με πολλά κόκκινα τριαντάφυλλα (κατά προτίμηση 33, έτσι για να συνηθίζω και το νούμερο), που να συνοδεύονται απο ένα κουτί σοκολατάκια. Πρόσεξε να είναι lacta, εκείνα σε σχήμα καρδιάς, που έχουν μέσα την φραουλίτσα. Κοίτα που μου άνοιξε η όρεξη τώρα και δεν έχω στο σπίτι ούτε σοκολατάκι jocoda. Επίσης,  φρόντισε να έχει μέσα μια καρτούλα με πολύ ρομαντικά λόγια, και πολλές φορές γραμμένη την λέξη..(είδες τώρα, με κάνεις και κοκκινίζω που στο ζητάω)..σ'αγαπώ. Well, αν μπορείς, κότσαρε επίσης και μια πρόσκληση σε δείπνο το βράδυ, σε ένα ρομαντικό εστιατόριο με θέα την θάλασσα...κάπου μέχρι το Λαγονήσι καλά είναι...μην τραβιόμαστε και πολύ μακριά νυχτιάτικα. Μετά, θα ήθελα να μου έρθουν καμιά δεκαριά μηνύματα απανωτά στο κινητό, που θα μου λέει αυτός πόσο υπέροχη γυναίκα είμαι, και πόσο σημαντική έχω κάνει τη ζωή του(το παράκανα?). Καλά ξέρεις εσύ....βάλε και λίγες ακόμα σάλτσες. Άγιε Βαλεντινάκο μου, κάνε αύριο να αστράφτω από ομορφιά (αν μπορείς κλείσε μου και ένα ραντεβού στο κομμωτήριο, γιατί αν πάρω εγώ τηλέφωνο ο κύριος Τόνυ θα με ξεχέσει) και κοίταξε να είμαι πιο όμορφη απο ποτέ. Μπορείς να με κάνεις να φαίνομαι λίγο πιο ψηλή ή θα πρέπει να βάλω τα δεκάποντα πάλι? Ρούχα δεν χρειάζομαι έχω καλέ μου, αλλά αν θές να μου στείλεις μαζί με τα λελούδια και ένα sexy φορεματάκι δεν θα πω όχι. Το νούμερο μου είναι xsmall, μην μπερδευτείς. Και για να μην κάνουμε τσιγκουνιές, συνόδεψε το ρουχαλάκι με ένα σετάκι εσώρουχα...για μετά...έλα τώρα...τέτοια μέρα απότιστες θα την περάσουμε(το έπιασες το υπονοούμενο φαντάζομαι, τι σόι άγιος του έρωτα είσαι?)? Αυτά νομίζω, πως ήθελα να σου ζητήσω..Αν τελικά αποφασίσεις να εκπληρώσεις τις μικρές μου επιθυμίες, στείλε ένα ΠΜ να με ενημερώσεις, για να κανονίσω να μην πάω αύριο στην δουλειά. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων, και να ξέρεις πως σε εκτιμώ αφάνταστα!

Υ.Γ. Καλά, παραλίγο και θα ξέχναγα το σημαντικότερο...κανένας γκόμενος σου βρίσκεται??

(Σε όλα τα ερωτευμένα πιτσουνάκια του site ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!)

Κοίτα ένα μεγάλο κόκκινο μπαλόνι...η χαρά μου είναι. Φούσκωσε καλά, άστο ψηλά να φύγει. Άφησέ το να δούμε, θα αγγίξει τα σύννεφα? Μαζί του να πετάξει στα αστέρια και η χαρά μου. Θέλω να την ζήσω, να την χορτάσω θέλω. Ξέχασέ  το να πλανιέται εκεί πάνω όσο αντέχει. Με κάνει να χαμογελάω. Θέλω να το φτάσω, να αρχίσω παιχνίδια μαζί του. Κοίτα, χρωμάτισε στον ουρανό λουλούδια. Άστο, να δούμε πόσο θα κρατήσει το ταξίδι του. Πηγαίνω και εγώ παρέα. Δες, πάνω απο θάλασσες περνάει. Ζωγράφισε με κόκκινα χρώματα τα κύμματα.  Και σαν θα πάρει μοιραία το δρόμο της επιστροφής, μαζί του θα προσγειωθεί και η χαρά μου. Ξεφούσκωσε, δεν το βλέπεις? Ένα μικρό του κομμάτι..ό,τι απέμεινε απο το κόκκινο μπαλόνι μου..μα όμως τόσες γλυκιές αναμνήσεις απο την χαρά μου..

Κοίτα ένα μικρό μαύρο μπαλόνι...η λύπη μου είναι. Μην το αφήσεις να φύγει ψηλά. Να πάρε μια βελόνα...τρύπησέ το! Μαζί θα σπάσουν και οι μαύρες σκέψεις μου...μικρά μαύρα κρυστάλλινα κομματάκια. Μην τ'αγγίζεις, θα τα σκουπίσει ο αέρας..

Κοίτα ψηλά στον ουρανό ένα άσπρο μπαλόνι....από κάποιο χέρι θα γλίστρησε...

Βρε κορίτσια, βρε κορίτσια...έλεος πιά! Μα τι ανασφάλεια είναι αυτή, που θέλετε να ακούτε συνέχεια γλυκόλογα και ζουζουνάδες. Ε  ναι, το φάγατε το παλικάρι! Τον πρήξατε τον άνθρωπο! Τι απαίτηση είναι αυτή, να σας λέει συνέχεια πόσο σας αγαπάει και αν σας αγαπάει. Τι το βρήκατε το "σ'αγαπώ" ψωμοτύρι?? Συνέλθετε! Δεν είναι κάθε μέρα του Αγίου Βαλεντίνου(κατά του Αη Γιαννιού)!! Υπομονή και έρχεται η μέρα σας. Με λίγη καλή τύχη (εκτός αν  κάτσει καμιά στραβή στον δικό σας και έχει τα νεύρα του εκείνη την μέρα) θα ακούσετε όσα σ'αγαπώ ζητάει η καρδιά σας. Αν είσαστε απο τις τυχερές θα πάρετε και κανά λουλουδικό. Οι υπερτυχερές κερδίζουν και μάσα σε ρομαντικό εστιατόριο!! Ξεκινήστε τα spa και τα λασπόλουτρα να είστε φρέσκες!! Άντε και καλό βόλι!!

Warning!!                                                                                                                 Αγόρια τρέξτε στα ανθοπωλεία να τσεκάρετε για καμιά γλάστρα. Οι ανθοδέσμες προτιμούνται (τριαντάφυλλα και ορχιδέες είναι must)! θυμηθείτε, όσο πιο μπουγιόζικο το λελουδικό τόσο πιο πολλοί πόντοι υπέρ σας! Το βράδυ κανονίστε να την πάτε για φαγητό (προσοχή, όχι στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς). Πείτε όσα περισσότερα σ'αγαπώ μπορείτε(αγκαλιές και φιλιά απαιτούνται) και με λίγη καλή τύχη θα την βγάλετε καθαρή. Μπορεί και να σας συγχωρήσει, που την μέρα της γιορτής της βλέπατε ποδόσφαιρο. Το σημαντικότερο: γλιτώσατε την γκρίνια για κανά μήνα...(καλά είναι, μην τα θέλετε και όλα δικά σας)

Απορία                                                                                                                  Τελικά, ποιοί είναι περισσότερο κορόϊδα? Αυτοί που συνειδητοποιημένα γιορτάζουν αυτήν την γιορτή ή αυτοί που ασυνείδητα περιμένουν μία κίνηση?

Να περιμένω...τι να περιμένω? Λόγος κανένας δεν υπάρχει. Βαρέθηκα να είμαι συνέχεια σε μια κατάσταση αναμονής..Αναμονής για ποιό πράγμα? Τίποτα δεν έχει την σημασία που του δίνουμε. Όλα στο κεφάλι μας γυρίζουν...ιδέες και σκέψεις που σου κολλάνε. Ιδέες που δίνουν την θέση τους στις εμμονές και πνίγεσαι  εκεί...απλά σε εκείνην την ιδέα. Νόημα δεν υπάρχει για να το ψάξεις βαθύτερα. Κουράστηκα, να γυρεύω μια ουσία...ποιά ουσία? Όλα τα πλάθουμε εμείς στο μυαλό μας, όπως θέλουμε. Δικές μας είναι οι ουσίες...ο καθένας προστατεύει την δική του. Και εγώ δεν θέλω άλλο να περιμένω.. Να περιμένω τι? Μια αλλαγή να έρθει...και όταν φτάσει μετά τι? Σε έναν κύκλο γυρίζουν όλα. Η αλλαγή θα δώσει την θέση της, σ' εκείνη την γνωστή συνήθεια. Σήμερα είναι καινούριο..σ'ενθουσιάζει..αύριο όμως, μεθαύριο, πάλι παλιό θα γίνει. Λοιπόν, γιατί να περιμένω την αλλαγή? Γιατί να περιμένω το απροσδόκητο να έρθει? Και αν θα έρθει...όταν θα έρθει, εγώ που θα'μαι? Μπορεί να γίνει τώρα ο σεισμός, να ανοίξουν τώρα οι ουρανοί? Μπορώ εγώ να τα προκαλέσω? 'Οχι, δεν κάνω άλλη υπομονή.  Να περιμένω..τι να περιμένω..να λάμψει η μεγάλη αλήθεια? Τι ξεχωρίζει την αλήθεια απο το ψέμμα? Αυτό που βλέπω εγώ αληθινό, εσύ ψεύτικο το φωνάζεις. Έτσι και αλλιώς, ποτέ δεν πρόκειται να ζήσουμε στ'αλήθεια..Εγώ γιατί να περιμένω?

Να περιμένω..τι να περιμένω..μια συγγνώμη? Είναι μια λέξη δίχως αξία, όταν δεν λέγεται στην ώρα της. Θα σβήσει όσα λάθη έγιναν? Θα διορθώσει το παρελθόν? Όχι δεν την περιμένω, δεν την θέλω.  Γιατί να περιμένω τους άλλους να με καταλάβουν? Όσοι με δέχτηκαν δίπλα μου είναι και όσους εγώ κατάλαβα δεν με περίμεναν. Όχι, δεν πρόκειται να περιμένω κανέναν να με εγκρίνει.  Να περιμένω...τι να περιμένω...να ακούσω  ένα σ'αγαπώ? Αν δεν το νιώθεις, είναι απλά ένα φτηνό ρήμα δίχως ήχο. Μια λέξη νοθευμένη. Άσε με και θα το πω εγώ, όταν μ'αγγίξει η αγάπη. Και όταν το πω, θα στάζει αλήθεια. Και αν το δεχτείς, να είσαι και εσύ αληθινός.  Να περιμένω..τι να περιμένω..εσένα να φανείς..έρωτα? Δεν θέλω να περιμένω..δεν μου αρέσει τέτοια προσμονή. Μπορώ να ζήσω παρέα με μένα..για μένα, και όταν θελήσω θα ψάξω εγώ να σε βρώ. Και όπου και αν είσαι θα έρθω..όταν θελήσω..

Νομίζω οτι αν πάω απο κάτι τώρα εδώ κοντά, θα είναι οι αϋπνίες μου και το πολύ τσιγάρο. Γιατί καπνίζω όταν δεν κοιμάμαι...και αφού δεν κοιμάμαι καπνίζω. ΄Εχω δοκιμάσει τα πάντα αλλά δεν γίνεται τίποτα. Η λύση χαμομήλι δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Το γύρισα σε πιο σκληρά ποτά μήπως και ζαλιστώ και πέσω αναίσθητη...τίποτα. Παπάριασα στο μπάνιο κανά μισάωρο μήπως και χαλαρώσει το σώμα και πέσω σαν πουλάκι....τίποτα και αυτό. Μου βγήκαν τα μάτια σε έναν  μαραθώνιο παρακολούθησης dvdιών... καμία θετική εξέλιξη. Αποβλακώθηκα στο internet μέχρι εξαντλητικής πτώσεως...ούτε και αυτό δούλεψε. Το έπαιξα η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά..άκυρη προσπάθεια. Μόνο σίδερο δεν αποπειράθηκα να βάλω...λέτε να βοηθούσε(το μισώ!!!!!!)? Έχω αρχίσει να καλοβλέπω εκείνα τα χαπάκια- τα πως τα λένε-(μου διαφεύγει τώρα)μήπως και ξεραθώ. Στο τέλος φοβάμαι μήπως χάσω και την έμπνευσή μου, και δεν μπορώ τουλάχιστον να γράφω τις άρες-μάρες μου να περνάει η ώρα. Τεσπά, το μάτι παραμένει γαρίδα...και ακόμα πιο μεγάλο απ'της κυρίας. Και έχω φρικάρει...ψάχνω λύσεις στο πρόβλημα. Βοηθήστε γιατί χανόμαστε παιδιά...

Υ.Γ. Α ρε όλοι κοιμάστε και σε λίγο θα ξυπνήσετε και εγώ ακόμα το παλεύω να νυστάξω!!

Κάποια στιγμή είχα γνωρίσει ένα παλικάρι. Βγαίναμε, διασκεδάζαμε, γελάγαμε, καλά περνούσαμε...στην αρχή(πανάθεμά την, που σε παρασύρει πάντα). Αυτός μες στον ενθουσιασμό. Και να πάμε εκεί, και να κάνουμε εκείνο, και θα δούμε αυτό, και θα σου κάνω το απο τ'άλλο...και εγώ έτσι, και εγώ γιουβέτσι και μπλα...μπλα...μπλα! Αυτά όμως εγώ τα άκουγα βερεσέ. Διότι όπου ακούς πολλά κεράσια, που λέει και η παροιμία, κράτα μικρότερο καλαθάκι!Είμαι γενικότερα και καχύποπτος άνθρωπος, ένα παραπάνω. Είχε τις παραξενιές του λοιπόν αυτός...μάλλον για να το πω σωστά ήταν αλλοπρόσαλλος! Την μια μέρα στα τηλέφωνα και στα μηνύματα, την άλλη δεν τον έβρισκες πουθενά. Η εξαφάνιση σε όλο της το μεγαλείο...ούτε η Νικολούλη δεν θα τον έβρισκε. Μετά εμφανιζόταν απο το πουθενά και ζητούσε και τα ρέστα! Γιατί όλη μέρα ήταν τόσο busy,  που ούτε στην τουαλέτα δεν προλάβαινε να πάει...λέει αυτός, και εγώ αναρωτιέμαι..πάνες ακράτειας φορούσε?

Anyway, κάποιο απόγευμα μου λέει να μην κανονίσω τίποτα για την άλλη μέρα, γιατί ήθελε να βρεθούμε απο νωρίς. Συμφωνώ κλείνει το ραντεβού και έρχεται το επόμενο πρωί...το επόμενο απόγευμα..το επόμενο βράδυ.. και ούτε ένα μήνυμα ούτε ένα γράμμα! Κάνω μια κίνηση, παίρνω ένα τηλέφωνο, απλά για να κανονίσω και εγώ η άμοιρη την νύχτα μου. Τίποτα με κεφαλαία.... δεν το σηκώνει. Στέλνω ένα μήνυμα...δεν απαντάει(σιγά μην απαντούσε). Τεσπά, περνάει το βράδυ, περνάει και η άλλη μέρα...ολόκληρη, και μαντάτα δεν είχαμε. Την τρίτη μέρα χτυπάει το κινητό. Βαριόμουν δεν το σηκώνω. Ξαναπαίρνει...είχε και επιμονή εκτός απο θράσσος! Δεν απαντάω πάλι. Βέβαια με έτρωγε η περιέργεια, να δω τι είχε πάλι σκαρφιστεί να πει σαν δικαιολογία. Την τρίτη φορά λοιπόν το σήκωσα. Έφυγε που λέτε εκτάκτως στο εξωτερικό και δεν προλάβαινε να ειδοποιήσει. Τι να λέμε τώρα..Φαίνεται του είχαν και δεμένα τα χέρια και δεν μπορούσε να στείλει ένα μήνυμα! Και απο εκεί δεν μπορούσες να με πάρεις...ρωτάω εγώ. Δεν είχε roaming λέει(και χαλασμένα καρτοτηλέφωνα μάλλον)....δηλάδη όπως το είπε ακριβώς....έχει roaming στο κινητό του, διότι ταξιδεύει και πολύ(ναι, ναι και απο αυτό έκανε!!) αλλά στην χώρα που πήγε δεν έπιανε. Μάλλον στην Ζιμπάμπουε πρέπει να πήγε...αλλά και εκεί παίζει να έχει roaming.

Το θέμα ήταν άλλο. Την μέρα που υποτίθεται οτι έφυγε, εδώ ήταν πανελλαδική απεργία. Δεν κινιόταν τίποτα..δεν πετούσε τίποτα....όλα νεκρά..εκτός αν είχε πετάξει με αερόστατο. Του λέω λοιπόν...

-Και απο που έφυγες?

-Απο το Βενιζέλος...μου λέει.

-Το γνωστό?...του λέω εγώ.  Ρε συ, απο ό,τι ξέρω εκείνη την μέρα δεν είχε καμία πτήση... Δεν υπήρχε ψυχή στο αεροδρόμιο....εσύ πως τα κατάφερες...πέταξες?

-Εεε τι λες τώρα. Με ιδιωτικό αεροπλάνο πήγα!!!! (ναι, που το είχαν φέρει απο το Κογκό μόνο για σένα)

Το άτομο! Κάτι τέτοιους είναι να τους κρατάς, να σου λένε ανεκδοτάκια σαν αυτά και να σου φτιάχνουν την διάθεση. Ακόμα γελάω. Πάντως Θα μπορούσε να ήταν και επαγγελματίας ψεύτης τώρα που το σκέφτομαι.  Αλλά ρε φίλε σκέψου λίγο....πόσο κουτόχορτο να μασάμε???????

Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι την εικόνα ενός άντρα που θα μου άρεσε. Ψηλός(καθότι και εγώ ψηλή...χαχαχα), μελαχρινός(όχι άλλοι ξανθόψειρες), καλοφτιαγμένο σώμα(να ιδρώνει στο γυμναστήριο), ωραία μάτια(κατα προτίμηση μπλέ ή πράσινα δεν δέχομαι κάτι άλλο), ετοιμόλογος και με την αίσθηση του χιούμορ(θέλω να γελάω συνέχεια)! Εννοείται να έχει τρόπους, να δείχνει κατανόηση, να με έχει κορόνα στο κεφάλι του και βασίλισσα στην καρδιά του. Ε και φυσικά στο κρεβάτι ασταμάτητος(σεξ δίχως σύνορα)! Τώρα αν τύχει να έχει και κανα μπλόκ επιταγών στην τσέπη...εντάξει αυτό θα ήταν bonus plus......Καλά μην βαράτε όλοι μαζί....τα άνοιξα τα μάτια!! Αλλά γιατί βρε κορίτσια, όλες έναν τέτοιον πάνω κάτω δεν ζητάτε...λέμε στο περίπου!! Πάντως εμένα το πακέτο δεν μου έχει κάτσει....ακόμα(χαχαχαχ ακόμα ονειρεύομαι...αλλά ποτέ δεν ξέρεις).

Καλώς ή κακώς η εξωτερική εμφάνιση είναι αυτή που παίζει τον πρώτο ρόλο στο πως θα δούμε τον άλλο. Μένουμε πρώτα στο περίβλημα και πολύ μετά προχωράμε στην ουσία. Αλλά πιστεύω, οτι πιο σημαντικό είναι το κλικ που θα σου κάνει αυτός που έχεις απέναντί σου. Ελάτε τώρα, ξέρετε για τι μιλάω. Για αυτό το μαγικό κλικ που θα κλείσει μόνο σε σένα το μάτι λίγο πρίν έρθει(αν έρθει τελικά) και το δάγκωμα της γνωστής λαμαρίνας. Αυτό το κλικ είναι λιγάκι απροσδιόριστο. Γιατί μπορεί να μην βρίσκεις στον άλλο τις σταθερές που ψάχνεις ,αλλά έχει αυτό το κάτι, που εσένα σε "φτιάχνει", σε διεγείρει, σε "τσιτώνει", σε απογειώνει...πως αλλιώς να το θέσω?

Ίσως είναι ένα απλό χαμόγελο, εσένα όμως σε αφοπλίζει(θεέ μου, έχει και κάτι κατάλευκα ίσια δόντια, για διαφήμιση οδοντόκρεμας κάνει). Μπορεί να είναι το σχήμα των ματιών, ένα πονηρό βλέμμα, μια ματιά που κυριολεκτικά σε καθηλώνει(νομίζω θα λιποθυμήσω)! Το στήσιμο του, ο τρόπος που σκέφτεται, μιλάει, το ιδεώδες πνεύμα του(μην σταματάς, μίλα μου και άλλο). Η συμπεριφορά του, το αστείρευτό του χιούμορ(θα πεθάνω απ'τα γέλια).Ίσως πάλι και τίποτα απ'όλα αυτά. Μπορεί απλά η αύρα του να ξεσηκώσει την δικιά σου και να την καλέσει σε ένα μοναδικό χορό αισθήσεων...η γνωστή χημεία(και όχι αυτή που μαθαίνουμε στα σχολεία). Με μια ματιά να νιώσεις, οτι αυτός ο άνθρωπος σου κάνει, είναι για σένα.

Γιατί αν δεν υπάρχει αυτό το κλικ, αν δεν σου κάνει κάτι ο άλλος, αν δεν σε γεμίζει, αν χημεία καπούτ...τότε τι να την κάνεις την γλάστρα κυρά μου????

(Αν και για να πω και του στραβού το δίκιο, έριχνα λίγο νεράκι στην παραπάνω γλάστρα...χαχαχχαχαχα).

Υ.Γ. Ευχαριστώ την φίλτατη και κολλητή Mpara, που μου στέλνει τέτοιες θεϊκές φωτογραφίες!

Όταν χώρισα απο μια μεγάλη σχέση πριν χρόνια, κλείστηκα στο δωμάτιό μου για κάνα τρίμηνο. Δεν ήθελα καμιά σχέση με τον έξω κόσμο. Δεν είχα διάθεση για τίποτα. Εκεί μέσα λοιπόν, ανέπτυξα μια πολύ επικοδομητική σχέση με τους τέσσερις τοίχους του. Εγώ θυμόμουν και αυτοί με κοιτούσαν. Εγώ μιλούσα και αυτοί με άκουγαν. Εγώ έκλαιγα και αυτοί μ'αγκάλιαζαν. Όταν βγήκα απο εκεί μέσα ήμουν άλλος άνθρωπος...Επίσης ανακάλυψα οτι το δωμάτιο ήθελε βάψιμο. Η σχέση μας τελείωσε εκεί.

Λίγο μετά το καλοκαίρι ξεκίνησα την ψυχανάλυση ξανά...αυτή τη φορά με το ταβάνι. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Η μόνη άκρη που έβγαλα ήταν οτι το σπίτι ήθελε ακόμα βάψιμο! Έτσι εγκατέλειψα τη λύση δωματίου.

Την θεραπεία την βρήκα κάπου έξω. Μόνη μου, με αρκετή προσπάθεια και με την βοήθεια καλών φίλων. Άξιζε όμως. Ήμουν κλεισμένη σ'ένα νοσοκομείο, δημιουργία του μυαλού μου- όλα εκεί μέσα είναι- και τώρα κάνω κούνια σε μια παιδική χαρά! Φτάνω τόσο ψηλά, που σχεδόν αγγίζω το γαλάζιο του ουρανού! Και θέλω να ανέβω και στην τραμπάλα...να γλιστρήσω απο την πιο ψηλή τσουλήθρα και να πέσω στο χώμα. Να κρεμαστώ ανάποδα στο μονόζυγο και να ξεχαστώ πάνω στο γύρω-γύρω όλοι μέχρι να ζαλιστώ!

Η κάθε λύση που ψάχνουμε βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Φτάνει να θέλουμε να παραδεχτούμε τα γεγονότα και να τολμήσουμε τις πράξεις. Η δύναμη ούτε δανείζεται, ούτε χαρίζεται...βρίσκεται μέσα μας. Τα πάντα ξεπερνιούνται, τα πάντα φτιάχνουν...ίσως να γίνονται και καλύτερα. Για αυτό δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπεις τον εαυτό σου στη μισή ευτυχία...την αξίζει ολόκληρη!

(Ποιητικές, πρωινές ανησυχίες) 

Θυμάμαι εκείνο το φιλί που μου 'χες πρωτοδώσει

πάνω στην άμμο την ξανθιά, με είχες ξεσηκώσει!

Ήμουνα, δεν θα ήμουνα γύρω στα δεκαέξι

και το μικρό μου το κορμί ήθελε να ελέγξει..

Κοκκίνησαν τα μάγουλα, έχασα την φωνή μου

και ένιωσα τα δέκατα να καίνε τη ζωή μου!!

Μύριζε η ανάσα σου τριαντάφυλλο κανέλα

έλιωσα μες το στόμα σου, γλυκά σαν καραμέλα! 

Ψιθύρισες στα χείλη μου το πιο γλυκό τραγούδι

πέταξα ως στα σύννεφα γλυκά σαν αγγελούδι..

Και σου 'λεγα όλο μη και μη, δεν κάνει και δεν πρέπει 

μα εσύ συνέχιζες εκεί, με φίλαγες με μέθη!

Τον χρόνο παρακάλαγα εκεί να σταματήσει 

το όνειρο το μαγικό για πάντα να κρατήσει..

Τα χρόνια επεράσανε και άλλους έχω φιλήσει 

μα αλήθεια εκείνο το φιλί ήταν σωστό μεθύσι!

Και όποια φορά, κάθε φορά κάποιον πρωτοφιλάω 

του έρωτα την σαϊτιά σ'αυτό αναζητάω..       

Γιατί εκείνο το φιλί που δίνεται με πάθος 

δεν θα μπορούσε να ήτανε, μάτια μου ένα λάθος!   

Είπα σήμερα να ντυθώ λίγο πιο γυναικεία. Έβαλα κάτι πιο θηλυκό και φόρεσα τα δωδεκάποντα τακούνια μου. Λάθος...μέγα λάθος!! Δηλαδή μεταξύ μας, ανάθεμα την ώρα που το έκανα!! Φουσκάλες!! Φρίκη! Γιατί όταν βγαίνεις να χορέψεις φιλενάδα, δεν διαλέγεις το τακουνάκι. Βάζεις εκείνο το ισόγειο, το flat. Χορός με τακούνι είναι σαν να παίζεις μπάλα με βατραχοπέδιλα! Αθλητικούλια και πάλι αθλητικούλια....εγγύηση λέμε!!

Εντάξει τι να κάνω...δεν είμαι του τακουνιού...Ρετιρέ μόνο όταν πρόκειται για κάνα γάμο, κολυμπήθρα και καμιά εκδήλωση...άντε και αν είναι να βγείς με κυριλέ γκόμενο...που εγώ δεν παίζει!! Ρε κορίτσια πως τα πάτε αυτά τα τριώροφα??

Ρε καλά έλεγα εγώ οτι έπρεπε να είχα γεννηθεί αρσενικό! Κάτι στράβωσε στην πορεία! Πως ζηλεύω εσάς τα αγοράκια...Χύμα στο κύμα!! Άντε να έρθει το καλοκαίρι να τριγυρίζω όλη μέρα με τη διχάλα!!!

Ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο, χιλιάδες αποχρώσεις του γκρί...

Ανάμεσα στο καλό και στο κακό, άπειρες απεγνωσμένες προσπάθειες...

Ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμμα, πολλά ορθωμένα "Εγώ"...

Ανάμεσα στην χαρά και στην λύπη, γλυκόπικρα χαμόγελα...

Ανάμεσα στην επιτυχία και στην αποτυχία, ατελείωτα λάθη...

Ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος, χαμένοι έρωτες...

Ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο, εκατομμύρια βαριές ανάσες...

Ανάμεσα στον παράδεισο και στην κόλαση, μια ζωή...

Ανάμεσα στο σήμερα και στο αύριο, το χτές....

Ανάμεσα στο μυαλό  και στην καρδιά, ανεκπλήρωτες επιθυμίες...

Και μέσα στις ψυχές...ο φόβος...

Την μικρή καριέρα μου σαν γκαρσόνα την έχει μαυρίσει η φήμη οτι είμαι ξινή. Εντάξει το παραδέχομαι, απότομη είμαι...όχι όμως και ξινή! Το είχα πάρει κατάκαρδα για περίπου...πέντε λεπτά! Σιγά να μην τους έκανα και την χάρη δηλαδή να γίνω όπως θέλανε...αμ δε! Από το ένα αυτί μου μπήκε και απο το άλλο χάθηκε. Την δουλειά την κάνω, σας κάνω, τελειώσαμε...παραπέρα δεν έχει.

Βρε παιδιά γκαρσόνα είμαι, δεν με πληρώνουν για να ικανοποιώ τα τερτίπια του κάθε παράξενου πελάτη. Πελάτης είναι, θα εξυπηρετήσω. Δεν θα γίνω όμως και το χαλάκι να σκουπίσει τα πόδια του! Παραγγελία...θα τρέξω! Νερά...εννοείται, θα πάω! Τασάκια...βεβαίως θα αλλάξω! Πάλι νερό...έφτασε! Θέλετε να πληρώσετε...έρχομαι! Ευγενική πάντα, το έχω από γεννησιμιού μου αυτό. Χαμόγελο...σχεδόν πάντα. Έχω και τις μαύρες μου καμιά φορά, τι να κάνω?

Γιατί λοιπόν ξινή? Επειδή δεν αντέχω να με πρήζει ο άλλος να κάτσω να πιώ σφηνάκια μαζί του? Δεν πίνεις...γιατί δεν πίνεις...πιές ένα...να κεράσουμε κάτι...Δεν θέλω βρε αδερφέ, πάρτο χαμπάρι! Επειδή μου την δίνει να με καμακώνει, ενώ εγώ περιμένω να μου πεί τι θέλει να του φέρω? Μου έρχεται να του περάσω τον δίσκο κολάρο εκείνη την ώρα! Γιατί αρρωσταίνω να με πηγαινοφέρνει ο άλλος στο τραπέζι του για ψύλλου πήδημα? Έχεις και τους αναποφάσιστους...Αυτοί φαίνονται απο την αρχή. Επι δέκα λεπτά συζητάνε που θα κάτσουν. Και μετά αρχίζουν...έρχεσαι σε ένα λεπτό να το σκεφτούμε....πάω....κοπελιά ακόμα δεν αποφασίσαμε....ξαναπάω...μήπως να μας έφερνες έναν κατάλογο...να σας φέρω..Και αρχίζει ο διάλογος μεταξύ τους για το τι θα πάρουν. Ξυπνήστε έναν καφέ ήρθατε να πιείτε, όχι να αγοράσετε σπίτι!  Γιατί τρελαίνομαι, που όταν πήζω, όλοι θέλουν τα πάντα εκείνη τη στιγμή, και όταν τους λες...σ'ένα λεπτάκι σε στραβοκοιτάνε λες και τους σκότωσες την μάνα? Που σκίζεσαι να τους εξυπηρετήσεις και φεύγοντας σου αφήνουν πέντε ολόκληρα λεπτά για τον κόπο σου?? Μου έρχεται να τους προλάβω...παιδιά ξεχάσατε λεφτά στο τραπέζι! Πάρτε τα και κάντε τα κομπόστα (μην πω τίποτα χειρότερο!). Με προσβάλλεις, μην αφήνεις τίποτα, δεν τρέχει κάτι!

Δεν κάνω την δουλειά απο χόμπυ, το ψωμάκι μου βγάζω. Αν ήμουν είκοσι χρονών μπορεί και να το έβλεπα πιο διασκεδαστικά το όλο ζήτημα. Και ναι διασκεδάζω, όταν το θέλω εγώ όμως. Αν γουστάρω να πω μια κουβέντα παραπάνω με κάποιον, θα είναι δική μου επιλογή! Και σφηνάκια θα πιώ, και θα μιλήσω, και θα γελάσω, και θα γνωρίσω, φτάνει να το θέλω! Αλλά όχι και ξινή βρε παιδιά! Μου φτάνει η πίκρα που παίρνω όταν βλέπω τις άλλες σερβιτόρες-πιπινάκια και σκέφτομαι...α ρε Τζελάκι τι σου έμελλε να πάθεις στα γεράματα!!!!!!!