‘Οταν κόντευα να κλείσω τον κύκλο της εφηβείας μου, ο πατέρας μου ένιωσε την ανάγκη να δώσει μια κινηματογραφική  νότα στα γενέθλια μου και μετά το event με πλησίασε και εκείνο το ύφος που έχουν οι πατεράδες όταν ετοιμάζονται να σου μιλήσουν για αντισύλληψη μου είπε...

-          Τρία πράγματα θα σου πω  και να τα κρατήσεις τώρα που γίνεσαι άντρας... (φυσικά θα μου έλεγε τρία... ήταν πιο θεατρικό έτσι...). Να μη γίνεις αδερφή, να μη γαμήσεις τη ζωή κανενός και να μη γλύψεις ποτέ εκεί που έφτυσες....

Τώρα το θυμήθηκα αυτό γιατί ήρθε χθες και μου λέει...

-          Ένα θα σου πω... (παθαίνω σοκ... ποια βγήκαν από τη λίστα? Αν βγήκε αυτό με την αδερφή, θα του απαγορέψω να βλέπει τα αφιερώματα για την Eurovision στα μεσημεριανά). Σημασία έχει παιδί μου να κοιμάσαι ήσυχος...

Πολύ γενικό αυτό αλλά προφανώς πιστεύει πια ότι στα 34 μου αν ήταν να είμαι κωλόπαιδο θα είχε φανεί... εκτός και αν βαριόταν για παραπάνω κουβέντες... πολύ πιθανό καθώς έβλεπε ταυτόχρονα και ένα ντοκιμαντέρ στο ΣΚΑΙ για το κυνήγι της άγριας γαλιάνδρας!  

                                                  ________________

Μπόνους τσάπτερ: Οι Ισπανοί το λένε Puente, γέφυρα δηλαδή... (έβαλα στο google τη λέξη Puente για να σας βάλω καμιά foto και μου έβγαλε τη φωτογραφία της Melissa Puente. Σκέφτηκα Puente η μία Puente και η άλλη... πάρτε αυτή!! Foto απστέαρς! ) Οι Ισπανοί λοιπόν το λένε Puente …οι δικοί μας δημόσιοι υπάλληλοι το λένε κοπάνα...

Όπως και να το λένε σημασία έχει ότι η Παρασκευή είναι ανάμεσα σε δύο αργίες...!!!! Φεύγω... τί λέω... έχω φύγει ήδη ... είμαι στο αεροδρόμιο σου λέω!!!!!!!!!!

Διότι καλά είναι τα πανιά... αλλά τα φτερά καλύτερα!

Αν θέλετε να ζήσετε την εμπειρία του να κοιμηθείτε στον ίδιο χώρο με όόόόλη σας τη παρέα τότε μια απλή και φτηνή λύση είναι να πάτε να δείτε αυτή την ταινία (φώτο). Η  συγκεκριμένη ταινία προφανώς είχε κρυμμένα μηνύματα όπως «κοιμήήήήήσου»  και  «νυστάάάάάάζεις»!!! ή αυτό συμβαίνει ή κάτι μας ψέκασαν όλους.

Είναι μαθηματικά σίγουρο πως γύρω στα 20 πρώτα λεπτά τα βλέφαρά σας θα βαρύνουν και γλυκά – γλυκά θα αφεθείτε στη ζεστή αγκαλιά των ονείρων. Έτσι μέσα σε δύο ώρες, μάθαμε 8 άνθρωποι  ποιος κλοτσάει στον ύπνο του ...ποιος παραμιλάει ... ποιος ροχαλίζει κτλ...

Εκεί βέβαια θα κοιμηθείτε και με δεκάδες άγνωστους στον ίδιο χώρο (υπάρχουν και site που διοργανώνουν κάτι τέτοια event αλλά θα έχετε και άλλες υποχρεώσεις εκεί .... ) όμως εσείς επικεντρωθείτε στους γνωστούς σας.

Εγώ σταμάτησα να αντιστέκομαι στο αναπόφευκτο περίπου μισή ώρα μετά την έναρξη και με εξαίρεση  2-3 φορές που με ανησύχησαν κάτι μουσικά forte και  μια φορά που αναγκάστηκα να κλοτσήσω το κάθισμα του μπροστινού ( ο οποίος ροχάλιζε πιο δυνατά από το Dolby) είχα ένα εξαιρετικό ύπνο.  Είχα φάει και αυτά τα φοβερά nachos με λιωμένο cheddar από πάνω ... ναρκώθηκα σα φίδι...

Μετά το τέλος της ταινίας βγήκαμε με χασμουρητά, πρησμένα μάτια και μια έντονη ανάγκη για καφέ ! Λίγο – πολύ μία κατάσταση που βιώνεις μετά από βαθύ ύπνο δηλαδή...

Καλή προβολή σας εύχομαι και όνειρα γλυκά...

Το κορίτσι της φωτογραφίας είναι από αυτά που αν τα δεις στο δρόμο μπορεί να σου φανούν και αδιάφορα. Όταν τραγουδάει όμως νομίζεις πως η φωνή της είναι δύο χέρια που σου κρατάνε το πρόσωπο και δε σε αφήνουν να κοιτάξεις ούτε αριστερά, ούτε δεξιά...

Για την Μαρία Παπαγεωργίου είδα πως έχει ξαναγίνει λόγος παλιότερα εδώ στο ΜΗ αλλά εγώ χθες τη είδα πρώτη φορά. Τυχαία αφού βρέθηκα σε ένα χώρο που δεν ήξερα καλά – καλά τι θα συμβεί... (έχω γίνει πολύ spontaneous τώρα τελευταία....)  

Όταν κλείσεις τα μάτια σου νομίζεις πως ακούς μια ώριμη τραγουδίστρια που ο χρόνος και η πείρα της επιτρέπουν να χειρίζεται τη φωνή της  με τόση ευαισθησία. Αυτό το κορίτσι που δεν ξεπερνά τα 25 έπαιρνε την μορφή της κάθε φράσης που τραγουδούσε και δε σε άφηνε να χάσεις ούτε λέξη.

Πολλές καλοσύνες τώρα και χαλάω το profile του blog… λίγες γραμμές ακόμα όμως για να γράψω το ρεφρέν που μουρμούριζα στο αυτοκίνητο...

‘’αν το κορμί σου είναι η γη σου...

φύτεψε πάθη , θέρισε ενοχές

βάλ’ τη σοδειά σου, μες’ τη ποδιά σου

πούλα τη σε παζάρια, σε αγορές... ‘’

Τις περισσότερες φορές αδυνατείς να σκεφτείς τα πιο απλά πράγματα μόνος σου…ακούς όμως κάτι που τραβάει τη συγκεκριμένη σκανδάλη και τα βλέπεις όλα αλλιώς ...

Σε μια πρόσφατη συζήτηση με άλλο μέλος της φιλήσυχης τούτης κοινότητας ακούστηκε το εξής…

-          Σκέφτομαι πως μετά από 15 χρόνια το παιδί μου θα μπορεί να διαβάσει αυτά που γράφω σήμερα…

Τί ήταν να το πει? Με έπιασε πανικός! Αυτό δε το είχα σκεφτεί!!!! Ήθελα να σηκωθώ να πάω σπίτι να το σβήσω όλο το blog με η μία!

-          κάτσε ρε παιδί μου.. το σβήνεις αύριο...

-          κι αν το ξεχάσω? Κι αν κάνω παιδί και μου συμβεί κάτι και δε μπορώ να το σβήσω ? άνθρωποι είμαστε ... πέφτει ένα πιάνο και με πλακώνει! Να διαβάσει το κακόμοιρο τα αίσχη του πατέρα του??? Να μπω στο PC σου απο δω να τα σβήσω τώρα? 

-          Ηρέμισε ρε... δε γράφεις και τίποτα φοβερο...

-          Είσαι τρελός? Ξεχνάς αυτό?  ...  

-          αυτό ε? ... 

-         Μάλλον ξέχασες και αυτό   

-          Ναι ...τα είχα ξεχάσει...  να το σβήσεις...

-          Πρώτη δουλειά αύριο...

-          Όχι σήμερα να το σβήσεις... άνθρωπος είσαι...

Πιο παλιά αν είχες ημερολόγιο ήσουν γκόμενα ή φλώρος... το καταχώνιαζες και κάτω από το στρώμα και τέλος...

Σήμερα γράφεις ό,τι γράφεις και μετά από 20 χρόνια το παιδί σου ανοίγει τα mail του και λαμβάνει ένα ανώνυμο mail με link εδώ... και τίτλο...

 «Αυτός ήταν ο πατέρας σου...»

κατά πάσα πιθανότητα η επόμενη συζήτηση θα ξεκινούσε ως εξής....

-          Μπαμπά γιατί σε φωνάζανε κινέζο?

Ο μελλοντικός Ιστιοπλόος της σχολής του ΠΟΙΑΘ κατηφορίζει στη μαρίνα γεμάτος όρεξη να οργώσει τις θάλασσες και νιώθει έντονα πως όλα γυρίζουν γύρω από αυτή του την επιθυμία...

ΛΑΘΟΣ!!!

Από την πρώτη μέρα θα καταλάβει ότι τα πάντα στη μαρίνα του Μικρολίμανου  γυρίζουν γύρω από ένα σκάφος και έναν άνθρωπο. Το   ιστιοπλοϊκό Zantino και τον καπετάνιο του, Παναγιώτη Στρούζα (foto).

Ο πολυνίκης Skipper – εκπαιδευτής – μέλος του ΔΣ – συγγραφέας κτλ... με το τζόκεϊ και το πουράκι στο στόμα όχι μόνο κερδίζει το ένα μετά το άλλο τα Rally Αιγαίου αλλά το κάνει με την πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία του αμιγώς γυναικείου αγωνιστικού πληρώματος!!!

Ο Στρούζας σαρώνει τα Rally Αιγαίου γιατί την ώρα που στα άλλα σκάφη ακούγονται φωνές όπως «τράβα το ρε μαλάκα» και «αριστερά ηλίθιε» , στο Zantino ο all weather Στρούζας αρκείται στο «όλο δεξιά γοργόνες μου».

Οι γοργόνες κινούνται με ακρίβεια vacheron constantin  και ο καπετάνιος τους περηφανεύεται ότι τους αρκούν 7 δευτερόλεπτα για μια πλήρη περιστροφή! Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης να σας πω ότι εμείς, για το ίδιο πράγμα, θέλαμε πάνω ένα λεπτό μαζί με την κουβέντα από που είναι ο αέρας, προς τα που θα στρίψουμε κτλ... συν ότι μετά από κάθε στροφή μετριόμασταν μήπως έφυγε κανένας στο νερό!

Όταν στα άλλα σκάφη το πλήρωμα αρκείται σε ένα αφρό ξυρίσματος και μερικά σώβρακα, στο Zantino υπάρχει ειδική θέση για τα νεσεσέρ και συγκεκριμένο ντουλαπάκι για τις σερβιέτες. Όταν στα άλλα ψυγεία στοιβάζονται μπίρες στο ψυγείο του Zantino θα βρεις κρέμες νυκτός και γιαούρτια.

Ο Στρούζας δε φτανει που μπαίνει πρώτος στα λιμάνια... βάζει και τα κορίτσια του γύρω – γύρω στο σκάφος προς τέρψιν των περαστικών και λύσσα των άλλων καπεταναίων.

Τώρα για να λέμε την αλήθεια θα προτιμούσα αν με περάσει κάποιος να με περάσουν αυτές οι κορμάρες με κολάν (foto)!

Ο Στρούζας ξέρει να καβαλάει 8 και 9 μποφόρ στο ανοιχτό Αιγαίο αλλά ξέρει να σου πει και τι χρώμα μπότα πάει με τη νιτσεράδα που αγόρασες... Θα σου δώσει συμβουλές για να μη σε φάει η μαύρη θάλασσα αλλά και τι ενυδατική θα βάλεις για να μη γυρίσεις μετά τα μαθήματα σαν σταφίδα! Καλοζωισμένος, πίνει μόνο πράσινο τσάι και το πρωί αν δε κάνει 300 κοιλιακούς δεν βγαίνει από το σπίτι. Μπορεί να είναι πρωινός και αθλητικός τύπος αλλά όταν θα πας μαζί του στο Ρέμο έχει τα όλα κονέ για να κάτσετε στο καλύτερο τραπέζι.

Αν είσαι γυναίκα στο μάθημα της θεωρίας και θέλει να σου δώσει να καταλάβεις το βαρομετρικό χαμηλό θα σε πλησιάσει θα ανοίξει τα χέρια και θα σου πει...

-          Φαντάσου ότι σε κυκλώνει παγωμένος αέρας και γω είμαι ο ζεστός που χρειάζεσαι....

Όταν ο Στρούζας περπατάει μέσα στην αίθουσα τα θηλυκά ξεκολλάνε την πλάτη τους από την καρέκλα και τον κοιτάνε στα μάτια.... γιατί στο κάτω – κατω κανείς δε μπορεί να σου εξηγήσει καλύτερα από αυτόν τι θα πει «απόγειος αύρα....»  .

Οι γοργόνες του τον φωνάζουν Τάκη  και εκείνος τους δίνει ονόματα από γνωστά μοντέλα... η Ζιζέλ... η Σκλεναρίκοβα... λέει και κάτι παλιές εξαφανισμένες βέβαια γιατί δεν είναι και μικρός...με αυτές μεγάλωσε!

Είναι ο μόνος ,από όλα τα σκάφη της σχολής, που δένει με την πλώρη και εγώ επιμένω από την πρώτη μέρα ότι αυτό είναι σεξουαλικό υπονοούμενο που σημαίνει...«Αν θες να ανέβεις στο Zantino θα πρέπει να κρεμαστείς από την πλώρη μου». Από την άλλη μπορεί απλά εγω να είμαι σεξομανής και διεστραμμένος και να κάνω λάθος!

Μετά το μάθημα θα πιει καφέ με το πλήρωμά του στη Mecca… η διαδρομή από το σκάφος στην καφετέρια είναι 50 μέτρα αλλά υπάρχει πρωτόκολλο... Έχετε δει πως περπατάει η μαμά πάπια με τα παπάκια της? Έτσι περπατάει ο Στρούζας  με το πλήρωμά του στο λιμάνι!

Για τις μαθήτριες της σχολής μια βόλτα με το Zantino θεωρείται must για το βιογραφικό τους και πολύ γρήγορα μετατρέπονται σε Στρουζίτσες κάνοντας σχόλια του τύπου... «μα τι δραστήριος που είστε...» , «ε δεν είστε και τόσο μεγάλος» (φυσικά και είναι) κτλ... αυτή που θα τα καταφέρει θα φορέσει την επόμενη φορά περήφανα το μπλουζάκι του Zantino και θα μοιραστεί με τις υπόλοιπες (που δεν τα κατάφεραν) τις εμπειρίες της βραδινής προπόνησης της Τετάρτης!

Άσχετα βέβαια αν είσαι μαθητής ή μαθήτρια από την πρώτη μέρα θα σου πει δύο πράγματα...

Ότι η «Ρουλέτα και η θάλασσα δεν χάνουν ποτέ» και το αγαπημένο του ανέκδοτο...

Μπαίνει μια αδερφή σε ένα bar με ένα παπαγάλο στον ώμο και λέει....

-          όποιος μου πει τι πουλί είναι αυτό στον ώμο μου θα κάτσω να με γαμήσει....

Δεν απαντάει κανένας και η αδερφή αρχίζει να απελπίζεται.... μετά από μερικά λεπτά σιγής πετάγεται κάποιος...

-          περιστέρι....

-          Θα το πάρω σωστό....

Για ακόμα μία φορά το τμήμα μου αλλά και ολόκληρη η εταιρία έδειξε ότι διαθέτει τα απόλυτα αντανακλαστικά όταν υπάρχει λόγος και κίνητρο.

Μέσα σε χρονικό διάστημα τρεισήμισι λεπτών περίπου αντηλλάγησαν 423 ενδοεταιρικά  e-mails με attachments σχετικά με το video της Τζούλιας! Foto…link… wav… rar… dva …DNA … rapidshare…και σε ότι άλλη μορφή φαντάζεσαι ώστε να μπορεί να το δει ακόμα και ο σεκιουριτάς στο κινητό του!

Η συνεχής εκπαίδευση λοιπόν στο κομμάτι της επικοινωνίας αλλά και η στρατηγική του quick response έφερε αποτελέσματα όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις.

Σε ζωντανή σύνδεσή με άλλες εταιρίες (skype…msn... κτλ) μαθαίναμε ότι οι προβολές είχαν αρχίσει ήδη από την προηγούμενη μέρα και ήταν θέμα τιμής να προλάβουμε τουλάχιστον τις εταιρίες του ίδιου κλάδου.

 Οι  ομαδικές προβολές κανονίστηκαν σε δύο διαφορετικές αίθουσες-γραφεία (ένα για την παραγωγή και ένα και το εμπορικό), ενώ το Δ.Σ. παρακολούθησε το video σε prive προβολή στο γραφείο του συμβούλου marketing.

Οι γυναίκες συνάδελφοι μπορούσαν ελεύθερα να παρακολουθήσουν την προβολή με την προϋπόθεση ότι δεν ακουγόντουσαν σχόλια όπως   Ξενέρωτη.... κρυόκωλη...τσίτι... κτλ....

Αν οι πληροφορίες ότι στο sequel θα είναι η Τζούλια με την Κολετσα και την Μαριάντα Πιερίδη  είναι αληθείς τότε προβλέπω να πέφτει ο server…

Στο τέλος της προβολής συμφωνήσαμε πως η Τζούλια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όχι ως εγχώριο τσόλι αλλά ως παγκόσμια κληρονομιά. Κατόπιν τούτου  ανέλαβα την ιερή υποχρέωση να μεταλαμπαδεύσω την εμπειρία στην Ασία αλλά και στην βόρεια Ευρώπη, στέλνοντας τα σχετικά links σε όλους τους αντιπροσώπους μας ανά τον κόσμο.

Στο κάτω – κάτω όταν υπάρχει κάποιου είδους σημαντική επίδοση πρέπει να το κάνουμε γνωστό στον κόσμο ειδικά σε περιόδους σαν αυτή που η χώρα βάλλεται ένθεν και ένθεν.

α) Χάρηκε που έπιασε επιτέλους λιμάνι

β) Ανέλαβε την υποχρέωση να κρατάει το σκάφος στο ντόκο (ελλείψει σχοινιών) όσο οι άλλοι τρώνε.

γ)  Φοβάται να ταξιδέψει βράδυ και αρνείται να εγκαταλείψει τη στεριά.

Απάντησε σωστά και κέρδισε μία κρουαζιέρα, με αυτόν καπετάνιο, στη λίμνη της Βουλιαγμένης.

Λένε πως οι νυχτερινές είναι η καλύτερες ώρες να σηκώσεις τα πανιά σου και να ταξιδέψεις. Το λένε όλοι... αλλά αν δεν το κάνεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αν είσαι μάλιστα τόσο τυχερός να το κάνεις με ένα απίθανο φεγγάρι όπως το χθεσινό και μια θάλασσα γυαλί, τότε λίγες πιθανότητες έχεις να καταφέρεις να πεις με λέξεις αυτό που έζησες.  

Προσεγγίζοντας το Μικρολίμανο (foto)  για να δέσεις, το μόνο που σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα είναι πως ακόμα κι αν τελείωσε η νυχτερινή βόλτα... το ταξίδι σου μόλις άρχισε. 

Συνεχίζουμε λοιπόν και αργά η γρήγορα θα τα πούμε στο Rally Αιγαίου!

Ακούς Στρουζάκο?