(από in.gr, εφημερίδες Ελευθεροτυπία,Έθνος,Τα νέα,Βήμα,Καθημερινή,Ημερησία,Το πρώτο Θέμα)

Βοήθεια μας...

-Eννέα νεκροί σε 22 ημέρες...

3 Mαρτίου Mπράβος της νύχτας ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου επιχειρηματία, ιδιοκτήτη νυχτερινών κέντρων.

5 Mαρτίου Ένας 36χρονος αστυνομικός εκτός υπηρεσίας καταδιώκει ληστές τράπεζας οι οποίοι τον δολοφονούν χωρίς δισταγμό.

12 Mαρτίου H άτυχη 29χρονη υπάλληλος σε κατάστημα «Γερμανός» στο Bύρωνα βρέθηκε μεταξύ των πυρών ενός αστυνομικού και ενός ληστή και έπεσε νεκρή.

14 Mαρτίου άγνωστοι εγκαταλείπουν έξω από το Tζάνειο Nοσοκομείο έναν 30χρονο ο οποίος είναι δολοφονημένος, δεμένος χειροπόδαρα και φιμωμένος.

18 Mαρτίου Eνας 42χρονος Eλληνας και η 36χρονη Pουμάνα φίλη του βρίσκονται δολοφονημένοι μέσα στο σπίτι τους στο Iλιον.

23 Mαρτίου Ληστές εισβάλλουν σε σπίτι στη Δάφνη και δολοφονούν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων για μερικές δεκάδες ευρώ που είχαν από τη σύνταξή τους.

 25 Mαρτίου Ένας 35χρονος υπάλληλος σε πρακτορείο ΠPOΠO αντιστάθηκε στο ληστή που ζητούσε τις εισπράξεις. O τελευταίος τον εκτέλεσε εν ψυχρώ με τρεις σφαίρες.

... και πολλά «σκληρά» περιστατικά!

-6 Mαρτίου Mαφιόζικο χτύπημα στη Bούλα με παγιδευμένο αυτοκίνητο επιχειρηματία, ο οποίος τραυματίζεται σοβαρά και ακρωτηριάζεται.

9 Mαρτίου Aγνωστοι επιτίθενται σε 15χρονη μαθήτρια στο Mπραχάμι και την τραυμάτισαν με μαχαίρι για να τη ληστέψουν.

10 Mαρτίου Mια 22χρονη κοπέλα βρίσκεται στη Φιλοθέη με το φίλο της. Δύο άγνωστοι την απαγάγουν και τη βιάζουν. Oι δράστες χτυπούν άλλα δύο ζευγάρια.

20 Mαρτίου Aπίστευτη κτηνωδία 4 ατόμων που μπαίνουν σε σπίτι στην Aρτα και βιάζουν 32χρονη με νοητική υστέρηση μπροστά στα μάτια του πατέρα της.

22 Mαρτίου Aστυνομικός τραυματίζεται σοβαρά από θαμώνα κέντρου στον Aστακό, ο οποίος τον ξυλοκόπησε άγρια.

25 Mαρτίου Nεαρός Aφγανός σε κατάσταση αμόκ τραυματίζει με σπαθί ομοεθνή του, αρπάζει ένα αυτοκίνητο, συγκρούεται με 20 οχήματα στο κέντρο της Aθήνας πριν συλληφθεί.

27 Mαρτίου Bομβιστική επίθεση στα Kαμίνια συγκλονίζει ολόκληρη γειτονιά. Aυτή τη φορά δεν ήταν τρομοκρατία, αλλά ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

-Χτύπησε... κόκκινο η βία στην Ελλάδα

Εφιαλτικό τριήμερο με επιδρομές κουκουλοφόρων, συμπλοκές συμμοριών και άγριους ξυλοδαρμούς

«Κόκκινο» έχει χτυπήσει η εγκληματικότητα και η έξαρση της βίας με συμπλοκές, μαχαιρώματα και ληστείες για λίγα ευρώ,από τη μία,και καταδρομικές επιθέσεις κουκουλοφόρων, ακόμη και την ημέρα,από την άλλη.

Το προηγούμενο τριήμερο ήταν εφιαλτικό καθώς καταγράφηκαν σοβαρά επεισόδια που εμφανίζουν σε ορισμένες περιπτώσεις τη χώρα να βρίσκεται σε «πολεμικό κλίμα».

Τα ξημερώματα του Σαββάτου, ομάδα 50 νεαρών επιτέθηκε σε υπαλλήλους της Δημοτικής Αστυνομίας του δήμου Αθηναίων. Το περιστατικό έγινε στο κέντρο της Αθήνας όπου οι τρεις υπάλληλοι έκαναν περιπολία στην οδό Ευρυπίδου με δύο οχήματα όταν η ομάδα των αγνώστων τους επιτέθηκε με πέτρες και ξύλα, καταστρέφοντας τα οχήματα και στέλνοντας στο νοσοκομείο ένα άτομο.

Στη συνέχεια η ίδια ομάδα προκάλεσε φθορές στα υποκαταστήματα των τραπεζών Εθνική και Probank, έσπασε τζαμαρίες και έβαψε τους τοίχους με κόκκινο χρώμα.

Το σκηνικό της βίας και των επιθέσεων στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη καθώς στο στόχαστρο εμπρηστών βρέθηκε το υποκατάστημα της Millenium στην περιοχή των Ευζώνων.

Οι άγνωστοι έσπασαν την τζαμαρία, πέταξαν μολότοφ και εξαφανίστηκαν ανενόχλητοι. Η φωτιά πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις, η πυροσβεστική χρειάστηκε πέντε ώρες να τη σβήσει, ωστόσο, οι ζημιές στο εσωτερικό της τράπεζας είναι πολύ μεγάλες. Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε η οργάνωση «Συνεργασία εμπρηστών της Χιλιετίας» η οποία την αφιερώνει στον προφυλακισθέντα για ληστεία σε τράπεζα, αντιεξουσιαστή Γιώργο Βούτση- Βογιατζή.

-Ομάδες αντίπαλων αλλοδαπών συμμοριών συγκρούστηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Συγκεκριμένα στην οδό Μενάνδρου και Σοφοκλέους σημειώθηκαν σοβαρά επεισόδια για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες όταν ομάδες Μαροκινών - Αλγερινών συγκρούστηκαν με Αφρικανούς μετά από τραυματισμό με μαχαίρι ενός Αφγανού. Η πραγματική αιτία ωστόσο, είναι ο έλεγχος της περιοχής που αποτελεί στέκι ναρκομανών και εμπόρων.

-Σε προσωπικές διαφορές μεταξύ Ρουμάνων αποδίδει η αστυνομία τον τραυματισμό με μαχαίρι ενός άνδρα και μιας γυναίκας χθες, Σάββατο, στις 23.20 το βράδυ στη διασταύρωση Σεπολίων και Κωνσταντινουπόλεως στα Σεπόλια.

 Δύο ζευγάρια διαπληκτίστηκαν και κατά τη διάρκεια της φιλονικίας, ο ένας από τους άνδρες τραυμάτισε με μαχαίρι τον άλλο τρεις φορές στο στήθος και τη σύντροφό του στο χέρι.

Οι τραυματίες διακομίστηκαν και νοσηλεύονται εκτός κινδύνου στον Ευαγγελισμό, ενώ οι δράστες αναζητούνται.

-ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ εκτός υπηρεσίας δέχθηκε επίθεση χθες το μεσημέρι στην πλατεία Ομονοίας από χρήστη τοξικών ουσιών, ο οποίος τον τραυμάτισε ελαφρά με μαχαίρι στο πρόσωπο. Ο αστυνομικός έβγαινε από τον σταθμό του Μετρό όταν τον πλησίασε ένας νεαρός και- σύμφωνα με πληροφορίες- του ζήτησε χρήματα. Προσπάθησε να τον αποφύγει, ο χρήστης εξαγριώθηκε, τράβηξε μαχαίρι και τον τραυμάτισε στο πρόσωπο.

Ελαφρά τραυματισμένος ο αστυνομικός μεταφέρθηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και μετά τη συρραφή των τραυμάτων του αποχώρησε. Αυτό ήταν το τελευταίο επεισόδιο βίας στο κέντρο της Αθήνας, όπου λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής και αφού είχαν προηγηθεί επεισόδια ανάμεσα σε ομάδες λαθρομεταναστών, ομάδα κουκουλοφόρων επιτέθηκε και τραυμάτισε- στη διασταύρωση της Ευριπίδου με την οδό Αγίου Δημητρίου- υπάλληλο της Δημοτικής Αστυνομίας και στη συνέχεια προκάλεσε φθορές σε όχημα του Δήμου Αθηναίων. Οι δράστες συνεχίζοντας τις καταστροφές κατευθύνθηκαν προς την οδό Αιόλου, έσπασαν τα τζάμια τράπεζας και πέταξαν μπογιές.

-Απρόκλητη επίθεση με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του στο κεφάλι και το πρόσωπο,

 δέχθηκε ο φοιτητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιώργος Μωραϊτης.

-Την πλέον θρασύτατη επίθεση, πάντως, στα πρότυπα των καταστροφών στο Κολωνάκι, έκαναν άγνωστοι το Σάββατο το μεσημέρι στο κέντρο της συμπρωτεύουσας. Ομάδα κουκουλοφόρων με σφυριά, βαριοπούλες και ξύλα έκανε επιδρομή στις 2 το μεσημέρι σε δύο πολυκαταστήματα Sprider και Fokas που βρίσκονται επί των οδών Ελ. Βενιζέλου και Ερμού.

Μέσα σε λίγα λεπτά έσπασαν όλες τις τζαμαρίες, εισέβαλαν στα καταστήματα και έβαψαν ρούχα με χρώμα και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν στα στενά. Πανικόβλητοι οι πελάτες έτρεχαν να κρυφτούν ενώ η Αστυνομία που έφτασε λίγη ώρα μετά δεν μπόρεσε να κάνει απολύτως τίποτε.

Στόχο εμπρηστικών επιθέσεων απετέλεσαν καταστήματα τραπεζών, αλλά και πολυτελή αυτοκίνητα τα ξημερώματα της Τρίτης σε εννέα περιοχές της Αττικής

Μέσα σε περίπου 15 λεπτά άγνωστοι τοποθέτησαν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς στον Χολαργό, την Ηλιούπολη, το Γαλάτσι, το Παλαιό Φάληρο, τη Μεταμόρφωση, το Μεταξουργείο, το Νέο Ηράκλειο, το Κορωπί και τα Σπάτα.

Όπως ανακοινώθηκε από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, από τη 1 π.μ. έως τη 1:15 π.μ. εμπρηστικές επιθέσεις εκδηλώθηκαν σε κατάστημα της Eurobank στον Χολαργό, στην Τράπεζα Πειραιώς στο Ηράκλειο, στην Εθνική Τράπεζα στα Σπάτα, σε τρία Ι.Χ. αυτοκίνητα αντιπροσωπείας στη Μεταμόρφωση, σε γραφείο των ΕΛΤΑ στην Ομόνοια, σε τρία οχήματα της ΔΕΗ στο Παλαιό Φάληρο, σε ένα Ι.Χ. φορτηγό της εταιρείας Brinks Security στο Γαλάτσι, σε κατάστημα της Eurobank επί της Βασ. Κωνσταντίνου 228 στο Κορωπί, σε διπλωματικό αυτοκίνητο στην Ηλιούπολη, σε τρία σταθμευμένα αυτοκίνητα στη Γλυφάδα.

Από τις επιθέσεις προκληθηκαν ζημιές.

-Καταπέλτης για την Αστυνομία η Διεθνής Αμνηστία για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου

Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών από την Αστυνομία στη διάρκεια της καταστολής των επεισοδιακών διαδηλώσεων το Δεκέμβριο, με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, καταγγέλλει σε έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία. Η οργάνωση ζητά την αντιμετώπιση των παθογενειών του συστήματος.

Στην έκθεσή της για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, η Διεθνής Αμνηστία κάνει λόγο για σωρεία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Αστυνομία εις βάρος πολιτών, ακόμη και ανηλίκων. Ειδικότερα, γίνεται λόγος για υπερβολική χρήση βίας και οπλισμού, για βασανισμούς, αυθαίρετη κράτηση πολιτών και άρνηση επικοινωνίας με δικηγόρους.

Η αστυνομία έχει κατ' επανάληψη κατηγορηθεί για υπερβολική χρήση βίας κατά των διαδηλωτών ή για παραβίαση των δικαιωμάτων τους όταν τελούν υπό κράτηση και στο ίδιο μοτίβο ήταν η απάντηση που δόθηκε στην περίπτωση των ταραχών του Δεκεμβρίου, τονίζει στην έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία.

-Διάρρηξη εκκλησίας στα Γιάννενα

Φεύγοντας, οι δράστες έκλεψαν και τρέϊλερ, το οποίο βρισκόταν κλειδωμένο έξω από την εκκλησία

Πέντε παλιές εικόνες και δύο βημόθυρα αφαίρεσαν άγνωστοι, που διέρρηξαν το ναό Αγίου Γεωργίου στην κοινότητα Ελαφότοπος Κεντρικού Ζαγορίου στα Γιάννενα.

-Εκλεψαν ελαιόδεντρα

Χίλια πεντακόσια ελαιόδεντρα, συνολικής αξίας 7.000 ευρώ, αφαίρεσαν άγνωστοι από φυτώριο κτήματος στον Άγιο Δημήτριο Πέτα Αρτας

-Διακόσιες πενήντα χιλιάδες παράνομοι μετανάστες προστίθενται κάθε χρόνο στο ένα εκατομμύριο που διαμένει ήδη στην Ελλάδα - Την ίδια ώρα, ο ελληνικός πληθυσμός μειώνεται κατά 13.000 άτομα ετησίως. Επτακόσιοι λαθρομετανάστες μπαίνουν καθημερινά στη χώρα μας, στοιβάζονται κυρίως στην Αθήνα, ενώ έχουν ήδη δημιουργήσει περιοχές-γκέτο όπου οι Eλληνες αποτελούν πλέον μειονότητα.

Καθημερινώς συλλαμβάνονται 410 αλλοδαποί - από χώρες της Μέσης Ανατολής- την ώρα που προσπαθούν να περάσουν παράνομα στη χώρα μας.  Σαν να μην έφτανε αυτό, όπως καταγράφεται και σε εκθέσεις διεθνών οργανισμών, όσο εύκολο είναι να εισέλθουν στην Ελλάδα, τόσο δύσκολο είναι να προωθηθούν στην  Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, συνωστίζονται στη χώρα μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των παράνομων μεταναστών που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο. Σε αυτούς προστίθενται περί τις 250.000 νέες αφίξεις ετησίως - σύμφωνα με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς. Αν στον αριθμό αυτό αντιπαραβάλει κανείς τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, που καταγράφουν ότι κάθε χρόνο γεννιούνται μόλις 89.000 Ελληνόπουλα, κατανοεί γιατί κάποιοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου απέναντι στο ενδεχόμενο, σε λίγες δεκαετίες, οι Έλληνες να έχουμε γίνει μειονότητα στην ίδια μας τη χώρα.

Ήδη, το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο σε περιοχές της πρωτεύουσας όπως το κέντρο της Αθήνας (Αγιος Παντελεήμονας και γύρω από την πλατεία Ομονοίας). Ζουν υπό άθλιες συνθήκες, τις οποίες περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα οι υγειονομικές υπηρεσίες της νομαρχίας. Αναλυτικά, περίπου 250.000 λαθρομετανάστες από χώρες της Μέσης Ανατολής εισρέουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας. Καθημερινά, καλά οργανωμένα τουρκικά κυκλώματα δουλεμπόρων «εισάγουν» 700-1.000 μουσουλμάνους αλλοδαπούς.

 Μαρτυρίες κατοίκων και καταστηματαρχών σε αυτές τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας: «Δεν είμαστε ρατσιστές. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και για εμάς και για τους μετανάστες. Η περιοχή μας έχει υποβαθμιστεί, κάτι πρέπει να γίνει»

«Εχω γείτονες 400 Σομαλούς, οι οποίοι κάνουν την ανάγκη τους από τα μπαλκόνια»
«Στη Σατωβριάνδου είμαστε 150 κάτοικοι και καταστηματάρχες και πάνω από 1.000 μετανάστες. Είμαστε πλέον μειονότητα».

Κατόπιν τούτων, μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι στην περιοχή δεν μένει πλέον κανένας Ελληνας, η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Αρκετοί κάτοικοι και καταστηματάρχες παραμένουν εγκλωβισμένοι, αφού η υποβάθμιση της περιοχής καθιστά αδύνατη την εκποίηση των ακίνητων περιουσιών τους. Αυτοί αποτελούν, πλέον, την ελληνική μειονότητα του κέντρου της Αθήνας. Ανθρωποι που δίχως να έχουν κανένα ρατσιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο βρίσκονται σε απόγνωση. 

Βία,εγκληματικότητα,όπλα,θάνατοι,επιθέσεις,τραυματισμοί,καταστροφές,δολοφονίες,

ληστείες,  διαρρήξεις, βανδαλισμοί, εμπρησμοί.

Φόβος , ανασφάλεια.

Η ανθρώπινη ζωή πλέον δεν έχει αξία… Την αφαιρούν ακόμα και για 10 ευρώ…

Ο οποιοσδήποτε μπορεί πλέον να γίνει θύμα, ανα πάσα στιγμή.

Φοβάσαι εξίσου την ημέρα. Όχι μόνο τη νύχτα.

Οι αιματηρές επιθέσεις είναι καθημερινό φαινόμενο. Η παλιά ''αθώα'' ληστεία τράπεζας, αποτελεί παρελθόν.Τώρα σχεδόν κάθε ληστεία συνοδεύεται από δολοφονία.

Δεν διστάζουν να δολοφονήσουν ανθρώπους ανήμπορους, όπως ηλικιωμένοι.

Δεν διστάζουν να επιτεθούν σε μαθητές ή φοιτητές, ακόμα και για λίγα ευρώ ή κινητά τηλέφωνα.

Ακόμα και σε νεαρούς με μηχανάκια delivery έχουν επιτεθεί.

Όλα τα μαγαζιά μπορεί να είναι εν δυνάμει στόχος ληστείας, ακόμα και τα μαγαζιά ψιλικών.

Υπάρχουν ανάμεσα μας και κυκλοφορούν περισσότερα όπλα από όσα υπάρχουν σε έναν πόλεμο.

ΠΟΥ ΠΑΜΕ;;;

ΩΣ ΠΟΤΕ;;

Πιάσαμε πάτο ή ακόμα; Μήπως αν τον πιάσουμε, αρχίσουμε να ανεβαίνουμε… Μήπως αυτοί που πρέπει να δράσουν, επιτέλους κάνουν κάτι…

Σσσσσσσσσσσςςςς...Ησυχία...Το Παραλογιστάν κοιμάται...Διοργανώνει δημοσκοπήσεις για τον καταλληλότερο...

-

Σήμερα με τέτοια λιακάδα,δεν θα γκρινιάξω για κάτι που λειτουργεί στραβά,αν και υπάρχουν χιλιάδες.Πότε πότε υπάρχουν και καλές κινήσεις.

Επιτέλους,εδώ και περίπου 2 εβδομάδες,αν θυμάμαι καλά,η περιοχή μου-τελευταία από όλες φυσικά-έχει μπλε κάδους ανακύκλωσης!Η χαρά μου δεν μπορούσε να περιγραφεί όταν ήμουνα ένα απόγευμα στη στάση και ήρθαν εκείνη την ώρα και τον έβαλαν,δίπλα από τον άλλο με τα σκουπίδια.Όμοια,έχουν γεμίσει όλη την λεωφόρο με μπλε κάδους,έτσι όταν βγαίνω για ψώνια ή για ωδείο,ρίχνω κι από μια σακουλίτσα.Πρώτα πηγαίναμε σε άλλες περοχές με το αμάξι για να τα ρίξουμε,αφού πρώτα γεμίζαμε μια τεράστια τσάντα που μόνο ο πατέρας μου μπορούσε να σηκώσει.

Την ημέρα που εμφανίστηκαν οι πρώτοι κάδοι,η μάνα μου με πήρε τηλέφωνο να μου πει-ήμουνα μες το λεωφορείο-ότι έβαλαν κάδους!Χάρηκε πολύ.Γιατί να χαλάμε βενζίνη να πηγαίνουμε την ανακύκλωση;Τι νόημα έχει έτσι;Το αυτοκίνητο δεν ρυπαίνει;Αλλά πως αλλιώς να γινόταν;

Ένα άλλο που μου άρεσε πολύ και έχουν κάνει,είναι που έχουν βάλει παγκάκια σε όλα τα πεζοδρόμια,σε όλο το μήκος της λεωφόρου.Πρώτα ξεκινούσες από το σπίτι και σου έβγαινε η γλώσσα,μπορεί να επέστρεφες μετά από δύο ώρες και να μην είχες κάτσει ούτε δύο λεπτά.Ενώ τώρα,κουράστηκες;Κάθεσαι πέντε λεπτά.Ζαλίστηκες;Κάθεσαι πέντε λεπτά,και σηκώνεσαι ανανεωμένος.Ψάχνεις κάτι στην τσάντα ή θέλεις να βγάλεις το μπουφάν;Κάθεσαι και ακουμπάς τα πράγματα σου για να το κάνεις.Πολύ βολικό,ασυζητητί.

Παραδόξως σήμερα δεν περίμενα και πολύ ώρα το λεωφορείο.Συμβαίνουν και θαύματα τελικά.

Τώρα μαγειρεύω,ένα ωραίο φαγητό,με μακαρόνια και τυριά,στο φούρνο.Είμαι σε μαγειρικό οίστρο.Μαγειρεύω σχεδόν καθημερινά και από κάτι διαφορετικό.Βρίσκω συνταγές στο ίντερνετ κυρίως.

Το βράδυ λέω να ανάψω κεράκια ρεσώ,να κάνω και ατμόσφαιρα,για να σβήσω τα φώτα.Εντάξει,όχι ότι θα σώσουμε έτσι τη γη...Αλλά είναι κι αυτό μια διαμαρτυρία.

Κάπου άκουσα-δεν θυμάμαι που-ότι κάποιοι είπαν πως ''αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα,θα τον είχατε ήδη σώσει''.Συμφωνώ και επαυξάνω!!

(φωτογραφία άσχετη.Ήθελα κάτι θετικό.Δεν είναι πολύ τρυφερή φωτογραφία;)

(κείμενο από γράμμα αναγνώστριας γυναικείου περιοδικού,δεν έχω αλλάξει ούτε κόμμα)

Πρέπει να είμαι γλυκιά κι ευγενική, ταυτόχρονα όμως πρέπει να προσέχω σε ποιον μιλάω, γιατί ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να με βιάσουν. Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσει κάποιος τι ώρα περνάει το λεωφορείο, θα τον ψεκάσω με το pepper spray στα μάτια και καθώς αυτός θα σφαδάζει μάλλον τυφλωμένος, θα τον κοπανήσω με την Gucci τσάντα στο κεφάλι ωρυόμενη όλο χάρη: ‘’Βοήθεια, βιασμός’’. Μετά θα συνεχίσω να είμαι γλυκομίλητη, αξιαγάπητη και τρυφερή σαν καρδιά ενός μαρουλιού.

Αν βρω άντρα με σώας τα φρένας, που να μην τον έχω δείρει επειδή μου μίλησε, μετά θα πρέπει να κάνω τα παιδιά του. Σκαρφαλωμένη σε σκάλα θα κρεμάω τις φρεσκοπλυμένες κουρτίνες, με το ένα πόδι θα ανακατεύω το φαγητό που ξεσήκωσα από τον τσελεμεντέ- μα ποτέ δεν θα είναι καλό σαν της μαμάς του- και με το άλλο θα αλλάζω πάνα ευχόμενη να προλάβω να κάνω brazilian προτού γυρίσει στο σπίτι εκείνος.

Φυσικά πρέπει να έχω και μια δουλειά αξιοσέβαστη, που όμως να μην ξεπερνάει σε μισθό τη δική του, διότι θίγεται ο εγωισμός και εν τέλει ο ανδρισμός του.

Δυστυχώς, εγώ ποτέ δεν κατάφερα να περάσω ως ‘’γυναίκα- δηλητήριο’’ και σπάνια καταφέρνω να μην κάνω σαρδάμ όποτε με πλησιάζει κάποιος που μου αρέσει.

Με το ξεσκόνισμα δεν τα πάω καλά και το παστίτσιο δεν το πετυχαίνω.

Έχω τρία χρόνια να πάω κομμωτήριο, τα μαλλιά τα κόβω μόνη μου, δεν ακολουθώ τις τάσεις της μόδας, με αποτέλεσμα να μου λένε ότι μοιάζω πολλές φορές με πρόσφυγα, και με τη δίαιτα- αστραπή τα έκανα χάλια, γιατί αντικατέστησα το μισό καρότο και τις 2 ρώγες σταφύλι με μια μεγάλη lacta και μια πίτσα.

Η μαμά μου έπαψε να μου επισημαίνει να μην καμπουριάζω όταν κάθομαι και να μην μιλάω ‘’σαν νταλικέρης’’.

Οι θείες ελπίζουν ακόμα να με δουν νυφούλα σε ένα γάμο που δεν λένε να χωνέψουν ότι δεν θα γίνει και οι δύο single φίλες μου μου παίρνουν το κινητό για να μην στείλω κανένα γλυκανάλατο μήνυμα στο αγόρι όταν πίνω και τα πάντα μου φαίνονται γούτσου.

Τα καλά νέα είναι ότι δεν είναι λίγες οι γυναίκες που ζουν με δικούς τους κανόνες και όχι με του σαδιστή που εφηύρε τα καταραμένα εσώρουχα- λουριά και που τα πρέπει τους έχουν να κάνουν με την πρόοδο και την εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων, τη δημιουργικότητα, την τέχνη και με πράγματα που έχουν όντως νόημα και σημασία.

Τα κακά νέα είναι ότι έχουν καλύτερο ντεκαπάζ από μένα. Φτού.

ΥΓ1(δικό μου, όπως και τα επόμενα):Συμφωνώ με όσα λέει η κοπέλα.Γενικά ζούμε σε μια κοινωνία που συγχωρεί πολλά στους άντρες και σχεδόν τίποτα στις γυναίκες.Ξέρω ότι όσοι άντρες διαβάσουν δεν θα συμφωνήσουν,αλλά δεν με πειράζει.Αποψη μου είναι άλλωστε.Για παράδειγμα,ένας άντρας στα 40,όχι ιδιαίτερα όμορφος,που έχει και λίγη κοιλίτσα,λιγότερα μαλλιά από ό,τι στα 20,είναι ανύπαντρος,θεωρείται ένας άντρας ώριμος,σε μια σχετικά καλή ηλικία για δημιουργία.Μια γυναίκα στην ίδια ηλικία,όχι ιδιαίτερα όμορφη,με λίγα παραπάνω κιλά,ανύπαντρη,θεωρείται ήδη ότι έχουν περάσει τα χρόνια,''έχασε το τρένο'',και ''ποιός θα την πάρει για γυναίκα'',και πολλά άλλα διόλου κολακευτικά σχόλια που συνοδεύουν την παρουσία της.Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κι οι άντρες δεν υφίστανται πίεση,αλλά αυτή έχει να κάνει κυρίως με τα επαγγελματικά,δεν συγχωρείται άντρας να μην δουλεύει και να δουλεύει η γυναίκα του,και μάλιστα να αμοίβεται και καλύτερα.

ΥΓ2:Όλα αυτά φυσικά δρουν υπόγεια και υποσυνείδητα.Είναι στερεότυπα που δύσκολα ξεριζώνονται.Δείχνουν πόσο πίσω είμαστε από άλλες κοινωνίες.Βέβαια ,συγκριτικά πχ με κράτη της Αφρικής ή και κάποια της Ασίας,όπου η ζωή μιας γυναίκας δεν αξίζει τίποτα,εδώ είμαστε έτη φωτός μπροστά...

ΥΓ3:Για όποιον απορεί γιατί ασχολούμαι με τέτοια θέματα,μην ξεχνιόμαστε:είμαι Κοινωνιολογος!χαχα!Φυσικά αυτό είναι σύντομο ανέκδοτο,αν δεν υπήρχε το πτυχίο στον τοίχο,κι εγώ ακόμα θα το είχα ξεχάσει.

ΥΓ4:Τελικά ισχύει το ''μάθε τέχνη κι άστην, κι αν πεινάσεις πιάστην''.Όσο είμαι εδώ,φροντίζω να μαθαίνω όσο το δυνατόν περισσότερα.Θα αρχίσω μαθήματα ψηφιδωτού.(γέλασε κανείς;)

ΥΓ5:Φωτογραφία άσχετη.Ήθελα κάτι αστείο.Για όποιον θέλει μεάφραση,γράφει ή τουλάχιστον προσπάθησε να γράψει ''γυναικεία''.

ΥΓ6:Για όποιον δεν βαριέται και θέλει,ας ρίξει και μια ματιά στο άλλο μου μπλογκάκι.Το έχω σαν link στην δεξιά πλευρά μαζί με τα υπόλοιπα link.

YΓ7:Τα υστερόγραφα πιάνουν πιο πολύ χώρο από το κείμενο.χαχα!

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω δει πολλές ταινίες στο dvd αλλά χαίρομαι πολύ που έχω καταφέρει και έχω πάει και στο σινεμά.Εκτός από αυτό,παρακολούθησα και δύο θεατρικές παραστάσεις.Το θέατρο το αγαπώ περισσότερο από το σινεμά.

Πήγα λοιπόν,με μια διπλή πρόσκληση-εκπτωτικό κουπόνι,δυο φορές σινεμά,την προηγούμενη Δευτέρα,και εχθές.

Ευτυχώς είχα καλή παρέα σε όλες τις προβολές και τις παραστάσεις.Αγαπημένες φίλες.

Την περασμένη Δευτέρα είδα το Marley and me. Μου άρεσε πάρα πολύ!!Καλά,δεν υπήρχε περίπτωση να συμμετέχει σκυλάκι και να μην μ'αρέσει.Τα λατρεύω.Αυτό όμως το έργο ήταν βασισμένο σε αληθινή ιστορία,εκτός από το ότι ήταν μεταφορά ενός βιβλίου.Αν βάλεις ότι μ'αρέσει αυτός ο ηθοποιός,ο Ουεν Ουίλσον-αν και ξανθός είναι συμπαθητικός,γενικά έχω αδυναμία σε μελαχρινούς-είναι καλός κωμικός ηθοποιός,και η Τζένιφερ Άνιστον μου είναι συμπαθής.Το σκυλάκι;Τέλειο!Το τι κάνει σε όλη την ταινία,απλά είναι απερίγραπτο!χαχα!

Εχθές είδα το Σούλα Έλα Ξανά, με την Μακρυπούλια. Καλό ήταν!Αστείο.Ανάμεσα σε 4 άντρες,έναν ζηλιάρη,έναν γυναικά,έναν μαμάκια και έναν τσιγκούνη,ποιον διάλεξε;Α,σιγά μην σας πω!χαχα!Και οι 4 υπέροχοι.Μπεγνής,Φραγκολιάς,Μαρίνος και Γαβράς.Αλλά σαν ρόλοι...Μακριά από τέτοιους τίπους!χαχαχα!

Πάντως εγώ σίγουρα δεν θα διάλεγα τον τσιγκούνη.Θεωρώ την τσιγκουνιά το μεγαλύτερο ελάττωμα. Γιατί δεν είναι μόνο τσιγκουνιά για χρήματα είναι και τσιγκουνιά στα συναισθήματα,δεν έχεις χρόνο και προσοχή να δώσεις στον άλλο,δεν χωράει στα σχέδια σου να κερδίσεις όλο και περισσότερα χρήματα.Είχα "φίλη" με αυτό το ελάττωμα και έκοψα πλέον κάθε επαφή,μετά από την τσιγκουνιά των συναισθημάτων.Κάποιων ανθρώπων τα μάτια κάνουν το σχήμα του Ευρώ...

Γενικά μου αρέσει πολύ και το σινεμά και το θέατρο.Το θεωρώ πολύ πιο εποικοδομητικό από το να σπαταλάς τις ώρες σου μέσα σε καφετέριες γεμάτες καπνό και δυνατή μουσική,που συνήθως δεν είναι καν του γούστου μου.Τι να κάνω,αφού δεν βρίσκομαι εκεί που θέλω...Κάτι είναι και το σινεμά και το θέατρο.Αλλιώς προτιμώ την οθόνη μου.Από το να είμαι με παρέες που δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν.Μεταφορικά το ρήμα προσφέρουν,για να μην παρεξηγηθώ.Όταν με κάποιον δεν έχεις κανένα κοινό...Το βλέπω ακόμα και με τα ξαδέλφια μου που όταν ήμασταν μικρά ήταν η καλύτερη παρέα μου και τώρα δεν έχουμε καν κοινό θέμα συζήτησης...

Αυτά από μένα εν ολίγοις.Γενικά δεν έχω και την καλύτερη διάθεση τελευταία.Δεν συμφωνώ με τους ανθρώπους που δεν δέχονται την κακή διάθεση.Κι αυτή μες το πρόγραμμα είναι.Δεν είμαστε χαζοχαρούμενοι όλη την ώρα να πετάμε σε ροζ συννεφάκια..Όταν σε απασχολούν ένα σωρό θέματα πως να έχεις καλή διάθεση;Κύκλος είναι η ζωή,και η καλή και η κακή διάθεση περαστικές είναι,για λίγο στέκονται,και πάνε αλλού μετά.Αλίμονο να μην ήταν έτσι.Όλα από το αντίθετο ορίζονται.Πως να νιώθεις ωραία όταν γύρω σου οι εικόνες είναι απελπιστικές;

Μένει μόνο να φτιάξεις μέσα σου όμορφες εικόνες.Αυτό κάνω κι εγώ.Είναι εποχή δημιουργίας ή προετοιμασίας για δημιουργία.Μαζεύω υλικό για όταν χρειαστεί.Θα χρειαστεί σύντομα.Όταν πια θα είμαι 5.30 μακριά από εδώ.Θα γίνει σύντομα.

Αυτές τις μέρες σερφάρω λιγότερο στο ίντερνετ,αλλά τελειώνω το βιβλίο που έχω γράψει,εδώ και χρόνια.Είμαι στις τελευταίες διορθώσεις.Μου αρέσει πάρα πολύ!

Έχω δει επίσης πολλές ταινίες σε dvd,ως επι το πλείστον κωμωδίες.

Είδα μια ξεκαρδιστική κωμωδία,Ιταλική,που λέγεται ''οι εντιμότατοι φίλοι μου 3''.Γέλιο μέχρι δακρύων.

Είδα άλλη μια κωμωδία,εξίσου αστεία,που λέγεται ''Αντιρίξ και Συμφωνίξ'', Ισπανική αυτή τη φορά.

Είδα δυο κομεντί, τις ''εγώ αυτός κι η μητερα του'' και ''δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη''.

Είδα μια πολύ αστεία κωμωδία με τον Ρ.Μπενίνι, που λέγεται ''τίγρης και χιόνι''.Είδα επίσης και τον Πινόκιο,με τον ίδιο ηθοποιό.Γενικά μου αρέσει πολύ αυτός ο ηθοποιός.Έχει μια φυσικότητα και σε κάνει να γελάς,μιλάει ασταμάτητα.

Το βιντεάκι από την ταινία.Το τραγούδι του Πινόκιο.Η φωτογραφία επίσης από την ίδια ταινία.

Ο Πινόκιο είναι ο κεντρικός ήρωας του ομώνυμου Ιταλικού παραμυθιού, μια ξύλινη κούκλα που έφτιαξε ο Τζεπέτο για να του κάνει παρέα στη μοναχική ζωή του. Μια καλή νεράιδα λυπήθηκε τον Τζεπέτο, έδωσε ζωή στην κούκλα και έτσι ο Πινόκιο έγινε πραγματικό αγόρι. Χαρακτηριστικό του παραμυθιού είναι πως κάθε φορά που ο Πινόκιο έλεγε ψέμματα, μεγάλωνε η μύτη του. Το παραμύθι γράφτηκε από τον Κάρλο Κολόντι που γεννήθηκε στην Φλωρεντία το 1826. Το πρωτότυπο γράφτηκε το 1883 και δεν πρόκειται για μια "παιδική" ιστορία. Είναι έργο βαθιά ειρωνικό και για αυτό ο Ιταλός φιλόσοφος  Μπενεντέτο κρότσε επέμενε πως πρέπει να το διαβάσει όποιος θέλει να θεωρεί τον εαυτό του καλλιεργημένο άνθρωπο. Μεταφορικά χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τον άνθρωπο που συνηθίζει να λέει ψέματα. (από wikipedia)

Τι καλά θα ήταν αν και οι άνθρωποι κάθε φορά που λέγανε ψέματα να μεγαλώνει η μύτη τους...Από πόσα προβλήματα θα γλιτώναμε...Από κάλπικους ανθρώπους που κάποιες φορές θέλουν να παίξουν μαζί μας...

Αλλαγή διάθεσης. Εχθές.Εκεί που ξαφνικά είχα την χειρότερη διάθεση,ένα γεγονός με χαροποίησε.

Εχθές ήταν μια κακή μέρα,κάτι που με γέμισε νευρικότητα.

Το κακό ξεκίνησε το πρωί,υπόγεια και έμμεσα.Από κάτω από το σπίτι μου,είναι ένας ηλίθιος,ιδιοκτήτης του κάτω σπιτιού,που δεν μένει εδώ.Θα εξηγήσω ευθύς αμέσως.Αυτός λοιπόν παντρεύει την κόρη του σύντομα,δεν ξέρω πότε ακριβώς. Θεώρησε λοιπόν ότι η κοπέλα θα πετάει από τη χαρά της που θα την χαντακώσει να είναι νιόπαντρη και να έρθει να μείνει σε ένα σπίτι, σε μια πολυκατοικία τριανταδύο χρόνων, σε ένα ανακαινισμένο διαμέρισμα,που προήρθε από την ένωση μιας γκαρσονιέρας με ένα δυάρι, βρίσκεται στην πίσω πλευρά,δεν βλέπει τίποτα,παρά μόνο ένα μικρό κομμάτι του δρόμου, σε απόσταση ελάχιστων μέτρων από την απέναντι πολυκατοικία,όπου ως επί το πλείστον μένουν ηλικιωμένοι και ιδιαίτερα αδιάκριτοι, όπως η μια γριά που όλη μέρα βγαίνει στο μπαλκόνι και καρφώνει τα μάτια της απέναντι,στη δική μας πολυκατοικία και δεν παίρνει το βλέμμα ακόμα κι αν την κοιτάξεις επίμονα,και άλλη μια διπρόσωπη γριά που έμενε από κάτω και είχαμε τσακωθεί επανειλλημένα,αλλά έκανε την καλή σε όλους,αν και ήταν δήθεν καλή. Φοβερή τύχη δεν λέω!!Ένα νεαρό ζευγάρι να έρθει στην γειτονιά του ΚΑΠΗ, σε μια πολυκατοικία όπου δεν συμφωνεί κανένας και για τίποτα.Είναι φοβερή τύχη όπως θεώρησε ο ανεγκεφαλος πατέρας, να μένεις σε μια τέτοια απαίσια γειτονιά,σε μια αρχαία πολυκατοικία όπου οι τοίχοι είναι χάρτινοι και ακούγεται μέχρι και ο διακόπτης όταν κάποιος ανάβει το φως(!!!!!),τα καζανάκια της τουαλέτας,οι πόρτες μες το σπίτι(!!!!) που ανοιγοκλείνουν,ακόμα και τα ντουλάπια(!!!!!) που ανοιγοκλείνουν... Μιλάμε για τόσο καλή μόνωση...Έχουν σπάσει τα νεύρα μας.Ακόμα και μια καρφίτσα να πέσει στο πάτωμα ακούγεται.

Αλλά όχι ότι μου πέφτει λόγος.Απλά όταν ο Θεός έβρεχε μυαλό,προφανώς αυτός από κάτω κράταγε ομπρέλα και δεν έπεσε ούτε σταγόνα μυαλού πάνω του. Με τα ίδια λεφτά που επένδυσε για αυτό το ερείπιο,για να αγοράσει την γκαρσονιέρα και να αρχίσει την ένωση με το δυάρι που είχε αυτός,θα είχε πάρει με τα ίδια λεφτά που σκόρπισε διαμέρισμα σε καινούρια πολυκατοικία,μπροστινής πλευράς και με αυτόνομη θέρμανση.Το λέω με σιγουριά ότι ήταν ερείπιο,επειδή τη γκαρσονιέρα αυτή την είχαν δει να την νοικιάσουν οι γονείς μου,αλλά τελικά δεν ήθελε να την νοικιάσει αυτός που την είχε, σε κάποιους που έμεναν εδώ(!!!!!!!!!!).Προφανώς άλλος ένας που κράταγε ομπρέλα στη μεγάλη καταιγίδα μυαλών.Αυτός κράταγε ομπρέλα θαλάσσης,ούτε σταγονίτσα πάνω του.Μιλάμε για ηλιθιότητα να προτιμάς να νοικιάσεις το σπίτι σου σε κάποιον άγνωστο παρά σε κάποιον που ήδη έμενε τρία χρόνια εδώ και δεν θα έφευγε να σου αφήσει απλήρωτα ενοίκια.Τελικά οι γονείς μου νοίκιασαν τη γκαρσονιέρα του τρίτου ορόφου, η οποία βρίσκεται στην ίδια ακριβώς σειρά με τη δική μου.Λέω σειρά,γιατί αυτή η πολυκατοικία έχει χτιστεί με τη λογική ότι στους τρεις ορόφους και στο ισόγειο,στην ίδια σειρά τα σπίτια είναι ολόιδια η διαρρύθμιση τους.Δηλαδή η δική μου γκαρσονιερα,με των γονιών μου,την ακριβώς από κάτω,και αυτή του ισογείου,είναι ολόιδιες.Βεβαια,η δική μου είναι 1000% καλύτερη,γιατί όταν έμενε ο παππούς μου έφτιαξε το σπίτι και το έκανε πολύ όμορφο,έβαλε και πολλά ντουλάπια στην κουζίνα,ενώ η μάνα μου βασανίζεται πάνω να χωρέσει όλα τα πράγματα στην κουζίνα σε ένα μόνο ντουλάπι και φέρνει και στα δικά μου πράγματα,πιάτα,ποτήρια,κατσαρόλες κλπ.

Ξέφυγα όμως από το θέμα.

Που θέλω να καταλήξω;Αν δεν μας ενοχλούσε αυτός από κάτω,δεν θα είχα ασχοληθεί.Αυτός όμως φτιάχνει το γεφύρι της Αρτας και δεν έχει τελειώσει ακόμα.Δουλεύει ακόμα και Κυριακές,για να μην πω ότι μόνο Σαββατοκύριακα δουλεύει.Ένας κύριος που μένει στο ισόγειο,έχει τσακωθεί δεκάδες φορές μαζί του αλλά ο άλλος δεν παίρνει χαμπάρι.Θύμωσε ο άνθρωπος και με το δίκιο του.Μιλάμε για ντουβάρι όμως,δεν μιλάμε για άνθρωπο.Μπορεί να τον σκυλοβρίσει και μετά από μισή ώρα να κάνει πάλι φασαρία με το τρυπανάκι,πολλές φορές και ώρες ακατάλληλες,το μεσημέρι.

Έχει τύχει να μας ξυπνήσει κι από τις 8 η ώρα το πρωί, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο.Προκειμένου να φτιάξει το δικό του σπίτι, κοντεύει να γκρεμίσει τα δικά μας.

Εχθές λοιπόν η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο.Κάτι έκανε και άρχισαν να ακούγονται νερά να τρέχουν μέσα στον τοίχο.Ήμουνα σχεδόν σίγουρη ότι το βράδυ δεν θα έχουμε καλοριφέρ.Μάγος είμαι;Έτσι έγινε...Καλά λέω ότι τελικά μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω...Έμεινε ολόκληρη πολυκατοικία χωρίς καλοριφέρ.Παγώσαμε...

Ο διαχειριστής ως συνήθως λείπει,δεν είναι ποτέ σπίτι,ακόμα και βόμβα να μπει στην πολυκατοικία,αυτός θα γυρίσει και δεν θα έχει ιδέα τι έγινε.Έχει τόση πολύ αδιαφορία πάνω του που είναι να μπει στα Γκίνες.Το ίδιο και η γυναίκα του.Κάποτε τους συμπαθούσα αλλά μου έχουν σπάσει τα νεύρα.Μπορεί μια μέρα να έχει 20 βαθμούς και να ανάψει μεσημέρι και βράδυ και να έχει δυο-τρεις μέρες 20 βαθμούς και να ανάβει μεσημέρι-βράδυ,σε σημείο να σου έρχεται να λιποθυμήσεις από τη ζέστη,την επόμενη μέρα να το κλείσει  και να μην ανάψει, και μετά να πέσει η θερμοκρασία στους 10 βαθμούς και να μην ανάψει ούτε μεσημέρι ούτε βράδυ.Έχει τύχει να κάθομαι με γάντια στα χέρια μες το σπίτι!!!

Τόσο καλά...Περνάμε υπέροχα εδώ μέσα...Μόνο όταν η μάνα μου διαχειρίστρια όλοι της χτυπάγαν για παράπονα, τώρα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους,τουμπεκί ψιλοκομμένο.

Μένω εδώ 7 χρόνια(μπλιαξ) και δεν ήξερα πως λειτουργεί το ζεστό στο κλιματιστικό και το έμαθα φέτος.Έχω καλοριφερ και συνέχεια ανάβω κλιματιστικό,ο βόρειος πόλος μαζί με τη Σιβηρία είναι εδώ μέσα.Και σκέψου ότι εγώ ζεσταίνομαι πάντα,πρέπει να κάνει τρομερό κρύο για να κρυώνω.

Εκτός από αυτό εχθές, έσπασε ένα παλιό σφράγισμα και πρέπει να πάω οδοντίατρο.Έχω έναν ενθουσιασμό,δεν λέγεται!Τα χειρότερα μου είναι η αιμοληψία και ο οδοντίατρος...Ψάχνω την καρτούλα της οδοντιάτρου μου και δεν την βρίσκω.Βασικά είναι στο ισόγειο,αλλά είμαι με τις πιτζάμες,πρέπει να ντυθώ για να κατέβω,αλλά θα ντυθώ μια και καλή το απόγευμα να φύγω.Πολύ καλή κοπέλα,πολύ υπομονετική και καλή στη δουλειά της.Το καλύτερο είναι ότι μας χωρίζει ένα ασανσέρ.Οπότε δεν βγαίνεις έξω μετά από τον τροχό του μαρτυρίου...

Όλα αυτά εχθές με έκαναν να έχω μια διάθεση κατάμαυρη...

Μου είχε έρθει το πρωί ένας φάκελος από την Actionaid,αλλά δεν τον άνοιξα παρά μόνο το βράδυ.

Και να που άλλαξε η διάθεση μου.

Ζωγραφιά και κάποιες φράσεις από το κοριτσάκι που είμαι ανάδοχος.Μια μικρούλα από τη Βραζιλία,από ένα χωριουδάκι.Ένα κορίτσι από πολύτεκνη φτωχή οικογένεια.

Συγκινήθηκα.Πολύ όμορφο...Λίγες φράσεις στα Ισπανικά,γραμμένες με μολύβι,και ένα συνοδευτικό χαρτάκι με μετάφραση στα Αγγλικά.Δίπλα μια ζωγραφιά με ένα σύννεφο που ρίχνει βροχή,μια πεταλούδα,και τον ουρανό.Χαρούμενη ζωγραφιά.Χαρούμενο παιδάκι,παρά τη φτώχεια.Χαρούμενα χρώματα στις ξυλομπογιές χρησιμοποίησε.Χαρούμενη κι εγώ.

Εύχομαι κάποτε να έχω χρήματα να μπορέσω να ταξιδέψω μέχρι εκεί...Θα γίνει ποτέ άραγε αυτό; Να έχω χρήματα να μπορώ να κάνω ταξίδια.Το όνειρο μου...Τα ταξίδια...Οι ατέλειωτες φωτογραφίες που θα βγάλω...Κούβα...Αργεντινή...Και αλλού...Παντού...Μόνο η Ασία δεν με συγκινεί.Οπουδήποτε αλλού.Ιταλία φυσικά,αλλά εκεί μπορώ να πάω όποτε θέλω σχετικά εύκολα,με ένα σωστό σχεδιασμό.Βόρεια Ευρώπη.Ελβετία,Βέλγιο,Ολλανδία,Δανία,Σκανδιναβία, και ύστερα Αφρική.Αίγυπτο.Σε μέρη με άγρια ζώα.

Όνειρα...Όμορφα είναι...

Τελικά αυτός που είπε ότι ''αν θέλουμε να δούμε πόσο εκτιμάει ο Θεός τα χρήματα,αρκεί να κοιτάξουμε σε ποιούς τα έδωσε'' ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.Σε όλους τους άχρηστους τα έδωσε.Τσιγκούνηδες ως επι το πλείστον.Ξέρω ανθρώπους με οικονομική άνεση που όχι ταξίδια δεν κάνουν ούτε μέχρι την παιδική χαρά δεν πάνε τα παιδιά τους να παίξουν,και ζουν μια ζωή όχι ανούσια κάτι χειρότερο...Άχρηστη από όλες τις πλευρές.Τσιγκουνεύονται να πάνε οπουδήποτε και περνάνε μια ζωή στο σπίτι,ενώ θα μπορούσαν να πάνε όπου θέλουν χωρίς κόπο.

Γιατί τα θέλω τα χρήματα;Για ταξίδια.Για να μπορώ να βοηθάω όπου υπάρχει ανάγκη,όποιον χρειαστεί.Δεν τα θέλω για πολυτέλειες.Ούτε τις ζήλεψα ούτε θα τις ζηλέψω.Ίσα ίσα που μου γυρίζουν τα άντερα όλα αυτά τα δήθεν,όπως κάτι προκλητικά πολυτελή αυτοκίνητα που κυκλοφορούν κακομαθημένα πλουσιόπαιδα και νομίζουν ότι όλες κοιτάμε σαν ξελιγωμένες.Μάθετε λοιπόν κακομαθημένα βουτυρόπαιδα των Β.Π ότι όλες οι γυναίκες δεν είναι ίδιες να θαμπώνονται από αυτά και να πέφτουν ξερές.Σιγά τα ωά δηλαδή...Έλεος!Αλλά και αυτοί κρατούσαν ομπρέλα στην καταιγίδα μυαλών.

Αυτά από μένα.

Άρχισα να πιστεύω ότι υπάρχει ο απο μηχανής θεός των αρχαίων.Αυτός που φτιάχνει τη διάθεση όταν πέφτει στα Τάρταρα.Ευτυχώς δηλαδή,γιατί εμένα συχνά πέφτει η διάθεση και τον χρειάζομαι.

Πίσω απ'το παράθυρο κοιτάζω. Απ'το τζάμι του αυτοκινήτου καθώς διαγράφει τροχιά πάνω στην άσφαλτο.Αμίλητη κοιτώ τους περαστικούς.Τον βιαστικό περαστικό με το αθέατο κινητό, που χειρονομεί σαν τρελός στον αέρα, σαν να μιλάει μόνος.Την γιαγιά που προσπαθεί να προλάβει το εγγονάκι που τρέχει. Την μαμά με το καροτσάκι και τα άλλο το μεγαλύτερο κοριτσάκι από το άλλο χέρι.

Κοιτάζω την πλατεία με τα παγκάκια, γεμάτα συνταξιούχους που συζητούν και τσακώνονται για τα πολιτικά,για πολιτικούς που δεν δίνουν δεκάρα για αυτούς.

Κοιτάζω την άλλοτε πράσινη πλατεία,που τώρα είναι κρανίου τόπος,με δεκάδες κομμένα δέντρα.

Κοιτάζω κι αυτούς που στέκονται γύρω απ'το περίπτερο και διαβάζουν λαθραία τις εφημερίδες, μια και τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να αγοράζουν κάθε μέρα εφημερίδα.

Κοιτάζω το διπλανό πολυτελές θεόρατο τζιπ, σαν παραφωνία στην κατάσταση φτήνιας.

Τα πεζοδρόμια βρώμικα, γεμάτα σκουπίδια, περιττώματα σκύλων, παρκαρισμένα μηχανάκια. Η πρόσβαση αδύνατη πλέον.

Τα πολυτελή μαγαζιά της λεωφόρου σε πλήρη αντίθεση με τις τρύπιες τσέπες των περαστικών.

Πιο κάτω μετανάστες συνωστίζονται κατά δεκάδες όλοι μαζί.Ήρθαν για κάτι καλύτερο αλλά κανείς δεν τους εξήγησε ότι εδώ δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο.Για κανέναν.Εδώ είναι το θέατρο του παραλόγου.

Από δω και πέρα, για μεγάλο κομμάτι του δρόμου,μόνο μετανάστες υπάρχουν.Όλων των χωρών που δεν ξέρεις ούτε να δείξεις στο χάρτη με σιγουριά.Στήνουν πάγκους με διάφορα μικροαντικείμενα.

Λίγο πιο κάτω νεαροί ύπο την επήρεια ναρκωτικών ζητιανεύουν λίγα ευρώ από τους περαστικούς που απομακρύνονται φοβισμένοι.

Νεαρά κορίτσια που συζητάνε με δυνατή φωνή όλες μαζί και γελανε δυνατά,περπατούν αμέριμνες, αδιαφορώντας για τα αχόρταγα βλέμματα που τις καλύπτουν σαν πέπλο.

Περνάει κι ένα αυτοκίνητο με την μουσική στη διαπασών.Κάποιοι περαστικοί βρίζουν.Ο νεαρός επιδειξίας δεν πτοείται,γκαζώνει και προσπερνά θεωρώντας ότι έκανε κατόρθωμα.

Πιο κάτω ένα μηχανάκι κάνει σούζες.Κι άλλος επιδειξίας που αδιαφορεί για τις συνέπειες που θα έχει μια πιθανή πτώση του.

Ένας ηλικιωμένος άντρας κοιμάται στο παγκάκι.Στα πόδια του, κάτω απ'το παγκάκι, κοιμάται ένα μεγαλόσωμο μαύρο σκυλί.

Στα φανάρια μελαμψοί μετανάστες που καθαρίζουν τα τζάμια.Κάθε φανάρι και καημός,όπως παλιά ήταν κάθε λιμάνι και καημός. Στο ίδιο φανάρι δύο τρεις ''την πέφτουν'' στα αμάξια.Ένας να καθαρίσει τζάμια,ένας με χαρτομάντηλα, άλλος με μικροαντικείμενα, άλλος με λουλούδια,ένας άλλος με κομμένο χέρι,μια τσιγγάνα,ένας με ταμπελάκι που διαλαλεί ότι δεν έχει να φάει κ.ο.κ. Ο κόσμος πια αγανακτισμένος,ούτε καν γυρίζει το βλέμμα προς το μέρος τους.

Στο πεζοδρόμιο στη γωνία, μια άλλη νεαρή τσιγγάνα με ένα αγοράκι στην αγκαλιά παρακαλάει τους περαστικούς με ικετευτική φωνή για λίγα ευρώ.

Ένας νεαρός περνάει αδιάφορα από μπροστά της,με ακουστικά στα αυτιά και δεν της δίνει σημασία.

Μπροστά από τον πάγκο των περιοδικών άνθρωποι διαφόρων ηλικιών κοιτάνε τα περιοδικά και τις εφημερίδες.

Ένας ταξιτζής σταμάτησε στο τυροπιτάδικο να πάρει κάτι να φάει,μετά από την πολύωρη παραμονή του πίσω από το τιμόνι.

Λίγο πιο πέρα,δυο μεσήλικες με ακριβά αμάξια τσακώνονται και βρίζονται με χυδαίες εκφράσεις. Τρακάραν στο ίσιωμα.Αδιαφορούν για το ότι έχουν κόψει την κυκλοφορία.

Πιο κάτω ένα περιπολικό με δυο νεαρούς αστυνομικούς είναι σταματημένο.Εκείνοι κοιτάνε αδιάφορα.Στέκονται εκεί απλά επειδή τους είπαν να στέκονται εκεί,όχι ότι κάνουν και τίποτα πέρα από αυτό.Ακόμα και να μαχαιρώνονταν μπροστά τους,δεν θα αντιδρούσαν.Ρισκάρουν την ζωή τους και αυτοί κάθε μέρα,και δεν είναι φτιαγμενοι από υλικό ήρωα.

Στο απέναντι περίπτερο,μια ολόκληρη σειρά με περιοδικά που έχουν dvd με τσόντες.Διάφοροι άντρες μεγαλύτερης ηλικίας έχουν σταματήσει για οφθαλμόλουτρο.

Στην άλλη πλατεία,ξαπλωμένοι μετανάστες με τα πολλά πιτσιρίκια τους να τρέχουν και να στριγκλίζουν.

Ένας νεαρός χρήστης έχει πέσει κάτω.Κανείς δεν ενδιαφέρεται.Σηκώνεται όμως από μόνος του τρικλίζοντας όπως και πριν.

Σακούλες σκουπιδιών παντού.Δυο τρεις γάτες κάνουν πάρτυ πάνω τους,σκίζοντας και τρώγοντας ό,τι βρουν μέσα.

Μια μεγάλης ηλικίας κυρία,σαν φάλτσα νότα με την ψεύτικη γούνα της-καθώς είναι και οικολόγος-βγάζει βόλτα το σκυλάκι της,συντροφιά με την φιλενάδα της.Μοντέρνες και οι δύο με τα παντελονάκια τους.Όταν το μικρόσωμο σκυλάκι λερώσει το χώρο,η κυρία βγάζει ένα σκουπάκι και χαρτί και μαζεύει τα περιττώματα.Προφανώς μεγαλωμένη σε μια άλλη χώρα όπου υπάρχει σεβασμός, γιατί σε αυτήν εδώ είναι μια ανύπαρκτη λέξη που επιβιώνει σε παλιά λεξικά.

Πιο πέρα μια γυναίκα εκπληκτικής ομορφιάς με ντύσιμο που παραπέμπει πιο πολύ σε γδύσιμο,και βάψιμο βαρύ.Προφανώς εργαζόμενη σε σπίτι με κόκκινο φωτάκι.Περπατάει κουνώντας τη μέση της και συγκεντρώνει πάνω της αχόρταγα βλέμματα αντρών και το βρίσιμο μιας ηλικιωμένης γυναίκας που περνάει εκείνη τη στιγμή κρατώντας τσάντες από την αγορά.

Εικόνες εναλλάσονται.Εγκατάλειψης,βρωμιάς,σαπίλας,παρακμής.Εικόνες τριτοκοσμικές, σε ένα κέντρο πόλης που κάποτε ήταν κόσμημα και τώρα έχει καταντήσει να θυμίζει χώρα της Αφρικής ή της Ασίας,πάντως όχι πολιτισμένης-και καλά-Ευρωπαικής πρωτεύουσας.

Θυμάμαι παλιές εικόνες,όταν ήμουνα μικρότερη,που δεν φοβόμουνα να κυκλοφορώ μόνη μου οπουδήποτε,ακόμα και περασμένα μεσάνυχτα.Οι εικόνες είχαν πιο στρογγυλεμένες άκρες.Τώρα γέμισαν γωνίες.Σκλήρυναν.

Κάπου εδώ έφτασα στον προορισμό μου.

Στέκομαι σκεφτική.Ταξιδεύει ο νους.Μόνο αυτό μας μένει...Το ταξίδι και το όνειρο...Τα μόνα δικά μας.Τα μόνα δωρεάν και αφορολόγητα.Τα μόνα αγνά και όμορφα.Κόντρα στην ασχήμια των καιρών.

Το ζειμπέκικο της Αθήνας.(παλιό,ξεχασμένο τραγούδι.1ο cd πυξ λαξ)

Ποσά χρόνια πέρασαν
που σε πρωτοείδα
έλαμπες σαν όνειρο
στην αστροφεγγιά
έκοβες τις βόλτες σου
στης νύχτας την αλμυρά
με μια κιθάρα αγκαλιά

Αχ Αθήνα μου τι άλλο πια σου μένει;
Αχ Αθήνα μου Αθήνα μου
μικρή,

ήσουν πριγκίπισσα κι έχεις μείνει ξένη
να μαραζώνεις στη σιωπή.

Η Δευτέρα ξύπνησε
τρέχουν τα ρολόγια
κάπνα και αυτοκίνητα
στο πόδι ένας καφές
λάθος δρόμο πήραμε
τι άλλο πια μας μένει
αφού ξεχάσαμε το χθες

Αχ Αθήνα μου τι άλλο πια σου μένει;
Αχ Αθήνα μου Αθήνα μου
μικρή,

ήσουν πριγκίπισσα κι έχεις μείνει ξένη
να αργοπεθαίνεις στη σιωπή.

(φωτογραφία Ελληνικό Κυριακή 8/3/09)

Πέρασα ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο μετά από πολύ καιρό.Εχθές και σήμερα πήγα στην έκθεση photovision,έκθεση φωτογραφίας στις εγκαταστάσεις του πρώην Ανατολικού Αεροδρομίου.Ένας μεγάλος χώρος,με πολλά και ενδιαφέροντα περίπτερα,όλων των εταιριών που δραστηριοποιούνται στη φωτογραφία,διαφόρων σωματείων,συλλόγων και φορέων,που με κάποιο τρόπο έχουν σχέση με τη φωτογραφία.

Μάζεψα αρκετά φυλλαδιάκια.Πήρα ένα καδράκι,μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία το λιμάνι της Νάξου όπως ήταν το 1935.Θα το φτιάξω αύριο σε κορνίζα.Σήμερα έλαβα μέρος και σε μια κλήρωση,για κάτι φωτογραφικά είδη,θα γίνει το βράδυ η κλήρωση.

Εκτός από αυτά όμως έκανα και τρια σεμινάρια φωτογραφίας,αρκετά ενδιαφέροντα.Τον δάσκαλο του πρώτου σεμιναρίου μάλιστα τον ήξερα,είχα ξανακάνει με αυτόν μάθημα,στο περιοδικό φωτογράφος.Πολύ καλός.Σήμερα ήταν ένας άλλος,εξίσου καλός.

Γενικά ό,τι μαθαίνεις καλό είναι.Αυτή την αρχή έχω στη ζωή.Μήπως η κοινωνιολογία θα μου δώσει ψωμί;Πήρα ένα πτυχίο άχρηστο στην αγορά εργασίας,αλλά μου έδωσε χρήσιμες γνώσεις και μου άνοιξε τους ορίζοντες.Όχι όμως ότι θα το χρησιμοποιήσω σε κάτι πέρα ότι είναι μια ακόμα κορνίζα στον τοίχο του δωματίου μου.Στα 5 χρόνια που ήμουνα όμως στο Πάντειο έμαθα πολλά που δεν στα προσφέρει μόνο η γνώση,αλλά η ενασχόληση με κάτι διαφορετικό και η συναναστροφή με ανθρώπους ενός άλλου μορφωτικού επιπέδου,χωρίς να το λέω υποτιμητικά για όσους δεν εμπλέκονται στην διαδικασία και την διδασκαλία των πανεπιστημίων.

Θα μου πείτε τώρα-και δίκαια ίσως-ότι αν ήμουνα στη Νάξο που τόσο θέλω να πάω,δεν θα μπορούσα να κάνω κανένα σεμινάριο και εκεί είναι όλα μονότονα.Θα σας απαντήσω λοιπόν ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο κάνω τώρα που μπορώ, ο,τι μπορώ,ώστε να έχω τις γνώσεις που θέλω και να εμπλουτίσω όσο μπορώ το βιογραφικό μου.Κι αυτό είναι εξίσου σημαντικό.Σίγουρα ένα βιογραφικό που δείχνει ότι έχεις ενδιαφέροντα και γενικά μια ανήσυχη φύση είναι καλύτερο από ένα φτωχό βιογραφικό ενός απολυτηρίου ή ενός πτυχίου.

Βέβαια όλα αυτά σχετικά είναι...Στο Παραλογιστάν που ζούμε,οι γνωριμίες,το μέσο,έχουν τον πρώτο λόγο.Επίσης υπάρχει τόσο μεγάλος κοινωνικός ρατσισμός που παίζει αν όχι τον πρώτο ρόλο σε μια πρόσληψη,σίγουρα πολύ σημαντικό.Αν πχ πάω εγώ και την ίδια ώρα μια ψηλή,ξανθιά,κουκλάρα,να κάνουμε αίτηση για κάποια θέση,υποθετικά που να μην χρειάζεται πολλά προσόντα,σίγουρα εκείνη θα επιλέξουν και όχι εμένα.Συνήθως οι διευθυντες και οι προιστάμενοι είναι άντρες,οι οποίοι αμοίβονται και καλύτερα από μια γυναίκα που ενδεχομένως θα έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά.Δεν το λέω εγώ.Οι έρευνες αυτό λένε.Σήμερα το πρωί άκουγα μια σχετική συζήτηση στην τηλεόραση και έλεγε ένας ότι αυτό συμβαίνει γιατί οι γυναίκες παίρνουν περισσότερες άδειες λόγω μητρότητας και γιαυτό δεν τις προσλαμβάνουν.Κύριε μου,εγώ που δεν θα κάνω παιδί,γιατί να εξισώνομαι με κάποια που θα κάνει και να ''χαντακώνομαι'' από αυτό το γεγονός με το να μην με προσλαμβάνουν από το φόβο ότι θα παντρευτώ και θα κάνω παιδιά και θα με πληρώνουν;Όταν είσαι γυναίκα πάνω από 30 χρονών,είσαι ''μίασμα'' για την αγορά εργασίας,οι πόρτες κλείνουν στο πρόσωπο σου με δύναμη.Το ''γιατί'' μου μένει.Πολλά ''γιατί'' δηλαδή χωράνε.Αλλά το κυριότερο είναι αυτό.Πως το συμπεραίνουν ότι όλες οι γυναίκες είναι κολλημένες με το γάμο;Υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή.Η λέξη ''γάμος" εμένα μου προκαλεί αλλεργία...

Ξέφυγα(ώς συνήθως) από το θέμα.

Μετά από την έκθεση αυτή πήγα σήμερα σε μια άλλη έκθεση εκπαίδευσης,στο Helexpo,στην Κηφισίας.Πρώτα από όλα έχω να κάνω μια παρατήρηση πριν αρχίσω να λέω οτιδήποτε,Θεωρώ απαράδεκτο σε έναν χώρο σαν κι αυτό να σου λένε ότι οι μόνες σκάλες είναι οι κυλιόμενες,ούτε σκάλες,ούτε ασανσέρ.Και καλά εγώ πες,που παρόλο ότι μισώ τις κυλιόμενες,έχω προιστορία τουλάχιστον 4-5 φορές που πήγα να σπάσω τα μούτρα μου και γλίτωσα στο παρα πέντε,αν ας πούμε,κύριοι διοργανωτές,έρθει ένας κύριος ή μια κυρία με αναπηρικό αμαξίδιο,πως θα ανέβει χρυσοί μου άνθρωποι;Δεν είναι ρατσισμός αυτό το πράγμα;Δεν σημαίνει ότι επειδή εμείς είμαστε καλά πρέπει να αποκλείουμε όλους τους υπόλοιπους που είχαν μια ατυχία στη ζωή τους...Μου έκανε πολύ κακή εντύπωση αυτό.Εχθές στην έκθεση φωτογραφίας είχε έρθει ένας κύριος σε καροτσάκι,αν ήταν και εκεί με σκάλες κυλιόμενες,θα του είχαν στερήσει το δικαίωμα στη γνώση.

Κατά τ'αλλα όμως η έκθεση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα,μάζεψα μια τσάντα φυλλάδια,βιβλιαράκια, και μια εφημερίδα.Έλαβα μέρος και σε δυο διαγωνισμους,συν τον ένα που είχα λάβει μέρος διαδικτυακά,και πήγα απλά να ενεργοποιήσω τον κωδικό που μου στείλανε.Γράφτηκα και για ένα ακόμα σεμινάριο,δωρεάν,να πάω την επόμενη Τετάρτη.

Τι να κάνουμε;Όταν ο Θεός στερεί κάτι από έναν άνθρωπο,κάπως πρέπει να το αναπληρωσει.Εφόσον δεν μου έδωσε μια καλή εμφάνιση(συμφωνα με τα πρότυπα των άλλων,εγώ λατρεύω τον εαυτό μου και τον θεωρώ ξεχωριστό,όπως είναι και όλοι οι άνθρωποι ξεχωριστοί) γι'αυτό λοιπόν μου έδωσε εξυπνάδα,δραστηριότητα,και άλλα χαρίσματα που καμία από όλες αυτές τις ''προικισμένες'' δεν έχει,αν και φυσικά δεν είναι απόλυτο αυτό.Αλλά 9 στις 10 περιπτώσεις,μια που είναι όμορφη και όλοι την επαινούν,και όταν κάπου εμφανίζεται τους τρέχουν τα σάλια ολονών,αυτή γίνεται σνομπ και θεωρεί ότι δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να ανοίγουν όλες οι πόρτες στο πέρασμα της.Εγώ στη ζωή μου δεν έχω ακούσει μια καλή κουβέντα,ένα κοπλιμέντο.Είναι και η μέρα της γυνάικας σήμερα.Τέλος πάντων.Αυτό και μόνο υπονοεί ότι οι υπόλοιπες 364 μέρες είναι για τον άντρα.Μπορεί εδώ,στις πολιτισμένες-και καλά-δυτικές κοινωνίες οι γυναίκες να μην υποφέρουν όπως πχ στην Αφρική ή την Ασία,όπου σε πολλά κράτη η ζωή τους θεωρείται κατώτερη και από ζώου,αλλά όχι ότι δεν γίνονται διακρίσεις.Μια απλή μέρα στο δείχνει πόσο πίσω είμαστε.Αλλά εμείς οι γυναίκες φταίμε και μόνο.Όσες γίνονται μανάδες και δεν διδάσκουν στους γιούς τους το σεβασμό στη γυναίκα,και το σεβασμό γενικότερα,αλλά τους κάνουν πλύση εγκεφάλου του στυλ φυλάξου,γιόκα μου,όλες θέλουν να σε "τυλίξουν". Γιαυτό στο δρόμο όλοι έχουν την αντιμετώπιση προς τις γυναίκες του στυλ άντε μωρη πλύνε κανένα πιάτο,μου θες και αμάξι,μου θες και δουλειά.

Αυτά δεν τα λέω από ζήλεια,όπως θα βιαστούν πολλοί,κυρίως άντρες,να πουν.Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος,δεν έχω ζηλέψει ΠΟΤΕ στη ζωή μου.Γιαυτό και με εμπιστεύονται οι φίλες μου,και έχουν απόλυτο δίκιο.Ο κοινωνικός ρατσισμός είναι μεγάλη πληγή.Να σου στερούν ό,τι δικαίωμα θα έπρεπε να απολαμβάνεις επειδή δεν έχεις την εμφάνιση που πρέπει,κατά τη γνώμη τους.

Όσοι προσπαθήσετε να με πείσετε ότι αυτό δεν ισχύει,λυπάμαι,δεν το πιστεύω.Δεν θα απαντήσω καν.Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.Δεν ονειροβατώ,πατάω γερά στη γη όσο κι αν δείχνω ονειροπαρμένη.Αν κάποιος θέλει να βλέπει ροζ συννεφάκια,δεν θα του αλλάξω γνώμη,αλλά δεν θα μου αλλάξει και μένα γνώμη ότι ζούμε σε ένα μ********.

Ξανά τώρα στο κλουβάκι μου.Μπροστά στην οθόνη.Τι άλλο;Είμαι γεννημένη για να είμαι αναπληρωματική,στον πάγκο,κυρίως τα Σαββατοκύριακα.Τότε που το κινητό είναι νεκρό,γιατί όλοι πάνε εκδρομές στις εξοχές με το ταίρι τους.Με εμένα θα ασχοληθούν;

Αυτά από μένα.Δεν έχω και την καλύτερη των διαθέσεων.Μου τη σπάει αυτή η συννεφιά.Μόνο σε φωτογραφία μου αρέσει.Τράβηξα κάποιες τρομερές φωτογραφίες με συννεφιά στο Ελληνικό.

Παρασκευή απόγευμα και αποφάσισα να φτιάξω μια συνταγή που βρήκα σε ένα περιοδικό. Ήθελα πιο πολύ να ασχοληθώ με κάτι. Βαριέμαι απίστευτα τώρα που είμαι στο σπίτι συνέχεια. Σήμερα πέρασε λίγο η ώρα, είχα βγει λίγο το πρωί πήγα και έφτιαξα δυο υπέροχα ψηφιακά άλμπουμ στο φωτογραφείο. Τώρα που είπα φωτογραφείο, άρχισε η έκθεση photovision, έκθεση φωτογραφίας, στο παλιό Ανατολικό αεροδρόμιο Ελληνικού. Αύριο και μεθαύριο θα πάω, έχω γραφτεί σε 3 σεμινάρια, δυο αύριο και ένα την Κυριακή. Την Κυριακή θα πάω και σε άλλη μια έκθεση, εκπαίδευσης αυτή τη φορά, στο Μαρούσι. Δίπλα στη λίστα με τα link,  θα βάλω τα link και των δυο εκθέσεων για όποιον ενδιαφέρεται να πάει.

Και τώρα η συνταγή μας!

Βέβαια έκανα παραλλαγή. Δεν έβαλα μανιτάρια, έβαλα περισσότερο τυρί, δεν έβαλα βασιλικό, σκόρδο και ρίγανη. Έβαλα όμως κρεμμύδι. Επίσης έβαλα περισσότερο αλεύρι, έφτιαξα και ένα δεύτερο ταψάκι, νηστίσιμη, για την μητέρα μου, με κρεμμύδι, πιπεριά, μανιτάρια.

Pizza pomodoro:

Ζύμη:

-100 γρ. αλεύρι

-50 γρ . νερό

-5 γρ. λάδι

-μαγιά

Για τη σάλτσα:

-100 γρ. σάλτσα που περιέχει ντομάτα, αλάτι, πιπέρι, νερό, βασιλικό.

Για τη γέμιση:

-130 γρ. τυρί

-ζαμπόν

-μανιτάρια

-πιπεριά

-σκόρδο

-ρίγανη

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε σε μια λεκανίτσα το λάδι, το νερό (μαζί με την μαγιά), το αλάτι, και στη συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι. Δουλεύουμε καλά, να γίνει η ζύμη. Αφήνουμε τη ζύμη στην άκρη, μέχρι να φτιάξουμε τη σάλτσα. Βάζουμε σε μια κατσαρολίτσα τη ντομάτα, και τα άλλα υλικά, και τα αφήνουμε περίπου 15 λεπτά, αρχικά σε δυνατή και ύστερα  σε χαμηλή φωτιά(στο μάτι εννοώ).

Ανοίγουμε τη ζύμη στο ταψί και την τρυπάμε λίγο  με ένα πιρούνι για να μην φουσκώσει. Προσθέτουμε τη σάλτσα και από πάνω τα άλλα υλικά της πίτσας.

Ψήνουμε ανάλογα το φούρνο μας, όση ώρα χρειαστεί να ψηθεί η ζύμη.

Να είχε και η ζωή συνταγές…

Να μπορούσες να βάλεις λίγα γραμμάρια γέλιου, χαμόγελου, παρέας, οικογένειας, δουλειάς, σπουδών, ταξιδιών , ό, τι άλλο θέλει ο καθένας, και να βγάλεις λίγες σταγόνες ευτυχίας…

Τι χρειάζεται μια ζωή για να είναι πλήρης; Στιγμές. Όμορφες και άσχημες. Κάθετι από το αντίθετο του ορίζεται. Πως θα γελάσεις αν δεν έχεις κλάψει πρώτα; Έχω κλάψει πολύ για να μπορώ τώρα να γελάω…

Γελάω όταν σκέφτομαι πως υπάρχει ελπίδα. Ανατέλλει μέσα μου.

Όταν σκέφτομαι ότι τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να φύγω από εδώ, τον τόπο που μισώ, και να πάω στον μόνο τόπο που έχω αγαπήσει. Να έχω ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα και όχι μες το κέντρο με την τόση ηχορύπανση. Να κάνω βόλτες στη θάλασσα όταν θα είμαι λυπημένη, και όχι να κάθομαι πίσω από την οθόνη, επειδή δεν έχω κάτι καλύτερο εδώ να κάνω.  Να αρχίζω τα μπάνια μόλις πιάνουν οι πρώτες λιακάδες ,και όχι όπως εδώ που κάνω 10 μπάνια όλο το καλοκαίρι και αυτό με τα χίλια ζόρια, πηγαίνοντας πάντα μόνη μου στο Αγκίστρι, επειδή οι ‘’φίλες μου’’ ποτέ δεν είναι διαθέσιμες. Να βγαίνω από την πόρτα και να λέω καλημέρα, σε γείτονες που θα γνωρίζω ,και όχι να  περιμένω πότε θα μπουν μέσα στο σπίτι τους, όπως εδώ, γιατί είναι όλοι παλιάνθρωποι, διπρόσωποι και ενοχλητικοί. Να έχω κήπο, ή έστω βεράντα με γλάστρες και να έχω κι ένα σκυλάκι, που τόσο θέλω να πάρω αλλά μένω σε ένα σπίτι καμαρούλα μια σταλιά, 2Χ3. Να πηγαίνω παντού με τα πόδια, και όχι να περιμένω σε παγωμένες στάσεις λεωφορείων, μισή ώρα να περάσει το λεωφορείο. Να κάνω μια δουλειά δική μου, ύστερα από καιρό, και όχι να εξαρτάμαι από τον κάθε εργοδότη- βρυκόλακα( επειδή πίνει το αίμα)

Αυτή είναι η δική μου συνταγή της ευτυχίας.

Και θα την πετύχω. Είμαι 100% σίγουρη. Άρα; Τι μένει; Να απλώσω τα φτερά. Θα γίνει πολύ σύντομα. Δεν με φοβίζουν οι αλλαγές. Η στασιμότητα με φοβίζει.

Την μοναξιά μέσα στο πλήθος φοβάμαι. Να είσαι ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους και στην ουσία με κανέναν να μην μπορείς να επικοινωνήσεις και κανέναν να μην μπορείς να εμπιστευτείς, και έτσι να κλείνεσαι στο καβούκι σου. Η απάνθρωπη τσιμεντούπολη αυτό μου έχει κάνει. Να μην μπορώ να εμπιστευτώ. Όχι επειδή είμαι έτσι από τη φύση μου αλλά επειδή όσες φορές το έκανα μου βγήκε σε κακό. Άρα; Προσέχουμε για να έχουμε.

Αυτά από μένα. Αυτές τις μέρες αν και είμαι συνέχεια σπίτι, δεν κάθομαι πολύ στον υπολογιστή, ούτε έχω ιδιαίτερη όρεξη να ανανεώνω το blog μου.

Θα επανέλθω με νεότερα από την έκθεση. Αύριο θα είμαι αρκετές ώρες εκεί.

Τελικά συνειδητοποιώ ότι μου αρέσει πολύ η φωτογραφία. Μακάρι να είχα χρήματα να πάω να σπουδάσω σε κάποια σχολή… Προς το παρόν θα αρκεστώ στα σεμινάρια. Είχα κάνει και άλλα, τον Οκτώβρη του 2007, έκανα και photoshop. Το μόνο κακό είναι ότι δεν μπορώ να αγοράσω το πρόγραμμα, είναι πολύ ακριβό, αλλά είδα ότι θα βγει το photoshop elements, που είναι σχετικά οικονομικό. Αναμένω λοιπόν.

Τραγουδάκι; Φυσικά.

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος

έχω χαθεί σαν το παιδί σ' ένα τεράστιο λούνα παρκ

κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει

χτυπάει μια, χτυπάει δυο και σταματάει

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος

οι έρωτές μου, οι ενοχές μου κρατάνε μόνο

μια στιγμή κι ύστερα φεύγουν

με αποφεύγουν

Και νιώθω πάλι μοναξιά μέσα στο πλήθος

μια μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη

κι ακούω μόνο την καρδιά μου να χτυπάει

χτυπάει μια, χτυπάει δυο και σταματάει

Πόσες φορές έχω πεθάνει δε θυμάμαι

πόσες αγάπες μου γυρίσανε την πλάτη

έχω περάσει τα δεκάξι και φοβάμαι

τη μοναξιά... τη μοναξιά... τη μοναξιά

Τη μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη...

τη μοναξιά μες στη δική σου την αγάπη...

Νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος

είμαι ένα ψέμα σαν κι εσένα μες στο πλήθος

κι εσύ περνάς ξαναπερνάς μα δε σου δίνω σημασία κι υποφέρεις

γιατί η αγάπη,   γιατί η αγάπη     έχει μια άλλη μοναξιά που δεν την ξέρεις

Είμαι ένα λάθος που ματώνει μες στο πλήθος

έχω παγώσει εντελώς δεν ξέρω αν είμαι ζωντανός

κι όμως ακούω μία φλέβα που χτυπάει

χτυπάει μια χτυπάει δυο και σταματάει

Πόσες φορές έχω πεθάνει...

Πόσες φορές έχω πεθάνει...

ΥΓ: Φωτογραφία άσχετη, αλλά όμορφη, από την επίσκεψη μου στο ζωολογικό πάρκο. Θα βάζω συχνά τέτοιες φωτογραφίες από δω και πέρα.

Μετά από παραμονή πολλών ημερών στο σπίτι μετά την εγχείρηση,και εξόδους μόνο για ωδείο και δουλειές εντός περιοχής συνήθως,σήμερα πήγα την πρώτη μεγάλη μου βόλτα.Στο ζωολογικό πάρκο στα σπάτα.Είχα πάει ξανά πριν από 2-3 χρόνια,αλλά σήμερα έβγαλα το άχτι μου κυριολεκτικά!Φωτογράφησα σχεδόν τα πάντα!Την πρώτη φορά που είχα πάει,δεν είχα ακόμα ψηφιακή φωτογραφική μηχανή,είχα μόνο μια αναλογική Olympus στην οποία είχαν μείνει μόνο λίγες φωτογραφίες σε ένα μισοτελειωμένου φιλμ.Σήμερα όμως!!Χαχα!!Έβγαλα πάνω από 100 φωτογραφίες.

Και τι δεν έχει αυτό το πάρκο...Από πουλιά,θηλαστικά,μέχρι ερπετά.Υπάρχουν και διάφορα ζωάκια που κυκλοφορούν ελέυθερα,όπως κουνελάκια,χελώνες,παγόνια.Υπάρχουν λιμνούλες με εκατοντάδες χελωνάκια που κολυμπάνε ή στέκονται έξω ακίνητα λες και είναι ψεύτικα.Υπάρχει ένας σκεπασμένος χώρος με τροπικά πτηνά,τα οποία τα έχουν σε κλειστό χώρο για να προστατευθούν από το κρύο.Υπάρχουν λιμνούλες με πάπιες,χήνες,κύκνους,αλλά και άλλα ασυνήθιστα πτηνά.Ένας σκεπασμένος χώρος όπου βρίσκονται τα ερπετά.Κλουβιά με αιλουροειδή,μεταξύ άλλων και τα σπάνια λευκά λιοντάρια,τα οποία θα ήταν δύσκολο να επιβιώσουν στη φύση,όπως διάβασα.Ένα κλουβί με τίγρεις,η μια ήταν μια μικρή σπάνια λευκή τίγρη,η Μπιάνκα(λόγω χρώματος και το όνομα).Όπως διάβασα,η τίγρη είναι το μόνο αιλουροειδές που αν είναι τραυματισμένο ή γέρικο μπορεί να φάει άνθρωπο.Υπάρχουν και κλουβιά με μαιμούδες,πιθήκους,χιμπατζήδες,που θυμίζουν τόσο οι συνήθειες τους τις ανθρώπινες συνήθειες.Σε ένα χώρο υπάρχουν οι λεμούριοι,θηλαστικά που μοιάζουν με πιθηκάκια,αλλά είναι γκρίζα με μεγάλη ουρά,εκεί μέσα κινούνται ελεύθερα και μπορεί να μπαίνει ο κόσμος ελεύθερα και να κυκλοφορεί δίπλα τους.Πολλά είναι και τα κλουβιά με τα πουλιά.Τα πιο κοινωνικά και φιλικά ήταν σίγουρα οι παπαγάλοι οι οποίοι έρχονταν κοντά στα σύρματα και γατζώνονταν με το ράμφος και τα πόδια τους.Σε άλλα κλουβιά υπήρχαν τα αρπακτικά πουλιά,οι γύπες,οι αετοί.Σε άλλα κλουβιά υπήρχαν καμήλες,λύκοι,αρκούδες.Σε ένα μεγάλο χώρο ήταν τρεις καμηλοπαρδάλεις,που είδαμε με ποιο παράξενο τρόπο πίνουν νερό από τις λιμνούλες,λυγίζοντας και ανοίγοντας τα μπροστινά πόδια(!),στον ίδιο χώρο ήταν και οι στρουθοκάμηλοι και οι ζέβρες.Διάφορα τρωκτικά υπήρχαν σε άλλα κλουβιά.Τα πιο όμορφα ήταν οι σουρικάτες,που τις έχω δει επανειλημένα σε ντοκιμαντερ στην τηλεόραση και μια από αυτές φαίνεται στην φωτογραφία που έχω από πάνω.Αυτά τα ζωάκια στέκονται στα δυο πόδια συνήθως και ανιχνεύουν το χώρο.

Θα ήθελα πολύ χρόνο να αναφέρω όλα τα ζωάκια που υπήρχαν.

Στην είσοδο υπάρχει και μαγαζάκι με κάρτες,κουκλάκια,τετράδια,μολύβια,κλπ,όλα με εικόνες ζωων του πάρκου.Πήρα μολύβια,ένα μπλοκάκι,ένα μπρελόκ-λιονταράκι,και ένα μικρό τίγρη λούτρινο,πολύ απαλό.Σαν παιδάκι κάνω με τα ζωάκια.Και τα ζωντανά και τα κουκλάκια.

Ήταν τόσο όμορφη μέρα σήμερα!

Είχε πολύ κόσμο εκεί μέσα,οι περισσότεροι γονείς με τα παιδιά τους.

Εκεί μέσα θες τουλάχιστον δύο ώρες για να μην πω περισσότερο,για να πεις ότι θα τα δεις σχεδόν όλα.

Μια απολαυστική μέρα,μια απολαυστική βόλτα.

Αυτό που μου αρέσει σε αυτό το πάρκο είναι το πόσο τακτικά τα έχουν τα ζωάκια,καθαρά και φροντισμένα.Υπάρχουν διάφορες κούνιες,κλαδιά,σπιτάκια κλπ,ανάλογα με το ζώο,για να κάνουν μια σχετική αναπαράσταση του περιβάλλον που ζει.Επίσης τα κλουβιά ή οι χώροι όπου ζουν είναι τόσο μεγάλοι όπου μπορεί και κινείται άνετα χωρίς να ασφυκτιά.Γενικά υπάρχει άψογος σχεδιασμός του όλου εγχειρήματος.

Στο site www.atticapark.com   μπορείτε να δείτε κάποια ζωάκια,καθώς και πληροφορίες πως θα πάτε,αν το θέλετε.Αξίζει τον κόπο!

ΥΓ:Καλό μήνα σε όλους!!!