Χτές ήθελα να κάνω φόνο και σήμερα πηδάω από την χαρά μου(μέχρι και φλικ φλόκ σας κάνω αν γουστάρετε!)!! Δεν θα το πιστέψετε...καλά-καλά, εδώ εγώ δεν το έχω πιστέψει ακόμα....αλλά από Δευτέρα μπαίνω και πάλι στο περίφημο club των Γραμματέων!!! Και πόσο μου είχαν λείψει εκείνες οι χρυσές εποχές(μέχρι master στην πασιέντζα αράχνη είχα καταφέρει να πάρω με τον ιδρώτα μου...αλλά άλλη φάση εκείνη, και δυστυχώς δεν ξανάρχεται...κλαψ!!). Anyway, αφήνουμε επιτέλους το ρελαντί και βάζουμε πρωτούλα. Γιατί είναι γεγονός, κάποιος φιλότιμος άνθρωπος(δεν ξέρω ακόμα αν το σκέφτηκε καλά ή αν ήταν υπό την επήρεια κάποιας ουσίας...θα δείξει στην πορεία) αποφάσισε να με προσλάβει(και δεν μου την έπεσε....περίεργο ε???)! Από το μεσημέρι έχω γίνει άλλος άνθρωπος...αγαπάω όλον τον κόσμο(καλά εντάξει το παράκανα...μερικούς θέλω ακόμα να τους ξεμαλλιάσω, αλλά τους δίνω μια περίοδο χάριτος...είμαι μεγάλη ψυχή τελικά!!). Καινούριες εποχές ξεκινάνε...νέοι ορίζοντες ανοίγονται...έρχονται νέες Τζελοπεριπέτειες(καλά, αυτές ποτέ δεν σταματούν...η μούντζα φταίει...ο μαλακομαγνήτης που έχω στο κούτελο...η βλακεία μου....τέσπα...το έχω το σημάδι πάντως...χαχαχα). Για να ξαναγυρίσω στο θέμα, μου ανοίγεται μια καινούρια σελίδα. ’ντε να δούμε τι επιφυλλάσει το κυρίως θέμα. Ο πρόλογος τις περισσότερες φορές ενθουσιάζει, οι παραπέρα σελίδες πάντα κρύβουν την ουσία. Είμαι αισιόδοξη όμως και δεν κοτάω(η ζωή τραβάει την ανηφόρα...με σημαίες...κτλ!!). Ό,τι είναι να γενεί....θα γενεί...αντέχουμε, μικρή είμαι ακόμα(εντάξει μην βαράτε, τα έχουμε τα χρονάκια μας)!!! Α ρε, και από βδομάδα τι με περιμένει...Το πρωί γραφείο...το βράδυ καφενείο...(sorry, bar ήθελα να πω, απλά μου κόλλαγε η ρίμα)....και όσο αντέξουμε!!! ’ντε τώρα φτύστε με, μην με ματιάσετε....Εεεεεεεεεε είπαμε, όχι όλοι μαζί...ένας-ένας....μπάνιο με κάνατε!!!!
Και απο μένα φιλάκιαααααααα!!
23 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΡε δεν θα με τρελάνουν εμένα όλοι οι άλλοι. Θα τους τρελάνω εγώ πρώτη!!! Τέλος...τώρα που βρήκα τον παλιό καλό μου εαυτό θα τους πω εγώ!! Θα πάρω το αίμα μου πίσω(σαν τίτλος απο ταινία εκδίκησης ακούστηκε αυτό). Αλλά χίλιες φορές bitch παρά χαζή. Και στην τελική, τι κατάλαβα που ήμουν εντάξει? Το παράσημο της ανοιχτής παλάμης κέρδισα(ορθάνοιχτης κιόλας!!). Με του καθενός την αφασία θα κάθομαι να ασχολούμαι?? Καιρός να ακολουθήσουν οι άλλοι το δικό μου ποτάμι(μοιράζουμε και μπρατσάκια για όσους δεν ξέρουν κολύμπι)!!
Πόση τρέλα πουλάς αγάπη μου....στην δίνω πίσω στο τριπλάσιο άμα λάχει(τους πάγκους σας και σε άλλες λαϊκές αγορές). Πέρασα πάλι σε εμπόλεμη ζώνη...καλυφθείτε....(έτσι γιατί τα πήρα σήμερα, και ξημερώνει σημαντική μέρα αύριο....και τα μαλλιά μου είναι ακόμα όρθια....όπως και τα νεύρα μου!!!).
17 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΜία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία..
...και αυτή είναι η μόνη αλήθεια που κρατάμε στα χέρια μας. Πόσο θα είμαστε πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη? Αργά ή γρήγορα(οκ, ελπίζουμε για το αργά!!) όλοι θα κάνουμε το ταξίδι μας για άλλες "χώρες". Όσο όμως στεκόμαστε δυνατά στα πόδια μας πρέπει να κερδίζουμε έδαφος, να ζούμε όσο πιο έντονα μπορούμε και να ρουφάμε κάθε δευτερόλεπτο που μας χαρίζεται. Γιατί η ζωή ένα δώρο είναι, και μάλιστα πολύτιμο. Απλά οι περισσότεροι απο εμάς, έχουμε καμμένα τσιπάκια στον εγκέφαλο. Τα δεδομένα μας είναι περιορισμένα και τυποποιημένα. Προσδοκούμε για το καλύτερο αύριο, δολοφονώντας κυριολεκτικά το υποφαινόμενο σήμερα. Και εκεί στο αύριο, θα λέμε, πόσο άσχημο ήταν το χτες, μην έχοντας καθόλου προσπαθήσει να το ζήσουμε. Αλλά γιατί περιμένεις το αύριο για να αρχίσεις να ζείς? Δηλαδή το σήμερα τι έχει? Και ποιός σου εγγυάται οτι στο μέλλον τα πράγματα θα είναι όπως τα θές? Μάλλον δεν σου αρέσει η ζωή σου όπως είναι τώρα....ο εαυτός σου, σου αρέσει? Αλλά αυτόν τον δέχεσαι με τις ατέλειες του, έτσι δεν είναι? Και τους φίλους σου, με τα ελαττώματά τους, τους αγαπάς. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τον άνθρωπο που διαλέγεις να στέκεται δίπλα σου. Τον δέχεσαι όπως είναι...και αυτή είναι η ουσία.... Έτσι είναι και η ζωή, γεμάτη μικρές και μεγάλες ατέλειες. Να γίνει όπως ακριβώς την ονειρεύεσαι, είναι κομματάκι δύσκολο. Προσπάθησε να την αγαπήσεις όπως σου δίνεται, και ας μην είναι πάντα όμορφα αυτά που έχει να σου προσφέρει. Μην αφήνεις το σήμερα να γλιστράει...σε κάποιο απ'όλα αυτά τα σήμερα που σνομπάρεις, κρύβονται μεγάλες στιγμές...και ίσως κλωτσάς κάποιες ευκαιρίες για εκείνο το καλύτερο αύριο...
’μα το θέλω, μπορώ να γράψω και σοβαρά πράγματα(χαχαχα). Και μία που αναφέρθηκα περί ουσίας...Το Σάββατο σκάσαμε γυναικοπαρέα στο ομώνυμο μαγαζί. Νομίζω οτι γλιτώσαμε στο τσακ την αποβολή μας (μαζί με τις καρέκλες θα μας πετούσαν παραλίγο), καθώς είμασταν λιγάκι άτακτες. Θα δικαιολογηθώ, ρίχνοντας το φταίξιμο στο κρασί(το έχασα το μέτρημα των κανατίων σε κάποια φάση), αν και εμείς δεν πίνουμε ποτέ(ειδικά η Μπάρα...μόνο που τελευταία παίρνει πάντα το τρύπιο ποτήρι....αλλά, όχι ποτέ δεν πίνει). Επίσης θα ρίξω το φταίξιμο στον τραγουδοποιό. Υπέροχος φυσικά(τι φωνή κύριε Θοδωρή μας!!), αλλά έκανε το λάθος να είναι ευγενικός μαζί μας. Τούτο σημαίνει, οτι και τραγουδήσαμε(μέχρι και φωνητικά κάναμε τα καραγκιοζάκια) και το πρόγραμμα το διαλύσαμε, εφόσον η μία παραγγελία διαδέχοταν την άλλη. Και μας έκανε όλες τις χάρες, μας τραγούδησε ό,τι ζητήσαμε και φυσικά μας έστειλε αδιάβαστες. Γιατί ποιός μπορεί να ακούσει τον Αυγερινό (και τόσο όμορφα...Θοδωρή, δεν είναι κολακείες, είναι η αλήθεια!)και να μην ταξιδέψει η σκέψη του αλλού...σ'ένα φιλί, σε μια εικόνα, σε ένα πρόσωπο...(εγώ "έφυγα πάντως", και νομίζω και οι υπόλοιπες το ίδιο). Και φάγαμε και τα "κέρατά" μας (χρειάστηκα δύο σόδες και χωνευτικά σφηνάκια για να μπορέσω να συνέλθω)! Ντοκουμέντα υπάρχουν, αλλά δεν μου βρίσκονται αυτή την στιγμή δυστυχώς. Μπορείτε να απευθυνθείτε στον κύριο Φίλιππο, που μπορεί να σας δώσει καυτές λεπτομέρειες για τα σημαντικά θέματα που αναλύσαμε εκείνο το βράδυ. Μία κουβέντα και άπειρα γέλια(σοβαρά τα πράγματα όπως καταλάβατε κυρίες και κύριοι). Και τι μας έφταιγε το παιδί, το ζαλίσαμε κανονικά με τις απορίες μας...άξιες λόγου ωστόσο. Αλλά να, είχαμε μία σοβαρή διαφωνία μεταξύ μας περί τι ακριβώς σχήματος έχουν τα παπάγια(από γαλλική προφορά πώς τα πάτε?) και ήταν ο μόνος που μπορούσε να μας διαφωτίσει...
Ρε μέχρι το κορμί να ζητήσει απεγνωσμένα κρεββάτι, στο πόδι θα είμαστε!! Και σήμερα...και αύριο..
13 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕίναι ανάμεσά μας και ναι.....το κουνάει καλά!!!! Το έχει το παιδί σας λέω!! Ο ρυθμός είναι στο αίμα του/της(όλα στο πιάτο τα θέλετε??να μην σας δυσκολέψω λίγο?)!!
Ψάξε...ψάξε...δεν θα το βρείς!!!!!!
14 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑνθρωποκτόνος ή πουλοκτόνος? Κινδυνεύει η ζωή του απέναντί μου. Πρέπει να μαζέψει το πουλί του επειγόντως! Το μπαλκόνι μου έχει ασπρίσει....απο τις κουτσουλιές!!! Περιστέρι είναι..στείλτο να πάει κανά γράμμα να τελειώνουμε!!! Κατα τ'άλλα τα αγαπάω τα πετούμενα όλα...αλήθεια.
