Κάνω μια βόλτα μέσα στην αίθουσα με το ποτό στο χέρι και μετά από λίγο βρίσκω το τραπέζι που με εμπνέει ... ( ψέματα..ήταν το μόνο τραπέζι που είχε χώρο ...)

απέναντί μου είναι ένας τύπος που έχει απλώσει πάνω από 2.500 ευρώ σε μάρκες σε όλο το τραπέζι....

Επειδή όμως εγώ φοράω καλύτερο κοστούμι από αυτόν.... και επειδή όλα στη ζωή είναι βιτρίνα...σαρώνω με το βλέμμα το τραπέζι αργά.... απλώνω με σιγουριά του χέρι μου μπροστά στη μούρη του και βάζω σε ένα άδειο τετράγωνο.... μία μάρκα των 5 ευρώ!!! Κάνω μισό βήμα πίσω ...βάζω τα χέρια στις τσέπες και κοιτάζω την μπίλια που γυρίζει με το ίδιο ύφος που κοίταζε παλιά ο Σφακιανάκης τους πελάτες....

Σε κάθε γύρισμα ο τύπος χάνει και κερδίζει ένα seicento και εγώ έχω κερδίσει τις εντυπώσεις γιατί η κ#%@φαρδία μου δεν έχει όρια...

Η μπίλια μας κάνει δυο – τρεις φορές το χατίρι και κάποια στιγμή έχουμε κερδίσει πάνω από το 50% του αρχικού κεφαλαίου....

και λέω...

• Σταματάμε τώρα που κερδίζουμε?

• Να παίξουμε λίγο ακόμα...

• Πάμε βρε πουλάκι μου να φύγουμε....

• Θέλω να παίξω...

• θα σε ξαναφέρω στο υπόσχομαι ....

• Τώρα θέλω...

• Θα μας τα ξαναπάρουνε πίσω σου λέω...δεν πάμε καλύτερα να τα φάμε στην Πάολα?

• Δώσε μου τις μάρκες....

Μία ώρα μετά .... κάθοδος από την Πάρνηθα ...

μου λέει...

• Νομίζω ότι κατεβήκαμε πιο γρήγορα από ότι ανεβήκαμε...

• Είναι επειδή είναι ελαφρύτερες οι τσέπες μας....

• Κρυάδες...

Το απλώνω στο σαλόνι και αρχίζω... βρίζοντας όλη τη Σουηδία... να το συναρμολογώ....

Έρχεται το αστροπελέκι μου... με διάθεση Κύρου Γρανάζη...

-Αααα ξέρω εγώ πως φτιάχνεται αυτό.... παίρνεις αυτό και μπαίνει έτσι....

Μην σας κουράζω αγαπητοί αναγνώστες....

Παίρνει κάτι σαν βίδα τη βάζει ανάποδα σε μια τρύπα.....σφηνώνει μέσα....δεν βγαίνει με τίποτα... χάος.....

Τι κατσαβίδια...τι μαχαίρια...τι καντήλια...τίποτα....

Ρημάδι το έπιπλο...

Ο κομουνισμός είναι σαν να πηγαίνεις σε παρτούζα και να τον τρως κατά λάθος... πας να περάσεις καλά... αλλά σου έρχονται τα πράγματα αλλιώς...

Επίσης όταν σου συμβεί ο κομουνισμός .... δεν τον ξεπερνάς ποτέ...

Έτσι και εδώ...

Μιλάμε για την αθλιότητα του κερατά...

Μιλάμε επίσης για την απόλυτη ξεφτίλα....

Μιλάμε για το ζενίθ του τίποτα....

Μιλάμε για τις Πολωνικές αερογραμμές...

Εύχομαι ηλίθιοι πανίβλακες να μην ξαναπετάξει από τη γαμω-εταιρίας σας ούτε σαΐτα ... να κλείσει το ρημάδι σας και να πάτε όλοι σπίτια σας.... ή στα bar της Λάρισας αν προτιμάτε ... αλλά τι λέω... και για εκεί χρειάζεται να έχεις μυαλό ( και μάλιστα πολύ... ) ξεχάστε το...

