Να 'μαστε , πάλι !

Άργησα λίγο να γράψω , το ξέρω , μα όταν δεν έχεις τι να πεις ας μην σπαταλάς αδίκως τον χρόνο των άλλων , καλύτερα ...

Και σε λίγες ώρες μπαίνει το νέο έτος , το 2007 , πράγμα που μπορεί να λειτουργήσει ως ωραιότατη αφορμή για ευχές .

Και οι ευχές είναι πάντα καλοδεχούμνενες , έτσι δεν είναι ;

Ναι , ναι έτσι είναι !

Οποιαδήποτε αλλαγή στα ψηφία των εκάστοτε ημερομηνιών δεν είναι σε θέση να προκαλέσει καμία αλλαγή , πιστεύω , μα κάτι τέτοιες στιγμές , κάθε που χαιρετάμε μια ολόκληρη ενότητα , ένα έτος στην προκειμένη περίπτωση , μας αρέσει να ελπίζουμε στο καλύτερο αύριο , στο ωραιότερο επόμενο ...

Τι να ευχηθώ άραγε ;

Θα ευχηθώ το πρώτο και σημαντικότερο πράγμα - για εμένα - που είναι να είστε όλοι σας αγαπημένοι πλάι σε αγαπημένους .

Πρώτα και πάνω από όλα η αγάπη .

Πάνω από την υγεία και καμιά φορά πάνω και από την φθονερή αλήθεια η αγάπη ...

Έπειτα ακολουθεί η εσωτερική ηρεμία , η γαλήνη ψυχής και τρίτη έρχεται η υγεία .

Γιατί είναι σημαντικότερο να βλέπεις έναν άνθρωπο που αγαπάς να είναι χαρούμενος και γαλήνιος από οποιαδήποτε κατάσταση υγείας μπορεί να σε διακατέχει ...

Ω ναι !

Και τι άλλο , άραγε ;

Ξέρα 'γω ; Εσύ ξέρεις καλύτερα , πολύ καλύτερα από εμένα ...

Πες εσύ κάτι .

Ονειρεψου ό,τι αγαπάς και έχε κατά νου οτι και οι δικές μου (προσ)ευχές θα επιθυμούν το ίδιο ακριβώς για χατήρι σου ....

Φτάνει τόσο !

Πολλά είπα πάλι !

Καλές γιορτές να έχεις και αν θες έχε υπόψιν οτι ελάχιστα πράγματα αξίζουν την θλίψη και το δάκρυ σου ενώ πολλά αξίζουν την χαρά και το γέλιο σου !

Καλά να είσαι όπου και με όποιους και αν είσαι !

Γεια χαρά !

ΥΓ: Μπορεί να μου εξηγήσει κανείς άραγε γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή ακούω πολύ περισσότερες ώρες μουσική . Σήμερα λόγου χάρη από την ώρα που ξύπνησα ως τώρα έχω αφοσιωθεί σε αυτό ακριβώς : στην ακρόαση κάποιων ήδη πολυαγαπημένων ακουσμάτων ...

Τέλος πάντων , όπως έχω πει πολλάκις δεν είμαι και ότι ''φυσιολογικότερο'' κυκλοφορεί στον κόσμο :) !

Ωραίο πράγμα να ξεκινάς την ημέρα και την εβδομάδα σου μιλώντας ανέλπιστα και απρόσμενα με έναν από τους πιο αγαπημένους σου ανθρώπους ....

Πως να μην σου αρέσει η μέρα μετά ;

Πως να θες να γκρινιάξεις για την παλιοϊωση που σε ταλαιπωρεί μέρες τώρα ;

Πως να μην είσαι ευγενικός ακόμα και με τον πιο δύστροπο άνθρωπο που θα βρεθεί μπροστά σου ;

Ξέρεις τι λέω ;

Λέω οτι μάταια παραπονιόμαστε για πράγματα που δήθεν δεν είναι όπως θα θέλαμε , που δήθεν δεν είναι δίκαια ....

Υπάρχει διαρκώς μια ''θάλασσα βοήθειας'' γύρω μας και εμείς προτιμάμε να ναυαγούμε στις ξέρες μας ...

Ένα χαμόγελο ρε , μονάχα ένα χαμόγελο από κάποιον που αγαπάς είναι σε θέση να σε βγάλει από οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση αν του δώσεις την δύναμη που του αναλογεί , αν του επιτρέψεις να σε βοηθήσει ...

Τωρα θα μου πεις : ''κοίτα ποιά μιλάει'' και θα έχεις και δίκιο , βέβαια ...

Τι να πω ; Απλώς καμιά φορά συνειδητοποιώ ότι εντέλει η θλίψη ή μιζέρια - δυσδιάκριτα τα σύνορά τους - είναι δική μας επιλογή , δική μας απόφαση και όχι ... ''χτύπημα της μοίρας'' .

Γύρω μας υπάρχει βλέπεις και τόση ομορφιά , οπότε όταν ασχολιόμαστε μονάχα με τα άσχημα μάλλον οι ίδιοι απορρίπτουμε την προοπτική της χαράς ...

Δεν ξέρω ...

Μάλλον μπούρδες λέω πάλι μα είμαι πολύ χαρούμενη και σκέφτηκα εκτός από τις μαύρες μου σκέψεις να λέω και τίποτα ευχάριστο εδώ μέσα ...

Τελικά κάποιοι άνθρωποι μέλλει να γίνουν ''άνθρωποι ζωής'' στις ζωές μας .

Ε πως να μην νιώθω όμορφα λοιπόν , όταν μέσα σε 10 μέρες έχω μιλήσει και έχω περάσει αρκετές ώρες με τους 3 τέτοιους δικούς μου ανθρώπους ;

Έρχονται και τα Χριστούγεννα , βλέπεις , που ήταν πάντα η πιο αγαπημένη μου γιορτή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου - κι ας μην πίστεψα ποτέ μου στον Άγιο Βασίλη - και είναι κάπως αναμενόμενο να με πιάσει αυτή η ... κρίση αισιοδοξίας ....

Τελικά είμαι κάπως ακραίος άνθρωπος : ή του ύψους ή του βάθους , ή τι ωραία που είναι η ζωή ή άνοιξε πέτρα για να μπω ....

Ό,τι να'ναι ! :)

Λοιπόν , μην σε πρήζω άλλο .

Θα τα ξαναπούμε σύντομα εν όψει Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς ....

YΓ: Τελικά , ακόμα κανείς δεν μου εξήγησε γιατί λέμε ''τα'' Χριστούγεννα και όχι ''η'' Χριστούγεννα ... Αυτή την απορία την έχω εδώ και μια 5ετία περίπου και απ'οτι φαίνεται και φέτος αναπάντητη θα μου μείνει .

Υπάρχει ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι που λέγεται ''Διαφορετικοί'' , βρίσκεται στον δίσκο ''Αερικά και φίλοι'' και το τραγουδούν το συγκρότημα ''Αερικά'' μαζί με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Βασίλη Λέκκα.

Αυτό το τραγούδι , λοιπόν , περιγράφει μια πολύ θλιβερή αλήθεια .

Γιατί είναι βαρύ και δύσκολο να σου κολλάνε την ταμπέλα του διαφορετικού ...
Γιατί είναι ακόμα δυσκολότερο να νιώθεις εσύ ο ίδιος ''διαφορετικός'' όσον αφορά τις δυνατότητές σου ...
Γιατί τα Αερικά το έχουν βιώσει και μόνο εκείνοι θα μπορούσαν να το αποδώσουν τόσο εύστοχα .
Γιατί , εντέλει , δεν μας αξίζει να είμαστε μοιρολάτρες/παθητικοί αποδέκτες μιας κατάστασης που δεν επιλέξαμε και ναι , έχουν δίκιο : ''γέφυρες χτίζουμε , φράγματα γκρεμίζουμε''.

Και τέλος , γιατί μάλλον η μεγαλύτερη αναπηρία που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος είναι η στενομυαλιά και ο εγωισμός ...

Την Πέμπτη 7 και την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου το cafe Αλάβαστρον φιλοξενούσε τον Μιχάλη Σιγανίδη μαζί με το ευέλικτο μουσικό σχήμα Λαμπράκη , τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Γιώργο Δημητριάδη ...

Επειδή είχα την χαρά να έχω πάει σε μια σχεδόν ίδια συναυλία που είχε γίνει τον περασμένο Μάιο στον ίδιο χώρο και φεύγοντας ήμουν κατενθουσιασμένη από αυτό που μόλις είχα παρακολουθήσει , αποφάσισα να πάω και την Πέμπτη να τους ακούσω και ας μην είχα παρέα ...

Ω ναι , ξεκίνησα ολομόναχη από τις Αχαρνές να πάω στο Παγκράτι (ολόκληρο ταξίδι , δηλαδή) μόνο και μόνο για να νιώσω αυτή , την ίδια αίσθηση που μου είχε αφήσει η πραγματικά μοναδική εμπειρία της προηγούμενης ακρόασής τους ...

Και δικαιώθηκα πανηγυρικά !

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς , μα κάθε φορά που ακούω μουσική που μου αρέσει το κεφάλι μου πλημμυρίζεται από εικόνες .

Αυτός είναι και ένας τρόπος να καταλάβω αν μου αρέσει στα αληθινά ένα τραγούδι ή όχι .

Έτσι και την Πέμπτη , λοιπόν ...

Ήταν όλα τόσο όμορφα , τόσο μαγικά ...

Ο ήχος - κλασσικά - ήταν κάπως ''σουρεαλιστικός'', οι μουσικοί - επίσης , κλασσικά - αυτοσχεδίαζαν σε αρκετά σημεία - πράγμα πολύ ευχάριστο και πολύ θετικό όταν η μπάντα αποτελείται από τους μουσικούς που προανέφερα , το κοινό έδινε την εντύπωση οτι ήταν εκεί για καθαρά μουσικούς λόγους και γενικότερα τα πάντα έμοιαζαν - και ήταν στα δικά μου μάτια - ειδυλιακά ...

Επιπλέον , σε κάποιο σημείο μας έκανε την τιμή να πει ένα τραγούδι ''ανάλογου ύφους'' και η επίσης αγαπημένη Σαβίνα Γιαννάτου και ήταν υπέροχη - όπως πάντα άλλωστε !

Η εικόνα , λοιπόν , που τριγυρνούσε διαρκώς στο μυαλό μου και το συναίσθημα που ένιωθα μέσα από το πρίσμα που σχημάτιζαν τα όσα προανέφερα ήταν παιδικά παιχνίδια που έπαιζα όταν ήμουν μικρή .

Τραμπολίνο , κυνηγητό , παιδικά δυνατά γέλια , τουμπίτσες και λοιπά ...

Ξέρω θα σας φανεί αστείο μα αγαπώ να ακούω τον Μιχάλη Σιγανίδη γιατί αυθόρμητα μου εκμαιεύει ακριβώς αυτό το πράγμα : την παιδική μου ανεμελειά , το αίσθημα της ελευθερίας ...

Αξιώθηκα να φύγω από το cafe Αλάβαστρον λίγο μετά τις 04.00 το πρωί και παρόλο που είχα περάσει μια πολύ δύσκολη μέρα - πριν πάω εκεί - φεύγοντας ένιωθα σαν να είχα ξυπνήσει μόλις πριν από λίγες ώρες ...

Δεν ξέρω , συχνά νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ''ευχαριστώ'' όσο πιο ειλικρινές και όσο πιο βαθύ γίνεται γιατί πραγματικά είναι σε θέση οριμένοι καλλιτέχνες - και όχι μόνο - να σε κάνουν να ''σταθείς στα πόδια σου'' , να σου πιάσουν το χέρι και να σε σηκώσουν από εκεί που έχεις κολλήσει ...

Βέβαια , τώρα και να το πω δεν θα πάει στα αφτιά αυτών στους οποίους απευθύνεται ούτε θα είναι όπως τους πρέπει γιατί δε νιώθω να είμαι και ακροάτρια της προκοπής ...

Όπως και να έχει όμως , η ψυχή μου λαχταρά να ευχαριστήσει αυτούς που την τρέφουν .

Ψάχνει να βρει τον τρόπο ...

Εύχομαι μια μέρα να αξιωθώ να δώσω έστω και ένα εκατομμυριοστό από αυτά που νιώθω να μου έχουν προσφέρει τόσο γενναιόδωρα και τόσο ανοιχτόκαρδα ...

''Και νιώθω μέσα απ' την βαθειά μου εγκυμοσύνη

αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη

Ευγνωμοσύνη ...''

ΥΓ 1 : Σε περίπτωση που σας δοθεί η ευκαιρία μην παραλείψετε να πάτε να ακούσετε τον Μιχάλη Σιγανίδη και την παρέα του ...

ΥΓ 2 : Τον τελευταίο καιρό πολύ ''νέκρα'' έχει πέσει στο blog . Να ανησυχώ , άραγε ;

Δεν ξέρω γιατί με ενοχλεί τόσο ο χρόνος ...

Ίσως γιατί είναι από τα ελάχιστα σίγουρα πράγματα σ' συτή την ζωή .

Έρχεται και φεύγει . Τέρμα !

Που να χτυπιόμαστε κάτω ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω , ούτε μια τόσο δα στιγμούλα δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε στα αληθινά .

''Πάντα θα είναι αργά , δεύτερη ζωή δεν έχει'' που λέει και ο Ελύτης - κι ας τον σκοτώνω τον στίχο .

Μετά , ορμώμενη από τον χρόνο σκέφτομαι την ανάγκη για γυρισμό .

Πόσο πολύ οι περισσότεροι από εμάς λαχταρούμε να γυρίσουμε .

Μπορεί να μην ξέρουμε που ακριβώς θέλουμε να πάμε , μα νιώθουμε οτι επιστροφή θα κάνουμε , γυρισμό .

Μπορεί να μην ξέρουμε που είμαστε τώρα μα τα μάτια πίσω θέλουν να δουν , η ψυχή το αδύναμο πια χθες νοσταλγεί .

Σκέψεις ...

Τόσο άγριος είναι ο χρόνος που μέχρι και αυτές ξεθωριάζει .

Και είναι άπιαστος ο γυρισμός .

Γιατί ποτέ τίποτα δεν θα μπορέσει να ξαναγίνει απόλυτα ίδιο .

Κλείνω τα μάτια μου και ονειρεύομαι την θάλασσα .

Αυτή την υπέροχη αίσθηση της αρμύρας στο πρόσωπο την ώρα που το καράβι βρίσκεται μεσοπέλαγα .

Κοιτάς μπρος : απέραντη θάλασσα .

Σε πλημμυρίζει , σε τριγυρίζει , χάνεσαι μέσα της.

Αλήθεια χάνεσαι ;

Τι να πω , δεν ξέρω ...

Ίσως έχεις την ανάγκη να νιώσεις για λίγο χαμένος ...

Μα τι ωραία που είναι να είσαι χαμένος , ακυβέρνητος ..

Έτσι , να πορεύεσαι ονειρευόμενος έναν προορισμό και ας μην έχεις ιδέα για το που είναι το στίγμα σου , που ακριβώς βρίσκεσαι τούτη εδώ την στιγμή που σκέφτεσαι , που αναπνέεις .

Κοίτα τι καλά που είσαι !

Αναπνέεις , κλείνεις τα μάτια σου , τις ''διάφανες αυλαίες'' σου που λέει και ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου και έχεις την δυνατότητα να δεις ό,τι θες έχοντας τα κλειστά και να δεις ό,τι ζεις ανοίγοντάς τα ...

Μπορείς και μιλάς .

Εκφράζεσαι .

Νιώθεις .

Είναι δεδομένα όλα αυτά νομίζεις ;

Όχι , φίλε μου . Δεν είναι !

Είναι δώρα της στιγμής που πρέπει να τα αξιοποιήσεις ... 

Είσαι καλά , ρε συ ...

Κι ας δυσκολεύεσαι να γυρίσεις ...

Κι ας μην μπορείς να βρεις την αρχή του νήματός σου ...

Κι ας μοιάζουν όλα κερδισμένα κάποιες φορές ....

Κοίτα τι καλά που είσαι !

Χαμογελάς στον ουρανό και ανάβει η μέρα !

Κοιτάς γαλήνιος την θάλασσα και κοπάζουν τα κύματα ....

Γιατί ;

Γιατί πολύ απλά το φως και ο άνεμος είναι μέσα σου .

Και στα λέει αυτά ένας ημίτυφλος άνθρωπος , ε ...

Άκου να μαθαίνεις . 

Λοιπόν , πήγα - και - την Παρασκευή που μας πέρασε να ακούσω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μαζί με την Μάρθα Φριντζήλα στον Σταυρό του Νότου ...

Ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο για αυτή την εμφάνιση , ρε παιδιά ...

Για ακόμα μία φορά ο Παπακωνσταντίνου και η παρέα του με την στάση τους παρέδιδαν μαθήματα του τι σημαίνει μουσικός , τι θα πει ωραία σχέση με το ακροατήριο κτλ ...

Τα παλικάρια είναι όλα τους υπέροχα !

Ως ακροατής αισθανόσουν περισσότερο ως συλλειτουργός - ''συμπρωταγωνιστής'' στην συναυλία παρά ως απλός δέκτης - θεατής ...

Τα τραγούδια που επέλεξαν να πουν - και - αυτή την φορά ήταν όλα τους ένα και ένα ...

Απλά υπέροχα !

Επίσης , έμεινα άφωνη από την ερμηνεία του Φώτη Σιώτα στο ''Στις χαραυγές ξεχνιέμαι'' - τον είχα ξαναακούσει να το ερμηνεύει μα προχθές ''έδωσε ρέστα'' το παλικάρι , το είπε πολύ ιδιαίτερα !

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ !

Έχω πάει πολλές φορές σε συναυλίες του Παπακωνσταντίνου μα αυτή την φορά κάτι έχει γίνει , δεν ξέρω τι ...

Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά τόσο για την προσπάθεια που έκαναν για να βγουν έτσι ωραίες οι παραστάσεις όσο και για το εξαίρετο αποτέλεσμα !

Πραγματικά , κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι βαθιά για την ευλογία που μου δόθηκε να ζω την συγκεκριμένη περίοδο ώστε να μπορώ να τους βλέπω και να τους ακούω !

Σε πείσμα , λοιπόν , των καιρών και των μοιρολατρών ναι , υπάρχουν και πολύ αξιόλογοι άνθρωποι στον χώρο της μουσικής .

Άνθρωποι που τιμούν και τιμούνται από την λέξη ''καλλιτέχνης'' ...

Δεν ξέρω αν είναι πολλοί ή λίγοι , ξέρω στα σίγουρα όμως οτι υπάρχουν .

Να είναι καλά τα παιδιά !