Αλλά ξέρει κανείς πώς πνίγουν πουλιά???
26 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣυγγνώμη προκαταβολικώς ρε παιδιά, αλλά παθαίνω μεγάλο ξενέρωμα με εκείνα τα ζευγαράκια που ξεκινάνε να πάνε για καφέ και μπερδεύουν την καφετέρια με ξενοδοχείο τύπου 3xxx(ελάτε μην κάνετε πως δεν το ξέρετε...θα πέσει φωτιά να σας κάψει). Ένα τέτοιο ζεύγος έσκασε σήμερα στο μαγαζί. Και μια χαρά ήταν τα παιδιά δεν λέω, αλλά σε κάποια φάση τους πάω την παραγγελία και βλέπω αυτήν καβάλα σ'αυτόν. Ολόκληρος καναπές χρυσή μου, γιατί ανέβηκες πάνω στο παλικάρι? Και όχι τιπότα άλλο, τους έκοψα και το μπαλαμούτι στη μέση...αλλά και τι να έκανα??
Θυμάμαι ένα άλλο ζευγαράκι, πριν δύο χρόνια μέρα μεσημέρι σε ένα καφέ στο Μικρολίμανο βγάζανε τα μάτια τους κανονικότατα. Χέρια μπαίναν, γλώσσες βγαίναν, μπλούζες πάνω, κοιλιές έξω(και όχι μόνο!!)...λέμε τα είχαμε δεί όλα. Μέχρι στοιχήματα βάζαμε ως που θα το πάνε. Έπιανε...έπιανε αυτός, και κοίταζαν όλοι οι υπόλοιποι. Χούφτωνε...χούφτωνε αυτός, και έβγαιναν τα μάτια όλων των πελατών και μη. Κόντεψαν να κάνουν και το άλλο, το απ'αυτό καλέ, εκείνο το ιδιαίτερο. Όχι ρε παιδιά...μισό να σας δώσουμε τριάντα € να πεταχτείτε εδώ πιο πέρα...έχει ένα φθηνό ξενοδοχείο. Και θα πείτε...καλά δεν περνούσαν τα παιδιά? Μωρέ μια χαρά περνούσαν τα παιδιά! Ωραία, και μετά θα συνεχίσετε...και εσείς καλά δεν παίρνατε μάτι? Μάτι παίρναμε, και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε και αλλιώς?? Σε δημόσιο χώρο επιδίδονταν τα παιδιά...να κλείναμε τα γκαβά μας? Αλλά και τι φταίγαμε κιόλας? Δεν είχαμε επιλέξει όλοι να δούμε τσόντα μεσημεριάτικα!! Και ο εραστής είχε τόσο πλάκα! Όταν πήγα να πληρωθώ, αφού έχει τελειώσει επιτέλους το extra hard χαμούρεμα, μου λέει...πολύ ζέστη δεν κάνει?? Τι λές ρε άνθρωπε του Θεού? Τόση ώρα απ'αυτώνεσαι εκεί πέρα, δεν θα σου ανέβει η θερμοκρασία στα κόκκινα?? Και καλά η δική σου, εμείς που κοντεύουμε να βγάλουμε την μπέμπελη και στην τελική δεν πιάνουμε και τίποτα, τι να πούμε????
Και απορώ....Τόσος έρως βρε παιδί μου, τόσο ξάναμμα, που δεν μπορούν να κρατηθούν για μια ώρα?? Δώσε ένα φιλάκι, δώσε και δύο, και τρία και τέσσερα, δεν λέω(από φιλιά αλίμονο, όλοι έχουμε δώσει). Κάνε και μία αγκαλίτσα(σφίξε όσο θέλεις), εντάξει δεν είναι κακό. ’ντε, πιάσε και λίγο μπουτάκι(όπα όχι πιο πάνω, καλά είσαι) στην τελική! Αλλά πρέπει να αρχίσεις και την υποβρύχια κατάδυση???
17 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Κόμπλεξ με το σώμα μου δεν είχα ποτέ. Απλά ένα παραπονάκι είχα και εγώ σαν κοριτσάκι και μετέπειτα σαν γυναίκα...να είχα λίγο μεγαλύτερο στήθος. Δεν μιλάμε για extra large καταστάσεις, δεν θα μου πήγαινε κιόλας, απλά ένα-δύο νουμεράκια παραπάνω. Αυτή η μάνα μου έφταιξε. Κάτι δεν έβαλε καλά στην συνταγή. Της το έχω πει πολλές φορές, αλλά αρνείται να το παραδεχτεί μέχρι και σήμερα. Το έριξα λοιπόν και εγώ στα κοτόπουλα. Το τι πουλερικό έχω φάει δεν λέγεται...κόντεψα να κακαρίσω σε κάποια φάση. Τελικά αποδείχτηκε μύθος η όλη ιστορία...δεν είδα τίποτα να φουσκώνει. Και αντιθέτως της κολλητής μου(ονόματα δεν λέμε...εννοούνται) φούσκωναν συνέχεια με ό,τι και να έτρωγε. Κατανοήστε λίγο το δράμα μου, να κυκλοφορώ με την φίλη μου και τα τεράστια μπαλόνια της(και τα έπαιρνε πάντα μαζί της)και εγώ δίπλα ο τσίρος(που τα άφηνα πάντα στο σπίτι). Είκοσι χρόνια μέχρι τώρα, εγώ και τα πορτοκαλάκια μου και η αυτή με τα καρπούζια της και όλα τα βλέμματα πάνω της....συγγνώμη κιόλας, αλλά και εγώ θα τα χάζευα!!
Πριν λίγους μήνες λοιπόν, μου κόλλησε η ιδέα να πάω να βάλω βυζιά(ουπς...το είπα)! Απο εκείνα τα στρογγυλά τα σιλικονάτα. Μόλις είχε κάνει επέμβαση μια γνωστή και είχα ξεσηκωθεί και εγώ το βούρλο. Πάω λοιπόν στην τότε σχέση μου, όλο χαρά και ενθουσιασμό να του το ανακοινώσω. Αγάπη μου σου έχω νέα...σε λίγο καιρό θα σου έχω κάτι να πιάνεις (και καλά δεν του άρεσαν τα μεγάλα στήθη-πού τα πουλούσε αυτά??-αλλά τον έβλεπα πως κοιτούσε τα ξένα "μπαλκόνια"...κόντευαν να του βγούν τα μάτια στις παραλίες). Τεσπά, είμαστε αγκαλιά στον καναπέ και του λέω..
- Μωρό μου...λέω μετά τις γιορτές να πάω να βάλω λίγη σιλικονίτσα. Όχι πολύ...έτσι ένα νουμεράκι πιο μεγάλο...να τόσο(του έδειχνα κιόλας..το κέρατό μου!!!). Αυτός με κοιτάει με ένα αγελαδίσιο βλέμμα, λες και του είπα οτι κατέβηκα απο το διάστημα και την άλλη εβδομάδα μετακομίζω στο φεγγάρι. Συνεχίζει να με κοιτάει και αναρωτιέμαι γιατί δεν λέει κάτι(ήθελα και εγώ να τ'ακούσω, το τραβούσε ο οργανισμός μου). Πάρε να έχεις λοιπόν απάντηση...
-Καλά τώρα?? Τώρα τι να τα κάνεις στα τριάντα φεύγα? Να τα έβαζες όταν ήσουν είκοσι μια χαρά, να το καταλάβω.....να προλάβαινες να τα χαρείς. Τώρα ποιός ο λόγος?
Ε?? Μίλησε κανείς??? Να προλάβαινα??? Γιατί τώρα τι...αυτό ήταν τέρμα?? Έληξε η σύμβαση μου με το σεξ και τη ζωή γενικότερα?? Μήπως να αράξω σπίτι και να το ρίξω στα τσάγια?? Τα είδα όλα κόκκινα ξαφνικά. Ένιωσα σαράντα χρόνια μεγαλύτερη και με το ένα πόδι στην κάσα. Καμπανάκια κουδούνιζαν στα αυτιά μου. Ήθελα να του πάρω το κεφάλι και να του το κοπανάω στο πάτωμα(αυτό θα έπρεπε να το είχα κάνει και πιο πρίν για άλλα θέματα, αλλά έχε χάρη). ’κου να προλάβαινες να τα χαρείς..Σιγά ρε φίλε για απόσυρση είμαι και δεν το ξέρω?? Και όλα αυτά να στα λέει ο δικός σου άνθρωπος. Και μετά σου λέει φταίει ο φονιάς........Αλλά κάποια στιγμή που θα πάει θα το κάνω και αυτό(μην τρομάζετε...όχι τον φόνο), και άλλα πολλά. Να αρχίσω το τρέξιμο, μήπως και προλάβω?
12 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Σε φιλώ ατίθασα...ένα τέτοιο μήνυμα έλαβα χτές τα ξημερώματα, φεύγοντας απο την δουλειά για να πάω σπίτι για ύπνο....Μα σε φιλώ ατίθασα??? Πώς γίνεται αυτό ακριβώς? Και άντε, πες εννοεί με πάθος και καλά...είναι δυνατόν ένας άντρας να στείλει σε μια γκόμενα κάτι τέτοιο για να την ρίξει ή έστω να την '"φτιάξει"?? Ακόμα και σαν σεξουαλικό υποννοούμενο είναι..εντελλώς ξενερουά!! Εγώ περισσότερο αγριεύτηκα λίγο εδώ που τα λέμε. Και μετά με τη σειρά μου έκανα και...ατίθασο ύπνο!
Ήταν λέει βράδυ, και ήμουν σε ένα μαγαζί για ποτό, και στα ξαφνικά με διπλαρώνουν τέσσερις και μου την πέφτουν(σημείωση: απ'ότι θυμάμαι ήταν ωραίοι όλοι τους!!). Εγώ όμως τσίνησα και το έβαλα στα πόδια. Αυτοί με πήραν στο κατόπι, καθώς ξαναμμένοι νέοι, και με το ζόρι ήθελαν να με βάλουν κάτω να με βιάσουν. ’ρχισα να τρέχω σε κάτι στενά(αντί να κάτσω το ζώον να το ευχαριστηθώ...όνειρο ήταν...ωραίοι ήταν...τέσσερις ήταν...)μέσα στο σκοτάδι, τρομοκρατημένη και αναμαλλιασμένη. Φώναζα για βοήθεια, αλλά τσάμπα χαλούσα το σάλιο μου. Και έτρεχα σφεντόνα...μέχρι και τον Κεντέρη, άνετα τον περνούσα στην ταχύτητα. Τέτοιο τρέξιμο δεν με έχω ξαναδεί να κάνω σ'όλη μου την ζωή μέχρι τώρα ένα πράγμα(μου έβγαλα το καπέλο πάντως, ας ήταν και όνειρο). Και τότε φτάνω στο μαγικό πέρασμα. Ναι φίλοι μου, ο από μηχανής θεός ήρθε να με σώσει στην κατάλληλη στιγμή. Ήταν ένα στενό διαδρομάκι, που έβγαζε στην ταράτσα μιας καφετέριας(!!!!)και απο εκεί κατέβαινες σ'ένα χαμηλότερο επίπεδο του μαγαζιού και μετά έξω στην άλλη άκρη της πόλης(μη ρωτήσετε ποια πόλη γιατί θα σας γελάσω και δεν το θέλω). Να σας πω και το αξιοπερίεργο (προκαταβολικά... μην με περάσετε για σαλεμένη) το πέρασμα- καφετέρια-πόλη, το έχω ξαναδεί ακριβώς ίδιο και άλλη μια φορά στον ύπνο μου(αν είναι δυνατόν...και όμως...και όμως!!!!)! Μπαίνω λοιπόν στο πέρασμα, το οποίο στα πλαϊνά του είχε αγριόχορτα και φυτά με αγκάθια και ακούω τον έναν απο τους παρολίγον βιάστες να μου φωνάζει να προσέχω μην γδαρθώ(νοιάστηκε το πουλάκι μου παρόλο που δεν του έκατσα). Προχωράω λοιπόν και βγαίνω στο καφέ, που λιάζονταν στον ήλιο κάτι ζευγαράκια(εκεί ήταν μέρα λέει...πάει η νύχτα). Κατεβαίνω σαν να μην τρέχει τίποτα τα σκαλοπάτια, ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω στον δρόμο κυρία. Κάτι σε Μεξικό μου έκανε η πόλη τώρα που το σκέφτομαι. Δεν είχε και πολλά σπίτια, αλλά είχε πολύ άμμο και κάκτους. Πιο κάτω στον δρόμο είχε μια πιάτσα ταξί, κίτρινα ακριβώς σαν τα δικά μας,αλλά δεν γούσταρε κανένας να με πάρει(ακόμα και στα όνειρα παλιόφαρα είναι οι κιτρινιάρηδες). Σ'αυτό το σημείο έχω ένα μικρό κενό...μάλλον άλλαξα πλευρό, δεν εξηγείται διαφορετικά. Το όνειρο συνεχίζεται με μένα να μιλάω στο κινητό με Μάρα και να κουτσομπολεύουμε(κάποιος άλλαξε το dvd?...τι έγινε ρε παιδιά?). Το τι λέγαμε, αν και ενδιαφέρον, δεν μπορώ να σας το πω. Κάπου εκεί ξύπνησα και γ#$%*ο, έχασα την συνέχεια. Για να πω την αλήθεια, προσπάθησα να κοιμηθώ πάλι μήπως και δω το δεύτερο μέρος της ταινίας, αλλά ματαίως. Μπορεί όμως να την πετύχω σήμερα σε κάποιο κανάλι(τι χιούμορ θεέ μου..).
Η μαμά μου κλασικά το εξήγησε....πάλι ξεσκέπαστη κοιμόσουν. Αυτή είναι η απάντηση της, κάθε φορά που της λέω κάποιο περίεργο όνειρο. Και τι να πεί η γυναίκα. Εδώ μια άλλη νύχτα είχα δεί, οτι ήμουν κολλητή με την Maddona(όχι εγώ δεν τραγουδούσα...αυτό θα ήταν έγκλημα, ακόμα και στον ύπνο μου). Πάντως δέχομαι οποιαδήποτε ερμηνεία θα μπορούσατε να δώσετε....έστω και ατίθαση(να μην ξεχνιόμαστε κιόλας). Σας φιλώ ατίθασα όλους και να ρίχνετε το βράδυ ένα σεντονάκι πάνω σας...καλά??
16 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤελικά για να βρείς το φως σου, πρέπει να τραβήξεις πρώτα τον γολγοθά σου. Για να πιείς νεράκι απο την πηγούλα πρέπει πρώτα να ξεραθεί εντελλώς το λαρύγγι σου. Και δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι τυχαία ή κάποιος απο πίσω μου με μουντζώνει ανελέητα...Γιατί καλώς μου κάθεται το ραντεβού με γκόμενο, και σημαντικότατο εντός λεκανοπεδίου Αττικής(έχω μια ψιλοτασούλα σε σχέσεις με χιλιομετρικές αποστάσεις τα τελευταία χρόνια), αλλά μέχρι να φτάσω εγώ στο ραντεβού κόντεψα να βγάλω μούσια.
Η δικιά σου, ντύνομαι, στολίζομαι, καβαλάω το σαραβαλάκι και ξεκινάω. Μέχρι τα όρια του κέντρου καλά κυλούσε το πράγμα....από εκεί και πέρα όμως γινόταν της π@#$&**ς..και τι μου φταίει και η κυριούλα δηλαδή! Τέτοια κίνηση είχα να δω πολύ καιρό καθότι δεν κυκλοφορώ πλέον στην Αθήνα πρωινά και μεσημέρια. Και ρε φίλε ήταν και οκτώ το βράδυ...που πάτε γ%#ώ το πρώην κέρατό μου???? Λέω μην χαλιέσαι, βάλε λίγη μουσικούλα και πιο κάτω θα στρώσει. Έλα όμως που χειροτέρευε το πράγμα. Και η ώρα περνούσε, το ραντεβού περίμενε...περίμενε?? Και πήγε και βρήκε και αυτός να μένει στην Αγία Παρασκευή...χάθηκε ρε φίλε να έμενες έναν Πειραιά, μιαν Καλλιθέα... έστω Πετράλωνα βρε αδερφέ!! Έχω καπνίσει μισό πακέτο τσιγάρα....ρε μα ούτε ένα τροχονόμο δεν έχει πάρει το μάτι μου. Όλοι κορνάρουν λες και μπορούμε οι μπροστινοί να κάνουμε τίποτα....πού να πάω καλέ μου...να πετάξω απο πάνω?? Το ρολόι δείχνει εννέα περασμένες και εγώ ακόμα δεν έχω δεί την Ομόνοια. Και η πλάκα είναι οτι το ραντεβού μου έχει και ώρα λήξης δέκα και μισή. Πού πάω το κακόμοιρο?? Με λίγη καλή τύχη θα τον πετύχω στην πόρτα...μία καληνύχτα την προλαβαίνουμε. Έχω πιεί τρία μπουκαλάκια νερό, έχω φουσκώσει, και νιώθω οτι θα σκάσει η φούσκα μου. Κάπου να σταματήσω...πού? Τραγουδάω...Ήταν ένας μπάτσος με μεγάλα αυτιά..ήταν όμως....μα ούτε ένας λέμε!!! Παίρνω την φιλενάδα Μάρα να μου συμπαρασταθεί και τρέχει και αυτή να προλάβει...τρέξε Μάρα...τρέξε!!! Πάει τσάμπα χαρήκαμε σκέφτομαι....είπα και εγώ θα βρώ το φως μου η γκαβή! Ρε έφτασα στο Χίλτον...τι λες!! Φοβάμαι και να πάρω τηλέφωνο το παλικάρι μήπως και με στείλει τα πίσω μπρός...Και τι να του πω....τώρα καλέ φτάνω σε καμιά ώρα...Όταν γυρίσεις απο εκεί που έχεις να πας θα με βρείς στα σκαλοπάτια σου! Η ώρα δέκα παρά λίγο, και εγώ μπαίνω Μεσογείων...το δράμα μου συνεχίζεται. Βρίζομαι με έναν ταξιτζή που μου χώνεται, κινδυνεύω να ξεμείνω απο τσιγάρα και θέλω.......λεκάνη τουαλέτας απεγνωσμένα!!!! Δέκα και κάτι η ώρα να σου και η πλατεία της Αγίας Παρασκευής(μεγάλη η χάρη της)...Τα περιθώρια στενεύουν και σε λίγο εγώ θα γίνω πάλι κολοκύθα...Πατάω alarm μπουκάρω μέσα στα starbucks, πάω wc παίρνω ένα espressaki(τι με άδεια χέρια θα έφευγα...ντροπή!!) και φεύγω βολίδα. Κοντεύω...έφτασα..παραλίγο να είχα πάει στην Λαμία...λιγότερο θα έκανα ίσως..
Μετά στάθηκα πιο τυχερή...πήρα μια παράταση τριών τετάρτων(μεγαλόψυχο το παιδί), τα οποία ξοδεύτηκαν πολύ ωφέλιμα ομολογώ(πάλι καλά)!
Και συ που με μουντζώνεις....ρε θα σου κόψω το χέρι λέμε αν σε πετύχω!!(είδες που χρησιμεύει το χτεσινό ξιφάκι??)
9 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοBeware!!!!
Γύρισα και το μάτι μου γυαλίζει!!!
Το λαμπυρίζον ξίφος μου πώς σας φαίνεται??
(Μάλλον φταίει το κλίμα της συμπρωτεύουσας!!! Super ντούπερ....ουάο!!!!!!!!!!!)
12 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤην περασμένη εβδομάδα το πρόγραμμα είχε κομμωτήριο για γενικό ρεκτιφιέ...με απλά λόγια, βάψιμο, κούρεμα, χτένισμα. Το ραντεβού ήταν στις δύο το μεσημέρι. Όταν βγήκα είχε νυχτώσει. Θα μου πείτε πώς είναι δυνατόν? Και όμως,διαβάστε...
Σκάει η κομμώτρια επί των βαφών. Αρχίζει διάλογος και σχεδιασμός ολόκληρου πλάνου για το χρώμα και την τεχνική(ολόκληρη μελέτη...σας παρακαλώ δεν παίζουμε). Εγώ κολλημένη στο ξανθό(έχει ποτίσει λέμε!!). Εκείνη να επιμένει για λίγο πιο σκούρο....μα εγώ σου λέω να ξεφύγεις λίγο απο τα συνηθισμένα...οκ, μα να μην σκουρήνει και πολύ(εκεί το χαβά μου)...θες να κάνουμε κάτι περίεργο πάνω στο ξανθό?(κάνει φιλότιμες προσπάθειες η κοπέλα)...αν είναι ΞΑΝΘΟ περίεργο μέσα λέω...και ξεκινάει η επιχείρηση. Βάφει τούφα, τυλίγει τούφα, πιάνει άλλη την βάφει και την τυλίγει, και πάει λέγοντας η όλη φάση. Επί μια ώρα μου φασκιώνει το κεφάλι με αλουμινόχαρτα. Με βλέπω στον καθρέπτη και θέλω να πέσω κάτω από τα γέλια. Είμαι σαν παραγεμισμένη γαλοπούλα, έτοιμη για φούρνισμα! Τελειώνει το πρώτο στάδιο. Ρωτάω πόση ώρα θα πάρει το ψήσιμο(κλασικά ανυπόμονη..αλλά για ελάτε στην θέση μου, παρακαλώ!). Η απάντηση ένα διστακτικό θα δούμε(την κάτσαμε εν ολίγοις)! Περνάει πάνω απο μία ώρα και μου λέει...πάμε νιπτήρα. Μόνο που δεν πέταξα(τρελές χαρές!!). Αρχίζει το ξέβγαλμα. Νιώθω δέκα κιλά ελαφρύτερη. Λούζει, τρίβει κάνει μασαζάκι και κοντεύει να με πάρει ο ύπνος. Ετοιμάζει κάτι και έρχεται. Ώρα για στοκάρισμα πάλι. ’λλη βαφή για να σταθεροποιηθεί το χρώμα(εμένα ποιός θα με σταθεροποιήσει σκέφτομαι). Με σπατουλάρει ξανά και τότε τρελαίνομαι κανονικά. Γιατί νιώθω το κεφάλι μου να παίρνει φωτιά. Καλέ καιγόμαστε εδώ...καιγόμαστε λέμε...τον πυροσβεστήρα τώρα!! Συνάμα με πιάνει φαγούρα. Νομίζω οτι στρατιές μηρμυγκιών κάνουν βόλτες στο κρανίο μου. Έχει μαζευτεί όλο το προσωπικό και μου κάνει αέρα. Ένας μου ξύνει το κεφάλι με μια τσατσάρα...και εδώ...και εδώ...λίγο πιο κάτω..εκεί είσαι...ξύνε...ξύνε!!!Ο εφιάλτης τελειώνει μετά από κανά εικοσάλεπτο, αλλά όχι και το δράμα.
Κάθομαι στην καρέκλα του μπαρμπέρη(μιλάμε για ταλέντο) και τα παζάρια ξεκινούν. Να τα κόψουμε αυτός...όχι δεν παίζει με τίποτα εγώ...μα άσε με να σου κάνω κάτι extreme που σκέφτομαι...ξέχνα το φιλενάδε δεν σου κάθομαι,αποκλείεται...και αφού τα'χουμε πεί, τα μακραίνω για να κάνω κότσο μπανάνα στο γάμο μου(μέχρι τότε θα έχουν φτάσει στον αστράγαλο)...γελάμε και οι δύο. Στο τέλος με πείθει για λίγο παραπάνω ψαλίδισμα. Ξεκινάει αργά και νωχελικά(ααα έτσι είναι αυτός...λάου λάου). Τελειώνει(και κοντεύω να τελειώσω και εγώ εκεί μέσα). Μετράω τις τρίχες που μου έκοψε ...ρε τα πετσόκοψες τα μαλλιά μου(αστειεύομαι). Όχι λέει και κλείνει το μάτι πονηρά. Του έχω εμπιστοσύνη όμως...χάρισμά σου ρε Μανωλάκη. Η συνέχεια είχε πιστολάκι....χτένισμα. Κοιτάω το ρολόι και φρικάρω. Πεινάω και έχω κουραστεί...αλλά μπρός στα κάλλη, τι είναι ένα πεντάωρο που έχω κλείσει εκεί μέσα?? Και φτάσαμε στην τελική φάση...ταμείο time. Έκανες πολλά σήμερα, μου λέει η μαμά ταμείας....135€....ποιός έκανε σε ποιόν αναλογίζομαι. Διαλέγω και ένα σαμπουάν(ε ναι, ήθελα να σπρώξω και άλλα), πληρώνω και την κάνω.
Επικίνδυνη αποστολή το κομμωτήριο. Και ζόρι τραβάς και δεν ξέρεις τι θα βγάλει το αλουμινόχαρτο, ψαλίδι, πιστολάκι, ταμείο. Γιατί μπορεί να γυρίσεις σπίτι και να σου πεί ο άλλος....καλέ πώς έγινες έτσι(ωραία γλέντια μετά ε?)!! Κορίτσια εσείς με νιώθετε, το γνωρίζετε το άθλημα....Και εσείς αγοράκια που στέλνετε τις καλές σας να καλλωπιστούν και να γίνουν όμορφες για χάρη σας, τσοντάρετε και κάτι...δεν θέλω τσιγκουνιές...δεν θέλω τσιγκουνιές!!!!
18 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΘα τον πετάξετε...τον αετό φέτος?
.....πού θα κουλουμιάσετε?....πού θα φάτε τις λαγάνες, τους ταραμάδες και τα θαλασσινά σας?
Για οργανωθείτε!! Έρχεται τριήμερο και μάλιστα ηλιόλουστο!!
(Και εγώ στα σχέδια να περάσω τα σύνορα της Αθήνας είμαι...για να δούμε...για να δούμε!)
10 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤελικά μερικοί άντρες είναι πολύ κότες. Και όταν λέμε κότες, εννοούμε κότες με όλη την σημασία της λέξεως. Γιατί εγώ γουστάρω όταν θέλει κάτι ο άντρας(ό,τι και να΄ναι αυτό) να μου το δείχνει και να μην μου το παίζει σιγανοπαπαδιά. Δεν μπορώ τα κολλήματα του στυλ δεν πρέπει και τα μη(ταχαμού και καλά). Ούτε αντέχω αυτούς που το πάνε σε ρυθμό χελώνας μήπως τυχόν και σπάσουν τα αβγά(άσε ξημερώσαμε, πιάσε έναν ελληνικό)! Μα να κάθεστε να περιμένετε από την γκόμενα την πρώτη κίνηση? Θέλεις ρε φίλε...δείξτο! Δεν θέλεις? Και πάλι πες το! Το δεν περνάς Κυρά Μαρία θα παίζουμε λες και είμαστε εξάχρονα? Ποιά η διαφορά στην τελική φούστας και παντελονιού?
Ίσως είμαι επιθετικός τύπος δεν ξέρω. Ίσως οι γυναίκες να έχουν πάρει θέση κυνηγού τα τελευταία χρόνια. Ίσως τα πράγματα να έχουν αλλάξει...πάλι δεν ξέρω. Καλά εγώ απο μικρή έτσι ήμουν. Αυτό που ήθελα το έδειχνα. Ποτέ δεν περίμενα τον άλλο να κουνηθεί...και που να κουνηθεί, και αν του πάρουν την θέση? Απλά το βαρέθηκα πλέον το παιχνιδάκι. Γιατί άντε και κάνεις την πρώτη κίνηση και μετά δεν έρχεται η δεύτερη απο απέναντι...μετά τι σκατά να πράξεις? Να τελειώσεις μόνη σου όλο το ημίχρονο? Και μετά, αφού μου έχει βγεί εμένα το λάδι να σε βάλω στο παιχνίδι, μου το παίζεις και μάγκας. Συγγνώμη κιόλας, αλλά να την χ@#ω αυτήν την αγριάδα! Τι μας λες ρε φίλε! Σαν πολύ απότομα δεν ξύπνησες? Όχι, λέω εγώ τώρα....
Συγγνώμη, αλλά μιλάει αυτή η αναθεματισμένη κόκκινη Μαίρη τώρα....μεταξύ μας όμως μια χαρά τα λέει...
20 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚαλά λέμε έχουν πάρει τα πληκτρολόγια φωτιά!! Πολύ κείμενο αδερφάκι μου! Και εγώ μέσα στο κλίμα είμαι. Γράφω ασταμάτητα. Μαζί σας...έτσι! Αλλά, όταν λέμε δεν μας προλαβαίνω...ε δεν μας προλαβαίνω!! Μπαίνω διαβάζω...γράφω σχόλιο....τσούπ άλλο κείμενο πετιέται!! Και μέχρι να διαβάσω το επόμενο, έχουν ξεφυτρώσει άλλα πέντε!!! Και μετά έχω και άγχος μην μου ξεφύγει κανένα(λέμε τώρα). Έτσι όπως πάει πρέπει να είμαστε online 24ώρες το 24ώρο..
Λέω να παίξουμε το σύστημα με τα νουμεράκια...αυτό καλέ που έχουν στις τράπεζες. Κόβεις το χαρτάκι με το νουμεράκι και περιμένεις την σειρούλα σου. Σιγά σιγά όλοι θα πάρουμε...όλοι θα γράψουμε...όλους θα τους διαβάσουμε, που θα πάει...
Κάτσε να πιάσω σειρά εγώ....ε φίλε μην μπαίνεις μπροστά μου...τι νουμεράκι έχεις ε...ε???
(Και είχα ξυπνήσει θεόστραβα...αλλά μικρά πραγματάκια σου φτιάχνουν την διάθεση...σωστά?)
10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Έλα πλησίασε! Μην με φοβάσαι...
Όλο και κάτι μπορεί να βρείς κρυμμένο μέσα στην παλάμη μου...
9 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣε ψάχνω σ'ένα τραγούδι που ακούσαμε μαζί ένα βράδυ.. Και χάθηκα στα βήματα εκείνου του χορού μαζί σου, που ακόμα ονειρεύομαι. Σε ψάχνω στους δρόμους που ποτέ δεν περπατήσαμε μαζί, αλλά εσύ μου έπιανες το χέρι...θυμάσαι? Σε ψάχνω στις εικόνες που μπορεί και να σου μοιάζουν. Το δικό σου χέρι τις ζωγράφισε. Και εγώ να χάνομαι μέσα στα χίλια χρώματα...μέσα σε σένα. Σε ψάχνω στην ζεστασιά του μεσημεριάτικου ήλιου και στο κρύο φως του φεγγαριού. Και ταξιδεύω μέσα στις ώρες, τις στιγμές, τα δευτερόλεπτα..μέχρι να σε αγγίξω. Σε ψάχνω στις κουβέντες που μου ψιθύρισες χτες βράδυ στο κρεββάτι. Και κούρνιασα μέσα στην αγκαλιά σου μέχρι που χάθηκες...σήμερα να σε περιμένω?
Σε ψάχνω μέσα στην κρυστάλλινη μου σφαίρα. Με μπερδεύεις πάλι. Όπως και χτες...έτσι και σήμερα. Γιατί μου κρύβεις την εικόνα? ’σε με να κλέψω, έστω μια ματιά σου. ’σε με να φανταστώ αυτά που θέλω. ’σε με να κυλήσω μέσα σου.
Σε ψάχνω... ’ραγε που θα χάνεσαι και απόψε?
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |