Σήμερα,εχθές για την ακρίβεια,28/6 παντρεύτηκε μια πολύ καλή μου φίλη,τα τελευταία 6 χρόνια,η οποία μένει και στη γειτονιά μου,και θα συνεχίσει να μένει και τώρα,με τον άντρα της.
Συγκινήθηκα...Είναι το μικρό της παρέας...Είμαστε μια παρέα,4 φίλες.Εγώ είμαι η μεγαλύτερη.Την αμέσως επόμενη την περνάω 2 χρόνια,την επόμενη 4 χρόνια και την μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή(Πόσο της ταιριάζει!!)την περνάω 5 χρόνια.
Ένα γλυκύτατο κορίτσι!Ολο με το χαμόγελο.
Ο γάμος ψηλά,σε μια εκκλησία στην περιοχή μας.Μικρή εκκλησία,δεν χωρέσαμε να μπουμε μέσα,κοιτάζαμε από το παράθυρο,έβγαλα και φωτογραφίες από το παράθυρο.Εννοείται ότι είχα φωτογραφική μηχανή!Δεν ρωτάνε τα αυτονόητα.
Νομίζω ότι θα ήταν το πιο ψηλό ζευγάρι που παντρεύτηκε σε αυτή την εκκλησία.Δεν γίνονται τόσοι πολλοί γάμοι και βαπτίσεις εκεί.Γαμπρός 1.90,νύφη 1.80.
Γλέντι μετά στη Χασιά.Τέρμα Θεού,αρχές Αλλάχ(πολύ ...κοντά δηλαδή!χαχα!).
Φτάσαμε στο τραπέζι,σε ένα εξοχικό μαγαζί.Εκείνη τη στιγμή στο τραπέζι ήταν μόνο 2 άτομα και πάνω στο τραπέζι 2.000.000 μυγάκια,από αυτά που κανονικά κολλάνε πάνω στις λάμπες,αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν.Εκεί πάντως,δεν τις είχαν ανακαλύψει.Δυνατά φώτα και πάρτυ μυγακίων.Μυγάκια πάνω στις χαρτοπετσέτες,στο ψωμί,μέσα στα πιάτα,πάνω στο τραπέζι,πάνω στα ποτήρια,παντού.Μυγο-παρέλαση.Εγώ σε έξαλλη κατάσταση.Εντάξει,εννοείται δεν τα φοβάμαι,αλλά είναι σίχαμα τόσα μυγάκια.Ο πατέρας μου λέει,έλα μωρέ,ψωμί με κρέας.Μπλιααααααξξξ...Με τη μια φίλη μου ρίξαμε πολύ γέλιο!Είχα ρέντα απόψε!Έμπνευση.Το μυαλό μου γεννούσε βλακείες σε δευτερόλεπτα.Φωτογράφιζα εννοείται τις διάφορες φάσεις.
Μετά ήρθαν οι μεζέδες.Μιαμ...Μιαμ...Ωραία πράγματα...
Τα ποτήρια και τα μπουκάλια τα σκεπάζαμε με χαρτομάντηλο.Τα πιάτα,λέω,δεν πειράζει,δεν νομίζω να είναι σαρκοφάγα τα μυγάκια.
Θύμισα στη φίλη μου τη Μαρία,τότε στην Κεα,που τρώγαμε με 1.000.000 σφήκες.Μόνο που εκείνο ήταν τρις-χειρότερο...Και να έχω το φόβο,η κοπέλα είναι αλλεργική...Οι σφήκες κάνανε τη σαλάτα μας πισίνα και τη μπριζόλα ξαπλώστρα.Σφήκες παντού και δυο τρελές(με το δίκιο μας) να μην έχουμε ευχαριστηθεί μια μπουκιά...Περιμένουν τέτοια μαγαζιά να κάνουν δουλειά;Στου πουθενά τη μέση σε ένα νησί σκέτη βλακεία(από τα λίγα νησιά που έχω πάει και το μετάνιωσα) και με 1.000.000 σφήκες...
Εδώ τουλάχιστον τα καημένα τα μυγάκια είναι και άκακα,και να σε ακουμπήσουν δεν παθαίνεις τίποτα.
Μετά από ένα σημείο σταδιακά εξαφανίζονταν.Τα άσπρα πιάτα προφανώς τα εκνευριζαν.Μόλις γεμίσαν,σταδιακά αποχωρούσαν.
Και ύστερα ήρθε κι η τούρτα.Μιαμ...Μιαμ...
Χορός,χορός και πάλι χορός.
Οι άλλοι εννοείται.Εγώ δεν σηκώνομαι.Ρόμπα.Αν και η αλήθεια είναι ότι κάποιους χορους τους ψιλοξέρω,σίγουρα καλύτερα από άλλους που χορεύουν τα πάντα με τα ίδια βήματα.Τα πρώτα χρόνια που πήγαινα στη Νάξο,πήγαινα ακόμα γυμνάσιο,είχα τότε στο νησί παρέα κάποια παιδιά που μέναν(και μένουν) εκεί.Πηγαίναμε σε γλέντια με τέτοιους χορούς,αλλά γενικά τότε άκουγα τραγούδια νησιώτικα.Μου άρεσε να βάζω κασέτες σπίτι και να χορεύω.Εκτόνωση.Σπίτι όμως.Το αγαπημένο μου είναι το Ικαριώτικο, έχει τελείως διαφορετικά βήματα από όλα τα υπόλοιπα.Και ο μπάλος...Ο αγαπημένος μου χορός...Σε ζευγάρια αντικριστά,χωρίς σωματικό άγγιγμα,απομακρύνονται και πλησιάζουν...Πολύ ωραίος χορός.Ναζιάρικος χορός.Η κοπέλα (και καλά) δεν αφήνει το παλικάρι να πλησιάσει και όλο του ξεφεύγει.Μου αρέσει αυτό,έχει τη χάρη του,βγαίνει στο χορό.Υπάρχει και ένας άλλος στη Νάξο,λέγεται Βλάχα, κι αυτός έχει δικά του βήματα.Ίσως σε άλλα μέρη να τα χορεύουν με άλλο τρόπο,τους ίδιους χορούς.
Πω πω...Αυτά που λέω τώρα,με γυρίσαν πίσω 16-17 χρόνια...
Τέλος πάντων...
Ο γαμπρός Ευβοιώτης,δίπλα στα κλαρίνα,από την καταγωγή της νύφης,τα βιολία,από την καταγωγή του γαμπρού.
Αλλιώς όλα καλά,όλα ανθηρά!
Πως μπορεί ένα τηλεφώνημα να σου αλλάξει όλη τη μέρα...Να'ναι καλά ο άνθρωπος...Ο υπεύθυνος της ομάδας μας...Του είχα πει κάτι την Τρίτη που συναντηθήκαμε και μου έδωσε τους πίνακες,τους οποίους σχεδόν έχω τελειώσει,αλλά τους στέλνω και δεν μπορεί να τους λάβει σωστά.Τέλος πάντων,άλλο θέλω να πω,αυτό πιστεύω θα το λύσουμε την Δευτέρα.Του είχα πει κάτι την Τρίτη να το έχει υπόψη του και να μου απαντήσει.Εννοείται εμπιστευτικά!
Οι γονείς μου ΠΑΝΕ ΙΤΑΛΙΑ!!Όχι,δεν είναι άσχετο αυτό που λέω!!Καθόλου!Πάνε λοιπόν 21-27/7.Του είπα λοιπόν ότι θα ήθελα πολύ να πάω,αλλά δεν ξέρω αν μπορώ,λόγω φόρτου,εκείνη την εποχή θα παραδόσουμε την εργασία.Μου είπε ότι θα μου απαντήσει σύντομα.
Σήμερα ήρθε η θετική απάντηση!!
Συνένοχοι εντελώς...Δεν θα το ξέρει κανένας άλλος...Αλλά εννοείται αν χρειαστεί ότι θα το πάρω πάνω μου...Δεν θα τον εκθέσω τον άνθρωπο ότι το ήξερε.Αν και δεν θα χρειαστεί.Με διαβεβαίωσε.Θα έχουμε ήδη τελειώσει και η τελική έκθεση είναι δική του δουλειά.
Η θετική απάντηση ήρθε σε μια στιγμή που ήμουνα πολύ στεναχωρημένη...5.30 το απόγευμα,έπρεπε 7.30 να φύγω,δεν είχα ούτε καν ετοιμαστεί,ούτε μπάνιο δεν είχα κάνει,έγραφα τα πινακάκια στον υπολογιστή και σκεφτόμουνα ότι φέτος θα την βγάλω εδώ,δεν έχω κλείσει διακοπές,και που να πάω,Αυγουστος δεν μου αρέσει στα νησιά,και που να τρέχω μόνη,όλοι έχουν τις παρέες τους,εγώ πάω μόνη,και όλα αυτά τα ευχάριστα.Αλλά το τηλεφώνημα...Πως μετά να απογοητεύσεις έναν τόσο θετικό άνθρωπο;Τι καλά είναι όταν μπορείς να επικοινωνήσεις με έναν άνθρωπο και να σε καταλάβει!Γενικά έχω καλύτερη επικοινωνία με άντρες.Στις 99% των περιπτώσεων.Οταν μάλιστα είναι μορφωμένοι και σχετικά κοντά στην ηλικία μου.Ακόμα καλύτερη επικοινωνία.Χωρίς αυτό να είναι κανόνας.Είναι θέμα ανθρώπου.Έχει τύχει και με γυναίκες να έχω την καλύτερη συνεργασία.Τρανταχτό παράδειγμα η Χριστίνα,στην παλιά μου δουλειά.Μοιάζουμε σαν άνθρωποι.
Οπότε συνοψίζω:Μπάρι,Πομπηια,Βενετία,Φλωρεντία,Ρώμη,Ανκόνα...
Να γνωρίσω και την Ντονατέλα!Φίλη των γονιών μου στη Φλωρεντία!Καημένε Ρομπέρτο...Δεν τον πρόλαβε ούτε ο πατέρας μου...Λίγους μήνες πριν πάει πρώτη φορά στην Φλωρεντία,πέρυσι,είχε ήδη φύγει,52 χρονών...Μόνο από φωτογραφία τον ήξερα κι από διηγήσεις του πατέρα μου.Ένας άνθρωπος όλο ζωή και χαμόγελο.Τι ειρωνεία...Το έτσουζε λίγο παραπάνω βέβαια ο συγχωρεμένος,αλλά η καρδιά του τον πρόδωσε...
Ο πατέρας μου δεν θέλει να ξαναπάει Νάξο με τίποτα...Εκεί τους είχε γνωρίσει.
Η φάτσα μου πάντως 21-27/7 θα φιγουράρει μπροστά στις γέφυρες,στα αγάλματα,και τις πλατείες.
Ο Θεός τελικά αγαπάει τον κλέφτη,αγαπάει και τον νοικοκύρη...
Τόσο καιρό που κάθε Σάββατο έμενα σπίτι ολομόναχη,γιατί όλοι εξαφανίζονται τα Σάββατα,για μπάνιο ή στα εξοχικά και τα χωριά τους,τώρα ήρθε η σειρά μου!!!Δεν το λέω με κακία,αλλά κάθε Σάββατο ούτε στο τηλέφωνο δεν μπορούσα να βρω έναν άνθρωπο να μιλήσω...Όλοι εκδρομές και μπάνια και η Αυγή ολομόναχη σπίτι,με την άσπρη οθόνη έτοιμη να με καταπιεί...Τελευταία που αρχίζω πάντα τα μπάνια.Την Τετάρτη που μας έρχεται, θα κάνω το πρώτο,στην Τήνο.Πρώτα ο Θεός.
Αυτά για απόψε.Δεν νυστάζω καθόλου!Πρωτότυπο.
ΥΓ-->Πιάστε ένα κουταλάκι και φάτε λίγη τούρτα...Μιαμ...Μιαμ...
10 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΠως τραγουδούσαν τα Ξύλινα σπαθιά,η φωτιά στο λιμάνι...Καμία σχέση...
Ένα φαινομενικά ήσυχο μεσημέρι,γύρισα από τη συνάντηση που είχαμε με την ομάδα του ερευνητικού.Ιδρωμένη,κουρασμένη και με μια διάθεση να ξαπλώσω επειγόντως.Τι ζέστη είναι αυτή!!Όταν μάλιστα κατεβαίνεις στο κέντρο το μεσημέρι,κατεβαίνεις μετά με τα πόδια από τη Χαριλάου Τρικούπη στην Πατησίων και στο καπάκι περιμένεις 20 λεπτά το λεωφορείο στη στάση...Όσο να 'ναι...Γυρίζεις σπίτι και κοντεύεις να ξεχάσεις το όνομα σου...
Ίσα που πρόλαβα να βάλω μια μπουκιά φαγητού στο στόμα.Ήταν κι η μητέρα μου και συζητούσαμε όσο έτρωγα.Μήπως συναντιόμαστε;Ειδικά τον πατέρα μου,έχει τύχει να κάνω και δυο μέρες να τον δω,και μένουν από πάνω.Πολυάσχολη έχω γίνει.
Τότε ακούσαμε φωνές στο διάδρομο και μια άσχημη μυρωδιά ήρθε στα ρουθούνια μας.
Βγαίνει η μητέρα μου να δει.Πυκνός καπνός στο διάδρομο.Σύννεφο.
Βγήκα μες το μεσημέρι στη βεράντα.Είχα αρχίσει να παθαίνω δύσπνοια.Παθαίνω πολύ εύκολα.
Τελικά στο ισόγειο,που μένει μια οικογένεια,είχε σκάσει ένα γκαζάκι,πήγε να το ανάψει η γυναίκα και έσκασε,είχε διαρροή,και δίπλα το καντηλάκι,άρπαξε αμέσως η φωτιά.Έπαθε σοκ.Ευτυχώς η κόρη της πιο ψύχραιμη,πήρε τους πυροσβεστήρες και καταφέραν να την σβήσουν,αφού είχαν βγει όλοι από την πολυκατοικία και από δίπλα και πήγαν να βοηθήσουν.Η κοπέλα κι αυτή δύσπνοια έπαθε...Πολύ καλό κορίτσι είναι,αλλά όλο ατυχίες...Από τα λίγα άτομα που αξίζουν στην πολυκατοικία...Οι υπόλοιποι,εκτός από 2-3 εξαιρέσεις...Ας μην επεκταθώ...Ο εγκέφαλος είναι ένα σημείο στο κεφάλι στο οποίο έχουν κενό.Απλά,δεν υπάρχει.Ακατοίκητο κεφάλι.
Ολοκληρωτική καταστροφή έπαθαν οι άνθρωποι στην κουζίνα...
Σε όλο το σπίτι εδώ ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα...Έβαλα μαντήλι στη μύτη και είχα πρόχειρα τα μαντηλάκια Hondos center και μύριζα για να μπορώ να αναπνεύσω.Να που χρειάζονται τελικά...
Είχα και δουλειά στον υπολογιστή και έμεινε πίσω,είχα ακόμα 2 πινακάκια να φτιάξω,τα θέλει ο υπεύθυνος να του τα στείλω,το ένα το τέλειωσα,το άλλο θα το φτιάξω αργότερα,να κάνω ένα μπανάκι πρώτα.Μήπως πρόλαβα με όλα αυτά;
Είμαστε πολύ πιεσμένοι με την ομάδα για να τελειώσουμε...Έχει μείνει ένας μήνας...Πρέπει να κάνουμε καλή δουλειά,μια σωστή εργασία,γιατί ουσιαστικά μια παράμετρος για τη χρηματοδότηση-όχι η μόνη φυσικά-της Γενικής Γραμματείας Ισότητας,θα είναι και οι λύσεις στο θέμα που εξετάζουμε και θα προτείνουμε εμείς...
Έχω πήξει λίγο.Έχω και τα τρεχάματα για το ΤΕΒΕ.Δεν έχω προλάβει να πάω και στον λογιστή.Ελπίζω να μπορεί να βοηθήσει γιατί οι άλλες κοπέλες που πήγαν στο ΤΕΒΕ τους ζητήσαν ένα σωρό παραλογισμούς,του στυλ,θέλουμε το ένα χαρτί,θέλουμε το άλλο κ.ο.κ. και όλα ξεκάρφωτα.Η γνωστή γραφειοκρατία.
Αυτό το καλοκαίρι θα το περάσω με τρέξιμο...Έχω απογοητευτεί με το θέμα διακοπές,μετά και την ακύρωση που έφαγα,από την εργατική εστία.Την ΑΔΙΚΗ,το τονίζω,ακύρωση που έφαγα.Πέντε χρόνια είχα να πάρω εισιτήριο...Λες και θα κουβαλούσα μαζί καμιά δεκαριά άτομα...Μόνη μου είμαι.Δεν έχω κλείσει τίποτα,γιατί δεν μου αρέσει ο Αύγουστος,για λόγους που έχω αναφέρει άπειρες φορές.Θα πάω το Σαββατοκύριακο 19-20/7 στη Σίφνο.Αλλά με 2 μπάνια...Το χειμώνα θα είμαι όχι απλά άρρωστη...Αμφιβάλλω αν θα υπάρξει μια μέρα να είμαι καλά...Απλά τα πράγματα...Όχι διακοπές,όχι μπάνια=όχι υγεία το χειμώνα.Η ιγμορίτιδα καραδοκεί...Η θάλασσα κάνει καλό.Κάνει καλό και στο θυροειδή,κάνει καλό και ως γυμναστική,στα πόδια.Δεν την βγάζω χωρίς διακοπές...Το μόνο σίγουρο.
Όσο για την φωτιά...Στην πολυκατοικία έχουμε παράδοση στις φωτιές!Μια άλλη φορά μια κοπέλα στο υπόγειο,έσκασε το φουρνάκι της.Μια άλλη φορά,μια γιαγιά στον τρίτο όροφο ξέχασε το μάτι ανοιχτό.Μια άλλη φορά πριν χρόνια,πρωτοχρονιά,είχαμε βγει μια βόλτα,με τους γονείς και την ξαδέλφη μου,και όταν γυρίσαμε βρήκαμε έξω από την πολυκατοικία,την πυροσβεστική!Δεν είχαμε ρεύμα όλη νύχτα και ο πατέρας μου φύλαγε σκοπιά μην τύχει τίποτα.Λέει ένας κύριος που μένει απέναντι από τους γονείς μου και είναι ηλεκτρολόγος,ότι η πολυκατοικία είναι χτισμένη πάνω σε ωρολογιακή βόμβα,από κάτω,δίπλα στην είσοδο,υπάρχει υποσταθμός της ΔΕΗ!Πριν 32 χρόνια,ψιλά γράμματα ήταν αυτό...Ακόμα και σήμερα.
Ευτυχώς που έχουμε πυροσβεστήρες...Η μητέρα μου φρόντισε ΚΑΙ για αυτό,όπως για χιλιάδες άλλα...Τριάντα χρόνια ήταν η πολυκατοικία ρημαδιό και περίμεναν τη μητέρα μου να γίνει διαχειρίστρια για να φτιάξει τα πάντα.
ΥΓ1-->Μέχρι και το σκυλάκι ζεσταίνεται και ετοιμάζεται για μπάνιο!
ΥΓ2-->Οι προβλέψεις της ΕΜΥ όπως πάντα μας έκαναν την καρδιά περιβόλι...Ζέστη,ζέστη,ζέστη,και πάλι ζέστη!ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!!!!!ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!!
ΥΓ3-->Οι γονείς μου θα πάνε 21-27/7 με γκρουπ στην Ιταλία.Για μια στιγμή άγγιξα το όνειρο ότι θα πάω κι εγώ...Για αυτό και οι Ιταλικοί τίτλοι που έβαζα.Μέσα μου ήξερα ότι αποκλείεται να τα καταφέρω,γιατί ξέρω ότι εκείνες τις μέρες με το ερευνητικό όχι απλά θα είμαστε πιεσμένοι,και κάτι παραπάνω,αφού μέχρι 28/7 παραδίδουμε την εργασία.Αλλά αυτές οι λίγες ώρες,οι λίγες μέρες που ονειρεύτηκα την φάτσα μου να φιγουράρει σε φωτογραφία στο Μπάρι, στην Ρώμη,στη Βενετία,στην Φλωρεντία,στην Πομπηία και την Ανκόνα,έστω κι αυτό το ωραίο όνειρο...Καλά ήταν.Αλλά δεν το βλέπω.Αποκλείεται.Το ήξερα αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.Ίσως πάω όμως τον Οκτώμβρη,ο πατέρας μου πάει πιο συχνά Ιταλία από οπουδήποτε αλλού,τρίτη φορά θα πάει τώρα.Υγεία να έχουμε...Αλλά αν δεν πάω διακοπές...Δεν βγάζω χειμώνα...
ΥΓ4-->Θα με πιάσει τάση φυγής και θα πάω στη Νάξο το χειμώνα.Άλλωστε προς τα εκεί προσανατολίζομαι.Θα εξαρτηθεί πόσα χρήματα θα πάρω από το ερευνητικό.Κάποτε η Αθήνα θα αποτελεί κακόγουστο αστείο για μένα...Σιχαίνομαι πια τον τόπο που μεγάλωσα...Δεν ήταν πάντα έτσι...Μέχρι πριν 15 χρόνια,ήταν πιο υποφερτή η ζωή εδώ...Τώρα η ποιότητα ζωής όχι απλά έχει πιάσει πάτο,έχει αγγίξει τα Τάρταρα..Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι ότι αλλάζει όλη η στάση μου στα πράγματα...Είμαι ο πιο cool άνθρωπος,και κοντεύει να με μετατρέψει αυτός ο τρόπος ζωής σε περιφερόμενη μιζέρια...Βρίζω τον εαυτό μου.Με κάνει η ίδια η καθημερινότητα να χάνω το τραγούδι μου,την ψυχραιμία μου...Το χαμόγελο είναι εδώ,αλλά δεν βγαίνει τόσο εύκολα όσο παλιά...
ΥΓ5-->Αύριο παντρεύεται μια καλή μου φίλη και μόλις σημέρα συνειδητοποίησα ότι δεν έχω απολύτως τίποτα να φορέσω...Πόνταρα σε κάποια ρούχα...Αλλά...Ατύχησα...Λόγοι ανωτέρας βίας,κατωτέρας μην πω...'Εχω φρικάααααρει!!!!!!!!!!!!!Τι να βρω τελευταία στιγμή;Είπα να αποφύγω το περιττό έξοδο,αφού είχα ένα τέλειο συνολάκι...Τα καλά ρούχα μένουν αφόρετα στη ντουλάπα,που να τα φορέσω;Έχω ένα χειμωνιάτικο-ένα καλοκαιρινό συνολάκι,άντε άλλο ένα,αν τύχει να πάω σε γάμο ή βάπτιση που είναι γνωστοί και στα δύο.Ζαβολιά ε;Μπα,καθόλου!Από ρούχα καθημερινά πάσχω,να μπορώ να πάω μια βόλτα,στις δουλειές και τα μαθήματα μου.Κυριλέ δεν ντύνομαι.Τι θα κάααανω...Κλαψ...Θα πάω αύριο πρωί να αναζητήσω ρούχα...
ΥΓ6-->Καλό κουράγιο σε όλους μας...
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Οι Ιταλικοί τίτλοι συνεχίζονται.Όσο είμαι στην αναμονή.Για κάτι super!!
Τι πρωτότυπο!Συναυλία ήμουνα για άλλη μια φορά!!
Σας την έσκασα όμως!!χαχαχαχα!!Δεν έβαλα πλάνο της συναυλίας!Καλά,κι αυτό πλάνο της συναυλίας είναι,λίγο πιο πλάγιο βέβαια.
Εικόνα ονείρου...Χρώματα πάνω στον βράχο...
Δεν θα πω πολλά απόψε...Άλλωστε μέτρησα πολλές παρουσίες απόψε...Ευχάριστες στιγμές,όμορφα τραγούδια...Τραγουδούσα από το πρώτο λεπτό...Τα κλασικά!!Δεν έπαιξε και κανένα τραγούδι να μην το ξέρω!!Όλα πολυαγαπημένα.
Υπάρχει κάποιο να μην έχω βάλει σε post;Να σκεφτώ...Υπάρχει!Αυτό που θα βάλω.
Το έχω πει πολλές φορές ότι από τα 650 περίπου cd που έχω,το πιο αγαπημένο μου,από όλα αυτά,είναι το πρώτο cd του Μίλτου...Πέρα από ΤΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΕΣ που περιέχει,και για δικούς μου,προσωπικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την εποχή που βγήκε το cd.
Τότε το είχα πάρει σε δίσκο βινυλίου και έγραψα σε κασέτα και την είχα λιώσει.Την άκουγα κάθε μέρα!!Κι εγώ στα 19...Τότε...Τα χείλη μου ξεκλείδωνα...Προσπαθούσα να ξεκλειδώσω και την καρδιά μου,που έβγαινε απ'την εφηβεία.Και βγήκα στο φως.Με ένα λυπημένο παραμύθι,με νεράιδες,λίμνες,κούκλες από χαρτί,τραγουδάκια,και λησμονημένα μάτια...Χώρια ότι είχαν παίξει σαν μουσικοί όλοι αυτοί που παρακολουθούσα και είχα γνωρίσει τότε...Σε ένα υπόγειο μαγαζί...Με μια ασημί χρώματος πόρτα...Η αφετηρία...Καφεθέατρο το όνομα...Πυξ λαξ...Και στο διπλανό μικρόφωνο ο Μίλτος να τραγουδάει μαζί.Πόσες φορές με την ξαδέλφη μου,σχεδόν 15 χρόνια μετά,αναπολούμε αυτά τα Σαββατιάτικα βράδια...Κάθε Σάββατο εκεί.Και μετά σταθερές πότε στον έναν,πότε στους άλλους...Έχουμε συμφωνήσει με την Ελένη με μια αόρατη,μυστική συμφωνία ότι ήταν οι μόνες ανέμελες στιγμές...Μετά...Τέλος πάντων...Δεν είναι της παρούσης το μετά...Άλλη φορά...
Ετσι περάσαν τα χρόνια...
Της Αρετούσας τα παιδιά
βγάλαν τα μάτια τους για ένα χωράφι προίκα
ο Οδυσσέας εμπρηστής, ο Προμηθέας νταβατζής
κ ι ο Ερωτόκριτος υπάλληλος του ΙΚΑ...
Δεν νομίζω να υπάρχουν στίχοι να περιγράφουν πιο ειλικρινά την Ελληνική πραγματικότητα...Είμαι λίγο μελό απόψε,αλλά γενικά με έχει στεναχωρήσει πάρα πολύ αυτή η κατάσταση με τις φωτιές...Δεν την παλεύω παιδιά...Αν είχα αυτούς τους εγκληματιές,τα τέρατα αυτά,γιατί δεν συγκαταλέγονται στο ανθρώπινο είδος,εγκληματίας θα γινόμουνα εγώ...Υπάρχει κάτι πιο όμορφο απ'τη φύση;Φύση=ζωή...Πότε θα το καταλάβουν;Πραγματικά ανέβαινα με ένα πλάκωμα στο θέατρο...Αλλά το τραγούδι έχει δύναμη...
Πάντως όταν αυτά τα τραγούδια και πολλά άλλα βέβαια,όταν τα πάιζω μόνη στο σπίτι,μια γλυκόπικρη γεύση έχω...Συχνά αλμυρή...Από ένα δάκρυ που θα κυλήσει...
Γιατί,οι έρωτες δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται...Ξεγελάνε τον καιρό...
Τι να πω για απόψε;Είμασταν και αρκετοί...Δεν θα πω άλλα...
Από αύριο...Μια νέα μέρα...Με όλα τα εύκολα και τα δύσκολα...Όλα ευπρόσδεκτα.Μόνο ένα να εξοριστεί.Η φωτιά.
Την μόνη φωτιά που θέλω είναι αυτή που καίει μέσα μας...Αυτή που μας φέρνει στα θέατρα,στις συναυλίες,στο δρόμο,που μας κινητοποιεί...Και την φωτιά του έρωτα...Που βλέπει τον άλλο,του κόσμου το πέρας...
Τραγουδάκι και αποχωρώ.
Τι άλλο;Όλοι μαζί επι σκηνής.
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα
Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί
Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί
Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι.
Καλή αντάμωση...
Post,τίτλος,φωτογραφία,τραγούδι και πρόταση,τελείως ξεκάρφωτα...Τελείως διαφορετικά και ασύνδετα.χαχα!
Θα εξηγήσω ευθύς αμέσως τι θέλει να πει η ποιήτρια.
Πήγα σήμερα σινεμά με μια φίλη,είχα κερδίσει μια διπλή πρόσκληση για σινεμά:Η φωτογραφία.
Το post ως συνήθως είναι τουρλού-τουρλού,περιέχει λίγο από όλα.Θα σχολιάσω και την ταινία.
Το τραγούδι που θα βάλω στο τέλος,σκόπιμα,προετοιμασία για την αυριανή συναυλία.Το εισιτηριάκι φιγουράρει πάνω στο στερεοφωνικό.
Η πρόταση,μια από αυτές που ήδη άρχισα να κάνω,για ένα ωραίο site.
Όσο για το "κόλλημα" με τα Ιταλικά;Α,αυτό είναι το μυστικό μου!!Πιστεύω την επόμενη εβδομάδα να μπορώ να εξηγήσω.Δεν είναι τυχαίο πάντως!!χαχαχα!!Είμαι πολύ χαρούμενη με κάτι.Δεν λέω!Δεν λέω!!Θα πω όταν έρθει η ώρα.
Προς το παρόν συστήθηκα εκ νέου.Ιταλικά αυτή τη φορά.
Επανέρχομαι στο θέμα.
Είδα λοιπόν την ταινία.Ποια ταινία;see the picture.
Για τα κοριτσάκια την προτείνω,και ιδιαίτερα όσα παρακολουθούσαν τη σειρά.Τα αγόρια θα βαρεθούν θανάσιμα,θα θέλουν κάτι με περισσότερη δράση.Εγώ πάντως όταν πάω να δω μια ταινία,συνήθως κωμωδία βλέπω,γιατί λέω είναι τόσο δράμα η ζωή μας που δεν μπορώ άλλο δράμα.Επίσης δεν αντέχω σκοτωμούς,αίμα,βία,και φασαρία όλων των μορφών.Ήρεμα πράγματα.Καλά,για θρίλερ δεν το συζητώ καν.Όταν πήγαινα στο λύκειο,είχαμε δει με μια συμμαθήτρια μου τη σιωπή των αμνών. Το ρήμα "δει" είναι σχήμα λόγου!!Ζήτημα να είδα 2-3 σκηνές,όλη την ταινία την πέρασα με τα χέρια πάνω στα μάτια.Εδώ τρομάζω να πάω για εξέταση αίματος.Είμαι θαραλλέα!χαχα!
Πάντως,η σειρά και η ταινία αυτή,νομίζω ότι κρίνεται και κατακρίνεται σε λάθος βάση.Όσοι την κατακρίνουν κοιτάνε το δέντρο και δεν βλέπουν το δάσος. Το σημαντικότερο από όλα δεν είναι οι διάλογοι,η μόδα που δείχνει(!)οι αναζητήσεις του έρωτα και τα σχετικά με αυτόν γεγονότα,αλλά το γεγονός ότι στην πραγματικότητα είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα ότι μπορεί στις δύσκολες συνθήκες της χαοτικής πόλης,να επιβιώσει μια δυνατή φιλία μεταξύ γυναικών,τόσο δυνατή που η κάθε μια να κάνει τα πάντα για τις υπόλοιπες.Δεν νομίζω ότι μια τέτοια φιλία μπορεί να επιβιώσει μόνο σε μια οθόνη.Υπάρχει και στην ζωή.Φτάνει να το θέλουν και οι δυο πλευρές.Να υπάρχει ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια.
Τίποτα δεν είναι δύσκολο.Δεν μπορούμε να οχυρωνόμαστε πίσω από την "καραμέλα",είναι δύσκολες σήμερα οι σχέσεις,είναι δύσκολες οι φιλίες. Οι σχέσεις και οι φιλίες από άτομα αποτελούνται που αν δεν προσπαθούν,τίποτα δεν στεριώνει...Δεν πιστεύω ότι είναι δύσκολες οι φιλίες.Εμείς με τις λάθος επιλογές μας και τις λάθος συμπεριφορές μας,πληγώνουμε τους άλλους ή πληγωνόμαστε από τους άλλους.Το κλειδί λέγεται προσπάθεια.Προσπαθούμε για μια φιλία,προσπαθούμε για μια σχέση.Δεν έχουμε κάτι δεδομένο.Όλα αλλάζουν,αλλά αν σηκώνουμε τα χέρια και τα έχουμε όλα εξ ορισμού δύσκολα...Δεν ξέρω από εκεί και πέρα τι έχει νόημα,και τι όχι...
Αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα της ταινίας και της σειράς κατά τη γνώμη μου.Γιατί κι αυτές οι τέσσερεις φίλες,ήταν το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς.Ερχονταν,έφευγαν άνδρες.Αλλά οι φίλες πάντα εκεί.Στα όμορφα και στα άσχημα.
Αυτά από την ταινία.
Ασχετο,πόσο θα μου άρεσε να πάω καλοκαιρινό σινεμαδάκι...Είχα πάει πέρυσι,έχουμε στην περιοχή μου στο Αττικό Άλσος,με τραπεζάκια,χαλικάκι κάτω,και πολύ δροσιά.Τέλειο ήταν!!Όπως βλέπαμε ταινία,πέρασε και μια γατούλα δίπλα μας!Πολύ αστείο ήταν!
Βρήκα ένα ωραίο site,το : matia.gr. (τα 3w δεν τα βάζω,εννοείται).
Κατασκευές,συνταγές,ανέκδοτα,φωτογραφίες,βιντεο,ποιήματα,βιογραφίες,συμβουλες για ταξίδια,παρουσίαση τόπων,και πολλά άλλα.Χρωματιστό και χαρούμενο,χρήσιμο και για όσους έχουν παιδάκια ή νηπιαγωγούς.Αλλά και για όσους αισθάνονται παιδιά(πρώτη και καλύτερη εγώ).
Τραγουδάκι;Είπαμε προετοιμασία αυριανής μέρας.Πιστεύω να το πει αύριο ο Mr Miltos.
Γυρίζω σπίτι μοναχός
άλλη μια νύχτα
μια καληνύχτα σου γυρεύω ο φτωχός
Ξεθεωμένος απ΄τα ψέματα
τα ζάρια και καπνούς
όλα τ' αδέσποτα ρωτώ
μήπως σε είδαν
Πού να σε βρω
Της αγάπης την ουσία
τη μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια
Όσα κι αν ήξερα
τα ξέχασα κοντά σου
και τη ματιά σου έχω μόνο φυλαχτό
Μ' ένα χαμόγελο
τα σύννεφα σκορπίζεις
και με φωτίζεις μ' ένα φως αληθινό
Αληθινό.
Της αγάπης η ουσία,στην απουσία βρίσκεται,μάτια μου...
Άραγε για όλες εμάς,για μένα,υπάρχει ο δικός μας Mr Big;;΄Η θα τον αναζητούμε αιώνια,χωρίς ποτέ να τον φτάνουμε,ή αν τον φτάσουμε θα μας φύγει;Ποιος ξέρει άραγε να απαντήσει με βεβαιότητα σε όλα αυτά;
Πάντως:Ο,τι αφήσεις λέυτερο να πάει,θα γυρίσει όπου αγαπάει...
Όταν κάτι είναι δυνατό,δεν τελειώνει...Για τέτοια δυνατά συναισθήματα αξίζει να ζεις...
Να σας κεράσω λίγο;Το έφτιαξε η μητέρα μου.Μιαμ...Μιαμ...Ωραίο είναι το άτιμο!Το πρωί έφαγα λίγο.Και ήπια και βυσινάδα!!Ουαου!!Δεν έχω καλύτερο!!Με μπόλικα παγάκια.
Ενα γλυκό post...
Όπως λέει κι ο Λάκης:Κάτι γλυκό,ζητάει ο ουρανίσκος...
Μου θύμισε το τραγούδι:Ηράκλειο-Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό...
Κάνετε όποιον συνδυασμό θέλετε.
Αααααχχχχ...Διακοπούλες...Τι πονεμένη ιστορία για μένα φέτος...Ετσι που μου τα καταφέρανε και μου τη φέρανε...Να δω τι θα κάνω.Εντομεταξύ μπορώ μόνο Αυγουστο και δεν μου αρέσει καθόλου για διακοπές.Ο ένας πάνω στον άλλο,όπου και να πας.Δεν κάθομαι καλύτερα στην Αθήνα που είναι άδεια τον Αύγουστο;Αν είναι να πάω και να βρω σε νησί συνθήκες Αθήνας;ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΡΟΜΟΥ είναι τα νησιά πριν τον Δεκαπενταυγουστο.Αν πάω διακοπές προς το τέλος Αυγούστου που έχουν γυρίσει οι περισσότεροι και πιο θορυβώδεις.
Σήμερα με έχει πιάσει μια νύστα...Κάθισα σπίτι και βγήκε όλη η κούραση.Αλλά θα φύγω πάλι σε μια ώρα.Και βαριέμαι...Καθόλου όρεξη δεν έχω...Πετρούπολη θα πάω.Θα ρίξω σχοινι ορειβασίας από το ένα βουνό στο άλλο.
Δεν έχω κι εγώ δικαίωμα στην ξεκούραση;Από αύριο πάλι...Φορτωμένο πρόγραμμα.Τελειώνω και το ωδείο αύριο,την Τετάρτη και την ηχοληψία,με διαγώνισμα.Θα έχουμε νέα συνάντηση με το ερευνητικό,θα έχω νέα δουλειά για αυτό,να οργανώσω τα συμπεράσματα που θα μου δώσουν σε χαρτί,σε αρχεία word,πιθανόν excell.Εχθές μίλησα με τον υπεύθυνο της ομάδας και του έστειλα τα 12 αρχεία που είχα φτιάξει,εντομεταξύ να μην μπορεί να ανοίξει τα συνημένα,εγώ έχω windows vista εκείνος παλιότερη έκδοση,του 2000.Τελικά έκανα 12 αρχεία copy-paste και ευτυχώς όλα καλά.Αλλά βιαζόμουνα να βγω έξω να προλάβω τα μαγαζιά,να πάρω δώρο για την φίλη μου που γιορτάζει και θα πάω σήμερα,και είχα ψιλοφρικάρει.
Εκτός από αυτά,έχω κι άλλες δουλειές,που έχουν σχέση με αυτά που έλεγα,για το ΤΕΒΕ,έχω παραγγείλει και σφραγίδα,να πάω να την πάρω,να πάω μετά στον λογιστή.Να πάω μαζί με τη μια φίλη μου να βγάλουμε τα εισιτήρια για τη Σίφνο.Ολα αυτά μέχρι την Πέμπτη.Αλλά όλο και κάτι άλλο βγαίνει στη μέση έκτακτα.Για να δούμε...
Νυστάζω...Σας το είπα;
Τραγουδάκι...Σήμερα δεν έχει.
Σήμερα εγκαινιάζω νέα ενότητα.Θα προτείνω κατά καιρούς βιβλία,περιοδικά,τραγούδια,εκθέσεις,ταινίες,cd,site, που μου αρέσαν.Αν και ήδη το κάνω στα post,λίγο-πολύ.Για την διάδοση της τέχνης,όπως θα έπρεπε να είναι,όχι όπως την καταντήσανε...Η αληθινή τέχνη είναι έκφραση ψυχής,όχι έκφραση τσέπης...
Λοιπόν...Διαδικτυακό ραδιόφωνο.Εκτός Αττικής.Δεν λέω που!χαχα!Ένα πρόσωπο έκπληξη πίσω από το όλο εγχείρημα.Δεν τον έχω γνωρίσει,αλλά έχω γνωρίσει τον μικρό του αδελφό.Μοιάζουνε,τον είδα φωτογραφία.Γνωστός κι αγαπητός ο μικρός!!Πολύ γνωστός και πολύ αγαπητός,θα έλεγα!!χαχα!Δεν λέω άλλα!Surprise!!!Άκουσα λίγο το πρωί σήμερα.Ξένη μουσική διαφόρων ειδών.Δευτέρα και Τετάρτη κάνει και αυτός εκπομπή,19.00-20.00.
globalradio.gr.Με 3w μπροστά,εννοείται.
Οποιος σερφάρει και έχει χρόνο...Καλή προσπάθεια μου μοιάζει.
Πάω να ετοιμαστώ.Ελπίζω να ξυπνήσω στην μπανιέρα.χαχαχα!!
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Τραγουδώντας ανέβηκα την ανηφόρα,τραγουδώντας ξεκλείδωσα την πόρτα,τραγουδώντας μπήκα στην πολυκατοικία.
Χάλια ξεκίνησα απ'το σπίτι...Κάτι με στεναχώρησε πολύ το απόγευμα...Πίκρα ήταν και πέρασε.Το ξέχασα ήδη.Εκείνη την ώρα είχα τόση πολλή σύγχυση...Απ'τη μύτη να με έπιανες,θα έσκαγα...
Τραγουδώντας γύρισα...Αυτό μετράει!
Ένα μαγικό ραβδάκι πήρε τη λύπη...Έλα πάρε μου τη λύπη,έλα δώσμου τη χαρά...
Πως μπορεί ένας φυσιολογικός-λέμε τώρα-άνθρωπος να χωρέσει ένα σωρό πράγματα σε ένα απόγευμα;
Αν πρόκειται για μένα...Κι άλλα τόσα χωράω σε ένα απόγευμα...Σβούρα.Κάθομαι σε ησυχία;
Είχα ραντεβού με μια φίλη 7.15-7.30 στο Σύνταγμα.Μεταξύ μας,7.15 έφυγα απ'το σπίτι!Κρύβε λόγια,κρύβε λόγια...Πως κατάφερα και ήμουνα 7.40 στο Σύνταγμα;Κι όμως ήμουνα!χαχα!
Καφεδάκι με μια φίλη.Με μουσική υπόκρουση Μακρινών συγγενικών προσώπων.Ύστερα μια βόλτα προς την πλατεία Κλαυθμώνος.
Κάπου εκεί ένας φίλος να με περιμένει.Να κι άλλος ένας!Που ήταν και δεν τον είδα;Με είδε εκείνος όμως.Με πλησιάζει μες το πλήθος.Αυτός δεν με περιμένει επίσημα,ανεπίσημα με περιμένει βέβαια,ξέρει ότι κάπου θα με δει!Δυο ζεστά χαμόγελα και δυο ζεστές αγκαλιές.Δυο γελαστά μάτια και μια γελαστή ψυχή.
Έχουμε ώρα ακόμα...Άλλα δυο γκρουπ.Βαριέμαι να κάθομαι...
Στο δρόμο για το Σύνταγμα.
Στην άλλη σκηνή.
Στις χαραυγές ξεχνιέμαι... Πως να το κάνουμε...
Λίγη ώρα και εκεί.Θα ήθελα να καθίσω κι άλλο...Άλλα η ζυγαριά κλίνει αλλού...
Ξανά πίσω Κλαυθμώνος.
Μηνύματα,τηλέφωνα.
Συναντήσεις,τραγούδια.
Χαμόγελα.Κι άλλα χαμόγελα.
Φάρμακο για τη λύπη η καλή παρέα...Μαζί και 7 νότες που χορεύουν.Νότες κεφάτες.Μια κεφάτη Ντο,πιάνει από το χέρι μια κεφάτη μι,και μετά μια κεφάτη σόλ.Να και η πρώτη συγχορδία!Κεφάτη κι αυτή.Χορεύοντας βγαίνει στον αέρα.
Κι ύστερα τέλος.Εναλλαγή εικόνων επί σκηνής.
Φιλικές κουβέντες,χαμόγελα από φως.Νέα συνάντηση σε λίγες μέρες.Ανεπίσημο ραντεβού ξανά.Εκεί θα είμαι!Πάλι η ίδια σύνθεση παρέας.Καλής παρέας.Επί σκηνής,και κάτω απ'τη σκηνή.
Ύστερα παγωτάκι.Κουβεντούλα.Χαμόγελα.Γέλια.Χαρούμενες στιγμές...
Πως περνάει η ώρα όταν η παρέα είναι καλή...
Τώρα σπίτι...Πόσο βαριόμουνα να γυρίσω...Δεν είχα χειρότερο.Αλλά εντάξει,κάποτε πρέπει να κοιμάμαι κιόλας.Εχω χάσει λίγο τις ώρες,έχω λίγο μπερδευτεί,την νύχτα την έχω για μέρα και τη μέρα η νύστα είναι βάσανο,με πειράζει κι η ζέστη.
Δεν θα πω που ήμουνα,ποιόν είδα,με ποιόν ήμουνα...It's a secret...Σίγα μην είναι μυστικό...Το έχω ξαναπεί.χαχα!!
Τώρα συναυλία την Τετάρτη πάλι.
Να διαβάσω και τίποτα...Έχω πήξει να διαβάζω για μικρόφωνα,μόνιτορ,κονσόλες,βύσματα XLR,ηχεία,παράλληλες συνδέσεις...Και τόσα άλλα...Ο,τι έχουμε κάνει σε ένα χρόνο να τα διαβάσω σε λίγες μέρες.Εντάξει,τα ψιλοτελειώνω.Τότε που τα κάναμε μου φαίνονταν δύσκολα,τώρα που τα ξαναβλέπω,σαν να μου φαίνονται πιο εύκολα.Ε,δεν γίνεται...Τόσες συναυλίες να πηγαίνω και να μην ξέρω να ονομάσω 5 μηχανήματα...Ντροπή...Σαράντα χρόνια φούρναρης...Έχω ψήσει...ε...έχω πάει εννοώ, συναυλίες...Αμέτρητες...Μέσα σε 15 χρόνια με ρυθμό 15-20 συναυλίες το χρόνο.Μια χαρά!!!
ΥΓ--->Είχα μια συζήτηση και έλεγα ότι κάποιοι άνθρωποι έπρεπε να γεννιούνται με οδηγίες χρήσης,λυσάρι,manual.Άλλα λένε,άλλα κάνουν κι άλλα εννοούν.Πόσο πολύ μου αρέσουν οι ξεκάθαρες κουβέντες...Τα ξεκάθαρα βλέματα...Τα χαμόγελα...Βαρέθηκα τις μπερδεμένες καταστάσεις...Είχα τόσες πολλές να με παιδεύουν.Ως εδώ!Δεν ζητάω πολλά...Τα λόγια που λέγονται στο σκοτάδι,να λέγονται και στο φως...Κι ένα χάδι...
12 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣτην περιοχή μου.Για να μην γίνει τσιμέντο ένας τελευταίος χώρος πρασίνου που έχει απομείνει...
Πρώτη φορά συμφώνησα με όσους μίλησαν πριν τη συναυλία.
Είναι τόσο επιβαρυμένη η περιοχή...Ένα εμπορικό κέντρο θα μας έριχνε όχι στον πάτο αλλά στα Τάρταρα...Κάθε μέρα χιλιάδες αυτοκίνητα περνάνε από δω.Καυσαέριο,κίνηση,φασαρία συνθέτουν ένα πάζλ φρίκης.
Παλιά,αρχές δεκαετίας '60,που η μητέρα μου ήταν κοριτσάκι στο δημοτικό,πέρναγε χωράφια για να πάει στο σχολείο,υπήρχαν πηγάδια,τρεχούμενα νερά...
Μήπως λάθος εποχή γεννήθηκα;
Μάλλον σε λάθος μέρος γεννήθηκα...
Αλλά...
Πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή, που λέει κι ο ποιητής...
Όχι,δεν μου έφυγε η καλή διάθεση η χθεσινή.Εδώ είναι!!Μπα,δεν μου φεύγει!Μέχρι να φάω κανένα δυνατό χαστούκι.Μεταφορικά η λέξη.Αλλά γιατί να φάω;Είναι απαραίτητο;Είναι πάντα απαραίτητο όταν έχουμε καλή διάθεσή,όταν γελάμε,να μας βγαίνει σε κακό;Δεν θα το επιτρέψω.
Λοιπόν πήγα από νωρίς στη συναυλία.Αρχικά είχε λίγο κόσμο.Έφταιγε και το σημείο.Δεν βόλευε.Πάντως χάρηκα που πρώτη φορά στάθηκα σε αυτόν τον δρόμο που το πρωί γίνεται ένα μπάχαλο από τα αυτοκίνητα,και τώρα στεκόμασταν μες τη μέση!!!Τι τέλεια αίσθηση!!Δεν έχω κάτι με τα αυτοκίνητα.Έχω με τις κομπλεξικές συμπεριφορές κάποιων οδηγών.Ισα-ίσα που χρειάζονται τα αυτοκίνητα.Απλά μου τι σπάνε κάποιες συμπεριφορές.Εντάξει,σε μερικές περιπτώσεις φταίνε κι οι πεζοί.Χρυσέ μου άνθρωπε,αν περνάς στην Πατησίων μες τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία,με κόκκινο φανάρι πεζών,πράσινο αυτοκινήτων,αυτό στην Αθήνα λέγεται αυτοκτονία...Τι φταίει όμως ένας ταλαίπωρος να σε χτυπήσει και να τον τρέχουν για τη δική σου βλακεία;
Όλα τα πράγματα έχουν δυο όψεις.Ποτέ δεν φταίει ένας.Πάντα και οι δυο πλευρές.Μπορεί και καμία από τις δύο.Μ'αρέσει όμως να είμαι δίκαιη.Πάντα με το δίκιο είμαι.Δεν θα υποστηρίξω κάποιον που έχει άδικο,ακόμα και φίλος να είναι.Θα τον στηρίξω όμως σε μια επιλογή του,ακόμα κι αν πιστεύω ότι είναι λάθος.Δεν μ'αρέσει να κρίνω τους άλλους και τις επιλογές τους,τις σέβομαι.Για να διαλέξουν κάτι,ή κάποιον,σημαίνει τους εκφράζει.
Ως συνήθως είμαι εκτός θέματος.
Ελεγα ότι στην αρχή δεν είχε πολύ κόσμο.Είδα και 2-3 γνωστούς.Γενικά δεν έχω πολλούς γνωστούς εδώ,στην Κυψέλη έμενα 26 χρόνια,εκεί πήγα σχολείο,ξέρω και τις πέτρες,που λέει ο λόγος.
Ο Μίλτος έκανε βόλτες και μίλαγε με όλους.
Στην κονσόλα αρχικά ήταν ένας παλιός γνωστός μου.Ο Παναγιώτης.Στην αρχή δεν τον γνώρισα,κουρεύτηκε,τον θυμόμουνα με μακριά μαλλιά.Του έχω μεγάλη συμπάθεια,είχε πεί κάτι για μένα που ήταν ό,τι πιο ωραίο είχα ακούσει εκείνο το βράδυ,τότε...Με ξέρει,αλλά ποτέ δεν είχαμε μιλήσει ιδιαίτερα.Με τον αδελφό του είχα γνωριστεί.Προιστορικά μιλάμε τώρα,το 1996,φοιτήτρια ήμουνα,κοριτσάκι.Στο στούντιο τους είχα πάει,με τον Μάνο,στους Αγ.Αναργύρους.Πρέπει να το έχω αναφέρει πάλι.Ο Νίκος με χαιρετάει όποτε με βλέπει,όχι πολύ συχνά.Ντράμερ είναι,κι ο Παναγιώτης κιθαρίστας.
Τι θυμάμαι τωρα!Προιστορικά εντελώς!!Δεν ξεχνάω εύκολα.Για να μην πω ότι σπάνια ξεχνάω.Θυμάμαι λεπτομέρειες συνήθως.
Το παλικάρι αυτό λοιπόν,εκείνο το βράδυ-πριν από 8-9 ίσως και 10 χρόνια,σε μια άλλη συναυλία,ακόμα έπαιζαν οι πυξ-λαξ,έπαιζε μαζί τους κατά καιρούς,άλλωστε ήταν και ο πρώτος τους κιθαρίστας,προιστορικά-πήγαινα εγώ φουριόζα στα παρασκήνια να μιλήσω με τους φίλους μου και ένας τύπος μου λέει που πας,απαγορεύεται. Εγώ με το γνωστό θάρρος και θράσος μου,του λέω πως πάω να μιλήσω με τους φίλους μου πίσω.Σιγά που θα με άφηνε.Με βλέπει λοιπόν το παλικάρι και λέει,άφησε την δικιά μας είναι η κοπέλα.Ξερή εγώ!!Δεν περιμένεις κάτι τέτοιο από έναν άνθρωπο που ζήτημα να έχεις ανταλλάξει ένα γεια...
Επανέρχομαι στο θέμα.
Αρχίσαν λοιπόν να μιλάνε διάφοροι.Ο Δήμαρχος,ο παλιός δήμαρχος, και 5-6 άλλοι.Κι ένα κοριτσάκι.Πόσο χάρηκα!Οταν βλέπεις τέτοια παιδιά,υπάρχει ελπίδα!!Πρώτη φορά συμφωνούσα με αυτά που λέγανε.Μπήκαν τα σχετικά πανό,έκλεισε και ο δρόμος.
Τα πόδια μου είχαν πιαστεί...Πήγε 9.30 να ξεκινήσει ο Μίλτος,ο οποίος προσπάθησε να τραγουδήσει σε δύσκολες συνθήκες.Στα άλλα ρεύματα της διασταύρωσης η κίνηση ήταν κανονικότατη και ακούγονταν όλο κορναρίσματα,περάσαν 2-3 ασθενοφόρα,και γενικώς είχε πολύ φασαρία.Απορώ πως άκουγε...
Έψαχνα κανένα πεζουλάκι να κάτσω...Σαν τις γιαγιάδες κι εγώ.Τι να κάνω;Τα πόδια μου έχουν βαρέσει διάλυση...Τόση ώρα όρθια...Να περπατάω δεν με κουράζει καθόλου,να στέκομαι με εξοντώνει.
Τελικά 2-3 τραγούδια πριν τελειώσει,κάθισα λιγάκι.Σχεδόν 11 η ώρα,όρθια από τις 8...
Μετά τέλειωσε,πήγα και χαιρέτησα και τον Μίλτο.Του λέω θα σε δω Τετάρτη στο Βράχων.Απειλή είναι αυτό ή υπόσχεση;χαχα!!Όχι,δέσμευση!Δεν θα πάω με πανό από αυτά που ξέμειναν σήμερα!!χαχα!!
Αύριο άλλη συναυλία!!χαχα!!Καλά αύριο θα γελάσουμε!Πως θα καταφέρω να είμαι ταυτόχρονα σε Σύνταγμα και πλατεία Κλαυθμώνος;ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!HELP!!I NEED SOMEBODY!!
Να έχω ανταπόκριση του τι συμβαίνει στην άλλη πλατεία.Χαχαχα!!!!!Αλλά εντάξει,και μόνη να είμαι,θα πηγαινοέρχομαι.Θέλω να δω οπωσδήποτε τον Κωστή,αλλά,έλα μου ντε,που θα είναι στην άλλη σκηνή,στο Σύνταγμα,Χαρούλης,Μακρινά ξαδέλφια και Ανοιχτή θάλασσα...Κλαψ,κλαψ...Δεν θέλω να χάσω κανέναν από αυτούς και το εννοώ!!!!Αλλά η ζυγαρία στον Κωστή κλέινει...Και τους άλλους θέλω να τους δω,αλλά το δικό του live είναι εκτός συναγωνισμού.Simply the best!!
Συνέχεια λείπω και δεν μπορώ να συνεννοηθώ με τα κορίτσια για την εκδρομή...Τα πρωινά είμαι εγώ σπίτι,λείπουν εκείνες,τα απογεύματα λείπω εγώ.
Αυτά από μένα.Καληνυχτώ γιατί γράφω με ένα δάχτυλο μείον...Είμαι πολύ απρόσεκτη...Όποτε ανοίγω τις βιταμίνες που πίνω,το μαγνήσιο,είναι σε γυάλινη αμπούλα,δεύτερη φορά τρυπήθηκα απόψε,το αίμα ποτάμι,έχω βάλει μπαμπάκι και τραυμοπλάστ από πάνω.Καλά,καμιά μέρα θα σκοτωθώ εδώ μέσα όπως πάω...Χτυπάω πάνω σε έπιπλα,χτυπάω τα γόνατα στο κρεβάτι,πιάνομαι στα πόμολα,χτυπάω το κεφάλι στα ντουλάπια,τα χέρια στις πόρτες, και πολλά άλλα.Πλούσιο ρεπερτόριο.
ΥΓ-->Το κινητό μου δεν βγάζει καλές φωτογραφίες την νύχτα...Στη μέση ο Μίλτος.Οχι,δεν πήρε φωτιά,πέφτουν τα φώτα πάνω του.Την "πείραξα"ελαφρώς.Και στον ακκορντεονίστα πέφτουν φώτα.Ασχετο,αυτό το ακκορντεόν ζυγίζει πάνω από 10 κιλά.Το δικό μου,48 μπάσων είναι 7 κιλά,το δικό του 80 μπάσα...11-12 κιλά ίσως.Με πιάνει η μέση μου μόνο με τη σκέψη...
ΥΓ2-->Εννοείται με τραγούδι θα κλείσω.
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο
με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ
και μια ζωή στα πόδια να το βάζω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο
Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ
στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω
μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ
και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω
Μα ό,τι μας δένει στα παλιά
είναι οι κακές συνήθειες
το νιώθω τώρα καθαρά
πως είναι αργά γι' αλήθειες
Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα
όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω
κάτι απογέματα με καφέ και τσιγάρο.
Αγαπημένο τραγούδι...
Κακή συνήθεια να θυμάσαι...Κακή και να ξεχνάς...
Αυτοκριτική και απόλυτη ειλικρίνεια.Κάπως έτσι δεν είμαστε όλοι;Να την γλιτώσουμε στα λάθη μας;Φοβόμαστε ο,τι αγαπάμε,φεύγουμε πριν δώσουμε,γυρεύοντας μόνο να πάρουμε;Αθώα βλέματα που προδίδουν,ένοχα που χαμογελούν και τελικά ίσως αυτά να μείνουν...Συνένοχοι μας...Στα πάθη και στα λάθη που όλοι κάνουμε...Ποιος είναι αναμάρτητος την πέτρα για να ρίξει,που λέει κάποιος φίλος,σ'ένα άλλο τραγούδι...
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Έλεγα σήμερα στον πατέρα μου ότι έχω μέρες να δω τις γατούλες μας.Εχθές με κυνηγούσαν στο δρόμο,μου λέει.Τα κλασικά!!Μόλις ακούνε την πόρτα του αυτοκινήτου ή την κλειδαριά,βλέπεις 10 μουσουδίτσες και πετάνε το κεφαλάκι,παραπονεμένα,με ύφος ζητιάνου!
Γλύκες είναι τα άτιμα!!Όλα αυτά πλέον είναι μαμάδες,παιδιά,αδέλφια,θείοι,θείες,ανήψια.
Σήμερα είδα και τα δυο μωρά της Λυπημένης.Η αγαπημένη μου γάτα!! Ετσι την έχουμε ονομάσει,επειδή μας κοιτάει με ένα στεναχωρημένο ύφος,σαν κάτι να θέλει να μας πει.Μες τα μάτια σε κοιτάει αυτή η γάτα,σαν άνθρωπος,επίσης νιαουρίζει σπάνια,δεν ζητιανεύει φαγητό σαν τις άλλες και τρώει πάντα τελευταία και μόνη της.Αυτή η γατούλα πρέπει να είχε ξαναγεννήσει λίγο παλιότερα,και να μην επέζησαν τα γατάκια...Έτσι νομίζω,δεν ξέρω,γιατί ήταν πάλι έγκυος,αλλά δεν είδαμε άλλα μωρά.Αυτά πάντως τα δύο,τρέχουν ζωηρά.
ΥΓ1-->Ακολουθεί κι άλλο post,αλλά ήθελα να βάλω τα γατούλια οπωσδήποτε,να ποζάρουν.Είχε πλάκα που τρομάζαν με το κλικ που έκανε το κινητό καθώς τράβαγε φωτογραφία!!Κοιτάζαν παραξενεμένα και συνεχίζαν το παιχνίδι.Να σας συστήσω.Η ξαπλωμένη είναι η μεγάλη αδελφή,έχει κι αυτή μωρά,αλλά δεν τα έχω δει,το μαυρόασπρο είναι επίσης αδελφάκι της,από τη δεύτερη γέννα της μαμάς τους,και τα δυο μικρά είναι της Λυπημένης.
ΥΓ2-->Τι ζέστη είναι αυτή!!Σήμερα κατέβηκα Αθήνα και πέτυχα στο γυρισμό πορεία!!!Πω πω,με τέτοια ζέστη,να αγκαλιάσω το κλιματιστικό θέλω,όχι να κατέβω Ομόνοια,12 το μεσημέρι!!!Δεν έχω χειρότερο από το να κατεβαίνω κέντρο!Ζεσταίνομαι που ζεσταίνομαι από μόνη μου...Γυρίζω κουρέλι...Καλά,οι γονείς μου έχουν 30 βαθμούς μές το σπίτι...Ρίχνει η μάνα μου το αυγό στο πάτωμα και τηγανίζεται μόνο του.
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕίμαι χαρούμενη!!Επιτέλους τα πράγματα μπαίνουν σε έναν δρόμο!Σε όλους τους τομείς.
Άσχετο-αλλά όχι και τόσο-με αυτά που λέω,άλλη φωτογραφία ήθελα να βάλω και άλλη έβαλα.Οχι τυχαία.
Κλείνω την παρένθεση.
Προσγειώνομαι ελαφρώς,αφενώς,για να εξηγήσω γιατί είμαι χαρούμενη και αφετέρου επειδή όλα αυτά που θα πω είναι στα χαρτιά αλλά σε καλή πορεία να γίνουν,σχεδόν σίγουρα θα γίνουν.Προσοχή φυσικά,γιατί όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια,ο Θεός γελάει...Αλλά αυτή τη φορά,ας γελάσω κι εγώ λίγο!!Δεν είναι καιρός;Να χαρώ κι εγώ;Στο πηγάδι κ.....;
Αυτή λοιπόν η μη-άσχετη φωτογραφία,είναι από τον κήπο ενός ξενοδοχείου που θα πάμε 19-20/7 μαζί με 2 φίλες για Σαββατοκύριακο.Το εν λόγω ξενοδοχείο το βρήκε η μια από τις 2 κοπέλες η οποία είχε και την ιδέα,λατρεύει τις εκδρομές και τη φωτογραφία,όσο κι εγώ.Εχθές το συζητήσαμε τηλεφωνικά,σήμερα το βρήκε.Στην άλλη φίλη μας ήδη το είχε πει.Τσακάλι;Δεν λένε,δείξε μου το φίλο σου;Αυριο λοιπόν θα το κλείσει.Μπήκα λοιπόν πριν λίγο στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου,το οποίο ξέχασα να πω,είναι στη Σίφνο.Είναι σουπερ ουαου!!!!!!!!!!Και επιπλέον 600 μέτρα από το λιμάνι,κάτι που βολεύει,αφού δεν έχουμε αυτοκίνητο.
Επίσης αύριο είναι η κλήρωση για τα εισιτήρια της Εργατικής Εστίας,που είχα πάει πριν από μέρες και δήλωσα συμμετοχή,για 7ημερη εκδρομή με πούλμαν,για Σάμο,16/8-22/8.
Κάτι μου λέει ότι τα νέα θα είναι θετικά!!Η αισιόδοξη φωνούλα μου το λέει!!Επειδή δεν έχω κλείσει τίποτα άλλο,για πουθενά,ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!!Είμαι και Σαββατογεννημένη!!Δεν μπορεί παρά να υπακούσει η εκδρομούλα και να μου κάτσει να πάω!!ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ!!Χαχα!!
Αν δεν πάω διακοπές,τον χειμώνα δεν θα σηκωθώ απ'το κρεβάτι,θα έχω πέσει σε νάρκη σαν τις αρκούδες...Οι διακοπές είναι μια έννοια ΙΕΡΗ!!!!Προτιμώ να στερηθώ όλο το χρόνο τις εξόδους,για να έχω χρήματα,παρά να μην πάω διακοπές,έστω και 5 μέρες.Δεν την παλέυω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ χωρίς διακοπές!!!
Απόρησα με τη μια κοπέλα της ερευνητικής μας ομάδας που είπε ότι έχει 7 χρόνια να πάει διακοπές!!!Αν είχα 7 χρόνια,δεν θα μπορούσα να το πω...Απλούστατα,δεν θα ζούσα να το πω...Θα συνομιλούσα με τα κυπαρισσάκια.
Τώρα που είπα ερευνητικό.Μέσα σε όλα τα στραβά και ανάποδα που το αφορούν,πρέπει να κάνω έναρξη επαγγέλματος σε ΤΕΒΕ και εφορία κατ'επέκταση.Σιχαίνομαι τέτοιου είδους τρεχάματα...
Τηλεφώνησα κι εγώ στον Φάνη,έναν από τους καλύτερους μου φίλους.Ο Φάνης είναι δικηγόρος.Τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει και δικό του γραφείο,πρόσφατα αρραβωνιάστηκε κιόλας(άσχετα όλα αυτά,ως συνήθως,να μην βγω εκτός θέματος;).Ο,τι δυσκολία έχω,ό,τι απορία,ο πρώτος που μου τις λύνει είναι.Εχει και γενέθλια σήμερα 19/6.Έτερο διδυμάκι.Χρόνια πολλά Φανούλη!!Του τα είπα βέβαια,αλλά έτσι μου ήρθε τώρα.Λοιπόν,να μην πολυλογώ(πρωτότυπο)μου εξήγησε με λεπτομέρειες όλη τη διαδικασία.Από όλα αυτά τα μόνα εύκολα είναι να βγάλω σφραγίδα και να αγοράσω τα απαραίτητα βιβλία και μπλοκάκια.Τα άλλα όλα...Βουνό.Μου λέει πολύ σωστά και ο φίλος μου,γιατί δεν τα εξηγείς σε έναν λογιστή να τα αναλάβει εκείνος,που ξέρει καλύτερα και να σε απαλλάξει απ'το τρέξιμο; Αυτό και θα κάνω!!Εχω και λογιστή εμπιστοσύνης,χρόνια μας κάνει τις δηλώσεις.Από το να κάνω καμιά πατάτα και να ψάχνομαι...Καλύτερα να έχω ήσυχο το κεφάλι μου...
Αρα,τακτοποιήθηκε και αυτό!!χαχα!Άλλο ένα βάρος έφυγε.
Το επόμενο Σάββατο 28/6,έχω να πάω και σε γάμο,μιας πολύ καλής μου φίλης και γειτόνισσας.Με αυτή την κοπέλα είχε συμβεί το εξής κουφό,όταν γνωριστήκαμε,το 2002.Δουλεύαμε στην ίδια δουλειά,αλλά δεν κάναμε παρέα,μια καλημέρα να είχαμε ανταλλάξει όλη κι όλη.Ένα πρωί συναντηθήκαμε κατά τύχη στο δρόμο που πηγαίναμε προς τη δουλειά.Και τι δρόμος...Αγγελικά πλασμένος...Ο καλύτερος που κυκλοφορεί εκεί έχει σκοτώσει τη μάνα του...Ζήνωνος... Τα λέει όλα νομίζω...Τα είπε κι ο Αλκίνοος καλύτερα,πριν από μένα,από άλλη σκοπιά βεβαίως.Αν και η αλήθεια είναι ότι όλες τις κοπέλες που δουλεύαμε σε εκείνη την εταιρία τότε,μας κοιτάζαν όταν πηγαίναμε...Για την ακρίβεια,μας γδύναν με τα μάτια...Συνόρευε το κτίριο και με ένα σπάταλο σπιτάκι που ξεχνάνε φώτα...Άσχετο,αλλά η εταιρία έχει φύγει από εκεί τώρα.Για καλή τύχη όλων.
Λοιπόν,συναντηθήκαμε και πηγαίναμε μαζί συζητώντας περί ανέμων και υδάτων.Με ρώτησε που μένω.Της είπα.Λέει,κι εγώ Γαλάτσι μένω.Την ρώτησα,που στο Γαλάτσι.Μόλις μου είπε,έμεινα κάγκελο!!!Τα σπίτια μας απέχουν ούτε 10 λεπτά,μένει στον ακριβώς παράλληλο δρόμο από μένα!!!Από τότε κάνουμε παρέα.Πολύ καλό κορίτσι.
Μπήκε ο Γιώργος στη ζωή της.Απ'τη Χαλκίδα,την υπέροχη αυτή πόλη...Καλό παλικάρι.Τον έχω δει αρκετές φορές.Και ήρθε και ο γάμος...Και σε 7 μήνες έρχεται και το μωράκι...Αυτό ήρθε στην πορεία!!Μάλλον επειδή άκουσε ότι η μαμά κι ο μπαμπάς του έχουν ήδη κανονίσει να παντρευτούν,είπε να εμφανιστεί,νωρίς!!
Πόσο χάρηκα!!!!!!!!!!!!!!!Βέβαια αν δεν μου το έλεγε δεν θα το καταλάβαινα,δεν φαίνεται ακόμα,είναι νωρίς.
Το σίγουρο είναι ότι θα βγει ένα ψηλό μωρό με γαλάζια μάτια!!χαχα!!Μαμά 1.80,μπαμπάς 1.90,και οι δύο γαλανομάτηδες!!
Γερό να είναι και να έρθει με το καλό!!
Τώρα που είπα μωρό...Ένα ένα μου έρχονται όλα,συνειρμικά.
Στις 13/9 έχω μια βάπτιση να πάω στο Λαύριο,της ανηψούλας μου.
Έμαθα ότι θα έρθει ο Gary Moore!Ισχύει;
Και μάλιστα εκείνη τη μέρα,στο Λυκαβηττό!
Να φάω ΤΩΡΑ τις κοτσίδες μου ή να τις αφήσω για το πρωί,μαζί με το γάλα και τα κορν-φλέικς;
Αν ισχύει δηλαδή και έρθει.
Καλή μου,χρυσή μου ξαδελφούλα,άλλα 3 Σάββατα είχε ο μήνας,αυτό έπρεπε;Μόνη ελπίδα να είναι πρωί η βάπτιση,αλλα δεν νομίζω.Και θα είμαι 50χλμ μακριά...Κλάψ,κλαψ και ξανά κλαψ.
Μόνο τους Scorpions έχω δει από ξένα συγκροτήματα.Εχω μείνει πολύ πίσω...
Αχ,τι καλά να έβλεπα και τον Gary...Τι κιθαρίστας...Και αν ερχόντουσαν και οι Green day,Radiohead,REM,U2,Eric Clapton,Bob Dylan,και πολλοί-πολλοί άλλοι,ακόμα καλύτερα.Και άλλους ήθελα παλιότερα,αλλά κάποιοι από αυτούς αποδημήσαν από τον μάταιο τούτο κόσμο.Κάποιοι από αυτούς που αναφέρω(όχι από αυτούς που αποδημήσαν) είχαν ξανάρθει πριν πολλά-πολλά χρόνια...Αλλά τότε ήμουνα μικρή και δεν είχα χρήματα.Οχι ότι έχω τώρα...Αλλά δεν κολλάμε σε τέτοιες λεπτομέρειες...Κάτι θα βρεθεί...Είναι ιερός σκοπός τέτοιες συναυλίες.
Αυτόν τον καιρό όλο συναυλίες κανονίζω να πάω!!Δεν έχω καλύτερο από αυτό!!!!Ολο προκύπτουν.Αύριο θα δω και τον Μίλτο,θα τον ξαναδώ την Τετάρτη(Yes)-προλαβαίνω μετά το μάθημα τελικά-την Παρασκευή θα δω και τον Κωστή.Χαίρομαι!!Χαίρομαι!Και ξανά-χαίρομαι!Και ό,τι θυμάμαι χαίρομαι γενικότερα!!
Εννοείται ότι περιμένω το πάρτυ μας!Προς το παρόν την Κυριακή θα πάω στο πάρτυ του AshINart που επί ένα χρόνο με "φιλοξένησε" μαθαίνοντας μου βασικές έννοιες ηχοληψίας.Ολοι εκεί μέσα είναι άψογοι!!!Και άψογος χώρος!!
Ευχηθείτε μου καλή τύχη σε όλα,να γίνουν!!
Να κι ένα τραγουδάκι...
Πήρα κόκκινα γυαλιά
κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω
κι ούτε ξέρω πώς να ζω
ούτε και πώς ν' αγαπώ
τη ζωή μου επιβλέπω
Πήρα κόκκινο στυλό
και τραβάω γιαλό-γιαλό και γράφω
τραγουδάκια της φωτιάς
της φωτιάς, της πυρκαγιάς
τη ζωή μου αντιγράφω
Πώς μ' αρέσει αυτός ο ήλιος
πώς μ' αρέσει αυτός ο ήλιος
πώς μ' αρέσει το πρωί
κι είναι βάσανο ο φίλος
είναι βάσανο ο φίλος
που φωνάζει εκδρομή
Πώς μ' αρέσει το φεγγάρι
πώς μ' αρέσει το φεγγάρι
όταν βγαίνει να με δει
και κρατάει το φανάρι
και κρατάει το φανάρι
στης αγάπης την πληγή
Πήρα κόκκινη καρδιά
και πουκάμισα φαρδιά φοράω
και ρωτάω να μου πουν
όσοι ξέρουν ν' αγαπούν
σε ποιον έρωτα χρωστάω
Πήρα κόκκινα φτερά
και περνάω μια χαρά, γελάω
Πιάνω σώμα του χιονιού
και ουρά χελιδονιού
στου Θεού τ' αυτί μιλάω.
Είπα απόψε,μια και είναι πανσέληνος,να πω για ήλιους και φεγγάρια.
Αλλά δεν είναι βάσανο ο φίλος που ζητάει εκδρομή...Η εκδρομή είναι ό,τι καλύτερο!!χαχα!!
Κι εγώ ρωτάω να μου πουν,όσοι ξέρουν να αγαπούν...Γιατί εγώ...Εν οίδα,ότι ουδέν οίδα...Το έγραψα σωστά κύριε φιλόλογε;
Περνάω μια χαρά,γελάω, πάντως...Ανεξάρτητα από αυτό.Ξέρω να ζω,και να αγαπώ ξέρω.Αλλά αφού δεν θέλει κανείς να του μάθω τον τρόπο.Σσσσσσσ....It's a secret...
Γράφω...Γράφω...Γράφω...Και λες,κάθε λέξη που γράφω να γεννάει άλλες δέκα στη θέση της...Λέξεις Λερναία Υδρα. Μια γράφεις,δέκα προβάλουν στη θέση της.
Τα νεύρα μου!!&*^%$^&$%#$^(*&%^%$#$^&*
Είχα γράψει ένα αρχείο,έκανα κάτι λάθος και ξαφνικά το κείμενο άρχισε να μην πειθαρχεί στις εντολές μου,στις αλλαγές και τα copy-paste.Τι στο καλό πάτησα;Τελικά αναγκάστηκα να το σβήσω,αφού στη μέση δημιουργήθηκε ένα κενό και κάθε απόπειρα να μεταφέρω αυτά που είχα γράψει,δεν πέτυχε.Τσάμπα έγραφα τόση ώρα...Γκρρρ...^&%$%^*&^&^
Νευρίασα λοιπόν κι εγώ και σταμάτησα και άρχισα να σερφάρω.Αύριο πάλι με πιο ξεκούραστο μυαλό.Να είχα και ύπνο...Τι καλά...
Μέσα σ'όλα έχω και διάβασμα...Τελειώνω και την ηχοληψία.Υποτίθεται πως αν χρειαστεί ξέρω να ρυθμίσω πέντε-δέκα κουμπάκια.Υποτίθεται.
Αλλά,εντάξει...Φυσικά και ξέρω.Γενικά ξέρω περισσότερα από όσα παραδέχομαι στον εαυτό μου.Απλά με πιάνει ανασφάλεια ότι θα κάνω λάθος και τελικά δεν κάνω.Από το σχολείο το είχα αυτό.Νόμιζα ότι δεν θυμάμαι τίποτα πριν τις εξετάσεις στο σχολείο και τελικά έγραφα 19-20.Σκέψου να ήμουνα και τελειομανής τι θα γινόταν...Ευτυχώς δεν είμαι.
Μήπως η μέρα να είχε 48 ώρες και όχι 24;Τότε είχα ελπίδα να προλάβω...
Κουράστηκα...
Το μόνο καλό της υπόθεσης ότι δεν έχω πρωινό ξύπνημα και μετακίνηση.Ευτυχώς!!Είναι τόσο χάλια τα πόδια μου...Πρησμένα...Έχω πρόβλημα με τις φλέβες και την κυκλοφορία του αίματος...Θα μου πείτε σε τέτοια ηλικία...Δεν είναι παράξενο...Και μια φίλη μου που είμαστε συνομίληκες, έχει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα,τουλάχιστον μια πενταετία πριν.Με πιάνουν απίστευτοι πόνοι και τεντώνουν οι μυες των ποδιών...Αν το πάθω μέσα στη θάλασσα...Θα κοιτάζω μετά τα ραδίκια ανάποδα...Ούτε ο Θεός δεν με προλαβαίνει...Αφόρητος πόνος,κάθε πρωί ξυπνάω κλαίγοντας από τον πόνο.
Αλλά εντάξει...Δεν πτοούμε...Όλα για τους ανθρώπους είναι...Αντέχω τόσα κι άλλα τόσα,αν χρειαστεί...
Φοράω ένα χαμόγελο,βάζω ένα αγαπημένο cd να παίζει,και τραγουδάω μαζί του...
Όχι τώρα,εννοείται!!Τέτοια ώρα,2 την νύχτα!Το απόγευμα.
Να κι ένα τραγουδάκι...Αγαπημένο.
Με κανα δυό στιχάκια μου για πρόσχημα
παρκάρω τ' όχημα και σου μιλάω
και συ που ξέρω πως δε νοιάζεσαι
τάχα ταράζεσαι που σ' αγαπάω
Παίζεις με την ευαισθησία μου
μα την ουσία μου δεν την προσέχεις
και στης καρδιάς μου τα σκιρτήματα
άλλα προβλήματα λες ότι έχεις
Και τι ζητάω,τί ζητάω
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω...
Με κανα δυό στιχάκια μου για πρόσχημα
κερνάω ρόφημα στο κυλικείο
κι ενώ να 'ρθω μου απαγόρευες
εσύ αγόρευες μ' αυτούς τους δύο
Είπες μετά πως με περίμενες
δε με περίμενες η μοίρα το 'χει
κι όταν στα χέρια μου σε κράτησα
εκεί την πάτησα και είπες όχι
Και τι ζητάω...
Τι ζητάω άραγε;
Λίγα πράγματα...
Ελάχιστα...
Αλλά γιατί αργούν...
Μήπως τα έδωσε αλλού ο ταχυδρόμος κατά λάθος;
Εμεινε με λιγότερα γράμματα,αλλά το δικό μου...Κάπου παράπεσε...Ο παραλήπτης δεν το πήρε στα χέρια του...Το έστειλε ο αποστολέας σίγουρα;
10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Μόλις πριν λίγη ώρα,πριν ανοίξω τον υπολογιστή μου,για το καθιερωμένο μεταμεσονύχτιο σερφάρισμα,τέλειωσα το βιβλίο του οποίου το εξώφυλλο φαίνεται στην φωτογραφία.
Μου το είχε δανείσει η ξαδέλφη μου η οποία δουλεύει ως υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο και κάποιες φορές ορισμένοι προμηθευτές της κάνουν δώρο βιβλία,κυρίως,για λόγους διαφήμισης,αλλά και επειδή την ξέρουν χρόνια και γενικά είναι ευγενική με όλους.
Ξεκίνησα Κυριακή βράδυ το βιβλίο και το τέλειωσα σήμερα το βράδυ,αλλά διαβάζω μόνο τα βράδια,την ημέρα δεν διαβάζω καθόλου και είχε 464 σελίδες.Από ένα σημείο και μετά δεν ήθελα να το αφήνω από τα χέρια μου.
Μια πολύ όμορφη ιστορία.Ενα κορίτσι που πέρασε πολλά.Απώλειες.Φόβο.Εγινε δυνατή φαινομενικά,αλλά καταβάθος παρέμεινε ένα ευαίσθητο και πληγωμένο κορίτσι,που ένιωθε πως ό,τι αγαπάει χάνεται.Οπως και εκείνος που αγαπούσε από μικρό παιδί και πρόλαβε μόνο ένα χρόνο κοινής ζωής να χαρεί μαζί του,αλλά της χάρισε τη χαρά της μητρότητας.
Οπως λέει και στο οπισθόφυλλο,γιατί από τους δυο άντρες που βάδισαν δίπλα της στη ζωή,ο ένας δεν έπαψε ποτέ να την προστατεύει κι ο άλλος ορκίστηκε στον εαυτό του να τη βγάλει απ'το σκοτάδι της.
Αυτός,ο δεύτερος άντρας,κατάφερε να την βγάλει απ'το σκοτάδι που η ιδια καταδίκασε τον εαυτό της,μετά το χαμό του άντρα της.
Υπέροχο βιβλίο...
Ξεκίνησα ήδη άλλο,διάβασα καμια δεκαριά σελίδες.
Βιβλιοφάγος,κανονικά και με το νόμο.Μετά τη μουσική,τα βιβλία αγαπώ περισσότερο.
Αυτές τις μέρες θα πήξω...Σήμερα πήγα έξω,σε μαγαζί,και εκτύπωσα κείμενα που έγραψα πρώτα σε cd,μου είχαν σταλεί με mail,για το ερευνητικό πρόγραμμα που έχουμε αναλάβει σαν ομάδα.Εχω στον υπολογιστή μου και το γνωστό πρόβλημα με τα vista.Ο,τι θέλουν αναγνωρίζουν και διαβάζουν,τα περισσότερα αρχεία δεν είναι συμβατά.Τύπωσα πάνω από 500 σελίδες,σκεφτείτε 29 ευρώ φωτοτυπίες!!Από αυτές αρχικά θα συνοψίσω την βιβλιογραφία,κατά ενότητες,για να έχουν εύκολη πρόσβαση και οι υπόλοιποι της ομάδας και για να μπει στο τέλος της εργασίας που θα παραδώσουμε.Δεν είναι και τόσο εύκολο όσο νόμιζα στην αρχή...Στην πορεία θα γράψω και περίληψη όλων αυτών των κειμένων.Που σημαίνει ότι από δω και πέρα θα τετραγωνίσουν τα μάτια μου μπροστά στην οθόνη.Πιέζει ο χρόνος...Μέχρι 31/7.Και ακόμα είμαστε στην αρχή...Εγώ με την λιγότερη πείρα,θα κάνω αυτό,οι υπόλοιποι θα πάνε για τις επαφές στους φορείς.Στο τέλος θα παρούσιάσουμε ολοκληρωμένη εργασία,με συμπεράσματα και προτεινώμενες λύσεις.
Τελικά,αυτό που έλεγα στη μητέρα μου ισχύει.Για τέτοια,ελευθερα επαγγέλματα είμαι γεννημένη.Μπορεί να με φοβίζουν οι δυσκολίες,επειδή θέλω να είμαι σωστή σε ό,τι κάνω,αλλά μου αρέσει όταν δεν χρειάζεται να μετακινηθώ πρωί-πρωί,να πηγαίνω στη δουλειά,με την τσίμπλα στο μάτι και να περνάνε 2-3 ώρες για να συνέλθω και να αποδώσω.Δεν είμαι γεννημένη για πρωινή δουλειά.Για ελεύθερο ωράριο κι αν είναι δυνατόν στο σπίτι.Σιχαίνομαι την μετακίνηση,ιδιαίτερα το πρωί.Αλλά και το απόγευμα...Εχθές 7.30 το απόγευμα πέτυχα συγκέντρωση και αναγκάστηκα να πάρω το ηλίθιο λεωφορείο 608 και να έρθω όρθια όπως πάντα,αλλά ήθελα να φύγω γρήγορα μην κλείσουν την Πανεπιστημίου.Όλο τέτοια τυχαίνουν.Πορείες-ταλαιπωρίες.
Μέσα σε όλη αυτή τη δουλειά που με περιμένει,έχω και διάβασμα για την ηχοληψία,τελειώνουμε 25/6 και γράφουμε διαγώνισμα εφ'όλης της ύλης.Θέλω να κάνω ένα καλό διάβασμα και δεν έχω προλάβει να αρχίσω καν.Εντάξει,πρόσεχα και πήγαινα στα μαθήματα κάθε φορά και διάβαζα,αλλά θέλω να διαβάσω καλά.Εκείνος μια χαρά μας τα εξηγούσε όλη τη χρονιά,εμείς είμασταν στον κόσμο μας.Ντροπή!Το παιδί είχε όλη την καλή διάθεση και μας έμαθε πράγματα.Καμιά σχέση πως ήμουνα πριν με τώρα.Εμαθα πράγματα.Αρκετά θα έλεγα.Εχει μεταδοτικότητα το παλικάρι.
Ενδέχεται να συνεχίσουμε και του χρόνου και να στήσουμε ένα studio εξ'ολοκλήρου μόνοι μας,στο χώρο εκεί.Τον πειράζω κι εγώ-όπως πάντα-ότι έτσι άσχετοι που είμαστε θα ανατινάξουμε την περιοχή,κάτι θα ξεχάσουμε.Αν και δεν το πιστεύω.Δεν είμαστε και τόσο άσχετοι.Για να τον πειράξω το λέω.Γελάμε γενικά.
Αυτά λοιπόν.Από αύριο θα χωθώ μέσα σε σημειώσεις,τετράδια,βιβλία και ήδη έχω αγχωθεί.Για αυτό γράφω όλες αυτές τις βλακείες.Νιώθω πιεσμένη.
Κανονικά καλοκαίρι δεν θα έπρεπε να δουλεύουμε.Να είναι όλα κλειστά και να κάνει ο κόσμος διακοπές.
Και ύστερα ξύπνησα...
8 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕβλεπα νωρίτερα απόψε διάφορα video στο youtube.Ενα από αυτά ήταν με το υπέροχο τραγούδι του οποίου απομόνωσα αυτόν τον στίχο.
Γλυκό μαχαίρι ο έρωτας. Αλλά όταν έχεις μάθει να μετράς της αγάπης την ουσία με την απουσία... Της αγάπης η μαχαιριά στο κρουστό σου κορμί, πονάει πάντα...Οταν απουσιάζεις απ'τη στιγμή σου,από φόβο.Οταν πριν ξεκινήσει κάτι,φοβάσαι ότι κάποτε θα τελειώσει,επειδή ξέρεις πως όλα έχουν ημερομηνία λήξης...
Τι όμορφο όμως να αφήνεσαι...Ο,τι φέρει η νύχτα...Ο,τι φέρει η μέρα...
Γιατί να καταπιέζουμε τις στιγμές μας;Θάρρος θέλει η ζωή.Ρίσκο θέλει.Κι ας ζωγραφίζεις,μετά,ένα γιατί,στον τοίχο.Πόνταρες στη στιγμή.Δέχεσαι και την ήττα με αξιοπρέπεια και την νίκη.Αν και στον έρωτα δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι.Ολοι νικητές είναι...Εφόσον τον ένιωσαν.Εστω κι αν ήταν μόνο μέσα τους.Εστω κι αν δεν εκδηλώθηκε.Εστω κι αν η άλλη καρδιά απέναντι τους δεν σκίρτησε και έμεινε παγερά αδιάφορη στα όμορφα συναισθήματα.
Τι όμορφες νότες ξεχύθηκαν στο δωμάτιο...Αλκης Αλκαίος,Δημήτρης Παπαδημητρίου,οι συντελεστές αυτού του υπέροχου τραγουδιού,και Μπάμπης Στόκας στην ερμηνεία.
Μη με φοβάσαι
Τρελαίνει τις πυξίδες τ’ ουρανού τ’ αγιάζι
κι ο κόσμος κατεβάζει τα ρολά
μου λες πως δεν μας παίρνει για πολλά
μα είμαι δίπλα σου καθώς βραδιάζει.
Σκιές και φώτα σ’ αυτοσχέδιο μπαλέτο
γέλια που σμίγουν μ’ αναφιλητά
στο χέρι μου ένα τσιγάρο σκέτο
που τη φωτιά σου μόνο αναζητά.
Μη με φοβάσαι, δωσ’ μου το χέρι
μαζί να ζήσουμε η νύχτα όσα φέρει
μη με φοβάσαι, δωσ’ μου το χέρι
είναι ο έρωτας το πιο γλυκό μαχαίρι.
Πάψε να ψάχνεις λόγο και σκοπό
σε ότι κάνω και σε ότι πω
ούτε που ξέρω γιατί σ’ αγαπώ
κι όμως μπορώ για σένα να κοπώ
και σαν τσιγάρο να καώ.
Τρελαίνει τις πυξίδες τ’ ουρανού τ’ αγιάζι
θολό ποτάμι ο κόσμος και κυλά
το ξέρω δεν με παίρνει για πολλά
μα είμαι δίπλα σου καθώς βραδιάζει.
Για όσους φοβούνται να αγαπήσουν...
Καταβάθος όλοι φοβόμαστε να αγαπήσουμε...
Κι ας είναι ο έρωτας το πιο γλυκό μαχαίρι...
Οταν σε έχει τρυπήσει επανειλημμένα στο παρελθόν...Οσο να 'ναι...Εναν φόβο τον έχεις...
Και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου...Για όλους ισχύει.
https://www.youtube.com/watch?v=76JTKuUSBCc το βίντεο στο youtube.
Η φωτογραφία δική μου,από το κινητό,ένα βράδυ που ο ουρανός πάλι με προκαλούσε να τον φωτογραφήσω.Ελαφρώς πειραγμένη.Ευτυχώς που έχω πάντα το κινητό μαζί,γιατί την φωτογραφική γενικά αποφεύγω,επειδή έχω την κακή εμπειρία να χάσω μια ψηφιακή φωτογραφική.
Αγαπώ πολύ το μωβ χρώμα.Σας το είπα;Το λέω τώρα.Αυτό το συγκεκριμένο μωβ,ή ένα-δυο τόνους πιο ανοιχτό.
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΌποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια,λέει η παροιμία.
Σε λάθος σκηνή περίμενα...Στη σωστή πήγα κατα τύχη.
Και αναρωτιόμουνα.Που είναι,οεο;Πριν λίγο τον άκουσα,κάποιον χαιρέτησε.
Λίγο πιο πέρα το γλέντι είχε ανάψει.
Χορός επί σκηνής.
Αγκαλιά με ένα ακκορντεόν.Επιδιορθωμένο.Αλλά το ίδιο κεφάτο με πριν.
Πλάι ένα κοντραμπάσο με μια χορδή λιγότερη,να πέφτει.Σπασμένη.Κοντραμπάσο τρίχορδο.Κι ένας μπασίστας όλα τα λεφτά!!!!!!!!Πολύ πλάκα!!!!
Δίπλα ένα σαξόφωνο,να χρωματίζει όμορφα.Πότε πάνω στη σκηνή,πότε κάτω,ανάμεσα στον κόσμο.
Μια ηλεκτρική κιθάρα να ακροβατεί.7 νότες,7 μικρά θαύματα.Κιθαρίστας με δυνατότητες μεγάλες.
Στην άκρη τα τύμπανα να δίνουν ρυθμό.Δύναμη και ένταση στο τετράγωνο.
Αν και δεν τον χρειάζεται...Μέσα του τον έχει.Αστείρευτη ενέργεια!!Στην μεταδίδει.Ξέρεις θα πας και θα φύγεις αναζωογωνημένος,πιο κεφάτος από ό,τι ήσουν στην αρχή.Συναυλία για να την παρακολουθήσεις όρθιος και εν κινήσει.Καθιστός δύσκολα.
Εκείνος πάντως χόρευε.Από τη μια άκρη της σκηνής στην άλλη.Τον χάνεις απ'τα μάτια σου.
Στο δρόμο,στο δρόμο...La vita e' bella!!!!
Υστερα διφωνία.Μια αντρική-μια γυναικεία φωνή.Μισό Αγγλικό-μισό Ιταλικό τραγούδι.Ταυτόχρονα.
Why the fuck I love you so much/Perche' il cavolo ti amo tanto...
Λες και γεννήθηκε εκεί,πάνω στη σκηνή.Τόση άνεση!
Συναυλία-διαδήλωση.Πάρτυ.
Και μετά...
Μια φιλική αγκαλιά...Ενα ζεστό χαμόγελο...Ζεστές κουβέντες...
Μπορεί να μας κάνει παρεούλα και στο πάρτυ,12/7.Μου είπε να του το θυμίσω.
Πιο χαμογελαστή έφυγα.Βλέποντας έναν άνθρωπο τόσο κοντά στη δική μου φιλοσοφία και στάση ζωής.Ολο τον κόσμο αγαπάει και εκείνος.Ολα ηλιόλουστα τα βλέπει.Σαν κι εμένα.Τουλάχιστον το παλεύω.Με μεγάλη επιτυχία.Ο ήλιος έχει θρονιαστεί μέσα μου και απλώνει τις ακτίνες του τριγύρω.Διαλύθηκαν τα σύννεφα.Τα περισσότερα έστω.
Κατεβάινοντας απ'το ταξί,πήγα χορεύοντας ως την πόρτα της πολυκατοικίας και τραγουδώντας μόλις μπήκα στο σπίτι.
Ladies and gentlemen...
UNO,DUE,TRE...
MARAVEYAS ILLLLLEGALLLLL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΩ
Έρχεται πάντα στη ζωή η δύσκολη εκείνη στιγμή
που γυρνάς ένα πρωί και βρίσκεις την πόρτα κλειστή
κι όλα μοιάζουν σκοτεινά, όλα δύσκολα και όλα θολά
κι αφού κλάψεις στα σκαλιά, σ' αρπάζει μια άγρια χαρά
Δεν σταματώ
Ξημερώνει και φεύγω
Κι ένα βράδυ που 'ναι αργά και θα θες μια ζεστή αγκαλιά
Θα βρεθείς ξαφνικά στην πόρτα της πάλι μπροστά
Πόσο θέλεις να τη δεις, πόσα θέλεις ξανά να της πεις
μα δε βγαίνει έξω κανείς και σε παίρνει η αγκαλιά της βροχής
(Μια μπαλάντα και μια προτροπή να αγκαλιάσουμε το διπλανό μας και να χορέψουμε.Οποιος κι αν είναι ο διπλανός μας,ανεξαρτήτως φύλου,ηλικίας,εθνικότητας,χρώματος,θρησκεύματος.Χρειάζεται να σχολιάσω κάτι πάνω σ'αυτό;;;)
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Μόνη στα σκοτάδια της ψυχής.Κι όμως...
Και να που απλώνεται ένα χέρι.Δίπλα άλλο ένα,κι άλλο ένα,κι άλλο...Πολλά χέρια.Από πολλά αγαπημένα πρόσωπα.
Μια ηλιαχτίδα στα μαλλιά,μια αγκαλιά,μια λέξη γλυκειά.
Ενα χαμόγελο και 7 νότες.Άλλες 7 κάθονται δίπλα.Νανουρίζουν τους πόνους,τους κερνάνε,να καθίσουν για λίγο,να ακουμπήσουν για λίγο εδώ και να φύγουν.Να έρθει η χαρά.Σαν πολύ δεν κάθισε ο πόνος;Ηρθε η σειρά της χαράς,να χορέψει και να μαγέψει με το άσπρο φουστάνι της.
Μια κιθάρα ταξιδεύει.Μια μελωδία με πάνι ένα όνειρο.Μια ελπίδα και μια φωνή μέσα απ'την ψυχή.
Αλλη μια κιθάρα.Να κι ένα ντέφι.Να κι η φυσαρμόνικα που κλαίει. Να και μια γλυκειά μελωδία,από μεταλλόφωνες νότες.
Χαμόγελα από φως,χαμόγελα από νότες.Στιχάκια από ατσάλι,στιχάκια από φωτιά.Στιχάκια από δάκρυ.Στιχάκια από καρδιάς.
Φίλος...
Τι όμορφη λέξη...
Κάποιος,κάποια,κάποιοι...
Που θα είναι δίπλα σου.Θα μοιράζονται και τη χαρά σου.Οχι μόνο τον πόνο.
Δεν συμφωνώ ότι ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται.Στη δύσκολη στιγμή.
Τις δύσκολες στιγμές μόνη θέλω να τις περνώ...Να γλύφω τις πληγές μου.Γιατί ξέρω ότι ό,τι και να ακούσω δεν θα με κάνει καλύτερα.Αν στο μυαλό κολλήσει η πίκρα...Απλά περιμένω...Απλά ανασαίνω. Θα περάσει και το ξέρω.Κρατάει λίγο.Και η χαρά κι η λύπη.
Στη χαρά φαίνεται ο φίλος.Αν είναι πλάι σου.Να την μοιραστεί.Να γίνει κομμάτι της.Να φέρει χαρά.Να φέρει χαμόγελο.Να χαρεί με το χαμόγελο σου.Να χαρεί με τα καλά νέα σου.Να χαρεί που σε βλέπει να γελάς.
Στη λύπη όλοι δίπλα θα είναι.Αλλά από φιλανθρωπία;Απο επιλογή θέλω να είναι κάποιος δίπλα μου,όχι επειδή περνάω ή πέρασα δύσκολα.Ετσι...Δεν το θέλω.Μόνη μου τα πέρασα τα σκοτάδια.Επεφτα 7 σηκωνόμουνα 8 φορές.
Ολοι κρύβουμε τα σκοτάδια μας.Αλλοι πολλοί,άλλοι λίγο.Δεν υπάρχουν ανέφελες ζωές.Ανώφελες ίσως.Ανεφελες σίγουρα όχι.Ανώφελες γίνονται οι ζωές των ανθρώπων που θέλουν μόνο να παίρνουν,θέλουν τον κόσμο στα πόδια τους,βλέπουν αφ'υψηλού.
Κύκλος η ζωή.
Κάποτε χαίρεσαι,κάποτε λυπάσαι.
Τι όμορφη γεύση έχει η χαρά...
Εχει τη μυρωδιά της άνοιξης.Το χαμόγελο του ήλιου.
Το γνώριμο χαμόγελο,η γνώριμη φωνή,το γνώριμο άγγιγμα του φίλου.
Αυτή τη γεύση,αυτή την αφή,την μυρωδιά,έχει η χαρά...
Κι οι πέντε αισθήσεις σε μια αγκαλιά.Σε ένα βλέμμα.Σε έναν κοινό κώδικα.
Γιατί ένας φίλος είναι δίπλα μας επειδή το θέλει.Ενώ ένας συγγενής,ας πούμε...Απλά έτυχε.Αν διάλεγε συγγενείς,μπορεί να μην μας διάλεγε.Ο φίλος όμως διάλεξε να είναι δίπλα μας.Κι εμείς διαλέξαμε το ίδιο.
Οπως διαλέγει η μουσική ποια λόγια θα ντύσει.Δεν ντύνει το ίδιο όμορφα όλα τα λόγια.
Κι εγώ που ζήτησα μόνο ένα δώρο απ'τη ζωή...Μόνο ένα δώρο...Νιώθω ότι είμαι κοντά στο να ανοίξω το κουτάκι της ζωής.
Μόνο ένα κουτάκι της ζήτησα.Δεν είμαι απαιτητική.Δεν θα ζητήσω όπως άλλοι,πλούτη,σπίτια,κότερα,αυτοκίνητα.
Ενα μικρό κουτάκι.
Ισα ίσα να χωράει το όνειρο.
Ενα μικρό κουτάκι.
Τι περιέχει;
Φιλία,αγάπη,χαμόγελο,αγκαλιές,βλέμματα,αγγιγματα,γέλια,τραγούδια,αρώματα,χρώματα,΄
Στιγμές ονείρου.Μαγικές στιγμές ονείρου.
Στου δειλινού τα μενεξιά χρώματα.
Στιγμές παρέας.
Αυτά ζήτησα απ'τη ζωή.
Μου έφερε ένα κουτάκι.
Από τις λίγες φορές που νομίζω ότι το κουτάκι έχει το σωστό περιεχόμενο.
Ως τώρα λάθος πάντα περιεχόμενο έβαζε μέσα.Αλλα ζητούσα εγώ και άλλα μου έδινε.
Και της το επέστρεφα.Με δάκρυα.
Απιαστο πουλί η χαρά.Διαβατάρικο.Οταν έρθει...Βιάσου να την πετύχεις...Δεν κάθεται πολύ.
Κι ας είναι η αγάπη απάτητη γη...
Ακρογιάλι ουτοπίας...
Είναι ο τόπος που θέλω να ζω.
Αυτή τη φορά στο κουτάκι ήρθε η σωστή παραγγελία...
Φιλία,αγάπη,αγγίγματα,αγκαλιές,ματιές,βλέμματα,φιλιά,χαμόγελα,γέλια,χρώματα,μουσικές,τραγούδια,
Στιγμές ονείρου.
Νιώθω δυνατή.
Γεμάτη.
Μετά από καιρό.
Χαμογελούν τα μάτια μου.
ΥΓ-->Η φωτογραφία χρειάζεται επεξήγηση;Νομίζω όχι.
Ιστορία γράφουν οι παρέες.
Να μας έχει ο θεός γερούς παντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε.
18 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΓιορτάζω σήμερα και είμαι καλά!! 'Οσο μια χαρά μπορείς να είσαι όταν έχεις γενέθλια,και σε πιάνει μια διάθεση να κάνεις αναδρομή στη ζωή σου,σε ό,τι πέτυχες,σε ό,τι ακόμα ονειρεύεσαι,σε ό,τι αγαπάς και έχεις,σε ό,τι αγαπάς και ψάχνεις,σε ό,τι ξέρεις ότι δεν θα έχεις,σε ό,τι παλέυεις να πετύχεις...Φέτος όμως δεν έχω παράπονο...Είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και όσα πέτυχα.Χαμογελάκια πολλά στη ζωή μου...Σαν να τα πότιζα,μπουμπουκάκια και ανθίσαν!
Καίγομαι...Thirty-two,σε άψογα Ελληνικά.32 δηλαδή.
Αντε,το πήρε το ποτάμι...Σας είπα το μυστικό.Σιγα το μυστικό δηλαδή.Ποτε μου δεν έκρυψα την ηλικία μου μέχρι σήμερα.Το θεωρώ βλακεία.
32 χρόνια πάνω στον κόσμο αυτό.Εγώ όμως γιατί αισθάνομαι ότι ήρθα εχθές;Οτι έχω ακόμα μπροστά ένα κόσμο προς ανακάλυψη;Νιώθω ακόμα πιτσιρίκα.Πειράζει;Γιατί,είναι υποχρεωτικό να νιώθω ότι με πήραν τα χρόνια;Να ντύνομαι και να φέρομαι σαν σοβαρή κυρία;Οταν με λένε κυρία...Πόσο θυμώνω...
Πειράζει που θέλω να είμαι χαρούμενη,χαμογελαστή και καθόλου "καθως πρέπει";Να τρέχω στις συναυλίες,πρώτη σειρά,με τα πάνινα all star μου και να τραγουδάω 3 ώρες;Να ντύνομαι με μπλούζες με γατάκια,σκυλάκια,ή γράμματα;Να μην με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος και να εκφράζομαι παντού και πάντα ελευθερα;Μήπως καλό χρωστάει αυτός ο κόσμος;Και ποιος είναι αυτός δηλαδή ο κύριος Κόσμος που ανακατεύεται στις υποθέσεις μου;Ηρθε ποτέ να με παρηγορήσει όταν με πλήγωσε μια αγάπη;Ηρθε να μου λύσει ένα πρόβλημα στη δουλειά;Μου κράτησε παρέα ποτέ όταν ήμουνα ολομόναχη;Ας αφήσει ήσυχη τη χαρά μου!!!
Σήμερα είναι και παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος.Μάλλον δεν είναι τυχαίο που βιάστηκα να γεννηθώ γύρω στις 15-20 μέρες νωρίτερα.Ηθελα να γεννηθώ την ημέρα περιβάλλοντος.Γι'αυτό αγαπώ την φύση τόσο πολύ!Δεν μπορεί να είναι τυχαίο.Αν και αυτή η μέρα θα έπρεπε να είναι 365 μέρες το χρόνο,με την έννοια να προσέχουμε το περιβάλλον 365 μέρες το χρόνο.
Ξεκίνησα και με το ερευνητικό πρόγραμμα.Καλά είναι.Από εκεί που δούλευα μπροστά σε μια οθόνη,αναλαμβάνω ευθύνες ερευνήτριας,θα συντάσω ερωτηματολόγια,θα πηγαίνω σε φορείς,για συνεντεύξεις και θα συντάσσω εκθέσεις με τα συμπεράσματα.Μου ακούγεται ενδιαφέρον.Θέλω να είμαι όσο πιο σωστή γίνεται.Επιτέλους αξιοποιώ ένα μέρος των όσων σπούδασα.Θα συνεργάζομαι με μια ομάδα,από πολύ ικανούς συνεργάτες,υψηλού μορφωτικού επιπέδου.
Δεν θα πω άλλα.Τι άλλο να πω;
Θα κλείσω στιχουργικά.
Θα τα πει καλύτερα ο Αγγελάκας.Τον αφήνω να μιλήσει για μια γιορτή.Την δική μου;Κάποιου άλλου;Ποιός ξέρει...
Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο
και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
ΥΓ-->Θα προσφέρω μόνη μου στον εαυτό μου λουλούδια,αφού δεν υπάρχει κανείς να μου προσφέρει ΑΟΣΜΑ-το τονίζω,μην περάσω με δύσπνοια,τέτοια μέρα-λουλούδια..Μου προσφέρω έστω έναν κόκκινο Ιβίσκο.
Νωρίς το απόγευμα ξεκίνησα για τον Λυκαβηττό,με το μαγικό χαρτάκι της εισόδου,στην τσάντα μου.
Για κακή μου τύχη-ή μήπως καλή;-είχα αργήσει αρκετά και δεν αφήναν αμάξια να ανέβουν πάνω...
Ανέβηκα με τα πόδια,με τη γλώσσα να σέρνεται στο δρόμο,2-3 φορές την πάτησα κιόλας.
Το καλή τύχη δεν το είπα τυχαία...
Είδα το υπέροχο ηλιοβασίλεμα...
Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι που μένω στην Αθήνα...Μόνο κάτι τέτοιες στιγμές...
Ανέκαθεν,ο Λυκαβηττός μου άρεσε.Δούλευα ενάμιση χρόνο,λίγο πιο κάτω από το δρόμο που βγάζει στο θέατρο.Πριν 5 χρόνια.
Τι υπέροχη θέα από εκεί ψηλά...
Ανέβηκα,μπήκα μέσα και βρήκα και τις ξαδέλφες μου.Μπροστά-μπροστά.Αν δεν υπήρχε κάγκελο και δίναμε το χέρι,θα κάναμε χειραψία με τον Λαυρέντη.
Εγώ φυσικά απέιρως πιο τρελή από τις ξαδέλφες μου.Θα σοβαρευτώ ποτέ;Μπα...Σιγά μην σοβαρευτώ...Γέρασα με ένα παιδικό παντελονάκι.Αύριο 5/6 έχω και γενέθλια...Μετράω αντίστροφα...Αυτό έχει διπλή ανάγνωση.Μετράω αντίστροφα για τη μέρα γενεθλίων μου,και μετράω αντίστροφα την ηλικία μου.Η δύσκολη εφηβεία των 29(γέλασε κανείς;;;είπα μήπως!!χαχαχαχα!!).
Αλλά αυτά θα σας τα πω αύριο.Πρέπει όμως να σας βασανίσω λίγο πριν σας μιλήσω για τη συναυλία.χαχαχα!!
Εφτασα 9 η ώρα.Ενα τέταρτο αργότερα αρχίσανε.Το ακαδημαικό τέταρτο.
Μεγάλο γεγονός η επανένωση των ΤΕΡΜΙΤΩΝ.Ή ΤΕΡ-ΜΥΤΩΝ,που είπε κι ο Βασίλης-πως είναι έτσι το παιδί και τι μεγάλη μύτη.
Καλά,δεν συζητώ για τον Μιτζέλο τι απίστευτος κιθαρίστας είναι...Ενα σολο στο μακό, είχα πάθει πλάκα...Κι ας μην τον έβλεπα πρώτη φορά να κάνει τα απίστευτα σόλο...
Με αυτή τη μουσική παρέα,τον Λαυρέντη και διάφορες παραλλαγές ατόμων που εναλλάσονταν δίπλα του,πέρασα 2-3 χρόνια συνεχών συναυλιών,πριν από 2-3 χρόνια,όταν παίζαν οι φίλοι μου μαζί,ο Γιώργος κι ο Αλέξανδρος.Μέχρι και στο καράβι τους είχα πετύχει,πήγαινα Ανδρο,πήγαιναν Τήνο,για συναυλία εννοείται.
Κοίταζα απόψε το φιλαράκι μου,τον Αλέξη...Σε 20 χρόνια που θα έχει την ηλικία περίπου που έχει ο Μιτζέλος τώρα,θα παίζει έτσι...Ισως και καλύτερα...Εχει γνώσεις και ταλέντο.Κι εγώ θα χαίρομαι που θα εξακολουθεί να έχει μια ζεστή αγκαλιά για μένα...Κι ένα ζεστό χαμόγελο...Κι εγώ το ίδιο...
Εγω κι εσύ μαζί,δυο φιλαράκια σε μια ψυχή,του λέω πάντα και γελάει.
Απόψε είδα και κάποιους πρώτη φορά.Τον Γερμανό,τον Μπουλά,τον Μικρούτσικο και την Ευσταθία.
Τους άλλους,Θηβαίο,Νταλάρα,Τσακνή,Σταρόβα,τους έχω δει άπειρες φορές.
Οπως επίσης και τον κύριο Γαμώ την καταδίκη μου. Καλά αυτό το παλικάρι παίζει τουλάχιστον 4 όργανα κάθε φορά!!Βιολί,κιθάρα,μαντολίνο,τρομπόνι(νομίζω έτσι λέγεται).Ταλέντο!!
Καλά για τον Μπάμπη δεν το συζητώ...Ημουνα νιά και γέρασα, που λένε.Ημουνα 18 χρονών τότε...Τα εφηβικά και φοιτητικά χρόνια με τα τραγούδια τους τα πέρασα.Πάντα τον συμπαθούσα...Εβλεπα πίσω από αυτό το απόμακρο look ότι κρύβεται ένας ευαίσθητος άνθρωπος.Καλά δεν συζητώ τι ΤΑΛΕΝΤΑΡΑ είναι...Νομίζω δεν υπάρχει αμφιβολία.
Κι ο Θηβαίος μου αρέσει πολύ...Μόλις ειπε το τραγούδι απ'το Μεγάλο Θυμό...Κάπου μεταξύ γης και ουρανού βρισκόμουν...Τι τραγούδι...Αλλά κι ο παλιός στρατιώτης...Ψυχή έδωσε,που δεν είχε δώσει ο Νταλάρας στην πρώτη ερμηνεία.Ο Νταλάρας έχει μεγάλη φωνή,αλλά κοιτάζει περισσότερο να είναι σωστός τεχνικά,παρά να βγάλει την ψυχή του.Οχι πάντα βέβαια.Αυτό το τραγούδι συγκεκριμένα,ψυχή θέλει.Παρεπιπτόντως κάπου πήρε το μάτι μου και τον Σούση.Αλλη μεγάλη μου συμπάθεια.Μεγάλο ταλέντο ο άνθρωπος!!Τον είχα γνωρίσει σε παρουσίαση του Λαυρέντη,πρόπερσυ,για τους ήρωες με καρμπόν.Ενα επεισοδιακό βράδυ για μένα,για διάφορους προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους.Πίναμε μετά κόκκινο κρασί με τον Αλέξανδρο και τα λέγαμε παρεούλα όση ώρα κάθισα.Δεν ήξερα και κανέναν εκεί μέσα.Ολους τους βλέπω από μακριά.
Ανέβηκε και ο Βασίλης.Σαράντα χρόνια έφηβος,κοντά μισό αιώνα.Τι Σαράντα δηλαδή...Τα Εξήντα πλησιάζει σε 2-3 χρόνια ,είναι λίγο μεγαλύτερος 1-2 χρόνια απ'τους γονείς μου.Απίστευτη ενέργεια!Με τα τραγούδια του-μεταξύ άλλων-μεγάλωσα.
Ο Μπουλάς μετά.Πόσο μου αρέσει...Το μπανάκι-μανάκι πρέπει να πήγαινα δημοτικό όταν βγήκε.Είναι ανάμεσα στα 10-15 τραγούδια που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία,μαζί με τα τραγούδια των Κατσιμίχα,από τα Ζεστά ποτά,κυρίως το Ρίτα-Ριτάκι,κάποια τραγούδια του Μηλιώκα,και άλλα που αυτή τη στιγμή 2 η ώρα το πρωί,μου διαφεύγουν.
Σε κάποια φάση πήγα και κάθισα.Μετά δύσκολο να ξαναπάω πίσω.Τρομερό κόσμο!!!Λαός ολόκληρος!!Μια μικρή κωμόπολη ήταν μαζεμένη,πληθυσμιακά.
Τι ωραίο συναίσθημα να μην έχεις να ξυπνήσεις!!!!Τέλεια!!Οι ξαδέλφες μου θα ξυπνήσουν για δουλειά...Για αυτό το λόγο έφυγα και τόσο γρήγορα...Δεν τον βρήκα τον Αλέξανδρο...Κλαψ...Και κάτι ήθελα να του πω...Τεσ-πα...Γιαυτο υπάρχουν και τα τηλέφωνα και τα mail.Ευτυχώς!
Ετσι φύγαμε και κατεβήκαμε Σόλωνος για ταξί.Θέλαμε άδειο,είμασταν 4 άτομα.Αφησα τα παιδιά Κυψέλη και συνέχισα.
Αυτή τη φορά δεν χτύπαγα τα τακούνια μου κάτω.Επειδή φόραγα πάνινα.
Είχα όμως μια διάθεση για τραγούδι.Παρά το γεγονός ότι πονάνε τα πόδια μου μετά από τόση ορθοστασία και περπάτημα.Καλά,δεν πτοούμαι...Αντέχω.Ιδιαίτερα το ξενύχτι.
Αύριο έχω μάθημα,αλλά πριν από αυτό,συνάντηση για τη νέα μου δουλειά,το ερευνητικό πρόγραμμα.Το περιμένω με αγωνία!Αλλά σ'αυτη την αγωνία,έχει προστεθεί και φόβος.Προβλέπω να κάνω ελάχιστες διακοπές και μπάνια,κάτι που με στεναχωρεί...
Αύριο θα ξέρω.Θα έχω τις απαντήσεις.
Θα πέσω να κοιμηθώ,με υπέροχες εικόνες,να χαιδεύουν τις νότες των ονείρων που θα δω...
Μια από τις 4-5 φωτογραφίες που τράβηξα από το κινητό,και βγήκε πιο καθαρή σε σχέση με τις άλλες.
Nα μην βάλω τραγουδάκι;Δεν γίνεται!!
Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι
βρίσκομαι χάνομαι απελπίζομαι επιζώ
κι όταν δεν έχω τι να κάνω σε θυμάμαι
Σφίγγω τα δόντια παριστάνω το χαζό
χάνω ευκαιρίες γιατί θέλω να θυμάμαι
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι
Όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου
όταν θα έχεις μ' ένα σύννεφο δεσμό
και μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου
Εγώ να ξέρεις θα τραβιέμαι γύρω εδώ
εγώ να ξέρεις θα 'μαι πάντα ο άνθρωπος σου
όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου.
Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ' το θυμό σου να χωρίσεις
ρίχνεις τα δίχτυα σου αλλού μα απορείς
ποιον απ' τους δυο μας δεν μπορείς να συγχωρήσεις.
Δεν ξέρω πόσο θα σου πάρει να το βρεις
κι έτσι μαθαίνω απ' τ' αδέσποτα ειδήσεις
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ' το θυμό σου να χωρίσεις.
Μουσικό και στιχουργικό ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙ.Στίχοι Ισαακ Σούσης.Μουσικη Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.Στο live cd πριν 2-3 χρόνια,το είχε τραγουδήσει με τον φίλο μου το Γιώργο,που όπως πάντα,απόψε,είπε υπέροχα το Ημίφως.
Αλλα εσύ κάτι έχεις,είσαι εδώ μα απέχεις...
Μαγικές στιγμές...
10 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣήμερα το απόγευμα είχα πολύ παρέα στο σπίτι.Δεν έχω καλύτερο!!!
Ο ξάδελφος μου και η γυναίκα του,στο καπάκι ήρθε και μια καλή μου φίλη.
Αφού πρώτα υψώσαμε πειρατική σημαία,κοινώς ασχοληθήκαμε με εγγραφή cd και mp3,η επόμενη κίνηση ήταν να κοιτάξουμε τα προγράμματα όλων των φεστιβαλ,μια και είμαστε όλοι λάτρεις της μουσικής και των συναυλιών.
Μήπως να υπήρχε συναυλιοδάνειο;Αλλιώς,μήπως να χορηγούσαν στη δουλειά ειδικό επίδομα για τα έξοδα εισιτηρίων συναυλιών;
ΘΈΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΠΑΝΤΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ετοιμάζω πανό διαμαρτυρίας.ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον ανώνυμο,άφραγκο μουσικόφιλο.ΝΑΙ στην χορήγηση δανείου,για την αγορά εισιτηρίων και για την αγορά cd.ΑΦΗΣΤΕ την μουσική να ζήσει.ΒΟΗΘΗΣΤΕ τον ανώνυμο μαχητή της μουσικής τέχνης,που με κόπο,από το υστέρημα του,στηρίζει τους καλλιτέχνες που αγαπάει.
Πίσω με μεγάφωνα και ντουντούκες το πλήθος να φωνάζει:Ολοι στη μεγάλη πορεία και την συναυλία που θα ακολουθήσει,με γνωστούς καλλιτέχνες,για την ενίσχυση του αγώνα των ανώνυμων μουσικόφιλων που κάθε καλοκαίρι ψάχνουν τρόπους να πάνε σε όσο πιο πολλές συναυλίες με το μηδενικό τους εισόδημα.Στήριξη στους φίλους της μουσικής που έχουν κάνει το #$%&* τους παξιμάδι,για να παρακολουθήσουν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες.
Την πορεία ακολουθεί πλήθος κόσμου,με τα απαραίτητα σκυλιά,στην κεφαλή της πορείας,όπως κάθε πορεία που σέβεται τον εαυτό της.
Ακολουθεί συναυλία στα Προπύλαια.
Συγκροτήματα που παίρνουν μέρος:
Οι Ασχετοι.
Οι Ατάλαντοι.
οι Μπατίρηδες.
ΣΑΜ(Σύλλογος Αποτυχημένων Μουσικών)
ΔΕΜΟ(Δεν Εχουμε Μουσικά Οργανα)
Οι Ξεκούρδιστοι.
ΔΕΤ(Δεν Εχουμε Ταλέντο)
Εξαιρετικοί μουσικοί,αλλά και εξαιρετικά άτυχοι στη ζωή τους,τους έχει ακούσει η μάνα,ο πατέρας,τα αδέλφια,και 2-3 φίλοι,οι οποίοι με κόπο,μετά από έρανο,μαζέψαν λεφτά για να τους αγοράσουν τα μουσικά όργανα που γρατζουνάνε.
Μόνη εξαίρεση οι ΔΕΜΟ που όπως λέει και το όνομα τους,δεν έχουν μουσικά όργανα,και είναι ένα συγκρότημα σε στυλ χορωδίας,από θεόφαλτσους πιτσιρικάδες που τους είχαν διώξει με τις κλωτσιές από τη σχολική χορωδία γιατί είχαν εκτελέσει στα 5 μέτρα και σκοτώσει όλα τα τραγούδια.
Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν στο ταμείο Αρωγής του Ανώνυμου Μουσικόφιλου.
Δάκρυα συγκίνησης στα μάτια των μουσικών που συμμετέχουν στη συναυλία.Ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι θα παίξουν μπροστά σε κόσμο,και μάλιστα με εισιτήριο 2 ΟΛΌΚΛΗΡΑ ΕΥΡΩ!!Συνήθως αυτοί πληρώναν για να τους ακούει ο κόσμος.
Η συναυλία τέλειωσε.Ο κόσμος διαλύεται,πάει στα σπίτια του.Πανικόβλητος.Πως αντέξαν και δεν τους ρίξανε ντομάτες;ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ...ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ...φωνάζουν.Με 2 ευρώ θα είχαν πάρει έναν καφέ,ένα εισιτήριο τρένου,ένα μπουκαλάκι νερό,και ένα πακέτο τσιγάρα.Μπα...Μάλλον μόνο φάρμακα για το Altzheimer... HELLO...Στην Ελλάδα ζούμε.Με δυο ευρώ δεν αγοράζεις ούτε το σάλιο για να κολλήσεις το γραμματόσημο(εννοείται ΟΧΙ το γραμματόσημο)Αλλά αυτά τα συγκεκριμένα γραμματόσημα έτσι κι αλλιώς δεν κολλάνε.Αφού έχουν εικόνα των πολιτικών,όλοι φτύνουν μπροστά και έτσι δεν κολλάνε στα γράμματα και πέφτουν κάτω.
Οι μουσικοί υπογράφουν αυτόγραφα,σε χαρτιά,σε πόδια,χέρια,θαυμαστών και θαυμαστριών.Μια κοπέλα έβγαλε την μπλούζα της να της υπογράψουν στο σώμα,στο γυμνό στήθος.Ο μουσικός έγραψε λάθος το όνομα του στο αυτόγραφο.Με αγάπη Μήτσος.Ενώ τον λένε Φρίξο(επειδή οι γονείς του έφριξαν όταν γεννήθηκε,γιατί είχε ήδη μούσι και μακριά μαλλιά,τα οποία διατηρεί από τότε,30 χρόνια αργότερα και έχουν φτάσει στο δρόμο και τον σκουπίζουν,γεμίζοντας συνεχώς γόπες-αποτσίγαρα,όχι ψάρια)Ξέχασε το όνομα του.Το μυαλό δεν υπακούει,όσο τα μάτια έχουν βγει έξω.
Πόσο καιρό είχε περάσει από την τελευταία του σχέση;Σκέφτηκε.Δυο;Τρια;Τέσσερα;Οχι παιδιά του Πειραιά.Χρόνια.Από τότε που η κοπέλα του τον παράτησε,περνώντας του την κιθάρα κολλάρο.Εκλαψε πολύ τότε...Καημένη μου κιθάρα...Πως θα ξαναμαζέψω λεφτά να πάρω άλλη...Και δώστου να κλαίει,και δώστου να κλαίει...Για την κιθάρα.Ηταν και δώρο της πρώτης του αγάπης.Για την κοπέλα ούτε δάκρυ.Ακούς να τον πει ατάλαντη ψωνάρα...Και ατάλαντη,ούτε καν ατάλαντο...Τι τον πέρασε;Αντρας 100% είναι.Ακούς εκεί...Η άπονη.Από τότε παίζει πάντα μπάσο στις συναυλίες,εννοείται δανεικό από τον μπασίστα,ο οποίος ξαπλώνει πάνω στην κονσόλα και κοιμάται και εμποδίζει τον ηχολήπτη ο οποίος βρίζει ασταμάτητα και τα τελευταία χρόνια και καλημέρα να του πεις,θα σε βρίσει.Αν δε του πεις το όνομα Σταμάτης...Το όνομα του μισητού μπασίστα.Μπορεί και να σε δείρει.Αχ,παλικάρι μου...Ο καημένος ο Γρηγόρης...Το καλύτερο παιδί ήταν και κολλητός με τον Σταμάτη κάποτε...Μαζί περνούσαν γριούλες στα φανάρια απέναντι...Αστα,βράστα...
Τώρα που είπε βράστα...Να είχα κανένα τοστάκι με ζαμπόν,τυρί,βραστό αυγό,πατάτες τηγανητές(έστω και με ηλιέλαιο), σκέφτεται...Η τέχνη θέλει καλοπέραση.Μετά.Για να μπορείς να αποδώσεις στο απαιτητικό επάγγελμα του μουσικού.Καλά και με μια πίτσα συμβιβάζομαι,σκέφτεται.Και σκυλοτροφή να μου φέρεις θα την φάω.Δεν είναι τυχαίο ότι τα σκυλιά στην πορεία γαβγίζαν δυνατά στα ΜΑΤ που ήταν στην άκρη της πορείας.Από την τροφή ΔΥΝΑΤΟΓΑΒΓΙΞ φάγανε,τους έβαλε πριν τη συναυλία ο πονόψυχος ντράμερ του συγκροτήματος.Καλά,μην φανταστείτε τον πήρε ο πόνος...Απλά 2-3 αρσενικά σκυλιά περάσαν τα τύμπανα για χώρο εναπόθεσης ακαθαρσιών,έτσι όπως τα είδαν,τα περάσαν για δεντράκι ή για γιγάντιο μανιτάρι.Η τροφή λοιπόν ήταν λάδωμα, για να φύγουν τα σκυλιά και να ανακατευτούν με τον κόσμο.Ας εναποθέσουν αλλού τις 2-3 γαβάθες νερό που τους έβαλε ο πιανίστας του άλλου γκρουπ.Αν τον πιάσω τον *&^&%&!!!Θα δει!!Το πιανάκι του δεν το προτιμάνε.Τα δικά μου τύμπανα λερώσαν.
Ελα όμως που βρέθηκε και ένα μουσικόφιλο σκυλάκι και έπαιξε πιάνο καλύτερα από όλους τους πιανίστες και των 7 γκρουπ.Ο πονόψυχος πιανίστας διέκρινε το ταλέντο του.Διέκρινε ότι επρόκειτο για σκύλο με πιάνο και Γαλλικά.
Σε τραγούδια σκυλάδικα και επιλογές από ένα πλούσιο ρεπερτόριο έντεχνου-ροκ τραγουδιού.Τραγούδια όπως ο σκύλος ο αράπης ο ταμ-ταμ-ταμ(φίλος του από το Αιγάλεω), ο γάτος ο Τούρκος (ο άντρας της Σερενάτας απ'το Παρίσι που γράφει γράμματα όσο η Σερενάτα γυρίζει με τον Μαυρο Γατο και απέκτησε και δυο παιδιά), η Σερενάτα, ο μαύρος γάτος(ο *&*&^%$ εραστής της Σερενάτας), ο σκυλος ο Κανέλλος(φίλος του από το Πολυτεχνείο),ο σκύλος ο Βαγγέλης(επίσης φίλος του από το Κολωνάκι).
Ξέχασα να πω ότι κι ο συμπαθής σκυλάκος λαδώνει τους φίλους με τραγουδάκια εξαιρετικά αφιερωμένα,για να ξεχάσουν ότι τους πούλησε και αγάπησε την γατούλα,την κόρη της Σερενάτας.
Ως γνωστόν,η Σερενάτα απέκτησε δυο γατάκια,τον Παναγιώτη και μια κόρη,αγνώστων λοιπών στοιχείων,αλλά σωστή καλλονή και σπάνιας καλοσύνης-καμιά σχέση με την άπιστη.com μητέρα της- την οποία ερωτεύτηκε ο φιλαράκος μας παράφορα κι ας την είδε στο σπίτι του Παναγιώτη-που τα έκανε σαλάτα-παραζαλισμένη μαζί με το αδελφάκι της, στο οποίο σπίτι και αυτός κατοικούσε.
Από τότε την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα.Αλλά επειδή ο Παναγιώτης έχασε την γάτα,και δεν τον νοιαζει που ξεχειμωνιάζει, η κοπέλα του για αντίποινα έλυσε τον πιστό του σκύλο και τον έδιωξε αφού τον έδειρε και τον έκανε μαύρο,και έτσι απέκτησε το μαυρόασπρο χρώμα της φωτογραφίας.Ασπρος ήταν παλιά.
Ηθικό δίδαγμα:Η αγάπη επιβιώνει παρά τις δυσκολίες.Δεν κοιτάει λεπτομέρειες,αλλά τα βέλη του έρωτα αν χτυπήσουν,δεν γλιτώνει κανείς!!
Οπως και η αγάπη για την μουσική.Σχέση πάθους.
ΥΓ-->Εννοείται ότι αυτά όλα τα σκέφτηκα τώρα,τη στιγμή που τα έγραφα.χαχαχα!!Και όπως κάθε φανταστικό σενάριο που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να διευκρινήσει ότι οποιαδήποτε όμοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.χαχαχα!!!!!!!
Στη φωτογραφία ο συμπαθής ερωτοχτυπημένος σκύλος τραγουδάει για την γατούλα που αγαπά,την Σερενάτα. Για ξεκάρφωμα,για να μην τον καταλάβουν.Την αγαπημένη του αλλιώς την λένε.Δεν μας το είπε όμως.Σσσσσ...Είναι μυστικό...
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες