Πρωτομαγιά σήμερα ...

Από μέρες , λοιπόν , σχεδιάζαμε με κάποιους "παλιούς φίλους" να περάσουμε την μέρα παρέα .

Σκεφτόμασταν που θα μπορούσαμε να πάμε , τι να κάνουμε κτλ ...

Διαπραγματεύσεις , τηλέφωνα , συνομιλίες , άκυρες αναμνήσεις στη μέση διαλόγων κτλ .

Αποτέλεσμα : στο δια ταύτα , ασυνεννοησία και παρεξηγήσεις .

Γιατί ;

Γιατί κρατάμε με το ζόρι σχέσεις που θα έπρεπε να ανήκουν μόνο στο παρελθόν!

Τότε , πριν χρόνια , ταιριάζαμε , επικοινωνούσαμε - ή έτσι νομίζαμε , τουλάχιστον .

Τώρα πια , έχουμε πάρει διαφορετικούς δρόμους , ο καθένας έχει άλλη ρότα ή τέλος πάντων διαφοροποιημένη από αυτή που είχε κάποτε - εξέλιξη το λένε αυτό , νομίζω - με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σημεία τομής μεταξύ όλων των μελών της πάλαι ποτέ "παρέας" .

Πειράζει;

Όχι. Δεν πειράζει διότι τότε , όταν ήμαστε μικρότεροι , τα βρίσκαμε , ήταν καλά .

Η επαφή τώρα πια, απλώς πάει να επισκιάσει τις όμορφες αναμνήσεις με χαζοπαρεξηγήσεις .

Τους το λέω : δεν είναι ανάγκη να συμβαίνουν όλα αυτά .

Αλλά καταλαβαίνω οτι υπάρχει και ο φόβος : θέλουμε να έχουμε από κοντά το ωραίο παρελθόν και προσπαθούμε με το ζόρι να κρατήσουμε τις σχέσεις ίδιες ενώ - εκ των πραγμάτων - έχουν αλλάξει .

Ανασφάλεια .

"Οι παλιοί μας φίλοι , μην το πεις , για πάντα φύγαν" , λέει ο Σαββόπουλος .

Μια μέρα θα ήταν ωραίο να το τραγουδούσαμε παρέα .

Σαν παιδιά είναι και οι σχέσεις καμιά φορά : ενηλικιώνονται και πρέπει να το παραδεχτείς , πρέπει να τις αφήσεις να σου δείξουν αυτές το δρόμο , όχι να τις οδηγείς εσύ .

Κι αν ο δρόμος οδηγήσει σε απομάκρυνση , μη φοβηθείς , ασ' το να συμβεί .

"Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία και έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις " ...

Παρεπιπτόντως καλό μήνα !