Η τρελα δεν παει στα βουνα αλλα απλοι ανθρωποι οπως ειμαστε ολοι εμεις.

Ξεκινησα παρασκευη απογευμα για μια εκδρομη στο Καρπενήσι χωρις να ξερω τι θα συναντησω (απο παρεα και συνθηκες διαβιωσης), ξεροντας μονο τα βασικα απο την φίλη που μου προτεινε να παμε.

Φτανουμε στο καταφυγιο αργα την Παρασκευη και ξεκιναει ενα ξεφρενο σαββατοκυριακο γεματο απιστευτα ομορφα στιγμες. Ορειβασια ως την κορυφη του ορους Βελούχι, απειρες τουμπες και πειραγματα στις πλαγιες, τον βορια να φυσαει με μανια και να εχει ριξει την θερμοκρασια στο -10 αλλα εμεις να συνεχισουμε και να γελαμε!!!

Με την επιστροφη στο καταφυγιο να ξεκιναει ενα απιστευτο γλεντι (να σε καλα Δημητρη με την κιθαρα σου) απο τις 2 το μεσημερι ως τα ξημερωματα!!! Για το τι εγινε την Κυριακη θα μου επιτρεψετε να μην σας πω...

Και ολα αυτα μεταξυ ανθρωπων που δεν γνωριζαν ο ενας τον αλλον πριν μερικες ωρες αλλα ειχαν ολη την καλη διαθεση να περασουν ομορφα και να ζησουν την καθε στιγμη που τους χαριζε απλοχερα το μαγευτικο τοπιο που αντικρυζαν απεναντι τους...