Βαριεστημένος φίλος κάθεται σπίτι του και κοιτάει το ταβάνι. Ξάφνου χτυπάει το τηλέφωνο:

-         Ορίστε

-         Ναι γεια σας τηλεφωνούμε από το Μπακάλικο «Η Αφθονία» της γειτονιά σας

-         Μάλιστα...

-         Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για μια εκπληκτική προσφορά που έχουμε αυτή τη βδομάδα

-         Ενημερώστε με

-         5 κιλά πατάτες, 2 ματσάκια μαϊντανό, 3 κιλά ντομάτες, 4 κιλά μήλα, 2 κιλά πορτοκάλια και 2 κιλά τρυφερότατα φασολάκια μόνο 10 ευρώ. Ενδιαφέρεστε?

-         Μάλιστα ενδιαφέρομαι!!!

-         Ενδιαφέρεστε??? (γεμάτη απορία κοπέλα...μάλλον δεν συμβαίνει συχνά...)

-         Ναι κοπελιά είπαμε ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ

-         Ωραία δώστε μου μια διεύθυνση και αύριο στις 10 θα είναι εκεί.

-         Κωνσταντινουπόλεως 35....(αληθινή διεύθυνση)

Την επόμενη μέρα στις 10 το πρωί (νταν) χτυπάει το κουδούνι ο χριστιανός με τα φασολάκια. Χτυπάει, χτυπάει, χτυπάει, ξαναματαχτυπαει ... αλλά δεν ανοίγει ο φίλος μας... δεν είχε όρεξη για φασολάκια!!!! Κουρασμένος και απογοητευμένος ο υπάλληλος φεύγει. Επιστρέφει και ενημερώνει το κατάστημα και αρχίζουν να του τηλεφωνούν δαιμονισμένα... Φυσικά καμία κλήση δεν απαντήθηκε!

Περνάνε δύο βδομάδες και ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει πάλι ο φίλος μας:

-         Παρακαλώ

-         Ναι γεια σας με θυμάστε?

-         Όχι...(φυσικά και τη θυμόταν)

-         Είμαι η κοπέλα που σας είχα πάρει τηλέφωνο για την προσφορά με τα φασολάκια

-         Δε σε θυμάμαι κοπέλα μου

-         Συγνώμη ο Κος Παπαδόπουλος Κώστας δεν είστε?

-         Όχι είμαι ο αδερφός του Παπαδόπουλος Γιώργος.

-         Κοιτάξτε ο αδερφός σας έκανε μια παραγγελιά πριν 2 βδομάδες από το μπακάλικό μας και την επόμενη που σας τη φέραμε, δεν ήταν εκεί να την παραλάβει....

-         Μάλιστα

-         Τι να κάνουμε τώρα; Να σας τη φέρουμε; (2 βδομάδες τα φασολάκια θα είχαν μπαγιατέψει...)

-         Τι να σας πω....εμένα τα φασολάκια με ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ....

-         ..... (άναυδη)

-         Πώς μπορώ να επικοινωνήσω με τον ίδιο;

-         Έφυγε τη προηγούμενη βδομάδα φαντάρος.... ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!!!

Σαν δε ντρέπονται ορισμένοι άνθρωποι να παίζουν με τις εργαζόμενες νεαρές κοπέλες....!!!!! Φτού τους!!!! Ντροπή και αίσχος!!!!

Πάντα ήθελα να είμαι σούπερ ήρωας...Να έχω κάποια ικανότητα που ένας κοινός θνητός δεν την έχει!

Ποια όμως θα μου ταίριαζε?

Catwoman: Θεϊκό κορμί, ντυμένο με μαύρο likra, σαγηνευτική κίνηση αίλουρου, λαμπερά γατίσια μάτια...Ως εδώ καλά! Η πολύ παρέα με γάτες όμως με παραπέμπει σε καμιά 40χρονη ξιπασμένη γεροντοκόρη που δεν έχει κοινωνικές συναναστροφές και κάθεται σπίτι της και κλαίγεται στις γάτες της!! Μπα...παμε άλλο!!!

Ζήνα: Νταρντάνα γυναίκα, με μοναδική κραυγή πολέμου, που πηδάει από δω κι από κει σαν τον Μελισσανίδη, θανατηφόρα, που με δυο κινήσεις σου κόβει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο και σε 10 δευτερόλεπτα έχεις πεθάνει...Αλλά μπα...αυτό το Chakram ρε παιδάκι μου...πολύ μανουβριάρικο...το πετάς λεει σαν μπούμερανγκ, κόβει κεφάλια και επιστρέφει. Σώπα τώρα βρε αδερφέ...και ποιος το κυνηγάει άμα δε βρει στόχο; Δε βαριέσαι! Άσε που αυτή με τη Γαβριέλλα φίκι φίκι.... Δε μου ταιριάζει πάμε σε άλλο!

Invisible Woman: Ναι μωρέ εκείνη από τους Fantastic 4. Ξανθιά, όμορφη, γυναίκα αυτουνού που έχει την ικανότητα να απλώνονται τα άκρα του (μμμ δελεαστικό) κι εκεί που αυτός κάθεται στο δερμάτινο καναπέ κι έχει στο ένα χέρι το τηλεκοντρόλ και κάνει ζάπινγκ το άλλο είναι στην κουζίνα και ψήνει καφέ...Αυτή που λες, εκεί που τα παίρνει κάνει ένα «παφ» κι εξαφανίζεται και μη τον είδατε τον Μανωλιό...αλλά άμα χαλάσει το σύστημα κι αλλού με ψάχνουνε κι αλλού με βρίσκουνε;;; Μπα ούτε κι αυτό!!!

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ...μάλλον είμαι ήδη Super Hero! Το παρατήρησα πριν λίγο καιρό γιατί στην δουλειά μου με είχαν χώσει σε ένα γραφείο, μόνη μου, κανείς δεν ερχόταν, κανείς δε με αναζητούσε, ούτε τηλέφωνα χτυπούσαν...ωραίες εποχές!!!!

Πρόσφατα αλλάξανε τα δεδομένα...προβιβάστηκα σε Υπεύθυνη Τμήματος (πσσσσ τι είπες τώρα...κατούρα και λίγο...) κι εκεί άρχισε το πανυγήρι! Τηλέφωνα, meeting, συνάδελφοι έρχονται από άλλα γραφεία και μου λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, μου φέρανε κι έναν νέο συνάδελφο ψηλό, γεροδεμένο, γύρω στα 60, με κοιλιά, ασπρομάλλη (τρελλό πιπίνι...) που δε το κλείνει το ρημάδι! Τι μου κάνει ερωτήσεις, τι τραγουδάει, τι συνομιλεί με την οθόνη του, τι πιάνει την κουβέντα με τους γείτονες...Σήμερα με ρώτησε αν τον πήρε η Bellucci όσο έφτιαχνε καφέ κι αν πάρει λεει να της πω ότι λείπει!!!!!!!!!

Έχω αναπτύξει λοιπόν την ικανότητα να ξεχωρίζω τα σημαντικά (νομιζω τουλάχιστον) και όταν η κουβέντα μετατρέπεται από δουλειάς σε προσωπικό επίπεδο κοιτάω με το ποιο ενδιαφέρον βλέμμα το συνομιλητή μου, κουνάω πάνω κάτω το κεφάλι συγκαταβατικά, αλλά δεν ακούω ΤΙΠΟΤΑ!!!

Τελικά είμαι Super Hero! Πώς να με ονομάσω? The Deaf Force to the rescue?

 Λόγω ανωτέρας βίας και ανάγκης κωλοβαρέματος εν ώρα εργασίας αποφάσισα να ξεσκονίσω αυτό το άμοιρο blogάκι πού χω να το ανανεώσω από αρχαιοτάτων χρόνων.

 Το θέμα μας σήμερα αγαπητοί μου αναγνώστες είναι η αδικία που παρατηρείται στις ημέρες μας στις επιλογές διασκέδασης της μέσης γυνής!

 Και εν όψει της ημέρας της γυναίκας απαιτώ να βρεθούν λύσεις μέσα από μια εποικοδομητική συζήτηση που θα λάβει μέρος στον χώρο των σχολίων.

 Αποφασίζεις λοιπόν να βγεις με τις φίλες σου. Που θα πάς?

-         Θα πάς σε ένα μπαράκι να πιεις ένα χαλαρό ποτάκι

-         Θα πάς στα μπουζούκια να αναστενάξουν τα τραπέζια

-         Θα πας cinema να δεις το νέο Sex and the City (αλήθεια πότε θα βγει;)

 Γιατί να μη μπορούσες να πάς σε ένα στριπτιτζάδικο να ξεδώσεις, βρε αδερφέ; Γιατί να μη μπορείς, ερωτώ, να πας να απολαύσεις καθαρά αντρικό pole dancing; Να μη μπορείς να πάρεις τις ακομπλεξάριστες κολλητές σου κι ένα μάτσο 5ευρα και να κάτσεις πρώτο τραπέζι πίστα με ένα μπουκαλάκι πέρδικα και να γλεντήσεις! Να τσιρίξεις ελεύθερα όταν ο χορευτής/καλλιτέχνης σκίζει το παντελόνι και μένει με το στριγκάκι. Να απολαύσεις τα καλογυμνασμένα και καλολαδωμένα αντρικά απολλώνια κορμιά!

 Και μη μου πείτε ότι υπάρχει αντρικό στριπτίζ στα υφιστάμενα στριπτιτζάδικα! Γιατί πρώτον είναι λίγα αυτά και δεύτερόν εκεί που ξεκινάς να το διασκεδάζεις τσούπ σου πετάγεται η γκόμενα με τα πλαστικά boobs και ξενερώνεις!

 Η μόνη λύση που βρίσκω είναι να πάρεις έναν πτυσσόμενο στύλο και να τον στήσεις στο σαλόνι σου!!!

Αναμένω και στις δικές σας σκέψεις και προβληματισμούς.