Θα γίνω γέλιο να φοράς

Αστέρι φωτεινό στο πρόσωπο σου

Αέρας που χαιδεύει τα σγουρά μαλλιά

θα έρχομαι μες το όνειρο σου.

Να γίνομαι χάδι και φιλί

Ανάσα και παρηγοριά

Κι όταν φοβάσαι να ‘μαι  εκεί

Να ψιθυρίζω λόγια γλυκά.

Ανάσα και γλυκό φιλί

Να αφήσω πάνω στα μαλλιά σου

Κι όταν λυπάσαι να ‘μαι εκεί

Να γίνομαι η ζεστή αγκαλιά σου.

Να κουρνιάζεις σαν μικρό πουλί

Όταν κρυώνεις και φοβάσαι

Πάντα εγώ θα είμαι εκεί

Αυτό μονάχα να θυμάσαι.

Θα ‘μαι εκεί σαν με φωνάξεις

Όταν θα νιώθεις μοναξιά

Στην αγκαλιά μου θα φωλιάζεις

Να βρίσκεις λίγη ζεστασιά.

Θα ‘σαι πηγή ,θα είμαι διαβάτης

Θα γυρεύω μονάχα το φιλί σου

Να ξεδιψάσω το κορμί,

θα σου δίνω  την ψυχή μου.

Αν η σκέψη ήταν παρουσία

Στιγμή δεν θα ήσουν μόνος

Μα είσαι μονάχα μια εικόνα

Που έρχεσαι μες το όνειρό μου.

Πάλι θα σε συναντήσω

Στα σοκάκια του μυαλού

Θα έρθεις ξανά κι απόψε

Να μου κλέψεις καρδιά και νου.

Λάμπουν  σαν άστρο μες τη νύχτα

Τα σκούρα μάτια που τόσο αγαπώ

Να χάνομαι θέλω στη ματιά σου

Στα δίχτυα της να ‘μαι ναυαγός.

(ποιήμα δικό μου.Για κάποιον που θέλω να είμαι δίπλα του,και θέλω να πιστεύω ότι θα το νιώσει και θα το καταλάβει σύντομα...)

15/11/2009

Αν  με άφηνες, θα έδιωχνα το σύννεφο που κατοικεί στα μάτια σου, για να βλέπω το χαμόγελο σου να ανθίζει.

Αν με άφηνες, θα γινόμουν γέλιο να φορέσεις στα χείλη.

 Πόσο θέλω να βυθιστώ στους δυο  κήπους που έχεις για μάτια… Αλλά το σύννεφό σου μοιάζει αδιαπέραστο.

Μοναξιά…

Τα σκούρα μάτια σου που θέλω να βλέπω να γελούν  έχουν ντυθεί το σκοτάδι μιας βροχερής νύχτας.

Αν με άφηνες, δεν θα ήμουν μακριά. Θα ήμουν δίπλα σου.

Αν με άφηνες θα άγγιζα τα μακριά σου μαλλιά  και θα σου φορούσα ένα φωτεινό στεφάνι από αστέρια.

Αν με άφηνες, θα έδιωχνα το σύννεφο για να φανούν τα όμορφα σου μάτια. Για να κάνω βουτιά μέσα τους. Χωρίς σωσίβιο, γυμνή από φόβο. Κι αν βυθιστώ… Τι έγινε; Δεν με πειράζει… Αξίζει χίλιες φορές να βυθιστώ στους δυο σου ωκεανούς.

Αν με άφηνες… Μόνο να με άφηνες… Έστω λίγο, έστω για λίγο…

Αν με άφηνες, η ευτυχία θα ήταν καθημερινότητα για σένα. Γιατί εσύ ο ίδιος είσαι ο μόνος που μπορείς να την προσφέρεις απλόχερα και το ξέρω. Με την αλήθεια σου.

Γι ‘αυτό είμαι εδώ και θα είμαι.

Αυτό θα με αφήσεις…

Να ελπίζω.

Είναι το μόνο που μπορώ…

(ποιήμα δικό μου.Γραμμένο λίγες μέρες πριν)

Κάποια  βράδια  οι σκέψεις περιπλέκονται,οι λέξεις διστάζουν να ειπωθούν,τα βλέμματα ανθίζουν και οι σιωπές μιλάνε.

Διαλέγεις τη σιωπή γιατί δεν βγαίνει καμία λέξη με νόημα από τα χείλη σου,τρομάζουν από το φως που υπάρχει μέσα σου,όταν σκέφτεσαι πόσο ευτυχισμένη θα μπορούσες να ήσουν και πόσο ευτυχισμένος θα μπορούσε να είναι κι εκείνος,αντί να κατοικούν σύννεφα στα μάτια του.

Αν μπορούσε να δει το φως στη ματιά σου όταν τον κοιτάζεις...

Αν μπορούσε να δει πόσο πολύ μοιάζετε...

Έχετε την ίδια ματιά στα πράγματα...Τις ίδιες εικόνες βλέπετε όταν κοιτάτε το ίδιο τοπίο...Η ίδια φωτογραφία στα μάτια σας,διαλέγετε το ίδιο κομμάτι μέσα σε χιλιάδες άλλα για να προσέξετε...