..δεν τα μπορω τα τηλεφωνηματα..

τι να το κανω το ενδιαφερον σου τωρα...

εχεις μετανιωσει, λες, πολλες φορες...

και γω τωρα παλι μπηκα στις δινες μου..

παλι ο κομπος στο λαιμο δε μ'αφηνει να αναπνευσω..

δεν το θελω ολο αυτο..

καλυτερα μονη μου

καλυτερα μονη μου στην ησυχια μου...

δε με ξαναβαζω στο παιχνιδι αυτο

ετσι κ αλλιως παλι καποια στιγμη θα σε ξαναχασω...

υπαρχει "ημερομηνια ληξης" ε?

δυστυχως..

και δακρυζω οχι γιατι δε το 'χω παρει χαμπαρι..

απλα στεναχωριεμαι μ' εμενα και για μενα..

ετσι πανε δυστυχως αυτα...

-Και σενα...να μη σ'αρεσουν οσα λεω...-

Ειναι οντως κριμα που εγινα πια ετσι..

και κριμα για μενα..

οχι για μας...

γιατι το "εμεις" δεν υπαρχει πια!

(...και να πως ενας ανθρωπος που νοιαζεται σ'ολη του τη ζωη τοσο πολυ για τους αλλους..εγινε ξαφνικα "εγωιστης"...!)

δε φευγω να σωθω ομως...να το ξερεις

φευγω να μη σε δω που φευγεις..

Ηρθε η γιαγιακα μου πριν...

μου εφερε το καινουργιο κασκολ που μου εφτιαξε...

μου εφερε να φαω...

μου εβαλε να φαω...

επλυνε τα πιατα..

οσα ηταν πριν...

και οσα της φορτωσα αφου εφαγα...

κοιταξε να δει αν τα δωματια μας ειναι φτιαγμενα...

προσπαθησε να φερει στο δωματιο-Χιροσιμα της αδερφης μου και παλι λιγη ζωη...

και αφου γελαγαμε ποση ωρα με διαφορα που συζηταγαμε...

εφυγε...

καποια δουλεια φανταζομαι θα εχει...

και εγω..

ολοκληρη γομαρω..

επιασα μετα το βιβλιο μου να διαβασω για την επερχομενη τραγωδια(...εξεταστικη)..

με τα ποδια στο γραφειο (ολοι θελουμε μια μερα να γινουμε διευθυντες)

και κουραστηκα πριν καν αρχισω...

και καπου εκει αρχισαν να ερχονται στο μυαλο -καταιγιστικα- τα λογια της μααανας..

"κορες εκανα εγω?? Που θα βρεθειτε σε μια παρεα και δε θα ξερετε να συντηρειτε ουτε τον εαυτο σας.. Αυριο μεθαυριο θα παντρευτειτε.. να δω ποιος θα σας τα κανει...ή νομιζετε πως θα εχετε μονιμα μια δουλάρα να τρεχει απο πισω σας??!! αααα ρε...κουνια που σας κουναγε!!"

και σκεφτομαι...για να τα λενε ολοι...

ρε μπααας και εχουν δικιο???

(αλλα προς το παρον ας μεινουμε στις σκεψεις!)

...που ολοι εχουνε πεσει πανω στον Θεμο τωρα και ψαχνουν οοοοολοι απεγνωσμενα να βρουνε ποιος ειναι ο κακος ο δημοσιογραφος...??

και στην ουσια?? Χασαμε την μπαλα! Μας κανανε να την χασουμε μαλλον! Ο κοσμος ξεχναει ευκολα...

και με τα τερτιπια τους οι ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ (και συνεχιστες) της διαφθορας στη χωρα μας θα την βγαλουν καθαρη..αφου τωρα πια το θεμα δεν ειναι απο που και γιατι ξεκινησαν ολα αυτα...αλλα το αναθεματισμενο dvd!

Παιζουν με την νοημοσυνη μας...αλλα και εμεις(συνολικα ως λαος) δεν βλεπω να τα εχουμε και 400 ε ???? ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ!

(photo...αλλα λογια ν'αγαπιομαστε)

οταν νιωθω καμια φορα την δυναμη που εχω μεσα μου..

Τουλαχιστον οταν δεν μενω μονη..

-τοτε που το μυαλο παιζει περιεργα παιχνιδια

και σε πληγωνει-..

"Σβήνω τα χνάρια μου δεν θα με βρείτε
ό,τι κι αν είπα θα το πάρω και θα φύγω
ό,τι κι αν έκανα δεν εξηγείται
κι απ' την αλήθεια μου την νύχτα ξετυλίγω

Σβήνω τα φώτα μου να δω πως άρχισα
τα πιο καλά παιδιά πιστεύουν παραμύθια
γυρνάω στα πρώτα μου σε κείνα που άφησα
βλέπω ένα όνειρο που κόβει σαν αλήθεια

Φρόνιμα κούκλα μου λέω στην ψυχή μου
όλα θα γίνουν όπως τά 'χουμε σχεδιάσει
στο φως θα γίνεσαι ξανά δική μου
και στο σκοτάδι θα σε χάνω μες τα δάση

Τους φόβους ξέμαθα σε κύκλους κλείνομαι
δεμένο πάνω μου το ψέμα της ζωής μου
στα φώτα έμαθα σκιά να γίνομαι
ξένο καράβι μιας θάλασσας δικής μου

Όμως το ψέμα μου τα βράδια λύνεται
παίρνει ζωή απ΄ τη ζωή γίνεται αλήθεια
τι κι αν το αίμα μου κρασί δεν γίνεται
σκοτώνουν τα όνειρα όταν γίνονται συνήθεια

Φρόνιμα κούκλα μου λέω στη ψυχή μου
όλα θα γίνουν όπως τά 'χουμε σχεδιάσει
στο φως θα γίνεσαι ξανά δική μου
και στο σκοτάδι θα σε χάνω μεσ' τα δάση"

Επειδη το ψαχνουμε απεγνωσμενα (ναι, ναι πολλοι κρεμομαστε πανω σας!) αν μπορειτε καντε τον κοπο να μπειτε στο βιντεακι που εχω διπλα..ειναι οντως μαγικο! Φοβερη εικονα..και φοβερα κοτσια εχει οποιος τα κανει αυτα! Τους ζηλευω (γιατι εγω μπαινω στην "καμπια" ας πουμε στο Allou και παθαινω σοκ...)

