Τις τελευταίες μέρες, δεν ξέρω γιατί, με έχει κυριεύσει μια νοσταλγική διάθεση… Πάντα την είχα μέσα μου βέβαια, αλλά αυτή τη φορά κάθισα και θυμήθηκα, με αναζητήσεις στο διαδίκτυο, διάφορα παλιά παιδικά προγράμματα, παλιές εικόνες, παλιές συνήθειες, παλιές τηλεοπτικές σειρές, στη δεκαετία που έκανα τα πρώτα μου βήματα, και άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, τη δεκαετία του 1980. Μπορεί να ήταν ελαφρώς .. κιτς κάποια από αυτά, με τα δεδομένα του σήμερα, μπορεί να επικρατούσε η ντίσκο, που σήμερα δεν προτιμώ σίγουρα, μπορεί τα τότε ακούσματα μου σήμερα να μου φαίνονται ξεπερασμένα, αλλά δεν παύει να είναι η δεκαετία των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων και την αγαπώ ξεχωριστά. Κάποια από αυτά που θυμήθηκα βέβαια απλώνουν και στις δυο δεκαετίες, την πριν και την μετά, του ’70 και του ’90 δηλαδή.

Σκόπιμα θα παραλείψω αρκετά, αλλιώς αυτό εδώ το post θα βγει τεράστιο…

Ξεκινάμε την αναδρομή.. Δέστε τις ζώνες και …. Φύγαμε!!

Πρώτα από όλα, δικό μου αγαπημένο παιδικό, ήταν ο ''Νιλς Χόλγκερσον'', που ταξίδευε πάνω στη χήνα.

Τα στρουμφάκια. Ο Αστυνόμος Σαίνης. Η Κάντυ- Κάντυ. Η Μάγια η μέλισσα. Ο ''Σπόρτ- Μπίλι'' με το βαλιτσάκι του. Η Χάιντι. Η σκυλίτσα ''Λάσυ''.

Υπήρχαν και σειρές για όλη την οικογένεια, με ηθοποιούς, όχι καρτούν, όπως ‘’το μικρό σπίτι στο Λιβάδι’’.

Γελούσαμε με τον ''Χοντρο- Λιγνό''  και τον ''Μπένι- Χίλ''.

Παρακολουθούσαμε τον ''Μαγκάιβερ'' να γλιτώνει πάντα με τα τρικ του από τις κακοτοπιές. Πολυμήχανος.

Παρακολουθούσαμε τη ''Δυναστεία'' και την ''τόλμη και γοητεία'', που τότε ήταν τα πρώτα της επεισόδια, ενώ τώρα κοντεύουν να γίνουν παππούδες ακόμα και οι πιο νέοι ηθοποιοί.

Βλέπαμε τον  ''ιππότη της Ασφάλτου'', με το μαγικό αμάξι του, τον Κίτ.

Άλλη μια οικογενειακή σειρά, με σχολεία, ήταν το ''Πριν χτυπήσει το κουδούνι''. Κωμική σειρά.

Άλλη μια σειρά που μου άρεσε πολύ και την έβλεπα πολύ μικρή ήταν ''το μυστήριο του Χρυσού πιθήκου'', με ένα υδροπλάνο και πολλά όμορφα τοπία. Δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες, πήγαινα στο νηπιαγωγείο τότε, ίσως και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, αλλά μου έχει εντυπωθεί στη μνήμη η εικόνα να παρακολουθώ σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση αυτή τη σειρά την ώρα του μεγάλου σεισμού του 1981, και μικρό παιδάκι τότε, να πέφτω στο σκοτάδι από την καρέκλα από το κούνημα. Ύστερα βγήκαμε έξω όλοι.

Άλλη μια ωραία σειρά με ένα κρουαζιερόπλοιο ήταν το ''πλοίο της αγάπης''.

Από Ελληνικές σειρές θυμάμαι το ''Ορκιστείτε Παρακαλώ'', με τον Γιάννη Μιχαλόπουλο στο ρόλο του προέδρου, θυμάμαι το ''Μινόρε της αυγής'', θυμάμαι τη Τζοβάνα Φραγκούλη και το ''πες το και θα γίνει'' που πραγματοποιούσε ευχές παιδιών, θυμάμαι ''το κάμπινγκ'' , θυμάμαι και ''τα μπακούρια'' με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη νεαρό, μια σειρά που έχει σταθεί αδύνατον να βρω έστω και ένα επεισόδιο της να παρακολουθήσω στο ιντερνετ…

Είμαστε η γενιά που είδαμε για πρώτη φορά τους ''Απαράδεκτους'', τους ''Μεν και Δεν'', τις ''τρείς Χάριτες'' ,όταν προβληθήκανε και όχι σε επανάληψη.

Θυμάμαι και κάποια τηλεπαιχνίδια, Τον ''τροχό της Τύχης'', τη ''Μέγκα Μπάνκα'', το ''Κόντρα Πλακέ''.

Κάπου τότε βγήκαν και τα τυχερά παιχνίδια, αρχικά το ΛΟΤΤΟ και ύστερα το ΤΖΟΚΕΡ, που όλοι έπαιζαν μετά μανίας και κανένας ποτέ δεν κέρδιζε.

Τα κοριτσάκια, αλλά και τα αγοράκια είχαν τα δικά τους αντίστοιχα, είχαμε άλμπουμ και κολλάγαμε αυτοκόλλητα που αγοράζαμε. Θυμάμαι με τι χαρά πήγαινα στο ψιλικατζίδικο και αγόραζα με το χαρτζιλίκι μου αυτοκόλλητα και ανυπομονούσα να τα ανοίξω και σιγά μην περίμενα να πάω σπίτι, τα άνοιγα στο δρόμο. Όσα είχαμε διπλά τα ανταλλάζαμε με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες μας συνήθως.

Τότε είχαμε κασετόφωνα και κασέτες, τις οποίες τις γράφαμε από άλλους, από το ραδιόφωνο, από τους δίσκους, γιατί τότε είχαμε και πικάπ και δίσκους. Οι δίσκοι ήταν κάτι πολύ πιο εύθραστο σε σχέση με το ανθεκτικό cd ,χωρούσαν σαφώς λιγότερα τραγούδια  και έπρεπε να γυρίζεις τις πλευρές και όμως ο ήχος τους, με τα παράσιτα που έκαναν κάποιες φορές από τη σκόνη, ήταν πολύ πιο ζεστός και πλούσιος από τον ξερό ήχο του cd.

Είχαμε και φορητές συσκευές με κασέτα, τα walkman. Κάποια είχαν και ραδιόφωνο αργότερα.

Τότε χορεύαμε στις ντίσκο, αρκετές φορές πηγαίναμε και με το σχολείο, αργότερα, με το λύκειο οργανώναμε χορούς για να μαζέψουμε λεφτά για την πενταήμερη. Ένας από τους χορούς που επικρατούσαν τότε ήταν το ''Labada'' με τις κοντές φουστίτσες.

Εκτός τις κασέτες του κασετοφώνου για τη μουσική, για τις ταινίες, είχαμε κασέτες του βίντεο. Αυτή τη δεκαετία άνθισε η παραγωγή βιντεοκασέτας, Ελληνικών ταινιών, όπου έπαιζαν γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Ψάλτης, ο Πάνος Μιχαλόπουλος, η Ελένη Φιλίνη, ο Φωτόπουλος, ο Μουστάκας κ.α. Υπήρχαν και βιντεοκλαμπ, και νοικιάζαμε βιντεοκασέτες.

Τότε παίζαμε και πολλά ομαδικά παιχνίδια που τείνουν να εκλείψουν, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, σήμερα στην εποχή των Η/Υ, του φόβου και της ατομικότητας που δημιουργεί, θέλοντας και μη. Τότε οι γονείς μας χωρίς δισταγμό μας άφηναν στο δρόμο να παίζουμε, εκτός βέβαια κι από παιχνίδια που παίζαμε όλα τα παιδάκια, τα πλαίσια του σχολείου. Παιχνίδια όπως τα μήλα, το κρυφτό, το κυνηγητό ήταν στην ημερησία διάταξη. Τα κοριτσάκια παίζαμε και λάστιχο, κάποιες φορές στις πιλοτές και τους ακάλυπτους των πολυκατοικιων.

Αγαπημένο μου παιχνίδι, στις κατ’ ιδίαν ώρες παιχνιδιού ήταν τα playmobil. Ποτέ δεν έπαιξα με μανία με κούκλες σαν άλλα κοριτσάκια. Είχα όμως την κλασική bibibo και το ταίρι της , τον John- John. Είχα και το Μικρό μου Πόνυ και άπειρα κουκλάκια. Από εκείνη την εποχή έχει επιζήσει ο Σνουπυ, που τον έχω από 8 χρονών και έχει κάνει μετακομίσεις μεταξύ Γαλατσίου- Κυψέλης- Νέας Σμύρνης και τώρα Κατερίνης. Κοσμογυρισμένος Σνουπυ. Στην κοιλιά του διατηρεί ένα μαύρο σημάδι, είχε πέσει μέσα σε μαύρη μπογιά που είχε ο πατέρας μου τότε και έβαφε κάτι κάγκελα, αν θυμάμαι καλά.

Τότε γράφαμε με στυλο bic, είχαμε στο σχολείο παγουρίνο και ένα πλαστικό ποτηράκι διαφανές που όλο έτρεχε, αγοράζαμε περιοδικά όπως η ''Μανίνα'', η ''Κατερίνα'', η ''Πάττυ'',  το ''Μπλεκ''-τα αγόρια- το ''Σεραφίνο'', τη ''Βαβούρα'', τρώγαμε κουκουρουκου και σοκοφρέτες, ειχαμε τσίχλες με ψεύτικα τατουάζ που κάναμε στα χέρια μας, τρώγαμε φουντούνια, δρακουλίνια και τα βάζαμε να τρομάζουμε τους άλλους αλλά κανένας δεν τρόμαζε.

Φορούσαμε παπούτσια All star, μπλούζες με τον  Fido Dido και τον  Bart Simpson.

Αλλά ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα ήταν ότι υπήρχαν ακόμα παρέες. Υπήρχαν ακόμα πάρτυ όπου καλούσες και σε καλούσαν, ο ένας στο σπίτι του άλλου, με μουσική, χορό, παρεούλα, ποτά, αναψυκτικά. Τα παιδιά παίζανε ακόμα. Τώρα μόνα τους πάντα, μπροστά σε μια οθόνη. Στο δρόμο; Ούτε για αστείο. Τότε είχαμε και ποδηλατάκια, τώρα ποιο παιδί μπορεί να βγει με ποδήλατο και να μην κινδυνεύει;

Βέβαια τώρα που μένω επαρχία, μπορώ να πω ότι το ποδήλατο είναι κάτι συχνό, δεν προκαλεί εντύπωση. Στην Αθήνα σίγουρα προκαλεί.

Ήταν όμορφες εποχές… Τότε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι μέσα σε 30 χρόνια- και πολύ λιγότερο φυσικά, οι αλλαγές έχουν γίνει πολύ πριν, σταδιακά άλλοτε, απότομα άλλες φορές- θα νοσταλγούσαμε εκείνα τα χρόνια. Από τη μια, επειδή ήταν τα νεανικά μας χρόνια, αλλά όχι τόσο για αυτό… Ήταν πολύ πιο αθώα και μας απασχολούσαν προβλήματα που τώρα γελάμε με αυτά, πολύ απλά σε σχέση με όλα αυτά που μας απασχολούν σήμερα.. Τα σημερινά αδιέξοδα που μοιάζουν άλυτα..

Ευχή μου ,σε 30 χρόνια, τα σημερινά προβλήματα να μην μας μοιάζουν εξίσου απλά και απλοιικά γιατί αυτό θα σημαίνει ότι η ζωή εξακολουθεί να δυσκολεύει και να προστίθενται προβλήματα, πολύ πιο σύνθετα.

Πάντα ο νους μου όμως θα γυρίζει πίσω και αυτό το ταξίδι με χαροποιεί…

Πως λέμε ''ακολουθεί πολιτική διαφήμιση''... Καμία σχέση.

Είναι φορές που πλημμυρίζεις τόσο από θυμό που θες να ουρλιάξεις… Αλλά και να ουρλιάξεις; Τι θα βγει; Θα εξοντωθεί η αιτία του κακού; Δεν νομίζω.

Χρόνια τώρα αυτή η χώρα έχει ένα μαζικό σχέδιο εξόντωσης των νέων. Να τους βγάλει εκτός παραγωγικής διαδικασίας, να τους βυθίσει στην ανεργία, στην απελπισία, στα ναρκωτικά-σε πολλές περιπτώσεις, για να πάψουν να σκέφτονται. Εκεί είναι το κλειδί. Να πάψουν να σκέφτονται. Κάθε άνθρωπος που σκέφτεται είναι επικίνδυνος. Τρέμουν οι βίδες της καρέκλας τους. Κινδυνεύουν να πάνε σπίτι τους.

Έχω τόσο πολύ συγχυστεί… Όχι απλά με πνίγει το δίκιο, κάτι παραπάνω. Βλέπω όλους αυτούς και νιώθω ταύρος που βλέπει ένα κόκκινο πανί μες την αρένα.

Έχω να δουλέψω ακριβώς δύο χρόνια. Η τελευταία μου δουλειά ήταν στο ερευνητικό πρόγραμμα, που δούλεψα για 5 μήνες, ανοίξαμε βιβλία στην εφορία για τους 5 μήνες και τα κλείσαμε όταν έληξε το πρόγραμμα. Ναι μεν πήρα καλά λεφτά, αλλά δεν είχα ούτε ένσημα, και φυσικά μόλις τέλειωσε το πεντάμηνο ήξερα ότι δεν θα συνεχιστεί η δουλειά.

Και έρχεται σήμερα το πανέξυπνο κράτος μας, η πανέξυπνη εφορία μας και όλοι όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία με κωδική ονομασία ‘’δράκουλας’’ (που ρουφάει το αίμα του απλού κόσμου, που προσπαθεί όχι να ζήσει αλλά να επιβιώσει) και στέλνει χαρτί περαίωσης σε έναν άνθρωπο που έχει να δουλέψει 2 χρόνια και δεν έχει φράγκο στην τσέπη… Δηλαδή πραγματικά σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρεις τι να κάνεις… Να βρίσεις; Να πας με καμία καραμπίνα έξω από τη βουλή; Να πας με ζώνη ζωσμένος με εκκρηκτικά; Δεν ξέρω πια τι να πω.. Και να πεις ότι επρόκειτο για ένα ασήμαντο ποσό, να πω. Ναι, σιγά.. 250 ευρώ!!!

Καλά, εννοείται ότι πάνω από το πτώμα μου θα πάρουν όχι 250 ευρώ, ούτε 50 λεπτά δεν παίρνουν… Αντί να μου δίνουν που είμαι άνεργη, θα μου παίρνουν κιόλας; Ο Στέλιος είναι 2 μήνες άνεργος και ακόμα ούτε το επίδομα δεν βγήκε να πάρει. Κάθε φορά που ψωνίζω σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι και η τελευταία. Και θα έρθουν αυτοί να μου πάρουν τα λεφτά που δεν έχω, για κάτι που δεν έχει όχι απλά καμία λογική αλλά σε κάνει εξω φρενών;

Πρώτα θα με σκοτώσουν και μετά θα μου πάρουν ένα ευρώ. Τελεία και παύλα. Είναι το γαμώτο της υπόθεσης. Είμαστε σε άθλια κατάσταση. Νιόπαντροι και αντί να χαιρόμαστε τον έρωτα μας( καλά αυτόν τον χαιρόμαστε έτσι κι αλλιώς, μια χαρά είμαστε κι αυτό δεν το χαλάει κανένας ηλίθιος) είμαστε γεμάτοι ανασφάλεια τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Ούτε ο Θεός δεν το θέλει.

Σκέφτομαι σοβαρά, εδώ και πολύ καιρό, πολύ πριν γνωρίσω το Στέλιο, να την κάνω για εξωτερικό. Εκεί όπου υπάρχει αξιοκρατία και ο άξιος βρίσκει τη θέση που του αξίζει.

Εδώ στην Ελλάδα όσα πιο πολλά ξέρεις τόσο θα σου φωνάξουν να σκύψεις το κεφάλι, να μην σκέφτεσαι. ‘’Σκάσε και κολύμπα’’΄κοινώς. Έ, όχι, δεν θα σας κάνω και τη χάρη να μην σκέφτομαι. Να μην βλέπω τι γίνεται γύρω μου. Και δεν γίνεται τώρα, γίνεται χρόνια ολόκληρα. Δεκαετίες ολόκληρες.

Σαν κοινωνιολόγος, ένα λόγο παραπάνω, να θεωρούμαι επικίνδυνη. Ο νοών νοείτο.

Αρνούμαι να έρχεται κάποιος να μου κλέβει τη μπουκιά απ’ το στόμα. Έχουμε καταντήσει ρατσιστές εναντίον των Ελλήνων. Ούτε ήμουνα ούτε θα γίνω ρατσίστρια. Αλλά δεν μπορώ να μην θλίβομαι για τη μάνα μου που δουλεύει 40 χρόνια και δεν θα πάρει σύνταξη γιατί δεν έχει ένσημα, για τον πατέρα μου που -τάχα μου- θεωρείται προνομιούχος εφόσον δουλεύει στον δήμο και θα βγει στη σύνταξη σε 7-8 χρόνια και θα πάρει σκατούλες μετά συγχωρήσεως, για μένα που έχω ένα πτυχίο που θεωρείται άχρηστο, από το 1999 και δεν έχω δουλέψει σε μια σοβαρή δουλειά, για τον Στέλιο ,ο οποίος στα 34 είναι άνεργος. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος πραγματικά. Είμαστε λίγοι από τους πολλούς που τρώνε φρίκη. Όχι οι μόνοι και υπάρχουν και άλλοι σε χειρότερη μοίρα.

Όταν όμως από την άλλη, βλέπεις άτομα που μέχρι χθες ήταν κάπου αλλού, έρχονται εδώ και σε πέντε  χρόνια το πολύ με τα λεφτά που βγάζουν και στέλνουν στην πατρίδα τους αγοράζουν σπίτια και αυτοκίνητα, ε, τότε, μπορείς να μην γίνεσαι εξω φρενών; Ξέρω πάρα πολλά παραδείγματα, δεν μιλάω στον αέρα, γεγονότα είναι αυτά, όχι εικασίες δημοσιογράφων.

Αυτή η χώρα, μετά συγχωρήσεως, αλλά έχει ήδη βουλιάξει. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό που χρησιμοποίησα πριν λίγο και είπα στον Στέλιο, παραείναι βαρύς και βρωμοκουβέντα. Αλλά πραγματικά, θέλεις να είσαι αισιόδοξος και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να στο καταστρέψουν.

Μια άδεια παλεύουμε να πάρουμε εγώ κι ο Στέλιος από την πρωην νομαρχία, νυν περιφέρεια, μας στέλνουν στο δήμο. Από κει, στη δημοτική αστυνομία και ξανά στη νομαρχία και ξανά στο δήμο. Έχει λιώσει σόλες παπουτσιών να τρέχει ο Στέλιος και άκρη δεν έχει βρει. Κι όλα αυτά για έναν πάγκο μικροπωλητή. Στο τέλος θα τον βάψω, όπως βλέπουμε στις ταινίες, με μαύρο χρώμα τη μούρη του, και είμαι σίγουρη,αύριο θα του την έχουν δώσει.Κι όλα αυτά για έναν πάγκο, στην πλατεία,να πουλάμε 5-10 πραγματάκια, τα χειροποιήτα δικά μου, κι ο Στέλιος δεν ξέρω τι, πιθανόν κουλούρια. Νόμιμα.Με όλα τα απαραίτητα χαρτιά.

Από την  άλλη όμως θα νομιμοποιήσουν το παρεμπόριο που κάνει ζημιά στα μαγαζιά. Γιατί ο μαγαζάτορας που έχει να πληρώνει ενοίκιο, εφορία, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, δημοτικά τέλη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλα σκατά -sorry- την τσάντα που ο Ινδός και ο μαύρος και ο Κινέζος την πουλάνε 10 ευρώ, θα την πουλήσει 50, αν δεν θέλει να βάλει λουκέτο. Όταν όμως παίρνουν όλοι την τσάντα των 10 ευρώ( και ποιος μπορεί να τους κακολογήσει ,με τόση ακρίβεια και ανεργία) αργά ή γρήγορα το μαγαζί θα κλείσει, θα απολύσει τους εργαζόμενους και πόσες οικογένειες θα μείνουν στο δρόμο. Είναι απλά λοιπόν τα πράγματα; Φαύλος κύκλος είναι. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης φέρνει τα δεινά στην αγορά. Δεν κινείται τίποτα. Και ύστερα πρέπει να λυπηθώ, εγώ και ο κάθε ‘’εγώ’’ τον φουκαρά που πουλάει την τσάντα 10 ευρώ; Μπορώ να το κάνω; Τον εαυτό μου λυπάμαι. Συγνώμη.

Είμαι ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος. Αν καταφέρουν να με λυγίσουν ,τότε τι θα κάνουν χιλιάδες άλλοι που με δυσκολία τα καταφέρνουν έστω να χαμογελάσουν;

Μήπως να μετακομίσουμε στο διάστημα; Εκεί σίγουρα θα είναι καλύτερα από την Ελλάδα. Παντού είναι καλύτερα από την Ελλάδα.

Πραγματικά αν είχα άκρες να πάω κάπου αλλού, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Προσαρμόζομαι παντού. Δεν θα μου έλειπε η Ελλάδα. Το λέω με πλήρη συνείδηση. Τι να μου λείψει; Θα ερχόμουνα μόνο για διακοπές. Μόνο τότε πιστεύω ότι θα την αγαπούσα. Μόνο σαν τουρίστας μπορείς να αγαπήσεις αυτή τη χώρα που παλεύει να σε εξοντώσει. Όχι η χώρα φυσικά, όσοι την διοικούν. Αλλά φυσικά σε αυτό εμείς φταίμε. Εμείς τους φέραμε σε αυτές τις θέσεις. Αυτοί δεν μπορούν να διοικήσουν ούτε το σαλόνι τους, αν θα κάτσει η οικογένεια στον δερμάτινο καναπέ ή στην τραπεζαρία, θα διοικήσουν το καράβι ‘’Τιτανικός’’ που λέγεται Ελλάδα;

Πάντως αυτά τα 250 ευρώ θα τα πάρουν πάνω από το πτώμα μου. Το μόνο σίγουρο. Ακόμα και να τα είχα, δεν θα τα έδινα. Ας με πάνε χειροπόδαρα. Εχω όλα τα δίκια με το μέρος μου.Με ρώτησε κανείς όλα αυτά τα χρόνια πως περνάω; Θα έλεγα τι να έρθετε να πάρετε.

Και στον γείτονα μας, τον διαχειριστή της πολυκατοικίας έστειλαν τέτοιο ραβασάκι, ο οποίος είναι παντρεμένος, έχει ένα μωρό ενός χρόνου, και δουλεύει στο δήμο του Βόλου ο άνθρωπος, στο απορριμματοφόρο, κάθε μέρα πάει και έρχεται τόσα χιλιόμετρα για να ζήσει την οικογένεια του. Σιγά τον εκατομμυριούχο δηλαδή για να  του τα πάρουν. Θα τρελαθούμε μου φαίνεται.

Τι να πω… Δηλαδή αυτοί όλοι κοιτάζονται στον καθρέπτη; Θα έπρεπε να ρίχνουν ροχάλα στον εαυτό τους.. Και όχι φυσικά για να μην ματιαστούν για τις μ%^&*&%& που λένε και κάνουν.

ΥΓ1: Ήθελα να τα πω, να ξεθυμάνω. Κάθε προσπάθεια να πειστώ ότι δεν έχω δίκιο, δεν με πείθει. Ξέρω ότι έχω αν και θα προτιμούσα να μην έχω και όλα αυτά που λέω να ήταν παραλογισμοί. Ειλικρινά, θα προτιμούσα να είμαι φαντασιόπληκτοι και όλα αυτά να είναι βλακείες. Αλλά δυστυχώς δεν είναι…

ΥΓ2: Αν ήμουνα τίγρη, θα τους έβλεπα μεζεδάκι, όλους αυτούς.

Εδώ και αρκετό καιρό, τόσο εγώ όσο και ο Στέλιος είμαστε άνεργοι.Ευτυχως ο Στελιος θα πάρει και το επίδομα ανεργίας την άλλη εβδομάδα(ελπίζω).Και λέω ελπίζω,γιατί εδώ οι ρυθμοί ειναι τόσο αργοί που για κάποιον μεγαλωμένο στην Αθηνα,που δεν έχει υπομονή(ευτυχώς διαθέτω τόνους) δεν θα άντεχε να ζήσει.Όλα κινούνται με τους ρυθμούς που πέφτουν οι φελλοί στο βαρέλι της διαφήμισης με τον Τζόνυ τον περιπατητή(το ουίσκι).

Πας σε ένα γραφείο και σε στέλνουν στο άλλο,για να σε ξαναστείλουν απο το άλλο,στο πρώτο γραφείο.Ρωτάς και δεν έχουν ιδέα αν αυτο που τους λες ειναι δική τους αρμοδιότητα.Πέσαμε και στο μπάχαλο της κατάργησης στην ουσία των νομαρχιών και την διευρυνση σε περιφέρειες,οπότε,ένας λόγος παραπάνω να μας βγάλουν την ψυχή.

Τι ζητάμε;Ε,αυτό είναι το μυστικό μας!Η μαγειρική εξελίξεων που λέω στον τίτλο!

Ευχηθείτε μόνο καλή επιτυχία και καλή τύχη!Ίσως να είμαι κοντά σε κάτι καλό,κι εγώ και ο Στέλιος.Κυρίως εγώ είναι δύσκολο να βρω δουλειά,θέλω να πιστεύω ότι ο Στέλιος θα βρει πιο εύκολα,με τα τουριστικά που έχει σπουδάσει.Έστω και σαν σερβιτόρος.Εγω με ένα πτυχίο Κοινωνιολογίας,είμαι από περιττή έως άχρηστη,όχι με την αρνητική έννοια της λέξης.Άχρηστη για τους εργοδότες που και θα πρέπει να με πληρώσουν σαν πτυχιούχο(λέμε τώρα που θα με πληρώσουν παραπάνω,σύντομο ανέκδοτο είναι αυτό) και στην ουσία δεν ξέρω να κάνω κάτι,δεν έχω ειδικευτεί σε κάτι.

Μην παραμυθιάζεστε-για τα νέα παιδιά το λέω,που ξεκινάνε τώρα,δίνουν πανελλήνιες ή διαλέγουν τι θα σπουδάσουν-ότι τα πτυχία είναι χρήσιμα για την αγορά εργασίας.Σε μια άλλη χώρα σίγουρα είναι.Στο Παραλογιστάν που ζούμε είναι απο ελάχιστα εως καθόλου.Ειναι χρήσιμα για εμας τους ίδιους,για να μας ανοίξουν τους ορίζοντες,να μας διδάξουν έναν τρόπου σκέψης,που αυτό φυσικά εξαρτάται απο το πόσο δεκτικοί είμαστε εμείς σαν άνθρωποι.Αν έχουμε μάθει να έχουμε κριτική σκέψη.Αν δεν το έχουμε μάθει και μαθαίνουμε να υιοθετούμε τις σκέψεις και τις απόψεις των ριάλιτι,δεν θα μας διδάξει κριτική σκέψη κανένα πανεπιστήμιο,δυστυχώς.

Στην πραγματικότητα,στο Παραλογιστάν,οι τέχνες χρειάζονται,τα εργατικά χέρια.Αυτά λείπουν,γιαυτό ψάχνεις έναν μάστορα για μια ζημιά στο σπίτι μήνες και δεν βρίσκεις,δεν παίρνουν ανάσα από την πολλή δουλειά.

Έτσι λοιπόν-για να επανέλθω-ετοιμάζω διάφορες χειροτεχνίες,στον πάγκο εργασίας που έχω κάνει στο σπίτι,στο ένα απο τα δύο μικρά δωμάτια.

Ανακατεύω χρώματα.Βάφω.Κολλάω ψηφίδες.Και ξανά απ'την αρχή.

Μαγειρεύω χειροτεχνίες.Μαγειρεύω εξελίξεις.

Μαγειρεύω και φαγητά βέβαια.χαχα!

Σημερα έφτιαξα κανελλόνια!Έγιναν Θ-Ε-Ι-Κ-Α!

Παραθέτω τη συνταγή,την βρήκα σε ένα site,δεν θυμάμαι ποιο.Τες πα,ας με συγχωρέσει ο φίλος ή η φίλη,για το c(l)opyright.

ΚΑΝΕΛΛΟΝΙΑ ΜΕ ΚΙΜΑ

-ένα πακέτο κανελλόνια

-μισό κιλό κιμάς

-1 κρεμμύδι

-1 κουτί ντοματάκια

-λάδι

-αλάτι και πιπέρι

-ό,τι άλλο μπαχαρικό θέλετε(προαιρετικά)[εγω έβαλα πάπρικα,κανέλα και μαιντανό]

Για τη σάλτσα:

-1 κουτί χυμό ντομάτας

-σκόρδο

-λάδι

-αλάτι και πιπέρι

Εκτέλεση:

Σωτάρουμε το κρεμμύδι με το λάδι και ύστερα ριχνουμε τον κιμά,να μαραθεί καλά και να σωταριστεί.Προσθέτουμε το κουτί με τα ντοματάκια,αλάτι,πιπέρι,και μισό ποτηρι νερό.Αφήνουμε να βράσει,ώσπου να πιεί τα υγρά του,πρέπει να μείνει στεγνός ο κιμάς.Προαιρετικά βάζουμε ό,τι άλλο θέλουμε στον κιμά,μπαχαρικό ή και βασιλικό,μαιντανό κλπ.

Οταν ο κιμάς έχει πιεί τα υγρά του,τον κατεβάζουμε απο τη φωτιά και ετοιμάζουμε τη σάλτσα.

Σωτάρουμε σκόρδο αυτή τη φορά,σε λάδι,ρίχνουμε μετά το χυμό ντομάτας,αλάτι,πιπέρι και βάζουμε 1,5 ποτήρι νερό.Βράζουμε λίγο ώστε η σάλτσα να είναι αραιή.Εγω έβαλα και ένα φύλλο δάφνης στη σάλτσα αυτή.

Γεμίζουμε τα κανελλόνια με τον κιμά και τα βάζουμε σε πυρέξ χωρίς να αφήνουμε κενά.

Περιχύνουμε αρχικά με τη σάλτσα και μετά με κρέμα γάλακτος.

Ψήνουμε για 40-45 λεπτά,στους 180-200 βαθμούς,σκεπασμένο το ταψί με αλουμινόχαρτο.Μετα το βγάζουμε και αφήνουμε να ροδίσει για 10-15 λεπτά(ανάλογα το φούρνο και το πόσο γρήγορα ψήνει,το βλέπουμε).

Δοκιμάστε το,είναι τέλειο!!

Αυτά λοιπόν μέχρι στιγμής.Πάω να απλώσω,έγινε και το πλυντήριο που είχα βάλει.

Τα λέμε!

ΥΓ:Στη φωτογραφία ο πάγκος εργασίας μου,με τα μισοτελειωμένα έργα.

Σερφάροντας στο διαδίκτυο,κάποιες ελεύθερες ώρες που συνήθως βαρίεσαι απίστευτα,μπορεί να βρεις ενδιαφέροντα άρθρα.

Κάποια απο αυτά βρήκα στην δική μου αναζήτηση και είπα να μπω στον πειρασμό της κοπής πάστας,ή copy-paste,κάτι που δεν κάνω συχνά παρά μόνο αν υπάρχει λόγος.

Έτσι για να πάψουμε κάποτε να δαιμονοποιούμε γεύσεις,απολαύσεις,εμπειρίες,πρόσωπα κλπ,ένας ατέλειωτος κατάλογος προσώπων και πραγμάτων που αποφεύγουμε,ενώ υπάρχουν λόγοι να ερχόμαστε σε επαφή,έστω και λίγο ή με μέτρο.

ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Η ιστορία της σοκολάτας στην Ευρώπη, ξεκινάει με την ανακάλυψη της Αμερικής, πριν από 500 περίπου χρόνια.

Οι πρώτες πληροφορίες που έχουν για την καλλιέργεια κακαόδεντρων είναι από την εποχή του πολιτισμού των Mάγια κάπου στο 600 μ.Χ.

Η σοκολάτα όμως δεν ήταν τότε γνωστή με την σημερινή στερεά μορφή της. Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν τους καρπούς του κακάο - αφού πρώτα τους έτριβαν μεταξύ τους και τους έκαναν σκόνη - για την παρασκευή ενός ροφήματος που το ονόμαζαν .

Ο πρώτος Ευρωπαίος που θεωρείται ότι ανακάλυψε και έφερε το κακάο στην Ευρώπη είναι ο Hernado Cortez, ο οποίος το Πάσχα το 1519 προσάραξε με το στόλο του στη χερσόνησο Γιουκατάν.Εκεί τον υποδέχθηκε ο βασιλιάς των Αζτέκων, Μοντεζούμα, που του πρόσφερε χρυσάφι, πολύτιμους λίθους και ένα καλάθι γεμάτο κόκκους κακάο.

Κατά την επιστροφή του στην Ισπανία το 1528, ο Cortez, έφερε μαζί του τους πρώτους καρπούς του κακάο και τα απαραίτητα σύνεργα για την προετοιμασία του ροφήματος.

Το δέντρο του κακάο είναι ένα τροπικό φυτό που ευδοκιμεί αποκλειστικά σε τροπικά κλίματα, εκεί που υπάρχει ζέστη και πολύ υγρασία.Είναι δέντρο ύψους 6-8 μέτρων με πυκνή φυλλωσιά και χρειάζεται περίπου 4 (τέσσερα) χρόνια από τη στιγμή που φυτεύεται για να αποδώσει καρπούς. Κάθε δέντρο παράγει κατά μέσο όρο 20 με 30 καρπούς το χρόνο, από τους οποίους συλλέγονται 2 κιλά κόκκοι κακάο.

Η συγκομιδή των ώριμων καρπών γίνεται με τη βοήθεια μιας λεπίδας προσαρμοσμένης σε ένα μακρύ κοντάρι. Οι καρποί ανοίγονται στη μέση από όπου ξεπροβάλλουν οι κόκκοι του κακάο, τυλιγμένοι μέσα σε ένα άσπρο πολτό. Οι κόκκοι του κακάο αποχωρίζονται από το εξωτερικό περίβλημα του καρπού και τοποθετούνται σε μεγάλα καλάθια για να υποστούν τη ζύμωση που είναι απαραίτητη για να αποβληθεί ο πολτός και να ξεχωρίσουν οι κόκκοι. Τα καλάθια σκεπάζονται με πλατιά φύλλα μπανανιάς. Αναπτύσσεται έτσι θερμοκρασία 50 βαθμών Κελσίου, ο πολτός λειώνει και παραμένουν καθαροί οι κόκκοι του κακάο.

Στη συνέχεια απλώνονται σε μεγάλες ψάθες πάνω στο έδαφος και εκτίθενται στον ήλιο, προκειμένου να ξεραθούν. Εκεί παίρνουν το καφέ χρώμα τους και αρχίζει να αναπτύσσεται το λεπτό άρωμα τους. Έτοιμοι πια συσκευάζονται σε σάκους και παίρνουν το δρόμο για εξαγωγή.

Η σοκολάτα δίνει ενέργεια, είναι τονωτική και αποτελεί πλούσια πηγή ζωτικότητας για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Η σοκολάτα:

- Δίνει δύναμη.
- Χαρίζει ευεξία.
- Ενισχύει την πνευματική διαύγεια.
- Βοηθά τους αθλητές σε κάθε τους άσκηση.
- Βοηθά τους μαθητές κατά τη διάρκεια του διαβάσματος.

Η σοκολάτα έχει ξεχωριστές διατροφικές ιδιότητες καθώς περιέχει υδατάνθρακες, λίπη, πρωτεΐνη φυτικής προέλευσης, μεγάλες ποσότητες καλίου και μαγνησίου, αξιοσημείωτες ποσότητες ασβεστίου, νατρίου και χαλκού, μικρές ποσότητες βιταμίνης Α, θειαμίνης, ριβοφλαβίνης, βιταμίνης D, βιταμίνης Ε, σιδήρου, αλκαλοειδή, πολυφαινόλες κ.α.

Το ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο που περιέχει η σοκολάτα έχει βρεθεί ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της υπέρτασης και στη μείωση καρδιαγγειακών νοσημάτων, προσδίδοντας έτσι στη σοκολάτα επιπλέον διατροφική αξία. Επίσης, η σοκολάτα περιέχει αλκαλοειδή, δηλαδή οργανικές ουσίες που βρίσκονται στα φυτά, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ευεργετικές για τον οργανισμό. Η πιο σημαντική είναι η θεοβρωμίνη (μεταβολίτης της καφεΐνης), η οποία διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα και τα νεφρά δρώντας ως ελαφρύ διουρητικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μαύρη σοκολάτα περιέχει περίπου τριπλάσια ποσότητα θεοβρωμίνης συγκριτικά με τη σοκολάτα γάλακτος. Η καφεΐνη, αντιθέτως, βρίσκεται σε πολύ μικρότερες ποσότητες στη σοκολάτα σε σχέση με τον καφέ, τσάι και αναψυκτικά τύπου cola. Μια σοκολάτα μετρίου μεγέθους περιέχει περίπου 6 mg καφεΐνης, ενώ 1 φλιτζάνι καφέ περιέχει 100-150 mg!!!

H σοκολάτα έχει ψυχοδιεγερτικές ιδιότητες λόγω της φαινυλαιθυλαμίνης που περιέχει. Επίσης, μετά την κατανάλωσή της απελευθερώνονται από τον εγκέφαλο οι ενδορφίνες, φυσικά οπιοειδή, τα οποία έχουν αναλγητικές ιδιότητες και βελτιώνουν τη διάθεση. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι η σοκολάτα περιέχει το απαραίτητο αμινοξύ τρυπτοφάνη, η οποία μεταβολίζεται στη βιταμίνη Β3 (νιασίνη) και στη σεροτονίνη (νευροδιαβιβαστής με αντικαταθλιπτική δράση).

Πηγή(και το πλήρες άρθρο) :

http: //www.mednutrition.gr/content/view/1075/128/

ΠΑΓΩΤΟ

Το 1851 δημιουργήθηκε η πρώτη βιομηχανία παραγωγής παγωτού στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών από τον Jacob Fussell. Έπειτα άρχισαν τα εργοστάσια παραγωγής παγωτού να εξαπλώνονται, με ιδιαίτερη «άνθισή» τους μετά το 1900.

Η σύσταση και οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του παγωτού εξαρτώνται από την ποιότητα και τον τύπο του. Γενικά, οι πρώτες ύλες που χρησιµοποιούνται είναι: γάλα, αβγά, κακάο, βούτυρο, κρέμα γάλακτος, γλυκαντικές ουσίες, χυμοί φρούτων, σταθεροποιητές, γαλακτωματοποιητές, χρώματα, αρώματα. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται διάφορα πρόσθετα, όπως κομμάτια σοκολάτας, σιρόπι σοκολάτας, απομίμηση σοκολάτας, ξηροί καρποί, σιρόπια φρούτων, καραμέλα, κομμάτια φρούτων κ.α.

Είναι λανθασμένη η άποψη ότι το παγωτό δεν έχει διατροφική αξία. Αντιθέτως, χάρη στα συστατικά που περιέχει, μπορεί να θεωρηθεί ότι το παγωτό αποτελεί πηγή λήψης πολλών θρεπτικών συστατικών.

Περιέχει σε ισόρροπη σχέση πρωτεΐνες (µε υψηλή βιολογική αξία 95%), λίπη (0-13γρ/100γρ), υδατάνθρακες (20-25γρ/100γρ), άλατα, ασβέστιο (σε υψηλή βιοδιαθεσιμότητα), φώσφορο, και βιταμίνες Α και Β1, Β2, Β12. Θερμιδικά καλύπτει το 5- 10% των ημερήσιων αναγκών σε ενέργεια (75-240 θερµ/100γρ), το 5-10% των αναγκών σε πρωτεΐνες, το 8-10% των αναγκών σε υδατάνθρακες, το 10-15% των αναγκών σε λίπη, το 15-20% των αναγκών σε βιταμίνη Α, το 20% των αναγκών σε βιταμίνη Β12, και το 40% των αναγκών σε ασβέστιο και φώσφορο.

Ακόμα το παγωτό περιέχει κακάο, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Το κακάο και οι ξηροί καρποί περιέχουν πολυφαινολικές ενώσεις, οι οποίες ανήκουν στην κατηγορία των λειτουργικών συστατικών και είναι γνωστές για την αντιοξειδωτική τους δράση στον ανθρώπινο οργανισμό. Κατά τη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού, συμβαίνει οξείδωση των κυτταρικών του μεμβρανών και των λιποπρωτεΐνών του, κάτι που οδηγεί τελικά στην καταστροφή της δομής του DNA του ατόμου. Τα αντιοξειδωτικά (π.χ. πολυφαινολικές ενώσεις, βιταμίνη Ε, βιταμίνη C, κ.λ.π.) εμποδίζουν την παραπάνω οξείδωση και συντελούν πιθανότατα στην προστασία του οργανισμού από διάφορες χρόνιες παθήσεις, όπως του καρκίνου, των καρδιοπαθειών, της θρόμβωσης.

Όλες οι βιταμίνες που κρίνονται απαραίτητες για τον ανθρώπινο οργανισμό, εντοπίζονται στο γάλα, το βασικό συστατικό του παγωτού. Ακόμα, βιταμίνες εντοπίζονται στα φρούτα και τους ξηρούς καρπούς (βιταμίνη C και βιταμίνη Ε, αντίστοιχα), που αποτελούν επίσης συστατικά του παγωτού.

Ρόλος των βιταμινών: Η βιταμίνη Α παίζει σημαντικό ρόλο στην όραση και την ανάπτυξη. Η βιταμίνη D, η οποία συντελεί στην απορρόφηση του ασβεστίου και του φωσφόρου, είναι υπεύθυνη για έναν υγιή σκελετό. Η βιταμίνη Ε παίζει το ρόλο αντιοξειδωτικού, ενώ η βιταμίνη Β12, είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη και τη συντήρηση των νευρικών ινών. Τέλος η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ), η οποία περιέχεται κυρίως στο πορτοκάλι και τις φράουλες , δρα ως αντιοξειδωτικό για τον οργανισμό. Σύμφωνα με έρευνα έχει βρεθεί ότι οι βιταμίνες Ε και C επηρεάζουν την απόδοση του ατόμου και ίσως μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαταραχών του εγκεφάλου.

Από τα σημαντικότερα μεταλλικά στοιχεία που περιέχονται στο γάλα και κατά συνέπεια στο παγωτό, είναι το ασβέστιο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου (99%) βρίσκεται στα οστά και τα δόντια. Το ασβέστιο εκτός από τη πολύ σημαντική του επίδραση στα οστά του σώματος, συμμετέχει και σε διάφορες άλλες λειτουργίες του οργανισμού, όπως η σωστή λειτουργία του μυοκαρδίου. Αυτό συνεχώς απομακρύνεται από τον οργανισμό και έτσι θα πρέπει να αντικαθίσταται. Απουσία επαρκούς ποσότητας ασβεστίου οδηγεί στην οστεοπόρωση.

Το γάλα, το οποίο περιέχεται στο παγωτό, αποτελεί, επίσης, μία άριστη πηγή φωσφόρου, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό και την απορρόφηση του ασβεστίου . Ακόμα το γάλα περιέχει σίδηρο, ψευδάργυρο και κάλιο, που είναι υπεύθυνο για τη μετάδοση των νευρικών σημάτων.

Τέλος το μαγνήσιο που περιέχει το παγωτό και το οποίο προέρχεται από το γάλα και τους ξηρούς καρπούς , συμμετέχει στη σύνθεση των πρωτεϊνών.

Πηγή(και το πλήρες άρθρο) :

http://www.mednutrition.gr/content/view/1079/128/