...7:13 καθε πρωι ανοιγει το ραδιοφωνο και διακοπτει τα ονειρα μου. Σημερα ξυπνησα με το παρακατω τραγουδι που εκτος απο αγαπημενο, μου θυμισε και τη μερα ειναι, 28 χρονια περασαν αλλα παντα θα ζει μεσα στην καρδια μου...

Το Μπαλκόνι του Αρχάγγελου

Η βελόνα του πεύκου το χέρι μου τρύπησε

μια σταγόνα βροχής με τη γεύση του ιδρώτα

είναι η θάλασσα μωβ και χαλίκια τα κύματα

τα νερά τρέχουν πράσινα μες το γαλάζιο

Τα νησιά είναι ακόμα ταγμένα στη θέση τους

εκκλησιές ανεμίζουν στη δύση του ήλιου

τα ηφαίστεια στέκουν βουβά και αφουγκράζονται

των αρχαίων ναών τις πεσμένες κολώνες

Τρεχαντήρι ο αέρας χαράζει τα σύννεφα

και στο άβυσσο μαύρο που η νύχτα υψώνει

ένα φως κουρελάκι μου φέγγει

και γω ταξιδεύω και αντέχω και ξέρω καλά

ποια γλώσσα μιλάω ποια γλώσσα παλιά

ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά

Τα χωριά με τ' αρχαία λαμπρά τους ονόματα

ξαγρυπνούν και καπνίζουν και λένε τραγούδια

τα κορμιά των σταριών στο βοριά ταλαντεύονται

στη οθόνη τους σύμπαντος άσβηστοι φάροι

Οι μεγάλοι γκρεμοί τα πουλιά και τα θαύματα

στων παιδιών τη παλάμη αντηχούνε και ανθίζουν

και χιλιάδες αστέρια τα αμέτρητα ποιήματα

μαύρη άμμος οι λέξεις και μαύρα φεγγάρια

Ιστορούν την απόχη του χρόνου του άσπλαχνου

και στις πόλεις που αγόρια φιλούν τα κορίτσια

τους ένας σκύλος το χώμα μυρίζει

και γω ταξιδεύω και αντέχω και ξέρω καλά

ποια γλώσσα μιλάω ποια άγια λαλιά

ποιον ήλιο πιστεύω και ποιαν αγκαλιά

Ο αρχάγγελος βγαίνει ξανά στο μπαλκόνι του

όλα έχουν συμβεί κι όμως λάμπουν καινούρια