Έχω καταλάβει πως για όσους κάνουν συχνά αεροπορικά ταξίδια υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει πως «αν χάσεις τη βαλίτσα σου, τότε σίγουρα θα έχει πάει σε κάποιο μέρος καλύτερο από αυτό που πας εσύ».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δικιά μου πριν φτάσει στη Shanghai, έκανε μια ωραιότατη βόλτα από τη Σιγκαπούρη και μου ήρθε την επόμενη μέρα καμαρωτή και ηλιοκαμένη.  Την προηγούμενη φορά που μου συνέβη αυτό ήταν πριν 4 χρόνια πηγαίνοντας στη Νορβηγία και τότε ,αν θυμάμαι καλά, η βαλίτσα μου πήγε στη Βαρκελώνη. Αν λοιπόν χαθείς καλύτερα να είσαι βαλίτσα...

Προχωρώ...Από το Ε. Βενιζέλος μέχρι το Κεμάλ Ατατούρκ (για το transit ) ήταν 55 λεπτά...Όταν έφτασα στη Κίνα όμως για να βγω από το αεροδρόμιο έκανα μιάμιση ώρα!!! Οι κινέζοι δοκιμάζουν ένα καινούριο σύστημα αυτόματης αναγνώρισης προσώπων στο immigration το οποίο δημιουργεί ουρές μεγαλύτερες από αυτές που έχει ο Βερόπουλος στα τυριά κάθε Σάββατο!

Ο εκνευρισμός ήταν γενικότερα έκδηλος και λογικό μετα από 12 ώρες στο αεροπλάνο να ακούς στις ουρές καντήλια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου (διασκεδάζω πάρα πολύ με αυτά... ειδικά όταν βρίζουν Γερμανοί). Άκουγα και κάτι Ελληνικά από μπροστά... «τελείωνε Τσάκι Τσάν», «θα πάει μακριά το παραμύθι φιλαράκο;» , και άλλα τέτοια γεμάτα Ελληνικό αθάνατο πνεύμα.

Το ίδιο απόγευμα έπρεπε να πάω στα μαγαζιά με μια κινέζα για τα απαραίτητα για το διαμέρισμα το οποίο δεν είχε μέσα ούτε πιρούνι (ούτε τώρα έχει...μεγάλη ιστορία....). Εγώ που νόμιζα ότι τα ψώνια είναι ταλαιπωρία όταν πηγαίνεις με Ελληνίδα ομολογώ ότι έκανα λάθος! Χίλιες φορές να πήγαινα μόνος μου, θα είχα τελειώσει σε μισή ώρα! Διαλέγαμε σεντόνια λες και τα θέλαμε για το γάμο μας...  «τι χρώμα το θες;», «βαμβακερό ή μάλλινο;»,«τι σχέδιο να έχουν;»...

Πάρε μαρή ένα σεντόνι να πάω να ξεραθώ!!!

Στο κάτω – κάτω η Ελληνίδα καταλαβαίνει όταν αρχίσεις να κοιτάς το ταβάνι στο super market ότι πρέπει να κάνει γρήγορα... η κινέζες χαμπάρι!

To διαμέρισμα είναι μέσα σε ένα συγκρότημα που θυμίζει λίγο ολυμπιακό χωριό...έχει τα δικά του σχολεία... πάρκα...μαγαζιά κτλ... μπήκα προχθές σε ένα από τα super market που είναι δίπλα...γύρισα 20 λεπτά...μόνο ψωμί και σαλάμι κατάφερα να πάρω... τα υπόλοιπα δε ήξερα τί ήταν, τυρί δε βρήκα! Με βλέπω να πέφτω πάλι στην ανάγκη της κινέζας...

Το γραφείο είναι περίπου δύο τετράγωνα πιο κάτω μικρό σχετικά αλλά έχει ωραία θέα... (φώτο)!!!

Η διαφορά του να έρθεις εδώ για μια εβδομάδα (όπως έκανα ως τώρα) από το να έρθεις για ένα μήνα, είναι ότι δε θεωρείσαι φιλοξενούμενος, δε σε έχουν όλοι μέρα από το χεράκι και κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις μόνος σου.

Όπως ας πούμε να πας σε ένα εστιατόριο και να παραγγείλεις μόνος σου (προς το παρόν παραγγέλνω στην τύχη και έχω φάει άπειρες μαλακίες), να μπεις στο μετρό (όπως μπήκα, βγήκα κιόλας.... και πήρα ταξί) ή να ανοίξεις ένα λογαριασμό σε μια κινέζικη τράπεζα (επιστρατεύθηκε μέχρι και ο σεκιουριτάς για να ανοίξω ένα λογαριασμό και στην κάρτα που πήρα έχει επάνω ένα κουνελάκι... επετειακή κάρτα καθώς διανύομε τη κινέζικη χρονιά που κουνελιού...λαγού... δεν με νοιάζει).

Παρόλα αυτά όσο περνάνε οι μέρες τα απλά που έμοιαζαν πολύπλοκα γίνονται σιγά-σιγά και πάλι απλά και το μυαλό συγκεντρώνεται σε σημαντικότερα πράγματα...

Και φυσικά είναι πάντα ωραίο να βλέπεις ότι οι Κινέζοι συνεργάτες σου απέκτησαν και χιούμορ...

-          Hi Wang…nice to see you again…

-          Hi Nikos… Saolin hair cut???

H εταιρία που γεννήθηκε στην Κίνα πριν από ένα χρόνο περίπου, με χαρές και πανηγύρια, μας έβαλε σε ένα δρόμο που τον περπατήσαμε με πολύ άγχος και μεγάλη προσπάθεια!

Δε το αφήσαμε όμως ούτε μια μέρα...

Το μέγεθος της Κινέζικης οικονομίας για το 2010 ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο ξεπερνώντας την Ιαπωνία η οποία ήταν σε αυτή τη θέση από τα τέλη του 60’. Το κινέζικο καθεστώς μπορεί να μην είναι ευέλικτο και εξωστρεφές αλλά το μέγεθος και η δυναμική της οικονομίας του το κρατάνε μακριά από την τύχη που είχαν παρόμοια καθεστώτα στο παρελθόν.

Όταν οι χώρες (μικρές και μεγάλες) προσπαθούν να γεμίσουν τα ταμεία τους με εξαγωγές, η Κίνα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Στρέφεται στην εσωτερική της αγορά, στα νοικοκυριά της, στους επιχειρηματίες της και στις δικές της τράπεζες. To ενάμισι δις των κινέζων, είναι πολύ μεγαλύτερη αγορά από αυτή που θα μπορούσε να κυνηγήσει η Κίνα με τις εξαγωγές της, έχοντας φυσικά συνεχώς και το άγχος της εξάρτησης.

Αν λοιπόν ήταν να προσπαθήσουμε κάπου θα προσπαθούσαμε εκεί...

Ξεκινώντας  το Δεκέμβρη του 2009, δεν περίμενε κανείς πως το Φλεβάρη του 2011 θα είχαμε το δικό μας διαμέρισμα στη Shanghai (φώτο από την είσοδο του συγκροτήματος... από το εσωτερικό θα σας ποστάρω μόλις πάω και το συμμαζέψω λίγο).Κανείς δεν περίμενε επίσης ότι θα έφτιαχνα βαλίτσες για 30 μέρες.

Όλο αυτό τον καιρό καθένας μας κουβάλησε ένα μικρό κομμάτι στην πλάτη του, το μυαλό δεν άδειαζε ποτέ και τα νούμερα μας έκαναν παρέα ακόμα και στο σπίτι, στο σινεμά, στην εκδρομή... κάτι τέτοιες στιγμές εκτιμάς και τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου.

Μπορεί να μη πέρασαν εύκολα αυτοί οι μήνες σημασία όμως δεν έχει αν πέσεις, αλλά αν σταθείς τελικά όρθιος ή όχι. Το καμάρι μας στάθηκε στα πόδια του...μεγάλωσε και έφτιαξε δικό του σπίτι...

Από το Dalian μέχρι το Guangzhou (θα τα βρείτε στο χάρτη, παραλιακά), είναι περίπου 2.000km, βάζοντας και τις παρακάμψεις για ενδιάμεσους προορισμούς θα ξεπεράσουμε τα 4.500km.Και τα Σαββατοκύριακα πάλι πίσω στη Shanghai. Όρεξη να έχεις δηλαδή για δρόμους και αεροδρόμια...

Κοιτάω τη βαλίτσα... τί να πάρεις και τί να αφήσεις για 30 μέρες, ότι και να πάρεις σίγουρα κάτι θα σου λείψει...Πως να πάρεις μαζί σου τα πρωινά της Κυριακής... τη μυρωδιά από το τζάκι ή τα βράδια της Τετάρτης με τα παιδιά στο ίδιο πάντα μαγαζί...

Λοιπόν....45 τετραγωνικά δεν τα λες παλάτι... αλλά όποιος θέλει να μείνει στο σπίτι, στη Shanghai, μετά της 22/3 που θα επιστρέψω, να μου στείλει ΠΜ...εξαιρούνται οι μέρες κοντά στο Πάσχα διότι είναι ήδη κλεισμένο. Φωτογραφίες θα σας στείλω από εκεί... (να το βάλω αυτό και στο topic “προσφορές για τα μέλη»;)

Στη φώτο ο κούταβος όταν του είπα ότι θα λείψω ένα μήνα... ( την ίδια φάτσα ακριβώς είχε και ο μπόμπιρας... )

Από καιρού εις καιρόν ...(μετά το «παρασάγγας» και το «εν κατακλείδι», που έγραψα μια μέρα, αυτό με τον «καιρό» είναι από τα πιο Intellectuals μου)....

Από καιρού εις καιρόν λοιπόν, ακούω κάποια τραγούδια που έχουν κρυμμένα μηνύματα...και φυσικά μεταλαμπαδεύω (εξού και «θα σε κάνω εγώ λαμπάδα...») τη γνώση  στο το λατρεμένο αναγνωστικό κοινό... Έτσι μπορείτε και σεις να βλέπετε με άλλο μάτι (και αυτί) μερικά τραγούδια!

>>>«Τόσα χρόνια εδώ, δυνατά σε χτυπώ, χωρίς διαλείμματα καθόλου, ούτε ένα λεπτό» Going Through...

Βρίσκοντας το κρυμμένο μήνυμα πίσω από τον φαινομενικά αθώο στίχο καταλαβαίνει κανείς ότι το τραγούδι είναι η απόλυτη ωδή στο πέος...που αλλού θα μπορούσε να απευθύνει αυτή τη φράση  ο στιχουργός Καθεμέρας Σφεντονίδης, που το μόνο που έκανε για να γράψει αυτό το αριστούργημα ήταν να είναι απόλυτα ειλικρινής προς τον μικρό του φίλο...

>>>«Να γεμίσει η κάμαρη ΠΟΥΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑ»

Η έννοια του Bukkake και γενικότερα της παρτούζας σε όλο της το μεγαλείο από την Πόπη Αστεριάδη...ολόκληρη «κάμαρη» γεμάτη πουλιά! Η Lisa Sparxxx είχε πάρει 600 άτομα σε μια μέρα για να μπει στα μεγαλύτερα porn records. Το θυμήθηκα αυτό τώρα γιατί στο video (που είχε δει ένας φίλος μου...όχι εγω) και εκείνη ήταν σε ένα τεράστιο δωμάτιο γεμάτο πουλιά... (απ’ ότι μου είπε ο φίλος μου...)

>>> «Γυρνώ τη ρόδα μου» Emigre & Stavedo

Εδώ το υποσυνείδητο μήνυμα είναι καλά κρυμμένο. Στην πραγματικότητα ο στίχος εννοεί «γυρνώ τη ρώγα μου» και όχι «τη ρόδα μου» μόνο τότε βγάζουν νόημα οι υπόλοιποι στίχοι του τραγουδιού...δείτε αντικαθιστώντας την σωστή λέξη πως αποκτά ουσία το ακαταλαβίστικο κατά τα άλλα τραγούδι...

Γυρνώ τη ρώγα μου να πάω παρακάτω να προχωρήσω (η ρώγα είναι δηλαδή η αρχή... το παρακάτω είναι να δέσω το λαιμό μου στο παντζούρι και το πουλί μου στο μίξερ σαν τον Ντέβιντ Καραντάιν)
να φύγω λίγο από τον κόσμο τους τον ίσιο (να ξεφύγω δηλαδή από το στερεότυπο που λέει ότι για να περάσω καλά χρειάζεται κι άλλος στο ίδιο δωμάτιο....)
το δήθεν που μοιράζεται σε πράξη και απραξία (η πράξη είναι το σεξ, συνδυασμένο με την απραξία στον ίδιο στίχο είναι σαφώς παραπομπή στον αυνανισμό...)
που ασχήμαινε λες και έχει πάθει νευρική ανορεξία ( υπονοούμενο ότι από την πολλή μαλακία μπορεί να ρέψεις....)

Γυρνώ τη ρώγα μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα (γυρνώ τη ρώγα μου και αναστενάζω...βογγάω δηλαδή...)
Να φύγω από τον κόσμο που έκανε για τον παπά τα ράσα (τί μας λέει εδω? Ότι τα ρούχα δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Ξεκάθαρή σπόντα για τις τρανσέξουαλ!!! Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο kinky τραγούδι που έχω ακούσει).
Με ψεύτικα είδωλα και φειδωλές υποσχέσεις (με τα ψεύτικα είδωλα εννοεί τα dildos… έχει ξεφύγει εντελώς...)
Άλλοι δεν έχουν σκεπή και άλλοι έχουν παραπάνω ανέσεις (οικονομικό-πολιτικό σχόλιο για ξεκάρφωμα...)

>>>«Όλο ...τον είχε πάρει κάπως όλο» Από τους REC....

Οι λεπτομέρειες  που λες συνήθως μόνο στον κολλητό σου γίνονται στίχος στο τραγούδι «αλλάζω».

Εδώ δεν υπάρχει κρυμμένο μήνυμα... είναι αυτό ακριβώς που ακούτε ... η γυναίκα είναι παρτόλα!!! Ξανθοί, μελαχρινοί, κοντοί, ψηλοί, παντρεμένοι, ελεύθεροι, γνωστοί, άγνωστοι.... τους πυροβολάει... no problem! Αν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι απαραίτητη η ποσοτική διευκρίνιση... Φυσικά θα ήταν «όλο».

Δηλαδή γνωρίσατε ποτέ καμία που να σας πει...

- κοίταξε Γιώργο...θα σου κάτσω μια που με κέρασες δύο ποτάκια αλλά  θα βάλεις 12πόντους ακριβώς...όχι όλο...

Συνήθως αυτό που ακούτε είναι:

- πιο βαθιά μωρό μου...πιο βαθιά...

Τί πιο βαθιά κοπελιά? Τόσο είναι.... Λες να το έχω και να στο κρύβω???