21 Απρίλη 2004 .... 21 Απρίλη 2007

Πριν λίγες μέρες έγινα τριών χρονών ... Ο μπαμπάς μου πήρε πολλά πραγματάκια για δωράκια και μέσα σε αυτά ήταν και μια μεγάλη βόλτα στο Δάσος ... Καταχάρηκα !!! Μόνο σε μια στιγμή τα έκανα λίγο θαλασσα που βρήκα ενα παλιό φίλο και ... ψιλοτσακώθηκα .. αλλά όχι πολύ .. εκείνος ηταν παππούλης και παρεξηγηθηκε που ανέβηκα πανω του ... χμ ... και μου το έλεγε ο μπαμπάς μου ..." Βρε ... στα γεράματα πηγες να κανεις το παππού ... γιαγιά??? " ... ???? ... Ευτυχώς όμως τέλος καλό , όλα καλά ... μετά από αυτό βέβαια ο μπαμπάς μου δεν με ξαναφησε ελεύθερο αλλά με ειχε με το λουράκι μου ... τρόμαξε μάλλον ... αλλά κάτσαμε στο δάσος και περάσαμε ωραία ....

Αλλά σας συστήθηκα ...? α... δεν σας συστήθηκα ... Λοιπόν .. με λένε Ifa ( τι περίεργο ονομα .. ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατι ο μπαμπας μου με έβγαλε έτσι ... αλλά ... τέλος πάντων ... ) .. Γεννήθηκα στη Ν. Φιλαδέλφεια όπου και κάποιο ωραίο πρωινό ήρθε ο μπαμπάς μου ..." Τον ειδα μάυρο νόμιζα με φίλο πως θα κάνω "..... σκέφτηκα ... και τον ακολούθησα ... με πήρε αγκαλιά ... ημουν δεν ήμουν 20 ημέρών ... και από τότε έχουμε γίνει αχώριστοι ... Με παίρνει μαζί του στις δουλειές που πηγαίνει και γενικά μου φέρεται καλά .. Θυμάμαι τότε που με ειχε αφήσει μονο μου στο δωματιό του και του έφαγα ενα ολόκληρο βιβλίο μαζί με κάτι CD μουσικής που γρατζούνισα .... Όταν ήρθε το πρωί απο τη δουλειά για να με πάει βόλτα ... και αντίκρυσε το θέαμα ... πω πω ... έκανε σαν υστέρο ... " ifa ...τι εκανες εδω ...? .... " ... άρχιζε να μαζεύει και αφού τελειώσε καταλήξαμε στην γωνιακή κρεπερή να μου κρατάει μούτρα ... αλλά τελικά επικράτησε η λογική και μου έκανε το χατήρι να κεράσει κάτι φοβερά friskies για κουτάβια ... νιαμ νιαμ νιαμ ...

Τωρα πια είμαι και ο φύλακας του σπιτιού .. που και που γαυγίζω για να τρομάξω καμμια δεκαοχτούρα αλλά σε γενικές γραμμές ειμαι ήρεμος τύπος ...Τρώω λίγο ,δε πινω , δε καπνίζω οπότε δεν τον βάζω και σε έξοδα ... όχι τιποτε άλλο αλλά επειδή ο μπαμπάς είναι και Ταυρος στο Ζώδιο σαν εμένα ... ε ρε μάνα μου .. θα είχα μουρμούρα όλο το βράδυ ... ευτυχώς ... ειμαι cool .... ...

Αυτά τα λίγα όμως για μένα ... Φωτογραφήθηκα κιόλας προχτές οπότε σας συστηνομαι και με φωτογραφία .. όχι για να μη λετε ... ... είπαμε ... με λένε Ifa και ... ειμαι στα χρώματα του μπαμπά μου ... .......

Τελικά μπορεί ορισμένα πράγματα να μας επηρρεάζουν τόσο ... ? Κι όμως .....

Η λογική ειναι κάτι το οποίο μας διακρίνει από τα υπόλοιπα πλασματάκια που έφτιαξε ο καλός θεούλης ...Πόσοι ομως έιμαστε οι ικανοί να διαχειριστούμε σωστά αυτό το Θείο Δώρο ... ? ... Πόσοι είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε στις απρόβλεπτες καταστάσεις που μπορεί να μας προκύψουν εντελώς ξαφνικά , βάζοντας σε ισχύ αυτό που λέμε "μυαλό" και να πράξουμε αναλόγως .... ???

Το τελευταίο καιρό έχω αποφασίσει να λειτουργώ περισσότερο με τη λογική παρά με τον γενικότερο αυθορμητισμό που με διακρίνει ως άνθρωπο ... το αποτέλεσμα βέβαια δεν ειναι αυτό που θα έπρεπε αλλά είναι - σε συνάρτηση με διάφορα γεγονότα - ότι πιο κοντινότερο στα θέλω μου και σε αυτά που με κάνουν να νιώθω καλά .. Πριν λίγο διάβαζα και το μπλοκ της Πεπόνας και η αλήθεια ειναι οτι ,διαβαζοντας το, διάβαζα και πράγματα τα οποία θα ηθελα κι εγώ να γράψω εδω ... " γυρεύω στο σκοτάδι ενα φως κι ανασα μου τρέχει " ... πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει αυτό το δίστιχο ....

Για ολ αυτα που συμβαίνουν γύρω μου το μονο σίγουρο είναι οτι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το έχω εγώ ... Παρ όλ αυτα το ένστικτό μου . μου λέει να συνεχίσω ... Δεν μου αρέσει να τα παρατάω ( φταίει και το ζώδιο " Ταυρος " γαρ ) ... Γενικά δεν μπορώ να ζω με αμφιβολίες ... Δεν μπαίνω σε αεροπλάνο διότι δεν μπορώ να νιώθω οτι δεν υπάρχει γη στα πόδια μου .. Μου αρέσουν τα σταθερά πραγματα χωρίς επικίνδυνες αλλαγές . Βέβαια , αν υπάρχει δρόμος μπροστά μου μπορεί να ξεκινήσω να πάω μεχρι τη Λαμία και να καταλήξω στο Παρίσι ...

Ας είναι όμως ... με την υπομονή κανείς δεν έχασε ... άλλωστε όταν κάτι θεωρείς ότι αξίζει να περιμένεις , μπορεί να σου φανεί στο τέλος ο χρόνος πολύ λίγος σε σχέση με αυτά που κέρδισες κάνοντας υπομονή ... όσο για τη λογική ... μερικές φορές με αφήνει στην ησυχία μου ... κάποιες άλλες όμως με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που ... αισθάνομαι τα νύχια της κολλημένα πάνω μου ... και μέτά ...άντε να ξεφύγεις ....

17 Μαίου 1973 ...

Από τότε αρχίζει το οδοιπορικό ... από τότε ξεκινάει η εξερεύνηση σε κάτι το οποίο κανεις μα κανεις δε γνωρίζει τι θα συμβεί .. ποια θα ειναι η επόμενη μέρα ... Οι προκλήσεις και προσκλήσεις πολλές...πόσες όμως απο αυτες θα σε κανουν χαρούμενο , ευτυχισμένο , δυνατό ... ??? Μεγαλώνεις ... διεκδικείς ... τολμάς .... με κύριο σκοπό μια ολοκλήρωση ... ψυχική . συναισθηματική μα πάνω απ όλα ανθρώπινη ...

Στην αρχή πηγαινα μπουσουλώντας ... έψαχνα κι εγώ να βρω τα πατηματά μου .. το δρόμο που θα ηθελα να ακολουθήσω κι οχι αυτόν που θα μου έδειχναν .. συνεπαρμένος απο τα παιδικά μου όνειρα που αργότερα - ποιος θα το ηξερε - μπορει να γινόντουσαν εφιάλτης ... Ψιλαφίζοντας ενα κοσμο περιορισμένο σε 5 δάχτυλα ...

Ακόμα εξακολουθώ να ψάχνω ... ακόμα συνεχίζω να βρω τους τρόπους που θα ολοκληρωθεί αυτό που μέσα μου συνεχως αποδυναμώνεται ... Πριν κάποια χρόνια μπορεί να έλεγα " δε πειράζει " .. τωρα πια όμως δεν μου φτάνει αυτη η απλή και ταυτόχρονα ανόητη απάντηση ... Τωρα πια με απασχολεί και με ενδιαφέρει .. Τωρα πια ίσως δεν εχω τα περιθώρια ή και τα ψυχικά αποθέματα να σταθώ μπροστά στον καθρέφτη και να απαντήσω νοχελικά " δε πειράζει " ...

Το παζλ πρέπει να ολοκληρωθεί ... Γεμισε ολα αυτα τα χρονια με εικόνες .. με ιδέες ... με φιλίες ... με ερωτες ... με αισθηματα .. με ναι και όχι ... με ίσως και μπορεί ... με "θα δούμε " ... Γεμισε ολα αυτα τα χρόνια με πράγματα που πότε το έκαναν πιο χρωματιστό και λαμπερό και πότε μουντό και απόμακρο στα ματια των άλλων .. .. Η ζωή ειναι ένας πινακας που κάθε φορά προσθέτουμε μια ακόμα πινελιά .. είτε για να σβήσουμε κάτι έιτε για να ζωγραφίσουμε κατι παραπάνω που θα τον κανει ομορφότερο ... πάντα όμως μέχρι σήμερα μου λείπει ενα μικρό κομματάκι ώστε να ολοκληρωθεί ... ενα μικρό κομματάκι που θα μπει σε αυτό το πελώριο παζλ που εδώ και χρόνια προσπαθώ να φτιάξω ... όπως και όλοι μας άλλωστε ... Μπορεί να βρίσκομαι κοντά ... μπορεί και όχι ... το μόνο σίγουρο εινα οτι ... πολλές φορές αυτό το κομματάκι που ψάχνουμε ειναι μπροστά στα μάτια μας .... και ή δεν το βλέπουμε ώστε να το βάλουμε στο παζλ της ζωής ή δεν μας αφήνουν κάποιες συγκυρίες να το αποκτήσουμε ...

Ακόμα μια προσπάθεια λοιπόν ... έχω άραγε ...? ... ? ... ? ... Θα δείξει ....

" Μέσ’ στην καρδιά μου τη βουβή, καιρό πια ρημασμένη,
επέρασεν η αγάπη σου σαν άνοιξης πνοούλα.
Και το αηδονάκι του καημού στάθη στην ανθισμένη
χαρά μου και τραγούδησε – λαχτάρα και τρεμούλα " ...

Μαρία Πολυδούρη

... Έχετε σκεφτεί τελικά τι είναι ο έρωτας ...? ... Από τη μία γλυκός και σου φέρνει χαμόγελο και αισιοδοξία ... από την άλλη όμως - τη σκοτεινή πλευρά του - μπορεί να σε κάνει να απαρνηθείς τα πάντα και να ακροβατείς μεταξύ λογικής και παραλόγου ... Πόσα τραγούδια και ποιήματα έχουν γραφτεί για του λόγου του ... Οι απόψεις και εκει μοιρασμένες .. Πότε μάυρο ... Πότε άσπρο ... Είναι ίσως το μοναδικό χαρακτηριστικό του που σε κάνει να αισθάνεσαι πότε Βασιλιάς και πότε "τίποτα" ... Ποτε σε πλημμυρίζει χαρά και πότε πόνο ... Κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης μας υπόστασης και μας καθοδηγεί ουκ ολίγες φορές πότε στην απόλυτη ευτυχία και ολοκλήρωση και πότε σε μια " ξεφρενη κούρσα θανάτου " όταν πλησιαζει το τέλος του ...

Χαρακτηριστικές βεβαια μορφές του απόλυτου ερωτικού δράματος έχουμε πολλές .." Ρωμαιος και Ιουλιέττα " , " Ερωτόκριτος και Αρετούσα " κλπ κλπ κλπ ... Να μη μιλήσω βέβαια για ιστορίες ανθρώπων ... απλών καθημερινών ανθρώπων που μπορεί να "ξεγελάστηκαν" από την εμφάνιση του μικρού αγγέλου με το τόξο και να έχασαν τα πάντα .. ακόμα και τον εαυτό τους ...

Θα μου πει τώρα κανεις .....και πως θα ηταν η ζωή χωρίς τη παρουσία του έρωτα ... Θα υπήρχε άραγε αισιοδιοξία ...? ... θα υπήρχε άραγε θεληση για να προσφέρεις σε κάποιον όλη σου τη ζωή χωρίς να ζητας κανένα αντάλλαγμα ... ? ... Θα υπήρχε η μη ρεαλιστική προσέγγιση κάποιων πραγμάτων ...που οταν εισαι μονος τα αποφεύγεις ενώ οταν εισαι ερωτευμένος τα θεωρείς απόλυτα φυσιολογικά ..? .... Μήπως τελικά ο ερωτας ειναι το μοναδικό μέσο για την ολοκλήρωση κάποιων "ουτοπιστικών" μας σχεδίων όπως ο καθένας μας τα έχει φανταστεί για τη ζωή του ? ... Το μόνο σίγουρο ειναι ότι είναι το μοναδικό συναισθημα που μπορεί να σε φτάσει στα όρια σου αλλά και το μοναδικό που μπορεί να σε βγάλει εξω απο αυτά...

Ερωτας ειναι θαρρώ ... με τα καλά του , με τα ασχημα του, με τις ιδιοτροπίες του και τις παραξενιές του , με τα "πάνω" του και τα "κάτω" του ... και όλα μαζί συνθέτουν την απόλυτη ευτυχία μέσα μας ... γιατί ... η ζωή μας τελικά δεν είναι τίποτα όταν δεν θες να μοιραστείς τα πάντα με κάποιον ...

Ο κυβερνήτης του αεροσκάφους των ερωτικών αερογραμμών σας καλοσωρίζει ... η πτήση διαρκεί από μερικά λεπτά έως και μια αιωνιότητα ... Σε λιγάκι απογειωνόμαστε ... παρακαλώ να παραμεινετε στη θεση σας ... φορέστε μονο τη ζώνη σας διότι .... η " προσγείωση " μπορεί να ειναι λίγο απότομη ...

Σας ευχόμαστε καλό ταξίδι ...