-Ροζ έβαψε τη γάτα της μία 22χρονη, επειδή όσο είχε το φυσικό της χρώμα, το λευκό, δεν ταίριαζε με τα... μαλλιά της!
Ένας άνδρας που είδε τη γάτα, όταν αυτή πήδηξε το φράχτη του σπιτιού του, ανήσυχος από το θέαμα που αντίκρισε, την περιέθαλψε και την πήγε σε οργάνωση για τα κακοποιημένα ζώα.
Τα μέλη της οργάνωσης αρχικά σκέφτηκαν ως πιο πιθανή εκδοχή, να την έβαψαν “κακά παιδιά”, πριν τη ρίξουν πάνω από τον ξύλινο φράχτη και μέσα στην αυλή του σπιτιού, όπου εντοπίστηκε.
Κάποιοι άλλοι όμως, υποψιάστηκαν ότι η ιδιοκτήτριά της, μάλλον, ήθελε να την κάνει να μοιάζει με τη διάσημη και πρωταγωνίστρια τηλεοπτικής σειράς γάτα, Bagpuss (φωτο).
Ωστόσο, από ό,τι φάνηκε, και οι δύο εκδοχές ήταν εκτός πραγματικότητας.
Η 22χρονη Natasha Gregory, μητέρα δύο παιδιών, που διεκδικεί τη γάτα της από την οργάνωση, παραδέχτηκε πως την έβαψε με ουσία, που χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, ώστε να ταιριάζει με τα δικά της... μαλλιά και πως πήρε την ιδέα από αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά.
Και κάπως έτσι, η “Oi! Kitty”, από λευκή έγινε... ροζ!
“Είναι το αγαπημένο μου χρώμα, το λατρεύω! Έβαψα τα μαλλιά μου ροζ και λατρεύω τα ροζ ρούχα. Κι έτσι μου φάνηκε καλή ιδέα να βάψω την Oi! Kitty ροζ, ώστε να είμαστε ασορτί! Άλλωστε, πάντα ήθελα ένα ροζ κατοικίδιο”, είπε η Gregory στην εφημερίδα “The Sun”.
“Διάβασα τις οδηγίες και αφού σιγουρεύτηκα ότι δεν ήταν τοξική και δε θα την έβλαπτε, προχώρησα. Άλλωστε, την ουσία αυτή, την τρώμε”.
Σημειωτέον, τα μέλη της οργάνωσης, της χάλασαν το σχέδιο, αφού έπλυναν τη γάτα και την επανέφεραν στο “αδιάφορο” φυσικό, λευκό χρώμα της.
-Με χνουδωτά ζάρια, κρυστάλλινα μπρελόκ, ριγέ καθίσματα και τώρα.. και με βλεφαρίδες, μπορούν να διακοσμήσουν το αυτοκίνητό τους, όσοι επιθυμούν να το κάνουν λίγο πιο.. ξεχωριστό. Τώρα, το κατά πόσο αυτό είναι χαριτωμένο ή κιτς.. περί ορέξεως..
Σύμφωνα με την Telegraph, το νέο must έχει ήδη μεγάλη πέραση στις γυναίκες οδηγούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ έχει ήδη γίνει δημοφιλές και στη Βρετανία.
Οι βλεφαρίδες τοποθετούνται ακριβώς πάνω από τα μπροστινά φώτα του αυτοκινήτου και για όσους δεν το θεωρούν αρκετό, υπάρχει και ... eyeliner!!
Η αμερικανική εταιρεία παραγωγής του εν λόγω αξεσουάρ, επισημαίνει πως αν κάποιος αποφασίσει να το αφαιρέσει κάποια στιγμή αργότερα, δε θα προκαλέσει καμία φθορά στο χρώμα του αυτοκινήτου.
Οι φίλοι -μάλλον φίλες- του αξεσουάρ αυτού έχουν μάλιστα δημιουργήσει ομάδα στο facebook, όπου αναρτούν φωτογραφίες από τα “στολισμένα” οχήματά τους.
Για όποιον ενδιαφέρεται, οι βλεφαρίδες κοστίζουν περίπου 16 και το “ασορτί” eyeliner περίπου 13 λίρες.
(από cosmo.gr)
-Από ένα απίστευτα σπάνιο σύνδρομο, την «ασθένεια της ωραίας κοιμωμένης» (Kleine- Levin), πάσχει μια 15χρονη κοπέλα από τη Βρετανία που όταν την παίρνει ο ύπνος... ξεχνάει να ξυπνήσει.
Ο λόγος για την Louisa Ball που γεννήθηκε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα αλλά άρχισε να παρουσιάζει τα προβλήματα της ασθένειας στο σχολείο όπου την έπαιρνε ο ύπνος την ώρα του μαθήματος και χωρίς φυσικά να το θέλει.
Η 15χρονη ζει ένα πραγματικό δράμα αφού δεν... υπάρχει καμία θεραπεία για την ασθένεια της ενώ οι γιατροί που την παρακολουθούν δηλώνουν πως μετά από 8- 12 χρόνια τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν ξαφνικά, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν. Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια ύπνος της Luisa έχει διαρκέσει 13 μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων οι γονείς της την τάιζαν και της έδιναν νερό… ενώ αυτή κοιμόταν.
Αξίζει να σημειωθεί πως από την «ασθένεια της ωραίας κοιμωμένης» πάσχουν περίπου 1000 άτομα σε όλο τον κόσμο ενώ φήμες που θέλουν τους 300 από αυτούς να εργάζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο παραμένουν ανεπιβεβαίωτες.
-Στην Ιταλία το νούμερο της γρουσουζιάς είναι το 17 και στην Ιαπωνία το 4.
-Οι άνθρωποι γεννιούνται με 300 οστά και πεθαίνουν νε 206.
-Αν στρίψεις ένα κέρμα, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να βγει "γράμματα" γιατί η πλευρά της "κορόνας" είναι συνήθως λίγο βαρύτερη και καταλήγει στο πάτωμα.
-Στα Βουλγάρικα, το Αιγαίο ονομάζεται Λευκή Θάλασσα, επειδή θεωρείται το αντίθετο της Μαύρης Θάλασσας.
-Η Ελλάδα είναι 12η σε μήκος ακτογραμμής στον κόσμο, υπολείπεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Κίνα.
-Το όνομα της Αφρικής προέρχεται από τη Φοινική λέξη "Αφάρ' που σημαίνει Σκόνη.
-Το 1882 στη Ν. Υόρκη τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά ηλεκτρικοί λαμπτήρες σε χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Το Jukebox είναι ένα ημιαυτόματο μηχάνημα αναπαραγωγής μουσικής. Πήρε τ' όνομά του από την λέξη jook ή juke, που στην αφροαμερικάνικη αργκό σημαίνει χορός, πανδαιμόνιο, και τη λέξη box, που σημαίνει κουτί.
Δημιουργός του ήταν ο Λούις Γκλας, ένα τοπικό στέλεχος της «Τζένεραλ Ηλέκτρικ». Μέσα σε ξύλινο κουτί τοποθέτησε ένα φωνογράφο Έντισον με 4 ακουστικούς σωλήνες και μία υποδοχή για νομίσματα. Ο καθένας με 5 σεντς μπορούσε να ακούσει το αγαπημένο του τραγούδι.
Το πρώτο τζουκ-μποξ τοποθετήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1889 σ' ένα σαλούν του Σαν Φρανσίσκο, εντυπωσιάζοντας τους θαμώνες του.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι κύλινδροι αντικαθίστανται από πλάκες γραμμοφώνου και αργότερα με δίσκους 45 στροφών. Το 1927 γίνεται ηλεκτρικό.
Επαγγέλματα που χάνονται στο χρόνο
Ένας από τους γραφικότερους πλανόδιους επαγγελματίες της παλαιότερης εποχής ήταν ο σαλεπιτζής. Στην τούρκικη γλώσσα salep σημαίνει σαλέπι και salepci o παρασκευαστής και πωλητής του ποτού, ο σαλεπιτζής.Το σαλέπι είναι σκόνη από αποξηραμένους βολβούς διαφόρων ορχεοειδών. Η σκόνη βράζεται με ζάχαρη η μέλι και αρωματίζεται με πιπερόριζα. Το ομώνυμο ποτό είναι θρεπτικό λόγω του αμύλου και της γόμας που περιέχει καθώς και θερμαντικό λόγω της παχύρρευστης μορφής του.Το στέκι του ο σαλεπιτζής το διάλεγε με βάση τις περιοχές που σύχναζαν οι ξενύχτηδες και εκείνοι που άρχιζαν τη δουλειά τους αξημέρωτα (οικοδόμοι, εργάτες κλπ).
Ο λατερνατζής γυρνούσε τη μανιβέλα της “ρομβίας” και έπαιζε το “Τεζόρο μίο” πλάι στα γερτά ξύλινα πατζούρια. Η λατέρνα είναι ένα αυτόματο μουσικό όργανο που αν και ογκώδες δεν χρησιμοποιείται μόνο σε κλειστούς χώρους αλλά συχνά μεταφέρεται σε ανοιχτούς χώρους, πλατείες και γειτονιές.
Ο αμαξάς γεννήθηκε από την ανάγκη των ανθρώπων να μετακινηθούν είτε μόνοι, είτε με παρέα πιο γρήγορα από το ένα μέρος της πόλης στο άλλο. Έτσι μιας και είχε βρεθεί ο τροχός και τα πρώτα κάρα έκαναν την εμφάνισή τους, ξεκίνησαν και οι πρώτες ανθρωποκίνητες άμαξες. Στην πορεία βγήκαν άμαξες με δύο, τρία ή και τέσσερα άλογα ομοίου ή διαφορετικού χρώματος. Στόλισαν και ομόρφυναν τις καρότσες με δερμάτινα καθίσματα, με γυαλιστερά μπακίρια, με διακοσμητικές ταινίες και με κρόσσια, με χαϊμαλιά στα άλογα, με καπέλα δικά τους και των αλόγων κ.λ.π.
Η αρχαιότερη ελιά του κόσμου βρίσκεται στο χωριό Βούβες του Δήμου Κολυμπαρίου στα Χανιά. Έχει περίμετρο κορμού 12,5 μέτρα, διάμετρο 3,64 μέτρα και το εμβαδόν της είναι 11,45 μ2 . Χρονολογείται ότι είναι περίπου 2500- 5000 ετών.
Η μεγαλύτερη εκκλησία στην Ελλάδα όσο και στα Βαλκάνια είναι Ο ναός του πολιούχου της Πάτρας Άγιος Ανδρέας ,είναι χτισμένος νότια της Πάτρας στο μέρος όπου μαρτύρησε ο Απόστολος Ανδρέας (66 μ.Χ.). Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, είναι βυζαντινού ρυθμού, η θεμελίωση του οποίου έγινε από το βασιλιά Γεώργιο Α΄, το 1908.Την επίβλεψη της ανέγερσης του ναού την ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Μεταξάς και μετά το θάνατο του. το 1937. Ο αρχιτέκτονας Νομικός. Ο κεντρικός τρούλος έχει ύψος 46 μέτρα και επάνω του είναι τοποθετημένος ένας επίχρυσος σταυρός πέντε μέτρων και δώδεκα μικρότεροι, ένας καθαρά συμβολισμός για το Χριστό και τους δώδεκα μαθητές του.
Το εσωτερικό εμβαδόν του ναού είναι 2.000 τετραγωνικά μέτρα και αθροίζοντας και το εμβαδόν από τους γυναικωνίτες μπορούν να εκκλησιαστούν πάνω από 7500 άτομα. Οι αγιογραφίες του ναού είναι δημιούργημα τέχνης του αγιογράφου Ι. Καρούσου. Ο Ναός εγκαινιάσθηκε επίσημα στις 26 Σεπτεμβρίου του 1974.
Κάποτε και σήμερα
-O χρόνος είχε τέσσερις εποχές. Έχει δύο.
-Είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τα λέμε μέσω MSN και Skype!!
-Είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας. Κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.
-Πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε
-Παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες .Παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation
-Είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε Έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
-Είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας .Δεν έχουμε χρόνο για κανένα
-Ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...ήμασταν ευτυχισμένοι Ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...
-Ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά .Το λέμε και με SMS
-Τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σα το Σεφέρη. Παίρνουν από τη Βανδή...
-Μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι .Έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι κατά τύχη...
-Οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή τους. Τραγουδούν με το κορμί τους...
-Είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Λέμε «Αυτός φταίει»...
- Τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα .Βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.
-Τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός, ο φίλος... Μας δανείζουν οι τράπεζες
-Δουλεύαμε για να ζήσουμε.Ζούμε για να δουλεύουμε
-Δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι! Έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας...
Απόσταγμα σκέψεων
-Η σκληρή δουλειά δε σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας;
-Ο άνθρωπος που χαμογελά, όταν όλα πάνε στραβά, έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο.
-Στη δημοκρατία το κάθε κόμμα αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του, να αποδείξει, ότι το άλλο δεν είναι ικανό να κυβερνήσει. Και τα δυο το πετυχαίνουν. Και τα δυο έχουν δίκιο.
-Αν αναλάβει το κράτος την έρημο Σαχάρα, σε λίγα χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άμμου.
-Γράφω σε ένα χαρτί ό,τι πρέπει να θυμηθώ. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αντί να ξοδεύω το χρόνο μου προσπαθώντας να θυμηθώ αυτό που έγραψα, τον ξοδεύω ψάχνοντας το χαρτί που έγραψα αυτά που πρέπει να θυμηθώ.
-Όταν κάνεις το καλό, ζήτα απόδειξη, μην τυχόν και ο παράδεισος δουλεύει σαν την εφορία.
-Οι στατιστικές λένε, ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες υποφέρει από κάποια διανοητική διαταραχή. Σκέψου τους τρεις καλύτερους φίλους σου. Αν είναι υγιείς, τότε κατά πάσα πιθανότητα έχεις πρόβλημα.
-Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε.
Μαργαριτάρια από γραπτά μαθητών
-Ψευδώνυμο είναι αυτό που χρησιμοποιείται από τους ποιητές, όταν ντρέπονται για την ποίησή τους.
-Το εθνικό σήμα της Ολλανδίας είναι το άνθος της τουλούμπας.
-Της έταξε λαχνούς με πετραχείλια.
-Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήταν Έλληνας ποιητής που κατοικούσε στη Λιβύη της Αλεξανδρείας.
(από topaliatzidiko.blogspot.com, ένα πολυ ενδιαφέρον site,αξίζει να ρίξετε μια ματιά, το βάζω και δίπλα στα links).
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Εχθές που έβρεχε απ'το πρωί είχα μια απίστευτη υπνηλία,σε αντίθεση με σήμερα που έχω τρομερή ενέργεια απ'το πρωί.
Ζωγράφισα τον δεύτερο πίνακα με λάδια, που προορίζονται για κάδρα, στην τραπεζαρία, έκανα διάφορες δουλειές και μετά μαγείρεψα ένα καταπληκτικο κοτόπουλο, που θα βάλω τη συνταγή του εδώ. Αξίζει τον κόπο, όσες και όσοι καταπιάνεστε με τα της κουζίνας, αξίζει να το φτιάξετε, έγινε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!
Κοτόπουλο με μπίρα
-6 μπούτια κοτόπουλο(εγώ έβαλα 4 στήθη)
-1/3 φλ. ελαιόλαδο
-3 κρεμμύδια κομμένα σε φέτες (εγώ έβαλα 2)
-πάπρικα
-μοσχοκάρυδο(δεν έβαλα,έβαλα μείγμα για κοτόπουλο)
-αλάτι
-πιπέρι
-500 ml μπίρα(εγώ έβαλα 330, ένα κουτάκι δηλαδή)
Σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, ροδίζουμε καλά το κοτόπουλο στο ελαιόλαδο, να πάρουν σκούρο ρόδινο χρώμα. Ρίχνουμε τα μπαχαρικά, και μετά προσθέτουμε τα κρεμμύδια, να μαραθούν μαζί με το κοτόπουλο. Αλατοπιπερώνουμε και σβήνουμε με τη μπίρα, με προσοχή, γιατί φουσκώνει καθώς βράζει (εγώ κατέβασα από το μάτι, για αποφυγή ατυχήματος...Την έβαλα πάλι πάνω όταν ειχα ρίξει την μπίρα) Σκεπάζουμε με το καπάκι, χαμηλώνουμε τη φωτιά και βράζουμε. Όταν γίνει το κοτόπουλο, το βγάζουμε σε ένα πιάτο ή πιατέλα και αφήνουμε για λίγο, σε δυνατή φωτιά, να δέσει η σάλτσα. Ταιριάζει με πουρέ ή ό,τι άλλο μας αρέσει(εγω έφτιαξα ρύζι).
Φτιάξτε το και θα με θυμηθείτε.Αξίζει.
Σήμερα είναι καλύτερη μέρα από χθές,οπότε θα πάμε και καμιά βολτίτσα. Επιβάλεται!Εδώ προσφέρεται η πόλη για περίπατο, έχει αυτόν τον καταπληκτικό πεζόδρομο, με τα μαγαζιά, που χαίρεσαι να κάνεις βόλτα, ακόμα κι αν δεν κάτσεις πουθενά για καφέ ή φαγητό.
Αυτά από μένα.
(η φωτογραφία είναι απο την πρώτη ελαιογραφία που έφτιαξα πριν 2-3 μέρες,σήμερα έφτιαξα την δεύτερη).
Βροχή σήμερα… Βροχερή πόλη… Έτσι μου λένε όλοι, έτσι λέει κι ο Στέλιος…
Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τη βροχή. Εδώ όμως εντάξει, υποφερτή είναι, από την άποψη ότι οι δουλειές που έχεις να κάνεις έξω γίνονται στον μισό χρόνο από ό, τι στην Αθήνα. Σπάνια να λείψω πάνω από μια ώρα, όσες δουλειές κι αν έχω να κάνω.
Σήμερα με αυτόν τον καιρό με έχει πιάσει νύστα… Κλασικά… Ευτυχώς δεν έχω ιδιαίτερες δουλειές, κάθε μέρα κάνω κι από κάτι. Χρόνος υπάρχει, σπίτι είμαι περισσότερο. Ο Στέλιος έχει διάφορες δουλειές και τρεχάματα, (ελπίζω να βγουν σε καλό) οπότε εγώ είμαι σπίτι και κάνω δουλειές. Ενδιάμεσα, κάνω διαλλείματα και κάθομαι λίγο στον Η/Υ.
Έβαλα κι ένα cd κι ακούω και έτσι είναι πιο ευχάριστα. Με ξυπνάει από τη νύστα.
Κατά τα’ άλλα, ηρεμία. Σιγά –σιγά ηρέμησαν τα πράγματα (με το θέμα που σχολίαζα σε προηγούμενα post) και είμαι χαρούμενη. Είναι σαφώς καλύτερα τα πράγματα κι εγώ πολύ πιο ήρεμη. Όλα ξεπερνιούνται με υπομονή και καλή διάθεση.
Εδώ στην πόλη τα πράγματα είναι ήρεμα. Αργοί ρυθμοί. Αυτό που ήθελα. Να είμαι ήρεμη.
Όταν τελικά έχεις υπομονή και πιστεύεις στην αλλαγή, έρχεται. Έκανα υπομονή στην Αθήνα, κατάπινα πίκρες και ήρθε η ώρα που τα άφησα όλα πίσω. Τώρα έρχομαι σαν επισκέπτρια και πάλι δυσανασχετώ και θέλω να φύγω, ειδικά επειδή μένω στο Γαλάτσι στην μάνα μου όταν έρθω Αθήνα. Αναγκαστικά θα κατέβω τον Οκτώβρη, για διάφορες δουλειές, κάτι χαρτιά που χρειάζομαι, γιατρούς και μια βάφτιση.
Η σχέση με τον άνθρωπο μου είναι μια χαρά. Ακόμα κι όταν έχουμε μια διαφωνία, (κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά), τα βρίσκουμε. Συνήθως εγώ θυμώνω αν κάνει τσαπατσουλιές στο σπίτι από αφηρημάδα. Γενικά δεν έχω παράπονο, με βοηθάει όσο μπορεί σε πράγματα που δυσκολεύομαι. Αλλά και να θυμώσω σε ένα λεπτό μου έχει περάσει, μόλις με κοιτάξει, του βγάζω τη γλώσσα, τα κλασικά μας, πειραζόμαστε.
Έχω αρχίσει και προσαρμόζομαι πλήρως, να κάνω ψώνια, να κυκλοφορώ, να πληρώνω λογαριασμούς, άρχισα να μαθαίνω τους δρόμους, όλο και λιγότερο ρωτάω. Είμαι βέβαια πολύ προσαρμοστική γενικά. Μαθαίνω εύκολα και προσαρμόζομαι ακόμα πιο εύκολα. Και σε βραχονησίδα που λέει ο λόγος να με πας, θα προσαρμοστώ σε λίγο. Δίδυμος. Κλασικά. Κατά τ’ άλλα όμως, έχει βγει ο Ταύρος μέσα μου, ο ωροσκόπος μου, και είμαι πιο τακτική από όσο ήμουνα παλιά, και πιο πολύ του προγράμματος, που δεν ήμουνα παλιά. Προγραμματίζω τα περισσότερα πράγματα και είμαι πιο λογική από παλιά. Αλλά βέβαια έχω και μια δόση τρέλας., με την καλή έννοια. Αυτή αν την έχεις δεν φεύγει εύκολα. Χαχα!
Αυτά λοιπόν από μένα. Σκέψεις και λόγια με μπερδεμένες τις νότες των τραγουδιών που ακούω, από τον Παντελή Θαλασσινό, από ένα cd του Διφώνου.
Αρκετά σοβαρέψαμε όμως, ας βάλω και κανένα ανεκδοτάκι να γελάσουμε και ύστερα τη συνταγή της πίτας που θα φτιάξω σήμερα να φάμε, μόλις κλείσω τον Η/Υ.
''Ένας Γερμανός, ένας Ιταλός και ένας Έλληνας ταξιδεύουν ως συνήθως με ένα αεροπλάνο το οποίο πέφτει αυτή τη φορά και σκοτώνονται.
Ο Άγιος Πέτρος τους περιμένει με μία δοκιμασία: «Βλέπετε αυτή την απέραντη θάλασσα; Θα ρίξει ο καθένας σας στο νερό, ένα μικρό αντικείμενο που έχει πάνω του. Αν βουτήξω και το βρω θα πάτε στην κόλαση, αλλιώς στον παράδεισο.»
Ο Γερμανός ρίχνει ένα μικρό αντικείμενο και ο Άγιος βουτάει. Μετά από μία ώρα έρευνα και μακροβούτια ο Άγιος βγαίνει και λέει: «Το βρήκα, είχες ρίξει αυτό το κουμπάκι. Κατευθείαν στην κόλαση…»
Αφού έριξε κάτι και ο Ιταλός, ο Άγιος ξανά βουτά και μετά από 2 ώρες βγαίνει και του λέει: «Ορίστε είχες ρίξει αυτή την μικρή τρίχα … στην κόλαση γρήγορα.»
Ρίχνει κάτι και ο Έλληνας και ο Άγιος βουτά και πάλι. Μετά από πολλές ώρες ερευνών ο Άγιος βγαίνει απελπισμένος και του λέει: «Δεν βρίσκω τίποτα, θα πας στον παράδεισο αλλά πες μου σε παρακαλώ τι έριξες;»
Και ο Έλληνας απαντά: «Depon αναβράζον!»
- Γιατί η ξανθιά στον υπολογιστή της έχει για κωδικό (password):
"Mickey_Minnie_Pluto_Huey_Louie_Dewey_Donald_Goofy";
- Γιατί έπρεπε να είναι τουλάχιστον 8 χαρακτήρες!!
Ο Τοτός με τον πατέρα του κάθονται στο σαλόνι. Λέει ο μπαμπάς στον Τοτό:
- Πήγαινε στο υπνοδωμάτιο και φέρε μου τις παντόφλες μου.
Στο υπνοδωμάιτο κάθονται η αδερφή του Τοτού και μια φίλη της. Μπαίνοντας μέσα λέει ο Τοτός
- Ο μπαμπάς μου είπε να σας δείρω και τις δύο!
Η αδερφή του:
- Φύγε από δω ρε κωλόπαιδο!
- Δε με πιστεύεις; Άκου (και φωνάζει στον πατέρα του:) Πατέρααα! Την μίαααα;
- Και τις δύο ρε βλάκα!
Ένας παππούς 97 ετών πάει σε έναν ασφαλιστή.
- Γεια σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής
- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελάθηκες, πόσο είσαι;
- 97 ετών, λέει ο παππούς.
Τρελαίνεται ο ασφαλιστής.
- Μιλάς σοβαρά τώρα; Τι να την κάνεις;
- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι.
Ο ασφαλιστής έχει τρελαθεί!
- Με τον πατέρα σου; Πόσο είναι εκείνος;
- Ε, 125 τον άλλο μήνα.
- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό;
- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου.
Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο.
- Τι λε ρε μπάπμπα, με κοροϊδεύεις; Πόσο είναι ο παππούς σου;
- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.
- Και τι θα κάνετε εκεί;
- Παντρεύεται και πάμε στο γάμο!
Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο πρεβάζι και είναι έτοιμος να φουντάρει.
- Και...γιατί παντρεύεται;
- Βλακίες μωρέ, τον πιέζουν οι γονείς του!''
Χαλουμόπιτα με δυόσμο
(την γράφω όπως έχω τη συνταγή, εγώ θα κάνω μικρότερη ποσότητα)
[για 8-10 κομμάτια, χρόνος ψησίματος περίπου μια ώρα]
-1 ποτήρι νερού λάδι
-5 αυγά
-1 ποτήρι νερού γάλα
-2 κ.σ δυόσμο
-3 ποτήρια νερού χαλούμι τριμμένο
-1 κ.γ μπέικιν παουντερ
-3 ποτήρια νερού αλεύρι
Βάζουμε σε μια λεκάνη τα αυγά, προσθέτουμε το γάλα και το λάδι, συνεχίζουμε το χτύπημα με σύρμα, προσθέτουμε το δυόσμο και το χαλούμι.
Τελειώνουμε το ανακάτεμα με το χέρι, προσθέτοντας σιγά- σιγά το αλεύρι με το μπέικιν.
Λαδώνουμε το ταψί μας και αδειάζουμε το μείγμα. Το ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει η πίτα.
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Πάει, πέρασε κι αυτό… Είχα τόσο πολύ αγχωθεί που κόντευα να ξεχάσω το όνομα μου…
Όμορφα ήταν. Κάτι διαφορετικό. Κάτι που έλεγα δεν θέλω να ζήσω, αλλά τελικά δεν ήταν και τόσο τρομακτικό. Ο τρόμος ήταν μέχρι να πάω. Μετά, όλα καλά.
Ένα βροχερό Σάββατο του Σεπτέμβρη, ανέβηκα τα σκαλιά.
Βροχερά και τα μάτια μου. Από τη συγκίνηση. Καθώς κατέβαινα από το αμάξι και σε είδα να με περιμένεις στα σκαλιά.
Και ύστερα φωτογραφίες στο πάρκο. Χαμόγελα και μετέωρα βήματα, στις πλάκες του πάρκου, προσπαθώντας να αποφύγω τις λάσπες.
Και ύστερα τούρτα με ορόφους, κι ύστερα σαμπάνια, ο πρώτος χορός, ένας ακόμα..Πατώντας το νυφικό μέχρι τελικής πτώσης… Γέλια, χαρά, γλέντι, χορός, κουβεντούλα.
Ζειμπέκικο.
Σε καμάρωνα.. Έτσι που χόρευες.. Όμορφα, πολύ όμορφα..Με ξάφνιασες μπορώ να πω.
Όλα πολύ όμορφα.
Και μετά ταξίδι.
Όμορφο μέρος.
Καλά Νερά, όνομα και πράγμα.
Όμορφη θάλασσα. Καθαρή. Ήσυχο μέρος.
Στις λίγες μέρες που μείναμε, μέχρι οι γάτες και οι σκύλοι μας έμαθαν. Τα ταίσαμε σχεδόν όλα άλλωστε.
Φιλόξενος κόσμος. Ευγενικός. Όλοι μας χαιρετούσαν, μας κέρναγαν στις ταβέρνες.
Καθαριότητα και εξυπηρέτηση άψογη. Όμορφα διακοσμημένα μαγαζιά.
Μπάνιο με τις ώρες, να πλατσουρίζω, να μην θέλω να βγω. Να σε πειράζω, ότι έρχονται ψαράκια που τσιμπάνε και μετά να σε φιλάω. Να σου βγάζω τη γλώσσα. Αν αναρωτιέσαι, όχι, δεν σοβαρεύτηκα επειδή αλλάξαμε επίπεδο… Είμαι η ίδια Αυγή, το πειραχτήρι που ξέρεις.
Προχωράμε μπροστά. Μαραθώνιος είναι; Δρόμος μετ’ εμποδίων; Δεν ξέρω να πω με βεβαιότητα.
Όμορφα είναι πάντως. Αυτό το ξέρω με σιγουριά. Όταν έχεις κάποιον να νοιάζεσαι και να σε νοιάζεται. Όσα εμπόδια και να σου φέρνουν στο δρόμο, άλλοι (ας μην επεκταθώ) όλα θα είναι περαστικά και το πιστεύω.
Εφόσον υπάρχει αγάπη και κατανόηση, κανένα εμπόδιο δεν είναι ικανό να μας λυγίσει. Το πιστεύω. Είμαι σίγουρη..
20 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΚαλό μήνα σε όλους πρώτα από όλα.
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε… Μετράμε μέρες πια, μετράμε ώρες…
Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή αν φοβάμαι… Αν νιώθω ανασφάλεια ή σιγουριά…
Ίσως είναι το άγχος πριν το γεγονός… Η αίσθηση του καινούριου… Ξένη σε μια άγνωστη πόλη. Φιλική ή εχθρική, δεν ξέρω. Και τα δύο θα έλεγα. Οι άνθρωποι το ορίζουν αυτό. Έχω δει και απόλυτα φιλικούς ανθρώπους ,έχω δει και απόλυτα εχθρικούς. Το πρόβλημα ξεκινά όταν η πρώτη κατηγορία ανθρώπων είναι άνθρωποι που δεν συναναστρέφεσαι συχνά αλλά ελάχιστα, και η δεύτερη, είναι άνθρωποι που αναγκαστικά συναναστρέφεσαι.
Είδα ανθρώπους που ήταν ένα κομμάτι μάλαμα, είδα και άλλους που είναι του εξαποδω συγγενείς και το χειρότερο θέλουν να μας πείσουν ότι είναι άγγελοι.
Άλλα πίστευα και άλλα έκανα… Γιαυτό ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ… Πάτησα τις αρχές μου, που έλεγα ότι δεν θα παντρευτώ… Για καλό το έκανα, για κακό, δεν ξέρω να πω με σιγουριά… Όχι ότι ο άνθρωπος που διάλεξα και με διάλεξε δεν έχει κατανόηση κι αγάπη… Κάθε άλλο. Έχει και με το παραπάνω… Αλλά σε ένα γάμο δεν παντρεύεσαι τον άνθρωπο σου, παίρνεις πακετάκι και σετάκι το σόι του και κυρίως τους γονείς του. Στην περίπτωση αυτή δε, φτάνεις σε επίπεδα να θες να γίνεις πεθερο(α)- κτόνος, (το α δεν ήταν τυχαία βαλμένο εκεί, ο νοών νοείτο ποιος μου κάνει τη ζωή πατίνι).
Έχω βιώσει παραλογισμό. Δεν μου αρέσει να κατηγορώ, αλλά από το να φωνάζω στον άνθρωπο μου που δεν φταίει , καλύτερα να τα βγάλω όλα στην άσπρη οθόνη…
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα… Έτσι δεν είναι; Εδώ ισχύει με το παραπάνω… Δεν μπορώ να επεκταθώ, αλλά όλα θα ήταν διαφορετικά… Ο άνθρωπος μου δεν θα παιδευόταν, και η ζωή μας θα ήταν πιο εύκολη. Με λίγη βοήθεια, που οι γονείς μου προσφέρουν απλόχερα και οι δικοί του με την απλοχεριά του Σκρούτζ Μακ Ντακ, ενώ ορκίζονταν για το αντίθετο πριν αποφασίσουμε αυτό το γάμο.Εντάξει,δεν θέλω να πω ότι με φέρανε εδώ με το ζόρι, ήθελα να έρθω. Να φύγω από το χάος της Αθήνας, και εφόσον με τον άνθρωπο αυτό ταιριάζαμε, είπα ''γιατί όχι''.
Κάποιοι άνθρωποι είναι τόσοι εγωιστές και η αγάπη τους είναι μόνο εγωισμός. Να έχουν τον άνθρωπο που αγαπούν(????) σκυλάκι του δερμάτινο καναπέ για να ικανοποιούν το εγώ τους. Όταν αγαπάς, θέλεις αυτός που αγαπάς να περνάει όμορφα. Αν περνάει όμορφα μακριά σου, τον αφήνεις να ανοίξει φτερά και να φύγει, δεν τον κρατάς δέσμιο, εκεί, δίπλα σου, και να υποφέρει… Δεν θες να του χαλάσεις ό, τι πάει να χτίσει, για την ευτυχία του.
‘’Ο Θεός αγάπησε τα πουλιά και έφτιαξε τα πουλιά και ο άνθρωπος τα αγάπησε και έφτιαξε τα κλουβιά’’.
Εδώ βρίσκει την άμεση εφαρμογή της αυτή η φράση.
Η αγάπη δεν περιέχει εγωισμό. Αλλιώς δεν είναι αγάπη. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή. Ούτε καν η αγάπη της μάνας, τελικά... Πίστευα ότι είναι η μόνη δεδομένη αγάπη, μέχρι που είδα ότι γελάστηκα... Τελικά κάποιοι άνθρωποι πόσο ξεκρέμαστοι πρέπει να νιώθουν… Και πόσο θέλω να δώσω αγάπη… Να κλείσει το κενό, να λουλουδιάσει, όταν σε αυτό το κενό φυτρώνουν τσουκνίδες και πονάνε…
Η χειρότερη κατηγορία ανθρώπων είναι οι διπρόσωποι. Οι λύκοι που μεταμφιέζονται σε πρόβατα.
Αν άνοιγα το στόμα μου, σε όσους με έχουν πικράνει από τη μέρα που ήρθα (που είναι πολλοί και για πολλούς λόγους) ,θα ξεχύλιζε όλη η πόλη και θα πνιγόταν. Οι φωνές μου θα έφταναν στη Θεσσαλονίκη.
Ο λέξη παραλογισμός είναι ήπια για να χαρακτηρίσω κάποια άτομα.
Το σπίτι αυτό είναι σαν το γεφύρι της Άρτας. Ολημερίς το χτίζουμε, το βράδυ γκρεμίζεται. Πρέπει να προσλάβουμε έναν μόνιμο μάστορα να επιδιορθώνει τις ζημιές, να του κόβουμε μισθό με το μήνα.
Είμαι ο πιο θετικός άνθρωπος, ο πιο υπομονετικός, και έχω κατανόηση. Αλλά όταν μου πατάνε τον κάλο, και έχω δίκιο, δεν μου το στερεί ο ίδιος ο Θεός. Θα έρθει η ώρα που θα λάβει καθένας ό, τι αξίζει.
Από τη μέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ, λες και με έχουν καταραστεί. Πρώτα με τον πυρετό, με το νοσοκομείο και όσα τράβηξα με όλους εκεί μέσα, με τις αντιβιώσεις και τις ενέσεις. Προχθές σε ένα πανηγύρι που πήγαμε, με το αμάξι, με τους γονείς μου και το Στέλιο, όπως περπατάγαμε, πατάω μια λακούβα, παραλίγο να στραμπουλήξω το πόδι, πρησμένο είναι το πόδι μου τώρα… Θα πήγαινα με πατερίτσες στην εκκλησία στο τέλος, αν δεν με κράταγε ο Στέλιος απ’ το χέρι, θα είχε φάει το πρόσωπο μου χώμα, θα έπεφτα κάτω να προσκυνήσω σαν τους Μουσουλμάνους.
Αν γράψω όλους τους παραλογισμούς που έχω δει και ακούσει, όσοι διαβάσουν θα πέσουν από τις καρέκλες. Θα τραβάνε τα μαλλιά να τα ξεριζώσουν. Για γέλια και για κλάματα.
Τελικά μάλλον θα το ρίξω στην τρελή και θα επιβιώσω. Εφόσον ΄΄ η αλεπού είναι 100 χρονών και το αλεπουδάκι είναι 101’’ θα επιβιώσω. Γιατί εγώ, αν και αλεπουδάκι, ξέρω περισσότερα για τη ζωή από την αλεπού.
Στην Αθήνα όταν ζεις για να επιβιώσεις, περνάς ‘’χίλια μύρια κύμματα’’. Αν δεν δεις αυτές τις αποτρόπαιες εικόνες που όλοι λίγο ως πολυ είχαμε δει κάποια φορά, να εκτυλίσονται γύρω σου ,δεν μαθαίνεις τη ζωή. Τα περιγράφω στο Στέλιο και έχει φρίξει. Σκέψου να τα ζούσε. Το ίδιο ισχύει για όλους. Δεν μαθαίνεις τη ζωή όταν όλα τα έχεις βολικά. Αν δεν φας το χαστούκι να φέρεις σβούρα τον εαυτό σου, δεν μαθαίνεις τη ζωή αν για όλα αποφασίζουν οι άλλοι και εσύ δεν ξέρεις να κάνεις τίποτα, ούτε τα βασικά του νοικοκυριού ,και όλη μέρα είσαι στα σπίτια της γειτονιας για καφέ, στις λοιπές κατίνες για κουτσομπολιό. (ονόματα μην λέμε για ποια χτυπάει η καμπάνα, της περιγραφής).
Κατά τ ‘ άλλα ,είμαστε σε καλό δρόμο, οι δουλειές ψιλοτελειώνουν, έχουμε κλείσει ξενοδοχείο για ταξίδι, Πήλιο, για 5 μέρες, να κάνω κανένα μπανάκι, έχω μείνει με 3 μπάνια… Μας περιμένει χειμώνας, δεν θέλω να τρέχω στους ΩΡΛ συνέχεια.
Πιστεύω ότι μετά το γάμο, όλα θα φτιάξουν σταδιακά. Θα στρογγυλέψουν οι γωνίες και θα είμαστε οι δυο μας στο σπίτι ,χωρίς παρεμβάσεις, να χτίσουμε σιγά σιγά τη ζωή μας.
Ειμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και δίνω τον αγώνα μου. Δεν πέρασα από τόσες τρικυμίες σε ωκεανούς, για να βουλιάξω τώρα στα ρηχά, στην άκρη της ακτής. Θα επιβιώσω. Σίγουρα.Επιβίωσα σε πολύ χειρότερες συνθήκες.
Τελευταίο μου κείμενο, υποθέτω, σαν ανύπαντρη.
Καλό μήνα και πάλι εύχομαι. Με λιγότερη γκρίνια, λιγότερο παραλογισμό, λιγότερη κακία, λιγότερο ψέμα, λιγότερη διπροσωπία, λιγότερους καυγάδες, λιγότερη τσιγκουνιά (στα χρήματα και κυρίως στα συναισθήματα).
Με περισσότερη αγάπη, περισσότερη αλήθεια, περισσότερο συναίσθημα, περισσότερη λογική, περισσότερη κατανόηση, περισσότερη αισιοδοξία.
Όλα αυτά που κάνουν όμορφη τη ζωή…
ΥΓ:Φωτογραφία από το πάρκο της Κατερίνης,με τον υπεραιωνόβιο πλάτανο,τα συντριβάνια,τις λιμνούλες,τα πολλά παγκάκια,και τον πολυ καλό φωτισμό.Πάρκο που δύσκολα βρίσκεις σε Ελληνικό έδαφος...Οφείλω να το αναγνωρίσω, στο εξωτερικο ίσως έβρισκες παρόμοιο.
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες