...ΣΙΩΠΗ...
Άκου την μουσική πριν τελειώσει το τραγούδι!
Άκου την μουσική πριν τελειώσει το τραγούδι!
28 Οκτωβρίου 2007, 01:26
Η γνώση φέρνει ευτυχία ή είναι καλύτερα να ζούμε μέσα στα ψέματα?
23 Οκτωβρίου 2007, 22:07
Nυστάζω...
16 Οκτωβρίου 2007, 21:11
ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ότι αυτό που λέγεται φιλία, υπάρχει και ζει σε αυτό το πλανήτη
μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο, που το λέγανε ιδεολογία
και να είμαι πιστός σε ιδανικά, όπως οικογένεια, πατρίδα, θρησκεία
μου είχαν πει για μια γενιά, εκεί γύρω στο 60 με 70
για μια επανάσταση, κι αν χρειαζόταν η γενια μου θα εκανε τα ιδια
μου είχαν πει και για κάτι παράξενους, με καπέλο και μπλε στολή
αυτοί θα μ’έσωζαν, αν κάποιος κλέφτης μέσα στο σπίτι μου είχε μπει
μου είχαν πει για μια χούντα, και για μια αριστερά
μου είπαν για κάποιες χαμένες πατρίδες, και 400 χρόνια σκλαβιά
μου είπαν ότι ήμουν τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία
και για κάτι που το λέγαν σοσιαλισμό, και έμοιαζε με ελευθερία
μου είπαν τα πραγματα εχουν αλλαξει, για τη δική μου τη γενια
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε, όλα είναι μια χαρά
μου είπαν να βαλω γρήγορα μυαλό, και να συμβιβαστώ
τότε κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρωόταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθι
μα ειχε άσχημο τέλος, κι αυτό το ξέρω ήδη
όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν διδαξει μια ιστορία
τωρα μου τη λεν’αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορείαΤώρα όμως που μεγάλωσα, το παραμύθι εχει αλλάξει
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου, γιατί οι φίλοι μ’εχουνε κάψει
κι εκείνο το σπουδαίο, που το λέγανε ιδεολογία
εχει καταντήσει γραφικό, κι ανηκει πια στην ιστορια
κι οσο για την επανασταση, που θα εκανε η δική μου η γενια
την κανει μεσα απο ακριβά αμαξια, ρουχα, μοδα, και λεφτα
κι αυτοι οι παραξενοι, που λέγονται αστυνομικοί
ειναι οι περισσότεροι οι ίδοι κλέφτες, κι επικίνδυνα κομπλεξικοι
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις, εχουνε γινει ενα
η εξουσια ειναι γλυκια, κι ελκυστική για τον καθενα
εμεις δε βιωσαμε τον πολεμο, ούτε τη δικτατορια
μηπως φταιει τελικά αυτό, που ακόμα δε νιωθω ελευθερια;
κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα, ειναι καλυτερα για μας
εχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε αλλα πολλά
μου λειπει κατι αληθινό, να μπορώ να πιστεψω ακόμα σε αυτό
νιωθω πως εχω γεράσει, πριν προλάβω να μαθω να ζωόταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθι
μα ειχε άσχημο τέλος, κι αυτό το ξέρω ήδη
όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν διδαξει μια ιστορία
τωρα μου τη λεν’αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορείαΔωσε μου φώτιση Θεε μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
χιλιαδες τα χτυπήματα, σε καθε μου ανόρθωση
ή ο κοσμος εχει αλλάξει, ή δεν τον εμαθα ποτέ
πουτανια ψέμα κι απάτη, θεωρούνται κυριλέ
κάποτε πίστεψα σε κάτι, σε μια ιδεολογία
πίστεψα στη μουσική μου, σα να ήτανε θρησκεία
Τώρα πια με το χιπ-χοπ, κανουν στριπτιζ μες στα πορνεια
ζουσα χρόνια μεσα στο ψεμα, τωρα νιωθω αηδία
ένα μάτσο εγωπαθεις, κι επιεικώς κωλόπαιδα
μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα
άμα κατι δε μου κανει, απλώς φευγω μακρυα
δεν ανήκω σε κανενα, δεν ανήκω πουθενα
ο κοσμος εχει μολυνθει, δεν τον νοιαζει πια η αλήθεια
ειναι λέξη ντεμοντε, η ψευτια του εγινε συνήθεια
η παραδοση πεθαινει, η ελλάδα που να ζει
βαλαμε στο φερετρό της, ευρωπαϊκή επιγραφή
η μασονια αλωνίζει, μεσα στην ελληνική Βουλή
σοσιαλισμός και χούντα, τωρα γιναν ασορτί
ψευτικες δημοσκοπήσεις, κι αλλοδαποί σ’απογραφή
μα η κυβερνηση θελει ψήφους, πρέπει από κάπου να τις βρει
σαπια λόγια και ιδέες, η πουτανια σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενια ειναι ντροπή
τι πειράζει όμως αυτό, τωρα ειμαστε ευρωπαιοι
ψαξε να βρεις τον ανδρισμό σου, σε ενα αμαξι που να λεει
βρες κι ενα καλό τσουλί, για να συμπληρώσει την εικόνα
γινε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη ειναι μοδα
Ας χαρουμε χωρίς λόγο, εχουμε 21ο αιωνα
αν το ηξερε ο Σωκράτης τότε, θα ειχε αλλάξει χώραόταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθι
μα ειχε άσχημο τέλος, κι αυτό το ξέρω ήδη
όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν διδαξει μια ιστορία
τωρα μου τη λεν’αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία
Η γνώση φέρνει ευτυχία ή είναι καλύτερα να ζούμε μέσα στα ψέματα?
Πολλές φορές προσπαθούμε απεγνωσμένα να κατακτήσουμε την αλήθεια...Και τελικά τις περισσότερες φορές πληγωνόμαστε...
Γιατι λοιπόν, εφόσον εκ των προτέρων γνωρίζουμε -άσχετα αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε- ότι η αλήθεια πονάει, επιλέγουμε αυτόν τον δρόμο.....Και το ψέμα πονάει και η αλήθεια πονάει....Η αλήθεια δίνει την δυνατότητα της επιλογής αλλά το ψέμα δίνει χαρά....
Το να ζείς διαρκώς σε ένα ψέμα,χωρίς να μάθεις ποτέ την αλήθεια,δεν θα είναι το ίδιο με το να ζούσες στην αλήθεια...;
Εγω χρειάζομαι τα ψέματα γιατι θέλω να ζω αυτές τις στιγμές ευτυχίας που μου προσφέρουν ζώντας την δική μου αλήθεια....Εσείς??
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο23 Οκτωβρίου 2007, 22:07
Nυστάζω...
...Πολυυυυυυυυυυυυυυύ περίεργο!
Λοιπόν, κουράγιο σε όλα τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες και -σε αντίθεση με μένα- διαβάζουν!!!
:)
Καλή (μας) επιτυχία (!)
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο16 Οκτωβρίου 2007, 21:11
ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Αυτό το τραγούδι λέει πολλά κατά την ταπεινή μου άποψη...Δεν ξέρω..Πείτε μου κ εσείς...
Όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθιότι αυτό που λέγεται φιλία, υπάρχει και ζει σε αυτό το πλανήτη
μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο, που το λέγανε ιδεολογία
και να είμαι πιστός σε ιδανικά, όπως οικογένεια, πατρίδα, θρησκεία
μου είχαν πει για μια γενιά, εκεί γύρω στο 60 με 70
για μια επανάσταση, κι αν χρειαζόταν η γενια μου θα εκανε τα ιδια
μου είχαν πει και για κάτι παράξενους, με καπέλο και μπλε στολή
αυτοί θα μ’έσωζαν, αν κάποιος κλέφτης μέσα στο σπίτι μου είχε μπει
μου είχαν πει για μια χούντα, και για μια αριστερά
μου είπαν για κάποιες χαμένες πατρίδες, και 400 χρόνια σκλαβιά
μου είπαν ότι ήμουν τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία
και για κάτι που το λέγαν σοσιαλισμό, και έμοιαζε με ελευθερία
μου είπαν τα πραγματα εχουν αλλαξει, για τη δική μου τη γενια
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε, όλα είναι μια χαρά
μου είπαν να βαλω γρήγορα μυαλό, και να συμβιβαστώ
τότε κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρωόταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθι
μα ειχε άσχημο τέλος, κι αυτό το ξέρω ήδη
όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν διδαξει μια ιστορία
τωρα μου τη λεν’αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορείαΤώρα όμως που μεγάλωσα, το παραμύθι εχει αλλάξει
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου, γιατί οι φίλοι μ’εχουνε κάψει
κι εκείνο το σπουδαίο, που το λέγανε ιδεολογία
εχει καταντήσει γραφικό, κι ανηκει πια στην ιστορια
κι οσο για την επανασταση, που θα εκανε η δική μου η γενια
την κανει μεσα απο ακριβά αμαξια, ρουχα, μοδα, και λεφτα
κι αυτοι οι παραξενοι, που λέγονται αστυνομικοί
ειναι οι περισσότεροι οι ίδοι κλέφτες, κι επικίνδυνα κομπλεξικοι
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις, εχουνε γινει ενα
η εξουσια ειναι γλυκια, κι ελκυστική για τον καθενα
εμεις δε βιωσαμε τον πολεμο, ούτε τη δικτατορια
μηπως φταιει τελικά αυτό, που ακόμα δε νιωθω ελευθερια;
κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα, ειναι καλυτερα για μας
εχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε αλλα πολλά
μου λειπει κατι αληθινό, να μπορώ να πιστεψω ακόμα σε αυτό
νιωθω πως εχω γεράσει, πριν προλάβω να μαθω να ζωόταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθι
μα ειχε άσχημο τέλος, κι αυτό το ξέρω ήδη
όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν διδαξει μια ιστορία
τωρα μου τη λεν’αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορείαΔωσε μου φώτιση Θεε μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
χιλιαδες τα χτυπήματα, σε καθε μου ανόρθωση
ή ο κοσμος εχει αλλάξει, ή δεν τον εμαθα ποτέ
πουτανια ψέμα κι απάτη, θεωρούνται κυριλέ
κάποτε πίστεψα σε κάτι, σε μια ιδεολογία
πίστεψα στη μουσική μου, σα να ήτανε θρησκεία
Τώρα πια με το χιπ-χοπ, κανουν στριπτιζ μες στα πορνεια
ζουσα χρόνια μεσα στο ψεμα, τωρα νιωθω αηδία
ένα μάτσο εγωπαθεις, κι επιεικώς κωλόπαιδα
μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα
άμα κατι δε μου κανει, απλώς φευγω μακρυα
δεν ανήκω σε κανενα, δεν ανήκω πουθενα
ο κοσμος εχει μολυνθει, δεν τον νοιαζει πια η αλήθεια
ειναι λέξη ντεμοντε, η ψευτια του εγινε συνήθεια
η παραδοση πεθαινει, η ελλάδα που να ζει
βαλαμε στο φερετρό της, ευρωπαϊκή επιγραφή
η μασονια αλωνίζει, μεσα στην ελληνική Βουλή
σοσιαλισμός και χούντα, τωρα γιναν ασορτί
ψευτικες δημοσκοπήσεις, κι αλλοδαποί σ’απογραφή
μα η κυβερνηση θελει ψήφους, πρέπει από κάπου να τις βρει
σαπια λόγια και ιδέες, η πουτανια σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενια ειναι ντροπή
τι πειράζει όμως αυτό, τωρα ειμαστε ευρωπαιοι
ψαξε να βρεις τον ανδρισμό σου, σε ενα αμαξι που να λεει
βρες κι ενα καλό τσουλί, για να συμπληρώσει την εικόνα
γινε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη ειναι μοδα
Ας χαρουμε χωρίς λόγο, εχουμε 21ο αιωνα
αν το ηξερε ο Σωκράτης τότε, θα ειχε αλλάξει χώραόταν ήμουνα μικρός, μου είχαν πει ενα παραμύθι
μα ειχε άσχημο τέλος, κι αυτό το ξέρω ήδη
όταν ήμουνα μικρός, μου είχαν διδαξει μια ιστορία
τωρα μου τη λεν’αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία
Το Παραμύθι
FF.C
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
lovehim
Λουίζα
Μαθήτρια
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/lovehim
Γίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
lovehim
Λουίζα
Μαθήτρια
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/lovehim
Γίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
- Η ζωή...
- ΤΙΤΛΟΣ
- Κάνω μια ευχή
- All i want for christmas is yououououououuou.....
- Όταν τα λόγια στερέψουν....
- Απουσιολόγειο
- Ξύπνα...
- Κρυώνωωωωω....!
Δημοφιλέστερα...
- Η ζωή...
- KΑΛΟΣΟΡΙΣΜΑ!!!
- Η γνώση φέρνει ευτυχία ή είναι καλύτερα να ζούμε μέσα στα ψέματα?
- Ξύπνα...
- Κατερίνα Γώγου (άτιτλο)
- Στιγμές
- ΤΙΤΛΟΣ
- Μοναξιές....
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links