Ο γάιδαρος πετάει.... ακόμα και ο Γονίδης πετάει ... ο Πολωνός θα πετάξει όταν θα αρχίσουν να πετάνε τα κηπευτικά...

Πείτε το από την αρχή...εδώ κύριε είμαστε ζώα... μη μας παίρνετε στα σοβαρά... πείτε θέλουμε έναν <<πατερούλη>> σαν αυτόν που είχαν οι Ρώσοι.... να φοβόμαστε μη μας στείλει στα Γκούλαγκ να σκάβουμε... χωρίς το κόμμα είμαστε να μας κλαίνε οι ρέγγες ....

Θέλουμε βούρδουλα πως το λένε... μη μας αφήνετε μόνους με τον πολιτισμό γιατί τα χάνουμε... και εκθέτουμε έναν ολόκληρο λαό που το θάρρος και η αξιοπρέπειά του ξεπέρασαν κάθε όριο στο Β΄ Παγκ. Πόλεμο και που σήμερα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να σταθεί στα πόδια του!

Μη μας ζητάτε να σκεφτούμε ....δε μπορούμε μετά από τόσο σανό που έχουμε φάει...

Θέλετε και δουλειές με την Ευρώπη... τρομάρα σας βόδια!!!

Αγαπητό προσωπικό των Πολωνικών Αερογραμμών...

Εύχομαι στον κάθε ένα σας προσωπικά να πάτε στο διάολο ... και να ταλαιπωρηθείτε να πάτε στο σπίτι σας απόψε όπως ταλαιπωρήθηκα και εγώ...

Το ίδιο σας εύχομαι και για αύριο....

...για μεθαύριο εύχομαι να τραβήξουν τα ίδια και οι κοντινοί σας συγγενείς....

Γ@Μ% το ξεστ@$%^& μου

Το Κ$%^&* μου μέσα Γ@μ%

Την κοινωνία μου την π*^&%$^

Έτσι και καταλάβω ποιος π@*&^*% με γλωσσοτρώει τον γ@^&σα....

πάει και το ταξίδι....

θα μου πεις δεν ήθελα να πάω έτσι κι αλλιώς αλλά όχι και να γίνω αγγελάκι στα καλά καθούμενα.... ( γιατί τέτοιο κουκλάκι αγγελάκι θα γινόταν.... )

Τέλος πάντων... όλοι οι Αιγύπτιοι θεοί ήταν μάλλον στο πίσω κάθισμα ... αλλιώς δε εξηγείται ότι βγήκα περπατώντας... Η γνωριμία με την νταλίκα ήταν μοναδική και γεμάτη συγκίνηση...

χαιρετίσαμε όμως το αμάξι.... ελπίζω εκεί που θα πάει να με θυμάται...

Το Σαββάτο πετάμε εκτάκτως στη λατρεμένη (μη χέσω..) και φιλόξενη Νορβηγία....(μετά τις 9 σε παρατάνε στο ξενοδοχείο και όλα είναι κλειστά....) η οποία θα μας κρατήσει στη ζεστή αγκαλιά της (8C είχε σήμερα....) για μια εβδομάδα...

Τα γνωστά.... θα λυσσάξω στο σολομό... θα μου λείψει το νερό χωρίς μπουρμπουλήθρες ... θα δαγκώνω το τσουτσούνι μου από το κρύο τα βράδια... και θα θυμηθώ γιατί όταν πήγα πριν 3 μήνες ήθελα να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να είχε μια δεύτερη ευκαιρία ο Χίτλερ.... Μιλάμε για τρομερή βαρεμάρα......

Σήμερα το πρωί ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα.... ακούω στο ραδιόφωνο πως “ Οι Νορβηγοί είναι οι πιο δουλευταράδες Ευρωπαίοι.... δουλεύουν τις περισσότερες ώρες “

Καταλαβαίνουμε όλοι ότι πάω γραμμή για το τρελάδικο....

Την προηγούμενη φορά ήμουνα όλη μέρα σε ένα γραφείο.....λέω κάποια στιγμή....

>> να φάμε τίποτα?

>>δεν είναι ώρα...

>> ας μην είναι ....πείνασα λίγο

>>..............

>> δεν ακούς πουλάκι μου? Πεινάω λέμε...

>> σε δύο ώρες θα φάμε.... που έχουμε απογευματινό διάλειμμα...

>> σε δύο ώρες θα με φάνε τα όρνια.... να βγω να πάρω κάτι ...

>> μα τώρα κάνουμε δουλειά...και όπου και να κοιτάξω βλέπω πολλές εκκρεμότητες ...

>> εγώ πάλι όπου και να κοιτάξω βλέπω μακαρονάδες από την πείνα... τα λέμε σε λίγο...θες να σου πάρω τίποτα?

Λοιπόν .... να μη λέω κάθε φορά τα ίδια....

Να προσέχετε.... να τρώτε καλά .... και θα είμαι πίσω για να ψηφίσω....

Το θέμα είναι ότι χάνω το γάμο ενός φίλου που ήθελα να πάω αλλά πέσαμε στην περίπτωση... Μαρκ κουράγιο !!!!

Y.Γ.1  Άσε που φεύγω άρον-άρον και δεν έχω ποιος θα μου ποτίσει τον κήπο.....

Υ.Γ.2 Η κοπέλα στη φώτο είναι με την κουβέρτα γιατί είπαμε θα κάνει κρύο....

Έχω φάει ένα φοβερό Φαγκρί (σας προλαβαίνω με το αστείο φαμπέζ – φαμώβ) και δεν πλήρωσα εγώ το λογαριασμό... πράγμα που το έκανε ακόμα πιο νόστιμο.....

Τελειώνω το τρίτο (προσωπικό μου) καραφάκι και αλλού πατάω αλλού βρίσκομαι...έχω τραγουδήσει συνοδεία δύο πλανόδιων μουσικών το “κάθε λιμάνι και καημός” (γιατί δεν ήξεραν το “έχω πετάξει μαζί σου...”) και τραβάω τη φάτσα μου video !!!!

Σηκώνομαι να φύγω ....αδύνατον.... καταλήγω σε μια ξαπλώστρα με τα πόδια στη θάλασσα...

Την ώρα που είμαι τελείως γκολ ....ντέφι ρε παιδί μου... τάπα.... πως το λένε ...στουπί!!! αρχίζουν να χτυπάνε τηλέφωνα....

Από παλιούς φίλους μέχρι μέλη του ΜΗ που δεν τους έχω ξαναμιλήσει ποτέ και τους κάνω βέβαια την καλύτερη εντύπωση.... αφού εκτίθεμαι στα τηλέφωνα για κανένα μισάωρο σηκώνομαι να φύγω....

Το ένα μου παπούτσι επιπλέει περήφανα ...σφηνωμένο σε ένα βραχάκι....τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά.... με τα πολλά ξεκινάω για το ξενοδοχείο.... δεν έκανα 50 μέτρα.... “θέλω να κάνω βραδινό μπάνιο....”

Παρατάω στην παραλία... .λεφτά.... κινητά.... κλειδιά.... πιστωτικές..... ρολόι..... γενικά μια καλή μπάζα.... και αρχίζω τις απλωτές.....Και να πεις ότι ήταν καμιά ερημιά???? γεμάτες οι καφετέριες ακριβώς στα 5 μέτρα....

Μαγιό δεν είχα.... βγάζω τη μπλούζα και μπαίνω.... όταν βγήκα με το βρεγμένο κάπρι κολλημένο πάνω μου ανάγκασα τους θαμώνες σε παρατεταμένα χειροκροτήματα , επιδοκιμασίες και συνθήματα..... όπως “ έχεις μπούκλες είσαι φέτες και το κάπρι σου έχει πιέτες...”

Kύριος... μαζεύω τα πράγματά μου και μοιράζοντας αυτόγραφα ξεκινάω για το ξενοδοχείο...

Την άλλη μέρα το πρωί ψάχνω το αυτοκίνητο ( με το ένα παπούτσι μούσκεμα...) το οποίο ήταν πιο μακριά από ότι θυμόμουν τραγουδώντας το γνωστό πια από άλλο post....

“που έχω παρκάρει δε θυμάμαι ..... ήπια πολύ πανάθεμα με... “