Και αυτο που ψαχνω ειναι αν ξερει καποιος τιτλο του τραγουδιου που παιζει στο βιντεακι..

ευχαριστω εκ των προτερων!

Ο πρωτος που θα απαντησει θα παρει δωρο μια κρεμα αδυνατισμος! Μη ριχνετε μουτρα..κανει παραλληλα και συσφιξη ΒΡΕΕΕ!!! ;-) (κρυαααααδες!!!)

ΦΙΛΙΑ!

στην συναντηση..αλλοι διαβαζουμε...

απο αυριο και παλι αρχιζουν τα μαθηματακια μου! Εχω ενα κοριτσακι..μικροοο..α γυμνασιου! Ποσο μωρακι φαινεται στα ματια μου!! Και ειναι δηλαδη...Εγω ειμαι στην φαση να το κανω να χαιρεται οταν λεει κατι σωστο..Δε θελω να φοβιζω τα μικρα, οπως κανανε σε μας οι καθηγητες μας..Ετσι κ αλλιως το μαθημα απο μονο του ειναι καπως αχαρο. Ε, τη θελει λοιπον τη γλυκα του..αλλα οταν εχεις να κανεις με παιδια..ποτε δε ξερεις απο που θα σου ερθει!

της λεω μια ωραια κυριακη..

-Σημερα θα κανουμε τα <μπλαμπλα>..ειναι λιγο δυσκολα, γι'αυτο απλα προσεξε με και θα δεις οτι παιχνιδι θα σου φανουνε μετα!

της τα λεω, τα καταλαβαινει, και αρχιζουνε οι ασκησεις..

τα εβρισκε το ατιμο (οχι να το παινευτω δηλαδη :-D )

και της λεω: -Μπρααβο καλο μου! Αφου μου ειπες κ αυτο παει να πει οτι τα καταλαβες τελεια..

και γυριζει και μου λεει το σκασμενο (που μεχρι τοτε μου το επαιζε οσια Μαρια):

-κοιταξε να δεις Ελενα...με μενα εχεις να κανεις! Εγωωω δε θα το εβρισκα??

-αα, της λεω, πολυ σιγουρη μας βγηκες ε?

-εμ, αφου το 20 για μενα εγινε! Εγω μονο 20 θα παιρνω..παντα..Τα υπολοιπα ειναι για τους αλλους!

......ναι, ναι..το μικρο..που μου φαινοταν και ψαρωμενο..με τυλιξε σε μια κολλα χαρτι!

της ειπα ενα "μακαρι, αν και γρηγορα θα δεις πως δεν ειναι ετσι τα πραγματα", αλλα επειδη το βλεμμα της δε μου αφησε περιθωρια για αλλες διαφωνιες, προτιμησα να συνεχισω την κλιση των συνθετων ρηματων στον Αοριστο...

ΑΣΧΕΤΟ 1: οσο για τις τελευταιες μερες που μου φανηκαν μαυρες κ αραχνες, και που το χαμογελο εψαχνε εναν λογο για να υπαρχει...ενα εχω να πω...

ΣΟΥΠΕΡΚΑΛΙΦΡΑΤΖΙΛΙΣΤΙΚΕΞΠΙΑΛΙΝΤΟΣΙΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

(δε φανταζομαι να θελετε επεξηγησεις!! ......μια και μοναδικη Mary Poppins!!!)

:-P

(ΑΣΧΕΤΟ 2: θελω σχολια για την εξοδο...ελπιζω να βγαλατε και φωτογραφιες να σας θαυμασω εεε...)

....και ταξιδευω..........

τ' ονειρο που χαθηκε...να ξαναβρω γυρευω...

                  ...κ η συννεφιά του να με τυλίγει απο παντού, χωρίς να φταις..."

 αυτο το συναισθημα που ειναι σαν φωτια...

το νιωθεις να προχωραει σε ολο σου το στηθος..

φοβος, λυπη..

δε θες να ειστε μακρια

              "...άδεια η πόλη...πού πήγαν όλοι??"

και οι φοβοι γινανε πραγματικοτητα

δεν εισαι πια μ'αυτον τον ανθρωπο..

ενα τελος.

Και ξαφνικα εκει που χτες ησασταν αγκαλια

ξερεις πως τωρα δε θα ξαναειναι ετσι.

Σκηνες στο μυαλο που λες..."δε θα τις ξαναζησω"

..."τοτε που ημασταν στο μηχανακι και κρυβομουνα πισω σου να μην κρυωνω"...

τι νοημα εχει?

αυτα συμβαινουν ε?

πολλοι εχουν χωρισει(και θα συμβει ξανα πολλες φορες)

αλλα οταν κατι αξιζει

οταν το θες ακομα μεσα στη ζωη σου

οταν νιωθεις πως απ'το κλαμα δεν εχεις πια ανασα

δυσκολο να σκεφτεις πως..ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ..