Οι διακοπές πρέπει να διαρκούν αρκετά ώστε να λείψεις στο αφεντικό σου, αλλά όχι τόσο ώστε να ανακαλύψει πόσο καλά μπορεί να τα καταφέρει χωρίς εσένα.

Αγαπητέ Δήμαρχε Κερκυραίων, (foto)

Με χαρά μου σας ανακοινώνω ότι αποφάσισα να περάσω στο φιλόξενο και πανέμορφο νησί σας τις πολύτιμες μέρες των διακοπών μου.

Κατόπιν τούτου παρακαλώ όπως διαβάσετε τις παρακάτω οδηγίες , παύλα, κατευθύνσεις προς αποφυγήν δυσάρεστων καταστάσεων κατά τη διάρκεια της άφιξης αλλά και της παραμονής μου.

> Δια την ομαλή μου μετάβαση στην νήσο σας παρακαλείστε όπως φροντίσετε για την εύρεση θέσης στο πλοιάριο το οποίο θα αναχωρήσει από το λιμάνι την Ηγουμενίτσας σε ώρα και μέρα η οποία θα σας ανακοινωθεί μέσα την επόμενη εβδομάδα! (μη φτάσω και βγάλω αράχνες στο λιμάνι...αμαρτία, θα έχω κάνει και τόσες ώρες δρόμο...)

> Από το λιμάνι της Κέρκυρας μέχρι την περιοχή του Κανονίου να υπάρχει επαρκής σήμανση δια την αποφυγήν απώλειας της σωστής διαδρομής προς το ξενοδοχείο μου. ( μην αρχίσω τώρα να γυρνάω με το χάρτη ρωτώντας δεξιά – αριστερα... αγοράκι είμαι έχω και νεύρα...ακόμα δεν ήρθα..)

> Επιθεωρητές του Δήμου και της Νομαρχίας θα πρέπει να επιθεωρήσουν το ξενοδοχείο το οποίο θα με φιλοξενήσει και να πιστοποιήσουν όλες τις προδιαγραφές σύμφωνα με τις οποίες το κατάλυμα αυτό προτιμήθηκε από άλλα της περιοχής. Σε περίπτωση αποκλίσεων θα πρέπει να ενημερωθώ εγγράφως εντός 24 ωρών. ( είδα στο Internet μια χαρά ξενοδοχείο...μη πάω και βρω κανένα πανδοχείο...)

> Φροντίστε παρακαλώ για την διακοπή της κυκλοφορίας μπροστά από το ξενοδοχείο μου τις μεσημεριανές ώρες....( θα έρθω με τρεις γυναίκες , οι δύο ξανθιές, αυτό θα μου στερήσει αρκετή από την ησυχία μου έτσι κι αλλιώς...μη με ξυπνάνε και τα μηχανάκια...)

> Ως τις 31/7 να μου αποσταλεί κατάλογος με τις παραλίες του νησιού που έχουν μπλε σημαιούλα ( μη σηκωθώ καμιά μέρα και έχω βγάλει ουρά!)

> Συνεργαστείτε παρακαλώ εγκαίρως με την τροχαία για την αναστολή όλων των αλκοτέστ μέχρι 18/8. ( μη σας ξυπνάω ξημερώματα ....)

Παρακαλώ θεωρήστε την επιστολή αυτή ως πρώτο βήμα ώστε και οι δύο να επωφεληθούμε από την ομαλή και ευχάριστη διαμονή μου στο νησί.

Σας υπενθυμίζω ότι προηγούμενες χρονιές παρόμοιες επιστολές έλαβαν ο δήμαρχος Ρόδου, o δήμαρχος Σύμης, ο δήμαρχος της Βαρκελώνης καθώς και ο δήμαρχος Παρισίων οι οποίοι συμμορφώθηκαν πλήρως.

Εύχομαι να μην είστε θλιβερή εξαίρεση.

Παρακαλώ η αλληλογραφία σας στο erxomai_na_ta_kano_ola_poutana@yahoo.gr

Μετά τιμής,

KTG

Οι περιπλανώμενοι μουσικοί, μου έφερναν πάντα μελαγχολία. Οι μουσικοί που έπαιζαν στο μετρό και στα φανάρια, μου έφτιαχναν πάντα ένα τεράστιο κόμπο στο λαιμό.

Θυμάμαι παιδί ακόμα εκείνον τον τυφλό ακορντεονίστα στον υπόγειο της Ομόνοιας. Μια στεντόρεια φωνή που θύμιζε Καζαντζίδη και μου προκαλούσε απίστευτη ανατριχίλα. Τον έχω ακόμα στο μυαλό μου ... και τη φιγούρα του και τη φωνή του σαν να τον άκουσα χθες... και ας έχουν περάσει 20 χρόνια.

Αυτό το μούδιασμα που ένιωθα στο στομάχι ήξερα που είχε τις ρίζες του. Στη μεγάλη μου φοβία να μη δω τον εαυτό μου εκεί!!!

Ωδεία, μελέτη, εξετάσεις, ξενύχτια, όνειρα και στο βάθος εκείνη η μόνιμη φοβία πως μπορεί κάπου να είναι φυλαγμένη μια από αυτές τις θέσεις για μένα, στο τρένο ή στον πεζόδρομο. Ακόμα χειρότερα σφουγγάρα στις ταβέρνες!

Θα μου πεις αν δεν κλέψεις και δε σκοτώσεις τίποτα δεν είναι ντροπή. Σωστά αλλά ο καθένας έχει όνειρα και εφιάλτες! Και εμένα ο δικός μου με κρατούσε από το λαιμό.

Αργότερα ήρθαν όμορφες μουσικές μέρες με συνεργασίες , χειροκρότημα, χρήματα και αποδοχή.

Όμως η φιγούρα του βιολιστή σε ένα φανάρι ποτέ δεν σταμάτησε να με σκεπάζει ολόκληρο και να με κλείνει για μια στιγμή στην απόλυτη σιωπή και σε μια περίεργη στεναχώρια. Μια στεναχώρια που δεν έχω μέχρι το επόμενο φανάρι αλλά πάει και ακουμπάει πάνω σε όλη τη μελαγχολία που έχω νιώσει από παιδί για αυτούς τους ανθρώπους.

Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να σταματήσω να ζω από τη μουσική δεν το σκέφτηκα και πολύ και αν πω ότι το μετάνιωσα θα πω ψέματα. Τον κοίμισα τον εφιάλτη μου αλλά μάλλον δεν τον σκότωσα...

Χθες περνώντας με το αυτοκίνητο από ένα στενό είδα έναν ακορντεονίστα να παίζει κάτω από ένα μπαλκόνι. Δύο – τρεις άνθρωποι εκεί, ούτε που του έδιναν σημασία και αυτός τους κοιτούσε με ένα χαμόγελο παγωμένο λες και έσφιγγε τα δόντια. Ιδρωμένος από το βάρος του ακορντεόν, της ηλικίας και της ανέχειας  κοίταζε το μπαλκόνι σα παιδί που κοιτάει το δώρο στα χέρια σου...

Περνώντας άκουσα τρεις – τέσσερις νότες που ήταν αρκετές! Τα κύμματα του Δούναβη με ξέβρασαν δώδεκα χρονών, στον υπόγειο της Ομόνοιας...

Λες και ήθελα να αναμετρηθώ μαζί του ακόμα μια φορά έκανα τον κύκλο του τετραγώνου να τον ξαναδώ...

Δεν τον είδα... και δεν έμαθα τελικά αν μπορώ να σκοτώσω το θηρίο ή θα πρέπει να το νανουρίζω για πάντα!

Βύθισα τα δάχτυλά μου μέσα της και έμεινα εκεί μια στιγμή. Είχε περάσει τόσος καιρός από την τελευταία φορά...

Έβαλα το χέρι μου από κάτω της και τη σήκωσα απαλά στον αέρα. Την ακούμπησα στο σώμα μου και την κράτησα εκεί...ήξερα ότι για μένα ήταν η καλύτερη...με αυτή θα μπορούσα να κάνω πράγματα που δεν είχα ξανακάνει...

Ήμουν σίγουρος ...

Έχοντας βρει τη σωστή μπάλα λοιπόν κοιτάζω τις κορίνες και νιώθω έτοιμος για το πρώτο μου strike!

Κάνω δύο-τρία βήματα και την αμολάω... (τη μπάλα!)

Εκείνη τη στιγμή οι ατελείωτες ώρες στην καρέκλα του γραφείου και η γενικότερη τεμπελιά μου γίνονται ένα πιάνο ολυμπιακών διαστάσεων και προσγειώνονται στο κεφάλι μου...

νιώθω ένα τράβηγμα να ξεκινάει από τα δάχτυλα και να περνάει από όλη τη δεξιά μου πλευρά! χέρι – αυχένας – μέση αυτονομούνται με διαδικασίες Κοσσόβου.

- τι έπαθες?

- τι έπαθα?

- είσαι καλά?

- γιατί ρωτάς?

- παιδί μου τι έχεις?

- τι εννοείς?

- πονάς πουθενά?

-που?

Δε θα ξεφτιλιστώ ... γιαυτό έχω το blog!

Μετά την πρώτη παρτίδα δηλώνω ότι βαρέθηκα... η συνέχεια όμως ήταν επίσης τραγική...

Ταινία στην καλοκαιρινή αίθουσα στα Ster! Το κακό με αυτές τις αίθουσες είναι ότι δεν με βολεύουν οι καρέκλες να κοιμηθώ...αυτό σε συνδυασμό με την ταινία και τους πόνους που ένοιωθα ισοδυναμούσε με δολοφονία!

“ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΡΗΚΕ” Έλεν Χαντ – Κόλιν Φέρθ!

Ο ακατανόμαστος είναι πάλι μουντρούχος σε όλο το έργο αλλά τουλάχιστον τώρα έχει και λόγο... η γυναίκα του πριν τον αφήσει τον είχε απατήσει μέχρι και με το μίξερ!

Η Έλεν Χάντ ( η οποία κατά γενική ομολογία κακογέρασε) ζει το δράμα της όταν ο άντρας της την παρατάει με το κομπινεζον στο πάτωμα της κουζίνας, αφού κάνουν σεξ, και προτιμάει να ζήσει με τη μαμά του!

Η ταινία απευθύνετε στο ίδιο κοινό που απευθυνόταν και το “τροχόσπιτο της Μπάρμπι”

Έχοντας διαλυθεί σωματικά και βιασθεί καλλιτεχνικά, επιστρέφω στο σπίτι παίρνοντας όρκο να ξεκινήσω γυμναστήριο και να μην ξαναδώ τον αχώνευτο για τουλάχιστον 6 μήνες (ούτε σε διαφήμιση)!

Ο αυχένας μου με έχει πεθάνει... αν δεν είχα δώσει προκαταβολή για την Κέρκυρα θα πήγαινα στην Αιδηψό να κάνω κανένα ιαματικό!

Ξέρει κανείς σε ποιο νοσοκομείο είναι ο Deos?

Άκουσα πως όταν είδε το blog του χωρίς αστεράκι έπαθε νευρικό κλονισμό και διάρροια!

Οποιος ξέρει κάτι ας το πει παιδιά...

Ποιος είναι ο καλλιτέχνης που πάει στα Αρίων με τρέιλερ για να κουβαλάει όλα τα εντεχνό-ποιοτικό-εναλλακτικό βραβεία του και τα βράδια τραγουδάει ντουέτα με τη Θέλξη????

αύριο φωτογραφίες... ( ίσως μεθαύριο γιατί έχω κάτι δουλειές αύριο...)