Έβαλε ο Θεός σημάδι

παλικάρι στα Σφακιά

κι ο πατέρας του στον Άδη

άκουσε μια τουφεκιά

Της γενιάς μου βασιλιά

μην κατέβεις τα σκαλιά

Πιες αθάνατο νερό

να νικήσεις τον καιρό

Έβαλε ο Θεός σημάδι

παλικάρι στα Σφακιά

κι η μανούλα του στον Άδη

τράβηξε μια χαρακιά

Της καρδιάς μου βασιλιά

με τον ήλιο στα μαλλιά

Μην περνάς τη χαρακιά

η ζωή είναι πιο γλυκιά...

 Δυστυχώς τη πέρασε...
    
 

 Είναι τώρα αυτά για μένα? Μάλλον όχι αλλά όταν μπλέξεις με "τρελές" παρέες και γουστάρεις με χίλια αναπόφευκτα ακολουθείς.

Οσο με θυμάμαι στο ερώτημα βουνό ή θάλασσα δεν υπήρχε καν σκέψη πριν απαντήσω...θάλασσα και πάλι θάλασσα. Τα τελευταία 2 χρόνια είχα τη τύχη και τη χάρα να γνωρίσω ανθρώπους που τους άρεσε το βούνο και μάλιστα το δύσκολο χιονισμένο βουνό. Δεν ήθελα και πολύ, πήρα τη τρέλα μου και ακολούθησα ...

Ξαφνικά, απο το πουθενά, σκάει η βόμβα. Πάμε Mont Blanc και μετά Εβερεστ? Ρε τι είναι αυτά που λέτε σοβαρευτείτε. Δυστυχώς ή ευτυχώς το έλεγαν σοβαρά οπότε τη πατήσαμε. Τέσσερα σχολεία πρέπει να πέρασουμε ώστε να είμαστε άρτια καταρτισμένοι για το εγχείρημα.

Μπορεί και να μην πάμε ποτέ αλλά οτι μαθαίνεις σε αυτή τη ζωή χρήσιμο είναι, άσε που θα περάσουμε τέλεια και στα 4 σχολεία (αν έλειπε και το διάβασμα).