Σήμερα , πριν λίγο δηλαδή , έβαλα για πολλοστή φορά να ακούσω τον Γιάννη Ρίτσο να απαγγέλει την ''Σονάτα του σεληνόφωτος'' ...
Το έβαλα και το ξαναέβαλα και το ξαναέβαλα .
''’φησέ με να 'ρθω μαζί σου'' ...
Όσες φορές κι αν τον ακούσω να την απαγγέλει θα μου έρθουν πολυ συγκεκριμένες σκέψεις στον νου - και είναι το μόνο κείμενο ως τώρα που με τον χρόνο δεν το νιώθω να αποκτά άλλο νόημα ...
Εκεί που είσαι , όπου κι αν είσαι ''άφησέ με να 'ρθω μαζί σου'' ...
Ναι , ''τούτο το σπίτι δεν με σηκώνει πια' ...
Όπως είπα και τις προάλλες την ντρέπομαι πολύ την ποίηση , νιώθω πολύ χαζή , πολύ κενή μπροστά της .
Είναι και αυτό το άτιμο το τραγούδι που με κάνει να ντρέπομαι ακόμα περισσότερο .
Αυτή την στιγμή όμως δεν με πολυνοιάζει .
Θέλω μόνο να νιώσω οτι σε πλησιάζω μέσα από την προσέγγισ του θείου , δηλαδή , μέσα από την τέχνη ...
Ναι , δεν αξίζω να στέκομαι απέναντι στην ποίηση μα αυτό θα το σκεφτώ αύριο .
Τώρα , αυτό που με καίει είναι με την βοήθεια του Ρίτσου να σε νιώσω λίγο πιο κοντά .
''Ευχαριστώ , ευχαριστώ'' ...
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Σήμερα , δεν ξέρω γιατί , έκατσα και διάβασα όλα τα κείμενα που έχω γράψει από την αρχή στο blog .
Ντράπηκα πολύ .
Αλήθεια , ντράπηκα !
Γι ' αυτό από όταν ήμουν πιτσιρίκα ακόμα , δεν ήθελα να κρατάω ημερολόγιο , γιατί σε ''δύσκολες'' περιόδους γίνομαι μίζερη και νιώθω πολύ αχάριστη όταν αποστασιοποιούμαι λίγο από αυτό που με ταλαιπωρεί και βλέπω πόσο μονόπλευρα αντιλαμβάνομαι τα πράγματα ...
Στην προκειμένη περίπτωση ντρέπομαι ακόμα περισσότερο γιατί τα δικά μου τα σκουπίδια δεν τα κράτησα για πάρτη μου αλλά τα έγραψα σε ένα δημόσιο χώρο όπου μπορεί να τα διαβάσει όποιος είχε την ''φαεινή'' ιδέα να μπει στο blog μου ...
Ζητώ συγγνώμη για τον χρόνο και τον κόπο σας , ειλικρινά !
Διάβαζα εχθές την ''Μαρία Νεφέλη'' του Οδυσσέα Ελύτη - ούτε που ξέρω πια ποιά φορά ήταν αυτή εδώ , πρέπει να το έχω διαβάσει πάνω από 50 φορές αυτό το βιβλίο - και με έπιασε μια απίστευτη ενοχή σκεπτόμενη ένα συναυλιακό τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη - ''Αιφνίδια πτώση'' λέγεται - το οποίο περιγράφει τέλος πάντων κάποιες κοπελιές που ταλαιπωρούν-σκοτώνουν ποιήματα του Ελύτη ή του Σεφέρη και έτσι κατέληξα να κάνω κάτι απαράδεκτο για τα δικά μου δεδομένα : να σταματήσω να το διαβάζω ...
Μάλλον εχει δίκιο το παλικάρι ...
Διστάζω να διαβάσω ποίηση , να μιλήσω δημόσια και να ακούσω μουσική για τον ίδιο λόγο , λοιπόν : για το κενό εντός μου που μοιάζει με μαύρη τρύπα , ό,τι μπαίνει μέσα του χάνεται ...
''Δεν έχω τι να τραγουδήσω , τι να πω
Είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
Και έτσι για πάντ λέω το στόμα μου να κλείσω
Για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
Μα πάλι , πως θα ζήσω ;''
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕντάξει , εγώ μπορεί να έχω κακή διάθεση τον τελευταίο - πολύ - καιρό , εσύ όμως δεν μου φταις σε τίποτα να διαβάζεις τα μίζερα , κακοδιάθετα , απαισιόδοξα κτλ κτλ κείμενά μου οπότε λέω και εγώ σαν καλό παιδί που είμαι - και καλά - να πω και κάτι ευχάριστο ...
’κουσα πάρα πολύ καλά λόγια για το πρόγραμμα που παρουσιάζει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στον Σταυρό του Νότου : ωραίες ενορχηστρώσεις , ποικιλία στα τραγούδια : γνωστά και λιγότερα γνωστά , κέφι , Φριντζήλα σε φόρμα κτλ κτλ είναι ορισμένα από τα όσα μου είπαν ...
Λέω να πάω μέσα στην εβδομάδα να τον ακούσω , να δω τι παίζει αυτή την φορά .
Έχω να τον ακούσω από την συναυλία που έκανε το καλοκαίρι στον Λυκαβηττό και η αλήθεια είναι πως θέλω πολύ να τον ''ξαναεπισκεφθώ'' σύντομα μιας που έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε ...
Εμφανίζεται κάθε Πέμπτη , Παρασκευή και Σάββατο και θα είναι εκεί μέχρι της 9 του Δεκέμβρη ...
Όποιος ψήνεται ας μου το πει , να κανονίσουμε να τον ακούσουμε παρέα ...
Ίσως ανοίξω και ένα topic στο forum μήπως και μαζευτούμε παρεούλα να (ξανά)πάμε όποτε σας βολεύει ...
Τρέμε admin team :) :) :) !!!
''Στην υγειά σας πουλάκια μου'' που λέει και ο αγαπημένος Μάλαμας :beer: :) ....
Θέλω να ουρλιάξω !
Αλήθεια το λέω ! Νιώθω οτι θα σκάσω , οτι πνίγομαι , οτι αυτός ο άτιμος ο κόμπος που έχω στον λαιμό δεν χαλαρώνει με τίποτα ...
Πήγα στην Θράκη , περπάτησα πολλές ώρες στα σοκκάκια της Κομοτηνής , στα τούρκικα στενά , παραπλεύρως του κυματοθραύστη της Αλεξανδρούπολης , στην παλιά πόλη της Ξάνθης ... μάταια !
Σε αυτά τα μέρη έχω μάθει να με ''μαζεύω'' όταν ξεφεύγω , όταν με χάνω σε περιόδους σαν και αυτήν εδώ καλή ώρα , αλλά αυτή την φορά τζίφος !
Κάτι δεν πάει καλά , το ξέρω ...
Λυπάμαι πολύ , αλήθεια στο λέω , λυπάμαι ...
Το έλεγα οτι κάποτε θα ερχόταν η στιγμή που θα έχανα την ακριβότερη γέφυρά μου μα δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ πως θα ήταν τόσο δύσκολο .
Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ .
Δεν θέλω να κοιμηθώ .
Φοβάμαι .
Τι κάθομαι και σου λέω .
Αφού δεν μπορείς να βοηθήσεις .
Κανείς δεν μπορεί .
Μάλλον υπερβάλω .
Πες μου οτι υπερβάλω.
Ότι είναι εντάξει αν κοιμηθώ .
Προστάτεψέ με .
Κρύψε με .
Θέλω να χαθώ για λίγο .
Να μην φαίνομαι.
Να μην μπορεί να με δει κανείς .
Πάω να ακούσω μουσική γιατί θυμήθηκα έναν στίχο.
''Οριστικά θα έχεις χαθεί μονάχα αν το διαλέξεις'' λέει ο - μόνο από την πλευρά μου - φίλος μου Αλκίνοος Ιωαννίδης και τον πιστεύω .
Πάντα τον πίστευα .
Δεν διαλέγω νσ χαθώ .
Και αύριο εδώ θα είμαι ...
Να 'σαι καλά !
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |